เครื่องจำลองสยองขวัญ บทที่ 59 มวยอาวุธ
อยู่บนเวทีสี่เหลี่ยมจัตุรัส ซูอู่มีความรู้สึกแปลกประหลาด
หลัง ไหล่ และเข่าของเขารู้สึกเจ็บแปลบๆ
ราวกับมีสายตาของผู้สอดแนมลอบมองส่วนต่างๆ ของร่างกายเขาไปมา ทำให้เขาเกิดความรู้สึกเตือนภัยขึ้นมาเองโดยธรรมชาติ
"การเฝ้าระวังของกล้องวงจรปิดที่มีต่อตัวฉัน ก็สามารถกระตุ้นพรสวรรค์ 'โจมตีตามสัมผัส' ทำให้กล้ามเนื้อทั่วร่างของฉันเกิดการเตือนภัยล่วงหน้าด้วยหรือ?"
ซูอู่เงยหน้ามองไปที่มุมมืดแห่งหนึ่ง
เขามั่นใจว่าในมุมนั้นจะต้องซ่อนกล้องวงจรปิดอยู่แน่นอน
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เฝ้าดูตัวเขาอยู่รอบๆ นี้ กลับทำให้ตัวเขาเกิดความรู้สึกเตือนภัยขึ้นมา
ต้องบอกว่า ทักษะ 'โจมตีตามสัมผัส' ที่พัฒนามาจากความทรงจำของกล้ามเนื้อนี้ แข็งแกร่งจนน่าตกใจ
ก้มมองหญิงสาวร่างเล็กฝั่งตรงข้าม --- ครูสอนมวยอาวุธ 'ซ่านอวี่' ซูอู่พูดว่า: "ได้ครับ"
ตอนนี้ตัวเขาเหมือนฟองน้ำก้อนหนึ่ง กำลังดูดซับท่าทางและเทคนิคมวยต่างๆ อย่างบ้าคลั่ง เพื่อเติมเต็มตัวเอง
แม้แต่มวยอาวุธที่เป็นเพียงการกระตุ้นพลังของร่างกาย ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งเหนือธรรมชาติเลย ซูอู่ก็เรียนรู้อย่างกระหายและหิวโหย
ย่อมมีเวลาที่จะเชื่อมโยงความรู้เข้าด้วยกันได้!
"งั้นเริ่มกันเลย!"
ซ่านอวี่คาดหวังการประลองครั้งนี้อย่างมาก
เธอเป็นศิษย์คนสุดท้ายที่เข้าสำนัก แต่กลับเป็นคนที่อาจารย์ให้ความสำคัญที่สุด
ครั้งหนึ่งอาจารย์เคยคาดหวังกับเธอมาก เชื่อว่าเธอจะสามารถ 'ทะลุขีดจำกัด' ได้สำเร็จด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่
แต่จนถึงตอนนี้ ไม่ว่าจะทดลองกี่ครั้ง เธอก็ยังห่างจากการ 'ทะลุขีดจำกัด' เพียงก้าวเดียวเสมอ
แม้อาจารย์จะบอกว่า การห่างจากการทะลุขีดจำกัดเพียงก้าวเดียว กับการทะลุขีดจำกัดจริงๆ นั้นแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ซ่านอวี่ก็ยังไม่ยอมรับ
เธอเคยเอาชนะหลายคนที่เหมือนเธอ คือเหลือเพียงก้าวเดียวก็จะทะลุขีดจำกัดได้แล้ว!
ทำไมถึงไม่สามารถเทียบกับผู้ที่ทะลุขีดจำกัดจริงๆ ได้?
เธอต้องทำลายกฎนี้ให้ได้!
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ชายคนนี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามดูเหมือนไม่สนใจเธอเลย ช่างน่าโมโหจริงๆ!
'ขวานขา'!
โครม!
ในชั่วขณะที่เสียงของซ่านอวี่จบลง ขาข้างหนึ่งของเธอก็ฟาดฝ่าอากาศ ทิ้งเงาหลายสายไว้เบื้องหลัง กวาดอย่างรุนแรงไปทางร่างของซูอู่!
สายตาของซูอู่จับจ้อง เห็นเงาขากวาดมา ราวกับเห็นขวานยักษ์ฟันลงมา --- เขาเอียงตัวหลบ มือข้างหนึ่งกำนิ้วเป็นอุ้งเสือ ผลักไปที่กระหม่อมของซ่านอวี่!
อู้!
อากาศถูกอัดแน่นในฝ่ามือของเขา ส่งเสียงคำรามของเสือดุร้าย!
เผชิญหน้ากับฝ่ามือนี้ของซูอู่ เท้าที่กวาดมาของซ่านอวี่เหยียบพื้นอย่างแรง ขาอีกข้างหมุนตามมา เข่าพุ่งชนตรงไปที่ท้องของซูอู่ ในขณะเดียวกัน มือข้างหนึ่งก็ชี้นิ้วเป็นดาบ แทงตรงไปที่อุ้งมือเสือที่ผลักมาของซูอู่!
ดาบนิ้ว!
ปั้ก!
ร่างของซูอู่หยุดชะงัก อุ้งเสือกลายเป็นกรงเล็บนกอินทรี ความเร็วเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ล็อคไปที่ดาบนิ้วที่แทงตรงมาของซ่านอวี่!
ความเร็วของซ่านอวี่ไม่สามารถเทียบกับเขาได้เลย ถูกเขาล็อคนิ้วไว้โดยตรง
และในขณะนี้ ร่างของเธอหมุนตัว พุ่งเข้าสู่อ้อมอกของซูอู่ --- ส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของแขนอีกข้างคือศอก พุ่งชนอย่างรุนแรงเข้าใส่หน้าอกของซูอู่!
หอกศอก!
ซูอู่ปล่อยมือที่จับนิ้วของซ่านอวี่ พร้อมกับถอยหลังหนึ่งก้าว หลบการโจมตีด้วยศอกของซ่านอวี่
หลังจากแลกเปลี่ยนการโจมตีกันสองสามครั้ง เขาก็เข้าใจหลักการของ 'มวยอาวุธ' แล้ว
นั่นคือการใช้ส่วนต่างๆ ของร่างกายอย่างชำนาญ เปลี่ยนส่วนต่างๆ ของร่างกายให้เป็นอาวุธ ทุกการเคลื่อนไหวสามารถทำร้ายศัตรูได้!
"ทำไมคุณถึงถอย?
สู้ไม่ไหวแล้วเหรอ?"
ซ่านอวี่ลุกขึ้นบุกเข้ามาอีกครั้ง ก้นบึ้งของดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้มากขึ้น
เธอรู้สึกถึงโอกาสที่จะเอาชนะ!
หญิงสาวร่างเล็กประกบแขนทั้งสองข้าง ฟันเฉียงเหมือนเคียวใส่หน้าอกของซูอู่!
ซูอู่ขมวดคิ้วแน่น
มองเคียวที่ฟันมาอย่างดุดันของซ่านอวี่ ร่างของเขาหยุดนิ่ง แขนซ้ายโก่งเหมือนคันธนู นิ้วชี้รวมกันเป็น 'ดาบนิ้ว' แทงทะลุอากาศ!
แทงตรงไปที่หว่างคิ้วของซ่านอวี่!
ฉึก!
อากาศระเบิดเป็นเสียงดาบดัง!
การโจมตีด้วยดาบนิ้วครั้งนี้ มีท่วงท่าดุดัน เลือกจังหวะที่เหมาะสมที่สุดในการลงมือ ทำให้ซ่านอวี่ไม่มีโอกาสหลบเลย!
ในชั่วพริบตา ดาบนิ้วใกล้ถึงหว่างคิ้วของซ่านอวี่!
เธอรู้สึกว่าร่างของซูอู่ฝั่งตรงข้ามสูงขึ้นไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับภูเขายักษ์ที่กดทับลงมาบนตัวเธอ
เงาแห่งความตายปกคลุมหัวใจ!
ซ่านอวี่รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองถูกมือที่มองไม่เห็นบีบแน่น เลือดที่ไหลเวียนทั่วร่างหยุดนิ่งในชั่วพริบตา ---
ชายคนนั้นในขณะนี้ ราวกับกลายเป็นเงาสีดำ ห่อหุ้มตัวเธอไว้ข้างใน
ดูดพลังทั้งหมดในร่างกายเธอออกไป!
ปั้ก!
ร่างของเธออ่อนยวบ ทรุดลงคุกเข่ากับพื้นทันที!
หว่างคิ้วแตะเบาๆ กับปลายนิ้วของดาบนิ้วที่ซูอู่บีบเข้ามา รู้สึกถึงความเย็นเฉียบที่ล้อมรอบอยู่บนนั้น
ซูอู่ถอนมือกลับ สายตาไม่แม้แต่จะมองซ่านอวี่ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ราวกับกระดูกสันหลังหัก ไร้วิญญาณ แต่กลับจ้องมองเงาที่สับสนที่สะท้อนจากแสงไฟ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
สักพัก
เขาได้สติ พยักหน้าให้ซ่านอวี่ที่ยังไม่ลุกขึ้นจากพื้น: "มวยอาวุธสมชื่อจริงๆ
อาจารย์สอนได้ดีมาก
ผมเรียนรู้แล้วครับ"
เป้าหมายในการประลองกับซ่านอวี่ของเขา ไม่เคยเป็นการเอาชนะอีกฝ่าย
แต่เป็นการเรียนรู้ชุดมวยอาวุธนี้
หากตั้งใจจะเอาชนะอีกฝ่าย ด้วยร่างกายของเขาในตอนนี้ หญิงสาวร่างบอบบางฝั่งตรงข้ามอาจไม่สามารถทนได้เกินสามยกในมือของเขา!
ซูอู่กระโดดลงจากเวที เดินจากไป
แสงไฟสาดส่องบนร่างของเขา ทอดเงาบิดเบี้ยวลงบนพื้น
ครูสอนมวยรูปสัตว์มองส่งซูอู่จากไป แล้วหันตัวเดินขึ้นเวที พยุงน้องสาวร่วมสำนักที่ดูหดหู่
เขาตบไหล่น้องสาว พูดเบาๆ ว่า: "เขาทะลุขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์แล้ว ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป จะเปรียบเทียบกับเขาทำไม?
ตอนที่พวกเธอต่อสู้กัน มีหลายโอกาสที่เขาสามารถฆ่าเธอได้สิบรอบ!"
...
'ดาบนิ้ว'!
ในห้องพัก ซูอู่นั่งอยู่บนเตียง ชี้นิ้วเป็นดาบ พุ่งแทงออกไปในทันที!
เงาบนผนังในชั่วขณะนี้ห่อหุ้มดาบนิ้วของเขา ทำให้มันกลายเป็นสีดำ พันด้วยกลิ่นอายอันเยือกเย็นและน่าเกรงขาม ในทันใดนั้นก็แข็งราวกับเหล็กกล้า คมกริบดั่งใบมีด!
ซูอู่ไม่สงสัยเลยว่า หากดาบนิ้วที่ถูกห่อหุ้มด้วยเงานี้แทงออกไป จะสามารถเจาะผนังเป็นรูได้!
--- เขาทะลุขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์แล้ว แต่คุณสมบัติทางกายภาพก็ยังไม่อาจเทียบกับเหล็กและหินได้
ที่สามารถใช้ดาบนิ้วเจาะผนังได้ในตอนนี้ เป็นเพราะเขาใช้เทคนิคของ 'มวยจิตวานร' โดยไม่รู้ตัว ทำให้ได้รับการเสริมพลังจากมือปีศาจศพคลั่ง ภายใต้การห่อหุ้มของพลังเหนือธรรมชาติ 'ดาบนิ้ว' จึงกลายเป็นดาบคมกริบที่สามารถตัดเหล็กได้ราวกับตัดโคลน!
"มวยอาวุธมีข้อดีจริงๆ"
"หลังจากเรียนรู้มวยจิตวานร ฉันสามารถใช้มือปีศาจศพคลั่งควบคุมเงารอบตัว ทำให้มันเปลี่ยนเป็นสิบสองรูปสัตว์ตามใจปรารถนา
การใช้เงาสิบสองรูปสัตว์ห่อหุ้มร่างกาย สามารถได้รับการเสริมพลังอันทรงพลัง
แต่การใช้พลังเหนือธรรมชาติในระดับนี้ จะเร่งการฟื้นคืนชีพของสิ่งเหนือธรรมชาติอย่างแน่นอน ไม่สามารถใช้ได้ตามอำเภอใจ"
"โชคดีที่ตอนนี้ได้เรียนรู้มวยอาวุธแล้ว"
ดาบนิ้วที่ถูกเงาห่อหุ้มของซูอู่หดกลับ มือทั้งหมดรวมกันเป็นมือดาบ
เงาสีดำห่อหุ้มแขนทั้งท่อนของเขา เมื่อเขาเปลี่ยนความคิด แขนก็กลายเป็นเคียวยักษ์
หากมองเคียวสีดำอย่างละเอียด ยังคงเห็นเงาของขาหน้าตั๊กแตนหลงเหลืออยู่
การใช้มวยอาวุธ ทำให้เงารอบตัวห่อหุ้มแขนขา สามารถใช้พลังเหนือธรรมชาติน้อยที่สุด แต่แสดงพลังที่ไม่ด้อยไปกว่าตอน 'เชิญสิบสองรูปสัตว์ลงร่าง'
แม้ว่าพลังนี้จะเสริมได้เพียงบางส่วนของร่างกาย แต่ก็ยังน่าทึ่งอย่างยิ่ง!
ซูอู่สะบัดแขน เงาที่เปลี่ยนแขนซ้ายของเขาเป็นเคียวก็สลายไปทันที แขนซ้ายของเขาห้อยลงตามธรรมชาติ มือปีศาจศพคลั่งใต้รักแร้ขวายื่นออกมา รองรับคางของเขา
"พูดกลับมา วิธีควบคุมมวยจิตวานรของสายเทพธรรมชาติในลัทธิเชิญเทพลงร่าง เข้ากันได้ดีกับมือปีศาจศพคลั่งที่ผมมีอยู่...
หรือว่า มือปีศาจศพคลั่งก็เป็นสิ่งเหนือธรรมชาติประเภทเดียวกับ 'เทพธรรมชาติ' ของลัทธิเชิญเทพลงร่าง?"