Chapter 1152 หยิงเห่าผู้ชอกช้ำ.
"ยังไงก็ต้องตาย ยังจะบอกว่ามีหัวใจที่ห้าวหาญอีกรึ? หืม ไม่ใช่สิ เจ้าบอกว่าจงซานจงใจยั่วยุหยิงเห่าด้วยความตั้งใจ ให้หยิงเห่าโจมตีอย่างตั้งใจรึ? เฮ้เฮ้ จงซานชั่วร้ายเกินไปแล้ว!"หมี่เทียนที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
"ใช่ จงซาน แม้นว่าฝ่ายตรงข้ามจะน่าเกรงข้าม ทว่าอายุเขายังคงเยาว์ ใช้วิธีการที่น่าเกรงขาม คนเช่นนี้ไม่ได้มีมากมายนัก ไม่มีในรอบหลายแสนปีที่จะทำเช่นนี้กับหยิงเห่า หยิงเห่าที่ค่อย ๆ หยั่งเชิงจงซานตั้งแต่แรกช้า ๆ อย่างใจเย็น ทว่าหลังจากนั้นก็ถูกจงซานลากเข้าไปสู่แผนการ วิธีการของหยิงเห่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเผยออกมาหนึ่งในสิบ หากเป็นไปตามที่หยิงเห่าต้องการ จงซานต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน เมื่อจงซานเห็นเรื่องนี้เข้า เขาจึงจงใจยั่วยุหยิงเห่าในทันที ทำให้หยิงเห่าหยุดที่จะหยั่งเชิง และใช้การโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรงของเขาออกไป."ม่อจื่อพยักหน้า.
"จงซานชั่วร้ายจริง ๆ ดูเหมือนว่าเขายังซ่อนกองกำลังที่สามเอาไว้อีกแน่ จึงได้ทำให้หยิงเห่าไม่สามารถที่จะมองเห็นแผนการของเขาได้ แม้ว่าการโจมตีจะอันตราย ทว่าที่จริงก็เป็นการที่เขาจงใจทำให้ตัวเองด้อยกว่า เป็นแผนการที่ดี เป็นแผนการที่ชั่วร้ายจริง ๆ !"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขากล้าต่อสู้กับหยิงเห่า จะต้องเตรียมวิธีอะไรไว้แน่ คอยดูไปก่อน!"ม่อจื่อที่ยกน้ำชาขึ้นดื่มด้วยรอยยิ้ม.
"ชิ วิธีอย่างงั้นรึ? ไม่รู้แล้วอย่างไร แผนการกระจอกงอกง่อยของพวกไร้พลัง มีแผนการแล้วทำไม ต่อหน้าหยิงเห่าที่มีพลังเหนือกว่ามากมาย ไม่ว่าอย่างไรจงซานก็ต้องตายไปอย่างไม่ต้องสงสัย."หมี่เทียนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
"เฮ้เฮ้ ไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป!"ม่อจื่อส่ายหน้าไปมา.
"ไม่เสมอไปอะไร?"
"ถูกของเจ้าที่แผนการเล็กน้อยไม่สามารถเผชิญหน้ากับพลังที่ไร้เทียมทานได้ ความจริงแผนการนี้อาจจะดูอ่อนแรง ทว่าแผนการนี้ก็ยังไม่จบ นอกจากนี้ ความแข็งแกร่งของหยิงเห่าคือไร้เทียมทานจริง ๆ รึ? ทุก ๆ อย่างนั้นล้วนสมดุล ทว่าหากแผนการปกปิดและตลบตะแลง เหนือกว่ากว่าพลังที่แท้จริง นี่อาจจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ตลบหลัง เพื่อฟื้นคืนชีพ เจ้าคงจะไม่ลืม!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
หมี่เทียนที่ได้แต่เงียบ ความจริงเป็นเช่นไร เข้าเองย่อมเข้าใจดี ทว่าภายในใจหมี่เทียนต้องการให้จงซานตาย ดังนั้น จึงคาดหวังให้หยิงเห่าชนะ.
"ม่อจื่อ ทำไมเจ้าถึงเข้าข้างจงซานอย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนแค่นเสียงเย็นชา.
"เข้าข้างรึ? เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่ได้ถือหางจงซาน ข้ามาเพื่อตอบแทนบุญคุณคนอื่น ไม่ใช่บุญคุณของจงซาน ซึ่งเป็นบุคคลผู้ทรงเกียรติ ข้าบอกเจ้าไปแล้ว เกี่ยวกับชีวิตของจงซาน แน่นอนว่าข้าไม่ได้สนใจ ทว่าตามข้อตกลง ข้าย่อมต้องทำให้สำเร็จ ดังนั้น ตราบเท่าที่เจ้าไม่ลงมือ ข้าก็จะไม่ลงมือเช่นกัน จงซานจะเป็นหรือตาย ไม่มีสิ่งใดเกี่ยวกับข้า! นอกจากนี้ เจ้าเองก็ไม่เห็นอย่างนั้นรึ? ทำไมจงซานถึงต้องการให้ข้าขวางเจ้า ทว่าไม่ให้ข้าขวางหยิงเห่า?"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของหมี่เทียนมืดมน หากแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
----------------------------------------------------------------------
หลุมดำขนาดใหญ่ จงซานที่อยู่ในสภาพอนาถถูกดวงดารามากมายเข้าปะทะครั้งแล้วครั้งเล่า.
ดวงตาของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร อำนาจชีพจรฟ้าที่ยากจะรวมตัวกันขึ้นอีกได้แล้ว.
พลังโจมตีส่วนมากไม่ได้ร้ายแรงนัก ที่ร้ายแรงมีเพียงอำนาจของเทียนกงเท่านั้น ที่เกินกำลัง จงซานที่ไม่กล้าสัมผัสมัน.
แม้นว่าจะถูกสะกดอย่างสมบูรณ์ไม่สามารถออกมาได้ ทว่ามังกรแท้ 19 เล็บนั้นก็ยังมีแสงสีเงินมากมายปกคลุมอยู่.
แม้นว่าจะไม่สามารถควบรวมสร้างเป็นอำนาจชีพจรฟ้าขึ้นมาได้ ทว่าก็ยังมีพลังบาง ๆ ของชีพจรฟ้าอยู่เล็กน้อย.
19 เล็บ สี่เล็บที่แปลงเป็นกระบี่เทวะสี่เล็บคอยป้องกันความเสี่ยงที่เป็นอันตรายถึงตาย ส่วนอีก 15 เล็บเวลานี้ พริบตาเดียวมันได้กลายเป็นขวานยักษ์ไปทั้งหมด เป็นขวานสะบั้นสวรรค์.
ภาพเงาของขวานสะบั้นสวรรค์แม้นว่าจะด้อยกว่าก่อนหน้า แม้นจะด้อยกว่าชุดกระบี่สังหารเซียนมากทว่าก็ยังมีพลังพอที่จะขวางเหล่าดวงดาราที่โจมตีเข้ามาได้บ้างเช่นกัน.
มังกรแท้ 19 เล็บนับว่าทรงพลังอย่างชัดเจน เล็บแต่ละเล็บของมัน สามารถที่จะกุมอาวุธต่าง ๆ ได้เป็นจำนวนมาก.
พริบตาเดียว ที่จงซานเสียเปรียบอย่างรุนแรง ก็กลับคืนกลับมาได้ในทันที แม้นว่าจะได้รับสภาพบอบช้ำจากการถูกดวงดารามากมายโจมตี ทว่าอย่างน้อย ด้วยการอาศัยร่างมังกร ก็สามารถรับมือได้ในที่สุด.
จงซานที่เหมือนเหลือลมหายใจสุดท้าย.
ภายใต้กับจ้องมองของเซียนเซิงซือ จินเผิง เต้าเหรินถูและคนอื่น ๆ ที่พ่นลมหายใจยาว ส่วนเซียนบรรพชนสังเกตการณ์ที่อยู่รอบ ๆ ถึงกับต้องขมวดคิ้วแน่น จงซานแข็งแกร่งมาก พวกเขาไม่สามารถเทียบได้เลย.
ด้วยคิดว่าการโจมตีอันบ้าคลั่งของหยิงเห่า จงซานคงถึงขีดจำกัดแล้ว คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่ถึงขีดจำกัดดั่งที่พวกเขาคิด จงซานแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเขาคาดการณ์เอาไว้มาก อสุรกายพรสวรรค์.
บนซุ้มลอยฟ้า.
"เหลือลมหายใจสุดท้ายจริง ๆ ขวานสะบั้นสวรรค์? ชีพจรฟ้าที่ไม่สามารถสร้างได้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเคลื่อนย้ายกลิ่นอายจากเศษเล็กน้อยที่แตกไปขึ้นมาได้ จงซานมีศักยภาพขนาดใหนกัน?"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางสนใจ.
"ฟื้นคืนได้อย่างงั้นรึ?ทั้งที่สูญเสียชีพจรฟ้าไป หากว่าไม่มีกำลังเสริม กับการที่เหยิงเห่าใช้พลังไปมากมายเช่นนี้ การฟื้นคืนมาก็เปล่าประโยชน์!"หมี่เทียนที่ไม่พอใจจงซานเป็นทุนอยู่แล้ว.
ภายในหลุมดำขนาดใหญ่.
เป็นดังที่หมี่เทียนได้เอ่ย การดิ้นร้นสุดท้าย ด้วยอำนาจมหาวิถีควบคุมดวงดารา หยิงเห่าที่ดวงตาเย็นชา ไม่คิดว่าจงซานจะตายง่าย ๆ เช่นกัน ภายในใจหยิงเห่าต้องการให้จงซานตายไปช้า ๆ ค่อย ๆ เจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ !
ทว่าในเวลานี้ หลาย ๆ คนที่ไม่สามารถมองเห็นด้านในหลุมดำได้ ทว่ากับพบเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดขึ้นที่อีกฝั่ง.
บนเมฆชื่อเสียงวาสนาของต้าเจิ้ง มังกรทองชื่อเสียงวาสนา 19 เล็บอีกหนึ่งตน เป็นมังกรทองที่มีขีดแดงชาดบนหัว.
ในเวลานั้น มังกรทองชื่อเสียงวาสนาตนนั้น ทันใดก็เงยหัวขึ้น พร้อมกับพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของหลุมยักษ์ทันที.
มังกรทองชื่อเสียงวาสนาที่มีสีแดงชาดบนหัวไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายมังกรแท้ออกมา แม้แต่ร่างกายยังอยู่ในร่างจริงและร่างลวงตา ดูไม่ทรงพลังแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าบินเข้าไปในหลุมดำทำอะไร?
"เซียนเซิงเซิงอี้เหยี่ยน มังกรชื่อเสียงวาสนาตนนั้น ทำหน้าที่เก็บชื่อเสียงวาสนาเท่านั้น ไม่ได้มีร่างเนื้อที่ทรงพลัง นี่ หมายความว่าอย่างไร?"สุ่ยอู๋เหินที่เผยท่าทางสงสัย.
"ข้าไม่รู้!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน.
ไม่เพียงเซียนเซิงซือ เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งทั้งหมดเผยท่าทางสงสัย และเหล่าผู้สังเกตุการณ์เองก็ยิ่งสงสัยอย่างที่สุดเช่นกัน.
ต้าเจิ้งมีมังกรชื่อเสียงวาสนาสองตน ก็นับเป็นเรื่องแปลกแล้ว ราชันย์เทพจงซานหลอมรวมมังกรแท้ และนั่นคือจงซาน ไม่ใช่มังกรชื่อเสียงวาสนา เป็นเอกลักษณ์ของคนที่เปลี่ยนไป ส่วนมังกรวานานั้นไม่สามารถเทียบกับมังกรแท้ได้ การที่มันบินขึ้นไปมีประโยชน์อันใด?
ทุก ๆ คนที่เต็มไปด้วยความสนใจ แม้แต่ ม่อจื่อและหมี่เทียน สองปราชญ์เทพยังเผยท่าทางประหลาดใจ หมายความว่าอย่างไร?
มังกรทองชื่อเสียงวาสนาขีดแดงชาดที่บินเข้าไปในหลุมดำ เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด ด้วยพลังฉีกกระชากมิติ มังกรชื่อเสียงวาสนากลับไม่แตกสลายอย่างคาดไม่ถึง ไม่มีผลกระทบใด ๆ แม้แต่เคลื่อนย้ายตรงเข้าไปถึงใจกลางการต่อสู้ใกล้เข้าไปเรื่อย ๆ .
อยู่ใกล้กับใจกลางแล้ว ดวงดารามากมายที่เคลื่อนที่เข้าปะทะจงซาน.
มหาวิถีควบคุมดวงดารา หยิงเห่าที่พบว่ามังกรขีดชาด ที่จ้องมองมาอย่างเย็นชา หากแต่นั่นไม่ได้สำคัญ สิ่งสำคัญเวลานี้เป้าหมายหลัก คือทำลายล้างจงซานต่างหาก.
มังกรชื่อเสียงวาสนาขีดชาดที่ราวกับร่างกายไร้ข้อต่อเคลื่อนตัวเข้ามาหลบหลีกดวงดารามากมายได้อย่างแปลกประหลาด เคลื่อนที่เข้ามาใกล้ใจกลางอย่างรวดเร็ว.
ยิ่งเข้ามาใกล้เท่าใด หยิงเห่าที่อยู่ไกลออกมา ต้องขมวดคิ้วไปมา ภายในใจที่สั่นไหวไปมา ดวงดารานับร้อยที่พุ่งโจมตีหลายร้อยที่พุ่งเข้าโจมตีมังกรชื่อเสียงวาสนาขีดชาด ภายใต้แรงกดดันมหาศาล ที่แม้แต่มังกรแท้จงซานยังได้รับความเสียหาย นี่แค่เพียงมังกรชื่อเสียงวาสนาทั่วไปเท่านั้น.
ทว่าทันทีที่พุ่งเข้าใกล้ เพียงแค่มังกรทองชื่อเสียงวาสนาขีดชาดก็ทำให้เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ในเวลานั้น มังกรทองขีดชาดที่ดวงตาส่องประกายแสงสีแดง ที่ด้านหน้ากงเล็บมังกรที่ยื่นออกมา ปรากฎของวิเศษชิ้นหนึ่ง ตราประทับต้าเจิ้ง ตราหยกราชวงศ์ ตราครรลองสวรรค์!
ตราครรลองสวรรค์ที่ทำลายดวงดาราที่พุ่งเข้ามาก่อนหน้านี้นั่นเอง.
ตราครรลองสวรรค์ที่ประทับลงไปบนหลุมดำ "รับโองการสวรรค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน" (受命于天，即寿永昌) อักขระขนาดใหญ่แปดตัว.ที่เหมือนไม่มีอะไรกับกลายเป็นเส้นแสงสีแดงก่อตัวขึ้นบนห้วงความว่างเปล่า.
แสงสีแดง ที่ส่องประกายที่ราวกับเชื่อมต่ออำนาจสวรรค์และปฐพี เชื่อมต่อกับพื้นที่ขนาดใหญ่.
"เจ็ดเขตแดน? อาณาเขตเฟิงจง อาณาจักรจวงหลุน อาณาจักรอู๋เซี่ยง ...............!”
จินเผิงที่อยู่ด้านล่างถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง แสงเจ็ดสีที่ปกคลุมอักขระ มาจากอาณาเขตเจ็ดแห่งของต้าเจิ้งอย่างคาดไม่ถึง.
ตราประทับ ที่มีอำนาจเบ็ดเสร็จของราชวงศ์ชื่อเสียงวาสนา การควบคุมดินแดนที่กว้างใหญ่ จำเป็นต้องมีตราประทับที่ใช้กำราบชื่อเสียงวาสนา ตราประทับที่ควบคุมชื่อเสียงวาสนาของพื้นที่ทั้งหมดทั่วแผ่นดิน ยิ่งแผ่นดินใหญ่ขนาดใหน อำนาจของตราประทับยิ่งทรงพลัง นี่คือของวิเศษอันดับหนึ่งของราชวงศ์ชื่อเสียงวาสนาเลยก็ว่าได้.
ในเวลานี้พลังอำนาจเจ็ดเขตแดนที่ใช้ประทับออกมา อำนาจที่ยิ่งใหญ่กำราบพลังที่แข็งแกร่งที่โถมทับมา.
"ตูมมมม!”
อำนาจเจ็ดเขตแดน ที่สะกดพลัง ดวงดาราหลายร้อยดวงที่ระเบิดออกมาเสียงดัง ของวิเศษต้าเจิ้ง เห็นชัดเจนว่าทรงพลัง สามารถกำราบพลังของโลกนี้ได้.
ตราหยกครรลองสวรรค์ที่สามารถสะกดพลังของหยิงเห่าเอาไว้ ท้ายที่สุดหยิงเห่าก็รู้ว่ามังกรขีดชาดตนนี้ไม่ธรรมดา ถึงกับทำให้เขาถึงกับหันหน้าไปมองในทันที.
ทว่าในเวลานั้นราวกับว่ามันสายไปแล้ว เหมือนดั่งแผนร้ายที่จงซานได้วางเอาไว้.
หางของมังกรทองขีดชาด ที่สะบัดตบไปยังใบหน้าของหยิงเห่า.
"ปัง!”
ไม่ได้รุนแรงเท่ากับมังกรแท้จงซาน ทว่าก็ได้ยินเสียงเช่นกัน แม้นว่าจะเบากว่ามาก แต่กำให้ทุกคนได้ยิน จนทำให้หัวใจของทุกคนสั่นสะท้าน.
ด้านล่าง จินเผิง เต้าเหรินถูที่อ้าปากค้าง แววตาที่เบิกกว้างกลมโตแทบไม่อยากเชื่อ ที่หน้าผากหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
เซียนบรรพชนที่มาสังเกตการณ์ ทุกคนที่กลืนน้ำลายคำโตอย่างยากลำบาก.
ครั้งที่สองแล้ว ครั้งแรกเพราะหยิงเห่าไม่ระวัง อาจนับได้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญ หากแต่ครั้งที่สองนี้ เป็นการบรรจงตบอย่างชัดแจ้ง เป็นการสร้างความอับอายเหยียดหยามอย่างรุนแรง.
ถูกหางตบอีกอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนแม้จะไม่ได้ถูกตบเอง ยังสูดหายใจลึก ดวงตาเบิกโพลน ไม่กล้าเอื้อนเอ่ย.
โดยตบสองรอบ? ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม ถูกเซียนโบราณตบสองรอบ แม้นว่าจะไม่ได้รุนแรง แต่ได้ลบหลู่เกียรติของปราชญ์เทพเป็นอย่างมาก.
ม่อจื่อและหมี่เทียนที่จ้องมองกันและกัน ทั้งสองไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก ส่วนหยิงเห่าเวลานี้เต็มไปด้วยความชอกช้ำ จะโชคร้ายเกินไปแล้ว.
หากเป็นคนที่มีพลังเทียบเท่ากัน การถูกตบหน้าถึงสองครั้ง ก็เพียงพอที่ทำให้รู้สึกอับอายอย่างแรงแล้ว.
หากแต่เวลานี้กลับเป็นเพียงเซียนโบราณที่ตบหน้าเขาถึงสองครั้ง ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม จะทนได้อย่างไร?หยิงเห่าที่รู้สึกเศร้าใจปวดใจอย่างที่สุด.