บทที่ 174 พลังรบพุ่งทะยาน
เสียงร้องไห้ดังลั่น “ฮือ…” เจินพ่านฮวาไม่อาจทนต่อสายตาตำหนิของผู้คนนับร้อยได้อีกต่อไป น้ำตาไหลรินอาบแก้มนวล “จูอู๋หยาง เจ้ามันคนสารเลว! ข้าก็เป็นถึงผู้ฝึกตนหญิงรูปโฉมงดงามเช่นนี้ จะไปทำเรื่องน่าอับอายเช่นนั้นกับเจ้าได้อย่างไร” “ข้าแค่ทำตามคำสั่งของพี่ชาย ให้สั่งสอนเจ้าสักหน่อย อยากให้เจ้าออกไปจากหอ...
