Chapter 1120 มารดาแห่งหงส์
เนี่ยฟ่านเฉินที่เปลี่ยนชื่อมาใช้จี้กงหนี่เช่นเดิม!
ต้าหลี่เปลี่ยนนามเป็นต้าโจว!
และยังมีปราชญ์เทพ กงซูจื่อเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา
และรับผู้ใต้บังคับบัญชาในอดีตกลับมา ทำให้พวกเขาครองพื้นที่อีกแปดดินแดน!
จี้กงหนี่ในเวลานี้ครอบครองดินแดนสิบแห่ง แม้นว่าตอนนี้จะยังคงเป็นเซิ่งหวัง ทว่าอีกไม่นานก็ต้องกลับคืนสู่ตำแหน่งเทียนตี้ ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อย่างแน่นอน.
ต้าโจวนับจากวันนี้จะกลายเป็นยักษ์ใหญ่ของทวีปตะวันตก.
ทวีปตะวันตกนั้นมีทั้งหมด 36 ดินแดน เวลานี้สิบดินแดนอยู่ในมือจี้กงหนี่แล้ว ด้วยการสนับสนุนของอาณาเขตหงส์เพลิง และปราชญ์เทพ ตลอดจนข้าราชบริพารในอดีตของต้าโจว อำนาจของจี้กงหนี่จะต้องกลับมาอย่างแน่นอน.
ดูเหมือนว่าการกลับมาใช้นามจี้กงหนี่นั้นจะมีประโยชน์เป็นอย่างมาก.
“!”
เหล่าข้าราชบริพารไม่น้อยที่กลับมารวมตัว.
แม้แต่ดินแดนแปดแห่งยังยอมจำนนผนวกรวมเข้ามาทันที.
"เจียงซ่าง!"จี้กงหนี่เอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"แจ้งไปทั่วแผ่นดิน บวงสรวงดินแดน ขออภัยต่อสวรรค์ ฟื้นคืนเหล่าข้าราชบริพาร!"จี้กงหนี่เอ่ย.
"น้อมรับบัญชา!"เจียงซ่างที่ตอบรับในทันที.
"กัวซือฝู!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"แจ้งไปยังมารดาแห่งหงส์ ต้าโจวกลับมาแล้ว ขอเข้าพบมารดาแห่งหงส์อย่างเป็นทางการ!"จี้กงหนี่เอ่ย.
"เซิ่งหวัง มารดาแห่งหงส์สั่งการไว้ว่า หากไม่มีเรื่องสำคัญเป็นตายไม่ให้รบกวน ตอนนี้หากเรียก..........!"กัวซือฝูที่เผยท่าทางอักอ่วน.
"ไม่ว่าอย่างไร นางต้องออกมา ลองดูก่อนทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จี้กงหนี่เอ่ย.
"รับทราบ!"
"ช้าก่อน!"จงซานทีเอ่ยปากออกมาในทันที.
เสียงของจงซานทำให้ทุกคนตื่นตกใจเล็กน้อย.
จงซาน? เขาต้องการสิ่งใด?
"เซิ่งหวังจง?"จี้กงหนี่ที่เผยท่าทางสงสัย.
"เซิ่งหวังจี้ เกิดเรื่องมากมายในทันที จงซานไม่มีทางเลือกอื่นต้องกล่าวลา!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จี้กงหนี่ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.
ทว่าแน่นอนว่าเหล่าขุนนางแน่นอนแสดงท่าทางไม่ดีนัก ต้าโจวกำลังฟื้นคืน จงซานต้องการทำสิ่งใด?
"เหล่ายอดฝีมือตระกูลเทียนกำลังเคลื่อนไหว จงซานไม่สามารถสร้างปัญหาต่อที่นี่ได้ จึงจำเป็นต้องร้องขอให้เซิ่งหวังจี้แนะนำมารดาแห่งหงส์ให้พบกับข้า ข้าต้องการนำหงสาเพลิงไปด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ภายในใจของเทียนหลิงเอ๋อที่สั่นไหว ต้องไปแล้วรึ?แววตาที่ไม่ยินดีที่จะแยกจาก เนี่ยชิงชิงเองก็ด้วย นางที่จ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ จ้องมองจงซาน ด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน.
"หงสาเพลิง?"จี้กงหนี่ที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาที่ซับซ้อน.
บางทีเพราะว่าสถานะของเขาที่เปลี่ยนไปในทันที จี้กงหนี่จึงต้องนำเรื่องนี้มาขบคิดอีกครั้ง.
"เซิ่งหวังจี้ คงไม่ลืมไปแล้วนะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามอย่างนุ่มนวล.
การที่จงซานต้องการออกจากต้าโจวในเวลานี้ เรื่องหนึ่งอาจเป็นเพราะตระกูลเทียนที่กำลังส่งยอดฝีมือมากมายมา อีกเรื่องนี้เพราะจี้กงหนี่ จี้กงหนี่มีสถานะที่เปลี่ยนไป เวลานี้ยิ่งปล่อยให้นานไป ก็ยิ่งมีอะไรที่คาดเดาไม่ได้ ทางที่ดีควรจะจากไปในเวลานี้.
"ตกลง ตามข้ามา!"จี้กงหนี่พยักหน้า.
จี้กงหนี่ได้รับปากแล้ว แน่นอนว่าเหล่าขุนนางเองก็ไม่สามารถกล่าวอะไรได้ ทำได้แค่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย โดยเฉพาะกงซูจื่อ เพราะกงซูจื่อรู้สถานะของหงสาเพลิงดี หงสาเพลิงเป็นร่างส่วนหนึ่งของธิดา มารดาแห่งหงส์ จะจากไปได้รึ? จงซานจะสามารถนำไปได้อย่างงั้นรึ?
จากนั้นทุกคนที่อยู่บนเมฆ พร้อมกับลอยออกจากหัวมังกร บินไปยังทิศทางของแดนหงส์เพลิง.
พริบตาเดียว ที่ด้านหน้านั้นเป็นเทือกเขาลูกหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าของเทือกเขานั้น มีสิ่งก่อสร้างมากมาย เหล่าหงส์มากมายที่อาศัยอยู่.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าหงส์เพลิงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จี้กงหนี่พยักหน้า นำคนกลุ่มหนึ่งก้าวเดินเข้าไป จดจ้องมองไปยังถ้ำขนาดใหญ่ ซึ่งมีความสูงสิบจั้ง ที่ด้านบนนั้นมีอักขระสองตัวสลักอยู่.
รังหงส์!
ที่ถ้ำนั้นมีลานอยู่ และเป็นหลุมน้ำวนขนาดใหญ่ ดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก ชัดเจนว่ามันเป็นโลกใบเล็ก.
ขณะที่ทุกคนก้าวเข้ามาใกล้ ที่ปากทางเข้ารังหงส์ก็ปรากฎสตรีผู้งดงามในชุดสีแดงก้าวออกมา.
เห็นร่างดังกล่าวแล้ว หลิงเอ๋อที่เผยรอยยิ้มออกมา คนผู้นี้นางรู้จัก ในโลกใบเล็กนั้นนางก็คือจื่อจุ้นหงส์เพลิง อู๋จิวเทียน.
ทว่านับตั้งแต่ที่เดินทางมายังเขตแดนหงส์เพลิงนั้น นับเป็นครั้งแรกที่ได้พบกับอู๋จิวเทียน.
"จื่อจุ้นอู๋!"จงซานเผยยิ้มและพยักหน้าให้.
อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังจงซาน พยักหน้าให้ จากนั้นก็หันหน้าไปมองจี้กงหนี่.
"ฟื้นคืนต้าโจว มารดาแห่งหงส์รู้แล้ว ทว่าหลายแสนปีมานี้ไม่ออกจากรังหงส์ คราวนี้เองก็ไม่ต้องการเช่นกัน ยินดีกับต้าโจวด้วย ที่กลับคืนสู่โลกหล้าอีกครั้ง!"อู๋จิวเทียนที่เอ่ยปากออกมา.
"ขอบคุณมารดาแห่งหงส์ ทว่าวันนี้ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของต้าโจว ข้าต้องการแนะนำมารดาแห่งหงส์ต่อคนผู้หนึ่ง! เขามีส่วนเกี่ยวข้องกับมารดาแห่งหงส์!"จี้กงหนี่ที่เอ่ยปากกล่าว.
"หืม?"อู๋จิวเทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
แนะนำใครบางคน ใครที่จี้กงหนี่ต้องการแนะนำให้มารดาแห่งหงส์?
"คนผู้นี้ เจ้าก็รู้จัก เป็นจงซานนั่นเอง เจ้านำเขา ไปพบกับมารดาแห่งหงส์เถอะ!"จี้กงหนี่ที่เอ่ยปาก.
"จงซาน?"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
"จุดประสงค์ที่มา มารดาแห่งหงส์ย่อมรู้ดี เจ้าเพียงนำเขา เข้าไปในรังหงส์เถอะ!"จี้กงหนี่เอ่ย.
อู๋จิวเทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ จ้องมองจี้กงหนี่ ท้ายที่สุดก็พยักหน้า เพราะอู๋จิวเทียนเข้าใจดี จี้กงหนี่นั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะเอ่ยคำโกหก.
“ขอบคุณต้องรบกวนแล้ว!”จงซานเอ่ยต่ออู๋จิวเทียน.
"เช่นนั้น เจ้าตามข้ามา ทว่ามีเพียงเจ้าคนเดียวที่เข้ามาในรังหงส์!"อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้ว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ส่วนคนอื่น ๆ เวลานี้รอคอยอยู่ด้านนอกรังหงส์ จงซานที่เข้าไปในรังหงส์พร้อมกับอู๋จิวเทียน.
"ฟิ้ว!"คนทั้งสองที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในนั้น เต็มไปด้วยแสงสว่างจ้า.
ปรากฎเป็นโลกใหม่.
จงซานที่จ้องมองไปยังด้านหน้า ปรากฎเป็นอีกโลกที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง มีภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง และมีตำหนักอยู่ตรงกลางด้วย.
"จิวเทียน เจ้ากลับมามีอะไร?"
เสียงที่ดังขึ้นมาจากห้วงอากาศดังกึกก้อง พุ่งตรงมา เสียงที่ดูเก่าแก่โบราณ ทำให้คนที่ได้ฟังหัวใจสั่นสะท้าน.
"จี้กงหนี่ให้ข้านำคนมาแนะนำต่อท่าน จงซาน!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังภูเขาที่อยู่ไกลออกไป.
"จงซาน?"เสียงที่ดูเคร่งขรึมจริงจัง ดังก้องกังวาน.
จงซานที่สูดหายใจลึก ก้าวไปด้านหน้าและกล่าวออกมาว่า "ผู้เยาว์จงซาน คารวะมารดาแห่งหงส์."
"เจ้ามีสิ่งใด?"เสียงที่เคร่งขรึมดังขึ้นอีกครั้ง.
"ใคร่ขอให้อาวุโสอนุญาตเป็นพิเศษ ให้หงสาเพลิงเดินทางกลับต้าเจิ้งพร้อมกับข้า!"จงซานที่กล่าวอย่างสุขุม.
"อนุญาตให้นำหงสาเพลิงไปนะรึ?"
"ภรรยาของข้า เทียนหลิงเอ๋อและหงสาเพลิงต่างก็มีความสัมพันธ์อันดีกัน ไม่สามารถแยกจากหงสาเพลิงได้ หงสาเพลิงเองก็เช่นกัน ขอให้อาวุโสเห็นแต่มิตรภาพ อนุญาตด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หงสาเพลิงเป็นร่างส่วนหนึ่งของจิวเทียน เป็นธิดาของข้า ให้ข้าปล่อยเจ้านำธิดาข้าไป? ทำไม?"เสียงที่ดูจริงจังเย็นชาดังขึ้นมา.
เปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วงขึ้นมารอบ ๆ แผ่นดินทันที.
"เพื่อให้มาอยู่ในการปกป้องของข้า และการคุ้มกันที่สมบูรณ์!"จงซานที่ก้าวออกมา.
"ลำพังเจ้า? คิดว่ามีโชคในการต่อสู้พออย่างงั้นรึ?"มารดาแห่งหงส์กล่าว.
โชคเท่าไหร่ที่จะต่อสู้อย่างงั้นรึ? จงซานที่เข้าใจความหมาย การต่อสู้หลาย ๆ ครั้ง มารดาแห่งหงส์จับจ้องมองอยู่ การนำหงสาเพลิงไป แน่นอนว่าจี้กงหนี่คงได้รายงานมาก่อนแล้ว ทว่ามารดาแห่งหงส์นั้นไม่ยอม ต้องการเก็บหงสาเพลิงเอาไว้ข้างกาย.
"โชค? อาวุโสชื่นชมแล้ว ข้าจงซานที่ก่อตั้งราวงศ์มาได้พันกว่าปี ไม่เคยหวังในโชค ไม่เชื่อในโชค!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าจะปกป้องบุตรสาวข้าอย่างไร? ลำพังความแข็งแกร่งของเจ้าตอนนี้ ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่สามารถออกจากที่นี่ไปได้ด้วยซ้ำ!"มารดาแห่งหงส์กล่าว.
เป็นดังคำพูดของมารดาแห่งหงส์ มันไม่ได้เกินเลยนัก เห็นชัดเจนว่าก่อนหน้านี้จี้กงนี่ได้รับรู้ก่อนหน้านี้แล้ว ว่านางเองก็ต้องการเก็บเทียนหลิงเอ๋ออยู่ที่นี่ และให้มารดาแห่งหงส์เป็นคนกล่าว.
"ความแข็งแกร่ง? ท่านต้องการเห็นความแข็งแกร่งของข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จงซานที่ไม่ยินยอม เขาไม่มีทางยินยอมแน่นอน ความแข็งแกร่งที่ใช้สังหารผู้คน ทว่ามันไม่ได้หมายความเกี่ยวกับการใช้เชาว์ปัญญา.
ทุก ๆ การเคลื่อนไหวที่กัดกร่อนเจตจำนง เพียงแค่เผยความแข็งแกร่งอย่างนั้น หากไม่มีอำนาจแห่งราชา ไม่ว่าจะเป็นใครก็มีแต่ดูแคลนอย่างไร้เหตุผล.
"กงเล็บเพลิง!"มารดาแห่งหงส์แค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลานั้นทั่วท้องฟ้าที่ปรากฎเปลวเพลิงที่ร้อนแรง อำนาจของหงส์เพลิงที่ลุกโชนนับหมื่นจั้งพร้อมที่จะเผาไหม้ทุกอย่างร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า.
กงเล็บวิหค ที่ตวัดตรงมาจงซาน อำนาจแรงกดดันพลานุภาพสยบที่บดขยี้ลงมาในทันที.
แรงกดดันนี้ทำให้กระดูกของจงซานลั่นไปทั่วร่าง.
แข็งแกร่งมาก กลิ่นอายที่แข็งแกร่งนี้ ยกเว้นเนตรเทียนชูแล้ว จงซานสามารถบอกได้ว่ามันแข็งแกร่งที่สุด แม้แต่ปราชญ์เทพยังกลายเป็นธรรมดา.
นี่คือความแข็งแกร่งของมารดาแห่งหงส์ อำนาจของหงส์เพลิง?
กงเล็บวิหคที่พุ่งมา ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา ก่อนที่จะยื่นมือออกไปด้านหน้าปรากฎสิ่งของบางอย่างที่ขยายออกมาหนึ่งแสนจั้งรับมือกงเล็บวิหคในทันที.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
..........................................
........................
......
สิ่งของดังกล่าวนั้น มีมังกรคำรามเก้าครั้ง รับมือกงเล็บวิหค.
ด้วยพลังสิ่งของสิ่งดังกล่าวที่ทำให้ห้วงมิติสั่นสะท้าน มีอักษรแปดตัวปรากฎขึ้น.
"รับโองการสวรรค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
นี่คือของวิเศษของอาณาจักรต้าเจิ้ง ตราประทับครรลองสวรรค์ อำนาจของต้าเจิ้งทั่วแผ่นดิน เข้าปะทะกงเล็บหง.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น ปรากฎหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นในทันที ตราครรลองสวรรค์ที่ราวกับว่าจะไม่สามารถต้านทานได้ กำลังจะพ่ายแพ้ ทว่ามุกสีแดงแผ่แสงสีแดงออกมาในทันที ทำให้ตราครรลองสวรรค์ส่องสว่างโชติช่วงปกป้องกงเล็บหงได้.
"เอ๊ะ!"
เสียงของมารดาแห่งหงส์อุทานออกมาเบา ๆ จากนั้นกงเล็บหงส์ก็หายไป จงซานที่เก็บตราครรลองสวรรค์กลับมา.
ตราครรลองสวรรค์ที่ย่อขนาดกลับมาอยู่ในฝ่ามือของจงซาน.
"อย่าขยับ!"เสียงของมารดาแห่งหงส์เอ่ยออกมาในทันที.
จากนั้นอำนาจที่ผนึกห้วงมิติก็ปรากฎขึ้น ร่างของจงซานที่ถูกผนึกเอาไว้.
จงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน "มารดาแห่งหงส์ ต้องการสิ่งใดอย่างงั้นรึ?”
จงซานที่ไม่สามารถขยับได้ เวลานี้ถูกฝ่ายตรงข้ามผนึก สามารถถูกฉีกกระชากได้ทุกเมื่อ ตัวเขานั้นไม่ใช่คู่มือของมารดาแห่งหงส์แม้แต่น้อย หากมารดาแห่งหงส์กระทำการอะไรตามใจ ตัวเขาย่อมโชคร้ายมากกว่าโชคดี ทว่าบัวหงหลวนที่ไม่เปลี่ยนสี ทำให้จงซานคิดไว้ว่าไม่มีอันตราย.
แม้นว่าจะถูกผนึกการเคลื่อนไว ทว่าจงซานก็ยังสงบใจได้ ก่อนที่การผนึกจะค่อย ๆ หายไป.
"สิ่งนี้ของเขา คาดไม่ถึงเลยว่าจะอยู่ในมือเจ้า!"มารดาแห่งหงส์ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหวนรำลึก.
จงซานที่เป็นอิสระ ทว่าใบหน้ายังคงกลายเป็นมืดมน ก่อนที่จะสะบัดมือเก็บตราลัญจกร ด้วยอารมณ์ที่เคร่งขรึม กงเล็บหงส์ของมารดาหงส์ที่หยั่งเชิงตน จงซานสามารถยอมรับได้ ทว่าการผนึกเขานี้ ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยดีนัก.