Chapter 1133 แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม วิถีสวรรค์เหอปิง.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนกินอุปกรณ์ปราชญ์เทพ หยิงเห่าย่อมโกรธเกรี้ยว ทันทีที่เขารู้ว่ามันคือแปดหาง แม้แต่หยิงเห่าที่สัมผัสได้ด้วยว่ามันถูกทำลายไปอย่างรวดเร็ว เรื่องเช่นนี้จะให้หยิงเห่าสงบใจไม่โกรธได้อย่างไร?

เทียนกง อุปกรณ์ปราชญ์เทพหยิงเห่า ที่ฟูมฟักดูแลมานานแสนนาน แม้แต่ไม่ลังเลที่จะมอบทุกอย่างให้กับมัน กระทั่งรอคอยโอกาสโชคครั้งใหญ่ เพื่อช่วงชิงลิขิตให้กับมัน เป็นของสุดหวงของเขา ทว่าเวลานี้กลับถูกจงซานทำลายไปอย่างงั้นรึ?

หยิงเห่าที่คำรามลั่น ไม่สนใจเหล่าเซียนบรรพชนแม้แต่น้อย พุ่งเข้าหาจงซานในทันที.

กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวโถมทับลงมา อำนาจที่เหลือล้นสวรรค์และปฐพี ปราชญ์เทพผู้ทรงพลัง กลิ่นอายของเขายากที่จะมีใครต้าน เพียงแค่กลิ่นอายก็ทำลายสิ้นทุกสรรพสิ่งแล้ว อำนาจที่เหนือล้ำเกินจะคาดการณ์.

เต้าเหรินถู จินเผิงที่ไม่มีเวลา สิบแปดเซียนบรรพชนเผ่าหมาป่าก็เช่นกัน ตี้เสวียนชาเองก็ยังคงดื่มด่ำซึมซับกับลิขิตไร้รากฐานอยู่.

บนเกาะลอยฟ้าที่จงซานอยู่ เวลานี้กำลังโคลงเคลงไปมาราวกับเรือเล็กในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ กำลังส่ายอย่างรุนแรงจวนเจียนจะล่มสลาย.

บนเกาะเวลานี้ คนที่มีพลังฝึกตนสูงสุดคือ จงซาน เซียนเซิงซือและอาวุโสเทียน แต่กระนั้นก็อยู่ในระดับเซียนโบราณ.

เซียนโบราณและปราชญ์เทพ ในสายตาของคนทั่วไป ความแตกต่างนี้ไม่ต่างกับมดสามตนกับราชสีห์ที่กำลังโกรธเกรี้ยว นี่คือหายนะอย่างแท้จริง!

"เซิ่งหวัง!"ที่ไกลออกไปจินเผิงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.

เซียนบรรพชนย่อมเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว ทว่าจะเทียบปราชญ์เทพได้อย่างงั้นรึ?แม้แต่จินเผิงยังเป็นไปไม่ได้.

หยิงเห่าที่พุ่งมาด้วยความเร็ว แรงกดดันที่พวยพุ่งเพิ่มขึ้นหลายพันเท่า แสงสีแดงที่ปกคลุมร่าง อำนาจของมหาวิถีที่เขย่าสวรรค์และปฐพีกำลังพุ่งเข้ามากุ่หากลุ่มของจงซานเพื่อกำจัดให้สิ้นซาก ฝ่ามือของหยิงเห่าที่ฟาดออกมา หวังทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง ห้วงมิติที่สั่นไหว ก่อนที่จะปรากฎหลุมดำขึ้น หลุมดำขนาดพันจั้งพร้อมกับฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ตรงมายังทิศทางของจงซาน.

เร็วมาก ด้วยท่าทางร้อนรน เทียนกงที่กำลังถูกทำลาย เขาไม่คำนึกถึงสิ่งใดทั้งนั้น.

แววตาของาอาวุโสเทียนที่เผยท่าทางเศร้าใจ ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว!

เทียนหลิงเอ๋อและเห่าเม่ยลี่ที่เผยความหวาดผวา ใบหน้างามที่เผยท่าทางต้องการหลบออกไป ทว่าแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่จนไม่สามารถขยับได้ ทำได้อย่างเดียวเพียงแค่ภาวนาไม่ให้ตกตายเท่านั้น!

หวังจิงเหวินที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว เชื่อมั่นในตัวของจงซานอย่างสมบูรณ์.

ที่หน้าผากของเซียนเซิงซือที่เผยรอยแตกออกมา พร้อมที่จะปลดปล่อยศพที่น่าเกรงขามออกมา.

จงซานที่ก้าวออกมาขวางหน้าทุกคนเอาไว้ ปกป้องแรงกดดันที่โถมทับมา ฝ่ามือยักษ์ที่ฉีกห้วงมิติกำลังพุ่งเข้มมาบดขยี้ทุกอย่าง นี่คือพลังโจมตีที่รุนแรงที่สุดที่จงซานต้องแบกรับ.

หนีเหรอ?

ไม่สามารถหนีไปใหนได้ มีคนสนิทที่เขาห่วงใยหลายคน หากหนีไป เมื่อฝ่ามือของหยิงเห่าโจมตีมา ทุกคนต้องตกตายไป ร่างกายและวิญญาณแตกสลาย การโจมตีของหยิงเห่าในเวลานี้ ถึงแม้นว่าจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด แต่สามารถทำลายเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน.

ไม่สามารถหนีได้ ไม่มีทางหนีอย่างแน่นอน มีเพียงต้องรับการโจมตีนี้เท่านั้น!

จงซานรู้ดี เพียงแค่ป้องกันการโจมตีนี้เอาไว้ ก็เพียงพอแล้ว.

ทว่าต่อหน้าปราชญ์เทพ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกหล้า.

แม้นว่าจะมีพลังฝึกตนห่างชั้นกัน ทว่าจงซานก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัว เขาคือราชาผู้เป็นอัจฉริยะ ต่อหน้าหายนะมากมาย ด้วยจิตใจของราชา ไม่เคยมีสิ่งใดสั่นคลอนได้.

"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ภายในร่างกายของเขา มังกรแท้คำรามลั่น มังกรทองชื่อเสียงวาสนาของต้าเจ้ง คำรามออกมาเสียงดัง พร้อมกับยืมอำนาจของต้าเจิ้งเพิ่มพลังขึ้นในทันที.

ร่างกายที่ขยายขึ้นพร้อมบินออกไป!

วิชากายาเทพอสูรที่ถูกใช้งาน กายาเทพอสูรขั้นที่เก้า! เพิ่มพลังขึ้นสิบเท่า.

เหล่าผู้ฝึกตนหมาป่ามากมายต่างก็จ้องมองจงซาน แววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจ เพราะว่าจงซานต้องการช่วยตี้เสวียนชาทำให้นำหายนะจากปราชญ์เทพมาเยือน คนของจงซานทั้งหมดจึงต้องได้รับความโชคร้ายในเวลานี้.

เหล่าหมาป่ามากมายที่คิดว่าจงซานต้องจบสิ้นแล้ว ในเวลานี้จงซานจะรับมือหยิงเห่าได้อย่างไร ไม่มีทางเป็นไปได้.

อาวุโสจื่อหร่านที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ ก่อนหน้านี้หลายร้อยปีที่เห็นจงซาน เวลานี้เขาก้าวมาถึงระดับเซียนโบราณได้? ทว่าตอนนี้ล่ะ? กำลังจะรับมือปราชญ์เทพ?

จงซานที่ก้าวออกไปด้านหน้า ภายในร่างกายที่มีมังกรคำราม พร้อมกับแสงสว่างจ้าระเบิดออกมาจากร่างในทันที ร่างกายของเขาที่แข็งแกร่งขึ้น แสงสีทองที่อาบ ๆ ไล้ไปทั่ว แม้แต่ห้วงมิติรอบ ๆ ยังสั่นไหว.

พลังของเขาที่เทียบได้กับเซียนบรรพชนทั่วไป ไม่มีทางเป็นคู่มือกับหยิงเห่า.

"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ยังไม่พอ เหล่าหมาป่าที่เผยท่าทางเศร้าใจ ทว่าในเวลานั้นที่ด้านหลังของจงซานปรากฎเมฆสีม่วงขึ้นทันที ที่ใจกลางเมฆสีม่วงนั้น แตกแยกออกเป็นทางขึ้น บนเกาะลอยฟ้า.

ดวงตาสีม่วงขนาดใหญ่ ลืมขึ้นในทันที ประกายแสงสีม่วงที่อาบไล้ไปทั่วเกาะ ทำให้เกาะลอยฟ้าหยุดนิ่งอยู่กับที่.

"เนตรเทียนชู!"อาวุโสอวิ๋นที่เผยท่าทางตื่นตกใจ.

ความจริง มันคือเนตรเทียนฟาซึ่งมีลักษณะเหมือนกับเนตรเทียนชู ต่างกันแค่สีเท่านั้น ทว่าพลังอำนาจนั้นยังเทียบกันไม่ได้.

แต่กระนั้น อำนาจของเนตรเทียนฟานั้น ก็สามารถทำให้หยิงเห่าสั่นไหวอย่างรุนแรง ต้องไม่ลืมว่าปราชญ์เทพนั้นไม่สามารถขัดขืนเนตรเทียนชูได้ เนตรเทียนชูนั้นคือฝันร้ายที่ประทับติดแน่นในใจเหล่าปราชญ์เทพ.

เนตรเทียนฟา ทำให้หยิงเห่าชะงัก อย่างน้อย แรงกดดันของมันก็เทียบเนตรเทียนชูไม่ได้.

พริบตาเดียวที่หยิงเห่ากำลังตัดสินว่ามันคือเนตรเทียนชูหรือไม่ แม้นว่าจะไม่ใช่ ก็ทำให้เขาชะงักไปแล้ว.

การโจมตีของปราชญ์เทพที่ปล่อยออกมานั้น ยังไม่สลายหายไป ทว่าพลังอำนาจที่เหลืออยู่ก็ทรงพลังพอที่จะเอาชีวิตเซียนบรรพชนทั่วไป ซ้ำจงซานในเวลานี้ยังก้าวไปไม่ถึงระดับเซียนบรรพชน!

แม้นว่าพลังฝ่ามือจะลดลงบ้าง ทว่าเขาก็ยังคงดูแคลนจงซาน.

เนตรเทียนฟานั้นใช้ปกป้องหลิงเอ๋อและคนของเขา ทำให้จงซานสามารถลงมือได้อย่างเต็มที่.

จงซานที่ไม่คิดที่จะหลบหลีกใด ๆ  แขนทั้งสองข้างที่ชูขึ้น ก้าวไปด้านหน้าโก้งโค้งเป็นเหมือนดั่งคันศร ดวงตาเบิกกว้าง ร่างกายที่เต็มไปด้วยเส้นโลหิต.

ทว่าในเวลาเดียวกันขณะที่ฝ่ามือของหยิงเห่าพุ่งมานั้น ที่ฝ่ามือของจงซานก็ปรากฎวิถีสวรรค์ขึ้นเช่นกัน.

"นั่นมัน?"จินเผิงที่อุทานออกมาเสียงดัง.

ชีพจรฟ้า อำนาจชีพจรฟ้า ในอดีตเซิ่งหวังเคยใช้มันชนะตัวเอง ทว่าเซิ่งหวังยังคงอยู่ในระดับเซียนโบราณ ยังไม่สามารถผสานวิถีสวรรค์ได้ แต่กระนั้นชีพจรฟ้าของเขาก็ยังนับว่าแข็งแกร่ง สามารถที่จะจัดการตัวเองได้ ทว่าจะสามารถป้องกันฝ่ามือของปราชญ์เทพได้หรือไม่?

อำนาจชีพจรฟ้า อาวุโสจื่อหร่านที่ใบหน้ากระตุก เซียนโบราณ? มีระดับเพียงแค่เซียนโบราณกับใช้วิถีสวรรค์ได้? เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?

หยิงเห่า อาวุโสจื่อหร่านที่เผยท่าทางแปลกประหลาดขึ้นมาในทันที.

ทว่าความประหลาดใจของอาวุโสจื่อหร่านยังไม่จบ ยังมีเรื่องที่เหลือเชื่อขึ้นอีก กับภาพที่เห็นอาวุโสจื่อหร่านราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป.

ไม่ใช่แค่อาวุโสจื่อหร่าน เซียนบรรพชนทั้งหมดก็จ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.

สิ่งที่ปรากฎขึ้นด้านหลังของจงซานนั้นไม่ใช่แค่ชีพจรฟ้าอย่างงั้นรึ? มีวิถีสวรรค์อื่นด้วย?

สอง สิบ หนึ่งร้อย?

หนึ่งร้อยวิถีสวรรค์? แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่ภาพเงา ที่ดูจืดจาง ทว่าแน่นอนว่ามันคือวิถีสวรรค์ วิถีสวรรค์หนึ่งร้อยเส้น?

ไม่มีทางที่เซียนบรรพชนคนใหนจะทำได้ จงซานผู้นี้ สามารถเรียกวิถีสวรรค์ร้อยเส้นรึ? วิถีสวรรค์ร้อยเส้นจริง ๆ รึ?

"แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม วิถีสวรรค์เหอปิง.~~~~~~~~~~~~~~~!”

จงซานที่คำรามลั่น หนึ่งชีพจรฟ้า หนึ่งร้อยวิถีสวรรค์ ถูกฟาดออกไปในทันที.

ฝ่ามือทั้งสองข้างของจงซาน ปลดปล่อยฝ่ามือสะบั้นสวรรค์โจมตีไปยังทิศทางของฝ่ามือของหยิงเห่า ร่างกายของจงซานสั่นสะท้าน.

อำนาจแยกสวรรค์กระบวนท่าที่สามของจงซาน ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว หลุมดำขนาดใหญ่ที่ผุดขึ้น สะบั้นอากาศ ภายในหลุมดำปรากฎเป็นขวานที่ใหญ่ยักษ์สับออกไป.

จงซานที่ลงมือเต็มกำลัง พลังทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่พุ่งตรงไปยังหยิงเห่า.

พลังทำลายล้าง ภาพเงาขวานยักษ์ที่บดขยี้ฉีกห้วงมิติ ปะทะเข้ากับฝ่ามือของหยิงเห่าในที่สุด.

"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

พลังสองสายที่เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง เกิดเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักกว่าหมื่นลี้ และยังมีรอยแตกร้าวของห้วงมิติลามออกไปกว่าหนึ่งแสนลี้.

เสียงระเบิดที่รุนแรง ปานฟ้าถล่ม ถึงกับทำให้เผ่าหมาป่าเกือบทั้งหมดหูดับไปในทันที.

พลังอำนาจฝ่ามือสะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่สาม ขวางฝ่ามือของหยิงเห่าเอาไว้ได้ในที่สุด และยังกระแทกไปถึงร่างของหยิงเห่าด้วย.

หยิงเห่าที่ขวางการโจมตีถึงกับถอยห่างออกไปก้าวหนึ่ง ก่อนที่จะยื่นนิ่งบนอากาศจดจ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ เพียงแค่มดปลวกแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?

เซียนโบราณ เพียงแค่เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?

หยิงเห่าที่ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน เพียงแค่มดตัวเล็กก่อนหน้านี้ ใครจะคิดเล่าว่าเป็นเพียงเปลือกนอก ที่ซ่อนพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง?

แม้นว่านี่จะไม่ใช่การโจมตีสุดกำลัง ทว่าก็เทียบกับพลังครึ่งหนึ่งของเขา ด้วยพลังของปราชญ์เทพ ไม่เพียงอำนาจวิถีสวรรค์เท่านั้น ยังมีพลังสนับสนุนจากสวรรค์และปฐพีอีกด้วย.

ทว่ามดตัวนั้นกลับทำลายมันลงได้อย่างงั้นรึ?

"เป็นไปไม่ได้!"

หยิงเห่าที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย นี่คือพลังของเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?

แม้แต่ทำให้หยิงเห่าถอยออกมาหนึ่งเก้า จงซานเองก็ถอยออกไปหนึ่งรอยลี้ เทียบกับแรงสะท้อนนั่นแล้ว ดูจงซานจะลำบากไม่น้อย ร่างกายที่สั่นไหว กล้ามเนื้อที่สั่นไปมา เห็นชัดเจนว่าเขาได้ใช้พลังเกินขีดจำกัด ทำให้ร่างกายของเขากำลังสั่นไปมาด้วย.

แขนทั้งสองข้างของจงซานที่สั่นไหว ทว่าแววตานั้นยังเผยแววตาดุร้ายเย็นชา ไม่ยินยอมการกดขี่ของหยิงเห่า.

แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม ยากที่จงซานจะเหวี่ยงได้อีกในวันนี้ ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ จินเผิง เต้าเหรินถู กับอีกสิบเซียนบรรพชนที่ออกมาขวางทางปกป้องจงซานเอาไว้ ทำให้เขาปลอดภัย.

ทว่าในเวลานี้ยอดฝีมือรอบ ๆ ที่กลายเป็นเงียบงัน.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาวุโสจื่อหร่าน ในเวลานี้ดวงตาเบิกกว้างแทบถลนออกมา มารดาเถอะนี่คือเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?

จินเผิงถึงกับปาดเหงื่อ ที่คิดว่าเนตรเทียนฟาคือไพ่ไม้ตายสุดท้ายของจงซานแล้ว ทว่ากลับมีอย่างอื่นอีก เนตรเทียนฟาใช้มาปกป้อง หวังจิงเหวินและคนอื่นเองอย่างงั้นรึ? แล้วเซิ่งหวังยังซ่อนอะไรไว้อีก?

แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สอง และยังมีกระบวนท่าที่สามอีก? เพียงแค่กระบวนท่าที่สองก็ทำให้จินเผิงสะดุ้งแล้ว วันนี้ยังได้เห็นกระบวนท่าที่สาม ทำให้เขาตื่นตะลึงพูดไม่ออกอีกแล้ว.

ฝ่ามือของหยิงเห่าที่มีอำนาจสวรรค์และปฐพี โจมตีออกมาด้วยความโกรธ ถ้าเป็นเขาเพียงคนเดียว หากไม่ตายก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนัก ทว่าคาดไม่ถึงเซิ่งหวังจะรับเอาไว้ได้อย่างงั้นรึ?

ไม่ต้องเอ่ยถึงพลังฝึกตนของจงซานในเวลานี้ ทุกคนไม่เคยประเมินต่ำอยู่แล้ว ไม่มีใครคิดว่าฝ่ามือของปราชญ์เทพอ่อนด้อยเลย คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ  เป็นไปได้ด้วยรึ?