Chapter 1166 จุนเทียนเซี่ย
จงซานที่กวาดตามองเสนาธิการคนสำคัญและกล่าวออกมาว่า "ครั้งนี้ สามปราชญ์เทพเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ต้องลำบากขุนนางทุกคนแล้ว!"
"เป็นหน้าที่ของเฉินและทุกคนอยู่แล้ว!"เหล่าข้าราชบริพารที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"มอบรางวัลให้กับทุกคน ข้าต้องการมอบให้กับขุนนางทุกคน วันนี้ที่ให้ทุกคนมาในวันนี้ หลัก ๆ แล้วเพื่อบอกความรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ไม่ใช่แค่ตอบแทบคุณงามความดี ครั้งนี้การต่อสู้นับว่าไม่ธรรมเลย แม้ว่าจะเห็นว่าดูราบรื่น ทว่ากลับซ่อนความเสี่ยงที่ร้ายกาจนัก โชคดีที่ได้ทุกคนร่วมมือกันดี ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถไล่ปราชญ์เทพกลับไปได้ กับการทำงานอย่างหนักของทุกคน ข้าจะไม่ลืม!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว ทำให้ทุกคนรู้สึกอบอุ่น.
ในเวลาเดียวกันนั้น หวังคูที่ก้าวออกมาในทันที.
"เฉินได้เดินทางมาถึงล่าช้าที่สุด ทำให้ต้องเสี่ยงอันตรายเพิ่มมากขึ้น เฉินขอให้เซิ่งหวังลงโทษด้วย!"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ต้าเจิ้งต้องพบกับศัตรูที่แข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม ความจริงหวังคูนับว่ามาสาย ทำให้อันตรายกลายเป็นอันตรายมาก ก่อนหน้านี้การเตรียมให้เนี่ยนโหยวโหยวปลอมตัวเป็นตี้เสวียนชาเพื่อที่จะข่มขู่ปราชญ์เทพเท่านั้น.
หากแต่ในความเสี่ยงที่มากมายนั้น หากไม่มีกลุ่มของหวังคูปรากฎตัวออกมาแล้วล่ะก็ หยิงเห่าคงไม่หลงกล แม้นว่าจะมีตี้เสวียนชาตัวจริงก็ตาม.
"ระหว่างทางนั้น เกิดอะไรขึ้นรึถึงได้ล่าช้า?"จงซานที่สอบถามออกมาตามหน้าที่.
ในครั้งนี้ จงซานไม่ได้กล่าวปลอบ ทว่าให้ทำการชี้แจ้ง เพื่อที่จะทำให้ภายในใจของเขาติดค้าง หากเขาปลอบ เรื่องเช่นนี้ก็อาจจะมีโอกาสเกิดขึ้นอีก และคนอื่น ๆ เองก็จะให้ความสำคัญในหน้าที่ลดน้อยลง.
"เรียนเซิ่งหวัง การเดินทางมานั้น ได้พบเข้ากลับบางอย่างจนทำให้ต้องล่าช้า."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"ระหว่างทางนั้นเฉินได้พบเข้ากับคนของเซิ่งหวังหลุนฮุย ทำให้ต้องเข้าปะทะกับพวกเขาและจัดการพวกเขาทั้งหมด!"หวังคูที่กล่าวตอบ.
เหล่าเสนาธิการบางคนที่เผยท่าทางสงสัย ชัดเจนว่าพวกเขาไม่เข้าใจเกี่ยวกับเซิ่งหวังหลุนฮุย.
อี้เหยี่ยนที่อยู่ข้าง ๆ หวังคูที่กล่าวออกมาด้านหน้า.
ภายใต้การไต่ถามของจงซาน อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกมาอธิบาย "ศาลเทพหลุนฮุยนั้น อยู่ข้าง ๆ ราชวงศ์ของเรา นับเป็นหนึ่งที่ศาลเทพที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปทิศเหนือ เซิ่งหวังนั้นมีนามว่า จุนเทียนเซี่ย เขาเป็นเหมือนศิษย์เอกของปราชญ์เทพสังสารวัฏ ในเวลาเดียวกัน เขาก็เป็นบุตรชายในสายโลหิตของปราชญ์เทพสังสารวัฏด้วย ทว่าเขาไม่ได้ศึกษาวิชาเอกของปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ศึกษาสังสารวัฏวิถีสวรรค์ เขามีวิถีสวรรค์สังสารวัฏ ที่เป็นอีกแขนงหนึ่ง เป็นวิถีนรก เขาเป็นหนึ่งผู้มีอำนาจที่สุดของทวีปทิศเหนือและกลายเป็นอีกหนึ่งราชวงศ์ที่แข็งแกร่งที่คอยขัดขวางราชวงศ์ของพวกเรา."
"ศาลเทพหลุนฮุย?"เหล่าขุนนางหลายคนที่พยักหน้ารับ รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมา.
"แน่นอน สังสารวัฏวิถีนรกนั้นแข็งแกร่งมาก ไม่ได้ด้อยกว่าบิดาของเขา ปราชญ์เทพสังสารวัฏเลย! ดังนั้นพวกเราทุกคนหลังจากนี้ จึงจำเป็นต้องระมัดระวังศาลเทพหลุนฮุย."อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับและถอยกลับ
(轮回Lúnhuí สังสารวัฏ)
ทุกคนพยักหน้ารับ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังคู "เล่าต่อ!"
"ขณะที่พวกเราผ่านมานั้น พบว่าเส้นทางหนึ่งที่เป็นทางผ่าน กำลังถูกศาลเทพหลุนฮุยเข้ายึดครอง จนกลายเป็นเขตแดนของศาลเทพหลุนฮุยแล้ว ในเวลานั้นเหล่ายอดฝีมือของศาลเทพหลุนฮุยกำลังไล่ล่าสังหารเหล่าคนของราชวงศ์ของดินแดนเดิมอยู่."หวังกูตอบ.
"เจ้าจับพวกเขามาสามคนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
ก่อนหน้านี้หวังคูเมื่อเดินทางมาถึง ได้จับคนที่เต็มไปด้วยบาดแผลมาด้วยสามคน.
"เป็นไท่จื่อสามที่ถูกส่งมาทำลายราชวงศ์ชื่อเสียงวาสนา!"หวังคูตอบ.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
"สุ่ยจิง คนทั้งสามให้เจ้าเป็นคนสอบสวน!"จงซานกล่าว.
สุ่ยจิงที่ก้าวออกมาเผยยิ้มเล็กน้อย "ให้เป็นหน้าที่ของกระหม่อม เซิ่งหวังโปรดวางใจ ขอเวลาสักเล็กน้อย พวกเขาจะกลายเป็นอาวุธที่จะสามารถใช้ในการทะลวงยึดครองแผ่นดินอื่นได้อย่างแน่นอน!"
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
คนอื่น ๆ ย่อมเข้าใจความตั้งใจของจงซาน ในวันข้างหน้า คนทั้งสามนี้จะกลายเป็นตัวประกันที่ใช้ในการยึดครองดินแดนอื่นได้สะดวกรวดเร็วยิ่งกว่าเดิม.
"ในเวลานั้น ข้าจำเป็นต้องส่งยอดฝีมือเข้าปะทะกับจัดการคนของศาลเทพหลุนฮุยที่พบเห็นทั้งหมด ไม่สามารถเร่งรีบมาได้ ด้วยกังวลความปลอดภัยของแดนเทวะดังนั้น......!"หวังคูเอ่ย.
"เรื่องนี้ไม่สามารถตำหนิเจ้าได้ กองกำลังหลักของเผ่าโครงกระดูกที่ถูกส่งออกมาเป็นกำลังหลัก จำเป็นต้องเก็บเป็นความลับ ความปลอดภัยของแดนเทวะโครงกระดูกนั้นเป็นสิ่งสำคัญ ถือว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุเล็กน้อยที่ทุกคนคาดไม่ถึง!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ครับ!"หวังคูพยักหน้ารับ.
หวังคูที่ก้าวถอยกลับไป.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
"ลูกศรเทวะโห่วอี้? พลังของศรเทวะโห่วอี้? โหลวซิงเฉินไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ที่ทวีปตะวันออก!"จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
"เรื่องนี้เป็นเพราะเซียนเซิงเซิ่ง ไม่เช่นนั้นผู้น้อยคงไม่มีโอกาส!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
เซิ่งกงเป้าที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
ในเวลานี้ เซิ่งกงเป้าที่รู้สึกว่าการตัดสินใจครั้งนี้ถูกต้องมากยิ่งขึ้น ต้าเจิ้งไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง ไม่ได้ทำให้สหายของเขาผิดหวังด้วยเช่นกัน.
ด้วยการขับไล่สามปราชญ์เทพออกไป ทำให้เซียนบรรพชนทั้งแปดเชื่อมั่นในคำพูดของเขาโดยสมบูรณ์ เหล่าเซียนบรรพชนที่เขานำมานั้นเผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
สามารถเดินทางไปมาระหว่างภพหยินหยางอีก? มีน้ำพุเหลืองรึ?
ทุกคนต่างก็รู้ดี ในโลกหล้านั้นมีเส้นทางน้ำพุเหลืองเพียงแค่สามแห่ง ในทวีปตะวันออกหนึ่งแห่ง ทวีปทิศใต้อีกแห่ง และทวีปทิศตะวันออกอีกแห่ง และยังมีค่ายกลฟ้าดินที่ปกคลุม ไม่ใช่เส้นทางที่สะดวกนัก เส้นทางน้ำพุเหลืองแต่ละแห่งนั้นไม่มีใครสามารถจะยึดครองได้ง่าย ๆ มีเพียงแค่ต้องกลายเป็นปราชญ์เทพก่อนเท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม จงซานในทวีปทิศเหนือ กับมีเส้นทางน้ำพุเหลือง ที่สามารถที่จะให้เหล่าสมาชิกคนสำคัญของต้าเจิ้ง เข้าออกตามใจปรารถนาอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งนับเป็นหนึ่งกลุ่มอิทธิพลใหญ่ของภพหยาง แต่คาดไม่ถึงเลยว่าในภพหยินจะยิ่งใหญ่กว่าสะอีก? ในเวลานั้นแปดเซียนบรรพชนรู้สึกหวาดหวั่นจงซานขึ้นมาในทันที แม้แต่รู้สึกขอบคุณเซิ่งกงเป้าด้วยซ้ำ.
เซิ่งกงเป้าเองถึงกับต้องถอนหายใจยาว.
ในอดีตศาลเทพต้าซ่าง ราชันย์เทพโจวเองก็ไม่เกินจริงขนาดนี้ มีดินแดนทั้งภพหยินและหยางรึ? ต้าซ่างไม่สามารถทำได้แน่ แม้นว่าจะแข็งแกร่งขนาดใหนก็ไม่สามารถที่จะยึดครองเส้นทางน้ำพุเหลืองได้.
ไม่มีเมืองเฟิงตู ไม่มีเทือกเขาจิวหัวก่อนที่จะข้ามผ่านน้ำพุเหลือง ก็สามารถข้ามผ่านไปได้.
ต้าเจิ้ง สามารถไปมาได้สะดวกตลอดเวลา.
เกี่ยวกับเรื่องหลายอย่าง เซิ่งกงเป้าที่ได้ข้อมูลมากมายจากโหลวซิงเฉิน เมื่อมาเห็นเองก็ทำให้ตัวเองต้องเผยท่าทางประหลาดใจ ไม่คิดเลยว่าโหลวซิงเฉินเองก็รู้เพียงแค่ส่วนบนของยอดเขาน้ำแข็งเท่านั้น.
เซิ่งกงเป้าจ้องมองจงซานและส่ายหน้าไปมา "เฉินอยู่ในต้าเซิ่ง รับรู้ความลับของต้าซ่างในอดีตหลายอย่าง รวมทั้งความลับของสุสานโห่วอี้ด้วย รู้ว่าที่ด้านในนั้นมีสมบัติตกทอดของโห่วอี้ สิ่งนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรับได้ ในวันนั้นข้าเห็นโหลวซิงเฉินใช้ลูกศร และมีโชคอยู่บ้าง แต่ก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่า โหลวซิงเฉินจะได้รับสมบัติตกทอดของโห่วอี้."
"สุสานโห่วอี้? สมบัติตกทอดอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจสนใจขึ้นมาในทันที.
"เรียนเซิ่งหวัง ที่จริงแล้วโห่วอี้ มีทักษะเทวะเวลา ดังนั้นจึงได้ยอมรับข้า!"โหลวซิงเฉินที่ตอบรับในทันที.
"โห่วอี้เองก็มีทักษะเทวะเวลารึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วความประหลาดใจ.
"โห่วอี้นั้น เป็นยอดฝีมือเผ่าอูของภพหยาง ในยุคเดียวกับกับจักรพรรดิเทพไท่อี้?"หวังคูที่เอ่ยถาม.
"ถูกแล้ว!"เซิ่งกงเป้าพยักหน้ารับ.
"ยินดีกับประมุขนิกายโหลวด้วย!"หวังคูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ขอบคุณ!"โหลวซิงเฉินที่พยักหน้ารับ.
"ตอนนี้ทักษะเทวะเวลาของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
"ยังจำเป็นต้องฝึกฝนอยู่ ทว่านับว่าแข็งแกร่งกว่าในอดีต นับตั้งแต่ได้รับบางอย่างที่หงจวินทิ้งเอาไว้ ข้าก็สามารถใช้พลังได้ดีขึ้น!"โหลวซิงเฉินเอ่ย.
"เมื่อครั้งอยู่ศาลสวรรค์ราชันย์เทพหยก ทำให้เจ้าสามารถใช้พลังได้ดีขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครับ!"
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับด้วยความพึงพอใจ.
"เซิ่งหวัง มีเรื่องหนึ่ง เฉินรู้มา แม้นว่าจะยังไม่ยืนยัน ทว่าก็ ต้องการรายงาน!"เซิ่งกงเป้าเอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"หืม?"
"ขณะที่พวกเราออกมาจากทวีปตะวันออกนั้น เฉินได้ข่าวที่ยังไม่ยืนยันจากสหายเก่า! แม้นว่าจะไม่ได้ยืนยัน ทว่า ............!”เซิ่งกงเป้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"กล่าวได้ไม่มีปัญหา!"จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"บนทวีปตะวันออกนั้น ตำหนักจื่อเซียวได้ปรากฎขึ้นแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยตอบ.
"ตำหนักจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว ตำหนักจื่อเซียว ในอดีตนั้นมันเป็นวิหารของหงจวิน ก่อนหน้าที่หงจวินจะร่วงหล่นจากสวรรค์ เขาได้ใช้วิชาลับดึงดินแดนดังกล่าวออกมาจากโลกใบใหญ่!"เซิ่งกงเป้าที่พยักหน้ารับ.
"ตำหนักจื่อเซียวปรากฎ บางทีไม่ใช่ว่าหงจวินไม่สามารถทนอยู่ได้แล้ว!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา.
"หงจวินไม่สามารถทนอยู่ได้อย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ไม่เข้าใจ.
"ถูกแล้ว ไท่ซ่าง เจี่ยหยิน จุนถีได้จุติกลับมาก่อนแล้ว หงจวินเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่งในเวลานั้น เขาจะไม่สามารถจุติกลับมาได้อย่างไร? ข้าคิดว่าเขาต้องซ่อนตัวอยู่ในที่ใหนสักแห่ง รอคอยโอกาส ทว่าตำหนักจื่อเซียวนั้นเป็นกุญแจสำคัญ เมื่อตำหนักจื่อเซียวปรากฎแล้ว หากมันไปปรากฎในมือยอดฝีมือที่ร้ายกาจคงจะต้องเสียหายแน่ ดังนั้นหงจวินอาจจะไม่สามารถปล่อยมันไปได้ ได้ยินข่าวลือมาว่าเขาได้ซ่อนพลังของตัวเองเอาไว้ในนั้น แน่นอนเขาจะต้องปรากฎตัวกลับมานำตำหนักจื่อเซียวกลับไปแน่!"สุ่ยจงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เซิ่งกงเป้าพยักหน้ารับ ก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง "เฉินได้ยินมาว่า ก่อนหน้านี้ที่เซิ่งหวังได้ออกจากทวีปตะวันออก ก็มีบางคนที่ออกค้นหาแล้ว รวมทั้งตระกูลไป๋ด้วย ขณะที่พวกเราอยู่ที่นั้น ได้ยินมาว่าปราชญ์เทพเฉิงโห่วได้ปรากฎขึ้นในทวีปตะวันออก ข้าคิดว่าเฉิงโห่วนั้นอาจจะกำลังหาตำหนักจื่อเซียวอยู่."
"ปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง เฉิงโห่วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เคาะนิ้วไปบนพยักพิงเบา ๆ .
เหล่าขุนนางที่รับรู้ว่าจงซานกำลังครุ่นคิด จึงไม่ได้กล่าวขัด.
ขณะที่จงซานครุ่นคิด ก่อนที่จะกล่าวออกมาอีกครั้ง "ต้าฉินในทวีปตะวันออก หยิงและกุยกูซือตอบสนองอย่างไรบ้าง?"
"เฉินเองก็จับจ้องมองต้าฉินเช่นกัน ทว่า คนของต้าฉินราวกับว่าไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!"เซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางสงสัย.
"ต้าฉินไม่สนใจอย่างงั้นรึ?ไม่น่าจะเป็นไปได้?"สุ่ยอู๋เหินที่ส่ายหน้าไปมาไม่อยากเชื่อ.
"แน่นอน บางทีอาจจะมีความลับมากกว่านั้น ข่าวที่ได้มานั้นจึงได้แจ้งไปก่อนหน้านี้ว่าไม่สามารถยืนยันได้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
เซิ่งกงเป้าที่เพิ่งมายังต้าเจิ้ง ได้สุ่ยอู๋เหินช่วยเหลือหลายอย่าง ดังนั้นเขาจึงได้ตอบข้อสงสัยของสุ่ยอู๋เหิน.
ทว่าจงซานเข้าใจนิสัยของเซิ่งกงเป้า ไม่ได้รับการยืนยันแต่ต้องมากกว่า 80% ไม่เช่นนั้นเซิ่งกงเป้าคงไม่เอ่ยออกมาอย่างแน่นอน.
"หยิงไม่สนใจตำหนักจื่อเซียว แน่นอนว่าต้องมีเรื่องสำคัญกว่าที่ทำให้เขาต้องดูเรื่องนั้นก่อน."จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลงกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"มีเรื่องสำคัญกว่าตำหนักจื่อเซียว?"จ้าวโส่วเซี่ยงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ดูเหมือนว่า เรื่องสำคัญที่ทวีปตะวันออก จะมีอยู่มากมายจริง ๆ !"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"เซิ่งหวัง เกี่ยวกับเรื่องของข้า ต้าเจิ้งต้องการ.......?"เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองไปยังจงซาน แววตาที่เผยท่าทางคาดหวัง.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "หงจวินได้ทิ้งผนึกไว้บนร่างเจ้าในอดีต ยากที่จะแก้ไขจริง ๆ รึ?
"ครับ เฉินเคยขอให้ปราชญ์เทพที่สนับสนุนต้าซ่างตรวจสอบให้ก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จ! ทำให้ความแข็งแกร่งของเฉินไม่สามารถใช้เกินระดับมหาเซียนได้! ตอนนี้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาด้วยความขมขื่น.
พลังฝึกตนเซียนบรรพชน แต่มีความแข็งแกร่งแค่เซียนสวรรค์ กลายเป็นเรื่องที่ทรมานใจไม่น้อย.
"โปรดวางใจ หากเดินทาง ข้าจะให้เจ้าเดินทางไปยังทวีปตะวันออกพร้อมกับข้า!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"เซิ่งกงเป้าที่ตอบรับในทันที.
