Chapter 779 หยิงและจงซาน.

"ฝ่าบาทอยู่ด้านใน ท่านเข้าไปพบกับฝ่าบาทได้เลย!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าว.

จงซานพยักหน้ารับ พร้อมกับก้าวเข้าไปในตำหนัก.

จงซานที่ก้าวเข้าไปในห้องโถง จับจ้องมองไปยังหยิง ซึ่งสวมชุดมังกรทมิฬอยู่ ทว่าในเวลานี้ เขาไม่ได้สวมมงกุฎมังกร แสดงท่าทางไม่ได้จริงจังนัก.

หยิงที่ยืนไขว้มือด้านหลังจดจ้องมองไปยังไปยังกำแพงที่อยู่ตรงกลางขณะที่จงซานก้าวเข้ามา.

กำแพงที่อยู่กลางห้องนั้น มีรูปภาพที่แปลกประหลาดติดอยู่ เป็นภาพของลูกอ๊อดที่ราวกับกระโดดไปมาหลุดออกมาจากผนัง.

จงซานที่จดจ้องมองตามหยิงไปยังภาพลูกอ๊อดมากมายที่มีวิถีการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกัน พริบตานั้นก็ทำให้จงซานราวกับว่าถูกดูดจิตสำนึกไปในทันที.

ดูเหมือนจะคล้ายถ้ำร้อยสวรรค์ ที่สามารถทำให้จงซานสามารถรับรู้และพบกับประสบการณ์ของภพชาติต่าง ๆ  จงซานที่ระงับจิตสำนึกที่จมจ่อมเอาไว้ทันที! ก่อนที่จะจ้องมองแผ่นหยกดังกล่าวด้วยท่าทางหวาดหวั่น นี่มันหยกอะไรกัน?

ทว่า ขณะที่จงซานกลับมาได้ ก็พบหยิงที่หันหน้ากลับมามองจงซานแล้ว แววตาของหยิงที่เผยท่าทางพึงพอใจอยู่ไม่น้อย.

"จงซาน?"หยิงกล่าว.

"หยิง!"จงซานที่พยักหน้ารับ ทว่าเกี่ยวกับหยกนั้น ทำให้จงซานรู้สึกกริ่งเกรงไม่น้อย.

"แผ่นหยกนั่น เจ้ามองเห็นอะไรอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ไม่สามารถที่จะประเมินได้ แม้นว่าจะถูกดึงเข้าไป จงซานไม่ได้มีความสามารถ มองเห็นได้แค่เพียงความสับสน!"จงซานส่ายหน้าไปมา.

"แผ่นหยกนี้ มีชื่อว่า แผนผังสวรรค์ลี้ลับ เป็นของวิเศษยุคโบราณ ครั้งหนึ่งปราชญ์เทพสองคนเดินทางมายังโลกใบเล็ก ได้ใช้โลกใบนี้เป็นกระดานหมาก เป็นการต่อสู้เดิมพัน สิ่งของนี้เป็นของตอบแทนที่ปราชญ์เทพได้ทิ้งเอาไว้!"หยิงที่ผายมือเชิญจงซานนัก.

ที่ด้านข้าง ๆ ของห้องโถงนั้น มีชุดรับแขกสีทับทิม และด้านข้างยังมีสาวรับใช้ที่งดงามยืนอยู่เป็นระเบียบเรียบร้อย.

จงซานที่ก้าวเข้าไปนั่ง หยิงเองก็เช่นกัน เหล่าสาวใช้ที่ทำการเสิร์ฟน้ำชาจิตวิญญาณที่กลิ่นหอมฟุ้งโชยอบอวนไปทั่วห้อง.

"สิ่งนี้เป็นของตอบแทน? แล้วตอบแทนใคร?"จงซานที่เผยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"เจ้าคิดว่าอย่างไร?"หยิงที่กล่าวถามราวกับต้องการทดสอบจงซาน.

"เป็นวิถีสวรรค์อย่างงั้นรึ?"

"แม้ว่าจะไม่ใช่ทั้งหมด ทว่าก็ไม่ได้แตกต่างนัก ปราชญ์เทพทั้งสองที่สร้างความวุ่นวายกับโลกใบเล็ก พวกเขาจำเป็นต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อชดเชย เพื่องดเว้นกรรมที่จะเกิดขึ้น ปราชญ์เทพคนแรกได้ทำให้พลังฝึกตนปล่อยปราณวิญญาณเอาไว้ ได้ยินว่ามันสามารถทำให้ใครที่ได้รับจะมีพลังฝึกตนเพิ่มสูงขึ้นในทันที โดยที่ไม่ทำร้ายปราณต้นกำเนิด สามารถนำมากลั่นร่างกายให้แข็งแกร่ง ส่วนปราชญ์เทพอีกคนนั้นได้ทิ้งแผนผังสวรรค์ลี้ลับนี้เอาไว้!"หยิงที่กล่าวอย่างเรียบง่าย.

"หืม?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.

"แล้วแผนผังสวรรค์ลี้ลับใช้ทำอะไร?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.

"สิ่งที่ปราชญ์เทพทิ้งเอาไว้ แน่นอนว่าจะต้องเป็นสิ่งของที่ยอดเยี่ยม!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เป็นความยอดเยี่ยมด้านใหนอย่างงั้นรึ?"

"ด้วยการพยากรณ์ของกุยกูซือว่าเจ้าจะประสบความยากลำบาก และทำให้เจ้าเดินทางมายังเมืองเซียนหยางในวันนี้ ไม่ทำให้เจ้ารู้สึกสงสัยอย่างงั้นรึ?"

"ถูกแล้ว ภายในใจของจงซานรู้สึกสงสัยไม่น้อย หากว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญโปรดบอกจงซานได้หรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.

หยิงจ้องมองไปยังจงซาน ส่ายหน้าไปมา "เรื่องการพยากรณ์นั้น หลังจากนี้เจ้าอาจจะรับรู้ได้ ไม่จำเป็นต้องให้ข้าบอกเจ้า ส่วน แผนผังสวรรค์ลี้ลับนี้ ที่จริงมันช่วย ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ"

"ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ?"จงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัย.

หยิงที่กล่าวเกี่ยวกับกฎเกณฑ์การพยากรณ์นั้นไม่สามารถที่จะบอกล่าวได้ แน่นอนว่าจงซานเองก็ไม่กล่าวแข็งขืนอย่างรู้แต่อย่างใด ดังนั้นเขาจึงได้เปลี่ยนหัวข้อเกี่ยวกับแผนผังสวรรค์ลี้ลับ.

"ใช่ การศึกษาแผนผังนี้ แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถพยากรณ์ได้ ทว่าก็สามารถที่จะตระหนักได้ถึงบางเรื่อง สามารถที่จะชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ ทำให้คนที่ต้องการพยากรณ์ในตัวเจ้า ไม่สามารถพยากรณ์ในตัวเจ้าได้อีกต่อไป."หยิงกล่าว.

"เป็นการรบกวนการพยากรณ์อย่างงั้นรึ? ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยิงเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.

"ถูกแล้ว เมื่อทักษะนี้เพิ่มพูนสูงขึ้น จะสามารถซ่อนความจริงจากปราชญ์เทพได้ ถึงจะเป็นปราชญ์เทพก็ไม่สามารถพยากรณ์เจ้าได้อีกต่อไป!"หยิงกล่าว.

กับใบหน้าท่าทางของเขา ดูเหมือนว่าจะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่น้อย.

จงซานที่ไม่ได้จ้องมองไปยัง แผนผังสวรรค์ลี้ลับอีกต่อไป หากแต่สูดหายใจลึกจ้องมองไปยังหยิง.

"ทำไมถึงได้กล่าวเรื่องนี้กับข้าล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"หัวข้อที่จะกล่าว ก่อนอื่นเจ้าต้องตอบคำถามพวกเราก่อน!"หยิงจ้องมองไปยังจงซาน.

"ข้า?"

"ถูกแล้ว เป็นเจ้า คือแขกจากด้านนอกอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่มั่นใจ.

"หืม? สิ่งที่เจ้าต้องการกล่าวหมายถึงข้ามาจากที่ใหน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าสงบไม่ตื่นตกใจ.

"ข้าได้พยากรณ์เจ้า ทว่าแน่นอน ว่ากุยกูซือก็ได้พยากรณ์เจ้าเช่นกัน ผลที่ได้ออกมาเหมือนกัน เจ้ามาจากด้านนอก!"หยิงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ.

เห็นสายตาที่ดุดัน จงซานที่เผยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ "การพยากรณ์? นับเป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ !"

เมื่อรับจงซานยอมรับ ท่าทางของหยิงที่เปลี่ยนเป็นนุ่มนวลลง.

"เจ้าคงได้พบเข้ากับอะไรบางอย่างในอดีต ข้าจะไม่สอบถามที่มาของเจ้า หากแต่จากท่าทางของเจ้าต่อต้าฉิน เจ้าที่มาจากข้างนอก กับเคยได้ยินเรื่องราวของข้าอย่างงั้นรึ?"หยิงกล่าว.

"บางที ต้าฉินที่ข้ารู้จักนั้นเป็นต้าฉินอื่นที่ไม่ใช่ต้าฉิน หากแต่ชื่อของข้าราชบริพารของเจ้ากับต้าฉินที่ข้ารู้จักกับเหมือน ๆ กัน!"จงซานกล่าว.

"ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะเข้าใจว่า ต้าฉินอื่นนั้นอาจจะเป็นต้าฉินนี้ก็ได้!"หยิงที่กล่าวด้วยท่าทางสนใจ.

จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง.

"แปดหมื่นปีที่แล้ว เหมือนฝันข้าได้ผ่านสวรรค์ลี้ลับด้วยทักษะเทวะ ด้วยอำนาจบำเพ็ญบริวาร ทำให้เหล่าเสนาธิการ กองกำลัง ก้าวข้ามผ่านไปพร้อม ๆ กับข้า ข้ามผ่านโลกใบเล็กมากมายและโลกใบใหญ่ รับประสบการณ์นับไม่ถ้วนพร้อมกับเหล่าข้าราชบริพาร ตระเวนไปทุกแห่ง! เจ้าควรจะเคาเดาได้แล้วละมั้ง?"

"ดวงวิญญาณหวนกลับ!"จงซานพยักหน้ารับ.

"ถูกแล้ว!"แววตาหยิงที่เผยประกายความภาคภูมิเช่นกัน.

สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้จงซานรู้สึกดี หรือไม่ว่าเขาจะคาดเดาถูกหรือผิด หากแต่เวลานี้เขากลับรู้สึกจริงจังขึ้นมาในทันที หยิง? เขาต้องการทำอะไร? ทำไมถึงได้บอกกล่าวเรื่องเหล่านี้กัน?

"เจ้าให้ข้ามาที่นี่ มีธุระอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาตรง ๆ .

"ข้าต้องการพบกับเจ้า เพื่อแลกเปลี่ยนบ่อคลื่นสงบ!"หยิงที่กล่าวออกมาตรง ๆ .

"บ่อคลื่นสงบ? ไม่ได้อยู่ในมือข้า เจ้าต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

หยิงที่ไม่ได้กังวลอะไร ทว่ายังคงยกน้ำชาขึ้นจิบกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล "บ่อคลื่นสงบเป็นสมบัติของตระกูลเทียน และผู้สืบทอดก็มีเพียงแค่ภรรยาของเจ้า คำพูดของเจ้า ก็เหมือนกับคำพูดของนาง บ่อคลื่นสงบนั้นเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก ทว่าเจ้าไม่สามารถควบคุมมันได้ในตอนนี้ แม้ว่ามันจะเป็นของล้ำค่าที่สุด แต่ก็ไม่ได้เป็นของตระกูลเทียน เพียงแค่ตระกูลเทียนรับมันมา ดังนั้น ถึงแม้นว่าเทียนหลิงเอ๋อจะได้มันมาครองตอนนี้ ก็ไม่มีพลังในการเก็บรักษามันเอาไว้."

"แล้วอย่างไร?"

"บ่อคลื่นสงบนั้นจำเป็นต่อข้า แม้ว่าจะอยู่ในมือของตระกูลเทียนภพหยิน ทว่าบ่อคลื่นสงบนั้นมีค่ายกลที่บรรพชนตระกูลเทียนสร้างขึ้น เมื่อออกจากโลกใบเล็ก ตระกูลเทียนของโลกใบใหญ่ก็ย่อมรับรู้ได้ และจะนำมันคืนกลับไปในทันที แม้นว่าข้านั้นจะไม่ได้หวาดกลัวเทียนเสิ่นจื่อและคนอื่น ๆ ในเทือกเขาเทียนเซี่ยก็ตาม ทว่าข้าก็ไม่ต้องการเป็นศัตรูกับพวกเขาเช่นกัน ตราบเท่าที่เจ้าเห็นด้วย เทียนหลิงเอ๋อก็ย่อมเห็นด้วยที่จะตัดสินใจ ไม่ต้องการบ่อคลื่นสงบนั่นเช่นกัน!"หยิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.

จงซานที่ชำเลืองมองหยิงด้วยแววตาลึกล้ำ จดจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง.

"บ่อคลื่นสงบ? ล้ำค่าขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง.

หยิงที่ค่อย ๆ จิบน้ำชา ยังคงรอคอยจงซานอย่างใจเย็น.

ทันใดนั้น แววตาของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจจดจ้องมองไปยังหยิง "เจ้ากำลังจะจากไปจากที่นี่อย่างงั้นรึ? เพื่อให้หลิงเอ๋อละทิ้งสิ่งนี้นะรึ?? อีกไม่นานเจ้าจะออกจากโลกใบเล็กไปงั้นรึ?"

"ต้าฉินมีข้าราชบริพารมากมาย ที่ต้องใช้ดวงวิญญาณหวนกลับแล้ว สิ่งของนี้จะช่วยเรื่องนี้ได้! ใครจะไม่ต้องการล่ะ!"

"เจ้าไม่ได้ต้องการแยกสวรรค์ สะบั้นปฐพี? ไม่ต้องการที่จะเปิดโลกใบเล็กแห่งนี้หรอกรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"แยกสวรรค์รึ? ข้าไม่ต้องการแยกสวรรค์!"หยิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

จงซานที่เฝ้ามองดูหยิง ขณะที่หยิงกล่าวเกี่ยวกับการแยกสวรรค์นั้น จงซานพบกว่าแววตาของหยิงนั้นไม่รู้สึกสนใจแม้แต่น้อย แม้แต่มีแววตาเหยียดหยันด้วยซ้ำ.

เหยียดหยันอย่างงั้นรึ? จงซานที่สงสัยว่าเขาเข้าใจผิดรึไม่?

ไม่ใช่ว่ามันคือเป้าหมายของทุกคนในโลกใบเล็กหรอกรึ? แยกสวรรค์? ทำไมสายตาของหยิงที่ดูเหยียดหยัน แม้นว่าจะปรากฏเพียงเล็กน้อย  หากแต่ จงซานก็รับรู้ได้.

หยิง ต้องการสิ่งใด?

ทำไมไม่รู้ภายในใจของจงซานส่วนหนึ่งก็รู้สึกยินดี แม้นว่าจะไม่ได้มากนัก หากแต่ส่วนหนึ่งก็ไม่อยากยอมรับ แม้แต่รู้สึกขุนเคืองที่เขารู้สึกยินดีเล็กน้อยออกมาเมื่อสักครู่.

หยิง? เซิ่งซ่างต้าฉิน อย่างไรล่ะ?อีกไม่นานไม่ช้าก็เร็ว ข้าก็ต้องการเป็นอันดันหนึ่งและจะต้องแข็งแกร่งกว่าให้ได้!

แววตาที่หนักแน่นของจงซาน ราวกับว่าหยิงสามารถมองออก ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ.

"แต่ว่าบ่อคลื่นสงบอยู่ในตระกูลเทียนภพหยิน? ไม่ได้อยู่ในมือข้า!"จงซานกล่าว.

"เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ข้าสามารถชิงมาได้!"

จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง ครุ่นคิดเล็กน้อย ส่วนหยิงนั้นกำลังรอคำตอบ.

"แล้วเจ้าต้องการนำสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนรึ?"จงซานที่ตัดสินใจยอมแพ้ในบ่อคลื่นสงบไปเช่นกัน.

สมบัติล้ำค่าที่สุด? มันจะล้ำค่าที่สุดได้อย่างไร? หากว่าไม่สามารถปกป้องมันได้ และไม่ใช่ว่าจะสูญเสียไปตลอดการ จงซานเชื่อว่า ต้องรอให้ถึงเวลาก่อน เมื่อนั้นเขาจะมีของล้ำค่าได้มากกว่านี้!

"บุรุษที่แท้จริง ย่อมรับรู้อะไรควรได้และเสีย ข้ามองคนไม่ผิดจริง ๆ !"หยิงกล่าว.

"แล้วอะไรที่ข้าควรได้!"จงซานที่กล่าวสอบถามอย่างใจเย็น.

"ดี กับบ่อคลื่นสงบ ข้าย่อมแลกสิ่งของที่คู่ควรต่อเจ้า."

จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง รอคอยให้หยิงกล่าว.

"อย่างแรก คือสิ่งนี้ แผนผังสวรรค์ลี้ลับ."หยิงกล่าว.

แววตาของจงซานที่สั่นไหวไปมา.

"อย่างที่สอง ข้อมูลเกี่ยวกับแดนเทพอมตะทั้งหมดที่ข้ารู้."

ดวงตาของจงซานหดเกร็ง.

"อย่างที่สาม สิ่งที่เจ้าควรรู้ แม้นว่าจะไม่ได้ดีกว่าสองอย่างก่อนนี้ ทว่ามันจะทำให้สิ่งที่มีอยู่ดียิ่งขึ้น!"

จงซานและหยิง ที่พูดคุยกันถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน.

วันถัดมา จงซานที่กลับมายังตำหนักรับรองเพื่อพบกับอี้เหยี่ยน.

"ฝ่าบาท กุยกูซือนั้นเป็นคนที่ปลีกวิเวก ไม่รับแขก ไม่ให้ใครพบ เฉินจึงไม่สามารถพบกับกุยกูซือได้ ทว่าเฉินได้สอบถามคนอื่นดูเหมือนว่าเขากำลังจัดเตรียมค่ายกลบางอย่าง เป็นค่ายกลที่ใหญ่มาก! หากต้องการตรวจสอบล่ะก็คงต้องใช้จำนวนคนไม่น้อยในการสืบ."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ไม่จำเป็นต้องสืบหาแล้ว พวกเขาจะนำคนทุกคนจากเมืองเซียนหยางไป!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"หืม? นำทุกคนไปอย่างงั้นรึ? ทำอะไรอย่างงั้นรึ?"

"กลับไปเตรียมตัว!"จงซานกล่าว.

"เตรียมตัวทำอะไรอย่างงั้นรึ?"

"รวมแผ่นดินทั้งหมด!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

............

ในเวลาเดียวกันนี้ ลู่ปู้เหว่ยที่กลับมาพบหยิงอีกครั้ง.

"ยินดีกับฝ่าบาทด้วย จงซานดูเหมือนว่าต้องการจะรวมแผ่นดินแห่งนี้แล้ว แน่นอนว่าจะต้องต่อกรกับผู้เยาว์ตระกุลกงอย่างแน่นอน คนตระกูลกงนับว่าเป็นศัตรูที่คู่ควรกับเขา."ลู่ปู้เหว่ยกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"สำหรับจงซาน การจะรวมแผ่นดินนั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ยากที่สุดรึ?"

"คงจะเป็นอสุรกายชราของแดนเทพอมตะ! ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าการยึดครองราชวงศ์สวรรค์ หวังว่าจงซานจะผ่านมันไปได้ ข้าต้องการเห็นสงครามการค้าของเขาในโลกใบใหญ่อีกสักครั้ง!"

"อืม!"หยิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

ราวกับสิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดของจงซาน คงจะเป็นอสุรกายชราแดนเทพอมตะ ที่หยิงจะปล่อยเอาไว้ให้กับเขา.

"จงซานจะผ่านบททดสอบได้หรือไม่ ทว่าหลังจากแยกสวรรค์แล้ว? ที่ด้านนอกยังมียอดฝีมืออีกมากมายรวมตัวกันอยู่ พวกเขาที่คอยจับจ้องการแยกสวรรค์นี้อยู่ หากว่าจงซานผ่านไปแล้ว ก็นับว่าเป็นเรื่องที่อันตรายขั้นที่สอง ซึ่งถือว่าเป็นบททดสองที่เสี่ยงไม่น้อยเลย!"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.

"นี่เป็นเพียงแค่บททดสอบเริ่มต้น ที่เขาต้องผ่าน หากว่าไม่สามารถผ่านไปได้ ก็ไม่คู่ควรให้ข้าสนใจ."แววตาของหยิงที่เผยความเป็นปฏิปักษ์ออกมาเช่นกัน.

ลู่ปู้เหว่ยที่พยักหน้ารับและไม่กล่าวอะไรอีกต่อไป.