Chapter 1126 เทียนกง.
"จินเผิง เต้าเหรินถู!"จงซานเอ่ยปากออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ช่วยอาวุโสหมาป่าทั้งสอง จัดการกับกุยเช่อ!"
"รับทราบ!"
จินเผิงที่นำฟางเทียนฮวาจีออกมา เต้าเหรินถูที่นำดาบปิงเสวี๋ยออกมา ทั้งสองที่ก้าวออกไปหายไปในทันที.
"ตูมมม!”
ท้องฟ้าที่กำลังสั่นไหวไปมา ร่าง ๆ หนึ่งระเบิดร่วงหล่นลงมาทันที.
"ตูมม ตูมม ตูมม ..................!”
ร่างของอาวุโสหมาป่าอีกร่างก็ลอยร่วงหล่นลงมาอีก กระแทกภูเขาสิบลูกถึงจะหยุดลง.
กุยเช่อนั้นแข็งแกร่งมาก อาวุโสหมาป่าทั้งสองที่เพิ่งก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน ไม่สามารถผสานวิถีสวรรค์ได้ ทว่ากุยเช่อนั้นแตกต่าง เขาที่มีอายุหลายแสนปี เคยสั่นคลอนโลกหล้า ทำให้พวกเขาไม่สามารถต้านได้แม้แต่ลมหายใจเดียว.
สองเซียนบรรพชนขั้นต้น พริบตาเดียวก็พ่ายแพ้แล้ว.
โชคดีที่เต้าเหรินถูและจินเผิง เร่งรีบตามมา แม้นว่าทั้งคู่จะไม่ใช่สุดยอดเซียนบรรพชน แต่ก็นับว่าเป็นหนึ่งในยอดฝีมือ ทั้งคู่ที่สามารถผสานวิถีสวรรค์ได้ และเคยต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมามากมาย สามารถที่จะต้านปราณจิตสังหารที่รุนแรงนี้ได้.
สองวิถีสวรรค์ที่หยุด กุยเช่อเอาไว้ในทันที.
วิถีสวรรค์สีแดงชาดที่พวยพุ่ง เข้าปะทะวิถีสวรรค์ของกุยเช่อ จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เข้าปะทะพร้อมกันในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง ก่อนที่จะเกิดเป็นหลุมดำขึ้น เหล่าหมาป่ามากมายที่จ้องมองอยู่ถึงกับสูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป.
การที่เกิดหลุมดำนั้น พวกมันต่างก็รู้ว่าเป็นการต่อสู้ระดับใด! เซียนบรรพชน นี่คือการต่อสู้ของยอดฝีมืออย่างแน่นอน.
กุยเช่อนั้นทรงพลังมาก.
อาวุโสหมาป่าทั้งสองที่เร่งรีบกลับมา สี่เซียนบรรพชนที่เข้าล้อมกุยเช่อ.
ถึงอย่างนั้น กุยเช่อก็ไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย การเข้าปะกันของวิถีสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่าก่อให้เกิดคลื่นกระแทกที่รุนแรงมาก.
การต่อสู้ของเซียนบรรพชนที่หนักหน่วงนี้ ได้ปกคลุมกลืนการต่อสู้ของเสวียนหยวนและเหริ่นชุนที่กลายเป็นธรรมดาไปเลย.
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เข้าคู่กันเป็นอย่างมาก ทำให้พวกเขาทรงพลังไม่น้อยเช่นกัน.
สี่เซียนบรรพชนที่เข้าปะทะกุยเช่อ แต่อีกฝ่ายกลับไม่เสียเปรียบ พวกเขาที่ทำได้แค่ขวางไม่ให้กุยเช่อ ไม่เข้าไปยุ่งการต่อสู้ของเสวียนหยวนและเหริ่นชุนเท่านั้น.
บนเกาะลอยฟ้า อาวุโสอวิ๋นที่พ่นลมหายใจยาว.
"ขอบคุณสหายเต๋าจง!"อาวุโสอวิ๋นที่กล่าวต่อจงซาน.
"อาวุโสอวิ๋นอย่าได้เกรงใจ ข้าและเผ่าหมาป่าทำพันธสัญญากัน เมื่อเผ่าหมาป่าประสบความลำบาก แน่นอนว่าข้าจงซานไม่สามารถนิ่งดูดายได้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
อาวุโสอวิ๋นที่พยักหน้ารับ.
ที่ไกลออกไป เกิดประกายแสงขึ้นเป็นระยะ ๆ สี่เซียนบรรพชนขวางทางกุยเช่อเอาไว้ ส่วนด้านล่างเสวียนหยวนที่กำราบเหริ่นชุน เสวียนหยวนที่ดูเหมือนทรงพลังมากขึ้นกว่าเดิมมาก พริบเตาเดียวก็มีพลังเพิ่มขึ้นสามเท่า ทำให้เหริ่นชุนถูกคุกคาม.
จากที่ไกลออกไปสามแสนลี้ บนซุ้มไม้แห่งหนึ่ง ปราชญ์เทพที่จ้องมองจงซาน เขาที่ยังคงดื่มสุราอยู่ ขณะที่วางถ้วยสุราลง เขาที่หยิบหยกชิ้นหนึ่งที่งดงามออกมา ก่อนที่จะวางมันลงบนโต๊ะข้างถ้วยสุรา.
รอบผิวของหยกนั้น สลักอักษร เทียนหยวนตี้ฟาง อยู่คนละมุม.
[天圆地方Tiān yuán dìfāng ฟ้ากลมดินเหลี่ยม]
รอบ ๆ หยกที่มีอักขระงดงาม เวลานี้มันเริ่มเปล่งแสง และปรากฎความลึกลับขึ้น.
หยิ่งเห่าที่ชี้ไปยังแผ่นหยก พร้อมกับปล่อยบอลแสงออกไป เป็นลิขิตหยวนก่อเกิด ที่ใช้ในการสังเวยในครั้งนี้.
ห่วงหยกที่งดงามเผยแสง 12 สีออกมาทันที ส่องประกายแสงงดงามเป็นอย่างมาก.
"หืม เทียนกง เจ้าอยู่กับข้ามาสี่แสนปี เจ้าใช้ลิขิตไปมากเท่าใด? ทุก ๆ ร้อยวันข้าต้องมอบลิขิตให้กับเจ้า ด้วยลิขิตมากมาย ถึงทำให้เจ้ามีจิตวิญญาณเทวะขึ้นมา ไม่ใช่ว่าข้าเชื่อใจเจ้ารึ?ถึงได้ใช้ลิขิตมากมาย? อุปกรณ์ปราชญ์เทพ คนที่ผลาญลิขิต บางทีคงมีแต่เจ้าแล้ว!"หยิงเห่าที่ฝืนยิ้มออกมา
หยิงเห่าที่จ้องมองของวิเศษ เทียนกง ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม "โปรดวางใจ ในเมื่อข้าวางใจเจ้า แน่นอนว่าข้าไม่ทอดทิ้งเจ้า ตามที่ข้าพยากรณ์ อีกไม่นาน จะปรากฎโอกาสใหญ่เกิดขึ้น แล้วข้าจะเปิดโอกาสนี้ให้กับเจ้าแน่."
ได้ยินคำพูดของหยิงเห่าแล้ว เทียนกงที่ราวกับเข้าใจความหมายของหยิงเห่า มันสั่นไหวไปมาเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังขอบคุณหยิงเห่า.
หยิงเห่าที่ถูมันไปมาด้วยความรัก ก่อนที่จะเก็บเทียนกงไปอย่างระมัดระวัง.
----------------------------------------------------
เสวียนหยวนที่กำลังต่อสู้กับเหริ่นชุน.
เสวียนหยวนสามร่างนั้นชัดเจนว่าทรงพลัง ธารอสูรโลหิต ที่เวลานี้ยากที่จะต้านทานพลังได้ กำลังถูกแสงของเทวทูตกัดกร่อน แม้นว่าเทวทูตจำนวนมากจะตกตายไปด้วยก็ตาม.
การต่อสู้เหมือนว่าจะมาถึงช่วงท้ายแล้ว ทว่าเหริ่นชุนก็ยังคงขัดขืนเอาไว้ ร่างบรรพชนโบราณหมิงเหอ ยังคงควบคุมธารโลหิตรับมือเสวียนหยวน.
"ชิ น่าเสียดายที่นี่ไม่ใช่บรรพชนหมิงเหอที่แท้จริง!"เสวียนหยวนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ชิ!"
ร่างแปลงบรรพชนชราหมิงเหอ แค่นเสียง ก่อนที่จะยื่นมือออกไป เวลานี้เป็นครั้งแรกที่เขาลงมือ ก่อนหน้านี้ทำเพียงแค่ควบคุมอสูรโลหิต ทว่าเวลานี้เริ่มลงมือด้วยตัวเองแล้ว.
ฝ่ามือของบรรพชนชราหมิงเหอที่สะบัดฟาดตรงไปยังเสวียนหยวน บนห้วงอากาศ ปรากฎฝ่ามือโลหิตขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยพลังปิศาจโลหิตที่มากมายไร้ที่สิ้นสุด ตรงไปยังร่างของเสวียนหยวนด้วยความเร็ว.
ดวงตาของเสวียนหยวนที่เผยความเย็นชาออกมา แส้ของเสวียนหยวนทั้งสามร่าง สะบัดออกไปพร้อม ๆ กัน.
แส้ที่ปล่อยพลังออกมา ส่องประกายแสงสว่างจ้า ก่อนที่จะปรากฎดวงดาราดวงหนึ่งจากอวกาศพุ่งตรงไปยังธารโลหิต.
เพียงแค่สะบัดแส้ ดวงดาวบนอวกาศ ก็ผุดร่วงหล่นตกลงมา.
ฝ่ามือของบรรพชนหมิงเหอเวลานี้สลายหายไปในทันที.
จากนั้นเส้นแสงสีเงินจากแสงก็สว่างจ้า กลายเป็นภาพเงาของแส้ปกคลุมทั่วทั้งธารโลหิต ปิดผนึกมันเอาไว้.
ร่างของเสวียนหยวนที่ส่องประกาย เสวียนหยวนที่แผ่อำนาจวิถีสวรรค์ลงไปในภาพเงาแส้ ทำให้มันทรงพลังเพิ่มมากขึ้น.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ธารโลหิตที่ถูกปกคลุมด้วยพลังอำนาจของเงาแส้หนึ่งเดียว.
"โฮก ~~~~~~~~~~”
"โฮก ~~~~~~~~~~”
..................
............
หมาป่าทั้งหมดคำรามออกมาด้วยความยินดี.
พลังที่น่าเกรงขาม เพียงพอที่จะกำราบความอหังการของเหริ่นชุนเอาไว้ได้.
"แส้หนึ่งเดียว?นี่คือหนึ่งในสิบสมบัติโบราณ แส้หนึ่งเดียว คาดไม่ถึงจะแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนี้!"หวังจิงเหวินที่สูดหายใจลึก.
หวังจิงเหวินที่มาจากโลกใบเล็กใบเดียวกับจงซาน แน่นอนย่อมเข้าใจสมบัติโบราณทั้งสิบได้ นี่คือแส้หนึ่งเดียว.
สมบัติโบราณทั้งสิบ ชุดกระบี่สังหารเซียน ขวานสะบั้นสวรรค์ แผนที่ก่อเกิดบรรพกาล แผนผังขุนเขาและสายน้ำ โลงศพกำราบโลกา ไม้เท้าเคลื่อนภูผา และอีกหลายอย่าง แต่ละชิ้นล้วนทรงพลังและโดดเด่น ในเวลานี้ได้พบกับแส้หนึ่งเดียวที่ทรงพลัง พลังอำนาจของแส้หนึ่งเดียว นับเป็นครั้งแรกที่หวังจิงเหวินได้เห็นกับตา.
ทุก ๆ คนที่กำลังคิดว่าเสวียนหยวนกำลังกำราบเหริ่นชุนได้แล้ว ทว่าในเวลานั้นเสวียนหยวนต้องดวงตาหดเกร็ง.
"เคร้ง~~ ~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระฆังที่ดังกึกก้องเข้าปะทะแส้หนึ่งเดียว แส้ที่กำลังสั่นไปมา.
"เคร้ง เคร้ง~~ ~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระฆังที่ดังติดต่อกันไม่หยุด.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างเงาของแส้เสวียนหยวนที่ใช้ผนึกระเบิดออกมาเสียงดัง แรงระเบิดดังลั่น ทำให้ธารโลหิตทั้งหมดแตกสลายหายไปในอากาศทั้งหมด.
ภาพเงาของแส้ผนึกแตกเป็นเสียง ๆ ก่อนที่จะหายไปในอากาศ.
ส่วนของแส้ในมือของเสวียนหยวนที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง เสวียนหยวนสามร่าง กำลังสั่นตามไปด้วย.
ธารโลหิตหายไปแล้ว ในเวลานี้ไม่เหลืออยู่แต่น้อยมาก เวลานี้เหลือเพียงแค่ร่างในชุดสีเหลือง ที่บนศีรษะของเขานั้นมีระฆังสีเหลืองขนาดใหญ่.
ชายในชุดสีเหลืองที่จ้องมองเสวียนหยวนด้วยความดุร้าย หลังจากทำลายผนึกออกมา เป็นเหริ่นชุนนั่นเอง.
"ระฆังแห่งความโกลาหล นี่ก็คือหนึ่งในสมบัติโบราณในโลกใบเล็กเช่นกัน เซิ่งหวัง เฉินพบว่าโลกใบเล็กของพวกเรานั้น มียอดคนที่ได้นำพวกมันออกมา จวบจนได้กลายเป็นของวิเศษที่ยอดเยี่ยมสามารถนำมาใช้ในโลกใบใหญ่แห่งนี้ได้หลายคน!"เซียนเซิงซือเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เซียนเซิงซือไม่ได้รู้สึกร้อนใจนัก ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้าเบา ๆ .
ที่ไกลออกไป สามเสวียนหยวนที่ถือแส้หนึ่งเดียว จดจ้องมองไปยังระฆังแห่งความโกลาหล จ้องมองเหริ่นชุนที่จ้องมองเขาไม่วางตา.
เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบ ๆ เวลานี้เปลี่ยนเป็นเงียบงัน เสวียนหยวนที่เหมือนว่าจะกำราบเหริ่นชุนได้ ทว่ากับหลุดออกมา พวกเขาไม่รู้จะกล่าวอะไร บอกได้เพียงแค่ว่าระฆังที่ปรากฎขึ้นมานี้ร้ายกาจมาก.
"ดี เสวียนหยวน ข้าดูแคลนเจ้าไปจริง ๆ !"เหริ่นชุนที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าเองก็ด้วย ข้าไม่คิดเลยว่าเหริ่นชุนจะก้าวมาถึงจุด ๆ นี้ได้!"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
เหริ่นชุนที่จ้องมองเสวียนหยวน จากนั้นก็จ้องมองไปยังบนเกาะลอยฟ้า ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา "ก่อนต่อสู้ข้าบอกว่าตราบเท่าที่ทำลายค่ายกลข้าได้ พวกเราจะไป โปรดวางใจ ข้าเหริ่นชุนเป็นคนรักษาคำพูด วันนี้ เมื่อศัตรูทำลายค่ายกลได้ แม้นว่าจะไม่ใช่เผ่าหมาป่าก็ตาม วันข้างหน้า ข้าจะกลับมาใหม่! เมื่อถึงเวลาตี้ซือเทียนคงไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!"
จากนั้น เหริ่นชุนที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"กุยเช่อ กลับ!"เหริ่นชุนที่เอ่ยออกไปเสียงดัง.
หลังจากเอ่ยออกไป ระฆังแห่งความโกลาหลก็ดังขึ้นอีกครั้ง.
การต่อสู้บนท้องฟ้าก็หยุดลงในทันที.
กุยเชอที่หยุดลง เซียนบรรพชนทั้งสี่เองก็ไม่รุกต่อไปเช่นกัน.
เหริ่นชุนที่ก้าวขึ้นไปเหยียบบนระฆังแห่งความโกลาหล บินออกไปยังทิศใต้ กุยเช่อที่จ้องมอง เต้าเหรินถูและจินเผิงด้วยความลึกล้ำ สายตาที่เผยความเย็นชา ก่อนที่จะแค่นเสียงหนึ่งครั้ง พร้อมไล่ตามเหริ่นชุนไป.
วิกฤติเผ่าหมาป่า ถูกแก้ไขได้ในที่สุด.
"โฮกก!”
"โฮกก!”
..................
............
......
เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบ ๆ ส่งเสียงดังสนั่นด้วยความยินดี เหล่าหมาป่ามากมายที่จ้องมองเสวียนหยวน จินเผิง เต้าเหรินถูด้วยความเคารพ.
เสวียนหวนสามร่าง ก่อนที่จะผสานกลับเป็นสองและกลายเป็นหนึ่ง วิถีสวรรค์ที่หายไป ก่อนที่จะบินกลับมา.
จินเผิง เต้าเหรินถูที่จ้องมองทิศที่กุยเช่อจากไป จ้องมองด้วยความลึกล้ำ แววตาของพวกเขาที่แสดงความจริงจัง แววตาที่ลุกโชนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
ก่อนที่จะบินกลับมา.
เสวียนหยวนที่บินกลับมา ทันใดนั้นก็เห็นจงซาน.
"จงซาน!"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!"
*********
คนจีนมีคำที่ว่า 天圆地方 ฟ้ากลมดินเหลี่ยม ฟ้าคือ 乾 เฉียน ธาตุทอง ทรงกลม ส่วน ดิน คือ 坤 คุน ธาตุดิน สี่เหลี่ยม เหรียญอีแปะจีนโบราณ กลมอยู่นอกเหลี่ยมอยู่ใน แปลว่า ฟ้าครอบดิน ส่วน เข็มทิศฮวงจุ้ยทรงกลม อยู่บน ถาดไม้สี่เหลี่ยม อยู่ล่าง แปลว่า พื้นดินรองรับแผ่นฟ้า
คนจีนมีความเชื่อว่า เข็มทิศฮวงจุ้ยเป็นของมีครู ป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ แต่ก็มีข้อกำหนดเช่นกัน เช่น หิ้งพระที่ตั้งเสร็จแล้ว ไม่ควรนำมาวัด หรือ ไม่ควรนำมาวัดส่งเดช