ตอนที่แล้วบทที่ 27 เหตุการณ์ก็อบลินคลั่ง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 29 อารยธรรมพ่อมด! อารยธรรมบรรพกาล! อารยธรรมแห่งกฎ!

บทที่ 28 สงครามอารยธรรม!


บทที่ 28 สงครามอารยธรรม!

“อย่ามาอำกันดีกว่า!”

ใบหน้าเล็กน่ารักรูปไข่ของหลินเฉียนเฉียนเกิดสีแดงระเรื่อ เธอมองอู๋เทียนด้วยสายตาดุๆ

“ฮึ! นายเป็นแค่นักบวช ถึงเวลานั้นฉันต่างหากที่จะเป็นฝ่ายปกป้องนาย!”

“แน่ใจเหรอ?”  อู๋เทียนยอกย้อน พลางกวาดสายตามองเธอขึ้นๆลงๆ

“แน่สิ... อ๊ะ! ไอ้บ้า นายมองอะไรน่ะ!”

...

บนแท่นบรรยาย

“สงครามอารยธรรมไม่เคยยุติ จักรวาลมากมายต่างมีเส้นทางเชื่อมต่อ อารยธรรมของพวกเราก็ได้พิชิตอารยธรรมอื่นมานับไม่ถ้วน!” เสียงทุ้มต่ำของอาจารย์วัยกลางคนดังขึ้น

“เรื่องในระดับมัธยมปลายเราจะยังไม่พูดถึง แต่ทุกมหาวิทยาลัยผู้ตื่นรู้ จะต้องมีโลกที่ถูกพิชิตอย่างน้อยหนึ่งโลก!”

“อีกหนึ่งปีข้างหน้า พวกเธอทุกคนก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ปัจจัยสำคัญในการเลือกมหาวิทยาลัย คือจำนวนโลกที่มหาวิทยาลัยนั้นควบคุมอยู่ ว่าเหมาะสมกับพวกเธอหรือไม่”

อาจารย์วัยกลางคนมองไปรอบๆ ห้อง สังเกตเห็นอู๋เทียนกำลังคุยกับหลินเฉียนเฉียนโดยไม่สนใจฟัง

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

เหลือบมองตารางชื่อนักเรียนบนโต๊ะ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูดว่า “นักเรียนอู๋เทียน ช่วยตอบคำถามหน่อย ว่าคะแนนต่ำสุดสำหรับการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยผู้ตื่นรู้คือเท่าไหร่”

“…”

อู๋เทียนสะดุ้ง รีบลุกขึ้นยืน

ก็ยังดีที่สองสามวันที่ผ่านมา เขาพยายามทำความเข้าใจระบบความรู้ของโลกนี้อยู่ เพราะต้องผสานรวมความทรงจำ

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตอบคำถามได้

“คะแนนต่ำสุดสำหรับการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยผู้ตื่นรู้ โดยทั่วไปจะอยู่ที่ 500 คะแนนขึ้นไป และต้องมีเลเวลอาชีพขั้น 10 ขึ้นไปครับ!”

“ถูกต้อง ดูเหมือนว่านักเรียนอู๋เทียนยังตั้งใจเรียนอยู่นะ” อาจารย์วัยกลางคนยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดติดตลกว่า “แต่การพูดคุยกับเพื่อนนักเรียนหญิงในห้อง ไม่ใช่เรื่องที่น่ายกย่องสักเท่าไหร่นัก”

เมื่อได้ยินดังนั้น นักเรียนหลายคนก็หันไปมองด้วยความสนใจ

เมื่อเห็นหลินเฉียนเฉียนหน้าแดงก่ำที่นั่งข้างๆ อู๋เทียน พวกเขาก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

ความงามของหลินเฉียนเฉียนนั้นโด่งดังไปทั่วทั้งโรงเรียน

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจคือ

ทำไมเทพธิดาผู้เย็นชาที่ไม่เคยสนใจใคร ถึงได้หัวเราะพูดคุยกับนักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่คนนี้ได้?

ยิ่งไปกว่านั้น สายตาของนักเรียนบางคนยังเต็มไปด้วยความอิจฉา

ราวกับเข็มนับพันเล่ม ทิ่มแทงไปทั่วร่างของอู๋เทียน

อู๋เทียนเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างท้าทาย

“เอาล่ะ นั่งลงได้แล้ว อย่าคุยกันอีก”

อาจารย์วัยกลางคนพูดขึ้น

อู๋เทียนพยักหน้ารับ ก่อนจะนั่งลง

“เรามาต่อกันที่เรื่องสงครามอารยธรรม เกือบทุกปีจะต้องเกิดสงครามอารยธรรม แน่นอนว่าส่วนใหญ่จะเป็นสงครามเล็กๆ ที่ไม่ได้ส่งผลกระทบในวงกว้าง”

“แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่เกิดสงครามครั้งใหญ่ เมื่อสามพันปีก่อน อารยธรรมต่างมิติที่ทรงพลังอย่าง”อารยธรรมพ่อมด" ได้ปรากฏขึ้นและปะทะกับโลกของเรา พวกเขามีเป้าหมายคือการแสวงหาความจริง และรุกรานทุกสิ่งที่ขวางหน้า!”

“สงครามในครั้งนั้นกินเวลานานถึงสองร้อยปี ครอบคลุมหลายประเทศ ผู้ตื่นรู้นับไม่ถ้วนต้องหลั่งเลือด แม้แต่เทพเจ้าเก่าแก่บางองค์ก็ต้องล้มตาย สุดท้ายเราก็สามารถทำลายศูนย์รวมอำนาจสูงสุดของอารยธรรมพ่อมด และขับไล่พวกเขากลับสู่ห้วงมิติได้สำเร็จ”

“ย้อนไปเมื่อแปดพันปีก่อน พวกเราเกิดการปะทะกับ”อารยธรรมบรรพกาล" อันลึกลับ สงครามครั้งนั้นรุนแรงยิ่งกว่า ทำลายล้างหลายประเทศ มีผู้เสียชีวิตจำนวนมหาศาล จนในที่สุดอารยธรรมของเราเลือกที่จะล่าถอย สงครามจึงยุติลง”

“สงครามอารยธรรมแบบนี้ มีทั้งชนะและแพ้”

“อย่าได้ดูถูกโลกใบใด อย่าได้ประมาทอารยธรรมใดเป็นอันขาด!”

อาจารย์วัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “นี่คือคำเตือนเดียวที่ฉันจะมอบให้พวกเธอ!”

ภายในห้องเรียน ทุกคนต่างครุ่นคิด

สิ่งที่อาจารย์พูด สร้างความตกตะลึงให้กับนักเรียนทุกคน

เมื่อหลายปีก่อน

เกิดสงครามมากมายขนาดนั้นเชียวหรือ

กระทั่งเทพเจ้ายังต้องหลั่งเลือด ผู้คนนับไม่ถ้วนล้มตาย แม้แต่ทวีปก็ยังแตกสลาย ประเทศชาติล่มสลาย

ต้องรู้เอาไว้นะว่า อารยธรรมของโลกนี้ ส่วนใหญ่ได้พิชิตโลกอื่นมาแล้วมากมาย การจะทำลายประเทศหนึ่งประเทศ เทียบเท่ากับเป็นการทำสงครามกับโลกหลายใบ!

‘โหดเหี้ยมรุนแรงขนาดนั้นเลย?’

อู๋เทียนหน้าเบ้เล็กน้อย ก่อนจะยกมือขึ้นลูบคางอย่างครุ่นคิด

อารยธรรมพ่อมด อารยธรรมบรรพกาล...

นี่มันไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในนิยายที่เขาเคยอ่านในโลกก่อนหรอกเหรอ?

‘หรือว่าโลกในนิยายที่เคยอ่าน จะมีอยู่จริงในโลกนี้? ท่ามกลางจักรวาลอันกว้างใหญ่ ทุกสิ่งล้วนเป็นไปได้?’

‘งั้นแล้วโลกในอดีตของฉันล่ะ? จะเป็นหนึ่งในจักรวาลรึเปล่า มันคงที่ไม่มีระดับใช่ไหม? ไม่สิ โลกเก่าของเขามีอาวุธอย่างนิวเคลียร์อยู่ เพราะงั้นน่าจะเป็นโลกระดับสีเขียว หรือไม่ก็สีฟ้า’

ความคิดมากมายผุดขึ้นในหัวของอู๋เทียน

เขาอดใจไม่ไหว แอบหยิบโทรศัพท์ออกมา ค้นหาคำว่า "โลก" "อารยธรรมพ่อมด" และ "อารยธรรมบรรพกาล"

บนอินเทอร์เน็ตมีข้อมูลเกี่ยวกับ "โลก" มากมาย

แต่ไม่มีข้อมูลใดที่เกี่ยวข้องกับ "โลก" ของเขาเลย

ส่วน "อารยธรรมพ่อมด" และ "อารยธรรมบรรพกาล" กลับมีข้อมูลเก่าๆ อยู่บ้าง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด