บทที่ 159 การสนทนายามค่ำคืน

ถังหวานถือถุงของใหญ่เล็กเดินเข้าบ้าน

ทันทีที่เปิดประตู ก็เห็นลูกสาวนั่งอยู่บนโซฟา

เธอรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อมองไปที่เซียวเสี่ยวเสี่ยว

ฉากนี้เหมือนกับวันนั้นที่เธอนั่งอยู่บนโซฟา แล้วลูกสาวก็กลับมาพร้อมกับถุงใหญ่เล็กเต็มมือ

แค่เปลี่ยนตัวกันเท่านั้น!

"แม่ ไปไหนมาคะ กลับมาดึกมาก ข้อความใน WeChat ก็ไม่ตอบ" เซียวเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างไม่พอใจ

ในสายตาของถังหวาน เซียวเสี่ยวเสี่ยวมีสถานะสูงมาก แต่ในใจของเซียวเสี่ยวเสี่ยว ถังหวานก็มีสถานะสูงเช่นกัน

"เอ่อ แม่ไปซื้อเสื้อผ้ามานิดหน่อย" ถังหวานมองลูกสาวแวบหนึ่ง วางของลงที่พื้น แล้วเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ

"อ้อ เรื่องร้านเป็นไงบ้างคะ ต้องให้ฉันติดต่อเพื่อนฉันไหม" เซียวเสี่ยวเสี่ยวถาม

"ไม่ต้องแล้ว จัดการเรียบร้อยแล้ว วันนี้แม่ไปหาผู้จัดการใหญ่ของพวกเขาเอง" ถังหวานกล่าว

"อะไรนะ! แม่ไปหาผู้จัดการใหญ่ของพวกเขา? ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม" เซียวเสี่ยวเสี่ยวตกใจรีบถาม "แม่ไปคนเดียวเหรอ"

"เอ่อ ใช่จ้ะ"

ถังหวานพยักหน้า

ตอนนี้สถานการณ์เหมือนกับว่าบทบาทของทั้งสองคนถูกสลับกัน

"พวกเขาไม่ได้ทำอะไรแม่ใช่ไหม แล้วผลสุดท้ายเป็นยังไงบ้าง" เซียวเสี่ยวเสี่ยวถามด้วยความกังวล กลัวว่าแม่จะเสียหาย

"ตอนแรกพวกเขาไม่ยอมลดค่าเช่า ต้องการให้แม่ย้ายออก

แต่หลังจากนั้น เทียนเช่อกรุ๊ปโทรไปไล่ผู้จัดการฝ่ายบริหารทรัพย์สินออก แล้วเรื่องก็เป็นแบบที่แม่ก็งงเหมือนกัน ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่เอาค่าเช่า พวกเขายังโอนร้านให้เป็นของแม่อีก ตอนนี้ร้านเป็นทรัพย์สินของแม่แล้ว แล้วพวกเขายังบอกว่าแม่จะเลือกตำแหน่งไหนในถนนการค้านั้นก็ได้" ถังหวานตอบอย่างซื่อสัตย์

"มีเรื่องดีๆ แบบนี้ด้วยหรือ"

เซียวเสี่ยวเสี่ยวไม่ค่อยเชื่อ และมองถังหวานอย่างจริงจัง "แม่บอกความจริงกับฉันนะ แม่บอกให้ฉันดูแลสุขภาพของตัวเองตลอด แต่แม่ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นใช่ไหม"

"ลูกคนนี้ แม่จะไปทำอะไรล่ะ คนของเทียนเช่อกรุ๊ป แม่จะติดต่อพวกเขาได้ยังไง ถ้าแม่ติดต่อได้ แม่จะไปหาผู้จัดการฝ่ายบริหารทรัพย์สินทำไม" ถังหวานตีมือเล็กของลูกสาวที่วางอยู่บนไหล่ของเธออย่างเบาๆ

"เอ่อ ก็ใช่ แล้วใครช่วยแม่ล่ะ ฉันยังไม่ได้บอกเพื่อนฉันเลย เขาไม่รู้ เป็นไปไม่ได้ที่จะช่วย

แม่รู้จักใครหรือเปล่าที่รู้เรื่องของแม่และช่วยอย่างลับๆ" เซียวเสี่ยวเสี่ยวกล่าว

"ไม่น่าจะใช่นะ แม่มีเพื่อนน้อยมาก หรือจะบอกว่าไม่มีเลยก็ได้ มีคนเดียวที่นับได้ แต่เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร ไม่มีอำนาจขนาดนั้น" ถังหวานพูดอย่างสงสัย "แม่เพิ่งรู้จักเขาเมื่อตอนเขามารับอาหาร"

"คนส่งอาหาร?"

เซียวเสี่ยวเสี่ยวคิดถึงคนส่งอาหารที่เธอรู้จักทันที คือเล่ยหมิง

แต่เล่ยหมิงขับ Lamborghini ส่งอาหาร!

"แม่ วงการส่งอาหารเต็มไปด้วยคนเก่ง บางทีอาจจะเป็นเพื่อนคนส่งอาหารของแม่ก็ได้นะ เขาขับรถอะไรเหรอ"

เพราะเล่ยหมิง เซียวเสี่ยวเสี่ยวสนใจวงการส่งอาหารมากเป็นพิเศษ เธอถามต่อ

"แค่รถจักรยานไฟฟ้า"

ถังหวานตอบอย่างซื่อสัตย์

"งั้นก็ไม่น่าจะใช่ ช่างเถอะ แก้ปัญหาได้ก็ดีแล้ว อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเสียอะไร ถ้าคนนั้นมาหาเราแล้วมีข้อเรียกร้องเกินไป เราก็แค่คืนร้านให้เขา เราเปิดได้วันหนึ่งก็เป็นเรื่องดี"

เซียวเสี่ยวเสี่ยวโบกมือ "แต่แม่ วันนี้ทำไมถึงว่างไปช็อปปิ้งนะ ไปคนเดียวเหรอ"

"ไม่ใช่ ไปกับเพื่อนคนส่งอาหารคนนั้น" ถังหวานลังเลเล็กน้อย แต่ก็ตัดสินใจบอกออกมา

"เพื่อนคนส่งอาหาร? เขาอายุเท่าไหร่ แม่ชอบเขาหรือเปล่า แล้วเขาละ ชอบแม่ไหม" เซียวเสี่ยวเสี่ยวเหมือนค้นพบสิ่งใหม่

"เอ่อ แม่จะบอก แต่ลูกห้ามโกรธนะ" ถังหวานพูดด้วยความอาย

"อืม ฉันจะช่วยแม่พิจารณา แม่ดูแลฉันมาตลอด 20 ปี ตอนนี้ฉันโตแล้ว แม่ควรหาความสุขของตัวเองได้แล้ว" เซียวเสี่ยวเสี่ยวค่อนข้างเปิดกว้างในเรื่องนี้

"เขาแก่กว่าลูกสามสี่ปี แต่เขาดีมาก วันนี้แม่ข้อเท้าพลิก ก่อนลูกมาถึง เขาช่วยแม่ทายา แล้วหลังเลิกงานก็พาแม่ไปหาผู้จัดการใหญ่ กลัวว่าแม่จะมีปัญหา  แล้วเราก็ไปช้อปปิ้งกัน ฉันจริงๆ อยากซื้อเสื้อผ้า แต่กังวลเรื่องเงินในร้านไม่พอ เลยแค่ลองเสื้อผ้าและดูเสื้อผ้า ไม่กล้าซื้อ

เขาเอาเงินทั้งหมดที่ได้จากการส่งอาหารมาซื้อเสื้อผ้าให้ฉัน เหลือแค่เก้าหยวนในแพลตฟอร์ม ฉันรู้สึกไม่สบายใจ อยากโอนเงินคืนให้เขา แต่เขาไม่รับ บอกแค่ขอเอาเงินเล็กน้อยไปใช้ชีวิตประจำวัน”

ถังหวานเล่าเหตุการณ์ตอนนั้นอย่างละเอียด

"คนนั้นดีกับแม่จริงๆ!"

เซียวเสี่ยวเสี่ยวคิดนิดหนึ่งแล้วพูดว่า "แต่แม่ดูเหมือนสาวอายุยี่สิบกว่าๆ คนนั้นจะเข้าใจผิดหรือเปล่า ถ้าเขารู้สถานการณ์และอายุของแม่แล้ว ยังคงดีกับแม่เหมือนเดิม ฉันก็เชื่อว่าเขาชอบแม่จริงๆ"

"แม่บอกเขาแล้ว เขาบอกว่าไม่สนใจเรื่องนี้ อายุเท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร แต่เขาอายุมากกว่าลูกนิดหน่อย เซียวเสี่ยวเสี่ยว ลูกไม่สนใจเหรอ" ถังหวานถามอย่างลังเล

"ฉันจะสนใจอะไรล่ะ! ถ้าเขาดีกับแม่ ทำให้แม่มีชีวิตที่ดีในภายภาคหน้า ไม่ได้หวังเพียงแค่ความสวยของแม่เล่นๆ ฉันก็ยอมรับได้"

เซียวเสี่ยวเสี่ยวหัวเราะ แล้วเอนตัวนอนในอ้อมแขนของถังหวาน

ถังหวานลูบผมของเธอด้วยความอ่อนโยน

"แม่ พูดตามตรงนะ ถ้าแม่ชอบเขา ก็เดินหน้าต่อไปเลย ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของแม่เลย ถ้าแม่ตัดสินใจอะไร ฉันจะสนับสนุนเสมอ

แม่ลำบากเพื่อฉันมาตลอด อยากให้แม่มีชีวิตที่ดี เป็นความฝันใหญ่ที่สุดของฉัน ถ้าจะให้ดี ช่วยคลอดน้องชายหรือน้องสาวให้ฉันด้วย"

เซียวเสี่ยวเสี่ยวหัวเราะแล้วพูด

ถังหวานทำหน้าเบ้ "แม่อายุมากแล้วนะ ลูกยังอยากให้แม่เป็นคุณแม่สูงอายุอีกเหรอ"

"ฮิฮิ ถ้าแฟนหนุ่มของแม่มีลูก เขาจะมีความรับผิดชอบมากขึ้นและดีกับแม่มากขึ้นแน่ๆ" เซียวเสี่ยวเสี่ยวหัวเราะ

ถังหวานรู้สึกมีความหวัง

ลูกสาวไม่ขัดขวางเลย!

นี่หมายความว่า มีความเป็นไปได้ใช่ไหม?

ระหว่างเธอกับเล่ยหมิง...

พูดตามตรง เธอมีความประทับใจที่ดีต่อเล่ยหมิง ถ้าลูกสาวไม่ขัดขวาง ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น!

"แม่ คนนั้นหล่อมากใช่ไหม ถึงได้ทำให้แม่ที่สงบเงียบมาตลอด 20 ปีนี้หลงไหลได้ แสดงว่าต้องหล่อมาก" เซียวเสี่ยวเสี่ยวพูดอีกครั้ง

"ก็... หล่ออยู่นะ แล้วคนรวยที่ลูกเล่นด้วยละ"

ทั้งสองพูดคุยกันเหมือนพี่น้อง จริงๆ แล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเขาเหมือนพี่น้องมากกว่าแม่ลูก

"ฉันว่าเขาไม่ค่อยหล่อ แต่หลายคนบอกว่าเขาหล่อ แต่เขานิสัยเจ้าชู้" เซียวเสี่ยวเสี่ยวย่นจมูก พูดด้วยความไม่พอใจ

"ลูกก็โตแล้ว แม่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของลูก ตัดสินใจเอง อย่าเสียใจทีหลัง แล้วก็อย่าเดินตามรอยแม่

อย่ายอมให้ตัวเองกับผู้ชายคนนั้นจนกว่าจะมั่นใจว่าเขาเชื่อถือได้"

ถังหวานเตือนอีกครั้ง

จากนั้นทั้งสองก็แบ่งเสื้อผ้าใหม่ที่ซื้อมา คนละครึ่ง รูปร่างใกล้เคียงกัน ใครลองใส่ก็ใส่ได้

บรรยากาศเป็นกันเองและสนุกสนาน

ขณะเดียวกัน เล่ยหมิงเรียกรถกลับไปที่ Lamborghini ที่จอดไว้นาน เขาคิดถึงว่าจะไปอยู่กับใครคืนนี้

ก่อนที่ทุกคนจะมาอยู่ด้วยกัน เขาต้องแบ่งเวลาทั้งหมดให้เท่าเทียมกัน

ยังหนุ่มยังแน่น ไม่เคยรู้สึกด้อย ผู้หญิงเยอะแยะ

ไม่เอียงไปทางไหน เป็นชายดี ปฏิเสธการเป็นคนเลว ถือเป็นวีรบุรุษ!