chapter 780 คำบัญชาต้าฉินให้ออกไป.
ภพหยินภาคเหนือ ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว!
"ให้ทูตต้าฉิน เจ้าเกา เข้ามาได้!"
เสียงขันทีที่ดังก้องท้องพระโรง เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด ต่างก็จดจ้องมองไปยังประตูทางเข้า.
จากนั้น ขันทีชราในชุดสีม่วง พร้อมกับสวมชุดขุนนางก้าวเข้ามาภายในห้องโถง.
ที่ทิศเหนือของท้องพระโรงมีเซิ่งซ่างของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวอยู่ จับจ้องมองไปยังขันทีชราที่กำลังก้าวเข้ามา.
ขันทีเจ้าเกาที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง ไม่มองแม้แต่เซิ่งซ่างต้าโหยว แววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
"ต้าฉิน? ทำไมราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินภพหยางถึงได้ส่งทูตมาที่นี่?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
เจ้าเกาที่สะบัดมือนำราชโองการออกมา.
"เซิ่งซ่างมีประสงค์ ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว ภพหยินภาคเหนือ ขัดขวางความคิดของฝ่าบาท ฝ่าบาทไม่พึงพอใจแม้แต่น้อย เซิ่งซ่างมีคำบัญชา ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว จะต้องปิดตัวลงภายในหนึ่งปี! จบราชโองการ!"เจ้าเกาที่อ่านราชโองการของหยิง.
อหังการยิ่งนัก! เป็นการกระทำที่ยโสโอหังนัก!
ถึงกับออกราชโองการประกาศต่อราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ? และยังประสงค์ขับไล่ ไม่ได้หวาดกลัวความตาย ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย.
เรื่องนี้เกินกว่าคำว่าอหังการแล้ว หากแต่เป็นการกระทำที่บ้าคลั่ง คนผู้นี้เสียสติ หยิงเป็นคนเสียสติไปแล้ว.
เซิ่งซ่างของภพหยาง คาดไม่ถึงเลยว่าจะเดินทางมาจัดการเซิ่งซ่างของภพหยิน? เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?
"สามหาว เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่ที่ใหน?" เสนาบดีต้าโหยวที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เจ้าเกาเหล่ตาจดจ้องมองเสนาบดีต้าโหยวเล็กน้อย.
"ที่นี่ก็คือท้องพระโรงของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว ไม่ใช่รึ?"เจ้าเกาที่กล่าวด้วยน้ำเสียงโอหัง.
"ต้าโหยวของข้า เพราะว่าขัดขวางความคิดของหยิง? ทำให้หยิงไม่มีความสุข ดังนั้นจึงต้องการให้พวกเราออกจากที่นี่ไปอย่างงั้นรึ? คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากใหนกัน ขัดขวางความคิดอย่างงั้นรึ?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่เผยแววตาที่เย็นชาออกมา.
"ในภพหยินเองก็มีแดนเทวะเหลือเพียงแห่งเดียว คือแดนเทวะเห่ยหมาง ตอนนี้ก็มีทูตของต้าฉินเดินทางไปที่นั่น มีเนื้อหาเช่นเดียวกัน!"เจ้าเกาที่กล่าวอย่างภาคภูมิ.
ได้ยินคำพูดของเจ้าเกา เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด ต่างก็จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน ราวกับมองเห็นคนโง่ ทุกคนที่ดวงตาหดเกร็งแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.
"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า ต้าฉินภพหยาง เดินทางมาที่นี่เพื่อมาจัดการพวกเราอย่างงั้นรึ? คิดจะล้มล้างราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว? เจ้าคิดว่ามีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"สายตาของเซิ่งซ่างต้าโหยวที่เผยแววตาเป็นปฏิปักษ์ออกมา.
"ต้าฉินของข้า แน่นอนย่อมมีความสามารถอยู่แล้ว!"เจ้าเกาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เจ้าเกาไม่ได้บอกว่ามีคุณสมบัติ ทว่ากล่าวว่ามีความสามารถ เห็นชัดเจนว่า เจ้าเกามั่นใจในความแข็งแกร่งของต้าฉินนั่นเอง.
"ให้ปิดตัวลงภายในหนึ่งปีอย่างงั้นรึ? แล้วหากว่าพวกเราไม่ยอมยกเลิกล่ะ?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่หรี่ตาจ้องมอง.
"ฝ่าบาทกล่าวว่าหากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวไม่ยินดีจากไป ต้าฉินของข้าจะช่วยไล่ออกไปเอง!"เจ้าเกากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"โอหังยิ่งนัก!"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวกับความอหังหารการของหยิงทันที.
"ให้คนเข้ามา นำคนเสียสตินี้ไปขังในคุกสวรรค์เดี๋ยวนี้!"เสนาบดีต้าโหยวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เจ้าเกาไม่ได้ตื่นตกใจแม้แต่น้อย ขณะที่เหล่าองค์รักษ์จากด้านนอกตำหนักวิ่งเข้ามา เจ้าเกาที่ได้ส่งราชโองการลอยออกไป ยังเซิ่งซ่างต้าโหยว.
"เซิ่งซ่างต้าโหยว ก่อนที่จะตัดสินใจอะไร ให้ท่านคิดใคร่ครวญให้ดี ท่านยังมีเวลาหนึ่งปี อย่าได้ให้ความโลภบังตา จนถูกฝังอยู่ภายใต้คมกระบี่ ทุกอย่างเป็นท่านตัดสินแล้ว!"เจ้าเกาที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ระหว่างพูดออกมานั้น ร่างของเจ้าเกาก็หายไปจากท้องพระโรงในทันที.
เจ้าเกาหายไปในทันที ทำให้เหล่าเสนาธิการทั้งหมดต้องขมวดคิ้วไปมา เร็วมาก รวดเร็ว จนพวกเขาไม่แม้แต่เห็นการจากไปของเจ้าเกา.
"!"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่รับราชโองการที่เจ้าเกาส่งมา.
เหล่าข้าราชบริพารส่วนมากต่างก็คิดว่าเป็นเรื่องตลกขบขัน ทว่าเซิ่งซ่างต้าโหยว และสี่ขุนนางใหญ่ตอนนี้ต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
หลังจากนั้นสามวัน ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว ตระกูลอี้ หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของต้าโหยว.
ภายในห้องโถงของตระกูลอี้
อี้หลานเชวี๋ยที่บนไหล่ของเขานั้นมีสิ่งมีชีวิตรูปร่างแปลกประหลาด เป็นปลาที่มีปีก คุนเผิง เป็นคุนเผิงที่ย่อขนาดลงแล้วนั่นเอง.
ขณะที่อี้เหลานเชวี๋ยก้าวเข้ามาในห้องโถง.
ภายในห้องโถง กลุ่มคนที่อยู่ด้านในเวลานี้ต่างโค้งคำนับให้.
"ท่านพ่อ ท้ายที่สุดบุตรก็ทำตามความปรารถนาได้ ออกไปครั้งนี้ สุดท้ายแล้วก็สามารถกำราบคุนเผิงได้ ข้าสามารถได้รับการสนับสนุนจากมันแล้ว!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
คุนเผิง? ทุกคนของตระกูลอี้ต่างก็จับจ้องมองไปยังบนไหล่ของอี้เหลานเชวี๋ย.
คนของตระกุลอี้ทั้งหมดที่จับจ้องมองไปยังคุนเผิง แววตาที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย คุนเผิง? เชวี๋ยเอ๋อที่มีระดับราชันย์แท้เท่านั้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะกำราบคุนเผิงได้? บรรพชนตระกูลอี้ที่จับจ้องมองไปยังคุนเผิงถึงกับงงงวย คุนเผิงตนนี้แม้แต่ตัวเขาที่มีระดับสวรรค์แท้ ยังเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกำราบมันได้ แม้แต่พบเจอกับมันตัวเขา ยังต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด แล้วเชวี๋ยเอ๋อกำราบมันได้อย่างไร?
คนตระกูลอี้ที่จ้องมองไปยังอี้เหลานเชวี๋ย ทั้งอิจฉา และเคารพในตัวเขาด้วย.
"เชวี๋ยเอ๋อ สามวันที่แล้วราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวเกิดเรื่องสำคัญขึ้น เจ้ารู้หรือไม่?"บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวสอบถามออกมาทันที.
"เรื่องสำคัญอะไรอย่างงั้นรึ? ข้ายุ่งวุ่นวายกับการกำราบคุนเผิงมาหลายวันแล้ว จึงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องสำคัญอะไรขึ้น?"อี้เหลานเชวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยัง อี้หลานเชวี๋ยด้วยแววตาจริงจัง.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินของภพหยาง หยิงได้ออกราชโองการส่งทูตมายังต้าโหยวของพวกเรา เหตุการณ์ในท้องพระโรง......!"
อี้หลานเชวี๋ยที่ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นพลางขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าคิดว่าอย่างไร?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังอี้หลานเชวี๋ย.
อี้หลานเชวี๋ยที่ครุ่นคิดก้าวไปมา ทุกคนที่จ้องมองไปยังเขา หลังจากนั้นผ่านไปราว ๆ หนึ่งก้านธูป.
ทันใดนั้น อี้หลานเชวี๋ยก็จ้องมองบรรพชนตระกูลอี้ด้วยความจริงจัง.
"ต้าฉิน ข้าได้สืบมาเล็กน้อย เรื่องในครานี้ไม่สามารถประมาทได้อย่างแน่นอน มันเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของตระกูลอี้เลย เรื่องในตอนนี้ ต้องการให้ท่านออกไปตรวจสอบในทันที!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาทันที.
"เชวี๋ยเอ๋อ อย่าได้เสียมารยาท!"ชายที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวออกมา.
บรรพชนตระกูลอี้ที่โบกมือไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า "ไม่มีปัญหา เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของตระกูลอี้ เชวี๋ยเอ๋อไม่ได้คิดเช่นนั้นแน่นอน!"
อี้หลานเชวี๋ยพยักหน้า."เรื่องนี้ต้องดำเนินการในทันที ยิ่งเร็วยิ่งดี จะต้องเดินทางไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง และตระกูลเทียน แม้แต่แดนเทวะเห่ยหมาง นอกจากต้าโหยวแล้ว หยิงได้ส่งราชโองการไปที่ใหนบ้าง มีสถานที่ใหนที่ไม่ได้รับ! จะต้องสืบมาให้เร็วที่สุด!"
"เร็วที่สุดอย่างงั้นรึ?"
"อืม ต้าฉินที่ยังไม่ลงมือตอนนี้ หากว่าพวกเขาลงมือจริง ๆ ล่ะก็พวกเราจะไม่มีโอกาสที่จะรอด เรื่องนี้จึงต้องดำเนินการในทันที!"
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ภายในห้องโถง.
"ท่านพูดจริง ๆ รึ? แดนเทวะเห่ยหมางก็ได้รับราชโองการที่อหังการนี้ด้วยรึ? มีต้าเจิ้งที่ไม่ได้รับ ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่ามีแม่ทัพสองคนมาช่วยต้าเจิ้งจัดการยอดฝีมืออย่างงั้นรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ถูกต้อง!"บรรพชนตระกูลอี้กล่าว.
อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก จดจ้องมองทุกคนที่อยู่ในห้องโถง "แม้ว่าข้าจะไม่ต้องการจะกล่าวออกมา ทว่าสถานการณ์ในเวลานี้ถูกบังคับแล้ว พวกเรามีแต่ต้องทำ!"
"อะไร?"บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตระกูลของพวกเราทั้งหมดควรจะซ่อนตัวจากโลกใบนี้! ถอยหนีจากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"ซ่อนตัวจากโลกใบนี้อย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงใบหน้าไม่อยากเชื่อ.
"ไม่ใช่การคุยโวหรอกรึ? ต้าฉินแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ? "บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวออกมา.
"ต้าฉิน นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าจะจินตนาการถึงได้."อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"แล้วเจ้าว่าต้าโหยวควรทำอย่างไร?"ชายคนดังกล่าวที่ไม่ต้องการจะละทิ้งอิทธิพลไปพลางขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าโหยว หลายปีมานี้เซิ่งซ่างได้มอบความสุขต่อพวกเรา คงจะต้องให้ฝ่าบาทตัดสินใจ หากไม่ปิดตัวราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว ก็ต้องเป็นเมืองขึ้นของราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง ไม่เช่นนั้น ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวจะต้องถูกทำลายจนสิ้นแน่นอน!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวยืนยัน.
"แฮกกก ๆ ๆ ๆ !"
ทุกคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
"ข้ารู้จักฝ่าบาทดี สองวิธีที่เจ้ากล่าวฝ่าบาทไม่มีทางทำ."บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นั่นเป็นเรื่องของเขา พวกเราตอนนี้จะต้องเผยความอดกลั้นเอาไว้!"อี้หลานเชวี๋ย.
"ปู่ซู!"ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังบรรพชนตระกูลอี้.
"เชื่อฟังเชวี๋ยเอ๋อ!"บรรพชนตระกูลอี้ที่ตัดสินใจในทันที.
ทุกคนเวลานี้ทำได้แค่ยอมรับความจริง.
"แล้วพวกเราจะซ่อนตัวตนจากโลกใบนี้ที่ใหน?"บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว นอกจากนี้เรื่องนี้ ไม่ใช่แค่ตระกูลของพวกเราแน่ที่เตรียมการ ตอนนี้ พวกเราเรียกเหล่าศิษย์หลักของตระกูลอี้มารวมตัวกันก่อน."อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"อืม!"
............
หนึ่งปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
ภพหยิน ภายตำหนักแห่งหนึ่ง เป็นค่ายของต้าฉิน.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวและแดนเทวะเห่ยหมาง ไม่ได้ทำตามสิ่งที่เราแจ้งไป แม่ทัพหวังเจี้ยน!"หลี่ซือกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อยู่นี่แล้ว!"
"เจ้านำคน เดินทางไปยังเมืองหลวงของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว ทำให้ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวกลายเป็นประวัติศาสตร์ไปซะ!"หลี่ซือกล่าว.
"แล้วจะให้ทำอย่างไรกับวาสนาของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว?"
"วาสนานั้นไม่ใช่ของพวกเรา จบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด จะได้กลับไปรายงานฝ่าบาท!"
"รับทราบ!"
"แม่ทัพเมิ่งเทียน!"
"อยู่นี่แล้ว!"
"เจ้านำทัพ ตรงไปยังแดนเทวะเห่ยหมาง จัดการแดนเทวะเห่ยม่าง และยึดลิขิตของแดนเทวะกลับมาให้ฝ่าบาท."หลี่ซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"เจ้าเกา เจ้ารอฝ่าบาทเดินทางมาถึงที่นี่ ข้าจะล่วงหน้าไปยังตระกูลเทียนก่อน."หลี่ซือจ้องมองไปยังเจ้าเกา.
"เสนาบดีหลี่เดินทางไปยังตระกูลเทียนก่อนเพื่อทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เจ้าเกาขมวดคิ้วไปมา.
"ไปเจรจาเป็นพิธีก่อน จากนั้นค่อยใช้กำลัง!"
....
ตระกูลเทียนภพหยิน ในห้องนอนแห่งหนึ่ง.
"ไปเร็วเข้า น้ำพุแห่งชีวิต ไปนำน้ำพุแห่งชีวิตกลับมาอีก!"เทียนถังที่สั่งผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาในทันที.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนเร่งรีบไปในทันที.
เทียนถังจ้องมองเทียนไลที่นอนอยู่บนเตียงหยก ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล.
"พี่สาม ไร้ประโยชน์ เกินกว่าหนึ่งปีแล้ว น้ำพุแห่งชีวิตนั้นสามารถรักษาชีวิตข้าได้เพียงหนึ่งปี ตอนนี้มันเกินรักษาแล้ว ข้ารู้สึกดวงวิญญาณของข้าจางลงเกินขีดจำกัดที่จะทนได้แล้ว!"เทียนไลที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก.
เทียนไลเวลานี้ ถูกปกคลุมด้วยโลหิต จนมองไม่เห็นร่างกายของตัวเอง หลังจากที่เขาถูกกระบี่ของหวังเจียน โลหิตภายในร่างกายของเขาที่ระเหยออกมา ตอนนี้เหลือเพียงผิวหนังคลุมกระดูกเท่านั้น.
"ข้าจะพาเจ้าออกไป ลุงหกจะต้องช่วยเจ้าได้แน่!"เทียนถังที่กัดริมฝีปาก.
"ข้าไม่สามารถออกไปได้แล้ว หนึ่งปีมานี้ท่านก็รู้ดี ข้าบาดเจ็บหนัก หากข้าออกจากโลกใบเล็กด้วยพลัง จะถูกม่านพลังของโลกใบเล็กบีบจนแตกสลายกลายเป็นฝุ่น."
ดวงตาของเทียนถังที่กลายเป็นสีแดง.
"พี่สาม ล้างแค้นให้ข้าด้วย ข้าถูกหวังเจียนและเมิ่งเทียนของต้าฉินทำร้าย ข้าต้องการให้ต้าฉินล่มสลาย ข้าต้องการให้จงซานตาย!"เทียนไลที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
จากนั้น เทียนไลที่ค่อยหมดเรี่ยวแรงจนไร้ซึ่งลมหายใจไปในที่สุด.
"อ๊าก!!!!!!!!"
เทียนถังที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ ความห่อเหี่ยวเศร้าใจที่ปะทุขึ้นมา ปัดเป่าเมฆที่อยู่รอบ ๆ สลายหายไปทั้งหมด.
