บทที่ 179 หนึ่งร้อยปีที่ผ่านมาช่างสูญเปล่า
เจินจี้ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องที่จูอู๋หยางเกือบจะหลุดพ้นจากการจับตาดูมากนัก เพราะในความคิดของเขา รากฐานการบ่มเพาะของจูอู๋หยางคงจะพังทลายไปแล้ว อนาคตคงไม่มีทางสู้เขาได้อีก แต่สิ่งที่ทำให้เจินจี้ไม่พอใจก็คือ เขายังไม่ทันได้แก้แค้นจูอู๋หยาง ล้างแค้นให้กับความอับอายที่เคยได้รับ เจ้าเด็กนั่นก็หนีไปที่ยอดเข...