chapter 784 ปลดเกษียณหนู.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า!
ในเวลานี้บนท้องฟ้าที่ด้านหน้าของโลกใบเล็กคงมียอดฝีมือมากมายรออยู่ รอให้มีใครแยกสวรรค์อย่างงั้นรึ?
"พรุ่งนี้ พวกเจ้าเดินทางไปยังภพหยิน ดูซิว่าจะยังรู้สึกหรือไม่ ตรวจสอบว่าในภพหยินพวกเขายังจะจับตามองได้หรือไม่!"จงซานที่กล่าวพลางขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิด.
"อืม!"สตรีทั้งสี่พยักหน้ารับ.
และทันใดนั้น ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
จงซานรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังพยากรณ์พวกเขาอยู่? และพยากรณ์ตัวเขาด้วยรึ?
นับตั้งแต่จงซานได้รับแผนผังสวรรค์ลี้ลับมา ก็ได้พยายามศึกษาและฝึกฝนมาระยะหนึ่งแล้ว.
สิ่งที่ซ่อนอยู่ในแผนผังสวรรค์ลี้ลับก็คือ วิชาลับสวรรค์ลี้ลับ.
ศาสตร์ลับสวรรค์ลี้ลับนั้นมีอยู่ด้วยกันห้าขั้น แม้ว่าจะน้อย ทว่าแต่ละขั้นนั้นกลับทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ขั้นแรก สามารถสัมผัสปกป้องการคำนวณตั้งแต่ระดับเซียนสวรรค์ลงมาได้.
จนถึงขั้นที่ห้า สามารถสัมผัสปกป้องการคำนวณตั้งแต่ระดับปราชญ์เทพลงมาได้.
จงซานที่เข้าใจทักษะขั้นแรกได้ทว่าก็ไม่ได้ชำนาญนัก.
เพียงแค่ขั้นแรก แม้ว่าจะเป็นเพียงขั้นแรก ทว่าก็สามารถรับประกันว่าตั้งแต่ระดับเซียนสวรรค์ลงมาจะไม่สามารถพยากรณ์เขาได้.
กล่าวอีกนัยน์หนึ่ง ภายในโลกใบเล็กนั้น ทุกคนที่พยากรณ์จงซาน จงซานก็จะรับรู้ ไม่ว่าจะเป็นหยิง กุยกูซือ หรือกงเชียนแดนเทพอมตะ ถึงพวกเขาจะมีพลังเกินกว่าระดับเซียนสวรรค์ ทว่าในเมื่ออยู่ในโลกใบเล็กชะตาวิถีย่อมถูกสะกดเอาไว้.
ในเวลาเดียวกันนั้น เขาสามารถที่จะปกปิดสร้างความสับสนด้วยทักษะสวรรค์ลี้ลับ เพื่อป้องกันการพยากรณ์ของพวกเขาได้.
ทว่าจงซานนั้นยังมีทักษะหงหลวนเทียนอยู่อีกด้วย.
บัวหงหลวนเทียนสีชมพูกลายเป็นสีน้ำเงิน!
นิมิตลางร้าย?
ลางร้ายอย่างงั้นรึ? ใครกันที่กำลังวางแผนมาที่ข้ากัน? ใต้สวรรค์แห่งนี้ใครกันที่กำลังมุ่งร้ายมายังเขา.
"วันพรุ่งนี้ ข้าจะเดินทางไปยังภพหยินเช่นทุกคน!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"
เช้าวันถัดมา ร่างหลักจงซานและหวงโหวทั้งสี่ก็เดินทางสู่ภพหยิน ส่วนร่างแยกเงาก็เดินทางมายังภพหยางสลับที่กัน.
"ข้ายังรู้สึกอยู่เลย!"เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าเองก็ด้วย!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
กู่เฉียนโหยวและเชวียนเป่าเอ๋อที่จ้องมองหน้ากันและกัน.
"แม้แต่ในภพหยินก็ไม่เปลี่ยน เป็นยอดฝีมือคนใดกันที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่?"กู่เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ยอดฝีมือด้านนอกโลกใบเล็กนั้น ทุกคนล้วนแล้วแต่แข็งแกร่ง.
จงซานในเวลานี้ ภายในหัวใจที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.
เพราะว่าบัวหงหลวนยังคงเป็นสีน้ำเงิน นอกจากนี้ร่างแยกเงาของเขายังพบว่ามีใครบางคนกำลังพยากรณ์เขาอยู่ กล่าวอีกอย่างหนึ่ง มีบางคนรับรู้ว่าเขามีร่างหลักและร่างแยกเงาแล้ว? ไม่ใช่เพราะว่าเขาเปลี่ยนแปลงตำแหน่งกันหรอกรึ?
ร่างหลักจงซานที่ตัดสินใจนำสตรีของเขากลับไปยังสวนลอยฟ้าหลิงเซียวเช่นเดิม.
หลังจากปลอบเหล่าสตรีของเขาแล้ว จงซานก็มาอยู่ในห้องอักษรของเขา ครุ่นคิดถึงเรื่องที่ไม่ดีนี้อีกครั้ง.
ไม่ได้การ สถานการเลวร้ายทีเดียว ภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จงซานที่ได้รับการเกื้อหนุนจากอำนาจฟ้าดินของต้าเจิ้ง หากแต่บัวหงหลวนเทียนก็ยังปรากฏสีน้ำเงินอย่างงั้นรึ?
ใครกันที่จะสามารถสร้างผลกระทบเช่นนี้ได้?
กงเชียน? จงซานที่คิดถึงกงเชียนในทันที กงเชียนตัดสินใจที่จะลงมือกับเขาแล้วรึ? ดูเหมือนว่าในเวลานี้กงเชียนกำลังวางแผนจัดการเขาแล้ว?
ทำอย่างไรดี?
จงซานที่นั่นครุ่นคิดอยู่ในห้องอักษรสามวัน ตลอดสามวันนี้เขาไม่ได้สะสางราชกิจใด ๆ เหล่าข้าราชบริพารต่างสงสัย นี่ไม่ใช่รูปแบบของเซิ่งซ่าง เว้นแต่จะมีเรื่องสำคัญ จะมีเรื่องสำคัญใดเกิดขึ้นกัน.
จวบจนถึงตอนเช้าของวันที่สี่ จงซานราวกับว่าท้ายที่สุดเขาก็คิดหาวิธีได้.
ที่ด้านนอกห้องอักษรเวลานี้ มีเหล่าข้าราชบริพารคนสำคัญยืนรอยู่.
"อี้เหยี่ยน หวังคู หนี่ปู่ซา เซียนเซิงซือ เข้ามาด้านใน!"จงซานที่เอ่ยออกไป.
จากนั้นไม่นาน เหล่าเสนาธิการที่สำคัญทั้งสี่ก็เดินเข้ามา.
"ฝ่าบาท?"คนทั้งสี่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หวังคู หนี่ปู่ซา เซียนเซิงซือ เจ้าสามารถสร้าง สัญญาณชีพ ได้หรือไม่?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
สัญญาณชีพ แน่นอนว่าในอดีตเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเซียนสวรรค์ซือหม่าเขอพวกเขาต่างก็มีครบกันทุกคน เมื่อมีคนหนึ่งตายไป หยกสัญญาณชีพก็จะระเบิดนั่นเอง!
สัญญาชีพนี้ไม่ได้มีผลต่อเจ้าของชีวิต ทว่าหากเจ้าของชีวิตตกตายไปสิ่งของสัญญาณชีพก็จะระเบิดไปในทันทีนั่นเอง.
"เฉินสามารถสร้างได้!"หวังคูกล่าวออกมาในทันที.
"เฉินเองก็ด้วย!"เซียนเซิงซือและหนี่ปู่ซากล่าวออกมาพร้อมกัน.
"หืม?"
เพียงแต่ว่าวัตถุดิบในการสร้างนั้นแพงมาก."หวังคูกล่าว.
"แพงมาก? จะแพงเท่าใด ต้าเจิ้งย่อมมีความสามารถในการจ่ายได้!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
"แต่ว่า ข้าต้องการทำสัญญาณชีพที่หนู พวกเจ้าทำได้หรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังพวกเขา.
"หยกสัญญาณชีพที่หนู?"ทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"เป็นเพียงหนูทดลองธรรมดา ทำได้หรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังทุกคน.
"ได้ขอรับ ทว่ามันจะไม่เป็นการน่าเสียดายหรือไม่?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่มีอะไรน่าเสียดาย เพียงแค่ทำได้ก็พอแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"ฝ่าบาท พวกเราทำเช่นนี้ไปเพื่ออะไร?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ปลดเกษียณหนู."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ปลดเกษียณหนู?"ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าต้องการให้ต้าเจิ้งของข้า สามารถส่งสัญญาณที่ไกลออกไปอย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น แม้นว่าจะเป็นสถานที่ที่ไม่สามารถเดินทางถึงกัน หรือแม้แต่สถานที่ต้องเดินทางแจ้งข่าวในหนึ่งปี ข้าต้องการให้ส่งข่าวดังกล่าวได้ในทันที!"จงซานกล่าว.
"แล้วทำเช่นนี้?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เพียงแค่ใช้กับตำราสัญลักษณ์ กับหยกสัญญาณ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ทันใดนั้นดวงตาของอี้เหยี่ยนที่เปล่งประกาย ราวกับว่า เข้าใจเรื่องทั้งหมดได้.
"ฝ่าบาทช่างมากความสามารถนัก เฉินขอชื่นชม!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความยำเกรง.
คนอื่น ๆ ไม่เข้าใจเท่าใดนัก.
"อี้เหยี่ยน เจ้าเข้าใจอย่างงั้นรึ? เช่นนั้นลองกล่าวออกมา?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"ครับ ตราบเท่าที่พวกเรามีสมุดสัญลักษณ์ ภายในนั้นก็จะมีสัญลักษณ์และข้อความที่แตกต่างกันไป กับสัญญาณที่ส่งมาเป็นระลอก ตราบเท่าที่นำสัญญาณมาแปลงเป็นอักษรก็จะเข้าใจข้อความที่ถูกส่งมาได้."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ด้วยการฆ่าหนูอย่างงั้นรึ?"
"ถูกแล้ว ฆ่าหนู การฆ่าหนูนั้นจะหยุดเป็นช่วงและชุดที่แตกต่างกัน ยกตัวอย่าง ชุดแรกหนูสามตัว ครั้งต่อไปเป็นหนูสี่ตัว ครั้งที่สามเป็นหนูห้าตัว จากนั้นก็นำสัญลักษณ์ที่ได้มานั้นมาเทียบกับตำราถอดความ ซึ่งชุดของหนูที่สังหารไปนั้นก็จะแทนอักษรและความหมายที่แตกต่างกันภายในได้."อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
หวังคูที่กำลังสีคางกระดูกของเขา สามารถส่งสัญญาณอย่างงั้นรึ?
เซียนเซิงซือและหนี่ปู่ซาที่ดวงตาเป็นประกายทันที.
"เฉินชื่นชมยิ่งนัก!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ใช่แล้ว! เมื่อเข้าใจแล้ว ข้ากำลังจะทำการใหญ่เร็ว ๆ นี้ เรื่องนี้จำเป็นต้องให้ทุกคนร่วมมือกันอย่างทันท่วงทีถึงจะสำเร็จ อย่างไรก็ตามอย่างแรกการสื่อสารจำเป็นต้องทำขึ้นมาก่อนเป็นอย่างแรก การทำตำราสัญญาณและหลอมสัญญาณชีพ มอบให้อี้เหยี่ยนและหวังคู!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"อี้เหยี่ยนและหวังคูที่ตอบรับในทันที.
"แผนการใหญ่? ฝ่าบาทมีแผนการใหญ่อะไรอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขั้นแรกต้องทำการส่งสัญญาณให้สำเร็จก่อน ขั้นต่อไป ให้ทำการทดลอง รับประกันความปลอดภัยในความแม่นยำ จำไว้ว่าต้องคิดถึงความปลอดภัยเป็นอันดับแรก และห้ามเผยเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"ลู่เจี้ยนปิง เข้ามา!"จงซานที่เอ่ยออกไปเสียงดังอีกครั้ง.
ที่ด้านนอกห้องอักษร เหล่าข้าราชบริพารที่ยืนอยูรอบ ๆ เสนาธิการผังเมืองลู่เจี้ยนปิงที่เร่งรีบเข้ามา ก้าวเข้ามาด้วยท่าทางสงสัย.
"เฉินลู่เฉียนปิง คารวะฝ่าบาท ทรงพระเจริญหมื่นปี ๆ ปี!"
"อืม ลู่เจี้ยนปิง!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้ามีหน้าที่ให้เจ้าทำในเวลานี้ ในห้าเดือนนี้ จงนำสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เคลื่อนตรงไปอยู่ที่ทะเลทิศใต้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"ย้ายเมืองหลวงอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนและคนอื่น ๆ ที่เผยสีหน้าแววตาประหลาดใจ.
"น้อมรับพระบัญชา!"ลู่เจี้ยนปิงที่รับคำในทันที.
ย้ายเมืองหลวงไปยังทะเลทิศใต้? ฝ่าบาทต้องการทำอะไร?
หรือว่าจะเกี่ยวข้องกับแผนการใหญ่ที่ฝ่าบาทกำลังกล่าว? และยังมีการใช้หนูสื่อสารอีก?
เหล่าข้าราชบริพารที่ไม่ได้ถามจงซานแต่อย่างใดเนื่องจากในเวลานี้จงซานที่ดูจริงจังเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าจะต้องมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น มีเรื่องอะไรที่ทำให้ฝ่าบาทต้องจริงจังถึงเพียงนี้.
ต้องมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นแน่ ว่าแต่มันคือเรื่องสำคัญใดกัน?
แน่นอนว่านี้คือแผนการที่จะเผชิญหน้ากับกงเชียน ซึ่งจงซานเองก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่ากงเชียนจะเริ่มพยากรณ์เขาแล้ว นอกจากนี้มันยังทำให้บัวหงหลวนเทียนของเขากลายเป็นสีน้ำเงินอีก นิมิตร้าย.
จงซานไม่ได้ใช้ทักษรสวรรค์ลี้ลับอกมา เพราะว่าจงซานรับรู้ว่านักบวชหนีได้แต่วิหารนั้นไม่สามารถหนีไปได้ การสร้างความสับสนต่อเขา ไม่ได้ช่วยอะไรมาก หนำซ้ำอาจทำให้เขาต้องพ่ายแพ้ก็เป็นได้.
ทว่าตอนนี้ร่างหลักและร่างแยกเงาเมื่อสร้างสัญญาณชีพเสร็จ เขาก็จะใช้ทักษะสวรรค์ลี้ลับเพื่อปกปิดกงเชียนเช่นกัน.
กงเชียนแน่นอนจะต้องรับรู้ เขายังไม่จัดการจงซานตอนนี้แน่ เพราะว่า หยิงนั้นเอง เป้าหมายเป็นไปได้ว่ารอคอยการจากไปของหยิง เพื่อป้องกันว่าหยิงอาจจะยื่นมือเข้ามาก็เป็นได้.
กงเชียนไม่ได้หวาดกลัวหยิง ทว่ากงเชียนก็ไม่ต้องการต่อสู้กับหยิงตอนนี้ การเข้าปะทะกันมีแต่ทำให้ทั้งสองฝ่ายเสียหายไม่ได้สร้างผลประโยชน์อะไรเลย อีกทั้งกงเชียนยังรักษาตัวอยู่ ในโลกใบใหญ่เขาเองก็มีศัตรูคู่อาฆาตอยู่ด้วย เรื่องสำคัญที่สุดของเขาจำเป็นต้องถนอมตัวเองด้วยเช่นกัน.
ดังนั้น กงเชียนต้องสังหารเขาแน่ หลังจากที่หยิงจากไป.
จงซานที่วางแผนในการรับมือกงเชียนหลายวันและหลายวิธีการ.
กงเชียน! ไม่ใช่คนที่เขาจะปะทะด้วยในเวลานี้!
เกี่ยวกับนิมิตร้ายของเขา จงซานไม่ได้บอกใคร เขาเก็บมันเอาไว้ในใจ ทำทุกอย่างให้เป็นปรกติ ในเวลานี้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่มุ่งตรงมายังทะเลใต้แล้ว อี้เหยี่ยนและหวังคูเองก็อยู่ในช่วงทดลองการส่งสัญญาณด้วยสัญญาณชีพอยู่.
กับค่าใช้จ่ายจะมากเท่าไหร่ จงซานไม่ได้สนใจนัก ไม่ว่าจะใช้จ่ายไปเท่าไหร่ ตราบเท่าที่มันช่วยเขาได้ ก็ถือว่าดีแล้ว.
ในช่วงครึ่งปีนี้ แปดหางสวรรค์ได้กลืนกินกระบี่เทียนไมของประมุขตระกูลเทียนภพหยิน เป็นเซียนฉีสวรรค์ที่แท้จริง เป็นสมบัติล้ำค่าที่ยอดเยี่ยมมาก.
ทว่ามันกลับทำให้พลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นเพียงแค่ขั้นเดียว.
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่หก!
จงซานที่ทำการสำรวจแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ ด้วยการใช้เซียนฉีสวรรค์ทำให้เพิ่มพลังฝึกตนได้แค่ขั้นเดียว ระดับต่อไปเขาควรจะทำอย่างไรดี?
วันจากไปของหยิงที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้ว สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเวลานี้ได้มาหยุดอยู่กลางทะเล ไม่มีใครรับรู้เรื่องนี้ มีเพียงแค่จงซานเท่านั้นที่รู้.
ร่างหลักจงซานและร่างแยกเงาจงซานต่างก็อยู่ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเรียบร้อยแล้วเช่นกัน
เพราะว่า หลังจากที่รับรู้ถึงการพยากรณ์และบัวหงหลวนเทียนที่มีนิมิตโชคร้าย.
จงซานที่ลองจัดแจงให้ร่างเงาไปร่วมพิธีที่ต้าฉินและร่างหลักเฝ้าสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ก็เกิดนิมิตร้าย จากนั้นก็เปลี่ยนให้ร่างหลักไปยังต้าฉินเข้าร่วมพิธี และให้ร่างเงาเฝ้าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ก็เกิดนิมิตร้ายเช่นกัน.
ไม่ว่าจะวิธีใหน ล้วนแล้วแต่เกิดลางร้ายทั้งนั้น!
ด้วยความรู้สึกนี้ จงซานที่รู้สึกจริงจังมาก เขาที่สูดหายใจลึกและตัดสินใจใหม่ในทันที.
ร่างหลักเดินทางไปยังต้าฉิน ส่วนร่างแยกเงาเฝ้าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
"จงซานทำไมถึงได้ให้ทุกคนไปภพหยินล่ะ? อีกทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมาหยุดอยู่กลางทะเลใต้ด้วย?"ตี้เสวียนชาที่สอบถามจงซานด้วยความสงสัย.
"เรื่องนี้ค่อนข้างยาว พวกเราเดินทางไปยังต้าฉิน ระหว่างทางข้าจะเล่าให้ฟัง!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"อืม!"ตี้เสวียนชาที่พยักหน้ารับ.
เห็นท่าทางของจงซานที่ดูจริงจังขมวดคิ้วไปมา ทำให้ตี้เสวียนชารับรู้ว่าต้องเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างแน่นอน.
กงเชียน เขาต้องพบกับกงเชียนอย่างงั้นรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะเผชิญหน้ากันเร็วขนาดนี้.