Chapter 1103 จุดจบของยอดฝีมือ.

สองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว.

การประลองของเนี่ยฟ่านเฉินและกงซูจื่อได้เริ่มขึ้นแล้ว!

ที่ด้านนอกตำหนัก บัลลังก์เก้ามังกรที่ตั้งอยู่ด้านหน้าประตูตำหนัก ซึ่งมีเนี่ยฟ่านเฉินที่นั่งอย่างไม่แยแสรออยู่ ที่ด้านข้างมีเจียงซ่างและกัวซือฝู พร้อมกับข้าราชบริพารนับร้อยคน.

บนลานด้านข้างเองก็มีบัลลังก์ขนาดใหญ่ด้วย แม้ว่าจะไม่เท่ากับบัลลังก์เก้ามังกร ทว่าก็ยังดูอลังการ หนึ่งในบัลลังก์ดังกล่าวนั้น แน่นอนก็คือที่นั่งของจงซาน.

เป็นคำขอของจงซาน โดยมีเทียนหลิงเอ๋อที่นั่งอยู่ข้าง ๆ จงซานด้วยท่าทางเขินอาย ขณะจ้องมองไปยังผู้คนมากมาย ได้แต่ก้มหน้า.

ทั่วทั้งเมืองหลี่เห่าเซิ่งในเวลานี้ที่เปลี่ยนเป็นเงียบงำ บนท้องฟ้าที่มีเมฆชื่อเสียงวาสนาลอยอยู่ ส่องประกายแสงสว่างจ้ากระจายไปทั่ว.

ระหว่างนี้ทุกคนที่รอคอยอย่างเงียบงันพร้อมกับเนี่ยฟ่านเฉิน

"หวึ่ง ~~~~~~~~~~~~~~~!”

ในเวลานั้นบนท้องฟ้าที่มีเสี่ยงเป่าเขาสัตว์ที่ดังก้องขึ้นมาในทันที จากนั้นก็มีเสียงดนตรีดังไปทั่วท้องฟ้า จากที่ไกลออกไป ส่องประกายแสงวับวาว!

เป็นงานที่ค่อนข้างใหญ่โต ทุกคนไม่สามารถวางตาได้เลย หลังจากนั้นหนึ่งก้านธูป แสงที่สว่างจ้าก็หายไป เผยให้เห็นพื้นที่รอบ ๆ .

อีกฝั่งนั้นมีมังกรทองขนาดแสนจั้ง มังกรที่อยู่สูงขึ้นไป ส่วนหนึ่งขดตัวลอยอยู่ มีบัลลังก์บนหัว และบนบัลลังก์นั้นมีหนึ่งร่างในชุดสีเทา ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ พร้อมกับแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.

กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม?ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้? กงซูจื่อ?

ที่ด้านล่างบนส่วนตัวและหางนั้น ใต้มังกรหมื่นจั้งบนแท่นแห่งหนึ่ง มีผู้คนมากมายที่อยู่บนเกร็ดของมังกร.

นอกจากตำหนักหลี่โห่วเซิ่งแล้ว แน่นอนว่าตำแหน่งดังกล่าวสามารถมองเห็นผู้ฝึกตนได้มากมาย.

กับสถานการณ์ที่ค่อนข้างผิดปรกติ กงซูจื่อที่ปรากฎตัวออกมาด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าจะให้ค่าเนี่ยฟ่านเฉินเป็นอย่างมาก.

ทั้งสองกลุ่มที่จ้องมองหน้ากันและกันพร้อมเข้าปะทะ!

"นั่นคือปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"หลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"ไอ้ตัวที่กงซูจื่อนั่งมานั่น มันตัวอะไร?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"นั่นคือหุ่นเชิดอสูร เป็นของวิเศษของเขา!"จินเผิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"ไม่ใช่ นี่มัน ดูเหมือนมังกรมาก ไม่ใช่ว่าดูเหมือนเสี่ยวจินหรอกรึ?!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

ทุกคนที่จ้องมองอย่างระมัดระวัง เป็นความจริง หุ่นเชิดของหุ่นเชิดนั้น ดูเหมือนกับมังกรน้อยเป็นอย่างมาก มังกรตัวใหญ่ที่ราวกับแยกร่างกันออกมา.

"เป็นมัน!"หลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

ใบหน้าของเทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ ขี้ไปยังชายคนหนึ่งในชุดสีฟ้าที่อยู่บนร่างมังกรทอง ชายที่มีผมสีเขียว สายตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย เทียนหลิงเอ๋อที่ชี้ไปยังเขาด้วยความโกรธ เขาที่จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ แววตาที่ครุ่นคิด จดจ้องมองจงซานที่อยู่ข้าง ๆ .

"เจ้าสารเลวนั่น เจี่ยเจี๋ยเลยถูกคำสาป!"เทียนหลิงเอ๋อที่ขบฟันด้วยความโกรธ.

จงซานที่ยกมือกุมมือนางเอาไว้เบา ๆ  "ไม่ต้องกังวล!"

"เจี่ยเจี๋ยหลิงเอ๋อ เจ้าโปรดวางใจได้ ข้าจะจัดการเขาเอง!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.

"อืม!”

มีคนที่คอยปลอบ ทำให้เทียนหลิงเอ๋อเบาใจลง จดจ้องมองไปยังฝั่งตรงข้าม ด้วยสายตาที่เกลียดชัง จงซานที่จ้องมองไปยังหลิงเอ๋อด้วยรักและอาทร หลิงเอ๋อนับตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยเกลียดชังขนาดนี้ ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่านางจะเกลียดชังฝั่งตรงข้ามมากมายนัก.

จงซานที่จ้องมองเทียนเหยี่ยน แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา!

ส่วนเทียนเหยี่ยนนั้น แน่นอนว่ามั่นใจในตัวของเต้าเหรินถู ตระกูลเทียนนั้นก่อนหน้านี้เองก็ไม่ได้เป็นพันธมิตรกับกงซูจื่อแต่อย่างใด เต้าเหรินถูเองก็เป็นยอดฝีมือที่กงซูจื่อเชิญมาเท่านั้น!

ที่ไกลออกไป กงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองกันและกัน จากนั้นอีกฝั่งที่เริ่มเอ่ยปากออกมาในทันที "จะให้ข้าเรียกว่าจี้กงหนี่ หรือเนี่ยฟ่านเฉินดี?"

เนี่ยฟ่านเฉินที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่ได้กล่าวตอบกงซูจื่อแต่อย่างใด.

"เริ่มได้!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .

ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรกับกงซูจื่อ ต้องไม่ลืมว่าทั้งคู่นั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำต่อกัน ไม่ต้องเอ่ยอะไรมากมาย การตัดสินชัยชนะและพ่ายแพ้นั้น เป็นการตัดสินใจนายและผู้ใต้บังคับบัญชา เรื่องนี้ไม่ต้องพูดคุยใด ๆ เพราะคนที่พ่ายแพ้ก็จะต้องสูญเสียสถานะ!

"เต้าเหรินถู!"กงซูจื่อที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .

เต้าเหรินถูที่ก้าวออกมาในทันที.

"การต่อสู้ครั้งแรก ทำให้เต็มที่!"กงซูจื่อ.

"โปรดวางใจ!"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

ร่างของเขาที่บินออกไป ในมือนั้นมีดาบโลหิตที่กวัดแกว่งไปมา พื้นที่รอบ ๆ ปรากฎแสงสีขาวที่ส่องสว่างเจิดจรัสกวาดไปรอบ ๆ  แม้แต่ความหนาวเย็นที่ทำให้อากาศลดลงทันทีซ้ำยังมีหิมะตกลงมาด้วย กลิ่นอายที่รุนแรงจิตสังหารที่หนักหน่วง จนทำให้อากาศรอบ ๆ เย็นลง.

"กลิ่นอายที่หนักรุนแรงจริง ๆ !"แววตาของจงซานที่เป็นประกาย.

"เซิ่งหวัง คนผู้นี้ได้ไล่ล่าสังหารสิ่งมีชีวิตไปมากมาย จนจิตสังหารท่วมท้นแทบจะระเบิดออกมา!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมาเบา ๆ .

"สังหารสะสมจิตสังหาร จนเข้าถึงแก่นของอำนาจสังหาร คนที่ข้าเคยเห็นมาก่อนหน้านี้ก็คงมีเพียงไป๋ฉีเท่านั้น!"จงซานที่พยักหน้ารับ.

"เซิ่งหวัง!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาในทันที.

"ระวังความปลอดภัย กระทำการดังที่พวกเราเคยพูดคุยกันเอาไว้!"

"รับทราบ!"จินเผิงพยักหน้ารับ.

จินเผิงที่ก้าวออกไป พร้อมกับถือง้าวฟางเทียนฮวาจี กลิ่นอายแห่งความอหังการ แรงกดดันที่แผ่เข้าปะกลิ่นอายของเต้าเหรินถู.

"ตูมมม!”

จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของจินเผิงที่เข้าปะทะจิตสังหารของเต้าเหรินถูก กลางอากาศ สร้างความประหลาดใจต่อผู้คนเป็นอย่างมาก.

"ก่อนหน้านี้ที่ทดสอบเจ้า ก็ไม่เท่าไหร่? ครั้งนี้ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!"เต้าเหรินถูที่เอ่ยออกมา แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังการและความตื่นเต้น.

"จะยอมแพ้รึ?!"จินเผิงที่กล่าวหยัน.

"ชิ เป็นใครกันที่ต้องการยอมแพ้!"เต้าเหรินถูที่กล่าวดูแคลนออกมาเช่นกัน.

จินเผิงที่ลอยออกไป ก่อนที่ง้าวฟางเทียนฮวาจีจะฟาดออกไป เต้าเหรินถูกที่ตวัดดาบโลหิตออกมาเช่นกัน.

ห้วงมิติที่สั่นไหว คลื่นพลังที่เข้าปะทุม้วนกวาดออกมารอบ ๆ !

"ตูมมมม!”

พลังที่แข็งแกร่งสองสายเข้าปะทะกัน ห้วงมิติสั่นไหว แม้แต่ปรากฎหลุมดำขึ้นจากการปะทะกันของทั้งคู่.

จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่พวยพุ่ง เข้าปะทะกับจิตสังหารที่รุนแรง พลังอำนาจของทั้งสองที่หนักหน่วง กลิ่นอายที่น่าเกรงกลัวผลักดันกันไปมา เป็นการต่อสู้ที่ดูน่าอึดอัดเป็นอย่างมาก.

การปะทะกันของทั้งคู่ที่ผ่านไปสามชั่วยาม คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะได้.

วิถีสวรรค์สีแดงเข้ม และวิถีสวรรค์สีทองเข้าปะทะกันในทันที.

การปะทะกันของสุดยอดเซียนบรรพชนทั้งคู่ ทำให้ฟ้าดินบรรยากาศรอบ ๆ กลายเป็นวุ่นวายคลุ้มคลั่ง.

ฆ่า ฆ่า ฆ่า!

สู้ สู้ สู้!

การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงของทั้งสอง จากที่ไกลออกไป เสี่ยวเหยาโห่วที่จ้องมองอย่างอึดอัดใจ ใบหน้าที่กลุ้มอกกลุ้มใจ.

วันนั้นที่แขนของเขาขาดออกจากร่าง มันเป็นความอับอายอย่างที่สุด ขณะที่เขาต้องการสังหารจงซานให้ตกตายไป เมื่อจงซานมาถึงเมืองหลี่เห่าเซิ่ง คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานกลับกลายเป็นแขกผู้ทรงเกียรติไป มิใช่ว่าเขากลายเป็นตัวตลกหรอกรึ? ซ้ำข้าราชบริพารของเขา เป็นไปได้อย่างไร? แข็งแกร่งเพียงนี้เลยรึ?

สิบวันหลังจากนั้น!

การต่อสู้ของจินเผิงและเต้าเหรินถูยังไม่จบ ร่างกายของเต้าเหรินถูที่มีโลหิตไหลออกมา ส่วนจินเผิงก็มีบาดาแผลมากมาย ทว่าเต้าเหรินถูก็ยังนับว่าดีกว่าเล็กน้อย.

หวังจิงเหวิน ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังจงซาน "เซิ่งหวัง เต้าเหรินถู ดูเหมือนว่าร้ายกาจกว่าที่พวกเราคิด คราวแรกจินเผิงได้ทดสอบเขา ไม่ได้รายละเอียดอะไรนัก เต้าเหรินถูนั้นไม่ได้ด้อยกว่าจินเผิงเลย หรือต่างกันไม่มาก!"

จงซานที่นั่ง ขณะเคาะนิ้วไปมาอยู่บนเก้าอี้เบา ๆ  จ้องมองไปยังสนามต่อสู้ ดวงตาหรี่เล็ก ผ่านมาสิบวันแล้ว เกี่ยวกับแผนของเขา วันที่สามจินเผิงควรที่จะชนะเต้าเหรินถู คาดไม่ถึงเลยจะลากยาวขนาดนี้ จินเผิงไม่ได้ลืมแผนการอย่างแน่นอน ทว่าเต้าเหรินถูนั้นแข็งแกร่งจริง ๆ .

สิ่งสำคัญที่สุด จิตสังหารนั่น! มีเพียงแค่ไป๋ฉีเท่านั้นที่เขาเคยเห็น.

"หวังจิงเหวิน ส่งข้อมูลของเต้าเหรินถูมาให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"รับทราบ!"

หวังจิงเหวินที่มอบแผ่นริ้วหยกให้กับจงซานในทันที แน่นอนว่าส่วนหนึ่งนั้นได้รับมาจากเนี่ยฟ่านเฉินด้วย.

จงซานที่อ่านข้อมูลทั้งหมด หลังจากนั้นก็หลับตาลงครุ่นคิด.

"เซิ่งหวัง ต้องการเก็บเต้าเหรินถูอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของ หวังจิงเหวินที่เป็นประกายด้วยเชาว์ปัญญาจดจ้องมองจงซาน.

"เก็บ?"เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัย.

"เซิ่งหวังชื่นชอบคนที่มีพรสวรรค์!"หวังจิงเหวินเอ่ย.

"เซิ่งหวังเต้าเหรินถูผู้นี้ เป็นคนร่อนเร่ไร้ซึ่งหลักแหล่ง เดินทางไปทั่วหล้า ต่อสู้เพื่อให้มีชีวิต มีคนตายมากมายด้วยน้ำมือของเขา สิ่งสำคัญที่สุด คนผู้นี้เปี่ยมไปด้วยประสบการณ์ ไม่เคยปล่อยให้ศัตรูเหลือรอด มีหัวใจที่น่าเกรงขาม ไม่เคยปล่อยพยานหลักฐานเอาไว้ เขาเคยสังหารเมืองทั้งเมืองแม้แต่ตระกูลทั้งตระกูล เพียงแค่เรื่องเล็กน้อย."หวังจิงเหวินที่เอ่ยตอบ.

"สังหารคนทั้งเมืองและทั้งตระกูลอย่างงั้นรึ? ไม่ปล่อยให้พยานเหลือรอด? ไม่ต่างกับไป๋ฉีเลย? เหมาะกับฉายาทูตสังหาร มีความสามารถที่น่าพึงพอใจ!"จงซานกล่าว.

ได้ยินจงซานกล่าวชมเต้าเหรินถู หวังจิงเหวินที่พอเข้าใจความหมายของจงซานในทันที.

"เซิ่งหวังโปรดวางใจ พวกเราสามารถเปลี่ยนแผนการเล็กน้อยได้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

จงซานพยักหน้ารับ ไม่ต้องเอ่ยรายละเอียดมากมายนัก ทว่าความหมายของเขาชัดเจนแล้ว ต้าเจิ้งที่เป็นแม่น้ำสายใหญ่ ต้องการคนที่มีสามารถหลากหลายมาใช้งาน นี่คือสิ่งที่จงซานต้องการ!

จินเผิงนั้นคาดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าเต้าเหรินถูจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้ชัดเจนว่าการทดสอบของเขานั้นไม่ได้ละเอียดนัก ส่วนเต้าเหรินถูเองก็คิดเหมือน ๆ กัน คนทั้งสองที่ดวงตาแดงซ่านเต็มไปด้วยจิตสังหาร ดูเหมือนว่าแผนการของจินเผิง การต่อสู้แลกชีวิตนี้ เกิดขึ้นไม่รู้กี่ครั้ง นับตั้งแต่พบเจอกับจงซาน ทำให้พลังฝึกตนของเขา เพิ่มสูงขึ้นไม่น้อย.

สิบวัน ยี่สิบวัน สามสิบวัน!

ทั้งสองที่มีโลหิตอาบทั่วร่าง ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก!

"อำนาจทองคำ ง้าวฟางเทียนฮวาจีทะลวงชีวิต!"

"โลหิตทะลวงสวรรค์!"

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ทั้งสองได้ใช้ทักษะที่น่าเกรงขามสุดท้ายออกมาเข้าปะทะกัน.

"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

หลุมดำขนาดหมื่นจั้งก็ปรากฎขึ้นมาในทันที ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง การต่อสู้นี้ดูเหมือนว่ามาถึงฉากสุดท้ายแล้ว.

หลุมดำที่หายไป ห้างอากาศที่ค่อย ๆ กลับคืนสู่ปรกติ จากนั้นก็ปรากฎร่างสองร่างที่อาบโลหิตหล่นลงสู่พื้น.

เต้าเหรินถูนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าที่ปรากฎรอยแตกร้าวไปทั่ว และทั่วร่างยังมีรอยแตกใยแมงมุม เหลือลมหายใจสุดท้าย ไม่สามารถขยับได้.

ส่วนจินเผิง อยู่ในสภาพอ่อนแอเช่นกัน ทว่ายังคงกุมฟางเทียนฮวาจียันพื้นเอาไว้ หายใจแฮก ๆ อย่างหนักหน่วง.

"กงซูจื่อ การต่อสู้แรกเป็นอย่างไร?"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมา.

"เต้าเหรินถูถูกทำลายชะตาวิถีแตกเป็นเสี่ยง ๆ  ไม่สามารถต่อสู้ได้อีก การต่อสู้แรก ข้าพ่ายแพ้!"กงซูจื่อที่กล่าวง่าย ๆ สบาย ๆ .

ในเวลานั้น เซียนเซิงซือบินออกไป ก่อนที่จะยื่นมือออกไป สร้างเมฆสีขาว นำจินเผิงที่ได้รับชัยชนะกลับมา!

"เซิ่งหวัง เฉินไม่ล้มเหลวในภารกิจ!"จินเผิงที่เผยยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มบาง ๆ .

"รักษาตัวก่อน เซียนเซิงซือจะคอยคุ้มกันเจ้า!"จงซานที่เอ่ยปากออกมา.

"รับทราบ!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับในทันที.

จากนั้นจินเผิงก็ถูกนำกลับเข้าไปในเมืองหลี่เห่าเซิ่งเพื่อฟื้นฟูร่างกายในที่พักรับรองของพวกเขา.

"ชะตาวิถีแตกสลาย ร่างกายปรากฎรอยร้าวไปทั่วร่าง ก่อนหน้านี้มีเพียงกงเชียนที่เป็นเช่นนี้ ทว่าเขาก็สามารถใช้ มหาวิถี ของตัวเองในการรักษาตัวเอง ช่างน่าเสียดาย ที่เต้าเหรินถูยังไม่สามารถก้าวไปถึงระดับนั้น ไม่มีมหาวิถีของตัวเอง คงได้แต่รอคอยหมดอายุขัยไป เว้นแต่พบกับผู้ที่ถือครองทักษะเทวะที่พิเศษถึงพอจะมีหวังรักษา สภาพของเขากล่าวได้ว่าแม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่สามารถรักษาได้ กงซูจื่อเองก็ไม่มีทางรักษาได้!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยสรุปออกมา.

ที่ไกลออกไป เต้าเหรินถูที่พ่ายแพ้ พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ ร่างของเขาที่ถูกกงซูจื่อนำกลับไป.

เต้าเหรินถูที่หลับตาแน่ ภายในใจที่หดหู่ถึงที่สุด ชะตาวิถีที่ฉีกขาด ทำไมเป็นเช่นนี้? ชะตาวิถีที่แตกหักนี้ เท่ากับชีวิตนี้จบสิ้นแล้ว เว้นแต่พบกับคนที่มีทักษะเทวะพิเศษเท่านั้น ไม่เช่นนั้นก็ไม่ต่างจากตาย โดยเฉพาะเซียนบรรพชนแล้ว ชีวิตต่อไปไม่ต่างจากตายอย่างสมบูรณ์.

"เต้าเหรินถู ด้วยการสนับสนุนของเจ้าอย่างเต็มที่ การที่ผลออกมาเช่นนี้ ข้าทำได้คือส่งเจ้าไปจุติใหม่ พร้อมกับเก็บความทรงจำของเจ้าเอาไว้เท่านั้น!"กงซูจื่อเอ่ยเบา ๆ .

ส่งไปจุติใหม่อย่างงั้นรึ? เต้าเหรินถูหลับตาแน่น ภายในใจเต็มไปด้วยความขมขื่น หลังจากจุติใหม่ ทว่าเขาก็ไม่มีทางที่จะอยู่ในระดับเซียนบรรพชน แล้วศัตรูมากมายของเขาหลังจากที่เขาจุติใหม่ล่ะ เขาจะจัดการอย่างไร?

"อืม!"เต้าเหรินถูที่พยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้.