Chapter 1114 ตระหนักรู้ด้วยตัวเอง กับพลังอำนาจจากของวิเศษ.
ภพหยิน บนทวีปตะวันตกของน้ำพุเหลือง.
ทั่วสวรรค์และปฐพีปรากฎเสียงของแตรเขาสัตว์ขึ้นอีกครั้ง.
ศพปราชญ์เทพที่ลอยอยู่บนอากาศ เสื้อผ้าที่หยุดนิ่งเรียบไม่เคลื่อนไหว เส้นผมพริ้วไหว ดวงตาฉายความเย็นชาออกมา.
บนศีรษะนั้น มีพายุปราณสวีขนาดใหญ่ หมุนวนเป็นหลุมน้ำวน อำนาจบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้าใกล้ ทำให้ทุกคนที่เห็นต้องขลาดเขลา.
เซียนเซิงซือและอาวุโสเทียนที่บินตามศพปราชญ์เทพ.
ทว่าในเวลานี้พื้นที่ในรัศมี 200,000 ลี้เหล่าเจตภูตมากมายกลายเป็นโกลาหล พริบตาเดียวเท่านั้นพวกมันถูกควบคุมในทันที กลายมาเป็นบริวารของศพปราชญ์เทพ พร้อมกับมุ่งตรงไปข้างหน้าพร้อม ๆ กัน.
ไม่ได้หยุดเท่านั้น ยังขยายออกไปเรื่อย ๆ มากขึ้นและก็มากขึ้น.
ในเวลานี้เจตภูตมหาศาลที่ถูกศพปราชญ์เทพควบคม ซึ่งมีอาวุโสเทียนและเซียนเซิงซือกำลังเคลื่อนที่ตาม.
"เจ้ามั่นใจว่าเป็นเส้นทางนี้รึ?"เซียนเซิงซือสอบถาม.
อาวุโสเทียนที่หรี่ตาเล็กลงและกล่าวออกมาว่า "ไม่ผิดแน่ แม้นว่าจะมีกลิ่นอายเล็กน้อย ทว่าข้ามั่นใจ เส้นทางนี้ แน่นอนว่าจะต้องเป็นผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยฝ่ายตรงข้าม!"
"ดี!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับก่อนที่จะสั่นกระดิ่งอีกครั้ง.
จากนั้นศพปราชญ์เทพก็บินตรงไปยังทิศทางดังกล่าว พร้อมกับกองทัพที่ใหญ่โตมโหฬาร!
-------------------------------------------------------
ภพหยาง ฐานที่มั่นของจงซาน.
"ไม่สามารถจัดการได้ ต้องทำอย่างไร? เทียนฉู่ฆ่าไม่ตาย พวกเราต่อสู้กับเขา มีแต่เสียเปรียบ มีแต่เขาที่โจมตีพวกเราได้ฝ่ายเดียว!"เต้าเหรินถูที่ขมวดคิ้วไปมา.
ในเวลาเดียวกัน หวังจิงเหวินที่นำหนูตัวหนึ่งออกมา พร้อมกับหยกสัญญาณอันหนึ่ง! พร้อมกับมอบมันให้กับเต้าเหรินถู.
"หมายความว่าอย่างไร?"เต้าเหรินถูที่ไม่เข้าใจ.
"ก่อนหน้านี้เจ้าและจินเผิงต่อสู้กับเทียนฉู่ เซิ่งหวังได้สั่งให้ข้าสร้างมันขึ้นมา พร้อมกับทำหยกสัญญาณชีพกับหนูไว้แล้ว หากหนูตัวนี้ตาย หยกสัญญาณชีพก็จะแตกสลาย."หวังจิงเหวินเอ่ย.
เต้าเหรินถูที่รับหยกสัญญาณมา ใบหน้าที่ไม่เข้าใจเหมือนเดิม.
"เจ้านำหยกสัญญาณนี้ไปยังแดนเทวะกงซู หากเทียนฉู่อยู่ที่นั่น ไม่ต้องทำอะไร รอคอยให้ข้าส่งสัญญาณ หยกสัญญาณชีพแตกหัก จากนั้นเจ้าก็ลงมือทำลายบัลลังก์นั่นในทันที เร็วเข้า อย่าได้ช้า!"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เต้าเหรินถูที่แสดงท่าทางสงสัย.
เต้าเหรินถูที่รับหยกสัญญาณชีพก่อนที่จะเร่งรีบบินออกไป ลอบตรงไปยังเขตแดนเทวะกงซู.
ที่ไกลออกไปนั้น จินเผิงที่ต่อสู้กับเทียนฉู่ ทว่าเทียนฉู่ที่มีทักษะเทวะที่ทรงพลัง ไม่ว่าจินเผิงจะสังหารเขาอย่างไร ก็ฟื้นคืนกับมาเหมือนเดิม?ไม่รู้ว่าจะใช้วิธีใดก็ไร้ประโยชน เหมือนกับก่อนหน้านี้ไม่ผิด อีกทั้งเทียนฉู่ยังมีวิธีการเคลื่อนย้ายทางไกลใช้อีกด้วย!
"จินเผิง กลับมา!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ที่ไกลออกไปจินเผิงที่สับร่างเทียนฉู่เป็นสองซีก ทว่าเวลานี้จินเผิงที่ค่อนข้างเหนื่อยเช่นกัน ก่อนที่จะบินกลับมาในทันที.
ที่ไกลออกไป เทียนฉู่ที่ผสานร่างรวมตัวกันอีกครั้ง เขาที่เป็นเหมือนเดิม ไม่เป็นอะไร เหมือนกับตอนแรก!
"เซิ่งหวัง!"จินเผิงที่บินกลับมา.
จงซานที่ยืนขึ้นช้า ๆ ผมของเขาที่โบกพลิ้วไปมา ดวงตาที่จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามไม่วางตา เพ่งพิศเทียนฉู่.
ที่ไกลออกไป เทียนฉู่เองก็จ้องมองจงซาน พร้อมกับเผยยิ้มชั่วร้ายออกมา.
"เทียนฉู่!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เทียนฉู่ที่จ้องมองจงซานอย่างระมัดระวัง ไม่กล้าประมาทจงซาน ก่อนหน้านี้เกือบที่จะเสียท่าจงซานด้วยวิถีการลึกลับ นอกจากนี้ การที่จินเผิงและเต้าเหรินถู เซียนบรรพชนที่ยอมจำนนจงซาน บ่งบอกได้ว่าจงซานผู้นี้มีพลังที่ไม่ธรรมดา.
เทียนฉู่จ้องมองจงซาน จ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ ดวงตาหรี่เล็กลง ครั้งนี้เขามาจากทวีปตะวันตกรับหน้าที่สืบสวนเทียนหลิงเอ๋อ ในเวลานี้ คนของเขาตกตายไปไม่น้อย คาดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ได้รับข้อมูลอะไรแม้แต่น้อย ภายในใจของเขาในเวลานี้ที่รู้สึกไม่ค่อยดีนัก เทียนฉู่จึงไม่กล้าที่จะบุกเข้าไปในทันที.
"เซิ่งหวังจง ผู้น้อยไม่ต้องการเป็นศัตรูกับเจ้า เพียงตอบคำถามข้าเรื่องหนึ่ง!"เทียนฉู่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่าภายในใจที่ต้องการสังหารจงซานในทันทีก็ตาม ทว่าเขาก็เป็นคนระมัดระวัง ไม่ลงมือก่อนที่จะเข้าใจฝ่ายตรงข้าม.
"ถามรึ?"จงซานที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ข้าเพียงต้องการรู้ว่าตราสวรรค์อยู่ในร่างของเทียนหลิงจื่อหรือไม่!"เทียนฉู่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ภายในแววตาของเทียนหลิงเอ๋อที่สั่นไหวไปมา ทว่าจงซานยืนบังนางอยู่จึงไม่สามารถมองเห็นได้.
"ไม่มีตราสวรรค์ ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการเป็นศัตรูของข้า ก็ไปซะ!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ใบหน้าของเทียนฉู่กระตุก ส่ายหน้าไปมา "ก่อนที่เทียนฉู่จะพิสูจน์ จะไม่จากไป!"
"แล้วต้องการพิสูจน์อย่างไร?"จงซานกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ข้าต้องการตรวจร่างเทียนหลิงจื่อ ไม่ ............!”
"ชิ!"จงซานแค่นเสียงใส่เทียนฉู่ทันที.
"ภรรยาข้า เจ้าคิดจะแตะต้องอย่างงั้นรึ?"
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้าเดิมที่เป็นท้องฟ้าของอาณาเขตน้ำพุเหลืองที่เต็มไปด้วยเมฆทมิฬ ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นเมฆดำที่มีสายฟ้าสีม่วงซ่อนอยู่ส่องประกายแปบ ๆ แม้แต่รวมร่างกันเป็นมังกร แผ่ออกมารอบ ๆ .
สวรรค์และปฐพีที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายสยบแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรง.
ถึงแม้นว่าจะไม่มีวิถีสวรรค์ก่อรูปร่างขึ้น ทว่ากลิ่นอายนี้ก็ดูน่าเกรงขามยิ่งนัก.
"โลกเขตแดน!"เทียนฉู่ที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
เห็นสายฟ้าที่มีมังกรสายฟ้า แววตาของเทียนฉู่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ แน่นอนเข้ารับรู้ได้ ฟ้าดินที่เปลี่ยนไปนี้ หากไม่ใช่เพราะอภินิหารของปราชญ์เทพก็มีเพียงคนที่ใช้งานโลกเขตแดนสร้างดินแดนนี้ขึ้นมา.
อย่างไรก็ตาม จงซานที่คิดว่าจะจัดการเขาได้ด้วยโลกเขตแดนอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้ เทียนฉู่ได้ใช้เวลามากมาย ศึกษาข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับทวีปตะวันตก และข้อมูลของเทียนหลิงเอ๋อแม้แต่ข้อมูลจากอาณาเขตเฟิงจงซาน.
แม้นว่าข้อมูลจงซานจะไม่มากนัก ทว่าก็สร้างความสนใจต่อเทียนฉู่ไม่น้อยเช่นกัน.
มีอายุน้อยกว่า 1500 ปี กับเป็นยอดฝีมือที่ไม่ธรรมดา มีชื่อเสียงไปทั่วหล้า คนเช่นนี้ก้าวมาถึงระดับนี้ ใช้เวลาเพียง 1500 ปีถือว่าไม่ธรรมดา ทว่ากลับไม่คิดเลยว่าจะก้าวมาถึงระดับนี้.
โลกเขตแดน สามารถตระหนักรู้ได้ และยังแข็งแกร่งอีกด้วย การกลั่นจิตใจของตัวเองนั้น ไม่ใช่ว่ามีพลังจะสามารถทำได้ง่าย ๆ .
โลกเขตแดนของจงซาน แล้วเทียบกับโลกเขตแดนของเขาล่ะ?
โกรธา!
ระหว่างที่เทียนฉู่แค่นเสียง ก็ยื่นมืออกไป ใช้งานโลกเขตแดนของตัวเอง เป็นโลกเขตแดนสีน้ำเงินที่ใหญ่โตกว่าของจงซานอีก อีกทั้งปรากฎขึ้นปกคลุมโลกเขตแดนของจงซานด้วยซ้ำ.
โลกเขตแดนนั้นมีความสามารถแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการสร้างขึ้นมา เป็นเหมือนกับห้องปิดห้องหนึ่ง เปิดมิติ ๆ หนึ่งขึ้นมาได้ ทว่าก็เป็นอันตรายหากมีผู้เข้ามาทำลายจากภายนอก เพราะว่าจะทำให้ตัวเองได้รับพลังสะท้อนกลับจนได้รับบาดเจ็บได้ นอกจากนี้ยังไม่สามารถป้องกันอะไรได้ด้วย เพราะว่าโลกเขตแดนไม่ได้มีร่างที่แน่นอน ไร้ซึ่งขอบเขต เป็นทักษะ เทียน ที่ยกระดับของขอบเขตปุถุชนในระดับสวรรค์แท้ถึงจะใช้ได้.
รากเทวะของเทียนฉู่ปรากฎรูปร่างขึ้นมา จงซานไม่ต้องคาดเดาเลยว่ามันคือ ตำราปฐพี รากเทวะที่เป็นดังของวิเศษที่สามารถสร้างร่างขึ้นมาจากความว่างเปล่า.
ท้องฟ้าของเทียนฉู่ที่เป็นสีน้ำเงิน ปกคลุมเมฆสีดำของจงซาน แม้แต่เข้าทำลายเมฆของจงซานอีกด้วย.
"ทำได้แค่นี้อย่างงั้นรึ?"เทียนฉู่แค่นเสียงดูแคลน.
จงซานไม่ได้กล่าวสิ่งใด ทว่าเขาที่ลอยขึ้นไป ก่อนที่จะปรากฎอสุรกายที่ใหญ่ยักษ์ใต้เท้าของเขาในทันที.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ปรากฎขึ้นนั้นมีขนาดหมื่นจั้ง เป็นอสุรกายยักษ์ หางของมันที่เคลื่อนไหวทำให้ห้วงมิติสั่นไหวเป็นระลอก พร้อมกับนำพาจงซานบินออกไปหาเทียนฉู่.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ทรงพลัง ยิ่งหางของมันที่มีอำนาจที่สั่นคลอนสวรรค์ อำนาจที่แข็งแกร่งพวยพุ่งโถมทับพุ่งออกไปยังทิศทางของเทียนฉู่.
ในเวลาเดียวกัน จินเผิงที่เห็นจงซานบินขึ้นไป ทันใดนั้นก็เตรียมที่จะบินตามไปเช่นกัน.
"แม่ทัพจินเผิง!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"มีปัญหาอะไรรึ?"จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย.
"ความหมายของเซิ่งหวังนั้น ต้องการให้ท่านอารักษ์ขาหวงโหว ปกป้องกงจูชิงชิง เห่าเม่ยลี่ เสี่ยวจินและข้า!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"หืม?"
จินเผิงที่ได้ยินหวังจิงเหวินกล่าวออกมานั้นก็เข้าใจได้ในทันที เซิ่งหวังที่เรียกเขาให้กลับมานั้นไม่ให้เขาลงมือไม่ใช่เพื่อปกป้องเซิ่งหวัง แต่เพราะว่าเซิ่งหวังจะออกไปเอง ต้องการให้เขารับผิดชอบปกป้องคนอื่นแทนอย่างงั้นรึ?
ทว่า หากเซิ่งหวังอยู่ในอันตรายล่ะ?
ขณะที่คิดถึงเรื่องดังกล่าว จินเผิงก็ส่ายหน้าออกมาฝืนยิ้มเฝื่อน เซิ่งหวังจะอยู่ในอันตรายอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้านี้ยังเคยใช้อำนาจชีพจรฟ้า มากำราบเขา ทำให้เขาไม่มีพลังต่อสู้กลับไป ก่อนหน้านี้ยังสังหารได้แม้แต่เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง เซิ่งหวังเย่และขันทีชรา มีสิ่งใดที่เขาต้องกังวล?
มีวิธีมากมายที่เซิ่งหวังซ่อนเอาไว้ เขาจะช่วยอะไรได้?
"ขอบคุณเซียนเซิงหวังที่เตือน!"จินเผิงที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ ไม่ได้กล่าวอะไร หลังจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองฟ้า.
เห่าเม่ยลี่ที่บริกรรมคาถา ทว่าไม่ว่าจะทำอะไรไป ก็ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถสาปเทียนฉู่ได้.
จงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์ พร้อมเข้าไปใกล้เทียนฉู่ พลังอำนาจที่แข็งแกร่งในเวลานี้ สร้างความตื่นตกใจให้กับเทียนฉู่ไม่น้อย.
ไม่ได้ใช้วิถีสวรรค์ ทว่าพลังของจงซานนั้นเทียบเท่ากับเซียนบรรพชนที่ใช้วิถีสวรรค์ แม้แต่กลิ่นอายที่แผ่ออกมานี้เหนือกว่าเซียนบรรพชนทั่วไปมาก.
"ทักษะเทวะอันดับเจ็ดของโลกหล้า ทักษะวิชาฟื้นฟู? ช่างน่าเสียดายนัก!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ช่างน่าเสียดาย?"เทียนฉู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม
"เสียดายที่วิชาฟื้นฟูนั่นเจ้าไม่ได้ตระหนักรู้เอง ทว่าได้มาจากตำราปฐพีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
"แล้วอย่างไร?!"เทียนฉู่ที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
ไม่สามารถตระหนักเองได้ กับได้รับมาจากตำราปฐพีแตกต่างกันอย่างไร?
"การที่ตระหนักรู้ได้ด้วยตัวเอง ถึงจะเรียกได้ว่าเป็นทักษะเทวะของตัวเอง การได้รับทักษะเทวะมาจากสิ่งอื่น ก็เป็นทักษะเทวะของสิ่งอื่น."จงซานกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ตระหนักรู้ทักษะเทวะอย่างงั้นรึ? แล้วทักษะเทวะเจ้าล่ะ? เจ้าที่มีอายุไม่ถึง 1500 ปี ยังไม่มีทักษะเทวะก็อิจฉาสินะ!"เทียนฉู่กล่าวหยัน.
"การตระหนักรู้ทักษะเทวะด้วยตัวเองถึงจะเรียกทักษะเทวะ ทักษะเทวะของเจ้าเรียกได้ว่าเป็นทักษะเทวะของตัวเองได้งั้นรึ!"
"เพ้อเจ้อ!"
"หึ!"จงซานเอ่ย.
ขณะที่กล่าวจบ หางหนึ่งของแปดหางสวรรค์ก็เปลี่ยนเป็นกระบี่จูเซียนพุ่งตรงไปยังร่างเทียนฉู่ พุ่งออกมาด้วยความเร็ว.
กระบี่จูเซียนที่ส่องประกายแสงออกไป ก่อนที่จะตัดเฉือนห้วงมิติ ปล่อยปราณกระบี่ออกไปยังร่างของเทียนฉู่.