บทที่ 130 รอให้เจ้ารอดกลับมาก่อนค่อยว่ากัน
เช้าวันรุ่งขึ้น เสียงน้ำกระฉอกในลานบ้านปลุกเว่ยฉางเทียนให้ตื่นจาก "ความฝัน" ท้องฟ้ายังไม่สว่างเต็มที่ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เหล้าที่ดื่มเมื่อคืนได้ถูกดูดซึมหมดแล้ว เขาสูดหายใจลึก สมองปลอดโปร่ง ไม่มีอาการไม่สบายใดๆ แต่หนิงอวี้เค่อที่ดื่มเหล้าคุณภาพต่ำไปมากคงต้องปวดหัวเมื่อตื่น อ้อ ไม่สิ ลืมไปว่าเธ...
