บทที่ 22 พี่สาวสุดสวยกับหลินเฉียนเฉียน
บทที่ 22 พี่สาวสุดสวยกับหลินเฉียนเฉียน
หยางอี้อี้ทั้งตกใจทั้งโกรธ
ตอนที่เธอกลับมา เห็นประตูห้องของอู๋เทียนปิดสนิทก็รู้สึกแปลกๆ
จึงหยิบกุญแจสำรองมาไข พอเปิดเข้าไปในห้องกลับไม่พบใคร!
เมื่อนึกถึงการกระทำบุ่มบ่ามของอู๋เทียนก่อนหน้านี้ หยางอี้อี้ก็เดาได้ทันทีว่าเขาไปข้ามมิติอีกแล้ว!
บุ่มบ่าม! ไม่ยั้งคิด!
ต้องรู้เอาไว้ว่า ผู้ตื่นรู้ในช่วงแรกๆ ควรเข้าร่วมทีมกับคนอื่น แล้วซื้อ “ไอเทมพิกัดโลก” ที่มีความปลอดภัยและระดับต่ำ เพื่อเริ่มต้นการเดินทางข้ามมิติ
นั่นก็เพราะ
ผู้ตื่นรู้เลเวล 1 นั้นแทบจะไม่มีความสามารถอะไรเลย!
แค่ไปเก็บเลเวลได้ก็บุญแล้ว
ดังนั้นการวิ่งไปสุ่มข้ามมิติคนเดียว ก็ไม่ต่างอะไรกับการเอาชีวิตไปเสี่ยงดวง!
มีโอกาสรอดกับตายเท่าๆ กัน!
เธอไม่อยากจะนึกเลย ถ้าอู๋เทียนตายไป ชีวิตที่เหลือของเธอจะต้องเจ็บปวดแค่ไหน...
คิดได้ดังนั้น
น้ำตาใสๆ ก็ไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวยของหยางอี้อี้ เธอมองอู๋เทียนอย่างเย็นชา ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป
“...”
อู๋เทียนรู้สึกมึนงงอยู่บ้าง
แต่พอเห็นน้ำตาบนใบหน้าของหยางอี้อี้ หัวใจของเขาก็รู้สึกปวดร้าว
ตั้งแต่เด็ก
พี่น้องทั้งสองก็อยู่ด้วยกันมาตลอด
ถึงแม้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ด้วยนิสัยของพ่อแม่ของหยางอี้อี้ ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีกว่าพี่น้องแท้ๆ เสียอีก!
“การสุ่มข้ามมิติสองครั้งติดต่อกัน ทำให้เธอเสียใจมาก”
อู๋เทียนถอนหายใจอย่างจนใจ
เรื่อง “เซฟ” กับ “โหลดเซฟ” เป็นความลับที่เขาไม่สามารถบอกใครได้
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ณ ตอนนี้
หยางอี้อี้กำลังสับเนื้ออยู่ในครัว เธอใช้มีดสับลงบนเนื้ออย่างแรง เหมือนกับกำลังสับใครบางคนอยู่
อู๋เทียนรู้สึกเย็นวาบที่ต้นคอ รีบยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “พี่!”
หยางอี้อี้ไม่ตอบ
อู๋เทียนหน้าบูดเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มออกมาอีกรอบ “พี่สาวที่สวยที่สุดในโลกของผม อย่าโกรธกันเลยนะ”
“เชอะ! ใครกันที่สวยที่สุดในโลก อย่าพูดมั่วๆ นะ!”
หยางอี้อี้จ้องเขม็งไปที่เขา แล้วพูดด้วยความโกรธว่า “ฉันไม่มีน้องชายแบบนายหรอก! ถ้ายังข้ามมิติแบบมุทะลุแบบนี้ สักวันก็ต้องตาย! ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่อีก!”
“ผมไม่ได้พูดมั่วนะ!”
อู๋เทียนรีบโกหก
“ผมแค่ใช้เหรียญทองแดงแห่งกฏไปนิดหน่อย เพื่อไปลองสัมผัสประสบการณ์ดู พี่เองก็รู้ โลกสีเทา ไม่ค่อยอันตรายเท่าไหร่หรอก!”
“ถึงจะเป็นโลกสีเทา แต่ก็ประมาทไม่ได้!”
สีหน้าของหยางอี้อี้ดูจริงจังขึ้น เธอตำหนิเขาว่า “นายเป็นแค่นักบวชเลเวล 1 ถ้านายไปโผล่ในสนามรบโบราณ ที่มีลูกธนูและคมดาบพุ่งไปมา นายจะรอดได้นานแค่ไหน?”
“แล้วยังมีปากปล่องภูเขาไฟ ขั้วโลกเหนือ รังเสือ รังหมี และอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วน!”
หยางอี้อี้บ่นมาเป็นสิบนาที
อู๋เทียนได้แต่กัดฟันทน จนกว่าเธอจะพูดจบ จากนั้นจึงยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ก็นี่ไง ผมไม่เป็นไร พี่ไม่ต้องห่วง ครั้งหน้าผมจะไม่ประมาทแบบนี้อีกแล้ว!”
“จำเอาไว้ด้วยละ!”
หยางอี้อี้ฟึดฟัดแล้วพูดว่า “หิวแล้วใช่ไหม ไปดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นก่อน เดี๋ยวฉันก็ทำกับข้าวเสร็จแล้ว”
“โอเค!”
อู๋เทียนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
ไม่นานนัก
หลังจากกินข้าวเสร็จ อู๋เทียนก็ไปอาบน้ำ จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที
หลังจากไปต่อสู้ใน “มิติก็อบลินคลั่ง” มานานขนาดนั้น เขาก็เหนื่อยเป็นเหมือนกัน
...
เช้าวันต่อมา
“ติ๊งๆๆๆ——!”
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น อู๋เทียนสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ก่อนจะกดปิดนาฬิกาปลุก
“ง่วงจัง นอนต่ออีกหน่อยดีกว่า”
ทันทีที่คิดจะล้มตัวลงนอน
อู๋เทียนก็นึกขึ้นได้ว่า เขาไม่ใช่นักเขียนนิยายคนเดิมอีกต่อไปแล้ว
เขาเหม่อลอยไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเยาะตัวเอง แล้วลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน
ตอนนี้
เป็นเวลาหกโมงครึ่ง
บนโต๊ะ มีซาลาเปาและนมถั่วเหลืองอุ่นๆ วางเตรียมไว้แล้ว
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่เป็นฝีมือของหยางอี้อี้
อู๋เทียนคุ้นเคยกับการถูกดูแลอย่างดีอยู่แล้ว เขาจึงกินข้าวเช้าเสร็จแล้วรีบไปโรงเรียน
ประมาณ 8 โมงเช้า
เขาก็มาถึงห้องเรียน “กึ่งผู้ตื่นรู้” และนั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง
“นายเกือบมาสายแล้วนะ!”
สาวสวยที่นั่งข้างๆ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนทุกที
อู๋เทียนยิ้มออกมา “ก็นั่นสินะ ดูเหมือนว่าฉันจะโชคดี”
“ว่าแต่ นี่เธอชื่ออะไรนะ? ฉันชื่ออู๋เทียน”
“ฉัน...ฉันชื่อหลินเฉียนเฉียน”
...
หลินเฉียนเฉียนเป็นเด็กสาวที่สวยมาก บุคลิกเธอดูเย็นชา แต่จริงๆ แล้วเธอแค่เป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าสังคม
เป็นคนเรียบง่ายและไร้เดียงสา!
หลังจากที่อู๋เทียนคุยกับเธอได้สักพัก
ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น จูหลิงเดินเข้ามาในห้อง
ทันใดนั้น
ทั้งห้องก็เงียบกริบ ทุกคนปิดปากเงียบ
“อำนาจ” ของจูหลิง ไม่ต้องพูดถึง
“เช้านี้มีเรียนแค่คาบเดียว เป็นเรื่อง”วิธีการเลือกภารกิจโลกหลังจากข้ามมิติ“!”
จูหลิงเปิดโปรเจคเตอร์ แล้วเริ่มพูด
“สมมติว่าเราเข้าไปในโลกที่ไม่คุ้นเคย หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง ระบบจะเปิดใช้งานภารกิจโลก!”
“การเลือกภารกิจโลกเป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะถ้าภารกิจล้มเหลว เราจะไม่มีโอกาสได้เข้าไปในโลกนั้นอีก... เว้นแต่จะสุ่มข้ามมิติไปเจออีกครั้ง! แต่อัตราการเจออีกครั้งนั้นแทบจะเป็น 0!”
