Chapter 787 แสงเทวะห้าสี ปะทะอำนาจสังสารวัฏ.
"คงไม่คิดว่านี่คือความเร็วสูงสุดของข้าแล้วหรอกนะ?"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"สูดสุด? เจ้าเองก็คงไม่คิดว่านี่คือความเร็วสูงสุดของข้าด้วยหรอกนะ?"กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ประชาชนทุกคนของต้าเจิ้ง เวลานี้ข้ากำลังพบเจอกับเซียนยอดฝีมือเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง ขอให้ทุกคนยกมือขึ้น มอบพลังให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม
หลังจากที่เสียงส่งไปถึงทุกคน พลังมากกมายก็ถูกส่งต่อไปยังเมฆวาสนาบนท้องฟ้า ประชาชนทุกคนที่ได้ยินเสียงของจงซาน.
"ฝ่าบาทกำลังปะทะกับศัตรูอย่างงั้นรึ?
"เซียนยอดฝีมือ?"
แม้นว่าจะมีคนสงสัย หากแต่ยกมือขึ้นมาในทันที พริบตาเดียวพลังของพวกเขาก็ถูกสูบออกไป หมดเรี่ยวแรงไปในทันที.
พลังที่มากมายที่ถูกรวมมานั้น บนท้องฟ้าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่เพิ่มขยายขึ้นเป็นสิบเท่า จากนั้นมังกรตนหนึ่งที่พุ่งตรงเข้ามาภายในร่างจงซานอย่างรวดเร็ว.
ทันใดนั้นพลังของจงซานก็เพิ่มข้นในทันที แรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงแผ่ออกมาจากร่างของจงซาน คลื่นของแรงกดดันที่แผ่ออกมาเป็นระลอกคลื่นกระจายออกไปทุกทิศทุกทาง.
"แค๊ก..!"กงเชียนที่ไอออกมาอีกหลายครั้ง หากแต่สายตาของเขากับไม่แยแสกับพลังที่เพิ่มขึ้นของจงซาน.
"แล้วอย่างไร? ยังไงเจ้าก็ต้อง ตาย!"กงเชียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
ดวงตาของกงเชียนที่เบิกกว้า ทันใดนั้นจากความว่างเปล่าปรากฏคมใบมีดที่แหลมคม พุ่งออกไป เป็นความเร็วที่น่าเหลือเชื่อพริบตาเดียวก็ไปถึงด้านหน้าแล้ว แม้แต่ร่างเงาที่มีความเร็วก็ยากจะหลบ.
"ฉั๊ว!!"จงซานที่ขาดเป็นสองท่อน.
"ฝ่าบาท!"
ที่ประตูทิศใต้ เหล่าองค์รักษ์ที่ส่งเสียงดังอื้ออึ้ง.
ทว่าจากนั้น ร่างกายของจงซานที่ถูกตัดขาด แต่แล้วก็ไปปรากฏขึ้นที่ไกลออกไป วาสนามากมายที่พุ่งตรงไปยังร่างดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่ยังไม่ตกตาย มองไม่เห็นแม้แต่ความเร็วการเคลื่อนที่ เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
"เอ๊ะ?"ดวงตาของกงเชียนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ไม่ใช่ว่าใบมีดอากาศของเขาผ่าร่างจงซานไปแล้วรึ?
"วูซซซ!"ร่างของจงซานที่หายไปอีกครั้ง จากนั้นก็ไปปรากฏอีกพื้นที่แห่งหนึ่ง.
เหล่าองค์รักษ์ประจำประตูทิศใต้ที่คิดว่าจงซานเคลื่อนที่เร็วมากจนพวกเขาไม่สามารถมองออกได้ ส่วนกงเชียนนั้นไม่เชื่อว่านี่เป็นการเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว แยกมิติอย่างงั้นรึ?
จงซานที่หายไปและไปปรากฏยังทิศทางที่ต่าง ๆ กัน กล่าวได้ว่าเป็นอะไรที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก ถึงกงเชียนจะมีสายตาที่คมกล้า หากแต่ไม่เห็นการเคลื่อนไหวของจงซานแม้แต่น้อย.
ราวกับว่าจงซานปรากฏออกมาจากความว่างเปล่าและหายไปในความว่างเปล่า.
กงเชียนที่หรี่ตาจ้องมอง ความแปลกประหลาดนี้.
ทุก ๆ หนึ่งลมหายใจ จงซานจะปรากฏตัวและหายไปพร้อม ๆ กัน.
"ครืนนนนนน!"
จากใต้ทะเล ร่างของเขาผุดขึ้นมาจากใต้ทะเลอย่างงั้นรึ?
เป็นจงซานคนเดียวกันรึ? เป็นกระบวนท่าวิชาของเขาอย่างงั้นรึ?
แท้จริงนี่ไม่ใช่วิชาใด ๆ ของจงซาน ทว่าเป็นร่างโคลนของเขาที่ถูกปล่อยออกมาและสลายหายไป ซึ่งถูกส่งออกมาเป็นระยะ ๆ จนเหมือนว่าเขากำลังเคลื่อนที่.
กงเชียนจ้องมองจงซานพร้อมกับหรี่ตาเล็กลง "ข้าบอกแล้วว่าทำไมร่างกายของเจ้าถึงได้แปลกประลาด เดิมทีนี่ไม่ใช่ภาพลวงตา คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถสร้างความสับสนให้กับข้าได้ เจ้านับว่าพิเศษไม่น้อย!"
จากนั้นรอบ ๆ ร่างของจงซานในเวลานี้ การเป็นความมืดครึ้ม ซึ่งเป็นพลังที่ยืมมาจากวาสนามากมาย เป็นอำนาจวาสนาที่ยืมมาจากแผ่นดินต้าเจิ้งนั่นเอง พลังวิเศษของจงซานที่นำมาสร้างปราณทมิฬให้คละคลุ้งบดเบียดบรรยากาศทำให้สภาพภูมิประเทศกลายเป็นดำมืด ปราณหยินที่รุนแรงกำลังพัดกระหน่ำ กระจายไปยังพื้นที่รอบ ๆ .
"หายาก ข้าไม่เคยทำอะไรที่เปล่าประโยชน์ เจ้าจะม้วยหรือข้าจะสิ้นลองดู!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
หายาก? สายตาของกงเชียนที่เผยแววตาเหยียดหยันดูแคลน.
"หลุมยักษ์สังสารวัฏ จงเปิด!"
"ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!"
มิติอากาศที่สั่นสะเทือนเป็นระลอก ผืนน้ำที่สั่นไหวอย่างรุนแรง แม้แต่แสงจันทรายังอับแสง สภาพภูมิอากาศรอบ ๆ กลายเป็นสีน้ำเงิน.
แสงสีน้ำเงินที่ราวกับว่าได้ปกคลุมไปทั่วแผ่นดิน พื้นที่ตรงกลางระหว่างจงซานและกงเชียน ตอนนี้กำลังหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง พลังการดูดที่หนักหน่วงรุนแรงยากที่จะหลบหนีได้.
น้ำวนที่ใหญ่ยักษ์ที่หมุนหนักหน่วงรุนแรง ปราณสนามพลังที่ดุร้ายบ้าคลั่ง.
ที่ทะเลใต้นั้นมีเกาะขนาดใหญ่อยู่ ในเวลานี้ถูกบดเป็นผงไปในทันที แม้แต่น้ำทะเลยังสลายกลายเป็นไอถูกสนามวายุเป่ากระจายสลายหายไปหมด.
อำนาจสังสารวัฏนั้นทรงพลังมาก นี่คือหลุมยักษ์สังสารวัฏ.
หลุมสังสารวัฏยักษ์ เป็นพลังสูงสุดที่ร่างแยกเงาจงซานทำได้ นั่นก็เพราะได้ยืมอำนาจวิเศษจากวาสนาต้าเจิ้งมาใช้เป็นพลัง ทำให้สามารถเปิดหลุมยักษ์สังสารวัฏได้ ด้วยทักษะที่ทรงพลังที่สุดที่เขามีนี้ หากว่าไม่สามารถสังหารกงเชียนได้ ก็คงไม่สามารถทำอะไรเขาได้อีกต่อไปแล้ว.
อำนาจสังสารวัฏที่หนักหน่วงรุนแรง กงเชียนเวลานี้ดวงตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง ร่างของเขาปรากฏเป็นเป็นร่างมายานกยูงยักษ์คลุมร่างกายของเขาเอาไว้ นกยูงยักษ์ห้าหางห้าสีที่ส่องประกายแสงวับวาว ปกคุลมร่างของกงเชียน.
"แสงเทวะห้าสี? ใช้มันปกป้องตัวเองได้อย่างงั้นรึ? นี่คืออำนาจฟ้าดิน อำนาจแห่งสังสารวัฏ จงพังทลายไปซะ!"จงซานที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทันใดนั้น อำนาจพลังสังสารวัฏที่เพิ่มขึ้นมาในทันที พร้อมกับดึงดูดพลังของกงเชียน.
ร่างของกงเชียนที่ถูกพลังอำนาจที่หนักหน่วงรุนแรงทวีขึ้นไปในทันที.
รอบ ๆ แสงเทวะห้าสีที่ระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พลังอำนาจสังสารวัฏที่ดูดทุกอย่างจนมิติบิดเบี้ยว ทว่าแสงเทวะห้าสีนั้น กับทรงพลังไร้ที่สิ้นสุด ต้านอำนาจสังสารวัฏที่น่าเกรงขามนี้ได้.
"อ๊ากกกกก! คาดไม่ถึง คาดไม่ถึงว่าข้าจะต้องใช้พลังเต็มที่ในการสังหารพวกมดปลวกเชียวรึ?"กงเชียนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
แม้ว่ากงเชียนที่จะขวางกั้นอำนาจสังสารวัฏได้ ทว่าใบหน้าของเขาเวลานี้มันเริ่มปรากฏรอยร้าวมากขึ้นและก็มากขึ้น เห็นชัดเจนว่าอาการบาดเจ็บของเขาในเวลานี้เริ่มแสดงผลออกมาแล้ว.
"ราชานกยูงต้าหมิงอย่าได้ตำหนิข้า จงซานไม่มีทางเลือก ต่อหน้าความเป็นความตาย การเผยความอ่อนแอออกมาในตอนแรก คือหนทางที่จะเอาชีวิตรอด หลุมยักษ์สังสารวัฏ จงซานสามารถยกเลิกได้ ตราบเท่าที่รับปากว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับจงซานอีก จงซานจะยกเลิกมันในทันที."จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
เหตุผลที่จงซานต้องการประนีประนอมนั้น เป็นการล่อลวงกงเชียน หลุมยักษ์สังสารวัฏอย่างงั้นรึ? อย่างไรพลังของมันก็เป็นการได้รับการช่วยเหลือจากอำนาจวาสนาของแผ่นดินต้าเจิ้ง จะใช้พลังนี้ได้อีกนานเท่าไหร่กัน พลังที่เขาต้องใช้ตอนนี้เกินขีดจำกัด แทบไม่สามารถขยายได้อีกแล้ว.
"หลุมสังสารวัฏ?"ที่มุมปากของกงชียนนั้นเผยรอยยิ้มที่ดุร้ายออกมา.
"ย๊าก!!!!!"
ร่างเงามายาของแสงเทวะห้าสีที่ระเบิดแสงที่สว่างจ้าแผ่ออกมาหนักหน่วงรุนแรงขับหลุมสังสารวัฏอย่างบ้าคลั่ง.
พลังดังกล่าวที่ผลักหลุมสังสารวัฏออกไปอย่างรุนแรง.
ทันใดนั้น หลุมสังสารวัฏของจงซานก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป แรงผลักของแสงเทวะห้าสีนั้นรุนแรงมากจนทำให้หลุมสังสารวัฏกำลังจะพังทลายลง.
ใบหน้าของกงเชียนเวลานี้แตกร้าวมากขึ้นและก็มากขึ้นลามไปถึงร่างกาย ถึงอย่างนั้นกงเชียนก็เลือกที่จะไม่ประนีประนอม.
จงซานเจ้าแส่หาความตาย!
เจ้าบังอาจล่วงเกินข้า กงเชียนในเวลานี้กระตุ้นพลังขยายอำนาจแสงเทวะห้าสีมากขึ้นและก็มากขึ้น มันกำลังฉีกหลุมสังสารวัฏลามออกไปเรื่อย ๆ !
" สังสารวัฏ!"
ดวงตาของจงซานเวลานี้ส่ายไปมา เขาไม่สามารถละความพยายามได้ กงเชียนร้ายกาจมาก หากเขาไม่ใช้ทุกอย่างที่มีล่ะก็ เขาจะต้องตายแน่!
เสื้อผ้าของจงซานที่สะบัดไปมา มือทั้งสองข้างประกบกันเป็นวงกลม ดวงตาสีเขียวที่ส่องประกายแสง อำนาจวิเศษที่เพิ่มพลังหลุมสังสารวัฏขึ้นไปอีก เขาจะต้องชนะ.
พลังสองสายที่ปะทะกัน แสงเทวะห้าสี กับอำนาจสังสารวัฏ นี่คือการเดิมพัน.
"ทะลวง!"
กงเชียนที่คำรามลั่น ใบหน้าของเขาที่ราวกับกลายเป็นเกล็ดปลาเต็มไปหมด เสียงคำรามของเขา อำนาจแสงเทวะห้าสีราวกับว่าจะลบทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไป.
หลุมสังสารวัฏที่หยุดกึก แสงเทวะที่ราวกับแช่แข็งเอาไว้.
"ตุมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
จากนั้นหลุมสังสารวัฏก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
"พุ!!"
ใบหน้าของจงซานขาวซีด พ่นโลหิตคำโต ร่างกายลอยละลิ่วออกไป.
แพ้รึ? ไม่ได้การแล้ว? ดวงตาของจงซานที่เผยแววตาอดสูอย่างช่วยไม่ได้ กงเชียนแข็งแกร่งเกินไป.
ถึงเขาจะยืมอำนาจจากต้าเจิ้ง ถึงแม้ว่าจะใช้หลุมสังสารวัฏลอบโจมตี ถึงแม้นว่ากงเชียนจะบาดเจ็บหนักอยู่แล้ว แต่ก็ไม่สามารถล้มกงเชียนได้อย่างงั้นรึ?
พ่ายแพ้แล้ว ครั้งนี้เขาพ่ายแพ้จริง ๆ ! เขาทำลายหลุมสังสารวัฏขนาดใหญ่ของเขาไปแล้ว เป็นตัวตนที่น่าหวาดกลัวยิ่งนัก? แล้วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวของเขา จะคงอยู่ได้อีกรึ?
จงซานที่ลอยลิ่วขณะที่ลอยออกไปไกล.
ทว่าหลังจากนั้น เรื่องที่จงซานคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น.
หลุมสังสังสารวัฏที่ระเบิดออกไปเสียงดัง กลายเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวกับไม่ได้รับความเสียหายเพราะว่าถูกนำหลบไปไกลแล้ว.
ทว่ากงเชียนนั้นกับไม่ลงมือต่อ ไม่คิดเลยว่าเขาจะปล่อยโอกาสสังหารจงซานไปอย่างคาดไม่ถึง.
ภายในหลุมดำนั้น ดูเหมือนว่าจะปรากฏเสาม่านเสาพลังโปร่งใสกักขังกงเชียนเอาไว้ ทำให้กงเชียนเวลานี้ดวงตาเบิกกว้างด้วยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานที่จ้องมองออกไปตรงกลางสนามต่อสู้นั้นมีกงเชียนและชายในชุดสีดำอีกคนหนึ่งปรากฏขึ้นมา.
ชายในชุดสีดำที่กุมหยกกระดองเต่า สร้างเป็นม่านโปร่งใสกักขังกงเชียนเอาไว้ด้านใน.
"เจ้าเป็นใคร?"กงเชียนที่จ้องมองไปยังชายชุดดำอย่างไม่แยแส.
ดูเหมือนว่าผลกระทบก่อนหน้านี้จะทำให้กงเชียนได้รับบาดเจ็บไม่ธรรมดา ตอนนี้ทำให้เขาไม่สามารถทำลายเสาโปร่งแสงออกมาได้.
จงซานที่จ้องมองชายในชุดสีดำ มองแผ่นหลังของเขา จงซานขมวดคิ้วไปมา ดูคลับคล้ายคลับคลาคุ้นเคยนัก!
ชายในชุดสีดำไม่ตอบกับกงเชียน.
"วิชาตัดทอนชีวิตต้าเหยี่ยน!"ชายในชุดสีดำที่แค่นเสียงเคร่งขรึม.
ชายในชุดสีดำที่ตะโกนออกมาเสียงดัง รอบ ๆ ร่างกายของเขาปรากฏหลุมสีดำขึ้นที่บนศีรษะ จากนั้นก็ปรากฏดาบดำทมิฬผุดออกมา พร้อมกับพุ่งตรงออกไปหากกงเชียนที่ถูกกังขังอยู่ด้านในเสาม่านโปร่งแสง.
“......!”
ไร้ซึ่งเสียงใด ๆ .
"อ๊ากกกกก!"
กงเชียนที่คำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด.
เจ็บปวดอย่างงั้นรึ? สามารถทำให้กงเชียนเจ็บปวดได้อย่างงั้นรึ?
"วิชาตัดทอนชีวิตต้าเหยี่ยน จงซาน เจ้า เจ้ามัน!"
กงเชียนที่คำรามออกอย่างดุร้าย.
จากนั้น เงามายาของแสงเทวะห้าสีก็ระเบิดออกมา กงเชียนคงไม่สามารถใช้ทักษะแสงเทวะห้าสีได้อีกครั้งแล้ว ทว่าด้วยผลของการระเบิด เสาม่านพลังก็ค่อย ๆ แตกลามออกมาเช่นกัน และใบหน้าของกงเชียน ก็เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ดูน่าเกลียดน่ากลัวเป็นอย่างมาก.
"ตัดทอนชีวิต!"ชายในชุดสีดำที่กระตุ้นหยกกระดองเต๋าอีกครั้ง ดาบขนาดใหญ่ที่ออกมาจากความว่างเปล่าพุ่งตรงเข้าหากงเชียน.
"อ๊ากกกกกกก!"
กงเชียนที่คำรามอออกมาเสียงดัง เมื่อม่านพลังกักขังของเขาแตกสลายไปแล้ว เขาที่หลบการโจมตีดังกล่าว แต่เพราะว่าเขาบาดเจ็บหนัก จึงไม่สามารถหลบการโจมตีได้ทั้งหมด แขนซ้ายของเขาถูกการโจมตีเข้า ทำให้มันกลายเป็นทรายแตกสลายหายไปในทันที.