Chapter 1121 เกี่ยวกับเป๋าซือ
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกไม่ดีนัก จากน้ำเสียงของนางแล้ว ดูเหมือนว่ากำลังโกรธเกรี้ยวอยู่.
ทว่าความโกรธของนางนั้น มีความโศกเศร้าแฝงอยู่ด้วย ก่อนที่จะค่อย ๆ กลายเป็นสุขุม.
ตราครรลองสวรรค์? อะไรที่นางหมายถึง? สิ่งของ?
ตราครรลองสวรรค์ที่เขาหลอมขึ้นมาเอง นอกจากหยกเก้ามังกรแล้วก็ยังมี มุกสีแดงที่เขาไม่รู้ความเป็นมา.
มุกสีแดง? มารดาแห่งหงส์รู้ความเป็นมาของมันอย่างงั้นรึ?
"อาวุโส.....!"จงซานขณะที่จะกล่าวอะไรออกมาอยู่นั้น.
"จิบ จิบ จิบ จิบ ..................!”
เสียงวิหคที่ดังกึก้อง เป็นเสียงของเสี่ยวหงที่ดังขึ้น ต้องการเข้ามาหาจงซาน.
เป็นหงสาเพลิง? เป็นหงสาเพลิงที่เข้ามาหามารดาแห่งหงส์?
"นำหงสาเพลิงไปได้!"มารดาแห่งหงส์เอ่ย.
"จิบ จิบ จิบ จิบ ..................!”หงสาเพลิงที่บินเข้ามาก่อนที่จะมาเกาะที่ไหล่จงซาน.
จงซานที่กลายเป็นแปลกประหลาด มารดาแห่งหงส์อนุญาต? ทำไม?
"อาวุโส ผู้เยาว์มีเรื่องไม่เข้าใจ ทว่าต้องการจะ....!"จงซานที่ต้องการคลายความสงสัยในใจ.
"ยังไม่พอรึ? จิวเทียน นำแขกออกไป!"มารดาแห่งหงส์สั่งการออกไปในทันที.
แววตาของจงซานที่ส่ายไปมา ท้ายที่สุดก็ระงับความสงสัยนี้เอาไว้.
"ผู้เยาว์ขอลา!"จงซานกล่าวลา.
มุกสีแดง ท้ายที่สุดก็มีคนรู้ต้นกำเนิดมัน?
มุกสีแดงที่นำพาเขามาจากโลกมนุษย์มาจากโลกสีน้ำเงิน โลกที่เป็นตำหนักหงจวินเปลี่ยนแปลง เจี่ยหยินกล่าวว่ามีพลังของหงจวินซ่อนอยู่ สิ่งนี้คือของวิเศษที่หงจวินเก็บเอาไว้หรือไม่?
ของวิเศษล้ำค่าหลายอย่างที่เกี่ยวเนื่องกับหงจวิน แน่นอนว่ามันต้องไม่ธรรมดา ทว่าก็ไม่สามารถที่จะยืนยันเช่นกันว่ามันเกี่ยวข้องกับหงจวินหรือไม่?
ทว่าพลังที่มุกสีแดงแผ่ออกมานั้น ลึกลับทรงพลังมาก จงซานที่ได้แต่คาดเดาว่ามันเป็นพลังของหงจวิน ช่างน่าเสียดาย มารดาแห่งหงส์เอ่ยว่า ของเขา คนนั้นไม่มีทางที่จะเป็นหงจวินไปได้เลย.
มุกนี้คือสิ่งใดกัน?
การที่หงจวินนำของวิเศษมากมายไปซ่อน แม้แต่เวลานี้ยังไม่จุติ หากว่ามันเกี่ยวข้องกับหงจวิน แล้วหงจวินมีแผนอันใด?
เห็นท่าทางของมารดาแห่งหงส์ที่หวนรำลึก จากนั้นก็เปลี่ยนไป ไม่ต้องการจะกล่าว?
เขา? ของเขา เป็นหนึ่งตัวตนในอดีตที่ทรงพลัง ที่มารดาแห่งหงส์รับรู้.
คิดได้เพียงเท่านี้ ภายในใจของจงซานพอที่จะรับรู้อะไรบ้างเล็กน้อยที่เกี่ยวกับต้นกำเนิดของมุกแดงชิ้นนี้.
"จงซาน เชิญ!"อู๋จิวเทียนเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
อู๋จิวเทียนที่นำจงซานออกมาจากรังหงส์.
-----------------------------------------------
ก่อนหน้านั้นหลังจากที่จงซานเข้าไปในรังหงส์.
จี้กงหนี่ที่หันหน้าไปหาหวังจิวเหวินในทันที.
"เซียนเซิงหวัง!"จี้กงหนี่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
หวังจิงเหวินและคนอื่น ๆ ที่ตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะหันหน้าไปพร้อม ๆ กัน หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังจี้กงหนี่ ด้วยท่าทางสงสัย "เซิ่งหวังจี้ เรียกผู้น้อยอย่างงั้นรึ?"
"ใช่ ข้ามีเรื่องบางอย่างที่ต้องการหารือ!"จี้กงหนี่ที่กล่าวออกมาอย่างสุขุม.
"หืม?"หวังจิงเหวินที่เผยท่าทางสงสัย.
เซียนเซิงซือและคนอื่น ๆ เองก็เผยท่าทางสงสัยเช่นเดียวกัน.
"เซียนเซิงหวังในต้าเจิ้งเวลานี้ดำราตำแหน่งใด?"จี้กงหนี่เอ่ยถาม.
"แม่ทัพกองกำลังที่ 12 ชั้นกง!"หวังจิงเหวินที่กล่าวอย่างถ่อมตน.
"เซียนเซิงหวังคิดว่าต้าโจวของพวกเราเป็นเช่นใด?"จี้กงหนี่ที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"ต้าโจว มีชื่อเสียงวาสนามากมาย มีศักยภาพที่สูงล้ำ เป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ในอดีต บางทีคงยากจะมีใครเทียบ หวังจิงเหวินชื่นชม!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยออกมาตามตรง.
"แล้วเทียบกับต้าเจิ้งในเวลานี้เป็นเช่นไร?"จี้กงหนี่ที่สอบถามออกมาอีกครั้ง.
แล้วจะกล่าวว่าต้าเจิ้งด้อยกว่าได้อย่างไรกัน?
หวังจิงเหวินที่ดวงตาหดเกร็ง เซียนเซิงซือเองก็ดวงตาหรี่เล็งลง จินเผิงและอาวุโสเทียนที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.
จี้กงหนี่ต้องการอะไร? ต้องการเปรียบกับต้าเจิ้งรึ?เพื่อสิ่งใด?ต้องการให้หวังจิงเหวินกล่าวยกยอต้าโจวอย่างงั้นรึ? แน่นอนว่าต้าโจวย่อมทรงพลังไม่ธรรมดา แม้นว่าต้าเจิ้งจะน่าเกรงขาม ทว่าเทียบกับต้าโจวก็ยังด้อยกว่า หวังจิงเหวินเป็นขุนนางคนสำคัญของต้าเจิ้ง แล้วจะให้เขาตอบอะไรกัน?
หวังจิงเหวินที่สูดหายใจลึก ราวกับว่าเข้าใจเจตนาของจี้กงหนี่ ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม "ต้าเจิ้งเวลานี้ย่อมด้อยกว่าต้าโจว ทว่าการพัฒนาของต้าเจิ้งก็เทียบกับต้าโจวได้ เพียงแต่ต้าโจวรวมทวีปตะวันตก ต้าเจิ้งของพวกเราอาจจะยังไม่ใช่คู่มือ ทว่าในอนาคตนั้นต้องไม่ด้อยกว่าอย่างแน่นอน!"
จี้กงหนี่ที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะกล่าวออกมาในทันที "หากข้ามอบตำแหน่งของเซียนเซิงหวังเทียบเท่ากับซ่างโห่วให้มาเป็นขุนนางของพวกเรา เซียนเซิงหวังจะยินดีอยู่ช่วยเหลือข้าหรือไม่?"
ท้ายที่สุดจี้กงหนี่ก็เผยเป้าหมายในที่สุด.
จี้กงหนี่ที่เอ่ยออกมา จินเผิงและคนอื่น ๆ เผยความโกรธออกมาเช่นกัน จี้กงหนี่คิดจะชักจูงคนอื่นอย่างงั้นรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าเอ่ยออกมาอย่างเปิดเผยเช่นนี้?
จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ที่กำลังจะกล่าวอะไรออกมา ทว่าเซียนเซิงซือที่ออกมาห้ามทั้งสองเอาไว้ ให้พวกเขาทั้งสองอดทนเอาไว้ ใบหน้าของเซียนเซิงซือก็ไม่ดีนัก ทว่าก็ยังสามารถทนได้.
จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยสายตาแปลก ๆ เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าเบา ๆ .
เซียนเซิงซือเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สี่ หากเทียบตามตำแหน่งแล้ว เขามีระดับสูงกว่าหวังจิงเหวิน ที่นี่ยกเว้นเทียนหลิงเอ๋อแล้ว เซียนเซิงซือก็นับว่ามีสถานะสูงที่สุด จงซานไม่อยู่ ย่อมเป็นเซียนเซิงซือเป็นคนสั่งการ.
เป็นช่วงระยะเวลาที่บีบลมหายใจจริง ๆ จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ไม่กล่าวสิ่งใด ทำได้แค่มองจ้องเขม็งไปยังหวังจิงเหวินและจี้กงหนี่.
หวังจิงเหวินที่ยกมือแสดงท่าทางเคารพต่อจี้กงหนี่ "เซิ่งหวังจี้ช่างกรุณานัก ทว่าผู้น้อยเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง ใหนเลยจะรับความกรุณานี้ได้?"
"ข้าสามารถพูดให้เจ้าได้!"จี้กงหนี่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หวังจิงเหวินที่ส่ายหน้าไปมาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล "หวังจิวเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง ใหนเลยจะเปลี่ยนราชวงศ์ในทันที เรื่องนี้เป็นเรื่องไม่ควร ผิดต่อสวรรค์ แม้ตายก็ยังถูกคนทั่วหล้าสาปแช่ง เซิ่งหวังจี้อย่าได้ทำให้ข้าทำผิดพลาดเลย!"
"เมื่อจงซานออกมา ข้าสามารถพูดกับเขาได้ ตราบเท่าที่เจ้าตกลง ขุนนางคนสำคัญของต้าเจิ้ง ข้าพร้อมที่จะให้เจ้าได้รับความสำคัญกว่าเดิมร้อยเท่า!"จี้กงหนี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนเซิงหวัง เซิ่งหวังนั้นรักษาคำมั่นกับขุนนางทุกคน หากว่าเซียนเซิงหวังมีเรื่องอะไรแล้วล่ะก็ เซิ่งหวังย่อมทำให้สมปรารถนาได้ ขอให้เซียนเซิงหวังคิดดูให้ดี!"เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยปากออกมาสนับสนุนเช่นกัน.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองจี้กงหนี่ จ้องมองเส้าเฟยโห่ว ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา "ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย หวังจิงเหวินขอบคุณแต่ไม่สามารถรับความกรุณาของเซิ่งหวังจี้ได้."
จินเผิงและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ ที่ลอบถอนหายใจ ทว่าเหล่าขุนนางของจี้กงหนี่นั้นเผยท่าทางโกรธเกรี้ยว เซิ่งหวังที่เอ่ยปากด้วยตัวเอง หวังจิงเหวินกลับเล่นตัว.
.....
ในเวลาเดียวกันนั้น จงซานและอู๋จิวเทียนที่ออกมาจากรังหงส์ จงซานที่กวาดตามองทุกคน คาดไม่ถึงเลยว่ากำลังหันหน้าเข้าประจันกับจี้กงหนี่?
"ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย หวังจิงเหวินขอบคุณแต่ไม่สามารถรับความกรุณาของเซิ่งหวังจี้ได้."
จงซานที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวนั้น แน่นอนย่อมเข้าใจได้ในทันที จี้กงหนี่คนนี้ยากที่จะประมาทได้ นับเป็นราชาที่แท้จริง.
"เซิ่งหวังจี้ ดูเหมือนว่าท่านจะไม่ซื่อสัตย์นะ!"จงซานที่ไขว้หลังกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห็นจงซานที่ออกมา จี้กงหนี่ตกใจเล็กน้อย จ้องมองหงสาเพลิงที่บินเข้ามาหาเทียนหลิงเอ๋อ นี่มารดาแห่งหงส์เปลี่ยนคำพูดอย่างงั้นรึ?
"เสี่ยวหง!"เทียนหลิงเอ๋อที่กอดหงสาเพลิงเอาไว้.
หงสาเพลิงที่ถูไถไปมาบนหน้าของเทียนหลิงเอ๋อ ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเสี่ยวจินและเห่าเม่ยลี่ คิดถึงความรู้สึกที่คล้าย ๆ กัน.
"เซิ่งหวังจงนำกงจูไปจากต้าโจว และยังนำหงสาเพลิงไปด้วยด้วย ไม่คิดที่จะทิ้งสิ่งใดให้ต้าโจวอย่างงั้นรึ?"จี้กงหนี่ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หวังจิงเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของข้า ทว่าหวังจิงเหวินนั้นแตกต่างจากคนอื่น ขณะที่เขาเข้าร่วมต้าเจิ้งนั้น ข้าให้คำมั่นต่อหวังจิงเหวินจะเข้าหรือออกต้าเจิ้งได้อย่างอิสระ ตราบเท่าเขาต้องการอยู่ต้าเจิ้ง ต้าเจิ้งก็มีหน้าที่ปกป้องเขา หากเขาต้องการจะไป ข้าก็จะไม่ขวาง ในเมื่อเซิ่งหวังจี้ชื่นชอบหวังจิงเหวิน ก็ถือว่าเป็นวาสนาของเขา หากเขายินดีที่จะไป ข้าจงซานก็ไม่มีสิทธิ์เอ่ยคำใด ๆ ทว่าหากเขาไม่ต้องการ ข้าจงซานก็จะปกป้องเขาจนถึงที่สุด แม้แต่ต้องพินาศไปพร้อม ๆ กัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ท่าทางของจงซานที่เผยท่าทางดุร้ายออกมา เทียนหลิงเอ๋อเองก็รู้สึกโกรธ ทว่าก็รู้สึกเช่นกัน จินเผิง เต้าเหรินถู อาวุโสเทียน เซียนเซิงซือที่ก้าวมาอยู่ด้านหลังจงซานในทันที.
จี้กงหนี่ที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความซับซ้อน ท้ายที่สุดก็หันหน้าไปมองหวังจิงเหวิน.
หวังจิงเหวินที่แสดงความเคารพต่อจี้กงหนี่ "หวังจิงเหวินนั้นเป็นเพียงผู้ต่ำต้อย ไม่คู่ควรต่อเซิ่งหวังจี้ ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย เซิ่งหวังจี้โปรดอภัย!"
หวังจิงเหวินที่ก้าวมาอยู่ด้านหลังจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย จินเผิงและคนอื่นเองรู้สึกชื่นชมหวังจิงเหวินไม่น้อย.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าเองก็สงสัยใคร่รู้ ขุนนางซื่อสัตย์ไม่มีสองนาย หากแต่ต้าโจวมีสิ่งใดที่ด้อยกว่าต้าเจิ้ง?"
ทุกอย่างที่กลายเป็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัด จี้กงหนี่ดูเหมือนว่าจะต้องการหวังจิงเหวินไม่น้อย.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังจี้กงหนี่ ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา ท้ายที่สุดก็สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า "สิ่งที่ข้าต้องการนั้น เซิ่งหวังจี้ไม่สามารถให้ข้าได้!"
หวังจิงเหวินที่ยืนอยู่ด้านหลังจงซาน.
เซิ่งหวังจี้ไม่สามารถให้ได้อย่างงั้นรึ?"เหล่าขุนนางต้าโจวเผยท่าทางไม่เข้าใจ มีสิ่งใดที่เซิ่งหวังไม่สามารถมอบให้ได้? หวังจิงเหวินผู้นี้ช่างยโสโอหังนัก.
"มองข้ามความหวังดีคนอื่น!"
"ยโสโอหัง!"
........................
..................
......
เหล่าขุนนางของอีกฝั่งที่จ้องมองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว.
"เซิ่งหวังจี้!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"หวังจิงเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของข้า เซิ่งหวังจี้อย่าได้ทำให้ข้าต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเลย."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของจี้กงหนี่ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนไม่น่าดู.
"ความจริงจงซานเดินทางมายังต้าเจิ้งนั้น เตรียมที่จะมอบข้อมูลหนึ่งให้กับเซิ่งหวังจี้ รับรองต้าโจวไม่ขาดทุน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม? ข้อมูลใด?"จี้กงหนี่ที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
"เกี่ยวกับเป๋าซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาหนึ่งประโยค.
"ซูมม!"
รอบ ๆ ร่างของจี้กงหนี่ปรากฎสายลมที่ระเบิดออกมา พัดผ่านไปทุกทิศทุกทาง.
เป๋าซือ?
ได้ยินคำว่าเป๋าซือ ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน สำหรับคนในต้าโจว มีใครที่จะไม่รู้จักเป๋าซือ? นี่คือสตรีผู้งดงามอันดับหนึ่งของโลกหล้า เป็นหวงโหวของต้าโจว!
รอยยิ้มของสตรีที่ทำให้บุรุษทั่วหล้าลุ่มหลง!