บทที่ 314 เงาทะมึนเท่าขุนเขา
ครั้นเขาเดินขึ้นถึงชั้นสอง ศิษย์บนโถงนี้ก็ต่างลุกพรวดก่อนวิ่งลงชั้นหนึ่งแล้วออกจากหอคอยไปอย่างเร่งรีบ หลังประสบเห็นหยางเสี่ยวเทียน รวมถึงชั้นสามและชั้นสี่เช่นกัน ดูท่าเพลานี้ ต่างไม่มีผู้ใดคิดอยากหยั่งรู้หอคอยกระบี่ต่อ ครั้นเขาปรากฏตัว หยางเสี่ยวเทียนกวาดสายตาดูอาสนะในโถงชั้นสี่ที่ว่างเปล่าด้วยรอ...
