Chapter 1143 เปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า.

จินเผิง เต้าเหรินถู โหยวซาน โหยวสุ่ย โหยวฉวน!

ห้าเซียนบรรพชน จัดการปราชญ์เทพ เป็นเรื่องยาก เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ แม้แต่อาจถูกสังหารโดยหยิงเห่า ทว่า ให้จับตาเซียนบรรพชนนั้นไม่ใช่เรื่องยากแม้แต่น้อย.

จินเผิง เต้าเหรินถู เป็นพวกบ้าการต่อสู้อยู่แล้ว.

โหยวซาน โหยวสุ่ย โหยวฉวน เซียนบรรพชนเผ่าโครงกระดูก ที่เป็นเซียนบรรพชนมาหลายแสนปีแล้ว ลำพังตอนนี้? หนี่ปู่ซาได้ช่วยหล่อเลี้ยงพวกเขาด้วยห้ามลทิน ยิ่งทำให้พวกเขาแข็งแกร่งมากกว่าเดิมมาก.

จับตาเซียนบรรพชน ไม่ยากเลย นอกจากนี้ แม้จะเป็นศิษย์ปราชญ์เทพก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวแม้แต่น้อย.

ทันใดนั้น หยิงเห่าก็รับรู้ว่ามีเพียงแค่ตัวเองแล้ว.

หยิงเห่าที่เปลี่ยนเป็นเงียบจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ที่ปรากฎหิมะขึ้นมาในทันที จิตสังหารของหยิงเห่าที่ปะทุมากขึ้นและก็มากขึ้น.

"วูซซซซซ!"

ที่ไกลออกไปนั้น ปรากฎเงาร่างสีดำปรากฎขึ้น แม้แต่ปราชญ์เทพที่ยืนอยู่ด้านนอกประตู เงาร่างนั้นยังไม่รู้สึกหวั่นเกรงแม้แต่น้อย.

เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งต่างขมวดคิ้วไปมาเช่นกัน ห้าศิษย์ปราชญ์เทพเองก็เช่นกัน จ้องมองไปยังหยิงเห่า ตอนนี้เป็นใครมาจากใหน ถึงได้กระโดดออกมาโดยไม่รู้สึกหวาดกลัวความตาย?

จงซานที่โบกมือเล็กน้อย หยุดทุกคนเอาไว้ แม้แต่ให้หนานกงเซิ่งลดค่ายกลปล่อยให้เงาร่างดังกล่าวเข้ามายังลานตำหนักซ่างเฉิน.

คนที่มานั้นไม่ใช่ใครคนอื่นแต่อย่างใด เป็นจื่อหยางจิงหงของตระกูลจื่อหยาง ที่คุ้มกันจงซานมานั่นเอง.

จื่อหยางจิงหงที่บินมา ไม่ไกลออกไปสองร่างที่อยู่ใกล้ ๆ ตำหนักบินออกไปหาเช่นกัน เป็นจื่อหยางจิงหุนและจื่อหยางจิงซิน.

"เซิ่งหวังจง!"คนทั้งสามที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

ในเวลานี้นั้น หากทั้งสามไปจากไปก็ยากที่จะจากไปได้ ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าคงไม่มีโอกาส ทั้งสามที่พยากรณ์แล้วว่ากลุ่มของเทียนโจวจื่อได้ไล่ตามมาแล้ว อีกไม่นานก็จะกลายเป็นปราชญ์เทพสองคนที่เข้าล้อมกรอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.

สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ? พวกเขาจะสามารถขวางปราชญ์เทพสองคนได้อย่างงั้นรึ? และยังมีกลุ่มเซียนบรรพชนอีกหลายคน จะเป็นไปได้อย่างงั้นรึ?

เป็นเรื่องธรรมดา คนทั้งสามที่ได้ทำงานเสร็จแล้ว เหลือเพียงแค่รับ เขตแดนแห่งแสง ตอนนี้ไม่สามารถรอคอยได้แล้ว ในความเห็นของพวกเขา ต้าเจิ้งจะต้องล่มสลายแน่นอน เมื่อจงซานตายไป เขตแดนแห่งแสง จะทำอย่างไร?

เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งที่จ้องมองด้วยความสงสัย จงซานที่สูดหายใจลึก พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า "ทั้งสาม ขอบคุณมาก นี่คือเขตแดนแห่งแสงที่ทุกคนต้องการ โปรดรับไว้."

จ้องมองเขตแดนแห่งแสงในมือจงซานที่ส่งมอบออกมา ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.

จื่อหยางจิงหงที่รับมาในทันที หลังจากที่รับมา จื่อหยางจิงหงที่สั่นสะท้านเล็กน้อย.

"ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.

จื่อหยางจิงซินและจื่อหยางจิงหุนที่แสดงความเคารพออกมาเช่นกัน."ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"

"ต้าเจิ้งกำลังเผชิญหน้ากับปราชญ์เทพหยิงเห่า เป็นกรรมที่ก้อนใหญ่จริง ๆ  ทั้งสามโปรดรีบไปแต่เนิ่น ๆ เถอะ."จงซานกล่าว.

จื่อหยางจิงซิน จื่อหยางจิงหุนที่แสดงความขอบคุณออกมา ส่วนจื่อหยางจิงหงที่เผยใบหน้าซับซ้อน.

"ลาก่อน!"จื่อหยางจิงหงที่พยักหน้ารับ ก่อนที่จะนำจื่อหยางจิงซิน จื่อหยางจิงหุนบินออกจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวจากไปอย่างรวดเร็ว.

ระหว่างนี้ เหล่าเสนาธิการที่เผยท่าทางสงสัย ทว่าฝั่งหยิงเห่ารับรู้ว่าคนเหล่านี้คือคนนำทางของพวกจงซานนั่นเอง.

ต้าเจิ้งที่ปรากฎโหยวซาน โหยวสุ่ย โหยวฉวน สามเซียนบรรพชนขึ้นมา เรื่องนี้ทำให้หยิงเห่าประหลาดใจเป็นอย่างมาก และยังมีคนทั้งสามนี้อีกรึ? การที่พวกเขาจากไป หยิงเห่าแน่นอนย่อมไม่ขวาง.

สามเซียนบรรพชนมีผลต่อการต่อสู้แน่ ในเมื่อพวกเขาจากไปเอง ทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ? นอกจากนี้หยิงเห่ายังหวังให้พวกเขาจากไปเร็ว ๆ ด้วยซ้ำ เพราะว่าเขารับรู้ว่าต้าเจิ้งนั้นมีเรื่องราวที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.

สามตระกูลจื่อหยางที่จากไปอย่างรวดเร็วพริบตาเดียวก็หายไปลับตาทุกคนแล้ว.

จงซานที่จ้องมองชั่วครู่ จากนั้นก็หันหน้าจับจ้องมองหยิงเห่าด้วยความโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง.

ทว่าคนของตระกูลจื่อหยางทั้งสามที่ได้ไปหยุดอยู่พื้นที่ไกลออกไป.

"ไม่รีบจากไปอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงซินที่สอบถามออกมาด้วยท่าทางแปลก ๆ .

จื่อหยางจิงหงที่ยืนบนยอดเขาแห่งหนึ่ง จ้องมองกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว พร้อมกับส่ายหน้าไปมา "เขตแดนแห่งแสง เจ้าจงนำกลับไป ข้าจะยังคงอยู่!"

"อาวุโสใหญ่ ท่านไม่ไปอย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร? บรรพชนได้สั่งไว้ว่าไม่อนุญาตให้เข้าร่วมราชวงศ์ชื่อเสียงวาสนา ท่านต้องการช่วยต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? ต้าเจิ้งใกล้จะล่มสลายแล้ว พวกเราควรนำเขตแดนแห่งแสงกลับคืนไปให้เร็วที่สุด!"จื่อหยางจิงหุนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เฮ้อ!"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"มีปัญหาอะไร? ท่านต้องการช่วยต้าเจิ้งจริง ๆ รึ?"

"ข้าไม่ต้องการช่วยต้าเจิ้ง ตระกูลจื่อหยางของพวกเรา จะไม่เกิดอะไรขึ้นจริงรึ? พวกเราเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา ตลอดหลายปีมานี้ไม่มีกรรมเกิดขึ้นจริง ๆ รึ?"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา.

คนทั้งสองที่เปลี่ยนเป็นเงียบในทันที เป็นดังที่จื่อหยางจิงหงกล่าว แม้นว่าหยิงเห่าจะไม่สนใจที่พวกเขาจากมา ทว่าก็ไม่สามารถบอกได้ว่าหยิงเห่าและตระกูลจื่อหยางจะไม่ขัดแย้งกัน ถึงแม้นว่าพวกเขาจะไม่เอาเรื่อง แต่ก็ไม่ได้จบแค่นั้น ยังมีเทียนโจวจื่ออีก มีรึที่ตระกูลเทียนจะไม่แค้นคนตระกูลจื่อหยาง?

"คำสอนของบรรพชนไม่สามารถละเลยได้ แล้วท่านจะทำอย่างไร?"จื่อหยางจิงซินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เจ้านำเขตแดนแห่งแสงกลับไปก่อน นำมันกลับไปยังตระกูลเพื่อความมั่นใจ ข้าต้องการอยู่ดู ถึงแม้นว่าจะไม่สามารถช่วยต้าเจิ้งได้ ข้าก็ต้องการเห็นผลลัพธิ์สุดท้าย หลังจากนี้ตระกูลของเราจะได้เตรียมตัวได้!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.

"แต่ว่า ............!”

"ไม่จำเป็นต้องกังวลด้วยวิชาช่วงชิงชะตาของข้า สามารถซ่อนตัวไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามพบได้ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ข้าเพียงแค่ต้องการเห็นไม่ได้ต้องการเข้าไปช่วย!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.

"ตกลง ระวังตัวด้วย!"

--------------------------------------------------------

จงซานที่จ้องมองท้องฟ้าอย่างไม่แยแส คนอื่น ๆ ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของหยิงเห่าได้ ทว่าจงซานกลับสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.

หยิงเห่าจ้องมองจงซานอย่างขุ่นเคือง สายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร ราวกับว่าต้องการจะสังหารให้ตกตายไปในทันที.

หากแต่ในเวลานี้ หยิงเห่าที่ยังคงลังเล ไม่ลงมือในทันที.

"อาจารย์ พวกเราร่วมมือกันสังหารเซียนบรรพชนก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็ทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"ศิษย์คนหนึ่งเอ่ย.

"ยังไม่ต้องรีบร้อน!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"หืม?"

ขณะที่ทุกคนกำลังสงสัย พริบตาหลังจากนั้น สิบเซียนบรรพชนที่ต้องหยุดยิ่ง เงยหน้าไปมองยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.

กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวได้ระเบิดพุ่งผ่านมา กลิ่นอายที่อยู่ไกลออกไปนั้น ดูน่าเกรงขามมาก.

จินเผิง เต้าเหรินถูและคนอื่น ๆ ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน รู้สึกไม่ดีนัก.

"ฟิ้ว~~~ ~~~~~~~~~~~~~~!”

คลื่นสายลมที่หนักหน่วงรุนแรงโบกพัดแยกอากาศออกเป็นสองซีก ต้นไม้ใบหญ้าแบนบี้ราบเป็นหน้ากลอง แทบจะทุกคนต้องหันหน้าไปมากลิ่นอายที่ดูน่าเกรงขามนี้กำลังกดดันพุ่งมาด้วยความเร็วสูง.

กลิ่นอายที่สามารถข่มขวัญดวงวิญญาณ เหล่าประชาชนของต้าเจิ้งถึงกับต้องก้มหน้าด้วยความตื่นตระหนก.

เหล่าเสนาธิการหลายคนที่ไม่สามารถทนแรงกดดันได้ ต้องก้มหน้าลงด้วยเช่นกัน.

กลิ่นอายของปราชญ์เทพ กลิ่นอายนี้ เหนือกว่าหยิงเห่า กำลังโถมทับบดทับพวกเขาอย่างหนัก.

กลิ่นอายของปราชญ์เทพ ที่อาบไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างหนักหน่วงรุนแรง.

บนท้องฟ้าไกลออกไป เมฆบนท้องฟ้าที่บิดเบี้ยวแยกเป็นทาง พลังกดดันวิญญาณมหาศาล ทำให้ประชาชนทุกไม่สามารถหายใจได้ถนัด.

"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

มังกรทองชื่อเสียงวาสนาสองตนของต้าเจิ้งที่คำรามลั่น สร้างม่านแสงสีทองปกคลุมทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทำให้ประชาชนทั่วไปรู้สึกดีขึ้น.

ใบหน้าของประชาชนที่แสดงท่าทางหลากหลายออกมา หลาย ๆ คนที่กลับเข้าไปในห้องด้วยความหวั่นเกรง ทว่าก็ยังมีผู้ฝึกตนอีกไม่น้อยที่ยังคงยินดีรอคอยมั่นใจในตัวของจงซาน แม้แต่เงยหน้าจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความโกรธเกรี้ยว.

กลุ่มของหยิงเห่าเองก็หยุดนิ่ง ไม่มีทีท่าว่าจะเริ่มแต่อย่างใด.

อีกหนึ่งกลุ่มที่ปรากฎขึ้นมา เป็นเทียนโจวจื่อที่นำมานั่นเอง.

เทียนโจวจื่อที่ใช้เวลาหลายปี ไล่ล่าจงซานที่เดินทางกลับมายังต้าเจิ้ง เขาที่ทำงานตามคำสั่งของประมุขตระกูลแต่กลับใช้เวลาหลายปี ท้ายที่สุดก็มายังที่ตรงนี้? เรื่องนี้ทำให้เทียนโจวจื่อรู้สึกถูกดูแคลนอย่างรุนแรง.

คนกลุ่มนี้ที่ไล่ล่าเทียนหลิงเอ๋อ แน่นอนว่าต้องสร้างความโกรธเกรี้ยว เกลียดชังให้กับจงซานไม่น้อยเช่นกัน.

ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ พร้อมกับเซียนบรรพชนตระกูลเทียน 11 คน จ้องมองไปยังจงซานที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน สายตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความโกรธ ปล่อยให้พวกเขาไล่ตามหัวปลักหัวปลำ เจ้ากลับมาอยู่ที่นี่เอง!

"เทียนโจวจื่อ? ทำไมถึงได้โกรธเกรี้ยวถึงเพียงนั้น?"หยิงเห่าที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.

เทียนโจวจื่อที่หันหน้าไปยังหยิงเห่า เซียนบรรพชนทั้ง 11 คนเองก็เช่นกันจ้องมองหยิงเห่าแปลก ๆ .

สถานการณ์เวลานี้คืออะไร? หยิงเห่าเองก็ต้องการรบกับจงซานอย่างงั้นรึ?

"หยิงเห่า? ได้ยินมาว่าของล้ำค่าของเจ้าถูกจงซานทำลาย แต่ว่ายังใจเย็นได้อีกรึ?"เทียนโหยวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ยินดีที่ถูกกล่าวเสียดสี.

เหล่าศิษย์ของหยิงเห่าที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.

กับภาพเหตุการณ์ในเวลานี้ทำให้ทุกคนกลายเป็นเงียบลง สองปราชญ์เทพที่มาพบเจอกัน สายตาที่จ้องมองกันและกัน.

ท้ายที่สุด เทียนโจวจื่อและหยิงเห่าที่หัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างคาดไม่ถึง.

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ............!”

ปราชญ์เทพสองคนที่เกินกว่าจะหยั่งถึง หัวเราะออกมาเสียงดัง ทำให้เหล่าเซียนบรรพชนที่ตามมา ต่างคาดไม่ถึงกับเรื่องที่เกิดขึ้น.

ทว่า กับการไล่ล่าที่น่าสะพรึงเช่นนี้ ต่อหน้าสองปราชญ์เทพ พวกเขาที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเกลียดชังพร้อมกัน.

"วูซซซ!"

สายตาของปราชญ์เทพทั้งสอง เต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล สายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง จ้องมองไปยังจงซานเป็นสายตาเดียวกัน จนทำให้ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินปรากฎสายลมพัดโบกที่รุนแรง เหล่าข้าราชบริพารบางคนถึงกับต้องถอยออกไปด้วยความหวั่นเกรง.

สองปราชญ์เทพ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะเข้าใจกันอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเล็งเป้าไปยังต้าเจิ้งพร้อม ๆ กัน?

ไม่ไกลออกไป จินเผิงและคนอื่น ๆ ที่ฝืนยิ้มออกมา.

เป็นเรื่องที่ใหญ่โตจริง ๆ  ใหญ่โตมาก การท้าทายในเวลานี้ เพียงแค่เซียนบรรพชนฝั่งตรงข้าม ก็เกินจะรับมือได้แล้ว.

ที่ไกลออกไป จื่อหยางจิงหงที่ซ่อนตัวอยู่จดจ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว สองปราชญ์เทพ 16 เซียนบรรพชนที่กำลังบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทำให้เขาใบหน้ากระตุกขึ้นมาในทันที.

สองปราชญ์เทพ? 16 เซียนบรรพชน? ต้าเจิ้งครั้งนี้คงจะมีชื่อเสียงไปทั่วแล้ว แม้นว่าจะล่มสลาย กับเรื่องที่เกินกว่าจะคาดการณ์นี้ เป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินจริงมาก!

ใบหน้าของจื่อหยางจิงหงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน เผยความเศร้าใจออกมา เสียใจกับต้าเจิ้งที่กำลังจะกลายเป็นอดีต ทว่าในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของจื่อหยางจิงหงก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ครั้งนี้ต้องกำหมัดแน่น หายใจหอบ ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.

"อีกคน ปราชญ์เทพคนที่สาม? หมี่เทียน? คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเดินทางมายังต้าเจิ้ง? ร้ายแรงเกินไปแล้ว? เป็นไปได้อย่างไร? ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็ยังมาอีกรึ?"จื่อหยางจิงหงที่ต้องอุทานออกมาเสียงแหบแห้ง.