Chapter 1135 หอคอยช่วงชิงชะตา.
วันนี้อาจนับเป็นวันดวงซวยของหยิงเห่าก็เป็นได้ คราแรกเขาต้องการช่วงชิงลิขิตไร้รากฐานของคนอื่น เพื่อมอบให้กับของวิเศษสุดหวง เทียนกง แต่กลับถูกเซียนโบราณทำลาย.
เซียนโบราณที่แปลกประหลาดสามารถต้านการโจมตีของเขาได้ สิ่งสำคัญที่สุดยังเป็นเซียนโบราณที่อหังการ กล่าวยั่วยุท้าทายอำนาจของเขา! แม้นว่าในเวลานี้เขาจะยังไม่สามารถสังหารฝ่ายตรงข้ามได้ก็ตาม.
เขาที่คิดว่าตัวเองจะอยู่ที่นี่ได้ตลอดชีวิตอย่างงั้นรึ? กับมดปลวกตัวเล็กกลับกล้าท้าทายปราชญ์เทพ?
ขณะที่เขากำลังระงับความโกรธเกรี้ยวเอาไว้ ทว่าก็ปรากฎอีกคน ที่กล่าวดูแคลนเขาอีก.
"ใช่ ยังไม่ไสหัวไปอีก!"
เหมือนดั่งท่าทางของจงซานก่อนหน้านี้ สายตาที่เย็นชา เต็มไปด้วยความอหังการ โลกใบนี้เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งรึอย่างไร?
หยิงเห่าที่หันหน้ากลับไป จ้องมองตี้เสวียนชาที่อยู่ไม่ไกล.
ตี้เสวียนชาที่ดูดซับลิขิตไร้รากไปจนหมดสิ้นแล้ว ในเวลานี้จดจ้องมองมายังหยิงเห่าด้วยความเย็นชา แม้นว่าก่อนหน้านี้ขณะที่ตี้เสวียนชากำลังดื่มด่ำกับลิขิตไร้ราก ทว่าการโจมตีของหยิงเห่านั้น ตี้เสวียนชารับรู้ได้อย่างดี.
หยิงเห่าต้องการสังหารตัวเอง แน่นอนตี้เสวียนชายังต้องไว้หน้าเขาอย่างงั้นรึ?
"เจ้าคือตี้ซือเทียน!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม เผยท่าทางสะกดข่ม เจ้ายศเจ้าอย่าง.
ตี้เสวียนชาจ้องมองหยิงเห่าอย่างเย็นชา "ข้าไม่ต้องการที่จะเอาชีวิตของเจ้าในวันนี้ ให้เวลาเจ้าสิบลมหายใจ ไปให้พ้นสายตาของข้า ไม่เช่นนั้น แดนเทพหมาป่า จะกลายเป็นที่ฝังศพของเจ้า!"
ไม่เช่นนั้น แดนเทพหมาป่าจะเป็นที่ฝั่งศพของเจ้า! คำพูดของตี้เสวียนชาบ้าคลั่งยิ่งกว่า เหล่าป่าหมาที่ทั้งตื่นเต้นและตกใจ.
บรรพชนชราของพวกเขา ช่างเหี้ยมหาญยิ่งนัก!
ตี้ซือเทียนตัวตนเมื่อ 90 ล้านปี? นี่คือผู้ปกครองเผ่าหมาป่าทั่วหล้า! ความอหังการย่อมเป็นหนึ่ง! ปราชญ์เทพ ปราชญ์เทพแล้วอย่างไร?ต่อหน้าเผ่าหมาป่าจำนวนมาก ยังจะทำอะไรได้.
อีกฝั่งหนึ่ง ทุกคนที่ออกมาปกป้องตี้เสวียนชา เรื่องมากมายที่เกิดขึ้น อาวุโสอวิ๋นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
หยิงเห่าที่แค่นเสียงฮึดฮัด จดจ้องมองตี้เสวียนชาเขม็ง ราวกับจะกลืนกินตี้เสวียนชาเหมือนก่อนหน้านี้.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องมองข้า เจ้ายังเหลือห้าลมหายใจ ข้าไม่เคยกลับคำพูด!"ตี้เสวียนชากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
นอกจากนี้ 20 เซียนบรรพชนหนุนหลัง รวมตี้เสวียนชาที่แข็งแกร่งเหนือธรรมดา จงซานนั้นมีเพียงเนตรเทียนฟา ทำให้คำพูดของตี้เสวียนชานั้นสำคัญกว่ามาก เมื่อตี้เสวียนชาบ้าคลั่ง 20 เซียนบรรพชนต้องลงมือเต็มกำลัง หยิงเห่าไม่ตายก็ต้องเจ็บหนัก ในเวลานั้น ยังมีเซียนบรรพชนทั่วหล้าที่ดวงตาจับจ้องมองตาเป็นมัน เรื่องนี้น่าหวาดกลัวยิ่งนัก.
"ดี ดีมาก ตี้ซือเทียน จงซาน ข้าหยิงเห่าจะจำเอาไว้!"หยิงเห่าที่แค่นเสียงด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ทว่าจงซานและหยิงเห่านั้นหาได้สนใจเขา แววตาที่จ้องมองหยิงเห่าด้วยความเย็นชา ไม่สนว่าเขาจะโกรธแค่ใหน ไร้ซึ่งความหวาดกลัว!
"วูซซซ!"
หยิงเห่าที่หายไปในทันที.
ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม กลับถูกกลุ่มเซียนบรรพชนไล่ไป? ถูกไล่ออกไปจริง ๆ !
เหล่าหมาป่าที่จับจ้องมองอยู่ จากนั้นก็ร้องออกมาด้วยความพึงพอใจ.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
........................
............
......
เผ่าหมาป่าทั้งหมดที่คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง จะไม่ให้พวกเขาตื่นเต้นได้อย่างไร บรรพชนชรากลับคืนมา เผ่าหมาป่าถึงครารุ่งโรจน์แล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไปข่าวนี้จะต้องกระจายไปทั่วหล้า แม้แต่ปราชญ์เทพนับเป็นตัวอะไร? เทียบกับประมุขเผ่าหมาป่าได้อย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพจากไปแล้ว จงซานที่ยื่นมือออกไป ก่อนที่เนตรเทียนฟาขนาดใหญ่บนท้องฟ้าหายไปเช่นเดียวกัน.
"เซิ่งหวัง?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"จงซาน เป็นอย่างไรบ้าง?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นห่วง.
"ข้าต้องพักสักครู่ อย่าให้ใครรบกวนข้า!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับในทันที.
จงซานที่นำตำหนักออกมา ก่อนที่จะเข้าไปในตำหนัก ตอนนี้เหล่าหมาป่าที่กู่ก้องสรรเสริญตี้ซือเทียน ทุกคนที่เต็มไปด้วยความเคารพฉลองต่อประมุขคนใหม่ แน่นอนเวลานี้ย่อมไม่สนใจกลุ่มของจงซาน.
จงซานที่ก้าวเข้ามาในตำหนัก ก่อนที่จะเร่งรีบนั่งสมาธิไปในทันที.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม วิถีสวรรค์ปิงเหอ นับว่าเกินพลังของจงซานเป็นอย่างมาก ถึงแม้นว่าเขาจะอยู่ในระดับเซียนโบราณขั้นที่หก แต่ก็ยังหนักหนา เหลือเวลาให้เขาไม่มากนัก เขายังต้องยกระดับไปให้ถึงเซียนบรรพชน ไม่เช่นนั้นก็ยังนับว่าเป็นพลังที่เกินตัว เพียงแค่เซียนโบราณอาจทำให้ร่างกายของเขาระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ หากไม่เพราะวิชากายาเทพอสูร เวลานี้ร่างกายของเขาคงแตกดับไปแล้ว.
จงซานที่นำเม็ดยาเซียน พร้อมกับเริ่มบำเพ็ญลมหายใจ.
เมื่อความเจ็บปวดทั่วร่างบรรเทาลงแล้ว เขาก็เริ่มดูดซับพลังที่ได้รับมาจากแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
ของวิเศษปราชญ์เทพ นอกจากนี้หยิงเห่ายังบำรุงของวิเศษชิ้นนี้เป็นอย่างมาก ภายในนั้นมีพลังที่มากมายนัก เป็นของวิเศษที่น่าตื่นตะลึงทีเดียว.
จงซานที่ใช้เวลาห้าชั่วยามในการเพิ่มพลังฝึกตน.
เซียนโบราณขั้นที่ 7!
เซียนโบราณขั้นที่ 8!
ห้าชั่วยาม พลังฝึกตนของเขาที่เพิ่มขึ้นมาสองขั้น จงซานรับรู้ว่าเขาได้รับผลประโยชน์ไม่น้อย.
บนมือของเขานั้น มีแสงหลากสีหมุนวนอยู่ ทำให้จงซานรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ลุกขึ้น พร้อมกับก้าวออกมาจากภายในตำหนัก.
"จงซาน เจ้าเป็นไรหรือไม่!"เทียนหลิงเอ๋อเร่งรีบถามออกมา.
คนอื่นเองก็จ้องมองจงซานด้วยใบหน้าเป็นกังวลเช่นเดียวกัน.
"ไม่มีปัญหา!"จงซานทีเผยยิ้มออกมา.
ห้าชั่วยาม เสียงแซ่ซ้องเคารพได้จบลงแล้ว กับการที่ตี้เสวียนชากลายเป็นประมุขของเผ่าหมาป่าอย่างเป็นทางการ.
"เข้ายังใช้นามตี้เสวียนชาหรือไม่?"จงซานที่จ้องมองหวังจิงเหวิน.
เพราะว่าจงซานรับรู้ว่าหวังจิงเหวินย่อมเข้าใจความหมายของเขาได้.
"ไม่แน่ชัด เขาไม่ใช่คนเดิมแน่นอน ไม่รู้ว่าเป็นตี้เสวียนชาหรือตี้ซือเทียน เผ่าหมาป่าทั้งหมดต่างเรียกเขาบรรพชนชรา! ตอนนี้จึงยากจะแยกแยะ!"หวังจิงเหวินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
จงซานที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไม่ไกลออกไป!
ในเวลานั้น เสวียนหยวนที่ยืนอยู่ด้านหน้าตี้เสวียนชา.
"เจ้าต้องการน้ำพุมรกตอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังเสวียนหยวน.
"เสวียนหยวนไม่ได้โลภเหมือนเช่นคนอื่น เพียงแต่จำเป็นต้องใช้นำพุมรกตซือเทียน ข้ายินดีที่จะแลกสมบัติล้ำค่ากับท่าน!"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังเสวียนหยวน ตี้เสวียนชา ที่ส่ายหน้าไปมา ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "ไม่จำเป็น น้ำพุมรกตนั้น ข้าสามารถมอบให้เจ้าได้อย่างไม่มีปัญหา."
ระหว่างที่กล่าวนั้น ตี้เสวียนชาที่โบกมือเล็กน้อย จากภายในแดนเทวะซือเทียน แสงสีเขียวที่ลอยออกมาหาเสวียนหยวน.
เสวียนหยวนที่ดวงตาเป็นประกาย ก่อนที่จะรับมันมา พร้อมกับนำขวดหยกมาบรรจุในทันที.
"ขอบคุณ!"เสวียนหยวนที่กล่าวออกมาพร้อมกับโค้งคำนับให้กับตี้เสวียนชา.
ปกติแล้วเสวียนหยวนเป็นไปไม่ได้ที่จะโค้งคำนับให้กับใครง่าย ๆ ทว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับภรรยาขอบเขา ถึงจะมีความอหังการเท่าใด แต่ภายในใจกับอ่อนโยนเป็นอย่างมาก.
"เจ้าสามารถสร้างร่างต้นกำเนิดที่นี่ได้ แต่ข้ารู้ว่าเวลานี้เจ้ามีเรื่องต้องจัดการ จึงไม่ขวางเจ้า ไว้เจ้าเสร็จธุระแล้ว สามารเดินทางกลับมาได้อีกครั้ง เพื่อสร้างร่างต้นกำเนิดโลกได้!"ตี้เสวียนชาเอ่ย.
"ต้องมาแน่นอน!"เสวียนหยวน
เสวียนหยวนที่กล่าวลาตี้เสวียนชา ก่อนที่จะบินมาหาจงซานอย่างรวดเร็ว.
"จงซาน ภายในใจเสวียนหยวนรุ่มร้อนนัก คงต้องขอลา ไว้พบกันวันข้างหน้า!"เสวียนหยวนเอ่ย.
ด้วยความกระวนกระวายใจที่จะได้ช่วยภรรยา จงซานย่อมเข้าใจดี.
"ได้ อาณาเขตเฟิงจงทางภาคเหนือ ศาลเทพต้าเจิ้ง เจ้าสามารถไปได้ทุกเวลา จงซานจะรอคอยต้อนรับด้วยความเคารพ!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"แน่นอน!"เสวียนหยวนพยักหน้า.
จากนั้นก็ปรากฎปีกสีขาวด้านหลังขึ้นในทันที ก่อนที่จะสะบัดปีกพุ่งออกไป หายไปในขอบฟ้าไกลในพริบตา.
"รวดเร็วนัก!"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
วิหคปีกทองในตำนาน นับว่าเป็นตัวตนลำดับต้น ๆ ขึ้นชื่อเรื่องความเร็ว ในเวลานี้ถึงกับต้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นความเร็วของเสวียนหยวน ชัดเจนว่าเสวียนหยวนผู้นี้มีความเร็วที่ไม่ธรรมดา.
จงซานที่ยังไม่เร่งรีบเข้าไปหาตี้เสวียนชา เพราะเวลานี้มีคนมากมายเข้ามาคารวะเขา จงซานเองยังไม่ต้องการเข้าไปในช่วงที่มีคนเยอะ อีกอย่างตี้เสวียนชาย่อมตระหนักถึงเขาอยู่แล้ว ท้ายที่สุด ทั้งคู่ย่อมต้องได้คุยกันอย่างแน่นอน.
ที่ไกลออกไปนั้น ปรากฎสามคนที่ด้านหน้าตี้เสวียนชา พวกเขาคือผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา!ซึ่งเป็นคนของตระกูลจื่อหยางที่ทะลวงค่ายกลก่อนหน้าหลิงเอ๋อนั่นเอง.
"ผู้เยาว์ตระกูลจื่อหยาง คารวะตี้ซือเทียน!"คนทั้งสามที่แสดงความเคารพเล็กน้อย.
"กุยรุ่นต่อมาอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนหยวน
ใช่แล้ว หนึ่งในเก้าปราชญ์เทพรุ่นก่อน กุยเป็นหนึ่งในนั้น ก่อนหน้าที่บรรพชนจะร่วงหล่นจากสวรรค์ ได้เคยพยากรณ์ออกมา ให้ข้าและคนอื่นเดินทางมายังแดนเทวะซือเทียน แก้ค่ายกลให้ได้สุดความสามารถ ค่ายกลบนอวกาศ หากถูกทะลวงจะทำให้เกิดเขตแดนแห่งแสง และทำให้ข้าและคนอื่นนำเขตแดนแห่งแสงกลับมา."ทุกคนกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขตแดนแห่งแสง?"ตี้เสวียนชาที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ใช่ แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้ทะลวงค่ายกล ทว่าข้าร้องขอแทนบรรพชนได้โปรดมอบเขตแดนให้กับพวกเรา พวกเราจำเป็นต้องนำไปจุติ หอคอยช่วงชิงชะตา! ตราบเท่าที่ได้รับเขตแดนแห่งแสง ตระกูลจื่อหยางต้องตอบแทนอย่างแน่นอน!"คนผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
หอคอยช่วงชิงชะตา?
ที่ไกลออกไปดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง หวังจิงเหวินที่จ้องมองลงมายังจงซานในทันที.
หอคอยช่วงชิงชะตา? หลายปีมานี้ เซิ่งหวังค้นหาแต่ไม่เคยได้ยินสิ่งนี้เลย ทั้งที่ค้นหาทั่วหล้า และส่งคนของต้าเจิ้งออกไปนับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยได้ยินข่าวเลยแม้แต่นิดเดียว.
ทว่า กลับมาปรากฎขึ้นที่ตรงนี้อย่างงั้นรึ?
ทำไมจงซานถึงสนใจหอคอยช่วงชิงชะตา นั่นก็เพราะว่ามันเกี่ยวข้องกับคำพูดสุดท้ายของบุตรของเขาได้ทิ้งเอาไว้.
บุตรบุญธรรมจงเสวียน ในโลกใบเล็กได้กล่าวว่าเขาคือผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา ในอดีตเมื่อครั้งจงซานต่อสู้กับกงเชียนครั้งแรก จงเสวียนได้เสี่ยงชีวิตช่วยเหลือจงซาน และตกตายไปในครั้งนั้น เขาได้กล่าวว่ามีโอกาสที่จะเกิดขึ้นมา 1% ที่จะฟื้นคืนชีพที่หอคอยช่วงชิงชะตาบนโลกใบใหญ่.
หนึ่งเปอร์เซ็นต์? ถึงจะเป็นหนึ่งเปอร์เซ็นต์ จงซานก็ยังคงเชื่อมั่น.
กุย?
จงซานที่สูดหายใจลึก ท้ายที่สุดก็เข้าใจ.
กุย ในอดีตก็คือหนึ่งในเก้าปราชญ์เทพรุ่นก่อน หงจวินและปราชญ์เทพอื่นต่อต้านสวรรค์ หมี่เทียนเดินทางเข้าไปยังโลกใบเล็กเพื่อเดิมพันการต่อสู้ ได้ทิ้งวิชากายาเทพอสูรเอาไว้ และคงไม่คิดว่าได้ทิ้งสายโลหิตผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาในโลกใบเล็ก จนถูกส่งต่อไปยังบุตรบุญธรรมจงเสวียน.
ตระกูลจื่อหยาง จื่อหยางกุย? หอคอยช่วงชิงชะตา?
ที่ไกลออกไป ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังคนทั้งสาม ชัดเจนว่าเขายังไม่ตัดสินใจแต่อย่างใด ทว่ายังคงครุ่นคิด ไม่รู้เช่นกันว่ากำลังคิดสิ่งใด.
จงซานที่สูดหายใจลึก ก่อนที่จะบินตรงเข้าไปหาในทันที.
จินเผิงและคนอื่นเองก็ได้แต่จ้องมองด้วยความสงสัย ทว่าเมื่อจงซานตัดสินใจบินไป ก็บินตามไปทันที ทว่าในใจก็จ้องมองด้วยท่าทางอยากรู้เช่นกัน.
เหล่าผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนเผ่าหมาป่าที่จ้องมองจงซานด้วยความแปลกใจ อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้กระทำอะไร จงซานที่เร่งรีบเข้าไป แน่นอน ไม่มีใครขวางจงซาน ไม่ต้องเอ่ยว่าจงซานและบรรพชนชราเกี่ยวข้องกัน ครั้งนี้นับว่าติดหนี้บุญคุณด้วย เผ่าหมาป่าย่อมไม่ขวาง.
ตี้เสวียนชาที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อยเผยท่าทางสงสัย.
จงซานที่บินเข้าไปอยู่ข้าง ๆ ตี้เสวียนชาอย่างรวดเร็ว สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานที่จ้องมองตี้เสวียนชา แววตาเผยท่าทางซับซ้อน."ตี้เสวียนชา? หรือตี้ซือเทียน?"
"ตี้เสวียนชา?ตี้ซือเทียน? แตกต่างอย่างไร?"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มบาง ในแววตาที่เผยท่าทางชื่นชมจงซานด้วยเช่นกัน.
ทว่า ในเวลานี้จงซานไม่ได้เผยท่าทางดีใจนัก ทว่าจ้องมองไปยังตำหนักเต๋าหลี่เทียน.
"เชิญ!"ตี้เสวียนชาที่เข้าใจในทันที.
กับท่าทางของตี้เสวียนชา จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ทว่าท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
"พวกเจ้ารอข้าอยู่ด้านนอก!"จงซานที่หันหน้าไปมองคนของเขา.
