Chapter 1142 จงซานกลับต้าเจิ้ง.
ที่ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเวลานี้ มีผู้ฝึกตนมากมายกระจายไปทั่วผืนฟ้า.
จงซานได้เตรียมการมากมายเพื่อปกป้องสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวให้ปลอดภัย บางทีจงซานสามารถป้องกันการโจมตีจากปราชญ์เทพได้จากทุกทิศทาง สร้างความสับสน สร้างความลังเลแต่คนที่เข้ามารุกราน.
ผู้ฝึกตนมากมายดูวุ่นวายไปหมด ทำให้หยิงเห่าต้องการขัดขวางแผนการของจงซานในทันที.
ที่ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่กลายเป็นวุ่นวาย ฟ้าดินที่สั่นสะเทือนไปมาในทันที สายลมที่บ้าคลั่งม้วนกวาดไปทุกทิศทุกทาง.
เหล่าผู้ฝึกตนที่มีพลังฝึกตนต่ำถึงกับลอยกระเด็นออกไปในทันที.
"ตูมมม!”
สวรรค์และปฐพีสั่นไหว หายนะที่กำลังมาเยือน กลิ่นอายที่หนักหน่วงกดดันโถมทับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมา สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่สั่นไหวไปมาแทบทนไม่ไหว ค่ายกลคุ้มกันเองก็สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น เหล่าประชาชนที่เงยหน้ามองท้องฟ้า เหล่าขุนนางเวลานี้ได้มารวมตัวกันที่ตำหนักซ่างเฉิน.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังร่างหกร่างบนท้องฟ้าด้วยความโกรธที่ปรากฎขึ้นมาทันที
ชายหกคน ทั้งหมดสวมชุดนักพรต ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอหังการ หนึ่งในนั้น ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้.
"หยิงเห่า!"
จินเผิงที่อุทานออกมาในทันที.
จินเผิงรับรู้ว่าเทียนโจวจื่อกำลังไล่ล่าพวกเขาอยู่ ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าหยิงเห่านั้นจะมาจากทวีปฐพีเช่นกัน.
หยิงเห่ามาปรากฎขึ้นที่นี่ ต้องการทำอะไร? เซิ่งหวังยังไม่กลับมาด้วย!
ใบหน้าของเต้าเหรินถูเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ เขาที่ถูกบังคับให้เข้าร่วมต้าเจิ้งโดยจงซาน ทำให้กลายเป็นการตัดสินใจที่น่าสะพรึงเข้าให้แล้ว เต้าเหรินถูที่ชื่นชอบการต่อสู้ ชื่นชอบการไล่ล่าสังหาร ไม่เคยหวาดหวั่นการท้าทาย ทว่ายังไงก็มีขีดจำกัดของมันเช่นกัน!
หลังจากติดตามจงซาน ผ่านมากี่ปีแล้ว? สองปราชญ์เทพ และเซียนบรรพชนอีกนับไม่ถ้วนที่ไล่ตาม เรื่องนี้ ต้าเจิ้งมันจะเกินไปไหม.
เต้าเหรินถูนับว่าแข็งแกรงมาก หากแต่จะแข็งแกร่งกว่าปราชญ์เทพได้อย่างไร?
ในเวลาเดียวกันนั้น แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของหยิงเห่าได้ ทว่า เต้าเหรินถูสามารถสัมผัสได้ ดวงตาทั้งสองข้างของหยิงเห่า ในเวลานี้จ้องมองมายังเขาและจินเผิงเขม็ง.
เต้าเหรินถูที่กลืนน้ำลายคำโต จินเผิงก็เช่นเดียวกันกลืนน้ำลายเสียงดัง.
นับตั้งแต่จินเผิงถูกจงซานกำราบ ก็รู้สึกกังวลเกี่ยวกับว่าจะไม่ได้ต่อสู้ ทว่าหลังจากนั้นนับตั้งแต่ติดตามจงซาน ไม่คิดเลยว่าจะไม่เคยได้หยุดต่อสู้แม้แต่น้อย มียอดฝีมือมากมายปรากฎขึ้นไม่หยุด ต้องต่อสู้อยู่ตลอดเวลา ไม่คิดเลยว่าจงซานจะบ้าคลั่งมาก มีผู้ท้าทายมากมายจนแทบจะผิดแปลกไปแล้ว.
ปราชญ์เทพ? ครั้งนี้จะให้เขารู้สึกดีอย่างงั้นรึ?
บนลานนั้นมี หลินเซียว อี้เหยี่ยน สุ่ยจิง สุ่ยอู๋เหิน หวังจิงเหวิน และเหล่าเสนาธิการมากมายของต้าเจิ้งจ้องมองออกไปอย่างเย็นชา กับเหล่ายอดฝีมือบนอากาศ.
เหล่าขุนนางหลายคนที่เผยท่าทางหวาดหวั่นเช่นกัน ทว่าใบหน้าของพวกเขายังเผยความมั่นใจออกมา จับจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ด้วยสายตาที่แข็งกร้าว ไม่ยินยอม.
"ศาลเทพต้าเจิ้ง คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีผู้กล้ามากมายขนาดนี้ หากปล่อยให้เติบโตอีกหลายปี บางที.......!"หยิงเห่าไม่ได้กล่าวจบ อย่างไรก็ตามเหล่าศิษย์ที่ได้ยินย่อมรับรู้ความหมายได้เช่นกัน.
ศิษย์ทั้งห้าคนที่หยิงเห่านำมาเองถูกนับได้ว่าเป็นยอดฝีมือที่ไม่ธรรมดา สามารถต่อกรกับคนทั่วหล้าได้ สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดในการต่อสู้ก็คือจิตใจ หยิงเห่าเมื่อครั้งเป็นหนึ่งเมื่อครั้งยังไม่ใช่ปราชญ์เทพ ก็ไม่เคยหวั่นเกรงต่ออำนาจของปราชญ์เทพเช่นกัน มีจิตใจต่อสู้ที่ลุกโชนตลอดเวลา.
ในเวลานี้ เขาสามารถมองเห็นคนของต้าเจิ้ง เกือบทั้งหมด ไร้ซึ่งความหวาดกลัว แม้แต่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับปราชญ์เทพ.
หยิงเห่าที่ยืนไขว้หลังลอยบนอากาศ จดจ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเย็นชา.
ศิษย์สองคนของเขาที่บินออกไปในทันที แต่ละคนชักกระบี่ยาวออกมา เป็นกระบี่เซียนบรรพชน ก่อนที่จะตวัดฟาดฟันไปยังทิศทางของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
กับผู้ฝึกตนของต้าเจิ้ง ถูกแรงกดดันของหยิงเห่ากดดันอย่างหนัก คงมีเพียงจินเผิงและเต้าเหรินถูที่พอต้านได้ ทว่าทั้งคู่ก็ยังไม่ดีพอที่จะต่อสู้กับหยิงเห่า.
ภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่ถูกกดลงแทบหมอบราบไปกับพื้น ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าเซียนบรรพชนยังลำบาก กับเซียนโบราณ แม้แต่มหาเซียน ไม่มีพลังที่จะต้านทานได้.
ในเวลานี้ปราณกระบี่สองสายที่ทรงพลังพุ่งออกไปด้วยพลังที่แข็งแกร่ง บนเมฆชื่อเสียงวาสนาของต้าเจิ้ง บนภาพเงาจำแลงเทวะของจงซาน ทันใดนั้นที่ด้านหลังปรากฎมังกรทองชื่อเสียงวาสนาขึ้น.
มังกรทองชื่อเสียงวาสนาที่มีหัวใหญ่โตหลายพันลี้ ที่หัวของมันนั้นมีขีดสีแดงชาด จ้องมองไปยังปราณกระบี่สองสาวที่พุ่งมา ทันใดนั้นมันได้อ้าปากกว้างออกไป.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำราม ห้วงมิติสั่นไหว คลื่นเสียงที่รุนแรงพุ่งตรงไปยังยอดฝีมือที่ลอยอยู่บนอากาศ.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ที่ทรงพลังถูกขวางเอาไว้ด้วยเสียงของมังกรคำราม อย่างไรก็ตาม ที่บนท้องฟ้า ยังปรากฎคลื่นเสียงพุ่งมายังกลุ่มของหยิงเห่าไม่หยุดเช่นกัน.
"โฮกก ~~~~~~ โฮกก ~~~~~ โฮกก ~~~~~~~โฮกก ~~~~~ โฮกก ~~~~~~~!”
บนเมฆชื่อเสียงวาสนา เดิมที่มีมังกรทองชื่อเสียงวาสนาสองตัว ทว่าเวลานี้มีหนึ่งตนที่ขยายร่างพร้อมกับคำรามออกมาเสียงดัง พร้อมกับเผยท่าทางโกรธเกรี้ยวโจมตีไปยังกลุ่มคนของหยิงเห่า.
กับการต่อต้านของต้าเจิ้ง ทำให้หยิงเห่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก บนลานตำหนักซ่างเฉินทันทีที่เสียงคำรามของมังกรดังขึ้นไม่หยุด คลื่นเสียงที่กวาดไปทุกทิศทุกทาง.
ในช่วงเวลาที่วุ่นวายนั้น จงซานก็ปรากฎขึ้นและคืนกลับมาเรียบร้อยแล้ว.
จงซานที่มาปรากฎขึ้นบนพื้นหน้าตำหนัก พร้อมกับเงยหน้าจดจ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยวจับจ้องมองไปยังหยิงเห่าที่ประตูสวรรค์ทิศใต้.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากภายในร่างของจงซาน มังกรทองชื่อเสียงวาสนาอีกตนที่พุ่งออกมา กลับคืนสู่เมฆชื่อเสียงวาสนาบนท้องฟ้า.
บนเมฆชื่อเสียงวาสนาในเวลานี้ ปรากฎมังกรทองชื่อเสียงวาสนา 19 เล็บขึ้นอีกหนึ่งตน.
มังกรทองชื่อเสียงวาสนา 19 เล็บสองตน ที่ปรากฎขึ้นบนเมฆชื่อเสียงวาสนา คำรามลั่น จ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยวจดจ้องไปยังหกยอดฝีมือ.
ซ้ายและขวาบนภาพเงาจำแลงชื่อเสียงวาสนาจงซาน เวลานี้มีมังกรทองชื่อเสียงวาสนาขนาดใหญ่ยักษ์หนึ่งตนที่มีเส้นสีแดงขีดบนหน้าผาก เป็นเส้นสีแดงชาดที่ชัดเจน!
"คารวะเซิ่งหวัง!"เหล่าเสนาธิการที่เผยท่าทางตื่นเต้นแสดงความเคารพออกมาในทันที.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าขุนนางที่เผยท่าทางหวาดกลัวก่อนหน้านี้ ทันทีที่เห็นจงซานกลับคืนมา ทันใดนั้นก็เผยความดีใจมากมายออกมา จงซานเป็น เสาหลักของต้าเจิ้ง ทุกคนต่างก็เชื่อมั่นในเซิ่งหวัง ต้าเจิ้งจะต้องรุ่งโรจน์ ยากที่จะมีใครต้านทาน!
"เซิ่งหวังทรงพระเจริญ!"เหล่าประชาชนบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าต่างก็ตะโกนออกมาเสียงดังในทันที.
"เซิ่งหวังทรงพระเจริญ ~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันทีที่จงซานกลับคืนมา ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับใคร จิตวิญญาณของประชาชนทุกคนก็จะลุกโชนขึ้นมาในทันที ต้าเจิ้งจะไร้เทียมทาน.
ที่อยู่ไกลออกไป ห้าเซียนบรรพชนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ กับแผนการตบตาพวกเขา จนทำให้จงซานกลับมายังฐานที่มั่นของตัวเองได้อย่างไร้รอยขีดข่วน.
เป็นความจริงดั่งที่อาจารย์กล่าวว่าจงซานนั้นเจ้าเล่ห์นัก อย่างไรก็ตาม กลับมาแล้วอย่างไร ในเมื่อมาแล้ว ก็ไม่มีทางหนีแล้วเช่นกัน.
ประมุขของอาณาเขตเฟิงจง? เซิ่งหวังต้าเจิ้งแล้วอย่างไร? ต่อหน้าปราชญ์เทพ ก็ไม่ต่างจากมดปลวก!
ในเวลาเดียวกันนี้ เหล่ายอดฝีมือมากมายที่บินไปทั่วท้องฟ้าได้หยุดลงแล้ว เพราะว่ามันไม่จำเป็น เซิ่งหวังกลับมาแล้ว แผนการของพวกเราสำเร็จลุล่วงแล้ว.
จงซานที่ยืนอยู่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน ที่ด้านหลังมีเหล่าเสนาธิการยืนอยู่ เวลานี้ทุกคนที่จ้องมองไปพร้อม ๆ กับจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยวเพ่งพิศไปยังหกยอดฝีมือบนท้องฟ้า.
ปราชญ์เทพมาถึง ต้าเจิ้งที่ต้องประจันหน้ากับปราชญ์เทพ!
ทุกคนต่างก็มีประสบการณ์จากโลกใบเล็ก พร้อมเตรียมใจมาก่อนแล้ว ต้าเจิ้งที่ต้องการเป็นหนึ่งในใต้หล้า แม้แต่ในโลกใบเล็กที่ก้าวจากราชวงศ์เล็ก ๆตะเกียกตะกายจนกลายเป็นหนึ่ง ท้าทายตัวตนที่น่าเกรงขามมากมาย เปลี่ยนมาเป็นในโลกใบใหญ่ จุดมุ่งหมายของเซิ่งหวังก็ไม่เคยเปลี่ยน พร้อมที่จะท้าทายตัวตนระดับต้น ๆ ของโลกหล้าอยู่เช่นเดิม.
ปราชญ์เทพ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วสุดท้ายแล้ว ต้าเจิ้งก็ต้องเผชิญหน้า ไม่มีเปลี่ยน ทว่าก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่าจะรวดเร็วถึงเพียงนี้!
"หยิงเห่า เจ้ามาแล้ว!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
ต่อหน้าปราชญ์เทพ จงซานไร้ซึ่งความหวาดกลัว เห็นเพียงประกายตา แต่ไม่สามารถเห็นอารมณ์ความรู้สึกจากสีหน้าได้.
หยิงเห่าสูดหายใจลึก จ้องมองด้วยสายตาอหังการหยิ่งทระนง"ในเขตแดนเทวะซือเทียน เจ้าคงไม่คิดว่าจะมีวันนี้!"
ความหมายของเขาคือ จงซานต้องตกอยู่ในสภาพอนาถ ไม่มีชีวิต แส่หาความตาย คราวนี้ไม่มีใครช่วยได้แล้ว!
"แน่นอนว่าข้ารู้ว่าต้องมีวันนี้ ทว่าข้าจงซาน ไม่เคยเสียใจในเรื่องทั้งหมดที่ข้าเคยทำมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เคยเสียใจในสิ่งที่เคยทำอย่างงั้นรึ? เจ้าคิดว่าตัวเองอยู่ในแดนเทวะซือเทียนอย่างงั้นรึ?ไม่จำเป็นต้องให้ข้าลงมือ ต้าเจิ้งของเจ้าก็ล่มสลายแล้ว!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขบขันเย็นชา.
"อาจารย์ ศิษย์ขออาสาทำลายล้างต้าเจิ้งเอง!"
"อาจารย์ ศิษย์ขออาสารับงานนี้เอง!"
..................
............
......
ศิษย์ทั้งห้าของเขานั้นอยู่ในระดับเซียนบรรพชน แน่นอนย่อมเข้าใจความหมายของอาจารย์ตัวเองได้ จึงได้เร่งรีบอาสาในทันที อาจารย์ของพวกเขาและจงซานนั้นมีความแค้นที่ยิ่งใหญ่กว่ากัน แม้นว่าอาจารย์บอกว่าต้องการสังหารจงซานด้วยตัวเอง ทว่าก็ไม่คิดที่จะให้จงซานตายไปง่าย ๆ ดังนั้น ศิษย์ทั้งห้าย่อมเข้าใจความหมายได้.
จงซานที่จ้องมองเซียนบรรพชนทั้งห้าคนที่เสนอตัว ไม่ได้รู้สึกกังวลแม้แต่น้อย ยังเผยท่าทางดูแคลนด้วยซ้ำ.
"เพียงแค่ศิษย์ของเจ้ารึ?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"แล้วอย่างไร?"
"ไม่พอมือเลย!"จงซานกล่าวหยัน.
ไม่พอมือ สิ้นเสียงคำพูดดังกล่าว ห้าเซียนบรรพชนทั้งห้า ตาขวางจดจ้องมองด้วยความโกรธไปยังจงซาน พูดจาไร้สาระอะไรอีก!
ที่นี่ที่ใหน? ศาลเทพต้าเจิ้ง สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ฐานที่มั่นของจงซาน ต่อหน้าปราชญ์เทพ จงซานหาได้หวาดหวั่น เพียงแค่ห้าเซียนบรรพชน? คิดว่าต้าเจิ้งต้องหวาดกลัวอย่างงั้นรึ?
"จินเผิง เต้าเหรินถู โหยวซาน โหยวสุ่ย โหยวฉวน!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
"วูซซซ!"
จินเผิง เต้าเหรินถูที่มาปรากฎที่ด้านหน้าของจงซานทันที ไม่ไกลออกไป ก็ปรากฎยอดฝีมือในชุดสีดำก้าวออกมาจากด้านในตำหนัก เป็นโหยวซาน โหยวสุ่ยและโหยวฉวนที่มาจากภพหยิน.
"ขยะทั้งห้าที่ต้องการต่อสู้ พวกเจ้าจงเลือกด้วยตัวเอง จับตาดูไว้ หากใครกล้ากำแหง ก็จงสังหารพวกมันเสีย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"จินเผิง เต้าเหรินถู โหยวซาน โหยวสุ่ย โหยวฉวนที่ตอบรับในทันที.
"วูซซ!“”วูซซ!”....................................
ห้าวิถีสวรรค์ที่ปรากฎขึ้นค้ำยันท้องฟ้า ห้าเซียนบรรพชนที่ปรากฎแสดงอาการระมัดระวังในทันที.
ห้าเซียนบรรพชนที่จดจ้องมองไปยังห้าเซียนบรรพชนฝ่ายตรงข้าม.
จินเผิงที่พ่นลมหายใจยาว เพราะว่าจินเผิงเข้าใจแผนการของจงซานได้ ตราบเท่าที่จงซานเตรียมการเอาไว้ เรื่องนี้ก็จะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พวกเขาเพียงแค่จับตาเซียนบรรพชน ไม่จำเป็นต้องแบกภาระทั้งหมดเอาไว้.
ส่วนเต้าเหรินถูทีเผยท่าทางประหลาดใจ ต้าเจิ้งยกเว้นจินเผิง ยังมีเซียนบรรพชนคนอื่น ๆ อีกรึ? ปรากฎเพิ่มอีกสามอย่างงั้นรึ?