Chapter 1144 การมาของหมี่เทียน เทือกเขาเทียนเซี่ยเปิดอีกครั้ง.

ที่ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว มีปราชญ์เทพสองคนปรากฎขึ้น.

ไม่ต้องเอ่ยถึงปราชญ์เทพเลย คนที่พวกเขานำมา เซียนบรรพชนทั้ง 16 คน!

16 เซียนบรรพชน? จำนวนดังกล่าวนี้ เพียงแค่ได้ยิน แม้แต่เผ่าอสูรชนาดใหญ่ยังต้องหวั่นเกรง นับเป็นกองกำลังที่น่าเกรงขามนัก.

ต้าเจิ้งที่มีขนาดเล็ก ๆ  เวลานี้มีเซียนบรรพชน 16 คนกำลังจ้องมองด้วยความโกรธ.

จินเผิง เต้าเหรินถูและคนอื่นที่เผยท่าทางเศร้าใจ? 16 เซียนบรรพชน และยังมีตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดอีกสองคน สองคนที่สามารถเคลื่อนพลังสวรรค์และปฐพี เพิ่มขึ้นมาอีก?

สู้อย่างไร? กับศัตรูเช่นนี้!

เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจที่สุด เซิ่งหวังที่มีศัตรูมากมายขนาดนี้ คราวนี้คงไม่พ้นล่มสลาย.

จินเผิง เต้าเหรินถูที่เผยท่าทางเศร้าใจนัก ทั้งคู่ชื่นชอบการต่อสู้ ทว่าก็ไม่ต้องการตกตายไปเช่นกัน บางทีกับพลังที่เกินจะต้านเวลานี้ คงทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากนี้ ตัวพวกเขาก็ยังมีคำสาบานอยู่ด้วย ไม่สามารถทิ้งต้าเจิ้งได้ เรื่องนี้ยิ่งทำให้พวกเขาเศร้าเข้าไปอีก.

สถานการณ์เวลานี้ ไม่ได้เปรียบแม้แต่น้อย เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งเอง ก็รู้สึกคอแห้งเผือด ราวกับวิ่งไปชนภูเขาที่สูงใหญ่เข้าให้แล้ว.

ห้าเซียนบรรพชนของต้าเจิ้งก่อนหน้านี้ที่ถูกส่งออกไป ความจริงยังพอต่อกรได้บ้าง ทว่า ตอนนี้ต่างออกไป.

หากไม่มีจงซานที่เป็นดั่งเสาหลักในเวลานี้ ผู้คนมากมายคงหนีเตลิดไปแล้ว.

จงซานที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังท้องฟ้า กับสถานการณ์เวลานี้ จงซานที่เตรียมการไว้ ทว่าเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ก็นับว่าเกินกว่าจะคาดถึงเช่นกัน.

สองปราชญ์เทพยากที่จะจัดการ ตอนนี้สถานการณ์ของต้าเจิ้งนับว่ายากที่จะรับมือ.

การกลืนกินเทียนกงของหยิงเห่า จงซานไม่รู้สึกเสียใจ และไม่รู้สึกเสียใจที่ล่วงเกินตระกูลเทียนปัจจุบัน จงซานไม่ได้รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว ในเมื่อไม่รู้สึกเสียใจ จงซานจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบในการตัดสินใจเช่นกัน.

"จงซาน ดี ดีมาก เทียนหลิงจื่อล่ะ!"เทียนโจวจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

ภายใต้เสียงที่ดังลั่น ฟ้าดินสั่นสะเทือน ราวกับสายฟ้าฟาดไปยังหูของทุกคนภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว อำนาจของปราชญ์เทพนั้น สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน หากไม่เพราะว่ามีพลังชื่อเสียงวาสนาของต้าเจิ้งคุ้มกันอยู่ เกรงว่าประชาชนทั้งหมด ดวงวิญญาณคงแตกสลาย ระเบิดกลายเป็นเสี่ยง ๆ ไปแล้ว.

จงซานที่หันหน้ามามองเทียนโจวจื่อ.

สายตาที่เคร่งขรึม กล่าวออกมาเบา ๆ  "เทียนโจวจื่อ ภรรยาเจ้าล่ะ!"

“........................!”

“........................!”

..................

............

......

เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่กลายเป็นโง่งม แม้แต่ปราชญ์เทพหยิงเห่ายังคาดไม่ถึง ไม่มีใครที่คิดอะไรได้ทันตามจงซาน.

จินเผิงที่กระวนกระวายอยู่ เวลานี้ยังอดชื่นชมความสุขุมของจงซานได้ กับการป้องกันที่ดีที่สุด คือเกียรติยศชื่อเสียงทั่วหล้า ปราชญ์เทพที่เอ่ยถึงภรรยาเซิ่งหวังอย่างคาดไม่ถึง เรื่องนี้ถูกทำให้กลายเป็นเรื่องเข้าใจผิดในทันที.

เหล่าประชาชนของต้าเจิ้งที่จ้องมองเซิ่งหวังด้วยความชื่นชม.

ห้าเซียนบรรพชนศิษย์หยิงเห่า 11 เซียนบรรพชนที่เทียนโจวจื่อนำมา ไม่เข้าใจความคิดของจงซานแม้แต่น้อย ภรรยาของเทียนโจวจื่อ? จงซานหมายถึงอะไร ทว่ากับการพูดถึงภรรยาคนอื่นของปราชญ์เทพ นับจากวันนี้เป็นต้นไป คงจะกลายเป็นเรื่องสนุกปากให้กับคนทั่วหล้าได้เอ่ยถึง.

พริบตานั้น สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเทียนโหยวจื่อ แม้แต่หยิงเห่าในเวลานี้ ยังต้องการรับรู้เรื่องของเทียนโจวจื่อ เทียนโจวจื่อต้องการอะไร.

กับสายตาของทุกคนที่มองมา เทียนโจวจื่อที่เวลานี้ทั้งโกรธและอับอายในใจตัวเอง โดยเฉพาะหลายปีที่ถูกจงซานปั่นหัวไม่หยุด ความอับอายนี้เกินกว่าความโกรธเกรี้ยวที่มีด้วยซ้ำ.

หากไม่เพราะกังวลว่าจะไม่สามารถหาเทียนหลิงเอ๋อเจอ ในเวลานี้ เขาคงตบสังหารไปยังจงซานที่กล้าสามหาวให้ตกตายไปในทันที!

"สารเลวจงซาน เจ้าควรรู้ว่ากำลังกล่าวอยู่กับใคร?"เซียนบรรพชนที่อยู่ด้านหลังเทียนโจวจื่อที่ด่าว่าออกมาในทันที.

เซียนบรรพชนที่กล่าวดุด่าออกมา หวังว่าจะช่วยแก้สถานการณ์ให้กับเทียนโจวจื่อ ทว่ากลับทำให้เทียนโจวจื่อรู้สึกผิดหวังยิ่งกว่าเดิม ทำให้ทุกคนยิ่งเข้าใจผิดเข้าไปอีก.

"เทียนหลิงจื่อเป็นภรรยาของข้า เทียนโจวจื่อถามถึงเทียนหลิงจื่อ แล้วข้าถามหาภรรยาของเทียนโจวจื่อไม่ได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

คำอธิบายของจงซาน ทำให้ทุกคนกลายเป็นเงียบงัน.

ทุกคนต่างก็มองเห็นได้ว่า จงซานกำลังกล่าวล้อเทียนโจวจื่อ ทว่าไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ของเทียนโจวจื่อได้ เพราะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเทียนโจวจื่อได้.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองมายังจงซานพร้อม ๆ กัน.

หยิงเห่าที่อยู่ใกล้ ๆ เอ่ยออกไปเล็กน้อย "เทียนโจวจื่อ เจ้ากังวลอะไร? เพียงแค่จับจงซานไว้ หลอมวิญญาณของเขา มีหรือที่เทียนหลิงจื่อจะไม่สามารถหาเจอ?"

"วูซซ!"

เหล่าผู้ฝึกตนของต้าเจิ้งทั้งหมดจดจ้องมองไปยังหยิงเห่า สายตาของแต่ละคนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.

"ดี!"เทียนโจวจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

จงซานที่จ้องมองคนทั้งสอง ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาอีกครั้ง "ในเมื่อมาแล้ว ทำไมยังซ่อนตัวอยู่กัน?"

คำพูดของจงซานทำให้เหล่าผู้ฝึกตนมากมายขมวดคิ้ว จงซานหมายความว่าอย่างไร? ทว่าสองปราชญ์เทพที่จ้องมองหน้ากันและกัน จากนั้นหยิงเห่าที่เอ่ยปากออกมาเบา ๆ  "หมี่เทียนอย่างงั้นรึ?"

ทันใดนั้น ระหว่างหยิงเห่าและเทียนโจวจื่อ ปรากฎร่าง ๆ หนึ่งออกมา กลิ่นอายที่ถูกเก็บไว้ ชุดสีขาว ใบหน้าไม่สามารถมองเห็นได้เหมือนปราชญ์เทพคนอื่น ๆ .

ทุกคนที่รับรู้ได้ทันทีว่าปราชญ์เทพอีกคนได้ปรากฎขึ้นแล้ว.

ปราชญ์เทพหมี่เทียน?

คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฎปราชญ์เทพสามคนพร้อมกัน?

ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง การปรากฎตัวของหมี่เทียนเอง ก็อยู่ในหนึ่งการคาดการณ์เช่นกัน แต่ก็เหนือการควบคุมในเวลานี้ เขาต้องการทำอะไร? เป็นศัตรูหรือมิตร?

"ปราชญ์เทพหมี่เทียน นับเป็นเกียรติจริง ๆ  ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดต้องการแนะนำอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสุภาพเล็กน้อย.

เกี่ยวกับหมี่เทียน จงซานไม่ได้มีความประทับใด ๆ  ทว่า ก็ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องเช่นกัน กับหมี่เทียนนั้น ไม่ว่าอย่างไรลึกลงไปก็เป็นคนที่เขาเกลียดชังเป็นอย่างมาก ซึ่งต่างจากหยิงเห่าและเทียนโจวจื่อ การล่วงเกินปราชญ์เทพ แม้นจงซานจะไม่ได้หวาดกลัวความตาย ทว่าหากเป็นไปได้ หมี่เทียนในเวลานี้ เขาก็ไม่ต้องการจะไปยุ่งเกี่ยวด้วย.

ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ไม่ได้สนใจจงซาน ไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับคำพูดของจงซาน.

จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืด ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่ดีซะแล้ว!

"หมี่เทียน? เจ้ามาที่นี่ทำไม?"เทียนโจวจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.

"ก็เหมือนกับทุกคนที่มาวันนี้ กำจัดศัตรูคู่แค้น!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.

"ศัตรู? หมายความว่าอย่างไร?"เทียนโจวจื่อที่ไม่เข้าใจ.

"เทียนโจวจื่อหลายปีมานี้ที่เจ้าไล่ตามจงซาน แต่กับคว้าน้ำเหลว ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด ข้าเองก็มาเป้าหมายเดียวกับเจ้า!"ปราชญ์เทพหมี่เทียนเอ่ย.

"เป็นศัตรูกับจงซานอย่างงั้นรึ? เขาคือศัตรูคู่แค้นของเจ้าอย่างงั้นรึ?"เทียนโจวจื่อที่ไม่เข้าใจนัก.

จงซานที่จ้องมองหมี่เทียนด้วยแววตาแปลกประหลาด ไม่มีเหตุผลเลย เขาไปเป็นศัตรูคู่แค้นกับหมี่เทียนเวลาใหนกัน?

"ปราชญ์เทพหมี่เทียน จงซานมั่นใจว่าไม่เคยล่วงเกินเจ้า ข้าไปเป็นศัตรูคู่แค้นเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ ปราชญ์เทพที่เป็นต้นแบบให้กับคนทั่วหล้า ทุก ๆ คำควรจะมาจากความจริง ใต้สวรรค์แห่งนี้ ข้าและเทียนโจวจื่อ แม้แต่หยิงเห่า คนทั่วหล้ารับรู้ว่ามีความแค้นกัน การที่พวกเขามาหาเรื่องข้าก็นับเป็นเรื่องธรรมดา ส่วนเจ้าปราชญ์เทพหมี่เทียนมาหาเรื่องข้าด้วยสาเหตุใด?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

เทียนโจวจื่อและหยิงเห่า จงซานที่เรียกนามพวกเขาโดยตรง ส่วนหมี่เทียนกับเรียกปราชญ์เทพหมี่เทียน ดูเหมือนว่าจงซานจะไม่ต้องการยั่วยุปราชญ์เทพหมี่เทียนนั่นเอง.

ไม่เพียงแค่จงซานที่สงสัย แทบทุกคนก็จ้องมองไปยังหมี่เทียนด้วยความสงสัยเช่นกัน.

หมี่เทียนที่หันหน้าเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงซาน "บางครั้ง การหยั่งรู้ก็นับว่าเป็นเรื่องสำคัญ ด้านรูปธรรมเจ้าไม่ได้สร้างความแค้นใด ๆ กับข้า แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าไม่เกี่ยวอะไร เพราะว่าเจ้านั้นไร้พลัง มีหลายต่อหลายครั้งครั้งที่เจ้านั้นมีกรรมเกี่ยวพันธ์กับข้าหลายครั้ง เหม่ย หวัง เหลียง ต้าฉิน ทวีปซือต้าปู่ เหตุการณ์มากมายที่สำคัญที่เกิดขึ้นนั้น มีเจ้าเข้ามาเกี่ยวข้องตลอด แม้นว่าจะไม่เกิดขึ้นโดยตรง ทว่าก็มีส่วนเกี่ยวกับเจ้าแทบทุกครั้ง ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะไม่ส่งผลกระทบอะไรกับข้า ข้าที่สามารถก้าวมาถึงตรงนี้ได้ แม้แต่หงจวินยังร่วงหล่นจากสวรรค์ จนข้าได้รับตำแหน่งปราชญ์เทพคืนมา การหยั่นรู้ของข้าไม่เคยพลาด ดังนั้น นี่จึงเป็นเหตุที่ตัวตนของเจ้าไม่ควรจะมีอยู่!"

สิ้นคำพูดสุดท้าย จิตสังหารที่รุนแรงแผ่ออกไปยังตำหนักซ่างเฉิน อากาศรอบ ๆ ที่เย็นลง หากไม่เพราะยังมีม่านชื่อเสียงวาสนามังกรปกคลุมต้าเจิ้ง ในเวลานี้ทุกคนก็คงกลายเป็นน้ำแข็งด้วยจิตสังหารที่รุนแรงในครั้งนี้.

จงซานที่เผยยิ้มแปลก ๆ  เหตุผลที่น่าประหลาดใจ จงซานไม่คิดจริง ๆ ว่าหมี่เทียนจะกล่าวเหตุผลที่ไร้สาระขนาดนี้ ทว่าเหตุผลดังกล่าว กับเพียงพอที่จะหลอกคนทั่วไปได้.

คำพูดของหมี่เทียนที่สรุปแล้วว่ามันคือโชคชะตา เหมือนกับบางคนชั่วชีวิตไม่สามารถได้เห็นปราชญ์เทพได้ จงซานที่พบเห็นหมี่เทียน 6-7 ครั้ง แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่มองเท่านั้น ทว่ากลับกลายเป็นว่าเป็นชะตาซะอย่างงั้น กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก.

คำพูดที่กลับขาวเป็นดำ บางทีคงเป็นเพราะว่าแข็งแกร่งกว่าก็เท่านั้น.

"ข้าเข้าใจ!"จงซานที่พยักหน้าด้วยเสียงเคร่งขรึม.

ในเวลานี้ จงซานดูเหมือนว่าจะไม่มีโชค ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่มาปรากฎตัวในเวลานี้ เผยตัวต้องการเป็นศัตรูกับเขาโดยตรง ดังนั้นท่าทางของเขาก็ย่อมต่างไปกับก่อนหน้า.

จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศ พลางถอนหายใจ.

"ต้าเจิ้งของข้า นับว่ามีเกียรติยิ่งนัก มีสามปราชญ์เทพและ 16 เซียนบรรพชนที่มาเยือน!"จงซานที่ถอนหายใจพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.

จินเผิงจ้องมองจงซานอย่างงงงวย สามปราชญ์เทพเข้าล้อบกรอบ มีเหรอที่จะรอด? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีศาลเทพใดที่ทรงเกียรติขนาดนี้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีสามปราชญ์เทพเข้าล้อมกรอบ? ครั้งนี้คงรอดยาก.

กับการต้องตกตายในการต่อสู้ เซิ่งหวังที่ยังคงเผยยิ้ม นี่คือวิถีของราชาจริง ๆ .

ต้าเจิ้งที่ต้องพบกับมหันตภัยใหญ่ แม้แต่ประชาชน ข้าราชบริพาร ในเวลานี้ ยังเผยท่าทางห่อเหี่ยวเศร้าใจ ความจริง เซิ่งหวังแข็งแกร่งมาก สร้างความอัศจรรย์ใจให้กับพวกเขานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าตอนนี้ สามปราชญ์เทพที่เข้าล้อม ยังจะมีปาฏิหาริย์อีกรึ?

ทั่วหล้าภพหยาง มีปราชญ์เทพเก้าคน กับมาปรากฎที่นี่สามคนอย่างงั้นรึ?

เพียงไม่นาน รอบ ๆ มีผู้ฝึกตนสังเกตการณ์ที่กำลังซุ่มดูอยู่ ในเวลานี้พวกเขาแทบไม่เชื่อว่านี่เป็นความจริง.

"เซิ่งหวัง!"จินเผิงและคนอื่น ๆ ที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจเช่นกัน.

อย่าว่าแต่สามปราชญ์เทพ เพียงแค่ปราชญ์เทพคนเดียว พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว! ต้าเจิ้งถึงคราวล่มสลาย พวกเขาจะทำอะไรได้?

จงซานที่จ้องมองกลุ่มผู้ฝึกตน หลับตาลง สูดหายใจลึก "หลายเดือนก่อนก็ตื่นขึ้นมาแล้ว ปัญหาก็มาจากพวกท่าน โปรดออกมาแก้ไขด้วยตัวเอง!"

ขณะที่ทุกคนคิดว่าต้าเจิ้งคงไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว จงซานที่กล่าวอะไรบางอย่างออกไป ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นตกใจเล็กน้อย จงซานหมายความว่าอย่างไร?

ปัญหาก็มาจากพวกท่าน โปรดออกมาแก้ไขด้วยตัวเองรึ? จงซานกล่าวถึงใคร?

"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ตำหนักทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทันใดนั้นเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น.

ภูเขาลูกหนึ่งที่สั่นอย่างรุนแรง อาวุโสเทียนที่จ้องมองไปยังทิศทางดังกล่าว ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน เทือกเขาที่แยกออกมาครึ่งหนึ่ง จากนั้นตำหนักขนาดใหญ่ที่ผุดออกมา ตำหนักสีทองที่สาดกระจายไปทุกทิศทุกทาง.

"เทือกเขาเทียนเซี่ย?"อี้เหยี่ยนขมวดคิ้วไปมา ใบหน้าแววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจอยู่เหมือนกัน.

จินเผิงที่อยู่ไม่ไกลออกไป ใบหน้ากระตุกไปมา ต้าเจิ้งยังมีคนอีกอย่างงั้นรึ?มีเรื่องที่แปลกประหลาดมากเท่าใดกัน? เรื่องนี้ เป็นไพ่ลับในมือของจงซานอีกใบอย่างงั้นรึ?