บทที่ 76 เหมืองเก่าที่ถูกฝัง

“ที่นี่มีทหารกี่คน?”

“ความสามารถของเจ้าเมืองเป็นอย่างไร?”

ชายหนุ่มพยักหน้า ถามอย่างต่อเนื่องด้วยความกระตือรือร้น

สายตาของเขายังคงมองไปที่ดินแดนของจงเซิน สำหรับเขา นี่ไม่ใช่แค่ดินแดน แต่เป็นขุมทรัพย์ เป็นเพชรเม็ดงาม!

และเขา จะเป็นเจ้าของคนใหม่ของขุมทรัพย์และเพชรเม็ดนี้

“ดินแดนนี้มีนักรบอาชีพไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน”

“ความสามารถของเจ้าเมืองก็แข็งแกร่งมาก สามารถจัดการวัวกระทิงทุ่งหญ้าได้อย่างง่ายดายโดยไม่บาดเจ็บ”

หญิงสวมผ้าคลุมที่ถูกเรียกว่าคาเทริน่ากล่าวอย่างตรงไปตรงมา

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

“น่าหนักใจเล็กน้อย…”

“แต่ เขาจะต้องมีช่วงที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว”

“คาเทริน่า ข้าสั่งให้เจ้าจับตาดูดินแดนนี้อย่างใกล้ชิด คืนนี้ข้าจะพางูพิษ, มิเจโร และโซลิซไปจัดการกับเจ้าเมืองอีกคนหนึ่ง”

“หลังจากเสร็จสิ้น เราจะมาหาเจ้ารวมตัวกัน”

“พรุ่งนี้เที่ยงคือเวลาที่การปกป้องมือใหม่จะสิ้นสุดลง นั่นคือเวลาที่เราจะลงมือ”

“จัดการเขา นี่จะเป็นดินแดนใหม่ของเรา บ้านใหม่ของเรา…”

ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา โดยไม่ปิดบังเจตนาของตนเอง

“ค่ะ ท่านเจ้าเมือง ข้าจะเฝ้าดินแดนนี้อย่างดี”

ชายหนุ่มในชุดเกราะดำมองคาเทริน่าอย่างลึกซึ้ง ใช้มือบางเบาลูบไล้ร่างของเธออย่างเบาๆ

จากนั้นหัวเราะเบาๆ แล้วหันม้ากลับและจากไป

มุ่งหน้าไปทางตะวันตกของทุ่งหญ้า

คาเทริน่าอยู่ที่เดิม ไม่แสดงสีหน้าอะไร และซ่อนตัวอย่างเงียบๆ

……

อีกด้านหนึ่ง จงเซินและพวกเขาเดินทางมาเป็นเวลาสี่สิบนาที ข้ามดินแดนที่มีซากศพทับถม และมุ่งหน้าต่อไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

พวกเขาผ่านซากกำแพงเมือง

ที่นี่เคยเป็นที่ตั้งของกำแพงเมืองเอลฟ์ยักษ์ไอซารา

เพียงแค่มองดูซากปรักหักพัง ก็สามารถจินตนาการได้ว่า กำแพงเมืองไอซารานั้นเคยยิ่งใหญ่เพียงใด

ความกว้างของซากกำแพงมีมากกว่าสามสิบเมตร สามารถรองรับเครื่องป้องกันเมืองขนาดใหญ่ และรถม้าสามารถวิ่งเคียงกันได้ถึง 8-9 คัน

ผ่านซากกำแพงเมืองไป

พวกเขาเดินต่อไปจนมาถึงหน้าผา

ที่นี่ไม่มีทางขึ้นเขา

ภูเขาตรงหน้าราวกับเป็นกำแพงแนวตั้งที่สูงชัน

มีซากปรักหักพังบางส่วนเช่นกัน

ใต้หน้าผา มีเหมืองที่ยื่นลงไป

ปากเหมืองใช้โครงเหล็กเวทมนตร์ขนาดใหญ่รองรับ

เหล็กเหล่านี้มีรูนประหลาดสลักอยู่ ทำให้ยังคงอยู่ได้ไม่ผุพังแม้เวลาจะผ่านไปนาน

ปากทางเข้าใหญ่ มีความสูงและกว้างมากกว่าสิบเมตร

สามารถมองเห็นรางขุดที่ยื่นออกมาจากภายในซึ่งผุพังเสียหาย

เนื่องจากหน้าผาบังและปากเหมืองหันหน้าไปทางทิศใต้ บริเวณทางเข้าจึงมืดสนิท

ด้านนอกยังมีซากรถขุดและซากเหมืองเก่า

พืชพรรณขึ้นปกคลุมซากเหล่านี้ มีความงดงามแปลกตาหลังการถูกทำลาย

พวกเขาหยุดที่ซากเหมือง

คอลบี้มาที่หน้าจงเซิน ขอคำแนะนำ

“ท่าน ที่นี่คือที่นั่น”

จงเซินพยักหน้า หันศีรษะเล็กน้อย มองไปที่ปากเหมืองที่ไม่ไกล

【เหมืองเก่าที่ถูกฝัง】

【ที่นี่เคยเป็นหนึ่งในเหมืองที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดของไอซารา เหมืองนี้เคยมีเครือข่ายทางเดินใต้ดินที่ซับซ้อน】

（เหมืองนี้มีแร่เหล็ก ทองแดง มิธริล โลหะขั้นดี และแร่ต่างๆ นอกจากนี้ยังมีข่าวลือว่าที่นี่เคยเป็นหนึ่งในฐานลับของกองทัพต่อต้านเอลฟ์）

（แต่ ในช่วงเวลานาน เหมืองนี้ถูกครอบครองโดยมอนสเตอร์ที่น่ากลัวและวิญญาณที่หลับใหล）

“มีความเป็นไปได้ เหมืองนี้ดูเหมือนยังมีค่าในการขุด แต่ว่าต้องทำความสะอาดเหมืองทั้งหมดก่อน”

“ถ้าสามารถครอบครองเหมืองนี้ได้ เราจะมีแหล่งแร่พร้อมใช้งาน”

จงเซินคิดในใจ

จากที่ที่พวกเขาอยู่จนถึงเหมืองเป็นซากที่ไม่เรียบ

ในช่องว่างของซากมีเถาวัลย์และหนามเติบโตขึ้น

ม้าไม่เหมาะกับการเดินทางบนซากเหล่านี้ เนื่องจากเท้าอาจติดในร่องซาก ต่างจากหมาป่าที่คล่องแคล่วกว่า

จงเซินนำทางลงจากม้า คนอื่นก็ทำตาม และผูกม้าไว้ที่ทุ่งหญ้าข้างซาก

โดยให้ทหารหมาป่าเจ็ดคนเป็นผู้นำทาง พวกเขาเดินบนซาก เข้าใกล้ปากเหมืองทีละน้อย

“ท่านโปรดระวัง เรากำลังจะเข้าใกล้เขตของหมูป่าเขี้ยวเลือดแล้ว”

“ครั้งที่แล้วข้าถูกโจมตีโดยหมูป่าเขี้ยวเลือดที่ปากเหมือง”

เมื่ออยู่ห่างจากเหมืองประมาณร้อยเมตร คอลบี้หยุดและเตือนด้วยความระวัง

เพราะเหตุภูมิประเทศ แสงแดดส่องไม่ถึงที่นี่ ทำให้มืดราวกับฝนจะตก

จงเซินพยักหน้า แสดงว่าเข้าใจ แล้วโบกมือเรียกฟาเวส

“ฟาเวส ยิงลูกไฟเล็กเข้าไปในเหมืองสำรวจเส้นทาง คนอื่นเตรียมพร้อม”

ฟาเวสได้รับคำสั่ง พยักหน้าด้วยความเคารพ ยกคทาสูง และเริ่มร่ายเวท

ไอเซียยืนเงียบๆ อยู่หลังจงเซิน มาดาลีนหาเศษกำแพงในซากมาใช้เป็นที่กำบัง

“ฟิ้ว!”

เวทร่ายเสร็จอย่างรวดเร็ว

ลูกไฟพุ่งเข้าไปในเหมืองพร้อมกับหางสีส้มแดง

แสงจากลูกไฟส่องปากเหมืองให้สว่าง จากนั้นก็พุ่งชนกับกำแพงเหมือง เกิดประกายไฟและเศษหินกระจาย

เสียงชนของลูกไฟสะท้อนในเหมือง จากนั้นก็ดังออกมา

ช่วงเวลานี้ ทุกคนเห็นว่า ภายในเหมืองมีซากกระดูกขาวสะอาดกองอยู่มากมาย

เห็นได้ชัดว่า ปากเหมืองถูกครอบครองโดยมอนสเตอร์

ในฐานะเหมืองใกล้เมืองเอลฟ์เก่าไอซารา ที่มีการขุดมาอย่างยาวนาน เครือข่ายเหมืองใต้ดินต้องกว้างขวางใต้ซาก

มีมากกว่าหนึ่งทางเข้า

ทันใดนั้น มีเสียงหายใจคล้ายเสียงนกหวีดสองครั้งจากเหมือง

ถัดไป เงาดำขนาดใหญ่เริ่มเคลื่อนออกมา ทำให้มีแสงเงาเปลี่ยนแปลงในเหมือง

เงาดำนี้เดินออกมาจากเหมือง ทำให้ทุกคนเห็นรูปร่างมันชัดเจน

มันคือหมูป่าขนาดใหญ่ยาวกว่าห้าเมตร มีเขี้ยวสีแดงเลือดแหลมคมยาวหนึ่งเมตร

ขนของมันเป็นสีแดง เหมือนกับผิวดินที่

ปกคลุมด้วยลาวา

มันจ้องมองพวกเขาด้วยตาโตเท่าทองเหลือง

พิจารณาผู้มาเยือนด้วยความระมัดระวัง

สองรูจมูกพ่นลมหายใจออกมา

แต่ เจ้าตัวใหญ่ไม่ได้โจมตีทันที

มันแสดงอาการระมัดระวังเมื่อเผชิญกับจำนวนคนมาก

เป็นการแสดงออกถึงความฉลาดเหนือความโหดเหี้ยม

“ดีจริง เจ้าหมูตัวนี้ค่อนข้างฉลาด!”