Chapter 1124 การต่อสู้ของสีขาวและแดง.
จางหยงหัวที่เผยใบหน้าซับซ้อน "ใช่ ข้าเพิ่งได้ข่าวมา มีคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมา หนึ่งในนั้นมีนามว่าเหริ่นชุน อีกหนึ่งมีนามกุยเช่อ พวกเขาเป็นคนที่ยโสโอหังหน้าไม่อาย ต้องการกำราบเผ่าหมาป่าของข้า คิดว่าเผ่าหมาป่าจะยอมอย่างงั้นรึ? ไร้สาระ!"
"เหริ่นชุน? กุยเช่อ?"หวังจิงเหวินที่เผยท่าทางประหลาดใจ จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน.
เหริ่นชุน และกุยเช่อ ที่จงซานเคยเจอก่อนหน้านี้ และทำตามราชันย์เทพตะวันออกไท่อี้.
จากข้อมูลที่พวกเขารู้มานั้น ราชันย์เทพตะวันออกไท่อี้นั้น คือเผ่าอสูรที่มีความแข็งแกร่งในอดีต ด้วยการใช้วิชาลับสุดยอดแยกดวงวิญญาณ ซึ่งร่างหนึ่งก็คือราชันย์เทพจวิน ซึ่งทำให้เผ่าอสูรสามารถเปิดราชวงศ์วาสนาได้ เป็นนามที่สั่นสะเทือนโลกหล้า แม้นว่าจะด้อยกว่ายุคหงจวินในภายหลัง.
เป็นพวกเขา?
"พวกเขาที่กระทำการอย่างโจ่งแจ้ง แตกต่างจากในอดีตที่ลอบทำอะไรลับ ๆ !"จงซานเอ่ย.
"เขา? ใคร?"จินเผิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เจ้าควรจะได้ยินนาม กุยเช่อ เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของใครล่ะ?"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมา.
"เขา? เขายังมีชีวิตอีกรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เร่งความเร็วหน่อย!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทุกคนทีเพิ่มความเร็ว พุ่งตรงไปยังแดนเทวะซือเทียน.
ไม่นาน ทุกคนก็เดินทางมาถึงแดนเทวะซือเทียน.
หมาป่า! รังหมาป่า สามารถมองเห็นเผ่าหมาป่ามากมาย ทุกตนที่กำลังยืนล้อมวงกัน ดวงตาที่กำลังโกรธเกรี้ยวจดจ้องมองไปยังทิศใต้.
พื้นที่รอบ ๆ เวลานี้ มีเกาะลอยฟ้าจำนวนมาก แต่ละแห่งนั้นมีค่ายกลปกป้องอยู่ พร้อมกับกำลังเคลื่อนไหวไปรอบ ๆ ช้า ๆ .
จงซานที่กะประมานด้วยสายตา รวมทั้งสิ้น สามพันเกาะ ทว่าที่ใจกลางนั้นเป็นเกาะขนาดใหญ่ที่เป็นดอกบัวผลึกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายหมื่นลี่.
บัวผลึกนั้นกำลังลอยฟ้าอยู่ ซึ่งมีเกาะทั้งสามพันกำลังโคจรรอบ ๆ เป็นภาพฉากที่งดงามไม่น้อย.
"แดนเทวะซือเทียน ทางเข้าบัวหยก?"จงซานจำได้ว่าบัวผลึกนี้ ได้ยินว่ามีทางเข้าอยู่.
ทางเข้าที่กำลังลอยอยู่ สูงขึ้นไปหนึ่งล้านลี้อย่างงั้นรึ?
เกาะทั้งสามพันนั้นเป็นเหมือนกลีบบัว ที่สามารถหุบเข้ามาเพื่อปกป้องตัวเองได้.
บนเกาะแห่งหนึ่งในเวลานี้ มียอดฝีมือเผ่าหมาป่าจำนวนมาก ในเวลานี้พวกมันที่กำลังเผยความดุร้ายโกรธเกรี้ยวออกมา.
ที่ทางทิศใต้นั้น มีธารโลหิตที่น่าสะพรึงกลัวอยู่.
คลื่นโลหิตที่พวยพุ่ง สูงกว่าหนึ่งแสนลี้อย่างคาดไม่ถึง แต่ละคลื่นนั้นแผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา ราวกับว่าจะย้อมท้องฟ้าเป็นสีแดง แผ่กลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวออกมา.
แสงสีแดงที่โผทะยานไปพร้อม ๆ กับกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัว เห็นเป็นภาพเงาอสุรกายปิศาจ ดูน่าเกรงขาม ปกคลุมท้องฟ้าดูผิดปรกติเป็นอย่างมาก.
คลื่นโลหิตที่รุนแรง กลิ่นคาวโลหิตที่โชยไปทั่ว.
เหล่ายอดฝีมือหมาป่ามากมายที่ร่วงหล่นลงไปด้านใน ก่อนที่จะกลายเป็นศพที่แห้งเหี่ยว แก่นโลหิตถูกสูบออกมาจนหมด.
ธารโลหิต ในเวลานี้ได้รวมตัวกันเป็นอสุรกายยักษ์ คล้ายยักษาขนาดสามจั้ง หัวของมันที่มีกระดูกสีแดงยื่นออกมา ผิวของมันสีแดงเข้ม แขนของมันแต่ละส่วนมีกงเล็บสี่ซี่ ดวงตาทั้งสองข้างที่แดงฉาน.
"อสูรโลหิต?"จินเผิงที่จำได้.
"เซิ่งหวัง นี่คือค่ายกลธารอสูรโลหิต ในอดีตในโลกใบเล็ก สงครามสุดท้ายเหริ่นชุนเคยใช้ เป็นค่ายกลที่ทรงพลังมาก!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"นี่ไม่ใช่ค่ายกลธารอสูรโลหิต!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่?"
"แม้ว่าข้าจะไม่รู้เกี่ยวกับค่ายกลธารอสูรโลหิต ทว่าก็พอจะรับรู้เกี่ยวกับมัน เจ้าควรจะเห็นอสูรโลหิต เหล่าอสูรโลหิตที่ถือฟางเทียนฮวาจีนั่นได้ มันแผ่กลิ่นอายจากโบราณกาลออกมา นี่คือค่ายกลธารอเวจีอสูรโลหิต มันเคยบันทึกอยู่ในตำราโบราณ ทรงพลังกว่าธารอสูรโลหิตมาก!"เซียนเซิงซือเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ค่ายกลธารอเวจีอสูรโลหิตอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ที่ไกลออกไปนั้น ภายในธารโลหิตนั้น มีร่างขนาดใหญ่ในชุดสีดำอยู่ ที่ด้านหลังนั้นมีอสูรโลหิตจำนวนมากที่แสดงความเคารพต่อเขา ชุดดำนั่นไม่ใช่ราชาอสูรโลหิตหรอกรึ? ทว่ากลับมีร่างมนุษย์.
"เป็นบรรพชนชราหมิงเหอ ถึงกับสร้างตัวตนอสูรโลหิตในตำนานออกมาได้เลยรึ?!"อาวุโสเทียนที่ลอบกลืนน้ำลาย.
"เพียงแค่เปิดใช้งานอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงเคร่งขรึม.
เพราะว่าจงซานสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่แข็งแกร่งจากชายในชุดสีดำ กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม คนผู้นี้เป็นคนเปิดใช้งานค่ายกลอย่างงั้นรึ? แปลงร่างเป็นบรรพชนหมิงเหอในอดีตจริง ๆ อย่างงั้นรึ?
"ใครต้องการสู้อีก? ตี้ซือเทียน? เผ่าหมาป่าไม่มีแล้วรึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เสียงของบรรพชนหมิงเหอที่อยู่ด้านในธารโลหิตหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"เหริ่นชุนยิ่งนับวันยิ่งน่าเกรงขามมากขึ้นเรื่อย ๆ !"อาวุโสเทียนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
เห็นชัดเจนว่า การต่อสู้ก่อนหน้านี้ ฝ่ายเผ่าหมาป่าที่เสียเปรียบ ฝั่งของเหรินซุนนั้นโอหังเป็นอย่างมาก ร่างแปลงบรรพชนหมิงเหอ ที่เอ่ยออกมาแน่นอนว่าจะต้องเป็นเหริ่นชุนนั่นเอง.
ทว่าหลังจากนั้น เผ่าหมาป่าทั้งหมดก็คำรามออกมาดังลั่น.
จงซานสามารถมองเห็นได้เช่นกัน บนท้องฟ้าที่อยู่ไม่ไกลนั้น มีวิหคยักษ์ที่ดูทรงพลังและร้ายกาจมาก อยู่ กลิ่นอายปิศาจที่รุนแรงถูกโถมกระหน่ำลงมาจากบนท้องฟ้า.
อสูรเทวะกุยเช่อ! จงซานที่เคยเห็นเขาถูกผนึกเอาไว้ที่ในทะเลสาบอ้าวไล กุยเช่อนั้นแข็งแกร่งมาก ไม่มีใครที่เข้าใกล้เขาได้ อีกทั้งการที่เขาบินอยู่บนอากาศ ชัดเจนว่าเขากำลังรอคอยสนับสนุน และเฝ้ามองเหริ่นชุนอยู่.
เหริ่นชุนที่จัดการหมาป่าเป็นจำนวนมาก ในเวลานี้เขาได้กลายเป็นบรรพชนหมิงเหอที่ไร้เทียมทานไปแล้ว
ห่างออกมา บนเกาะแห่งหนึ่งมีคนกลุ่มหนึ่งที่ดูกระวนกระวายใจ.
"อาวุโส ข้าไปเอง!"
"เหล่าซาน เจ้าไม่ใช่คู่มือ ข้าจะไปเอง!"
"ไม่ ต้าเกอ ข้าไปเอง!"
..................
............
......
บนเกาะลอยฟ้านั้นมีเสียงที่เคร่งขรึมเสียงหนึ่งดังขึ้น.
"อาวุโสอวิ๋น ข้าเห็นแล้วว่าเผ่าหมาป่านั้นไม่ใช่คู่มือของพวกเขาเลย! อาวุโสอวิ๋นหลังจากนี้ ค่อยเป็นท่าน ข้าจะช่วยเอง !"เสียง ๆ หนึ่งที่ดังขึ้น
"ทุกคนบนเกาะที่กลายเป็นหยุดนิ่งไปในทันที.
"ไป เข้าไปกัน!"จงซานเอ่ยกับทุกคน.
"นั่นอาวุโสอวิ๋น พวกเรา....!"หมาป่าขาวจางหยงหัวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"ไป บางทีพวกเราอาจจะช่วยเผ่าหมาป่าได้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวชักชวน.
"ดีเลย!"จางหยงหัวที่ได้ยินว่าช่วยเผ่าหมาป่า เร่งรีบยอมรับความเห็นของจงซานในทันที.
หมาป่าขาวจางหยงหัวที่นำทุกคนเข้ามา หมาป่าตนอื่น ๆ ย่อมไม่มีใครขวาง.
จากนั้น ทุกคนก็พุ่งตรงไปยังเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง.
บนเกาะลอยฟ้านั้น มีหมาป่ายืนอยู่เป็นจำนวนมาก ทว่าที่ใจกลางมีตำหนักหนึ่งอยู่ ที่ด้านหน้ามีคนสามคนที่เป็นผู้นำ พวกเขาที่กำลังตัดสินใจที่จะเข้าต่อกรกับค่ายกลธารอเวจีอสูรโลหิตด้วยกัน.
"เอ๊ะ นั่นไม่ใช่....!"เทียนหลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที.
ขณะที่ทุกคนบินขึ้นมายังเกาะนั้น ก็ปรากฎร่างในชุดสีขาวปรากฎออกมา คนในชุดขาวที่ดูบริสุทธิ์ผุดผ่อง คิ้ว ดวงตาที่เป็นสีขาวทั้งหมด ถือแส้สีเงิน แววตาสีเงินที่ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
คนผู้นี้มาจากโลกใบเล็ก ประมุขศาลาเทวะ เสวียนหยวน?
คาดไม่ถึงเลยว่านี่คือเสวียนหยวนอย่างงั้นรึ?
เสียงก่อนหน้านี้เป็นเสวียนหยวนอย่างงั้นรึ? ไม่แปลกใจเลยว่าดูคุ้นเคยนัก.
เสวียนหยวนนั้นยังไม่เห็นกลุ่มของจงซาน ทว่าเขาได้บินออกไปยังค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสูรโลหิต.
เพราะว่าเสวียนหยวนบินออกไปก่อนแล้ว.
กลุ่มของจงซานเพิ่งมาถึง แน่นอนว่าเหล่าผู้ฝึกตนหมาป่าที่จ้องมองมาด้วยความสนใจ แม้แต่อาวุโสทั้งสามยังเผยความระมัดระวัง.
"จางหยงหัว คนเหล่านี้?"ผู้เชี่ยวชาญในชุดสีม่วงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาวุโสอวิ๋น อาวุโสเหล่านี้และเผ่าหมาป่าเราเป็นสหายเก่ากัน แม้แต่มีพันธะกับเผ่าหมาป่าเราด้วย ดังนั้นข้าจึงนำพวกเขามา!"จางหยงหัวเอ่ย.
"ฟุตฟิต!"
ขณะที่พวกเขาพิสูจน์กลิ่น ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังจงซานพร้อม ๆ กัน.
"ผู้น้อยอวิ๋นเทียนซี อาวุโสแดนเทวะซือเทียน ไม่รู้ว่า.....!"อาวุโสอวิ๋นที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"จงซาน! เสวียนหยวนที่บินไปก่อนหน้านี้คือสหายของข้า!"จงซานเอ่ย.
"สหายเสวียนหยวน?"อาวุโสอวิ๋นที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าและพวกไม่มีเจตนาร้าย ไว้เสวียนหยวนกลับมา พวกเราค่อยพูดกันอีกครั้ง!"จงซานเอ่ย.
อาวุโสอวิ๋นที่พยักหน้า ภายในใจที่ลดความระมัดระวังลง.
ส่วนจางหยงหัวที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจงซาน เขาไม่ได้บอกว่ามาหาตี้เสวียนชา? แล้วเขารู้จักคนก่อนหน้านี้?
จงซานที่ไม่กล่าวสิ่งใด ทว่าจ้องมองไปยังทิศใต้.
ทิศใต้นั้นนั้นมีค่ายกลธารอเวจีอสูรโลหิตอยู่!
เสวียนหยวนที่ถือแส้อยู่ ก่อนที่จะบินออกไปใกล้ ๆ ก่อนที่จะหยุดอยู่กลางอากาศ.
"เรื่องนี้เป็นเรื่องของข้าและเผ่าหมาป่า เจ้าเป็นใคร!"บรรพชนหมิงเห่อที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เหริ่นชุน เจ้าจำข้าไม่ได้อย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนเอ่ยออกมาเบา ๆ .
ภายในธารโลหิตที่เงียบไปชั่วครู่ เหริ่นชุนที่ครุ่นคิด.
"เจ้าตำหนักศาลาเทวะ เจ้าคือเสวียนหยวน?"บรรพชนหมิงเหอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ในเมื่อรู้จักข้า ยังไม่รีบถอยออกไปอีก!"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าคิดว่าที่นี่คือโลกใบเล็ก เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นหนึ่งในสี่เสาหลักรึอย่างไร?ชิ ที่นี่โลกใบใหญ่ไม่รู้ความอีก!"บรรพชนหมิงเหอที่แค่นเสียงเย็นชา.
สิ้นเสียง ธารโลหิตที่พวยพุ่งตรงไปยังทิศทางของเสวียนหยวน.
เสวียนหยวนที่จ้องมองอย่างไม่แยแส พร้อมกับสะบัดแส้ออกไป.
"ตูมมม!”
ปรากฎเส้นแสงสีเงินที่ถูกปล่อยออกมาจากแส้ รวมตัวเป็นน้ำตกสีเงิน เข้าปะทะธารโลหิต.
"ล้านล้านอสูรโลหิต!"บรรพชนหมิงเหอที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทันใดนั้นเหล่าอสูรโลหิตมากมายนับไม่ถ้วนที่ถือฟางเทียนฮวาจีพุ่งเข้าหาเสวียนหยวน.
เสวียนหยวนที่ลอยบนอากาศ จ้องมองอสูรโลหิตมากมายที่ต้องการสังหารเขา จิตสังหารมากมาย ปราณแห่งความตายที่พวยพุ่งโถมกระหน่ำเป็นกระแสเข้าหาเสวียนหยวน.
ทันใดนั้นดวงตาของเสวียนหยวนที่เป็นสีเงิน.
"ฟิ้ว!"
ด้านหลังของเสวียนหยวน ปรากฎปีกขนาด 20 เมตรผุดออกมา ฟ้าดินส่องแสงสีขาวปกคลุมไปทั่ว.
แสงสีขาวที่สว่างจ้าแสบตา จนทำให้คนอื่น ๆ แทบมองไม่เห็น.
ทว่าหลังจากนั้นทันทีที่มองเห็น สายตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโต.
รอบ ๆ เสวียนหยวนจุดแสงที่ลอยอยู่บนอากาศนั้น ส่องประกายสาดแสงสว่างจ้ากลายเป็นเทวทูตมากมาย เทวทูตในชุดสีขาวเป็นจำนวนมหาศาลไม่รู้ว่าปรากฎมาจากใหน ที่ด้านหลังเองก็มีปีกเช่นเดียวกัน.
จากนั้นเสวียนหยวนที่โบกมือส่งคลื่นเทวทูตเข้าปะทะเหล่าอสูรโลหิตที่พุ่งเข้ามาทันที.
"ตูมมม!”
อสูรโลหิตและเหล่าเทวทูตเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เทวทูตและอสูรโลหิตนั้นไม่ใช่ร่างจริง ทั้งสองฝั่งนั้นเป็นร่างลวงตา ไม่ใช่ของจริง ยากที่จะกำจัดให้สิ้นซาก.
บนท้องฟ้าที่ปรากฎเทวทูตมากมาย ราวกับฝูงตั๊กแตน พุ่งเข้าปะทะธารโลหิต.
ราวกับเป็นการต่อสู้ของแสงสีขาวและสีแดง อำนาจของเทพและปิศาจที่กำลังสะบั้นกันและกัน.
เหริ่นชุนดูเหมือนว่าจะพบเข้ากับศัตรูที่สูสีแล้ว.
