Chapter 1155 ฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด.
บนอวกาศ หยิงเห่าที่ใช้อำนาจชะตาวิถีปราชญ์เทพ เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน สร้างเขตแดนขนาดใหญ่พร้อมกับดึงวิถีสวรรค์ออกไปทั้งหมด เขตแดนขนาดใหญ่ที่ไร้วิถีสวรรค์ ทำให้พื้นที่แห่งนั้นไม่สามารถใช้วิถีสวรรค์ได้ แม้นว่ามังกรแท้จงซานจะทรงพลัง ทว่าต่อหน้าอำนาจควบคุมดวงดาราของเขา ทำให้ร่างมังกรแท้ไม่สามารถขยับได้ และยังไม่สามารถใช้พลังวิเศษได้อีกด้วย.
มังกรขีดชาดเองก็ไม่สามารถขยับได้.
ทุกอย่างที่เปลี่ยนไป เมื่อหยิงเห่าใช้พลังฟ้าดินมากมายมหาศาล ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป.
นอกจากนี้เขายังปล่อยฝ่ามือกาลอากาศที่ขับเคลื่อนด้วยพลังฟ้าดิน.
พลังของปราชญ์เทพ ยกเว้นเนตรเทียนชู การใช้พลังฟ้าดินคือพลังที่แข็งแกร่งที่สุด.
ทุกคนที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศเวลานี้ต่างก็มั่นใจว่าจงซานจะต้องตายอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรที่เขาจะทำอะไรแล้ว และคนอื่น ๆ แม้แต่กลุ่มของเทียนโจวจื่อ ที่อยู่ไกลออกไปบนอวกาศเช่นกัน กับฝ่ามือของหยิงเห่าเวลานี้ยังต้องหยุดเฝ้าดูการต่อสู้ข้าง ๆ .
พลังอำนาจของสวรรค์และปฐพีที่ถูกดึงออกมา ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นมืดมน จนทำให้ทุกคนมองเห็นฝ่ามือดังกล่าวนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
กับฝ่ามือดังกล่าวนี้ ถึงจะเป็นหยิงเห่าการจะปล่อยออกมาได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน.
เพียงแค่คงพลังก็ยากลำบากแล้ว ทำให้ฝ่ามือยักษ์หลากสีนั้นเคลื่อนที่ออกไปช้า ๆ ตรงไปยังตำแหน่งของจงซานทีละนิด ๆ .
กลิ่นอายทำลายล้าง แม้แต่เซียนบรรพชนที่มองดูอยู่ ยังรู้สึกหวาดกลัว ใครจะสามารถต้านได้กัน?
บนซุ้มลอยฟ้า.
ภายในใจของม่อจื่อที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า จงซานในเวลานี้คงไม่รอดแล้ว ทว่ากลับต้องเปลี่ยนสายตาในทันที.
"เอ๊ะ?"
เป็นเพราะเสียงประหลาดใจของหมี่เทียนที่อยู่ด้านข้างดังขึ้น.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ม่อจื่อที่เผยท่าทางสงสัย.
ไม่ใช่ว่าหมี่เทียนต้องการมองวาราสุดท้ายของจงซานหรอกรึ? ตอนนี้จงซานกำลังจะตายแล้ว หมี่เทียนกำลังมองไปที่ใหน? เขาไม่ได้สนใจมองการต่อสู้ด้านบน หากแต่มองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างงั้นรึ?
"ไม่ใช่ ไม่ไช่!"หมี่เทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่อะไรกัน?"ม่อจื่อที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
"ที่นั่น ตรงนั้นมีซุ้มไม้ขนาดเล็กสีม่วงอยู่ มันอยู่ตรงนั้น!"หมี่เทียนยิ่งเผยท่าทางแปลกประหลาดออกมา.
ม่อจื่อที่จ้องมองออกไป สถานที่ดังกล่าวไม่ได้อยู่ไกลจากตำหนักซ่างเฉิงนัก บนลานบนภูเขาลูกหนึ่ง ซึ่งมีซุ้มไม้สีม่วงอยู่บนนั้น ทว่าก็เป็นเพียงแค่ซุ้มไม้เท่านั้น ไม่มีผู้ใด มีเพียงแค่สายลมที่พัดผ่านผ้าม่านไม้ไผ่มีเสียงเล็กน้อย.
"ก็แค่ซุ้มไม้? มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่ใช่ซุ้มไม้ ก่อนหน้านี้มีคนอยู่ เจ้ามองไม่เห็นรึก่อนหน้านี้? เป็นสตรีในชุดสีขาว!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าไม่ได้สนใจคนทุกคนบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวหรอกนะ อีกอย่างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก บางทีนางอาจจะไปแล้ว!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่มีทาง ไม่มีทางที่จะเร็วขนาดนั้น ข้าไม่ได้เลอะเลือนขนาดนั้น ทว่าขณะที่ข้ากำลังตรวจสอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ข้าก็พบสตรีในชุดสีขาว ข้าไม่ได้สนใจนัก ทว่าขณะจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนหน้านี้ นางกับหายไปในทันที แม้แต่สัมผัสของปราชญ์เทพก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่านางไปใหน หายไปไร้ร่องรอย!"หมี่เทียนกล่าวยืนยัน.
"ซ่อนตัวตนจากปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ? ต้าเจิ้งมีคนเช่นนั้นด้วยรึ? เจ้ามอง.....!"ม่อจื่อที่กล่าวยังไม่จบด้วยซ้ำก็ถูกหยุดไว้.
"คิดว่าข้าจำผิดอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้สนใจ เพียงแต่หลังจากที่นางจากไป ข้าก็รับรู้ว่านางหายไป ก่อนหน้านั้นมีแน่ แต่ข้าไม่คิดว่าจะไม่สามารถตรวจสอบว่านางไปที่ใด ทว่าซุ่มไม้นั่นมันยังสะท้อนสัมผัสเทวะได้ ไม่เชื่อเจ้าลองตรวจสอบที่ซุ้มไม้นั่น ว่าข้ากล่าวถูกต้องไหม แปลก มันมีอะไรแปลกมาก คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนซ่อนความจริงจากข้าได้?"หมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจมาก.
ม่อจื่อที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ทว่าก็พยักหน้ารับ.
ก่อนที่ม่อจื่อจะชี้นิ้วออกไป ยังทิศทางของซุ้มไม้สีม่วง ลำแสงสีดำที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว.
ม่อจื่อที่เคลื่อนไหวเร็วมาก อีกทั้งที่ทุกคนกำลังเงยหน้ามองท้องฟ้ากันหมด จึงไม่พบว่าม่อจื่อกำลังทำสิ่งใด.
ม่อจื่อที่ลงมือ ภาพของซุ้มไม้ที่สั่นไหว เป็นเหมือนกับภาพบนผิวน้ำที่สั่นไหวกระเพื่อมเป็นระลอก.
"วูซซซ!"
เป็นเหมือนดังภาพในน้ำ สะท้อนสัมผัสเทวะ!
ในอดีตนั้น บนตำหนักดวงดาราที่นวีหวาเคยได้เตรียมไว้ จงซานที่สามารถมองเห็นคำพูดสุดท้ายของนวีหวาทิ้งเอาไว้ ม่อจื่อเองก็เช่นกัน เป็นจิตสำนึกทีเหลืออยู่ก่อนตายของไท่ซ่างที่สร้างภาพฉายเอาไว้ที่นั่น.
ตอนนี้ดูเหมือนจริงเป็นอย่างมาก กับสะท้อนแสงคล้ายกับภาพฉากในน้ำ.
อย่างไรก็ตาม แม้นว่ามันจะสะท้อนสัมผัสเทวะ แต่ก็ไม่มีใครก้าวออกมา.
"ภาพนี้ผ่านมาสามวันแล้ว และยังสะท้อนแสงด้วย สตรีที่เจ้ากล่าวถึงคงไม่มี!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ ไม่ใช่ มีแน่ ข้าเห็น เป็นสตรีในชุดขาว ใบหน้าดูบริสุทธิ์มาก นางยังเงยหน้าขึ้นมองจงซาน ต้องเป็นสตรีของจงซาน มีอย่างแน่นอน!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ทว่าไม่ใช่ว่าเป็นเพียงเงาสะท้อนหรอกรึ?!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นเงียบไปในทันที แน่นอนว่าม่อจื่อย่อมเชื่อในคำพูดของหมี่เทียนเช่นกัน เพราะว่าปราชญ์เทพที่จริงจัง เป็นไปไม่ได้ที่จะทำเรื่องผิดพลาดเช่นนี้ และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกล่าวอะไรไร้สาระ เพราะว่าเขาเป็นปราชญ์เทพ.
หากเป็นเช่นนั้น ก่อนหน้านี้จะต้องมีสตรีจริง ๆ ทว่ากับไม่สามารถตรวจสอบได้.
"หากมีสตรีดั่งที่เจ้ากล่าวจริงก็คงไม่ธรรมดาแล้ว อย่างน้อยก็คงไม่ใช่มนุษย์!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"เป็นสตรีที่ลึกลับมาก ต้าเจิ้งได้ซ่อนของแปลกประหลาดเอาไว้มากจริง ๆ."หมี่เทียนพยักหน้า.
---------------------------------------------------------
บนอวกาศ.
พื้นที่รอบ ๆ ที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงอย่างรุนแรง ปกคลุมยังพื้น ๆ ที่เดียวกัน.
กลุ่มของเทียนโจวจื่อบนอวกาศที่ไกลออกไป กลุ่มของเทียนเสิ่นจื่อเองก็เช่นกัน เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง แม้แต่เซียนบรรพชนที่มาสังเกตการณ์ ปราชญ์เทพสองคนบนซุ้มลอยฟ้า สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังสายตาเดียวกัน.
จงซานที่ล่วงเกินหยิงเห่าอย่างรุนแรง ตบหน้าสองครั้ง หยิงเห่าในเวลานี้ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะทุ่มทุกอย่างเพื่อสังหารจงซาน ด้วยพลังอำนาจของปราชญ์เทพ เคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินทั้งหมด เพื่อที่จะสังหารจงซานให้จงได้.
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้ สามพันวิถีสวรรค์ในอากาศรอบ ๆ ถึงดึงออกไปทั้งหมด เวลานี้พื้นที่แห่งนี้กลายเป็นเหมือนดังสุญญากาศที่ไร้พลังอื่น นอกจากอำนาจมหาวิถีของหยิงเห่าที่กำลังบดขยี้กายเนื้อของจงซาน.
ในเวลานี้หยิงเห่าที่ฟาดฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด ด้วยการใช้พลังฟ้าดินสนับสนุน พลังมากมายมหาศาลที่ใช้ดูดมา จนทำให้อวกาศมืดลง ฟ้าดินเหี่ยวแห้ง เวลานี้มารวมกันสร้างเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่บนอวกาศแล้ว.
พลังทำลายล้างไม่สามารถที่จะพรรณนาถึงได้เลย ฝ่ามือนี้ เพียงแค่เซียนบรรพชนทั่วไปไม่สามารถรับได้ ทว่าการเหวี่ยงฝ่ามือนี้ออกมา หยิงเห่าก็สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากเช่นกัน.
ฝ่ามือที่สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากไม่ต้องบอกเลยว่า มันต้องใช้พลังไปมากมายขนาดใหน.
ฝ่ามือที่กำลังเคลื่อนเข้าหาจงซาน บอกได้เลยว่าไร้ซึ่งพลังต้านทาน.
ฝ่ามือที่ยังไปไม่ถึง ทว่ากลิ่นอายแรงกดดันแห่งการทำลายล้าง ก็ทำให้ยากจะหายใจได้แล้ว.
พลังทำลายของฝ่ามือ เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการทำลายล้าง แม้แต่คิดก็ไม่สามารถต้านได้เลย.
หนึ่งฝ่ามือจากการหลอมรวมจากพลังฝ่าดินกำลังเคลื่อนที่ช้า ๆ.
ยิ่งเข้าใกล้เท่าไหร่ ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงอันตรายมากขึ้นเท่านั้น.
ในเวลานี้กายมังกรแท้ไม่สามารถขยับได้ อำนาจพลังมหาวิถีควบคุมดวงดาราทรงพลังมาก หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นเวลานี้ ร่างกายคงแหลกสลายกลายเป็นผุยผงแล้ว ด้วยอำนาจของกายจำแลงมังกรแท้ ทำให้ยังสามารถต้านทนได้อยู่.
ทว่ามันยังไม่พอ ไม่สามารถขยับได้ ก็มีแต่ถูกฝ่ามือกระแทกร่างเท่านั้น?
จงซานเข้าใจดี ตราบเท่าที่ฝ่ามือนั้นกระแทกร่างเขา ถึงจะมีร่างกายมังกรแท้ที่แข็งแกร่ง ทว่าก็ต้องแตกสลายไปในทันที แม้แต่อุปกรณ์เซียนบรรพชนก็ไม่สามารถต้านทานพลังฟ้าดินมากมายนี้ได้.
แข็งแกร่งมาก!
ตายที่นี่รึ? ดวงตาของมังกรแท้ที่เป็นประกาย ปฏิเสธที่จะยอมรับ ความอหังการการที่ทำให้มังกรแท้ขยับได้เล็กน้อย.
"โฮกกก!”
เสียงคำรามที่ไม่ได้ดังมากมายนัก.
"โฮd ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนหัวของมังกรแท้ ทันใดนั้นก็ปรากฎเมฆสีดำมากมาย ที่ตรงกลางเมฆสีดำที่เริ่มปรากฎรอยแยกออกมา รอยแยกที่เปิดออกมาทันที ประกายแสงดวงตาสีม่วงที่ลืมขึ้น!
เนตรเทียนฟา เปิด!
เนตรเทียนฟาเปิด ประกายแสงสีม่วงมากมายที่ส่องประกาย แม้นว่าจะด้อยกว่ามหาวิถีควบคุมดวงดาวก็ตาม ถึงแม้นว่าจงซานจะขยับได้เล็กน้อย แม้นว่าจะขยับได้อย่างยากลำบาก และยังมีฝ่ามือที่ทรงพลังใกล้เข้ามา อยู่ไม่ห่างจากจงซานเท่าใดแล้ว!
เนตรเทียนชู ทำให้เหล่าเสนาธิการคนสำคัญผ่อนคลายเล็กน้อย ทว่าก็ยังนับว่ายังมีอันตรายอยู่ ไม่สามารถวางใจได้.
เซียนบรรพชนสังเกตการณ์ ที่ดวงตาหดเกร็ง คาดไม่ถึงว่าจงซานจะมีสมบัติเช่นนี้? ดวงตางั้นรึ? ดูคล้ายกับเนตรเทียนชูมาก!
บนซุ้มลอยฟ้า.
"มีกำลังเสริมจริง ๆ จงซาน ยังมีอะไรซ่อนเอาไว้อีกหรือไม่?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"น่าเสียดายไม่มีเวลาพอ ฝ่ามือนั่นได้ปล่อยออกมาแล้ว เนตรแสงสวรรค์ ไม่สามารถเทียบกับฝ่ามือของหยิงเห่าได้!"ม่อจื่อที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองเนตรเทียนฟาของจงซานด้วยความประหลาดใจ หยิงเห่าไม่ได้ประหลาดใจอะไร เพราะว่าหยิงเห่าเคยเห็นที่แดนเทวะซือเทียนมาก่อนแล้ว.
หยิงเห่าที่สามารถมองเห็นได้ว่า สิ่งดังกล่าวนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาในการกระตุ้น เวลานี้เขาได้โจมตีออกไปแล้ว ฝ่ายตรงข้ามไม่มีเวลาอย่างแน่นอน ใบหน้าของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย ฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด เต็มไปด้วยพลังสวรรค์และปฐพี เป็นพลังที่ไร้เทียมทาน!
เนตรแสงสวรรค์รึ? ต่อให้มีสิบเนตรแสงสวรรค์ก็ไม่สามารถทำอะไรได้.
"ตูมม ตูมม ตูมม ..............................!”
เนตรเทียนฟาในเวลานั้น ได้ปล่อยวิถีสวรรค์ออกมา รวมทั้งสิ้น 100 วิถีสวรรค์ ปล่อยออกมาราวกับง่ายดาย ทว่าหนึ่งร้อยวิถีสวรรค์ เรื่องนี้สร้างความตื่นตะลึงให้กับคนที่อยู่รอบ ๆ เป็นอย่างมาก.
หนึ่งร้อยวิถีสวรรค์ จงซานเรียกมันมาด้วยตัวเขาคนเดียว เพียงแค่คน ๆ เดียวสามารถเรียกวิถีสวรรค์ได้มากมายขนาดนี้เลยรึ?
บนซุ้มลอยฟ้า.
"ไม่มีวิถีสวรรค์ในอากาศ สามารถเรียกวิถีสวรรค์ได้อย่างไร?"หมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจสุด ๆ .
"ไม่ เหล่านั้นไม่ใช่วิถีสวรรค์!"ม่อจื่อที่จ้องมองด้วยความสนใจ ก่อนที่จะบอกได้ว่ามันไม่ใช่วิถีสวรรค์ของโลกใบใหญ่.
"เป็นเนตรแสงสวรรค์รึ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างวิถีสวรรค์เลียนแบบได้? นับเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดจริง ๆ ."หมี่เทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่ ถึงเป็นของเลียนแบบก็ไม่ควรสร้างขึ้นมาได้ง่ายขนาดนั้น หนึ่งร้อยวิถีสวรรค์ คาดไม่ถึงเลยว่าจะปกคลุมทั่วร่างของจงซาน และยังขับไล่อำนาจมหาวิถีควบคุมดวงดาราได้อีกด้วย? ในโลกใบใหญ่มีคนที่สามารถสร้างวิถีสวรรค์เช่นนี้ได้ด้วยรึ? จงซานเขาต้องการทำอะไร?"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"หนึ่งร้อยวิถีสวรรค์หมุนวนเป็นทรงกระบอก ปกคลุมทั่วร่างของร่างมังกรแท้ เพื่อที่จะให้ร่างมังกรแท้เคลื่อนไหวได้ ทว่าก็เหมือนกับว่าเขาอยู่ในกรง ไม่มีพื้นที่อื่นให้ไปเช่นกัน เขาไม่สามารถก้าวออกไปหนีไปได้เกินกว่าเขตแดนของเขา นอกจากนี้ฝ่ามือที่ทรงพลังใกล้จะมาถึงแล้ว ต้องการขวางพลังฝ่ามือนั่นอย่างงั้นรึ?ฝ่ามือนั่นแทบจะไร้เทียนทาน จงซานมีแต่ต้องตายเท่านั้น!"หมี่เทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้ารู้ จงซานคงต้องการสร้างเขตแดนของตัวเองขึ้นมา พร้อมกับรวบรวมอำนาจชีพจรฟ้าปิงของตัวเอง!"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาในทันที.
"ยังไม่พอ ยังไม่พอใช้ ชีพจรฟ้าของเขาที่ถือครองนั้นมีน้อยมาก ๆ แม้นว่าจะสามารถสร้างขึ้นมาได้ ก็ยังไม่สามารถเทียบกับฝ่ามือที่ทรงพลังนั่นได้ สุดท้ายก็รอคอยให้ถูกทำลายอยู่ดี! เขาไม่มีทางแก้แล้ว!"หมี่เทียนเอ่ย.