Chapter 1163 เหล่ายอดฝีมือที่ถอยกลับไปหมด.
เซียนเซียนที่ก้าวเข้าไปในตำหนักซ่างเฉินช้า ๆ ก่อนที่จะหายไป นางที่หันมามองตี้เสวียนชาเป็นครั้งสุดท้าย.
รับรู้ราวกับว่าเข้าใจทุกอย่างได้ ตี้เสวียนชาที่จ้องมองตาเขม็ง.
ครั้งสุดท้าย เซียนเซียนเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย สายตาของตี้เสวียนชาที่จ้องมองหลานสาวที่กำลังจากไปด้วยความเจ็บปวด ภายในใจของเขาที่เผยความเกลียดชังที่รุนแรงออกมา ความเกลียดชังที่มีต่อตี้ซือเทียน.
อารมณ์ที่เข้มข้นมากมายที่หมุนวนปะทุขึ้นมา หัวใจของเขาที่ราวกับว่ามีส่วนหนึ่งที่หัวเราะเยาะ ทำให้ตี้เสวียนชารู้สึกว่ามันกำลังจะแตกสลายขาดออกเป็นส่วน ๆ.
ความโศกเศร้านี้มากเกินประมาณ หัวใจของตี้เสวียนชาที่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก.
จวบจนเซียนเซียนเดินหายไปในห้องโถง ตี้เสวียนชาที่ได้แต่จ้องมองไปไม่วางตา ในเวลานั้นดวงตาที่เส้นโลหิตสีแดงขึ้นลามไปทั่ว ภายในใจเศร้าเกินกว่าจะโกรธออกมาได้.
ตี้เสวียนชาที่ใช้ความโศกเศร้าละเหี่ยใจ ที่ลุกโชนราวกับพายุในเวลานี้มันได้แผ่กลิ่นอายความโศกเศร้าทำให้เกิดลมพายุหมุน จนท้องฟ้าบิดเบี้ยว.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เหล่าขุนนางไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไร ทำได้แค่มองเงียบ ๆ และไม่มีใครกล้าขัดอีกด้วย.
คนที่กังวลใจที่สุดเวลานี้ กลับเป็นเทียนโจวจื่อและยอดฝีมือเซียนบรรพชนของตระกูลเทียน.
สู้สิ ทำไมไม่สู้? สถานการณ์เช่นนี้ไม่ดีแน่!
บนอากาศ ในเวลานี้เทียนโจวจื่อที่ร้อนรนมากขึ้นและก็มากขึ้น เห็นอารมณ์ของตี้เสวียนชาแล้วดูไม่มีกระจิตกระใจจะต่อสู้แม้แต่น้อย ความเป็นปฏิปักษ์เองก็ลดลงเรื่อยจนน้อยลงไปไม่หยุด.
ท้ายที่สุดแล้ว เทียนโจวจื่อก็ไม่สามารถทนได้จนต้องตะโกนออกมา "ตี้เสวียนชา ขอเพียงเจ้าต้องการนำหมาป่าขาวไป ไม่จำเป็นต้องกังวล ข้าจะขวางกบฏตระกูลเทียนให้ เจ้านำหมาป่าขาวไปได้เลย ข้าคิดว่าจงซานไม่สามารถขวางเจ้าได้แน่!"
คำพูดของเทียนโจวจื่อเป็นคำพูดที่มีเจตนาร้ายแฝงเอาไว้อย่างชัดเจน.
ตี้เสวียนชาที่เดิมทีหัวใจที่ไม่มั่นคงอยู่แล้ว ได้ยินคำพูดของเทียนโจวจื่อ ทันใดนั้นก็หันหน้ากลับมาในทันที.
สายตาที่จ้องเขม็งไปยังเทียนโจวจื่อ.
"ไสหัวไปให้พ้น ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามที่บ้าคลั่ง ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา แม้แต่แตกเป็นรอย ตี้เสวียนชาที่เต็มไปด้วยความเศร้าอัดอั้น ที่เหมือนว่าเจอที่ปลอดปล่อย จึงได้คำรามออกมาด้วยพลังที่รุนแรง แรงกดดันที่พวยพุ่งตรงไปยังทิศทางของเทียนโจวจื่อ.
"ตูมมมมมม!"
วิถีสวรรค์ปรากฎตั้งตระหง่านค้ำยันท้องฟ้า.
แม้นว่าเสียงคำรามของตี้เสวียนชาจะทรงพลัง ทว่าก็ยังไม่เพียงพอที่จะสังหารปราชญ์เทพได้อย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม เหล่าเซียนบรรพชนที่มีพลังฝึกตนต่ำ หากไม่ใช้วิถีสวรรค์คลุมร่าง อวัยวะภายในทั้งห้าต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่.
"เจ้า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”เทียนโจวจื่อที่ทั้งโกรธและอับอายพร้อม ๆ กัน.
เทียนโจวจื่อที่เคยพ่ายแพ้ตี้เสวียชา เพราะในครานั้นเขาไม่ได้เคลื่อนย้ายพลังฟ้าดิน และไม่คิดที่จะต่อสู้กันจนแตกหักเอาชีวิตเข้าเสี่ยงด้วย และเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวอะไรแต่อย่างใด.
ทว่า ตี้เสวียนชาได้คืบจะเอาศอกอย่างคาดไม่ถึง แม้แต่ด่าว่า ไสหัวไป กับเขาอย่างงั้นรึ?
เทียนโจวจื่อที่ทั้งโกรธและอาย ทว่าต่อหน้าตี้เสวียนชา ที่เวลานี้ดวงตาแดงซ่ายบบ้าคลั่ง จิตใจที่ไม่มั่นคงเต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง เทียนโจวจื่อจึงได้เก็บอากาศไม่โต้แย้งอีกต่อไป.
แม้นว่าเทียนโจวจื่อจะเป็นปราชญ์เทพ ทว่าก็ไม่ใช่คนอ่านบรรยากาศไม่เป็น.
กับเรื่องที่เกิดขึ้นในเวลานี้เขาย่อมเข้าใจดี ยิ่งพูดอะไรมากไปยิ่งเป็นการเร่งเร้าความดุร้ายของตี้เสวียนชา.
หลังจากที่ตี้เสวียนชาคำรามลั่น เห็นเทียนโจวจื่อและกลุ่มเซียนบรรพชนไม่รุกเข้ามา เพื่อบรรเทาอารมณ์ของเขาก็รู้สึกผิดหวังเช่นกัน ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซาน.
ในเวลานี้ ใบหน้าของจงซานที่ผ่อนลงมาก บนฝ่ามือของเขานั้น มีน้ำหยดเล็ก ๆ หลายหยด.
น้ำแต่ละหยดที่ลอยอยู่บนฝ่ามือไม่ได้มารวมตัวกัน เป็นผลึกเห็นเป็นเหมือนกับเม็ดถั่วที่ลอยอยู่.
จงซานที่ยื่นมือออกไป หยดน้ำทั้งห้าสิบหยดก็พุ่งตรงบินไปหาตี้เสวียนชา.
"นี่คือน้ำตาเซียนเซียนที่เจ้าได้ทำให้นางเศร้า น้ำตาห้าสิบสองหยด กับความคิดถึงของเซียนเซียน รอคอยเจ้า รอคอยให้ญาติคนสำคัญกลับมา คำสัญญาของปู่นางที่จะเล่าเรื่องโลกภายนอกให้กับนางฟัง."จงซานที่กล่าวออกมาเบา ๆ .
จิตสังหารของตี้เสวียนชาที่แผ่ออกมา แน่นอนจงซานย่อมรับรู้ว่าเซียนเซียนนั้นมีผลกระทบต่อจิตใจของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก.
น้ำตาห้าสิบสองหยด จงซานจงใจรวบรวมมา เพื่อเพิ่มระดับความรู้สึกของเขา.
ตี้เสวียนชาที่รับน้ำตา 52 หยดเอาไว้ พร้อมกับจ้องมองน้ำตาของเซียนเซียนที่เศร้าสร้อยเจ็บปวด.
"เพื่อปกป้องเซียนเซียน เพื่อจะไม่ทำร้ายเซียนเซียน เจ้าเวลานี้ ควรทำให้ดีที่สุด!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจเบา ๆ .
"ปกป้อง? อันตราย?"ตี้เสวียนชาที่กุมน้ำตา หลับตาสูดหายใจลึก.
สายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนกวาดตามองต้าเจิ้ง ก่อนที่จะบินขึ้นไปบนอากาศ.
สายตาที่เย็นชาจ้องมองไปยังตระกูลเทียน ก่อนที่ร่างกายของเขาจะสลายหายไป จากบนอากาศในทันที.
ตี้เสวียนชาจากไปแล้ว.
หลาย ๆ คนที่ไม่เข้าใจ ตี้เสวียนชาที่ต้องการนำตี้เซียนเซียนจากไป ทำไมถึงไปแล้วล่ะ?โดยเฉพาะกลุ่มคนของเทียนโจวจื่อ เรื่องนี้สร้างความงงงวยต่อพวกเขาเป็นอย่างมาก.
บางทีคงมีเพียงจงซานและไม่กี่คนที่รู้ กับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้นว่าจะไม่ได้ต่อสู้กันหนักหน่วงอะไร ทว่าการต่อสู้คงจะไม่หยุด นอกจากนี้ยังเป็นการต่อสู้กันภายในจิตใจในร่างของตี้เสวียนชา.
น้ำตาของเซียนเซียน ที่ดูเหมือนว่าจะส่งผลกระทบต่อจิตใจของตี้เสวียนชาเป็นอย่างมาก ทำให้อารมณ์ของเขาแข็งแกร่งขึ้น การกลืนกินตี้เสวียนชาก็ผ่อนลง การแย่งชิงจิตวิญญาณระหว่างเขาและตี้ซือเทียนก็จะกลับมาเท่ากันดังเดิม.
จงซานที่รู้สึกดีขึ้น ตี้เสวียนชาจะสามารถต้านทานได้หรือไม่? แต่สามารถบอกได้ว่าเรื่องจิตใจตี้เสวียนชานั้นไม่ได้ด้อยกว่าตี้ซือเทียนมากมายนัก.
จงซานที่จ้องมองทิศทางที่ตี้เสวียนชาจากไป ก็สูดหายใจลึก กล่าวในใจ "ต้าเจิ้ง จะรอคอยเจ้ากลับมา!"
หลังจากที่ตี้เสวียนชาจากไปแล้ว.
ม่อจื่อที่รออยู่พักหนึ่ง กวาดตามองรอบ ๆ ทิศ ท้ายที่สุดก็กล่าวต่อเทียนโจวจื่อว่า "ไว้พบกันใหม่โอกาสหน้า!"
เทียนโจวจื่อที่หันหน้ามองม่อจื่อ ก่อนที่จะพยักหน้ารับ.
ม่อจื่อจ้องมองต้าเจิ้ง จ้องมองทุกคน พร้อมกับจ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำ ก่อนที่จะก้าวไปด้านหน้ากลายเป็นลำแสงสลายหายไป.
จงซานจ้องมองม่อจื่อจากไป ไม่ได้กล่าวหยุด ไม่ได้ขอบคุณ.
ไม่มีสิ่งใดต้องขอบคุณ ม่อจื่อได้กล่าวออกมาชัดเจนแล้ว เขามาเพื่อตอบแทนคุณคนอื่น สิ่งที่ต้องขอบคุณคือสตรีทั้งสองคนเท่านั้น.
นอกจากนี้ ม่อจื่อยังตอบแทนคุณตามขีดจำกัด เพียงกักตัวหมี่เทียนเอาไว้เท่านั้น ไม่ได้จัดการอะไรมากมายนัก หลังจากที่หมี่เทียนจากไป เทียนเต๋าจื่อปรากฎ ม่อจื่อเองก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรแต่อย่างใด.
ดังนั้น ต้าเจิ้งก็ไม่ได้ติดหนี้ม่อจื่อใด ๆ เลย.
ม่อจื่อจากไปแล้ว ศัตรูของต้าเจิ้งเวลานี้มีเพียงแค่กลุ่มเดียวที่ยังเหลืออยู่.
เทียนโจวจื่อและ 31 เซียนบรรพชน.
จวบจนถึงเวลานี้ เหล่ากลุ่มอิทธิพลที่น่าเกรงขามคงยากที่จะมีใครเทียบ ตระกูลเทียนเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย.
ตระกูลเทียนไม่ธรรมดาจริง ๆ !
ทว่าต้าเจิ้งในเวลานี้ กลับสามารถขัดขืนพวกเขาได้.
จงซานในเวลานี้มีข้าราชบริพารเซียนบรรพชน 26 คน และยังมีเทียนเสิ่นจื่อ แม้แต่คนชุดดำอีกถึงเก้าคน.
ความแข็งแกร่งเวลานี้ไม่ได้ด้อยไปกว่ากลุ่มของเทียนโจวจื่อแน่นอน.
"เทียนโจวจื่อ!"จงซานที่จ้องมองไปยังเทียนโจวจื่อในทันที.
เทียนโจวจื่อที่จ้องมองไม่วางตามายังจงซาน.
เทียนโจวจื่อในเวลานี้ รับรู้แล้วว่าจงซานน่าเกรงขามขนาดใหน ความเกรงขามนี้ไม่ใช่พลังฝึกตน ทว่าเป็นศาสตร์ของราชาต่างหาก.
ในเวลานี้ สี่ปราชญ์เทพมาเยือน เซียนบรรพชนอีกนับไม่ถ้วน ยอดฝีมือมากมาย ที่มาสังเกตการณ์ต้าเจิ้ง คาดไม่ถึง ท้ายที่สุดจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย.
ตระกูลเทียน เทียนเต๋าจื่อ เทียนโจวจื่อ 31 เซียนบรรพชน เนตรแสงสวรรค์ เท่ากับเซียนบรรพชน 34 คน.
หยิงเห่าและห้าศิษย์เอกของเขา เทียบได้กับเซียนบรรพชน 6 คน.
ปราชญ์เทพหมี่เทียน!
เซียนบรรพชนสังเกตุการณ์ที่ซ่อนอยู่อีกนับไม่ถ้วน.
แม้แต่ ตี้เสวียนชาเองก็เตรียมที่จะต่อสู้กับต้าเจิ้ง.
ท้ายที่สุด จงซานที่ไม่ได้มีพลังฝึกตนสูงส่ง ทว่ากลับสามารถจัดการได้ ด้วยทักษะวิถีแห่งราชาของเขา.
และเรื่องที่คาดไม่ถึงนั้นต้าเจิ้งมีเซียนบรรพชนยี่สิบกว่าคน ต้าเจิ้งได้ซ่อนความลับได้อย่างลึกล้ำ.
เซียนบรรพชนในสงครามครั้งนี้มีถึง 85 คน ไม่รวมเหล่าเซียนบรรพชนสังเกตการณ์ คาดไม่ถึงเลยว่าต้าเจิ้งจะไม่พ่ายแพ้? แม้แต่ มังกรทองชื่อเสียงวาสนายังได้อำนาจล้มปราชญ์เทพมา เนตรแสงสวรรค์ของจงซานช่วงชิงพลังจากเนตรแสงสวรรค์ดั้งเดิมจากตระกูลเทียนได้อีก.
จงซานผู้นี้น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว! ในเวลานี้ คงไม่มีใครกล้าประมาทจงซาน เทียนเต๋าจื่อคงไม่กล้าอีกแล้ว.
การวางกลยุทธ์ของเขาช่างร้ายกาจมากมายนัก!
"เทียนโจวจื่อ กลับไปบอกเทียนเต๋าจื่อ ครั้งหน้าหากต้องการมา ควรตรงไปตรงมา!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองจงซานแปลก ๆ ทว่า ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
เทียนโจวจื่อที่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ ทว่าในเวลานี้สามารถบอกได้ว่ากำลังหน้ามืดครึ้ม จงซานกล่าวหยันเทียนเต๋าจื่อที่ลอบโจมตีอย่างงั้นรึ?
"ตระกูลเทียน กลับทวีปเทียน!"เทียนโจวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้น ก็โบกมือ 31 เซียนบรรพชนของตระกูลเทียนตามเทียนโจวจื่อมุ่งตรงไปยังทิศใต้.
เพียงไม่นาน กองกำลังเซียนบรรพชนก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว.
จนกระทั่งตระกูลเทียนจากไปหมดแล้ว เหล่าคนของต้าเจิ้งที่พ่นลมหายใจยาว.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งจินเผิงและเต้าเหรินถู ทั้งสองที่แทบหยุดหายใจ ชีวิตของพวกที่ถูกแขวนเอาไว้กับต้าเจิ้ง ในอดีตเคยเดินทางตระเวนไปทั่วโลก ไปเยี่ยมเยือนทั่วทุกสารทิศ เคยเอาชนะยอดฝีมือไปเป็นจำนวนมาก ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ แม้ว่าจะยอมจำนนจงซาน ทว่าภายในใจก็ยากที่จะยอมรับได้.
ทว่าจากเหตุการณ์นี้จบลง ทั้งคู่ก็พบได้ในที่สุดว่าพวกเขายังมีสายตาที่คับแคบนัก.
แปดสิบเซียนบรรพชนในสนามรบในครั้งนี้ พวกเขาพบแล้วว่าการต่อสู้ในอดีตของพวกเขานั้นช่างเล็กกระจ้อยร่อยนัก พวกเขาได้พบแล้วว่าต้าเจิ้งแข็งแกร่งขนาดใหน จงซานยอดเยี่ยมเพียงใด.
ต่อหน้าเซียนบรรพชนมากมาย แม้แต่ปราชญ์เทพอีกหลายคน กลับสามารถต่อต้านได้อย่างงั้นรึ? เหล่ายอดฝีมือทั่วหล้า ใครจะสามารถทำเช่นนี้ได้กัน? ตอนนี้เซิ่งหวังยังมีระดับเพียงเซียนโบราณเท่านั้น จะมีเซียนโบราณที่ใหนทำได้!
ทั้งสองมองหน้ากันและกัน แทบจะลืมด้วยซ้ำว่าจงซานมีพลังฝึกตนเท่าใด ทั้งสองที่รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที.
เพียงแค่เซียนโบราณยังทำได้ถึงเพียงนี้ หลังจากนี้หากก้าวไปถึงเซียนบรรพชนล่ะ?
ไม่มีใครสงสัยในศักยภาพของจงซาน เพราะว่าพลังของเซิ่งหวังนั้นมากมายเกินจะเปรียบ มีพลังที่พวกเขาไม่อาจประมาณได้.
เซียนบรรพชน? ต้าเจิ้ง? ทั้งสองในเวลานี้เต็มไปด้วยความเคารพนอบน้อมจงซานมากขึ้นกว่าเดิมอีกครั้งแล้ว.
เสียงของประชนชนที่ดังสนั่นขึ้นในทันที.
"เซิ่งหวัง ทรงพระเจริญ ~~~~~~~~~!”
เหล่าประชนชนที่ส่งเสียงเชียร์ดังกระหึ่ม เต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี.
อี้เหยี่ยนและขุนนางคนอื่น ๆ ที่สามารถวางความกังวลลงได้ในที่สุด ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ต่อไปนี้ชื่อเสียงของต้าเจิ้งจะต้องกระจายไปทั่วโลกหล้า.
แปดเซียนบรรพชนที่เซิ่งกงเป้านำมา เวลานี้จ้องมองจงซานด้วยความตื่นเต้น.
ในเวลานี้แปดเซียนบรรพชนที่รู้สึกขอบคุณเซิ่งกงเป้าขึ้นมาในทันที จ้องมองไปยังใบหน้าของเซิ่งกงเป้าที่ยังคงเหมือนเดิมก่อนหน้านี้ เป็นเหมือนดั่งที่เซิ่งกงเป้าเคยกล่าวไว้ ทว่าเพียงแค่คำพูดก่อนนั้นก็ไม่ชัดเจนเท่ากับได้เห็นด้วยตัวเอง ก่อนหน้าพวกเขาขาดความมั่นใจอยู่เล็กน้อยกับการมอบความซื่อสัตย์ให้ เซิ่งหวังจะมีความสามารถเพียงใด?
หางเซิ่งหวังไม่คู่ควร หลังจากนี้ก็เพียงแค่ติดตามเซิ่งกงเป้าก็พอ เพียงแค่ตอบแทนบุญคุณที่มีในอดีตก็พอแล้ว.
ทว่าในเวลานี้ภายในใจของแปดเซียนบรรพชนที่ราวกับถูกหินยักษ์ร่วงหล่นลงใส่ ราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงมา เซิ่งหวังผู้นี้ช่างทรงพลังและอหังการนัก.
เผชิญหน้ากับปราชญ์เทพ? แม้แต่ขับไล่ยอดฝีมือมากมายกลับไป? แปดเซียนบรรพชน? ทั้งที่พวกเขาคิดว่ามากมาย ทว่าต้าเจิ้งเองก็ยังมียอดฝีมืออีกมากอย่างคาดไม่ถึง สามารถที่จะปกป้องตัวเองจากอันตรายได้.
แปดเซียนบรรพชนพวกเขาไม่ได้สนใจศัตรูของต้าเจิ้ง พวกเขาที่เป็นเซียนบรรพชนที่สามารถดูแคลนโลกหล้าได้ ต้องการให้พวกเขายอมจำนนซื่อสัตย์นั้น?จะต้องมีพลังความสามารถเพียงพอ.
แต่แล้วจงซานกลับสามารถทำได้ ด้วยวิถีแห่งราชา มีพลังในการจัดการควบคุม กลายเป็นหนึ่งยักษ์ใหญ่ในโลกหล้า การที่แปดเซียนบรรพชนเข้าร่วมต้าเจิ้งไม่ใช่แค่เพียงเพราะเซิ่งกงเป้าอีกต่อไปแล้ว เวลานี้พวกเขาสามารถที่จะมองเห็นอนาคตที่รุ่งโรจน์ได้.
