Chapter 1153 กุยปะทะเทียนคง.
ภายในหลุมดำ หางมังกรที่ฟาดไปยังใบหน้าของหยิงเห่าอีกครั้ง.
ดวงดาราที่เข้าโจมตีร่างกายของจงซานที่หยุดลงในทันที ดูเหมือนว่าเวลานี้หยิงเห่าที่ตื่นตะลึง และความอับอายที่มากมายมหาศาล.
ในเวลานี้ความเงียบที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ!
"ไอ้คนบัดซบ สารเลว ~~~~~~~~~~~~~!”
หยิงเห่าที่โกรธเกรี้ยวจนแทบบ้าคลั่ง ในเวลานี้ดวงดารามากมายถูกควบคุมเข้าโจมตีมังกรขีดชาดทันที แม้แต่อำนาจเทียนกงเวลานี้ยังสั่นไหวโจมตีไปยังมังกรทองขีดชาด.
พลังอำนาจที่ปะทุขึ้นหวังที่จะทำลายมังกรทองขีดชาดทันที.
อำนาจทำลายล้างมากมาย แม้แต่หยิงเห่าที่ควบคุมตัวเองไว้ได้ตลอด เวลานี้ภายในสมองที่เต็มไปด้วยความอับอายโจมตีออกไปอย่างบ้าคลั่ง.
ฆ่า ฆ่า ฆ่า!
พลังโจมตีที่ยังไปไม่ถึง หากแต่กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงได้โถมทับไปยังมังกรทองขีดชาดแล้ว.
มังกรทองขีดชาดที่ร่างกายสั่นไหว ราวกับจะแตกสลายไปได้ทุกเมื่อ ทว่าในเวลานั้น ตราประทับครรลองสวรรค์ที่หลอมรวมเข้ากับร่างกายของมันอย่างรวดเร็ว ทำให้มังกรทองขีดชาดที่ถูกปกคลุมด้วยแสงสีแดง ทำให้ร่างกายของมันมั่นคง แม้แต่ทนพลังอำนาจของหลุมดำได้อย่างง่ายดาย อำนาจของตราครรลองสวรรค์นั้นเกินกว่าที่จะประเมินได้.
ทว่า ถึงจะเป็นเช่นนั้น จะสามารถป้องกันการโจมตีอันโกรธเกรี้ยวนี้ได้หรือไม่?
"โฮกกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ขณะมังกรทองขีดชาดอยู่ในอันตราย มังกรแท้จงซานที่คำรามออกมาเสียงดัง หยิงเห่าที่เวลานี้มุ่งมั่นไปยังมังกรขีดชาด ทำให้มังกรทองแท้จำแลงจงซานเป็นอิสระ.
พร้อมทั้งเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว คำรามลั่นตวัดกงเล็บออกไป กงเล็บด้านหน้านั้น ขวานสะบั้นสวรรค์ที่หายไปหมด เวลานี้เหลือเพียงแค่กงเล็บเท่านั้น.
แม้ว่าหยิงเห่าที่ทุ่มกำลังพุ่งตรงไปยังมังกรทองขีดชาด ทว่าการโจมตีของมังกรแท้จำแลงของจงซานมีเหรอที่จะไม่รู้?
ร่างมังกรแท้จำแลงจงซานที่แผ่กลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา หยิงเห่าไม่สนใจที่จะหันมาแม้แต่น้อย มุ่งมั่นที่จะทำลายมังกรทองขีดชาด มีเพียงเทียนกงที่โกรธเกรี้ยวลอยออกมาต้านมังกรแท้จำแลงจงซาน.
เทียนกงและกงเล็บมังกรเคลื่อนที่เข้าปะทะกันดังลั่น.
ในเสี้ยววินาที ที่จะเข้าปะทะเทียนกง อำนาจทำลายล้างประกายแสงสีฟ้าที่ปรากฎออกมา ส่วนกงเล็บมังกรของร่างจำแลงมังกรแท้จงซาน เวลานี้ปรากฎเป็นหลุมดำที่แปลกประหลาดขึ้น.
หลุมดำที่เป็นดั่งน้ำวน ที่แตกต่างจากหลุมดำทั่วไป แม้แต่ปรากฎหลุมลึกตรงกลาง ยากที่จะมองเห็นก้นได้ นี่คือทักษะเทวะของจงซาน "กุย"(พังทลาย เสื่อมถอย)
อำนาจเทวะ กุย ที่ทำลายแสงสีฟ้าของเทียนกงที่หลอมขึ้นมาใหม่เสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
แรงระเบิดที่ใหญ่โตไม่ได้เกิดขึ้น ทว่ากลับกลายเป็นเงียบงัน อำนาจของการปะทะของกงเล็บมังกรกับเทียนกงที่ควรจะดังสนั่นกลับกลายเป็นสัมผัสกันอย่างอ่อนโยน.
พลังทำลายล้างของแสงสีฟ้าหายไปในทันที อันเนื่องมาจากเทียนกงเวลานี้ได้เข้าปะทะกับ กุย ตรง ๆ .
"แก๊ก ๆ ”
เทียนกงที่หลอมขึ้นมาใหม่นั้น คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฎรอยแยก เทียนกงพ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?
ราวกับเวลาหยุดนิ่ง หากแต่เปลวเพลิงกับลุกไหม้ขึ้นอย่างรวดเร็ว หยิงเห่าที่ตื่นตกใจขึ้นในทันที แม้แต่มังกรขีดชาดและมังกรแท้จำแลงยังซานยังหลบหนีออกไปได้อย่างง่ายได้.
หยิงเห่าที่ตื่นตะลึงจ้องมองไปยังรอยร้าวของเทียนกง.
เทียนกงที่หลอมขึ้นมาใหม่ แม้นว่าจะด้อยกว่าของเดิม ไม่ใช่อุปกรณ์ปราชญ์เทพ ทว่าก็เป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนระดับสูง นอกจากนี้เขายังเพิ่มคุณสมบัติพิเศษของตัวเองเข้าไปอีก คาดไม่ถึงว่าจะเกิดรอยแยก? แม้แต่ ............!
ที่ไกลออกไป บนซุ้มลอยฟ้า.
ม่อจื่อและหมี่เทียนเผยท่าทางประหลาดใจอีกครั้ง การปะทะกันของจงซานและหยิงเห่า อุปกรณ์เซียนบรรพชนของหยิงเห่า พังทลายอย่างงั้นรึ?
การปะทะกันนี้ ไม่ใช่หยิงเห่าได้เปรียบหรอกรึ?
อำนาจควบคุมดวงดาราที่หายไปช้า ๆ หลุมดำที่ค่อย ๆ ฟื้นฟูกลับคืนมา มังกรทองขีดชาดและมังกรแท้จำแลงจงซานที่ลอยอยู่บนฟ้า จดจ้องมองไปยังมหาวิถีควบคุมดวงดาราที่อยู่ตรงข้าม.
มหาวิถีควบคุมดวงดาราที่หยุดนิ่ง เป็นเพราะว่าหัวใจของหยิงเห่ากำลังตะลึงพรึงเพริดอยู่.
การถูกตบสองฉาด เรื่องนี้ทำให้หยิงเห่าโกรธเกรี้ยวเสียสติ ก่อนหน้านี้เทียนกงต้องสลายหายไป ทำให้หยิงเห่าเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ทว่าการประเมินพลังของจงซาน ดูเหมือนว่าจะผิดพลาดอีกแล้ว.
บางทีเพราะว่าไม่คิดว่าจงซานจะมีพลังอะไร ทำให้หยิงเห่าส่งของวิเศษออกไปโจมตี แต่ไม่คิดเลยว่าจงซานจะมีพลังที่ซ่อนไว้อย่างคาดไม่ถึง.
กับพลังที่คาดไม่ถึงของจงซาน ทำให้ภายในใจหยิงเห่ากลายเป็นสับสนวุ่นวาย.
บนท้องฟ้า หลุมดำยักษ์ได้สลายหายไป หยิงเห่า มังกรทองขีดชาด มังกรแท้จงซานที่เผยออกมาให้ทุกคนได้เห็น.
ทักษะของหยิงเห่าที่หายไป ในเวลานี้เขาไม่มีกะจิตกะใจที่จะโจมตีต่อ มือสองข้างของหยิงเห่าที่ถูไปมาบนเทียนกงด้วยความเศร้าใจ.
มีผู้ฝึกตนทั่วไปไม่รู้จำนวนเท่าใด เซียนบรรพชนอีกจำนวนมาก ที่มาสังเกตการณ์วันนี้ พวกเขาที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน การต่อสู้วันนี้ หากไม่สามารถสังหารจงซานลงได้ วันนี้จงซานจะมีชื่อเสียงขนาดใหน!
บนซุ้มลอยฟ้า.
ม่อจื่อและหมี่เทียนที่จ้องมองเงียบ ๆ ท้ายที่สุดหมี่เทียนก็เอ่ยออกมา "จงซาน มีแผนการที่ลึกล้ำมาก!"
"ใช่ ใต้สวรรค์แห่งนี้เขานับว่าเป็นคนที่โดดเด่นมาก!ความแข็งแกร่งของจงซานนั้นไม่สามารถเทียบกับหยิงเห่าได้เลย ทว่าเขากลับซ่อนแผนการเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า จนทำให้ความคิดของหยิงเห่าบิดเบี้ยว!"ม่อจื่อพยักหน้ารับ.
"ใช่ หากหยิงเห่าลงมือเต็มกำลัง ย่อมสามารถกำจัดจงซานได้แน่นอน ทว่าในเวลานี้ภายในใจได้สับสนร่วงหล่นลงไปในแผนการของจงซานแล้ว ในความคิดของหยิงเห่าเวลานี้ ต้องคิดว่าจงซานนั้นแข็งแกร่งมากมายแน่นอน ก่อนหน้านี้ เขาที่มั่นใจเต็มที่ว่ามันคือขีดจำกัดของจงซานแล้ว เซียนโบราณ ก็เพียงแค่เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?!"หมี่เทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซียนโบราณอย่างงั้นรึ? อย่างไรก็ตามแผนการของเขาเวลานี้ได้ทำให้ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก ปราชญ์เทพหยิงเห่า หากไม่เพราะแผนการของเขา มีเหรอที่จะกลายเป็นสับสนเช่นนี้? คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีแผนการที่ทำให้จิตใจฝ่ายตรงข้ามปั่นป่วน ทักษะเทวะจิบจ้อยนั่น กับทรงพลังทำให้หยิงเห่าสับสน เป็นแผนการที่น่าอัศจรรย์จริง ๆ ."ม่อจื่อพยักหน้า.
หมี่เทียนที่พยักหน้ารับ ในเวลานี้หมี่เทียนไม่ได้กล่าวแย้ง จิตใจของปราชญ์เทพที่สับสน จิตใจที่สับสนแม้แต่อับอายที่สะกดสำนึกเอาไว้.
"แผนการของเขา หากเทียบกับหงจวินเป็นเช่นไร?"มื่อจื่อสอบถามออกไปในทันที.
"หงจวิน? "ใบหน้าของหมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ใช่ หงจวิน เจ้าเป็นปราชญ์เทพในยุคเดียวกับหงจวิน เกี่ยวกับเขา เจ้าน่าจะเข้าใจดีที่สุด!"ม่อจื่อเอ่ยออกมาเบา ๆ .
หมี่เทียนที่จ้องมองไปยังจงซาน ขมวดคิ้วไปมา ก่อนที่จะส่ายหน้า "ข้ารู้ว่าแผนการของจงซานน่าเกรงขาม น่าเสียดาย หากเทียบกับหงจวินแล้ว มันจะไม่พอ!"
"แล้วหงจวินในอดีตเทียบกับปราชญ์เทพอันดับหนึ่ง เฉิงโห่วในปัจจุบันล่ะ เป็นอย่างไร?"ม่อจื่อที่สอบถามออกมาอีกครั้ง.
"เฉิงโห่ว? หงจวิน?"หมี่เทียนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด ทว่าก็ไม่ยินดีที่จะตอบเช่นกัน.
"ที่ทิศตะวันออก ตำหนักจื่อเซียวได้ปรากฎขึ้นในโลกใบนี้แล้ว!"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
"ตำหนักจื่อเซียวมาปรากฎขึ้นในโลกใบนี้แล้วอย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนที่ตื่นตกใจขึ้นมาทันที.
"ถูกแล้ว ไม่รู้ว่ามันอยู่ในมือของใคร ทว่าเจ้าควรจะรู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร การที่ตำหนักจื่อเซียวปรากฎออกมา มันคือลางบอกเหตุ ที่ไม่ยากที่จะคาดเดา ตำหนักจื่อเซียวปรากฎขึ้นในโลกหล้า หมายความว่า........!"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"หงจวิน ต้องการปรากฎขึ้น?"หมี่เทียนใบหน้าเปลี่ยนไปในทันที.
"ถูกแล้ว!"
"เป็นไปไม่ได้ หงจวินได้ถูกเทียนชูทำลายล้างไปแล้ว เขาตายแล้วไม่มีทางกลับคืนมา!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้าควรจะรู้ว่าก่อนหน้านี้มีเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดขึ้น เจี่ยหยิน ไท่ซ่าง จุนถี พวกเขาจุติกลับมาได้ เจ้าควรจะต้องคิดล่ะว่า หงจวินเองก็ด้วย เจ้าคิดว่าหงจวินจะยอมตกตายไปเฉย ๆ อย่างงั้นรึ?ข้าคิดว่าเจ้าควรจะเข้าใจแจ่มแจ้งมากกว่าทุกคน หงจวินจะต้องกลับมาแน่นอน!"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาเบา ๆ.
หมี่เทียนที่ได้แต่เงียบ.
"การจุติของหงจวิน เกี่ยวพันธ์กับเรื่องต่าง ๆ มากมาย ข้าคิดว่าปราชญ์เทพลำดับหนึ่งเฉิงโห่ว เป็นไปไม่ได้ที่จะรอเฉย ๆ ในทวีปตะวันออกเองได้เกิดเรื่องสำคัญขึ้น ในเวลานี้ ปราชญ์เทพทุกคน วีรบุรุษทุกคนต่างก็เริ่มลงมือแล้ว ข้ารู้ว่ามีใครบางคนของตระกูลกู่ ได้สร้างปัญหาขึ้นแล้ว."ม่อจื่อที่กล่าวออกมาเบา ๆ .
หมี่เทียนที่ได้แต่เงียบ.
"ข้าจึงต้องถามความเห็นเฉิงโห่วและหงจวิน ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งทั้งสองยุค เป็นใครที่ควรจะด้อยกว่ากัน?"มื่อจื่อที่สอบถามอีกครั้ง.
กับข้อมูลที่ได้จากม่อจื่อ ทำให้หมี่เทียนเวลานี้กลายเป็นจริงจัง ม่อจื่อรู้เกี่ยวกับเฉิงโห่ว ทว่าเขานั้นไม่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับหงจวินมากนักจึงได้สอบถามออกมา.
หมี่เทียนจ้องมองไปยังม่อจื่อ เข้าใจเกี่ยวกับความตั้งใจของม่อจื่อได้ เขาพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า "เฉิงโห่ว ข้าไม่รู้จักเขามากนัก ข้าไม่รู้อะไรกับเขาเลยก็ว่าได้ ทว่าหงจวินนั้น เขาเป็นคนที่ลึกลับมากที่สุด มีแผนการเกี่ยวกับจิตใจมากมาย แม้แต่ข้าเองก็ไม่สามารถประเมินเขาได้ทั้งหมด นอกจากนี้เขานับว่าเป็นคนที่ใจใหญ่!"
"ใจใหญ่รึ?"ม่อจื่อที่ประหลาดใจเล็กน้อย.
"หงจวินนั้นไม่ได้พอใจเพียงแค่เป็นปราชญ์เทพ!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ไม่พอใจเพียงแค่ปราชญ์เทพ?ดวงตาของม่อจื่อที่หดเกร็ง ไม่สอบถามออกไปอีก พอจะเข้าใจอะไรบ้างได้แล้ว.
ที่ไกลออกไป จงซานเวลานี้ยังคงต่อสู้กับหยิงเห่า.
หยิงเห่าเวลานี้ไม่ได้ทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อโจมตีจงซาน ภายในใจของเขาทั้งโกรธและอาย ใบหน้าที่มืดครึ้มเย็นชา.
พลังควบคุมของหยิงเห่าที่หายไป เวลานี้เขาเพียงแค่คงมหาวิถีไว้เท่านั้น สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังมังกรทั้งสองตน.
"ดี จงซาน ไม่มีใครช่วยเจ้าได้แล้ววันนี้!"หยิงเห่าที่กล่าวเสียงสั่นเล็กน้อย.
มหาวิถีควบคุมดวงดารา หยิงเห่าที่สะบัดฝ่ามือออกไป ดวงดาราขนาดใหญ่ที่พุ่งไป ก่อนที่จะระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น ระเบิดอยู่กลางอากาศ.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากนั้นในบัดดล ท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง มองแต่ไกลเป็นเหมือนกับเมฆสีแดงที่มากมายไร้ที่สิ้นสุด แม้แต่ส่องสว่างปกคลุมมายังพื้นกลายเป็นสีแดงทั้งหมด.
เหมือนกับเปลวเพลิงที่กำลังเผาท้องฟ้า เปลวเพลิงที่ลุกโชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งจงซาน หยิงเห่าที่ทำการสร้างเปลวเพลิงที่ลุกไหม้กระจายไปทั่วทุกสารทิศ ลุกลามไปยังทิศทางของจงซานตามการควบคุมของหยิงเห่า.
เวลานี้เพลิงที่หนักหน่วงรุนแรงเผาไหม้ท้องฟ้า แม้แต่ทำให้ท้องฟ้าปรากฎหลุมดำ ทว่าเป็นหลุมดำที่มีเปลวเพลิงลุกไหม้.
เป็นภาพที่แปลกประหลาดอย่างที่สุด.
จากที่ไกลออกไป จินเผิง เต้าเหรินถูที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน ดวงตาที่เผยท่าทางตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
แม้แต่ค่ายกลของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่อยู่ไกลออกมายังสั่นไปมาไม่หยุด เห็นชัดเจนว่าที่ไกลออกไปนั้นปรากฎความร้อนที่มากมายมหาศาล บนพื้นดินเวลานี้ยังปรากฎทะเลเพลิงขึ้นเช่นกัน.
บนซุ้มลอยฟ้า.
"จงซานได้กดดันหยิงเห่าจนถึงขีดสุด เขาได้ใช้อำนาจของสวรรค์และปฐพีแล้ว พลังอำนาจของสวรรค์และปฐพีในเวลานี้ จงซานคงไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดูไปก่อน!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"ข้าเชื่อว่าจิตใจของจงซานนั้น ที่เจ้าคิดว่าด้อยกว่าหงจวิน ทว่าข้าคิดว่าอารมณ์ความรู้สึกของเขามีบางส่วน ที่ข้าคิดว่าไม่ได้ด้อยกว่าหงจวิน."ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาที่ให้ค่าหงจวินมากมายนั้น หมี่เทียนที่มีอคติในใจ ซึ่งต่างจากม่อจื่อที่ชื่นชม ทำให้หมี่เทียนไม่ต้องการจะโต้เถียง.
"ถ้าจะให้กล่าว ตอนนี้หยิงเห่าหากเผชิญกับหงจวิน ที่มีพลังเซียนโบราณขั้นที่แปด เจ้าอาจจะตอบข้าว่าหงจวินต้องตายแน่นอนก็ได้."ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
