Chapter 790 จงซานปะทะกงเหล่ยเทียน.

เต๋าจวินเซิ่งหยาและตี้เสวียนชาที่ก้าวออกมาจากค่ายกลสังหารเซียน การต่อสู้ของสุดยอดผู้เยี่ยมยุทธิ์ มีแต่จะทำให้คนอื่น ๆ ได้รับอันตรายไปด้วยเท่านั้น.

ภายในค่ายกลเวลานี้จึงมีเพียงฮามะไล จงซานและกงเหล่ยเทียนที่ถูกกักเอาไว้ในค่ายกล.

"เต๋าจวินเซิ่งหยาขวางตี้เสวียนชาเอาไว้ ครั้งนี้ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปใหนรอด?"กงเหล่ยเทียนที่แค่นเสียงเย็นชา.

จงซานที่กวาดมือออกไป พร้อมกับนำดาบยักษ์ฝันร้ายออกมา.

"กงเหล่ยเทียน เจ้ารู้หรือไม่? เจ้ามีโอกาสถึงสามครั้ง ที่จะบดบี้ข้าให้ตกตายไปในทันที ทว่าเจ้ากับไม่ทำ เจ้าได้ทำให้ข้าจมอยู่ในฝันร้ายมาโดยตลอด!"จงซานที่ยังคงใจเย็น จดจ้องมองไปยังกงเหล่ยเทียน.

"สามครั้งอย่างงั้นรึ?"

"ดาบเล่มนี้ ถูกหลอมขึ้นมาเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ นับตั้งแต่กุยเอ๋อได้ตกตายไปข้าได้สาบานว่าจะกุดหัวของเจ้า นำมันเป็นของเซ่นไหว้ต่อวิญญาณของภรรยาของข้าในสวรรค์ ดาบนี้มันจึงมีชื่อว่า ฝันร้าย เพราะเจ้าที่ทำให้ข้าฝันร้ายตลอดมา!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย.

"จะตายอยู่แล้ว แต่คิดจะข่มขู่ข้าอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนเผยยิ้มอย่างเหยียดหยันจดจ้องมองไปยังจงซาน.

ในเวลานั้น จากภายในร่างของจงซานก็ปรากฏปราณกระบี่มากมายพุ่งออกไป เป็นปราณกระบี่สีแดงและปราณกระบี่สีดำ.

"ลู่เซียน? จิวเซียน?"ดวงตาของฮามะไลดวงตาหดเกร็ง.

จากนั้นที่ด้านหลังของจงซานก็ปรากฏอสุรกายที่มีหางขนาดใหญ่ หนึ่งหาง สองหาง สามหาง.............

อสุรกายที่ใหญ่ยักษ์มีแปดหางขนาดใหญ่ที่กำลังโบกสะบัดไปมา ร่างของแปดหางที่มีขนาดหนึ่งร้อยจั้ง แปดหางแต่ละหางที่สะบัดไปมา ทำให้มิติอากาศสั่นสะเทือนเป็นระลอก แม้แต่ปลดปล่อยปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามออกมาด้วย.

"เทพอสูรโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนจดจ้องมองแปดหางสวรรค์ด้วยท่าทางสนใจ.

"ถูกแล้ว เทพอสูรโลกใบใหญ่ เท่านี้ก็เพียงพอจัดการจูเซียนแล้ว!"

"เจ้าเป็นคนทำลายลู่เซียนและจิวเซียนอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของฮามาไลผู้ที่ถูกสิงด้วยกระบี่จูเซียน ดวงตาเปล่งประกาย จับจ้องแปดหางสวรรค์ด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.

จงซานที่ไม่ตอบจูเซียน ทว่าแปดหางสวรรค์ที่พุ่งออกไป พริบตาเดียวร่างของมันก็ขยายออกไปนับพันลี้ เข้าจู่โจมในทันที.

หางของแปดหางสวรรค์ทุก ๆ ครั้งที่สะบัดออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น หางของมันที่ทรงพลังน่าเกรงขามอย่างที่สุด แม้แต่ทำให้มิติอากาศฉีกกระชากแหลกเป็นเสี่ยง ๆ  กับมิติที่แตกสลายราวกับเปลือกขนมปัง เห็นชัดเจนว่ามันทรงพลังขนาดใหน.

ทว่า ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนไม่ได้ผูกมัดกับมิติของโลกใบเล็ก แม้ว่าจะปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ ก็ไม่ได้ส่งผลต่อค่ายกลดังกล่าวแต่อย่างใด.

ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน คือค่ายกลชั้นยอด ทว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็ไม่ใช่สิ่งที่จัดการได้ง่าย ๆ  บางทีด้วยการกลืนกินกระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียนไปก่อนหน้านี้ทำให้พลังรบของมันเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าเลยทีเดียว.

แปดหางสวรรค์ที่จู่โจมไปยังทิศใต้ของค่ายกล เป็นทิศของภาพเงากระบี่ลู่เซียนนั่นเอง.

"ทะลวง!"

หางสีแดงที่ตวัดออกไป ทำลายม่านพลังในทิศใต้ ทำให้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนทิศใต้สั่นสะเทือนแตกสลายกลายรูขนาดใหญ่ขึ้นมาในทันที.

แม้นว่ากระบี่จูเซียนจะเป็นแกนหลักของค่ายกล หากแต่ก็ไม่มีพลังเพียงพอที่จะคงสภาพทุกตำแหน่งของกระบี่เซียนได้เต็มพลังเดิมของมัน.

"กงเหล่ยเทียน ที่แห่งนี้มอบให้กับพวกเขา เจ้าตามข้ามา จัดการความแค้นของพวกเราให้จบ!"จงซานที่ยืนอยู่บนหัวของแปดหางสวรรค์ก่อนที่จะตะโกนออกไปเสียงดัง.

กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์ แววตาที่เต็มไปด้วยความโลภ.

นี่คือเทพอสูรอะไรกัน?ทำไมจงซานถึงได้โชคดีเช่นนี้? ทำไมมันไม่เป็นของข้ากัน?

ตราบเท่าจงซานตกตายไป เทพอสูรตนนี้จะต้องกลายเป็นของข้า.

กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองจงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์ จงซานต้องการต่อสู้กับเขาเป็นการส่วนตัว คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะแส่หาความตายเช่นนี้!

จงซานและกงเหล่ยเทียนที่บินออกจากค่ายกลสังหารเซียน.

ภายในค่ายกระบี่สังหารเซียน จึงเหลือเพียงแค่จูเซียนและแปดหางสวรรค์.

ทันทีที่ออกมาด้านนอก จงซานที่มองเห็นหลุมดำขนาดใหญ่สองหลุม หนึ่งก็คือตำแหน่งการต่อสู้ของตี้เสวียนชาและเต๋าจวินเซิ่งหยา ส่วนอีกหนึ่งก็เป็นตำแหน่งของแปดหางสวรรค์ที่เริ่มปะทะกันกับจูเซียนแล้ว.

พริบตาเดียวที่จงซานและกงเหล่ยเทียนออกมาแล้ว ทั้งสองไม่พูดพร่ำอีกต่อไป จงซานที่ตวัดดาบยักษ์ ฟาดฟันออกไปยังตำแหน่งของกงเหล่ยเทียนทันที.

บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อนสองพันทบ!

กงเหล่ยเทียนเองก็นำดาบยักษ์สีทองออกมาด้วยเช่นกัน ดวงตาของกงเหล่ยเทียนจับจ้องมองไปยังการโจมตีของจงซาน พร้อมกับตวัดดาบออกไป.

"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"

เกิดระเบิดดั่งสั่นหวั่นไหว ท้องฟ้าราวกับจะล่มสลาย หลุมดำขนาดใหญ่โตหลุมที่สามก็เกิดขึ้น การต่อสู้ของสุดยอดฝีมืออีกคู่กำลังเริ่มแล้ว.

ภายในหลุมดำ จงซานที่กำลังเผยความแข็งแกร่งออกมา.

ปราณดาบที่ใหญ่ยักษ์ที่เข้าฟาดฟันกระแทกกันอย่างหนักหน่วงรุนแรง ราวกับว่าฟ้ากำลังถล่มแผ่นดินกำลังพังทลาย.

กงเหล่ยเทียนที่แววตาตื่นตระหนกจดจ้องมองไปยังดาบสีทองของเขา ที่กำลังสั่นไปมา หลังจากการเข้าปะทะ คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้ดาบของเขาสั่นไปมา?

บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อนสองพันทบ!

ดาบของจงซานที่ฟันออกมาอีกครั้ง ปราณดาบที่เล็งมายังกงเหล่ยเทียน ขณะที่กงเหล่ยเทียนปล่อยการโจมตีออกไปรับด้วยเช่นกัน.

"ตูมมมมมมมมมม!"

"ตูมมมมมมมมมม!"

"ตูมมมมมมมมมม!"

พลังสองสายที่กระแทกกันเสียงดังสนั่น การโจมตีของจงซานแต่ละครั้งเต็มไปด้วยจิตสังหาร เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น กับศัตรูคู่แค้นที่สังหารกุยเอ๋อ เขาต้องทำลายจิตมารใจเขาด้วย เขาต้องสังหาร ต้องทำลายล้างศัตรูให้สิ้น.

การต่อสู้ที่ผ่านมาเกือบหนึ่งวัน.

กงเหล่ยเทียนไม่คาดคิดมาก่อน จงซานจะเติบโตได้ถึงเพียงนี้ เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวรึ?ก่อนหน้านี้ยังไม่ต่างจากมดปลวกที่เขาจะบีบก็ตายจะคลายก็รอดอยู่เลย.

สายตาของทั้งคู่ที่เปลี่ยนเป็นสีแดง มือทั้งสองข้างของกงเหล่ยเทียนที่กำลังสั่นสะท้านไปมา.

กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองดูดาบยักษ์ของจงซาน ทำไมไม่รู้ ภายในใจที่ปรากฏความหวาดกลัวเล็ก ๆ ดาบยักษ์เล่มนี้ร้ายกาจเป็นอย่างมาก การโจมตีแต่ละครั้ง คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรงพลังจนเขาเกือบไม่สามารถทนได้.

ฝันร้าย? มันคือฝันร้ายของข้า? มันเกิดขึ้นเพื่อทำลายฝันร้ายของข้าอย่างงั้นรึ?

"แค๊ก!!"

ด้วยรับการโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรงหลาย ๆ ครั้งเข้า ดาบยักษ์ของกงเหล่ยเทียนเริ่มส่งเสียง คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีรอยร้าวที่แปลกประหลาดขึ้น?

ดาบทองของเขาไม่สามารถทนได้อย่างงั้นรึ?

"พังไปซะ!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

"ตูมมมมมมม!"

ดาบยักษ์สีทองที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.

พริบตาเดียวที่ดาบทองระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ  ที่หน้าผากของกงเหล่ยเทียน ก็ปรากฏอะไรบางอย่าง เป็นลำแสงสามสีพุ่งออกไป โจมตีไปยังจงซาน.

ดาบยักษ์ของจงซานที่ยกขึ้นขวาง.

"ตูมมมมมมมมมมมมม!"

บนดาบยักษ์ของเขาที่กลายเป็นรู แสงสามสีทะลวงผ่านมา แม้นว่าพลังจะลดลง 80 % ทว่าก็ยังคงทรงพลังกระแทกไปยังหน้าอกของจงซานเสียงดังสนั่น.

กงเหล่ยเทียนทันทีที่ดาบยักษ์ของเขาระเบิด ก็ปล่อยลำแสงสามสีออกมาในทันที กระแทกดาบจงซานเป็นรู กระแทกหน้าอกของจงซาน เขาได้ใช้โอกาสที่ปรากฏออกมาในพริบตาเดียวเช่นกัน.

"ปัง!"

แสงสามสีที่กระแทกจงซาน หากแต่กับชนเข้ากับอะไรบางอย่างระเบิดเสียงดังสนั่น แม้นว่าพลังของมันจะทรงพลังเป็นอย่างมาก แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่ได้ทะลวงผิวหนังของจงซาน คล้ายบนหน้าอกของจงซานมีผลึกสีแดงกั้นอยู่.

แววตาของกงเหล่ยเทียนที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย ทำไมกันแสงเทวะสามสีของเขาถึงไม่ทะลวงร่างจงซานกัน?

ทำไม? กายเนื้อของจงซาน แท้จริงด้วยการเคี่ยวกรำการใช้วิชากายาเทพอสูร กายเนื้อของเขานั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าเซียนฉีสะอีก ด้วยความแข็งแกร่งของกายเนื้อ มีหรือที่มันจะทะลวงร่างของเขาได้?

"บัดซบ ข้าไม่เชื่อ!"กงเหล่ยเทียนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

กงเหล่ยเทียนที่สะบัดมือปล่อยลำแสงสีขาวออกไป ไม่ นี่เป็นวัตถุบางอย่างที่มีสีขาว.

สิ่งดังกล่าวก็คือภูเขาน้ำแข็งนั่นเอง ในอดีตเมื่อครั้งจงซานไปช่วยเป่ยชิงซือ แดนเทพอมตะได้ใช้สิ่งดังกล่าวนี้ล้อมสังหารจงซานนั่นเอง.

เซียนฉี ภูเขาน้ำแข็งที่พุ่งตรงออกไปโจมตีจงซานในทันที.

แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมกระหน่ำลงมา จงซานที่กวาดมือเก็บดาบยักษ์ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย ร่างกายที่เคลื่อนที่ออกไป หมัดของเขาที่เงื้อออกไป ต่อยไปยังภูเขาน้ำแข็งยักษ์.

ในเวลานี้ จงซานไม่ได้ใช้ภาพเงาคลุมหมัด แต่เป็นการต่อยออกไปโดยใช้กายเนื้อของเขา.

บนหมัดทั้งสองข้าง มีหมอกที่หมุนวน เป็นอักษรรูนขนาดเล็กกำลังหมุนวนหมัดอยู่เช่นกัน.

"ใช้กายเนื้อเข้าปะทะของวิเศษ? แส่หาความตาย!"กงเหล่ยเทียนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.

"เปิด!"

จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง หมัดของเขากระแทกไปยังภูเขาน้ำแข็งเสียงดังสนั่น.

"ตูมมมมมมมมมมมม!"

หมัดของเขาแน่นอนว่าทรงพลัง รอบ ๆ หมัดของเขานั้นมีอำนาจของขวานสะบั้นสวรรค์ที่ถูกยิงออกมาด้วย อำนาจของขวานสะบั้นสวรรค์ที่กระแทกภูเขาน้ำแข็งอย่างรุนแรง.

"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"

ภูเขาน้ำแข็งยักษ์ ระเบิดออกเสียงดังสนั่น กลายเป็นไอน้ำไปในทันที.

เซียนฉี นี่คือเซียนฉีที่น่าเกรงขาม กลับระเบิดออกมาเพียงแค่หมัดของจงซานอย่างงั้นรึ?

กงเหล่ยเทียนที่ลอยอยู่บนอากาศ จ้องมองออกไป ไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีอะไรผิดพลาดอย่างงั้นรึ?กายเนื้อของมนุษย์แข็งแกร่งได้ขนาดนั้นเลยรึ?

แสงเทวะสามสี และเซียนฉีที่แข็งแกร่ง กลับไม่สามารถทำอะไรจงซานได้อย่างงั้นรึ?

จะมีมนุษย์คนใหนในโลกใบเล็กแห่งนี้ ที่จะต่อยเซียนฉีระเบิดออกมาได้?

กงเหล่ยเทียนที่เชื่อมจิตกับภูเขาน้ำแข็ง เมื่อภูเขาถูกทำลาย กลายเป็นไอน้ำไปจนหมด.

ถึงการโจมตีดังกล่าวจะไม่ได้มาที่ร่างของเขาโดยตรง แต่ก็ทำให้กงเหล่ยเทียนชะงักกับสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกัน.

"อุปกรณ์เซียนลึกล้ำ? ผู้เยาว์ตระกูลกงของโลกใบใหญ่ มีแค่เพียงอุปกรณ์เซียนลึกล้ำอย่างงั้นรึ?"หลังจากที่จงซานทำลายภูเขาน้ำแข็ง ก็กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

หลังจากที่กงเหล่ยเทียนได้สติคืนมา ใบหน้าก็จ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย จงซานที่กล้าฉีกหน้าเขา เขาจะต้องสังหารมัน วันนี้หากจงซานไม่ตาย หลังจากนี้เขาจะต้องฝันร้ายอย่างแน่นอน.

"เจ้านับเป็นคนแรกที่กดดันข้าได้ถึงเพียงนี้ ข้าคิดว่าจะไม่ใช้มันจนกว่าจะแยกสวรรค์ วันนี้ข้าได้เปลี่ยนใจว่าจะใช้มันเพื่อจัดการเจ้า!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

จงซานที่ยังไม่เร่งรีบ เขายังคงรอโอกาส เขารอมานานแล้ว เพียงแค่นี้จะรอไม่ได้ได้อย่างไร ดวงตาของจงซานที่แดงฉานจ้องมองกงเหล่ยเทียน.

สมบัติ?กงเหล่ยเทียนที่ยังมีสมบัติ?ธวัชสีดำ? ใช่เพราะสมบัติชิ้นนี้ถึงทำให้กุยเอ๋อต้องตายไป ธวัชสีดำ?

"เหล่าเย่ วันนี้อากาศดีจริง ๆ  พวกเราไม่ได้ไปยังทะเลสาบนานแล้ว พวกเราไปจับปูกันเถอะ ข้าจะนำปูตัวใหญ่มาทำซุปให้กับเหล่าเย่."

"ดีเลย ไปจับปูกัน ครั้งนี้พวกเราจะไปจับปูกัน เดียวไปเรียกน้องเขย ไปด้วยกัน."

"อืม ให้น้องสองมาช่วย เสี่ยวซานไม่อยู่ บางทีพวกเราอาจจะมีวิธีจับปูได้เป็นจำนวนมาก."

"อิอิ อิ เหล่าเย่ เหล่าเย่รีบมาเร็วเข้า ที่นี่มีปูตัวใหญ่ ตัวใหญ่มากเลย!"

"รอก่อน กุยเอ๋อ รอข้าก่อน ข้ากำลังหาตาข่ายอยู่."

วูซซซซซซ:

"ฮ่าฮ่าอ่า เจอแล้ว ในที่สุดก็เจอสตรีวันหยินเดือนหยินปีหยินแล้ว."ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่หัวเราะเสียงดัง ก่อนที่จะสะบัดมือออกไป ดวงตาที่สามของเขาที่เปิดออก.

มือของเขาที่ยื่นออกไปเหมือนกับคว้าจับ.

"ปัง!"

สายโลหิตที่กลายเป็นฝน ร่างที่งดงามอ่อนช้อยของกุยเอ๋อระเบิดเสียงดังสนั่น โลหิตและเลือดเนื้อกระจายไปทุกทิศทุกทาง ร่างที่ระเบิดไปในทันที ระหว่างนั้นที่ตำแหน่งที่กุยเอ๋อระเบิด ก็ปรากฏเหมือนร่างกุยเอ๋อเป็นแสงสีน้ำเงิน ถูกชายในชุดสีทองคว้าเอาไป พร้อมกับส่งมันลงไปในธวัชสีดำในมือของเขา.

"ไม่!!!!!!!"

คนจากไปแล้ว หากแต่ความคั่งแค้นยังอยู่!