Chapter 1000 การต่อสู้ที่ตำหนักยามา.
กลิ่นอายของเซียนโบราณทั้งสี่ที่กำลังกดดันผลักกลิ่นอายของโหลวซิงเฉิน.
แม้นว่าโหลวซิงเฉินจะอยู่ในระดับเซียนโบราณ ทว่าหลันเติ้ง หมี่เล่อ เนี่ยนเปิน ไท่จื่อใหญ่พวกเขาต่างก็มีระดับเซียนโบราณเช่นกัน แน่นอนว่าย่อมสามารถกดดันโหลวซิงเฉินได้.
อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งสี่ก็ยังไม่ได้เร่งรีบลงมือแต่อย่างใด.
"อรหันหลันเติ้ง อรหันหมี่เล่อ ช่วยข้าสังหารพวกมัน!"อ๋องยามาที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังคงไม่ลงมือ เพียงแค่ปลดปล่อยกลิ่นอายออกมาเท่านั้น.
"เซิ่งหวังจง วันนี้เป็นวันแต่งงานใหญ่ของอ๋องยามา ทั่วสวรรค์รับรู้กันทั่ว ขอให้ท่านไปซะเถอะ!"หลันเติ้งที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
เซิ่งหวังจง? เหล่าผู้ฝึกตนภูตที่เผยท่าทางประหลาดใจ จงซานคือเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ?
เนี่ยนโหยวโหยวที่ต้องการกล่าวอะไรบางอย่าง ทว่าจงซานที่ให้นางไปอยู่ด้านหลัง โดยมีหนานกงเซิ่งและเซียนเซิงซือคอยป้องกันอยู่.
"ไปอย่างงั้นรึ? เรื่องที่ข้าจงซานต้องการทำ กับคำพูดของเจ้า คิดว่ามันเพียงพออย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา พร้อมกับปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.
เหล่าผู้ฝึกตนภูตมากมายต่างก็จ้องมองด้วยความสนใจ ภายในใจที่รู้สึกประหลาดใจ แม้แต่ตัวตนในตำนานอย่างอรหันต์โบราณหลันเติ้ง ยังไม่สามารถสั่งการได้ จงซานที่แข็งแกร่งกว่าหลันเติ้งอย่างงั้นรึ?
หลันเติ้งที่ขมวดคิ้วไปมา ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า "เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของตำหนักยามาเหล่าอรหันต์ย่อมไม่สามารถมองข้ามได้ หลันเติ้งคงทำได้แค่ล่วงเกินแล้ว!"
อรหันต์หมี่เล่อเองก็ไม่ได้กล่าวอะไร ทว่าก็ส่งแรงกดดันไปยังฝั่งของจงซานเช่นกัน.
"จงซาน คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะมาอยู่ที่นี่? หนี้ครั้งก่อน ข้าจะคิดมันกับเจ้าที่นี่เลย!"เนี่ยนเปิ่นที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความเย็นชา.
จงซานที่จ้องมองไปยังเนี่ยนเปิ่นอย่างไม่สนใจ ก่อนที่จะจ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.
"ศาลเทพอู๋เซี่ยง ไท่จื่อใหญ่เนี่ยนข่านอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.
"ได้ยินชื่อเสียงของเซิ่งหวังจงมานาน คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาพบกันในที่แห่งนี้ กับการทำอะไรที่คาดไม่ถึง คู่ควรกับชื่อเสียงจริง ๆ !"เนี่ยนข่านที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่เคร่งขรึม.
"เนี่ยนเปิ่น เนี่ยนข่าน พวกเจ้าต้องสังหารจงซานให้กับข้า!"อ๋องยามาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เนี่ยนเปิ่นและเนี่ยนข่านเองก็ยังคงไม่ลงมือในทันที เพราะว่าการจะจัดการจงซานและโหลวซิงเฉิน เพียงแค่พวกเขายังไม่พอ จำเป็นต้องรวมกำลังกับหลันเติ้งและหมี่เล่อด้วย.
ยามาที่เห็นทุกคนเอาแต่นิ่งไม่ลงมือสักที ก็รู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
"วิ้ง วิ้ง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลิ่นอายที่หนักหน่วงบ้าคลั่งที่รุนแรงแผ่ออกมา จนทำให้ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า.
พื้นที่รอบ ๆ ยอดฝีมือในชุดสีแดงโลหิตที่บินมาแต่ไกล.
" 16 จูซวินเซียวอย่างงั้นรึ? ทูตจูซวินเซียวมาด้วยตัวเองอย่างงั้นรึ?"ที่ไกลออกไปนั้นไม่รู้ว่าเป็นใครที่เอ่ยออกมา.
"ทูตจูซวินเซียวนั้น พวกเขาไม่ได้อยู่ในการสั่งการของอ๋องยามา พวกเขาทำงานด้วยตัวของพวกเขาเอง คาดไม่ถึงเลยว่าจะเดินทางมา?"
"จงซานอยู่ในสภาพอนาถอย่างแน่นอน!"
..................
......
ชายสิบหกคนในชุดสีแดง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเคร่งขรึม.
"เซียนโบราณอย่างงั้นรึ? ทูตจูซวินเซียว?"หลันเติ้งที่ตกใจเล็กน้อย.
"ตำหนักยามาหนึ่งในซือตาน ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ !"หมี่เล่อพยักหน้ารับ.
"อ๋องยามา ในเมื่อในตำหนักยามาก็มียอดฝีมือเช่นนี้ พวกเราคงไม่ต้องลงมือ!"หลันเติ้งที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มีทางเลือกที่ต้องก้าวออกมา ทว่าในเมื่อตอนนี้เมื่อทูตจูซวินเซียวออกมาแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่พวกเขาจะหาเรื่องใส่ตัวเอง.
หมี่เล่อเองก็ถอยออกมาเช่นกัน.
เนี่ยนเปินและเนี่ยนข่านที่จ้องมองหน้ากันและกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะถอยออกมาเช่นกัน.
16 ทูตจูซวินเซียว คาดไม่ถึงจะอยู่ในระดับเซียนโบราณ? แล้วทำไมอ๋องยามาถึงได้มีพลังฝึกตนต่ำนักล่ะ?
สิบหกจูซวินเซียวนั้น จดจ้องมายังกลุ่มของจงซาน พวกเขาที่ล้อมรอบเป็นวงกลม.
"ทูตจูซวินเซียว? พวกเจ้ามากันครบเลยรึ?"ใบหน้าของอ๋องยามาที่กระตุกกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่ใช่ว่าเจ้าส่งข่าวไปรึไง?"ทูตจูซวินจูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ข้าส่งข่าวไป ก่อนหน้านี้ แต่คิดว่าน่าจะมา 1-2 คน ไม่คิดว่าจะมากันครบ เรื่องนี้....!"ใบหน้าของอ๋องยามาที่กล่าวออกมาด้วยความกระอักกระอ่วน.
"ตำหนักยามาหนึ่งในซือตาน เป็นตำหนักอันทรงเกียรติ แต่เจ้ากลับทำให้ตำหนักยามาต้องอับอาย หลายพันปีมานี้ เจ้าเอาแต่กอบโกยหาความสุขใส่ตัวเอง พลังฝึกตนเลยไม่ก้าวหน้า ไม่สามารถทะลวงผ่านไปยังระดับมหาเซียนได้ หลังจากนี้คงต้องพูดคุยแล้วว่าเจ้ามีคุณสมบัติที่จะเป็นอ๋องยามาหรือไม่!"หนึ่งในทูตจูซวินเซียวกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
พูดคุยเรื่องคุณสมบัติของอ๋องยามาอย่างงั้นรึ?
ได้ยินคำพูดดังกล่าวแล้ว ใบหน้าของอ๋องยามาถึงกับขาวซีด ไม่มีแม้แต่มีเสียงเปล่งออกมา เขาที่ลอบมอง 16 ทูตจูซวินเซียวด้วยความซับซ้อน ตราบเท่าที่พวกเขาเห็นด้วยกันทั้งหมด ตำแหน่งอ๋องยามาก็จะถูกเปลี่ยน.
"ทูตตำหนักยามาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองด้วยความจริงจังไปยัง 16 ทูตจูซวินเซียวที่กำลังพูดคุยกัน.
ทูตตำหนักยามามีสิบหกคนอย่างงั้นรึ?นี่คือยอดฝีมือของตำหนักยามา เหมือนกับหนี่ปู่ซา ที่เป็นทูตของตำหนักสังสารวัฏเช่นกัน หนี่ปู่ซาที่แปลกประหลาดลึกล้ำ คนทั้งสิบคนเองแน่นอนว่าจะต้องทรงพลังไม่แตกต่างกัน แม้นว่าจะไม่รู้ความสามารถของพวกเขา ทว่าก็ไม่สามารถประมาทได้อย่างแน่นอน.
สิบหกทูตจูซวินเซียวที่จ้องมองมายังกลุ่มจงซานพร้อม ๆ กัน.
"กล้าทำให้ชื่อเสียงของตำหนักยามาเสียหาย ต้องตาย!"เสียงของทูตจูซวินเซียวคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"ต้องตาย!"เหล่าทูตจูซวินเซียวคนอื่น ๆ ที่กล่าวตามออกมาพร้อมกัน.
สิ้นเสียงจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงเผยออกมาโถมทับไปยังกลุ่มของจงซานในทันที.
จิตสังหารของเซียนโบราณทั้งสิบหกคนที่ปลดปล่อยออกมาพร้อม ๆ กัน โหลวซิงเฉินที่นำคันศรเสวียนหยวนออกมา ทว่ากับเซียนโบราณทั้งสิบหกคนไม่รู้เช่นกันว่าจะเริ่มเล็งไปยังใครก่อน นอกจากนี้การจะหลบหนีจากการปิดทางของเซียนโบราณสิบหกคน ก็ยากจะทำได้ เวลานี้ต้องทำเช่นไร?
"ตราตำหนักยามา!"หนึ่งในทูตจูซวินเซียวที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ผนึกตำหนักยามา? จงซานเคยได้ยินมาก่อนและรู้จักมันในทันที เพราะว่าก่อนหน้านี้ หนี่ปู่ซาเคยใช้ตราตำหนักสังสารวัฏเช่นกัน เป็นตราประทับที่ทรงพลังมาก สามารถสังหารเซียนโบราณได้ นับว่าเป็นสิ่งของที่เปี่ยมไปด้วยพลังจริง ๆ .
สิบหกเซียนโบราณที่ทำมุทราชี้ออกไป รวมพลังกันใช้วิชาลับส่งตราประทับดังกล่าวลอยออกไป.
"วูซซซ!"
บนอากาศปรากฎตราประทับสีดำขนาดใหญ่ ปลดปล่อยแรงกดดันที่น่าเกรงขามปกคลุมไปทั่วเมืองยามา.
แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังที่โถมทับมายังกลุ่มของจงซาน ราวกับว่าจะบีบให้แหลกเละไปในทันที.
โหลวซิงเฉินที่ปล่อยลูกศรยิงออกไป.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังลั่น ทว่าพริบตาเดียว ตราประทับที่ขยายใหญ่ออกมา บดขยี้ลูกศรให้สลายหายไป และยังกดทับลงมายังตำแหน่งของจงซานและพรรคพวก.
ที่ไกลออกไปนั้น ผู้คนมากมายต่างก็จดจ้องมองตราประทับสีดำที่ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
นี่คือสิ่งล้ำค่าในตำนานของตำหนักยามา ตราผนึกตำหนักยามา?
ผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมาด้วยแรงบีบกด สิ่งก่อสร้างรอบ ๆ ถึงกับแตกสลายด้วยกลิ่นอายดังกล่าว ทว่ากลิ่นอายดังกล่าวนั้น เซียนเซิงซือและหนานกงเซิงหาได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย.
จงซานที่ไม่ได้รู้สึกถึงวิกฤติแต่อย่างใด ยังคงจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า จดจ้องมองไปยังผนึกขนาดใหญ่?
จงซานที่ยื่นมือออกไป ก่อนที่จะปรากฎตราประทับขึ้นในมือของเขา.
ตราหยกราชวงศ์ ตราครรลองสวรรค์!
ตราครรลองสวรรค์ที่ลอยขึ้นไปบนฟ้า พร้อมกับเข้าปะทะตราตำหนักยามา.
ขณะที่ลอยขึ้นไปบนฟ้า ดูเหมือนว่าตราครรลองสวรรค์ที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย ไม่สามารถเอาชนะตราตำหนักยามาได้.
อย่างไรก็ในพริบตาเดียวกันนั้น มุกสีแดงชาดบนตราครรลองสวรรค์ก็ส่องประกายออกมาในทันที ก่อนที่จะส่องแสงสว่างเจิดจ้าราวกับดวงตะวันส่องออกมารอบ ๆ .
แสงสีแดงที่ยิ่งใหญ่ พลังวิญญาณที่สูงศักดิ์ ไม่ว่าใครก็ตามที่สัมผัสได้ถึงกับหวาดกลัว จำเป็นต้องหมอบราบด้วยความเคารพ!
แสงสีแดงที่ปกคลุมตราครรลองสวรรค์ ก่อนที่จะพุ่งเข้าปะทะตราตำหนักยามาบนท้องฟ้าเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดการระเบิดใหญ่ กับพลังที่น่าเกรงขามทั้งสอง ภายในนรกเสียงหวีดหวิว ปราณทมิฬมากมายกำลังไหลกลับมายังตำหนักยามา พร้อมกับสนับสนุนพลังให้กับตราตำหนักยามา.
ทว่าตราครรลองสวรรค์ที่มีเพียงมุกสีแดงที่ปลดปล่อยแสงสีแดงปกคลุมไปรอบ ๆ .
ตราประทับทั้งสองที่เข้าปะทะกัน ไม่มีฝ่ายใหนเสียเปรียบ.
หลันเติ้งและคนอื่น ๆ เผยใบหน้าจริงจังออกมา.
"ตราตำหนักยามา? เคยได้ยินว่ามีเพียงแค่ราชันย์เทพหยกเห่าเทียนที่สามารถรับมือได้ ทว่าตราประทับของศาลเทพนั้นไม่สามารถขวางได้ แต่ว่าทำไมตราของจงซานถึง..........!"หลันเติ้งที่เผยใบหน้าไม่อยากเชื่ออย่างที่สุด.
"ตื่นขึ้นมา!"จงซานที่ชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ภายใต้เสียงที่เคร่งขรึมของจงซาน แสงสีแดงที่เข้มขึ้นในทันที กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรง เกิดระเบิดดังสนั่น ห้วงมิติที่สั่นไหวเล็กน้อย ก่อนที่จะเริ่มสั่นสะเทือนเป็นระลอกขยายออกไป.
คลื่นมิติที่เคลื่อนไหวไปรอบ ๆ เมืองยามา เกิดเป็นแผ่นดินไหวสิ่งก่อสร้างพังทลายลงในทันที.
ห้วงมิติที่บิดเบี้ยวสั่นเป็นระลอก ทำให้เกิดแผ่นดินเลื่อน ทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองแม้แต่กำแพงเมืองเริ่มพังทลาย เมืองยามาที่ตกอยู่ในความวุ่นวาย.
มีเพียงตำหนักยามาที่ยังคงแข็งแกร่งตั้งตระหง่านยืนยงไม่เป็นอะไรเลย.
"โหลวซิงเฉิน ยิงไปยังคนผู้นั้น!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"รับทราบ!"
โหลวซิงเฉินที่นำศรห้าลูกยิงออกไป ศรสีทองที่ยิ่งออกไปยังทูตจูซวินเซียวห้าคน.
ทูตจูซวินเซียวที่กำลังควบคุมตราตำหนักยามาอยู่ ทว่าศรสีทองนั้น ไม่มีใครรู้ว่ามันน่าเกรงขามเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง.
"ตูมมม!" "ตูมมม!" "ตูมมม!" ........................
ลูกศรของโหลวซิงเฉิน เมื่อครั้งเทือกเขาเซิ่งซือนั้น ทุกคนต่างก็รู้ดีว่ามันทรงพลังขนาดใหน.
ห้าเซียนโบราณ ที่หวั่นเกรง พวกเขาทั้งห้าที่หลบลูกศรในทันที ทันใดนั้นผนึกตำหนักยามาก็อ่อนแอลงทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ตราผนึกครรลองสวรรค์ที่ปลดปล่อยพลังกระแทกผนึกตำหนักยามาระเบิดดังสนั่นลอยออกไปในทันที.
11 ทูตจูซวินเซียวได้รับแรงสะท้อนกลับมาในทันที.
ฟิ้ว!
จากนั้นโหลวซิงฉินที่ปล่อยห่าธนูออกไปยังเหล่าทูตจูซวินเซียวในทันที ตราตำหนักยามาที่ไม่มีพลังสนับสนุน ก็สลายหายไปในอากาศทันที.
"ตราผนึกราชวงศ์จงซาน คืออุปกรณ์เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"หลันเติ้งที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
บนท้องฟ้า สิบหกทูตจูซวินเซียวหลังจากพลังของผนึกตำหนักยามาหายไปแล้ว ทันใดนั้นก็ไม่คิดที่จะใช้ผนึกตำหนักยามาอีก พวกเขาที่นำอาวุธของตัวเองออกมา! พร้อมกับป้องกันศรของโหลวซิงเฉิน ส่วนหนึ่งที่เตรียมพุ่งเข้าไปสังหารจงซาน.
การต่อสู้อย่างเป็นทางการได้เริ่มขึ้นแล้ว กลุ่มของจงซานกำลังจะต่อสู้กับสิบหกทูตจูซวินเซียว.
การต่อสู้ที่รุนแรงดังขึ้นกระจายไปทั่วตำหนักยามา พลังทำลายของเซียนโบราณนั้น ทำให้สิ่งก่อสร้างรอบ ๆ เสียหายอย่างหนัก มีเพียงแค่ตำหนักยามาที่ยังทรงพลังแข็งแรง ส่วนพื้นที่อื่น ๆ ที่เสียหายพังทลายลงอย่างสมบูรณ์.
ทว่าที่ปากทางเข้าของตำหนักยามา ในเวลานี้มีคนผู้หนึ่งที่สวมจีวร หมวกของเขาเป็นหมวกหลวงจีนรูปดอกบัว.
บนคอมีประคำห้อยอยู่ หนวดเขาที่ยาวลงมา ใบหน้าดูสงบ ถือไม้เท้า ก้าวเข้ามาที่ด้านหน้าตำหนักยามา จ้องมองมายังการต่อสู้ที่รุนแรงด้านหน้า.
"ปู่ซาอ๋องตี้จาง!"เหล่าองค์รักษ์ของตำหนักยามาที่แสดงความเคารพออกมา.
ปู่ซาอ๋องตี้จาง หลั่นเติ้งและอ๋องยามาและคนอื่น ๆ รับรู้ได้ในทันที.
"ปู่ซาอ๋องตี้จาง ภายในนรกมีโจรร้ายมาเยือน ตอนนี้ 16 ทูตจูซวินเซียวกำลังจัดการพวกเขาอยู่ ขอให้ท่านลงมือ ช่วยเหลือสังหารเหล่าโจรร้ายด้วย!"อ๋องยามาที่กล่าวออกมาในทันที.
"ถูกหรือผิด ข้าย่อมรู้ดี!"อ๋องตี้จางที่ส่ายหน้าไปมา.
แม้นว่าเขาจะยังไม่ปรากฎ ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้น อ๋องตี้จางเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง.
อ๋องตี้จางที่จ้องมองไปยังที่ไกลออกไป ที่กลางลานนั้น 16 ทูตจูซวินเซียวที่ลงมือพร้อมกันทว่ากลับได้เปรียบเพียงเล็กน้อย! เมื่อเข้าปะทะกับคนห้าคน ทว่าการต่อสู้นี้เพิ่งเริ่มขึ้นเท่านั้น.
"จงซาน? มหาเซียนขั้นที่สี่ กลับสามารถรับมือเซียนโบราณได้อย่างคาดไม่ถึง?"อ๋องตี้จางที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
เห็นพลังฝึกตนของจงซาน แน่นอนว่าเขาจะต้องก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนแล้วเท่านั้น.
