chapter 771 ยอดฝีมือต้าเจิ้งมีอยู่มากมาย.
ภายในหลุมดำ ตี้เสวียนชาต่อสู้กับมารชราหมื่นปี!
ตี้เสวียนชาพร้อมกับจักรทองสะบั้นโลกาที่หมุนไปรอบ ๆ ตี้เสวียนชา ไร้ซึ่งจุดอ่อน ส่วนมารชราหมื่นปีที่มีดาบ ที่ไร้เทียมทาน ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
การต่อสู้ของทั้งสอง เต็มไปด้วยความเร็ว เกินกว่าคนธรรมดาจะมองเห็น พลังกระแทกดังสนั่น เป็นเหตุให้หลุมดำกว้างขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่ผ่านไปหนึ่งชั่วยามยังไม่สามารถฟื้นฟูกลับคืนมาได้.
ดาบยักษ์ของมารชรานั้น ราวกับว่าเป็นเครื่องจักรที่มีชีวิตสามารถแยกร่างเป็นสองเล่มพร้อมเคลื่อนที่ด้วยตัวเอง เข้าปะทะกับจักรทองสะบั้นโลกา พลังพอฟัดพอเหวี่ยง ไร้ซึ่งท่าทางหวั่นเกรง.
ทั้งสองคนต่างก็ทรงพลังไร้เทียมทาน พลังวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกไปรอบ ๆ .
การต่อสู้ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว ตี้เสวียนชาที่หน้าอกมีรอยเสื้อผ้าที่ฉีกขาด ส่วนฝ่ายตรงข้ามเองก็เช่นกัน หมวกของเขาที่ตอนนี้ปลิวออกไปเรียบร้อยแล้ว.
มารชราหมื่นปี ที่มีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนชายแก่ หากแต่เวลานี้ ใบหน้ากลับเผยออกมาดูหล่อเหลา มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ดูดุร้ายเหมือนสัตว์ป่า.
มีจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงเป็นอย่างมาก.
ตี้เสวียนชาที่หรี่ตาจ้องมอง จิตสังหารของคนผู้นี้เขารู้สึกคุ้นเคย จิตสังหารที่ดุร้าย ไร้ซึ่งความหวาดกลัว เป็นความดุร้ายกระหายในการต่อสู้.
เกี่ยวกับสถานการข้างนอก ตี้เสวียนชาไม่จำเป็นต้องกังวล เหล่าข้าราชบริพารของจงซานนั้น ไม่มีใครด้อยกว่าตัวเองแน่ มีคนสี่คน จำเป็นต้องกังวลอย่างงั้นรึ? นอกจากนี้ จงซานเองย่อมมีวิธีอีกมากมายที่ได้เตรียมการเอาไว้ ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง.
ตอนนี้ สิ่งที่เข้าต้องทำ คือล้มมารชราหมื่นปีผู้นี้เท่านั้น.
"หลายปีมาแล้ว ไม่เคยมีใครทำให้ข้าต้องเอาจริงเลย เพราะทุกครั้งที่ข้าสู้เต็มกำลังพวกมันล้วนแต่ตกตายไปในทันที!"ตี้เสวียนชาแค่นเสียง.
ทันใดนั้น ท่าทางของตี้เสวียนชาก็เต็มไปด้วยอำนาจวิเศษที่แผ่ออกมารอบ ๆ ร่าง ดวงตาทั้งสองข้าง ที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวในทันที ดวงตาหมาป่า ความหนาวเย็นที่สาดส่องออกมาจากดวงตาที่ดุร้ายของตี้เสวียนชา.
นี่คือการปลดปล่อยพลังเต็มที่ของตี้เสวียนชา!
"จริง ๆ รึ?"มารชราหมื่นปีที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
ความตื่นเต้นนี้ ไม่ใช่เพราะความหวั่นเกรง หากแต่เพราะเห็นความร้ายกาจของตี้เสวียนชาที่ทรงพลัง ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น.
ทันใดนั้น ดวงตาของมารชราหมื่นปี ก็ส่องประกายแสงเย็นชาส่องประกายราวกับดวงตาคนตาย เป็นดวงตาของสัตว์ร้าย พริบตาเดียวนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว จิตสังหารที่รุนแรงก็แผ่ออกมา.
"นี่เจ้าเป็นเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่ดวงตาหดเกร็ง.
"หากว่าเจ้าชนะข้าได้ ข้าจะบอกเจ้าก็ได้!"มารชราหมื่นปีที่เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
ดวงตาของตี้เสวียนชาที่ดูมุ่งมั่น พร้อมกับเคลื่อนที่ด้วยความเร็วพุ่งตรงเข้าหามารชราหมื่นปี.
ที่ด้านนอกนั้น สามยอดฝีมือจากโลกใบใหญ่ที่พุ่งตรงไปคนละทิศทาง.
คนชุดดำคนหนึ่งก่อนหน้าที่หวังคูจะมาถึงนั้น ก็ปรากฏหงส์เพลิงระดับราชันย์แท้มาขวางเขาก่อนแล้ว ชายชุดดำที่ร่างกายขยายขึ้นนับร้อยจั้ง ร่างกายของเขาที่ดูเลือนใส รับมือกับหงส์เพลิง.
หงส์เพลงที่พุ่งโจมตีทะลวงร่างของเขา ทว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด หงส์เพลิงที่ทะลวงร่างกายของเขาผ่านออกไป ราวกับว่าทะลวงผ่านกลุ่มควันออกไปเท่านั้น.
หลังจากหงส์เพลิงพุ่งผ่านร่างของเขาไปแล้ว ร่างของเขาที่เปลี่ยนกลับเป็นร่างเดิม พร้อมกับพุ่งตรงไปยังด้านหน้าต่อ ระหว่างทางมีคนมากมายที่ออกมาขวางเขาไว้ ทว่าแปลกประหลาดมากที่ไม่สามารถหยุดเขาได้เลย.
จนกระบี่หวังคูปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของเขาในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
บัลลังก์ทองแดงของหวังคูที่กระแทกชายในชุดสีดำเสียงดังสนั่น ผลักเขาที่เป็นเหมือนอากาศที่ว่างเปล่าลอยละลิ่ว.
ร่างของชายชุดดำที่เปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า กำลังถูกกดเอาไว้ด้วยบัลลังก์ทองแดง.
"ด้วยการใช้แก่นปราณหยิน หลอมรวมเป็นร่างกายมนุษย์? หายาก ในโลกใบใหญ่นั้นนับว่าเป็นอะไรที่น่าเกรงขาม คาดไม่ถึงเลยว่าร่างหลักจะถูกส่งมาที่นี่ เป็นเจตจำนงสวรรค์!"หวังคูที่จ้องมองไปยังชายชุดดำพร้อมกับถอนหายใจ.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร? เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดดำที่เต็มไปด้วยความตกใจ.
"เพราะร่างหลักของข้าก็สร้างขึ้นมาจากปราณหยินไงล่ะ มาเป็นของข้าซะ เจ้าไม่มีทางหนีได้ ตราบเท่าที่ข้าดูดกลืนเจ้าไป อาการบาดเจ็บของข้า ก็จะหายไป."หวังคูที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"แก๊ก!"
หวังคูที่กลายร่างเป็นโครงกระดูก พร้อมกับปล่อยปล่อยกลิ่นอายที่หนาวเย็นออกมา จากนั้น บัลลังก์ทองแดงของเขาก็ปลดปล่อยพลังที่แปลกประหลาดออกมา พร้อมกับดูดซับปราณสีดำเข้ามา.
"ไม่ ไม่ ไม่!"
ชายในชุดสีดำที่กำลังตะเกียกตะกายอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายที่กำลังจางลงเรื่อย ทว่าตอนนี้เขาไม่สามารถหนีได้ด้วยอำนาจของบัลลังก์ทองแดง ตอนนี้กำลังถูกหวังคูสูบปราณหยินอย่างบ้าคลั่ง.
ส่วนชายชุดดำที่เหลืออีกสองคน คนหนึ่งถูกเห่าเม่ยลี่ขวางทางเอาไว้
คนชุดดำที่จ้องมองเห่าเม่ยลี่ เต็มไปด้วยความระมัดระวัง ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดน่ากลัว ตลอดครึ่งชั่วยามมานี้ เขาถูกเห่าเม่ยลี่กดดันไม่หยุด.
"เจ้ากล้ามาก ที่กล้าด่าข้า? ด่าอาจารย์ของข้า?"เห่าเม่ยลี่ที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
"ข้าไม่ได้พูด!"คนชุดดำที่ถอยออกมาเล็กน้อย.
"ข้าได้ยิน เจ้าด่าอาจารย์ของข้า เจ้าด่าตาเฒ่า เจ้าด่าเขา เจ้าด่าข้าก็ยังพอว่า แต่เจ้าด่าตาเฒ่า ข้าต้องการให้เจ้าตายไปเหมือนหมา!"เห่าเม่ยลี่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ทันทีที่ได้ยินเสียงของเห่าเม่ยลี่ ลมหนาวที่เย็นยะเยือกปะทุขึ้นมา คำสาปที่หมุนวนฟุ้งไปทั่วอากาศ.
"ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าแค่กล่าวว่า เป็นศิษย์ของใครกันถึงได้สอนให้เจ้าพูดจาใหญ่โต ไม่ได้ด่าว่าแม้แต่น้อย!"คนชุดดำที่รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที.
"ข้า จะจัดการ ข้าจะจัดการเจ้า.....!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
จากนั้นนางก็เริ่มบริกรรมคำสาปในทันที!
ส่วนคนในชุดดำอีกคน ต้องมาเผชิญหน้ากับเซียนเซิงซือ ชายผู้นี้เป็นผู้คุมหุ่นเชิด 7-8 ตัวเป็นอาวุธ เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้กันอยู่ ที่ไกลออกไปยังประตูตะวันออกก็เกิดการต่อสู้ขึ้นในทันทีเช่นกัน.
การต่อสู้ที่ปะทุขึ้น ทุกทิศทุกทางเต็มไปด้วยความโกลาหล ทว่า หากให้กล่าวล่ะก็ ต้าเจิ้งนับว่าเหนือกว่า เพราะว่ากองกำลังหมื่นสัตว์นั้นตอนนี้ถูกตีโต้ถอยออกไปเรื่อย ๆ และมารชราหมื่นปีก็ถูกยับยั้งเอาไว้ในหลุมดำ.
คนชุดดำที่ลอยอยู่บนอากาศตั้งแต่ตอนแรก เขาที่รั้งรอจดจ้องมองไปยังสนามรบ ก่อนที่จะยกหมวกขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่เนียนนุ่ม หากแต่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
ทันใดนั้น คนชุดดำดังกล่าวได้นำแก่นสีดำออกมา แกนดังกล่าวเหมือนกับเพชรสีดำทมิฬที่แวววาวระยิบระยับงดงามเป็นอย่างมาก.
อี้เหยี่ยนและคนอื่น ๆ ต่างก็จดจ้องมองไปยังคนชุดดำที่ลอยค้างอยู่บนอากาศ หลังจากที่เขานำแกนสีดำออกมา คิ้วของทุกคนที่กำลังขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"นั่นคืออะไรกัน?"อี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไป.
"ไม่แน่ใจ ทว่าข้าสามารถบอกได้ว่า มันไม่ใช่สิ่งที่ดีต่อพวกเราอย่างแน่นอน!"อาวุโสเทียนที่กำลังขมวดคิ้วไปมาในทันที.
"หืม?"ทุกคนจ้องมองไปยังอาวุโสเทียน.
"บรรพบุรุษเคยเล่าให้ข้าฟัง สิ่งนี้น่าจะเป็น แกนของมารสวรรค์ มันเป็นกลิ่นอายของมารสวรรค์ที่รวบรวมมาจากโลกใบใหญ่ มันมีร่างของมารสวรรค์มากกว่า36,000 ตน ภายในนั้นจึงมีพลังของมารสวรรค์บรรจุเอาไว้มากมาย หลากหลายระดับหลากหลายชนิด ทว่าแต่ละประเภทของมารสวรรค์ของแต่ละตน ต่างก็มีลักษณะที่พิเศษแตกต่างกันออกไป ที่เขานำออกมานั้น ไม่ใช่ว่าคือแกนของมารสวรรค์หรอกรึ?"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตะหนก.
"มีมารสวรรค์เท่าใดนะที่อยู่ด้านใน?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่สามารถบอกได้ ดูเหมือนว่าจะมีมากกว่าที่ข้ากล่าวมาอีก!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"ทุก ๆ คนอย่าได้ประมาท จับจ้องระวังมารสวรรค์เอาไว้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
ทุกคนต่างก็พยักหน้ารับ บางคนเริ่มนั่งสมาธิ เตรียมตัวรับมือกับมารสวรรค์.
"หนี่ปู่ซา รบกวนเจ้าส่งเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไปยังหูทุกคนเพื่อเตรียมการรับมือศัตรูด้วย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
หนี่ปู่ซาพยักหน้า.
ทว่าบนอากาศนั้น ชายชุดดำเวลานี้ได้ปล่อยปราณทมิฬคลุมร่างตัวเองเอาไว้ พร้อมกับใช้วิชาลับบางอย่าง ดูเหมือนว่าจะเป็นอาคมที่ใช้ต้านทานมารสวรรค์.
ชายในชุดสีดำที่เริ่มบริกรรมคาถาไปมาไม่หยุดหย่อน.
คนอื่น ๆ ย่อมมองไม่เห็นเวลานี้ดวงตาของคนชุดดำที่เปลี่ยนเป็นดวงตาสีขาวจดจ้องมองออกไป จากนั้นมารสวรรค์ก็ถูกปล่อยปล่อยออกมาจากแกนมารสวรรค์.
"ไป ไปสร้างหายนะต่อเผ่าหมาป่า เผ่าพยัคฆ์ เผ่าหงส์เพลิง เผ่าเต่าทมิฬรวมทั้งเผ่ามังกร และพวกมนุษย์!"คนชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เป็นความจริงจากนั้น เหล่าหงส์เพลิง เต่าทมิฬที่รู้สึกผิดปรกติ หลายตนที่กลายเป็นบ้าคลั่ง หลายตนที่หยุดไปเฉย ๆ เหล่าสัตว์อสูรฝั่งตรงข้ามเริ่มโต้กลับมาในทันที.
สงครามได้เปลี่ยนไปอีกแล้ว.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิง เหล่าหวงโหว ไท่จื่อจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า รอคอยจงซานยกระดับให้เสร็จสิ้น ทว่าที่ใจกลางลาน ก็ปรากฏหญิงสาวในชุดผ้าแพรที่งดงาม นางเองก็จดจ้องมองไปยังบนท้องฟ้า ขณะที่จ้องมองไปยังจงซานเหมือนกับคนอื่น ทว่าคนอื่นนั้นไม่สามารถมองเห็นนางได้ ถึงแม้ว่านางจะร้องเสียงดังเรียกจงซาน หากแต่คนอื่นก็ไม่ได้ยิน นางก็คือหวนจีนั่นเอง!
นางที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แววตาของนางที่เต็มไปด้วยความอวยพร ต่อสหายที่มีเพียงคนเดียวของนางนั่นเอง.
ทว่าทันใดนั้น ใบหน้าของหวนจีที่ขมวดไปมา หันหน้าจ้องมองไปยังทิศใต้.
นางที่จ้องมองไปยังทิศใต้ ใบหน้าของนางที่เผยท่าทางดีใจออกมาในทันที.
ร่างของนางที่พุ่งตรงไปยังประตูสวรรค์ทิศใต้.
ที่ด้านนอกประตูสวรรค์ทิศใต้ ทัพสัตว์อสูรของต้าเจิ้งที่ต้องถอยล่นครั้งแล้วครั้งเล่า อสูรฝ่ายตรงข้ามที่รุกเข้ามา ยึดพื้นที่เข้ามาเรื่อย ๆ ตอนนี้ต้าเจิ้งเริ่มเสียเปรียบขึ้นเรื่อย ๆ .
"ฆ่า!!"
เสียงคำรามดังกึกก้อง.
"ไม่ได้การเป็นเช่นนี้ ไม่ดีแน่!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม่ทัพจ้าวโส่วเซี่ยง!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยออกมาในทันที.
จ้าวโส่วเซี่ยงที่กำลังรับมือกับศัตรูฝ่ายตรงข้ามอยู่นั้น.
"เซียนเซิงอี้?"แววตาของจ้าวโส่วเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
"คนผู้นั้นคือหัวหน้าโจรร้าย รบกวนแม่ทัพจ้าวนำกองกำลังไปจัดการเขาด้วย หากกำจัดเขาได้ ทัพของเราก็จะชนะ!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
จ้าวโส่วเซี่ยงที่จ้องมองไปยังคนชุดดำที่ลอยอยู่บนอากาศ.
"อืม!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
"กองกำลังทวนเหล็ก ตามข้ามา!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่ออกคำสั่ง พร้อมกับบินตรงขึ้นไปบนอากาศ.
เหล่าขุนพลที่แข็งแกร่งที่สังหารศัตรูไปมากมาย จับจ้องมองไปยังจ้าวโส่วเซี่ยง.
จ้าวโส่วเซี่ยงที่เหินขึ้นไปบนอากาศ!
"ข้าคือจ้าวโส่วเซี่ยง แม่ทัพของต้าเจิ้ง เจ้าเป็นใคร?"จ้าวโส่วเซี่ยงที่ชี้หอกออกไปด้านหน้า.
"ข้าคือประมุขสำนักมารสวรรค์.......!"คนชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
"ทว่า ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ เขาก็แข็งค้างไปในทันที ภายในใจของคนชุดดำที่กำลังตื่นตระหนกยื่นมืออกไป จากที่ไกลออกไปนั้นมีกลุ่มเงาที่พุ่งมาจากตำแหน่งตรงกลางสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เร็วมาก แทบจะทันทีก็มาถึงชายขอบที่แห่งนี้แล้ว.
เป็นหวนจีนั่นเอง หวนจีที่เห็นแก่นของมารสวรรค์ นางที่อ้าปากกลืนมันลงไปในทันที ทว่าการจะย่อยมันนั้นก็ไม่ได้ง่ายนัก.
จากนั้นหวนจีก็จากไปในทันที เหล่าสัตว์อสูรทั้งหมดที่ถูกมารสวรรค์ล่อล่องทันใดนั้นฟื้นคืนสติในทันที.
"เจ้าขโมย เจ้าวายร้าย! เจ้ามันขี้ขโมย!"ประมุขมารสวรรค์ที่เริ่มร้องออกมาเสียงดัง.
ร่างของประมุขมารสวรรค์ที่เร่งรีบไล่ล่ากลุ่มเงาดังกล่าวไปในทันที.
"ค่ายกลทวนเหล็ก!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ย๊ากกกกก!"
เหล่าทหารของกองกำลังทวนเหล็กที่บินมาเข้าประจำตำแหน่งในทันที!