Chapter 1145 เทือกเขาเทียนเซี่ย ที่เต็มไปด้วยยอดฝีมือ.
หยิงเห่านับตั้งแต่ต้นจนจบไม่ได้เร่งรีบอะไร แม้แต่คอยเฝ้าดูว่าเทียนโจวจื่อจะสังหารจงซานหรือไม่ ไม่ใช่ว่าหยิงเห่าหวั่นเกรงจงซาน ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ มีหลายสิ่งที่เกินความเข้าใจของเขา นับตั้งแต่ต้องเผชิญหน้ากับตี้เสวียนชาก่อนหน้า แม้นหยิงเห่าไม่ได้หวั่นเกรงแต่อย่างใด ทว่าเขาต้องการเข้าใจสถานการณ์ให้ชัดแจ้งก่อนลงมือ.
ควบคุมสถานะการณ์ เพื่อที่จะไม่ให้พบกับเรื่องเกินควบคุม นี่เป็นสิ่งที่ยอดฝีมือไร้คู่เปรียบมีกัน จงซานที่มีระดับเซียนโบราณ ทว่ากลับยังคงสุขุม ควบคุมสถานการณ์ดั่งอยู่ในฝ่ามือ แม้นว่าจะไม่ควรกังวลเกินไป ทว่าเปรียบกับเซียนโบราณคนอื่น ๆ คงตกตายไปแล้ว มีเหรอที่จะยังคงอยู่รอดได้จนถึงเวลานี้?
หยิงเห่าต้องการสังหารจงซาน ทว่าก็ไม่คิดจะประมาทเช่นกัน การที่เขาสามารถก้าวมาถึงวันนี้ได้นั้น เป็นเพราะเขารีบร้อนอย่างงั้นรึ?หยิงเห่าต้องเฝ้าระวังจงซาน ก่อนที่จะมั่นใจเท่านั้น ถึงจะลงมือ.
ต้องมั่นใจเท่านั้น? นับตั้งแต่แดนเทวะซือเทียน จงซานที่พูดจาใหญ่โต แม้แต่กล่าวว่าจะรอเขาที่ต้าเจ้ง หยิงเห่าไม่ได้โกรธเกรี้ยวมากมายนัก เพราะว่า ไม่มีใครกล้าท้าทายปราชญ์เทพ คำพูดดังกล่าวนั้นจงใจยั่วให้เขาโกรธ เป็นไปได้ว่าจงซานต้องการใช้เรื่องนี้สร้างสถานการณ์ให้เป็นประโยชน์อะไรบางอย่างต่อตัวเองแน่นอน ถึงแม้นว่าจะเป็นเหมือนดั่งเรื่องน่าหัวเราะ แต่ก็ทำให้หยิงเห่าเต็มไปด้วยความระวัง ในสายตาหยิงเห่า วันนี้จงซานต้องตาย ส่วนจะตายอย่างไรนั้น ก็อีกเรื่องหนึ่ง.
เพียงแค่ศิษย์ของเขาก็เพียงพอสังหารจงซานแล้ว และยังมีผู้ใต้บังคับบัญชาของเทียนโจวจื่ออีก? หยิงเห่าไม่คิดว่าจงซานจะรอดแม้แต่น้อย.
นอกจากนี้ยังมีสามปราชญ์เทพ จนทำให้จงซานทิ้งไพ่ลับในมืออกมา.
เทือกเขาเทียนเซี่ยที่สั่นไหวไปมา เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่ดวงตาเป็นประกาย ทุกคนที่คิดถึงอสุรกายชราที่ซ่อนตัวอยู่ที่นั่น ทว่าอสุรกายชราจะสามารถต่อกรกับปราชญ์เทพทั้งสามและ 16 เซียนบรรพชนได้หรือไม่?
เทือกเขาเทียนเซี่ยที่สั่นไหว ทำให้ปราชญ์เทพเผยท่าทางจริงจังเล็กน้อย เพราะว่าทั้งสามก่อนหน้านี้ คาดไม่ถึงเลยว่า จะไม่พบการคงอยู่ของมันทั้งที่มันผิดปรกติ ที่ด้านในนั้นซ่อนความจริงที่พวกเขาคาดไม่ถึงอยู่อย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพไม่โง่อย่างแน่นอน หนำซ้ำพวกเขายังเป็นคนที่เต็มไปด้วยความระมัดระวังด้วยเช่นกัน.
สามปราชญ์เทพที่จ้องมองเขม็งไปยังตำหนักขนาดใหญ่.
"แอดดดด!”
ประตูตำหนักที่เปิดออกมา กลิ่นอายที่แปลกประหลาดแผ่ออกมา สามปราชญ์เทพที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ กลิ่นอายนี้คืออะไร?
"กึก กึก กึก!"
เสียงของเท้าที่ลากยาวดังออกมาจากด้านในตำหนัก ก่อนที่จะปรากฎชายในชุดสีดำในชุดขาดรุ่งริ่ง ค้ำไม้เท้าก้าวออกมาจากด้านใน ผิวที่ดำเมี่ยม เหมือนกับถ่านไม้ ร่างกายที่ผอมติดกระดูก แม้แต่โหยวซาน โหยวสุ่ยและโหยวฉวน ยังแอบคิดว่าเป็นเผ่าเดียวกันหรือไม่?.
ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนคนทั่ว ๆ ไป ทว่าที่หน้าผากนั้นมีอัญมณีรูปดวงอาทิตย์ติดอยู่ ใบหน้าที่ดูโบราณ ค่อย ๆ ก้าวออกมา ดวงตาที่หรี่เล็ก ราวกับว่าสายตามีปัญหา อยู่ในที่มืดเป็นเวลานานกำลังพยายามปรับแสงอยู่.
"ใช้พลังหลอมร่างกายเข้ากับลิขิตของคนอื่นในร่างปุถุชนอย่างงั้นรึ?"หยิงเห่าที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เต๋าอสูรนอกภพ คาดไม่ถึงเลยว่านี่คือเต๋าอสูรนอกภพ!"ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เทียนโจวจื่อ ในเวลานี้กลายเป็นเงียบงัน ทว่าสายตายังคงจ้องมองเขม็งไปยังคนที่ก้าวออกมา.
"เซิ่งหวังจง เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าตื่นขึ้นมาแล้ว?"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หยกอักขระม่วงที่เจ้ามอบให้ข้านั้น เมื่อทำลายมัน เจ้าควรจะตื่นขึ้นมาแล้ว หลิงเอ๋อกลับคืนมา ทว่าเพราะในอดีตเจ้าได้กล่าวเอาไว้ หากว่าชักนำคนของทวีปเทียนเข้ามา เพื่อสายโลหิตของตระกูลเทียน เจ้าจะรับหน้าที่ขับไล่พวกเขาไปไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเบา ๆ .
ชายในชุดสีดำที่จ้องมองจงซาน ด้วยแววตาซับซ้อน ราวกับว่ามีเรื่องที่เกินควบคุมของเขาเช่นกัน.
"ตระกูลเทียน เทียนโจวจื่อ! เจ้าคือคนตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เซียนบรรพชน 11 คนของตระกูลเทียนที่อยู่ด้านหลังเทียนโจวจื่อ จ้องมองไปยังชายในชุดสีดำไม่วางตา.
คนชุดสีดำที่ไม่สนที่จะมองขึ้นมาบนอากาศ ทว่ากับจ้องมองไปยังจงซาน ดูแปลกประหลาดนัก.
"ก็ดี เทียนเสิ่นจื่อ เจ้าไม่จำเป็นต้องลวงข้า อาจารย์ของข้าคือประมุขคนก่อนของตระกูลเทียน หลิงเอ๋อเป็นประมุขคนปัจจุบันของตระกูลเทียน แน่นอนว่าข้าไม่สามารถทรยศครอบครัวของหลิงเอ๋อได้ ก่อนหน้านี้ แม้นว่าเจ้าจะไม่น่าไว้ใจก็ตาม ทว่าไม่ใช่แค่เจ้าเท่านั้นที่ออกมาก่อนหน้านี้ คนอื่น ๆ เองก็ออกฌานแล้วเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ารู้อย่างงั้นรึ?"สายตาของเทียนเสิ่นจื่อที่ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ .
"จะรู้หรือไม่รู้หาใช่สิ่งสำคัญ คำพูดที่เจ้าบอกว่าปิดด่าน 3000 ปีนั้น ข้าไม่เชื่อตั้งแต่ต้นแล้ว วันนี้คนของตระกูลเทียนจากทวีปเทียนมาเยือนแล้ว บางสิ่ง เจ้าไม่สามารถหลบได้แล้ว ควรจะเผชิญหน้า มันถึงเวลาแล้ว!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
คำพูดของจงซาน คนที่อยู่รอบ ๆ ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย เหล่าเซียนบรรพชนที่อยู่รอบ ๆ จ้องมองด้วยแววตาซับซ้อน นี่คืออะไร สถานการณ์เวลานี้คืออะไร? พันธมิตรของจงซานหรือว่าศัตรูของจงซานกัน? ชายชุดดำที่รุ่งริ่งนี้เป็นใครมาจากใหน?
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเทียนโจวจื่อ เทียนโจวจื่อที่จ้องมองไปยังเทียนเสิ่นจื่อ เทียนเสิ่นจื่อจ้องมองไปยังจงซาน ไม่เชื่อตั้งแต่แรกอย่างงั้นรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่เชื่อเขาตั้งแต่แรกแล้ว?
"กึก กึก กึก ....................................!”
เป็นความจริง ที่ด้านในห้องโถงที่เทียนเสิ่นจื่อออกมา ยังคงได้ยินเสียงก้าวเท้าตามมาอีก ในเวลานี้ เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งที่เผยท่าทางตื่นเต้น ยังมีคนออกมาอีกอย่างงั้นรึ?
คนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าเทียนเสิ่นจื่อเป็นใคร ทว่าคนของต้าเจิ้งนั้นรู้ดี แม้นว่าจะไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ทว่าพวกเขารับรู้ว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นทรงพลังมาก ก่อนหน้านี้เคยต่อสู้กับเซียนบรรพชน เป็นเซียนบรรพชนจื่อลู่ที่ถูกเทียนเสิ่นจื่อขับไล่ไป.
ดังนั้น ผู้คนมากมายต่างก็คิดว่าใต้เทือกเขาเทียนเซี่ยนั้น ต้องเป็นที่อยู่อาศัยของเซียนบรรพชนที่ร้ายกาจ ทว่าทุกคนก็คาดไม่ถึงเช่นกัน ว่าจะมีมากกว่าหนึ่ง ทว่ามีอยู่มากเท่าไหร่กัน?
อาวุโสเทียนเองก็ดวงตาเบิกกว้าง เห็นชัดเจนว่าไม่รู้เช่นกันนอกจากเทียนเสิ่นจื่อแล้ว ยังมีคนอื่นอีก.
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่กลืนน้ำลายลงคอ คนทั้งสองเวลานี้ยากที่จะพรรณนาถึงความรู้สึกของพวกเขาได้ เทียนเสิ่นจื่อที่ออกมาก่อนหน้านี้ ทันทีที่พวกเขาเห็น คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถเข้าใจได้ แม้แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่สามารถมองออก นอกจากนี้สิ่งที่พวกเขาตกใจ คือหยิงเห่าและหมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ เทียนโจวจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน แม้แต่กลายเป็นเงียบลง.
เซียนบรรพชน แน่นอนต้องเป็นเซียนบรรพชน ต้าเจิ้งยังมีเซียนบรรพชนอีก และที่คาดไม่ถึงยังมีคนที่กำลังออกมาอีก จินเผิงและเต้าเหรินถูที่จ้องมองหน้ากันและกัน เวลานี้ทั้งคู่ที่ฝืนยิ้มให้กัน.
อีกสิบเอ็ดร่างที่ก้าวออกมาจากด้านในห้องโถง รูปร่างคล้ายกับเทียนเสิ่นจื่อ ผิวดำเหมือนถ่าน ที่หน้าผากมีอัญมณีรูปดวงอาทิตย์ติดอยู่ ผิวกายที่แห้งติดกระดูกทุกคน.
ทั้ง 11 คน มีทั้งชายและหญิง ทว่าด้วยผิวที่แห้งติดกระดูกเหมือนกับโครงกระดูก ดวงตาโปนลึก ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
จงซานรู้ดีว่าที่ด้านในนั้นมีอยู่ด้วยกัน 18 ร่าง ที่สามารถออกมาได้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะออกมา 12 คน ยังเหลือหกคนด้านใน! ชัดเจนว่าหกคนไม่สะดวกที่จะออกมา.
ถึงอย่างนั้น ก็ทำให้ตื่นตะลึงได้ สิบเอ็ดร่างที่มีอัญมณีที่หน้าผากเหมือนกัน แม้แต่สวมชุดสีดำเหมือน ๆ กัน.
แม้แต่ เทียนเสิ่นจื่อจะออกมาก่อนพวกเขา ทว่าแววตาของเขาเผยให้ความเคารพคนที่ออกมาทีหลังเป็นอย่างมาก แม้แต่ก้าวไปอยู่ด้านหลัง.
มีคนหนึ่งที่เทียนเสิ่นจื่อให้ความเคารพที่สุดอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังชายที่อยู่ด้านหน้าคนที่ผอมที่สุด คนผู้นี้เหมือนว่าอ่อนแอที่สุด ทว่าทุก ๆ คนกลับให้ความเคารพมากที่สุด.
ชายในชุดสีดำยืนอยู่ด้านหน้าสุดเงยหน้าขึ้นมองฟ้า จ้องมองไปยังเทียนโจวจื่อและคนอื่น ๆ .
ที่ด้านหลังเทียนโจวจื่อ คนกลุ่มหนึ่งที่เริ่มขยับไปมา แม้แต่ขมวดคิ้วแน่น.
"ปราชญ์เทพจู่ พวกมันคือตระกูลเทียนสาขาอย่างงั้นรึ? พวกมันหนีมาซ่อนตัวที่นี่เอง? ดูเหมือนตั้งแต่แรกแล้วที่พวกมันขโมยตราสวรรค์มา ท้ายที่สุดก็พบแล้ว ท่านประมุขรู้จะต้องดีใจอย่างแน่นอน!"เซียนบรรพชนคนหนึ่งทีเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"หุบปาก!"เทียนโจวจื่อที่คำรามเสียงดัง ท่าทางที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
กับคำพูดของเทียนโจวจื่อ ทำให้เซียนบรรพชนทั้ง 11 คนตกใจเล็กน้อย ปราชญ์เทพจู่? เหล่าคนทรยศของตระกูลเทียน ไม่ใช่ว่าทุกคนต้องกำจัดหรอกรึ? ทำไมปราชญ์เทพจู่เขา.........?
หยิงเห่าและหมี่เทียนที่จ้องมองเทียนโจวจื่อด้วยความแปลกประหลาด ไม่รู้ว่าภายในใจเทียนโจวจื่อเวลานี้กำลังคิดอะไร.
ชายในชุดสีดำด้านล่างเงยหน้าขึ้นมองเทียนโจวจื่อ ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยเสียงที่ดูโบราณ "เทียนโจว? เจ้ากลายเป็นปราชญ์เทพ!"
ได้ยินคำพูดดังกล่าวนั้น แทบทุกคนที่กลายเป็นแปลกประหลาด แปลกมาก ๆ หมายความว่าอย่างไร? คำพูดที่เหมือนกับอาวุโสกล่าวกับรุ่นเยาว์? ก่อนหน้านี้จงซานที่เอ่ยถึงภรรยาของเขา ยังไม่บ้าคลั่งเท่ากับเวลานี้เลยรึ.
"อา อาจารย์....!"เทียนโจวจื่อที่ยากจะเอ่ยออกมา.
"อาจารย์รึ?"หยิงเห่าและหมี่เทียนที่อดตื่นตะลึงไม่ได้.
ไม่ใช่แค่ปราชญ์เทพทั้งสอง คนอื่น ๆ เองแทบตาถลนออกมา อาจารย์? ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อเรียกชายชราผอมแห้งเป็นอาจารย์อย่างงั้นรึ?
จินเผิงและเต้าเหรินถูทั้งสองคนที่เริ่มหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา ต้าเจิ้งได้ซ่อนเซียนบรรพชนเอาไว้มากมายขนาดใหนกัน ทว่าสิ่งที่ทำให้พวกเขางงงวยบ้าคลั่งผิดปรกตินั้น คาดไม่ถึงเลยว่าปราชญ์เทพเรียกชายชราที่อยู่ในนั้นว่าเป็นอาจารย์?เรื่องนี้ น่าขันเกินไปแล้ว?
จื่อหยางจิงหงที่อยู่ไกลออกมารอคอยเฝ้ามองสถานะการณ์ เวลานี้ก็ตื่นตกใจเช่นกัน.
ต้าเจิ้งแปลกประหลาดขนาดใหนกัน?
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ถูกส่งมาสังเกตการณ์ เวลานี้มาจากทั่วทุกสารทิศ จ้องมองเซียนบรรพชนและปราชญ์เทพ ดวงตาหดเกร็ง สถานการณ์เช่นนี้คืออะไร? สามปราชญ์เทพที่เข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว? ยังไม่เข้าโจมตีอีกรึ?
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จงซานที่สูดหายใจลึก แม้นว่ารู้การคงอยู่ของอสุรกายชรา แต่ใครจะคิดล่ะว่า ผู้นำของพวกเขา จะเป็นอาจารย์ของเทียนโจวจื่ออย่างงั้นรึ?
หลังจากที่เทียนโจวจื่อเรียกว่าอาจารย์ 11 เซียนบรรพชนด้านหลังในเวลานี้กลายเป็นเงียบไปในทันที ในเวลานี้พวกเขาไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมา สถานการณ์เวลานี้แปลกประหลาดมาก 11 เซียนบรรพชนที่ต้องการส่งข่าวกลับไปยังทวีปเทียนทันที หวังว่าจะได้รายงานประมุขเทียนเต๋าจื่อเป็นคนแรก สถานการณ์เวลานี้เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปอย่างมาก!
"ตระกูลสาขาใดของตระกูลเทียนที่คุมตระกูลตอนนี้?"ชายในชุดสีดำเอ่ยออกมาในทันที.
"ตระกูลสาขาอย่างงั้นรึ? ทำไมต้องแยกให้ชัดเจนด้วย? ทั้งที่มีสายโลหิตตระกูลเทียนเหมือนกัน ทำไมแยกเป็นตระกูลสาขา และสายโลหิตตรงด้วย?"เทียนโจวจื่อที่กล่าวแย้งออกมาทันที.
ชายในชุดสีดำเอ่ยออกมาอีกครั้ง "ข้าถามว่าเป็นใคร!"
"ประมุข เทียนเต๋าจื่อ!"เทียนโจวจื่อที่สูดหายใจลึกกล่าวออกมาในทันที ท่าทางของเขาที่เต็มไปด้วยความเคารพ.
"เทียนเต๋าจื่อ? คนตระกูลสาขาคู่ควรกับนามนี้อย่างงั้นรึ? เทียนเต๋าจื่อ มีเพียงประมุขตระกูลเทียนเท่านั้นที่ควรใช้!"ชายในชุดสีดำเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เขาไม่ใช่ประมุขอย่างงั้นรึ?"เทียนโจวจื่อที่กล่าวแย้งอีกครั้ง.
"ตระกูลเทียน เวลานี้ไม่ใช่ตระกูลเทียนแรกเริ่มของพวกเรา!"ชายในชุดสีดำที่กล่าวพลางส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ เป็นตระกูลเทียนเหมือนเดิม แตกต่างกันอย่างไร? ทำไมต้องแยกเป็นสายโลหิต และตระกูลสาขาด้วย? ผ่านมากี่รุ่นแล้ว ตระกูลสายโลหิตนั้นมีจำนวนเท่าเดิม แต่ตระกูลสาขานั้นเพิ่มขึ้นไม่หยุด และตระกูลสาขาเองก็ยังมากเรื่อย ๆ ซ้ำยังทรงพลังยิ่งใหญ่กว่าเดิม หากยิ่งแบ่งแยกกันก็จะยิ่งทำให้ไม่สามารถรวมกันได้ ไม่ว่าจะเป็นสาขาหรือสายโลหิตแตกต่างกันอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่ามีเพียงตระกูลสายโลหิตหรอกรึที่ตั้งใจที่จะเรียกเช่นนั้น?"เทียนโจวจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ เห็นชัดเจนว่าเขารู้สึกกดดันกับเรื่องนี้มานานแล้ว จนทำให้วันนี้ได้เผยออกมาทั้งหมด.
"ดังนั้น เจ้าจึงได้กล้าชิงอำนาจอย่างงั้นรึ?!"ชายในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
