Chapter 1104 ทำลายอายุขัย.

การต่อสู้แรก กงซูจื่อพ่ายแพ้!

คนของกงซูจื่อที่ขวัญกำลังใจลดลง ทุกคนที่จ้องมองไปยังเต้าเหรินถู พลางขมวดคิ้วไปมา ทุกคนเองต่างก็ถูกกงซูจื่อเชิญเข้ามา ร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้.

การต่อสู้ที่แขวนอยู่บนความเป็นความตาย! ทุกอย่างล้วนแต่มีโอกาสเกิดขึ้นได้ แม้แต่ชีวิตก็อาจล้มหาย สภาพคงไม่ต่างจากเต้าเหรินถู ที่ชะตาวิถีฉีกขาด แล้วพวกเขาล่ะ?

"เทียนเหยี่ยน!"ขณะที่ทุกคนกำลังเงียบ กงซูจื่อที่เอ่ยปากออกมาในทัน!

"อาจารย์อา!"เทียนเหยี่ยนที่พยักหน้ารับในทันที.

อาจารย์ของเทียนเหยี่ยนคือปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ ไม่รู้ว่ามีความสัมพันธ์ใดกับกงซูจื่อ ทว่าการที่เป็นปราชญ์เทพเหมือนกัน เทียนเหยี่ยนเรียกกงซูจื่อว่าอาจารย์อา ก็นับว่าเป็นเรื่องทั่วไป!

"การต่อสู้รอบสอง ระวังด้วย!"กงซูจื่อเอ่ย.

"อาจารย์อาโปรดวางใจ!"เทียนเหยี่ยนที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.

จากนั้น เทียนเหยี่ยนที่บินออกไป ทว่าสายตาของเขานั้นจดจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ ราวกับว่ากำลังจะข่มขู่อยู่!

"เนี่ยฟ่านเฉิน การต่อสู้รอบสอง เริ่มได้!"กงซูจื่อเอ่ยปากออกมา.

ที่ด้านหน้าตำหนักหลี่โห่วเซิ่ง เนี่ยฟ่านเฉินที่พยักหน้าให้ เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ทว่าไม่ได้กล่าวสิ่งใด!

การต่อสู้นี้ เนี่ยฝ่ายเฉินที่เพียงแค่ดูเท่านั้น ให้จงซานเป็นคนจัดการ ส่วนจงซานที่ต้องการสร้างความประทับใจต่อมารดาแห่งหงส์ ซึ่งไม่ปรากฎในเวลานี้ ทว่าเนี่ยฟ่านเฉินย่อมรับรู้ว่านางรู้ทุกการเคลื่อนไหว และมองเห็นทุกอย่าง!

ที่ไกลออกไป เทียนเหยี่ยนที่ราวกับรู้เกี่ยวกับเห่าเม่ยลี่ จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อไม่วางตา ก่อนที่จะมองไปยังเห่าเม่ยลี่.

เทียนเหยี่ยนที่ยื่นมือออกไป ก่อนที่จะปรากฎตำราสีขาวออกมา ตำราสีเขียวที่มีอักษรสองตัว ตำราสาปสวรรค์(เทียนเจา)

"นี่คือหนึ่งในสี่เคล็ดวิชาคำสาปอย่างงั้นรึ? ตำราชีวิตและความตาย จากนั้นก็เป็นตำราสาปสวรรค์?"จงซานที่จ้องมองด้วยท่าทางจริงจัง.

"เซิ่งหวัง นี่ไม่ใช่ตำราสาปสวรรค์?"อาวุโสเทียนที่เอ่ยปากออกมา.

"หืม?"

"ตำราสาปสวรรค์นั้น เป็นหนึ่งในสมบัติล้ำค่าที่สุดของตระกูลเทียน ในอดีตนั้นมีเพียงเทียนโจวจื่อเท่านั้นที่มีได้ นี่เป็นเพียงฉบับคัดลอก!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยปากกล่าวออกมา.

"เดิมทีมันเป็นของเทียนโจวจื่ออย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังอาวุโสเทียน.

"ใช่ เทียนโจวจื่อ นามนี้เป็นนามที่ส่งต่อกัน เหมือนกับอาวุโสเทียน เป็นนามสืบทอด เทียนโจวจื่อทุกรุ่นนั้นจะถือตำราสาปสวรรค์ เขาที่เป็นเพียงแค่ศิษย์เทียนโจวจื่อ ดังนั้นจึงถือครองได้แค่ฉบับคัดลอก เหมือน ๆ กับตำราชีวิตแห่งความตายที่ส่งต่อออกไปล้วนแต่เป็นฉบับคัดลอกเช่นกัน!"อาวุโสเทียนตอบ.

"ฉบับคัดลอก? งั้นก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัว!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.

"เม่ยลี่ ตำราชีวิตและความตายของเจ้า ก็เป็นฉบับคัดลอก!"จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.

"หืม? ใช่  ของข้าก็เป็นฉบับคัดลอก!"

เม่ยลี่ที่แสดงท่าทางประหลาดใจในคราวแรก ตำราชีวิตและความตายของนางที่เป็นฉบับจริงชัด ๆ  จะเป็นฉบับคัดลอกได้อย่างไร? ทว่าเมื่อเห็นท่าทางของจงซานแล้ว ก็เข้าใจสิ่งที่จงซานต้องการสื่อในทันที.

"ระวังตัวด้วย! หากไม่สามารถต้านได้ ก็ไม่ต้องฝืน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"อืม!"เห่าเม่ยลี่พยักหน้าอย่างว่าง่าย.

นางที่วางเสี่ยวจินลง ก่อนที่จะบินออกไป แววตาที่ดูมั่นคง.

จากนั้นไม่นาน เห่าเม่ยลี่ที่บินออกมา.

"เป็นเด็กสาวที่โง่เง่าจริง ๆ  เพิ่งศึกษาวิชาคำสาปมากี่ปีแล้ว? ใครเป็นอาจารย์ของเจ้า?"เทียนเหยี่ยนที่กล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลน.

แม้นว่าจะมองไม่เห็นความลึกล้ำ ทว่าเกี่ยวกับคำสาป ฝ่ายตรงข้ามก็พอมีฝีมือเช่นกัน.

"อาจารย์ของข้าคือจักรพรรดิพิษปัจจิม แล้วใครคืออาจารย์เจ้า?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาเหมือนกับตรง ๆ  ดูไร้เดียงสา.

ไร้เดียงสา หากเชื่อตามรูปลักษณ์ รับรองว่าเป็นความเข้าใจผิดอย่างสมบูรณ์ เห่าเม่ยลี่ที่เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่มีใครรู้ความคิดของนางได้.

"จักรพรรดิพิษปัจจิมรึ?"เทียนเหยี่ยนที่แสดงท่าทางไม่แยแส.

ไม่เคยได้ยินนามนี้เลย ทั่วหล้ามีผู้ฝึกตนคำสาปที่น่าหวาดกลัวไม่น้อย เทียนเหยี่ยนรู้จักทุกคน ทว่าจักรพรรดิพิษปัจจิม แน่นอนว่าเพิ่งเคยได้ยิน ทว่าเทียนเหยี่ยนรู้สึกว่าเห่าเม่ยลี่ไม่ได้โกหก ทว่าแล้วใครกันคือจักรพรรดิพิษปัจจิม?

"ข้าจะบอกเจ้า อาจารย์ข้าคือจักรพรรดิพิษ หลังจากนี้เจ้าคงไม่แม้แต่ทำอันตรายข้าได้ ไม่เช่นนั้นคงทำขายหน้าอาจารย์ ที่เขามีข้าเป็นศิษย์คนเดียวตลอดชีวิต!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาอย่างไร้เดียงสา.

เทียนเหยี่ยนที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ว่าจักรพรรดิพิษนี้เป็นคนที่ร้ายกาจจริงหรือไม่?

"ข้าจะให้เจ้าตาย หากอาจารย์เจ้ามา ข้าก็จะให้มันตายไปพร้อมกับเจ้าด้วย!"เทียนเหยี่ยนที่กล่าวหยัน.

"เจ้ากล้าสาปแช่งอาจารย์ข้ารึ? ข้าต้องการให้เจ้าตายเหมือนหมา!"เห่าเม่ยลี่ที่ไร้เดียงสากลายเป็นบ้าคลั่งในทันที.

ขณะที่นางกล่าวนั้น ปรากฎอักขระคำสาปมากมาย ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เห่าเม่ยลี่กำลังเอ่ย เห็นเพียงปากของนางมีแสงหลากสี ส่งคลื่นออกไปทั่วทิศ ปกคลุมเทียนเหยี่ยน.

ทันใดนั้นฟ้าดินพื้นที่รอบ ๆ ที่กลายเป็นภาพเงาลวงตามากมายเกิดขึ้น.

ทันใดนั้นใบหน้าของเทียนเหยี่ยนที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน ยื่นมือออกไป ตำราสาปสวรรค์ที่เปิดออก แสงสีขาวที่ส่องประกายปกป้องเทียนเหยี่ยน ปกป้องคุ้มกันอักขระคำสาปของเห่าเม่ยลี่เอาไว้.

"ไม่มีเหตุผล ศิษย์แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ จักรพรรดิพิษปัจจิมควรจะมีชื่อเสียงไม่ใช่รึไง!"เทียนเหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"ชิ เจ้ามีตำราสาปสวรรค์ ข้าก็มีตำราชีวิตและความตาย."เห่าเม่ยลี่ที่นำตำราชีวิตและความตายออกมา.

"ตำราชีวิตและความตายอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเทียนเหยี่ยนที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.

ทันทีที่ตำราชีวิตและความตายเผยออกมา อักษรอักขระคำสาปของเห่าเม่ยลี่ที่ขยายออกเป็นสิบเท่า สายฟ้าที่ฟาดไปยังเทียนเหยี่ยน แสงสีขาวที่ไม่สามารถต้านทานได้ แตกสลายไปในทันที.

"สาป สาป สาป!"

ปากของเทียนเหยี่ยนที่เริ่มบริกรรมคาถา เพิ่มพลังให้กับตำราสาปสวรรค์ ป้องกันอักษรคำสาปของเห่าเม่ยลี่.

"เปรี้ยง ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ห้วงอากาศที่สั่นไหวจนไม่สามารทนได้ อักขระคำสาปที่ราวกับจะปกปิดไปทั่วท้องฟ้า ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.

"ตูมมมม!”

พลังสองสายที่ปะทะกัน ทั้งคู่ที่เงียบลง.

ใบหน้าของเทียนเหยี่ยนที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน จ้องมองตำราชีวิตและความตายของเห่าเม่ยลี่ "เป็นตำราชีวิตและความตายจริง ๆ  เหมือนกับข้าตำราชีวิตแห่งความตายที่มีศักดิ์เทียบเท่ากับตำราสาปสวรรค์? บอกมาว่าอาจารย์เจ้าเป็นใคร เขาเป็นผู้ถือครองตำราชีวิตและความตายอย่างงั้นรึ? ใครคืออาจารย์เจ้า?"

"ข้าไม่ได้บอกเจ้ารึอย่างไร?อาจารย์ข้าคือจักรพรรดิพิษปัจจิม?"

"ข้าไม่เชื่อว่าผู้ถือครองตำราชีวิตแห่งความตาย จะไม่ใช่ผู้มีชื่อเสียงที่น่าเกรงขาม ยังมีชื่ออื่นอีกรึ?"

"โง่จริง ๆ  อาจารย์ข้าคือจักรพรรดิพิษปัจจิม ตลอดชีวิตก็ใช้ชื่อนี้!"

สมองของเทียนเหยี่ยนที่เต็มไปด้วยความสับสน ผู้ถือครองตำราชีวิตและความตาย ตัวตนของอาจารย์นาง ถึงจะไม่ใช่ปราชญ์เทพ ก็ต้องเป็นผู้ฝึกตนคำสาปที่ร้ายกาจมาก ทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินนามผู้นี้?

"เช่นนั้นมาทดสอบเคล็ดวิชาสืบทอดกันหน่อยเป็นไง พวกเราไม่เข้าไปในฝันสาปพิษกัน ว่าอย่างไร?"

"เจ้ารู้จักฝันสาปพิษด้วยรึ?"เทียนเหยี่ยนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"อาจารย์เคยบอกข้ามาว่าตำราชีวิตและความตายสามารถทำได้ และยังส่งต่อให้กับข้า เจ้ามีตำราสาปสวรรค์ อาจารย์ของเจ้าไม่ส่งต่อให้อย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่เอ่ยถาม.

"ก็ดี โง่งมนัก กล้าที่จะท้าทายฝันสาปพิษอย่างงั้นรึ? คิดว่าข้าไม่กล้าอย่างงั้นรึ?"เทียนเหยี่ยนที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.

"เริ่มได้!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .

เห่าเม่ยลี่ที่ยกตำราชีวิตและความตายขึ้น เทียนเหยี่ยนที่ยกตำราสาปสวรรค์ขึ้น ใบหน้าที่จ้องมองสบตากันและกัน.

จากนั้นปากของทั้งสองคนที่บ่นพึมพำ อักขระหลากสีมากมายที่ผุดออกมาจากปากของทั้งสอง เป็นอักขระคำสาปที่ราวกับแหขนาดใหญ่ ปกคลุมพวกเขาทั้งสอง จากนั้นก็หายไปในอากาศ.

บนอากาศ เห่าเม่ยลี่และเทียนเหยี่ยน ที่จ้องมองกันและกัน หยุดนิ่ง ไม่ขยับลอยอยู่บนอากาศ.

ฝันสาปพิษ?

ที่ไกลออกไปจงซานที่จ้องมองด้วยสายตาจริงจังเล็กน้อย เพราะว่าเห่าเม่ยลี่เคยพูดคุยกับจงซานเรื่องนี้ เกี่ยวกับวิชาลับที่ทำให้หลับไป ทั้งสองที่เข้าไปต่อสู้กันในโลกแห่งฝัน ที่นั่น จะทำให้ผู้ฝึกตนคำสาปสามารถใช้ทักษะคำสาปออกมาได้เต็มที่ เป็นคำสาปที่ทำลายได้แต่แต่สวรรค์และปฐพี.

ทว่าที่ด้านนอกนั้น ทั้งคู่ที่ยืนจ้องมองกันและกันเท่านั้น.

กงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองนิ่งงัน.

ที่ไกลออกไปนั้นเหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนแสดงท่าทางกังวลร้อนรนออกมา เพราะว่าพวกเขาได้ยินมาว่า ฝันสาปพิษนั้น สามวันถึงจะสามารถตื่นขึ้นมาได้ หากว่าสามวันนี้ไม่ตื่น ก็จะไม่ตื่นตลอดกาล.

ที่ไกลออกไปนั้น คนทั้งสองที่ยังคงยืนนิ่งลอยอยู่บนอากาศ.

ทุกคนที่รอคอยอย่างใจเย็น บนมือของเห่าเม่ยลี่ที่ถือตำราชีวิตและความตายขยับไปในทันที ก่อนที่จะบินออกไปเอง เข้าไปอยู่ข้าง ๆ เทียนเหยี่ยน.

"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่อุทานออกมา.

ตำราสาปสวรรค์ของเทียนเหยี่ยนที่ไม่สามารถขัดขืนหรือขยับเองได้.

ตำราชีวิตและความตายหมุนวนเทียนเหยี่ยนสองรอบ จากนั้นก็ไปหยุดที่ศีรษะของเทียนเหยี่ยน ก่อนที่จะมีแสงสีเขียวจากร่างของเทียนเหยี่ยนถูกตำราชีวิตและความตายสูบไป.

จากนั้นทีละนิดทีละนิด แสงสีเขียวที่พุ่งตรงเข้าไปในตำราชีวิตและความตายไม่หยุด.

ตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีใครเข้าใจ หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม ใบหน้าของเทียนเหยี่ยนที่ค่อย ๆ เปลี่ยนไป เส้นผมที่เริ่มกลายเป็นสีขาว.

"นี่มัน?"กัวซือฝูที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อายุขัย? ทำลายอายุขัย?"เจียงซ่างที่เข้าใจ เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

ทำลายอายุขัยจริง ๆ รึ? ได้ยินวันก่อนที่เห่าเม่ยลี่พูดทุกคนที่ไม่ได้ใส่ใจนัก ทว่าเมื่อเห็นกับตา ก็ทำให้ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก ผู้ฝึกตนคนสาปมีทักษะร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ? นี่แข็งแกร่งเกินไปแล้ว.

"นี่มันตำราชีวิตและความตายฉบับจริง!"

ฝั่งตรงข้าม เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่ตื่นตกใจในทันที ตำราชีวิตและความตายที่มีเชาว์ปัญญาของตัวเอง นี่ต้องเป็นฉบับจริง ๆ  ไม่เช่นนั้น ตำราสาปสวรรค์ต้องขยับเองได้ด้วย.

"ไม่ได้การแล้ว อาวุโสอันตรายแล้ว!"ผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่บินออกมาในทันที.

ร่างกายของผู้เยาว์ที่เร่งรีบเข้าไปช่วยเทียนเหยี่ยน.

"ปัง!"

เนี่ยผ่านเฉินที่ชี้นิ้วออกไป แสงสีทองที่พุ่งตรงไปยังผู้เยาว์ตระกูลเทียน กระแทกร่างของเขาในทันที.

"นี่คือการประลอง ใครกล้าเข้ามาอีก?"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

เพียงแค่หนึ่งลำแสงก็ทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณ คนอื่น ๆ ด้านหลังที่ไม่กล้าก้าวเข้ามา.

"กงซูจื่อ เจ้าจะจัดการอย่างไร?"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

กงซูจื่อที่สูดหายใจลึก "ทุกท่านโปรดใจเย็น ในเมื่อเทียนเหยี่ยนคือศิษย์หลักของเทียนโจวจื่อ แน่นอนว่าไม่มีทางพ่ายแพ้ง่าย โปรดรอ!"

เทียนเหยี่ยนผู้ฝึกตนคำสาปที่น่าเกรงขาม กับเห่าเม่ยลี่ที่ไร้เดียงสาได้หลอกให้เขาเข้าสู่ห้วงความฝัน ทว่าส่วนนางที่ใช้เล่ห์กลทำลายอายุขัยของเขาด้วยตำราชีวิตและความตาย.

สามวันหลังจากนั้น.

"ปัง!"อากาศที่สั่นไหว ร่างของเห่าเม่ยลี่และเทียนเหยี่ยนที่สั่นไปมา.

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นังโง่ เจ้าบอกว่าจักรพรรดิพิษปัจจิม เพิ่งเรียนทักษะนี้มาสองปีอย่างงั้นรึ? กล้าทำร้ายข้า คิดว่าตัวเองนั้นมีพลังฝึกตนเท่าใดกัน!"

เทียนเหยี่ยนที่ฟื้นขึ้นมา พร้อมกับกล่าวออกมาด้วยท่าทางเหยียดหยันในทันที.

"แค๊ก พรูด!!"

ทว่ากล่าวออกมาไม่กี่คำ เทียนเหยี่ยนก็สำลัก พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.

ฝ่ายตรงข้าม เห่าเม่ยลี่ที่ใบหน้าขาวซีด พร้อมกับกุมหน้าอกเอาไว้ เห็นชัดเจนว่านางได้รับบาดเจ็บในดินแดนฝัน แน่นอนว่าเทียนเหยี่ยนนั้นร้ายกาจอย่างแน่นอน.

ทว่าเห่าเม่ยลี่ที่ใบหน้าขาวซีดนั้นก็เผยยิ้มออกมาด้วยท่าทางพึงพอใจ ตำราชีวิตและความตายที่บินกลับมาหานางเอง เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองไปยังเทียนเหยี่ยน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?!"

เทียนเหยี่ยนที่อุทานออกมาเสียงดัง ในเวลานี้ผิวของเทียนเหยี่ยนที่แห้งเหี่ยว ใบหน้าขาวซีด ผมยาวซีด ดูแก่ชรา เป็นไม้ใกล้ฝั่ง ร่างกายที่ส่องริ้วแสงแห่งความตายออกมา.

"ความเสื่อมทั้งห้า อายุขัยของข้า อายุขัยของข้า! ไม่~~~~~~~~~!”

เทียนเหยี่ยนที่ตื่นตระหนกตกใจ พร้อมกับไอ พ่นโลหิตออกมา ร่างกายของเขาที่อ่อนแอจนล้มลงกลับพื้น.

"ไม่!"เทียนเหยี่ยนที่จ้องมองเห่าเม่ยลี่ด้วยความอ่อนล้า แววตาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เผยท่าทางไม่อยากเชื่ออกมา.

"จักรพรรดิพิษปัจจิม ใครคือจักรพรรดิพิษปัจจิม?"เทียนเหยี่ยนที่พึมพำไป.

ร่างกายที่อ่อนล้า ดวงตาหลับลง สิ้นสติไปในทันที!