Chapter 1102 ของเดิมพัน
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ภายในเมืองหลี่เห่าเซิ่ง.
ระหว่างนี้จงซานและหวังจิงเหวินที่นั่งเล่นหมากรุกรอ จินเผิงและคนอื่นเองก็รอคอยอย่างใจเย็นเช่นกัน.
"รายงาน!"ในเวลาเดียวกันนั้นองค์รักษ์วังหลวงที่เข้ามาภายในตำหนัก.
"กล่าว!"จงซานที่วางหมากลงเบา ๆ .
"เซิ่งหวังให้ข้ามารายงานว่า กงซูจื่อนั้นได้ส่งสารมาแล้ว ตอนนี้ได้บอกเกี่ยวกับรายละเอียดการต่อสู้แล้ว!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ย.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังองค์รักษ์.
"การต่อสู้เจ็ดรอบ หนึ่งและสองต่อสู้กันในเขตแดนหงส์เพลิง ส่วนอีกห้ารอบต่อสู้ที่เขตแดนแม่น้ำเหลือง การต่อสู้ครั้งที่สามเป็นการต่อสู้ของผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย ส่วนรอบอื่น ๆ อาจมีผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยเข้าร่วมด้วย และการต่อสู้ครั้งที่เจ็ด เป็นการต่อสู้ของเซิ่งหวังและกงซูจื่อ ส่วนคนอื่น ๆ ต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง การต่อสู้ครั้งที่สี่ ห้าหก นั้น เซิ่งหวังจะต้องเป็นคนกำหนดเอง."องค์รักษ์เอ่ย.
หวังจิงเหวินที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้ารับ "นับว่ายุติธรรม!"
"แล้วที่กงซูจื่อกำหนดล่ะ?"จงซานเอ่ย.
"คนแรก เต้าเหรินถู คนที่สอง เทียนเหยี่ยน!"องค์รักษ์เอ่ย.
"เซียนบรรพชน เต้าเหรินถู?เทียนเหยียน?"หวังจิงเหวินที่ครุ่นคิดเล็กน้อย.
"เนี่ยฟ่านเฉินที่เป็นคนสั่งการจริง ๆ ไม่คิดจะลงมืออะไรเลยรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"จงซาน ให้ข้าต่อสู้กับเทียนเหยี่ยน ข้าจะชิงอายุขัยเขามาได้อย่างแน่นอน!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เจ้ารึ?"จงซานที่ครุ่นคิดเล็กน้อย.
"ตอนแรกไม่ใช่ว่าตกลงกันแล้วรึ? ตอนนี้ทำไมถึงได้ลังเลเล่า?"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"คราวแรกนั้นเป็นพวกเราร่วมมือกันจัดการเทียนเหยี่ยน ในเวลานี้เป็นการประลองหนึ่งต่อหนึ่ง ข้าเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้า!"จงซานเอ่ย.
ได้ยินคำพูดของจงซานที่แสดงท่าทางเป็นห่วง เห่าเม่ยลี่ที่แสดงท่าทางกระวนกระวายเล็กน้อย ใบหน้าที่จ้องมองจงซานอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็เอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ "โปรดวางใจเทียนเหยี่ยนไม่สามารถทำอะไรข้าได้ ข้าและเขาต่างก็ใช้วิชาคำสาป นอกจากนี้เทียนเหยี่ยนมีระดับเซียนโบราณเท่านั้น ไม่ได้ห่างกันมากนัก ส่วนวิชาคำสาปนั้นเขาจะต้องด้อยกว่าข้าอย่างแน่นอน."
จงซานจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่ ท้ายที่สุดก็พยักหน้าให้ "ได้ ทว่า หากไม่สามารถสู้ได้ อย่าได้ฝืน หลังจากนี้พวกเราค่อยหาวิธีจัดการเขาด้วยกัน!"
"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่พยักหน้ารับในทันที.
ดังนั้น คู่ต่อสู้ของเทียนเหยี่ยนจึงได้ตัดสินแล้ว.
"เต้าเหรินถู?"หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังองค์รักษ์คนดังกล่าว.
"ครับ คนผู้นี้เคยเดินทางมายังเมืองหลี่เห่าเซิ่ง!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ย.
"หืม? เป็นใคร?"หวังจิงเหวินที่ดวงตาเปล่งประกาย.
"ในเวลานั้นพวกเขามาด้วยกันสามคน เต้าเหรินถู เจียงฉวง ลู่ยวี!"องค์รักษ์เอ่ย.
"เต้าเหรินถู เซิ่งหวังได้มอบข้อมูลมาให้ข้าแล้ว ส่วนเจียงฉวนข้าได้ลองพยากรณ์ได้ข้อมูลมาบ้าง ส่วนลู่ยวีนี้ เจ้ามีข้อมูลหรือไม่?"หวังจิงเหวินเอ่ย.
"ลู่ยวี ผู้น้อยก็เพิ่งรู้จัก ว่าเขาใช้วิชาสร้างภาพให้ท่านได้เห็น!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ย.
จากนั้นก็ปรากฎภาพผู้ฝึกตนคนหนึ่งขึ้นมา.
"หืม นี่คือคนที่มีนามว่าลู่ยวีอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"ใช่ นี่คือนายน้อยลู่!"จินเผิงที่พยักหน้ารับ.
ภาพที่ปรากฎขึ้นนั้น ก็คือนายน้อยลู่ที่ปรากฎขึ้นในเมืองปุถุชนที่เห่าเม่ยลี่และเสี่ยวจินสั่งสอนไป.
"ลู่ยวี มาพร้อมกับเจียงฉวง ดูเหมือนว่าเจียงฉวนจะเป็นตัวหลักในการเจรจา ลู่ยวีเพียงแค่ตามเขามา ไม่ได้มีจุดประสงค์อะไร ทว่ามาในฐานะลูกหลานของกงซูจื่อ เต้าเหรินถูก็คือคนคุ้มครองความปลอดภัยในการเดินทางครั้งนี้!"องค์รักษ์ที่เอ่ยปากออกมา.
"คนกันเอง ง่ายที่จะจัดการ เซิ่งหวัง!"หวังจิงเหวินที่เผยยิ้มอย่างมั่นใจจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ "เรื่องนี้มอบให้กับเจ้า ต้องการสิ่งใดสามารถร้องขอกับเนี่ยฟ่านเฉินได้โดยตรง.
"รับทราบ!"หวังจิงเหวินที่ตอนรับด้วยความเคารพ.
"พวกเจ้าร่วมมือกังหวังจิงเหวิน!"จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังคนอื่น ๆ .
"รับทราบ!"จินเผิงและคนอื่น ๆ พยักหน้ารับพร้อมกัน.
----------------------------------------------------------------------------
เมืองหลี่เห่าเซิ่ง ภายในตำหนักแห่งหนึ่ง.
ข้างในมีคนสามคนยืนอยู่.
หนึ่งในนั้นคือนายน้อยลู่ที่เคยถูกเห่าเม่ยลี่ข่มเหง.
และยังมีเจียงฉวนที่ก่อนหน้านี้ออกมาช่วยลู่ยวีในครั้งนั้น.
และยังมีคนอีกคนที่สวมชุดสีโลหิต แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร ในมือถือดาบยาวสีแดงโลหิต ที่มุมปากเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย เขาก็คือเต้าเหรินถู.
"อาวุโส นี่คือคนที่มีนามว่า จินเผิง คนผู้นี้ท่านไปหยั่งเชิงเป็นอย่างไรบ้าง?"เจียงฉวนที่เอ่ยปากสอบถาม.
"จินเผิง? เป็นเซียนบรรพชนที่ร้ายกาจ ข้าพ่ายแพ้ต่อเขา!"เต้าเหรินถูเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"พ่ายแพ้? ท่านเป็นเซียนบรรพชนที่บรรพชนบอกว่าแข็งแกร่งที่สุด จินเผิงผู้นี้ร้ายกาจจริง ๆ รึ?"ลู่ยวีที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
เต้าเหรินถูเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"อาวุโสจงใจพ่ายแพ้!"เจียงฉวนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"จงใจพ่ายแพ้?"ลูยวีที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เขาไม่ได้คิดต่อสู้ เขาต้องการทดสอบข้าเท่านั้น เนี่ยฟ่านเฉินนั้นไม่ได้เหมือนกับจี้กงหนี่ในอดีต เขาจะรู้ความแข็งแกร่งของข้าอย่างงั้นรึ? ข้าใช้ความแข็งแกร่งเพียง10% จงใจพ่ายแพ้เขา ทว่าข้านั้นก็เห็นความแข็งแกร่งของเขาแล้ว!"เต้าเหรินถูที่เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
"หากเป็นไปตามที่คาดการณ์ เร็ว ๆ นี้ คงจะมีรายชื่อฝ่ายตรงข้ามส่งมาถึง!"เจียงฉวนที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กล่าวยังไม่จบดีด้วยซ้ำ ก็มีองค์รักษ์ขอเข้าพบ.
"เซิ่งหวังส่งข้ามาแจ้งรายชื่อคู่ต่อสู้กับทุกท่าน!"องค์รักษ์คนดังกล่าวยื่นสารส่งให้ก่อนที่จะเดินจากไป.
คนทั้งสามถือสาร จดจ้องมองพร้อม ๆ กัน.
"เป็นความจริง คนแรกก็คือจินเผิง ส่วนอีกคน เห่าเม่ยลี่อย่างงั้นรึ?"เจียงฉวนที่เผยยิ้มออกมา.
"จินเผิง เจ้าสามารถวางใจได้ ส่วนการต่อสู้ที่สอง ใครคือเห่าเม่ยลี่กัน?"เต้าเหรินถูเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"อาวุโส ตราบเท่าที่ท่านสามารถชนะในการต่อสู้แรก เห่าเม่ยลี่จะเป็นใครนั้นอาจารย์บรรพชนจะเป็นคนตัดสินใจเอง!"เจียงฉวนเอ่ย.
"งั้นข้าจะเร่งรีบกลับไปยังเขตแดนน้ำพุเหลืองทันที?แจ้งเรื่องนี้ต่อกงซูจื่อ!"เต้าเหรินถูเอ่ย.
"เช่นนั้นต้องรบกวนอาวุโสแล้ว ข้าและลู่ยวีจะหาข้อมูลรอ เนี่ยฟ่านเฉินย่อมไม่กล้าทำอะไรพวกเรา พวกเราจะอยู่ที่นี่ชั่วคราว เพื่อไม่เป็นตัวถ่วงท่าน สองเดือนหลังจากนี้ บรรพชนคงจะเดินทางมา ในเวลานั้นค่อยพบกันอีกครั้ง!"เจียงฉวนเอ่ย.
"ตกลง!"
เต้าเหรินถูที่บินออกไปด้วยความเร็ว.
-------------------------------------------------------------------------
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น.
ตลอดเดือนนี้ จงซานไม่ได้สนใจการประลองนัก ทว่าอยู่เป็นเพื่อนเทียนหลิงเอ๋อ เรื่องทุกอย่างนั้นถูกจัดการโดยหวังจิงเหวิน.
"การเตรียมการเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถามออกไป.
"แผนการต่าง ๆ ได้เผยออกมาแล้ว."หวังจิงเหวินที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"
"เนี่ยฟ่านเฉินและกงซูจื่อพวกเขาที่ยืนอยู่บนตำแหน่งประมุขของตระกูล แน่นอนข้าพบว่าลู่ยวีได้แจ้งเรื่องไปยังเนี่ยฟ่านเฉินแล้ว เกี่ยวกับการเดิมพันเล็ก ๆ ของพวกเขา!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เดิมพันอะไร?"
"เดิมพันเกี่ยวกับชัยชนะครั้งแรกนี้ จะเป็นจินเผิงหรือเต้าเหรินถู!"
"ของเดิมพันรึ?"
"หากจินเผิงพ่ายแพ้ ฝั่งพวกเราจะต้องสูญเสียอุปกรณ์เซียนบรรพชนและแส้ต้าเฉินของเจียงจื่อหย๋า!"
"แล้วเจียงจื่อหยายอมอย่างงั้นรึ?"
"เนี่ยฟ่านเฉินที่และเจียงจื่อหยาเองก็ยอมรับ เป็นเนี่ยฟ่านเฉินเองที่เสนออุปกรณ์เซียนบรรพชนอีกชิ้นออกมา!"
"สองอุปกรณ์เซียนบรรพชน และหนึ่งในนั้น ใต้สวรรค์แห่งนี้ทุกคนต่างก็รับรู้ถึงแส้ต้าเฉิน การเดิมพันนี้นับว่ามากมายนัก แล้วฝ่ายตรงข้ามเดิมพันด้วยอะไร?"
"ดาบปิงเสวี๋ยของเต้าเหรินถู นี่คือดาบที่เป็นดั่งโลหิตของเต้าเหรินถูเลยก็ว่าได้!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เต้าเหรินถูนั้นได้เดินทางไปยังเขตแดนน้ำพุเหลืองแล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเป็นสิ่งที่ลู่ยวีตกลงไปเองรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เป็นเช่นนั้นแน่นอน หลังจากที่เขาได้ยินแส้ต้าเฉิน ก็ดวงตาเป็นประกายแล้ว นอกจากนี้จินเผิงได้ไปตรวจสอบเต้าเหรินถู สร้างความเข้าใจผิดว่าเต้าเหรินถูต้องชนะแน่นอน มีรึที่พวกเขาจะไม่ยอม?"หวังจิงเหวินที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หากพวกเขาพ่ายแพ้ แล้วจะยอมรับอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เอ่ยสอบถาม.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังจินเผิง ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า "ตราบเท่าที่เจ้าชนะ เขาจะยอมหรือไม่ยอมก็ตาม แต่เรื่องนี้ได้มีการบันทึกเอาไว้ในหยกบันทึกแล้ว และยังได้ส่งไปทั่ว กระจายไปทั่วเขตแดนหยินแล้วด้วย!"
"กับข้อตกลงของลูยวีนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เต้าเหรินถูจะไม่รู้!"จินเผิงที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
"แน่นอนว่าเต้าเหรินถูไม่ยินยอมมอบดาบแน่ ทว่านี่เป็นคำพูดจากลูกหลานของกงซูจื่อ เขาก็คงได้แต่สาปแช่งอยู่ในใจ เขาที่ติดตามช่วยเหลือกงซูจื่อ คงไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้."หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่เป็นจุดอ่อนที่เปราะบาง หากสามารถควบคุมจิตใจของฝ่ายตรงข้ามได้ ก็จะสามารถได้รับชัยชนะ!"จงซานที่พยักหน้ากล่าวชมและยอมรับ.
กับคนเช่นจงซาน ยังมีวิธีอีกหลายอย่างที่ใช้ในการต่อสู้กับฝ่ายตรงข้าม และหนึ่งในนั้นคือการควบคุมจิตใจของฝ่ายตรงข้าม.
"ควบคุมใจฝ่ายตรงข้ามรึ? เซียนเซิงหวัง ท่านช่างอมหิตนัก!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อมหิต? นี่เพียงแค่เริ่มเท่านั้น รอดูไปก่อน ยังมีเรื่องที่ยอดเยี่ยมหลังจากนี้อีก!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เพียงแค่เริ่มรึ?"จินเผิงที่จ้องมองไปยังหวังจิงหวินเงียบ ๆ ก่อนที่จะกล่าวในใจ "โชคดีที่ไม่ใช่ข้าอยู่ฝั่งตรงข้าม!"
-----------------------------------------------------------
ภายในห้องอักษรของเนี่ยฟ่านเฉิน.
ด้านในนั้นมีเพียงเหล่าเสนาธิการคนสำคัญ ซึ่งรวมกัวซือฝู เจียงซ่างและเส้าเฟยโห่ว.
เนี่ยฟ่านเฉินที่ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ เหล่าขุนนางทุกคนที่ได้แต่เงียบรอคอย.
หลังจากผ่านไปชั่วขณะ เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมา "เจ้าเห็นว่าอย่างไร?"
"เซิ่งหวัง หวังจิงเหวินคนนี้ ช่างเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่หายากยิ่งนัก!"เจียงซ่างที่เอ่ยปากออกมาเป็นคนแรก.
"เขานำแส้ต้าเฉินของเจ้าไปเดิมพัน เจ้าไม่โกรธเขาอย่างงั้นรึ?"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แส้ต้าเฉิน? เป็นของนอกกาย เจียงซ่างต้องใส่ใจกับสิ่งไม่มีชีวิตได้อย่างไร หากเซิ่งหวังสามารถแลกเปลี่ยนสิ่งนั้นกับหวังจิงเหวินได้ เจียงซ่างผู้นี้ย่อมเต็มไปด้วยความยินดี!"เจียงซ่างที่กล่าวออกมาตามตรง.
"เสนาบดีเจียงกล่าวได้ถูกต้อง หวังจิงเหวินที่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างทรงพลัง และยังมีแผนการร้ายซ่อนเอาไว้ด้วย เป็นคนที่เกินกว่าจะจินตนาการถึง."เส้าเฟยโห่วที่พยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวังต้องการหวังจิงเหวินอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่สอบถามออกไป.
"ดูไปก่อน!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
---------------------------------------------------------
ภายในตำหนักแห่งหนึ่งซึ่งมีเจียงฉวนและลู่ยวี.
"อาจารย์อา ท่านกล่าวว่าของเดิมพันไม่คู่ควรอย่างงั้นรึ?อุปกรณ์เซียนบรรพชนและแส้ต้าเฉิน ข้าได้บันทึกเอาไว้หมดแล้ว ในเวลานั้นไม่มีทางที่พวกเขาจะกล้าบิดพลิ้วเรื่องแส้ต้าเฉินรึ? และยังมีอีกหนึ่งอุปกรณ์เซียนบรรพชนที่ได้มาเปล่า ๆ คุ้มค่านัก."ลู่ยวีที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"พวกเราคุ้มค่าเกินไป ทำให้ข้ารู้สึกไม่ดีนัก."เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"อาจารย์อาไม่จำเป็นต้องกังวล ชัยชนะนั้นได้ถูกกำหนดแล้ว ถึงพ่ายแพ้ ดาบโลหิตที่พวกเขาต้องการ เต้าเหรินถูก็ไม่มีทางมอบให้แน่ นอกจากนี้เรื่องนี้มีแต่พวกเราที่มีแต่ได้กับได้!"ลู่ยวีเอ่ยตอบ.
