บทที่ 107 ไม่ต้องพล่ามให้มากความ
ควับ! เมื่อคนรับใช้ชุดเขียวง้างมือขึ้นกำลังจะตบหน้าเสี่ยวซวง จู่ๆ มือหนึ่งก็เอื้อมมาคว้าหยุดมือของคนรับใช้ผู้นั้นไว้ หลัวเฉิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ก็แค่สุนัขตัวหนึ่ง ไฉนกล้าเห่าหอนต่อหน้าข้า” ระหว่างที่กล่าว หลัวเฉิงก็ใช้กำลังที่มือบีบแขนขวาของคนรับใช้ผู้นั้น “อ๊า! อ้า! อ้า! มือของข้า! ปล่อยมือข...
