Chapter 770 แดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียน.

"อ้าวซือไห่ แส่หาความตาย!"เห่าเม่ยลี่ที่ดวงตาแดงซ่าน จดจ้องมองอ้าวซือไห่ด้วยความโกรธ.

"วูซซซซซซ!"

รอบ ๆ อ้าวซือไห่ปรากฏลมที่หนาวเย็นแผ่ออกไปรอบ ๆ  เสียงโหยหวนบ้าคลั่งที่ดังออกมา.

"เปรี้ยง!!!"

เสียงฟ้าผ่าดังกระหึ่ม ที่บนหัวของอ้าวซือไห่กลายเป็นสีเขียว อ้าวซือไห่ปลดปล่อยทักษะเทียนออกมา ทว่า อากาศรอบ ๆ อ้าวซือไห่นั้นเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือบหมุนวนร่างของอ้าวซือไห่ อากาศที่หนาวเย็นจนปรากฏหิมะมากมาร่วงหล่นลงมา.

เผ่ามังกรและอ้าวซือไห่ที่ถอยออกไปเรื่อย ๆ  เห็นชัดเจนว่าอากาศหนาวเย็นนั้นร้ายกาจเป็นอย่างมาก.

ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้ อี้เหยี่ยนและคนอื่น ๆ จดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่ เพราะว่ารับรู้ความร้ายกาจของเห่าเม่ยลี่ได้ดี.

"เจ้ากำลังทำอะไรนะ? กลับมา!"ทันใดนั้นเสียงของเห่าเม่ยลี่กล่าวเสียงดังออกมาราวกับเด็กสาวที่ไม่ได้ดั่งใจ.

มังกรน้อยเสี่ยวจินที่บินไปหาอ้าวซือไห่.

มังกรน้อยเสี่ยวจินที่ร้องออกมา ที่ด้านหลังของเผ่ามังกรนับร้อย มี 19 ตนที่บินออกไป ส่วนมังกรตนอื่น ๆ ยังคงลังเลใจ ไม่สามารถตัดสินใจได้.

"เห่าเม่ยลี่ เรื่องที่เจ้าขโมยตราประทับมังกรของข้าไปข้ายังไม่ได้เอาเรื่องนี้กับเจ้าเลย คาดไม่ถึงเจ้า.......!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"เปรี้ยง!!"

อ้าวซือไห่ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ สายฟ้าก็คำรามดังลั่น ดังสนั่นหยุดคำพูดของอ้าวซือไห่ในทันที.

อ้าวซือไห่ที่เงยหน้ามองท้องฟ้าเผยแววตาเหยียดหยัน ดวงตาจับจ้องอย่างบ้าคลั่ง.

"แค๊ก!"

เสียงดังก้อง คอของอ้าวซือไห่ที่เริ่มหมุน ราวกับว่ามันไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา ใบหน้าของอ้าวซือไห่ที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด.

สายฟ้าทักษะเทียนของเขาหายไป ทว่าทำไมอ้าวซือไห่ถึงเงยมองท้องฟ้าค้างด้วยใบหน้าขาวซีด?

อี้เหยี่ยนและหนี่ปู๋ซาและคนอื่นจับจ้องมองอย่างละเอียด ท้องฟ้าไม่ได้ผิดปรกติ! หากแต่ใบหน้าของอ้าวซือไห่นั่นคือ?

แน่นอน บางคนเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ คอของอ้าวซือไห่ที่หันไปอย่างผิดปกติ เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร  ระดับสวรรค์แท้จะเงยหน้ามองฟ้าแล้วคอเคล็ดอย่างงั้นรึ?

"ข้ารับปากจงซานว่าจะช่วยปกป้องเขา อ้าวซือไห่ เจ้ากล้าหาเรื่องข้า ข้าต้องการให้เจ้า......!"ขณะที่เห่าเม่ยลี่ต้องการเอ่ยคำพูดที่โหดร้าย.

"เม่ยลี่!"เสี่ยวจินที่ออกมาห้ามเห่าเม่ยลี่ทันที.

"เสี่ยวจิน เจ้ากำลังทำอะไร? เจ้าจะขอความเมตตาให้กับเขาอีกอย่างงั้นรึ? เพราะว่าก่อนหน้านี้ข้าปล่อยเขาไปก็เพราะเจ้า!"เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ขอให้ปล่อยเขาไปเถอะ อย่างน้อยเขาก็เป็นจื่อจุ้นเผ่ามังกร ก่อนหน้านี้เขาก็ดูแลข้าอย่างดี นอกจากนี้ก่อนหน้านี้เจ้าก็เคยได้รับการดูแลที่ตำหนักมังกร."เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.

เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา สูดหายใจลึก จ้องมองอ้าวซือไห่ด้วยความดุร้าย "ไปให้พ้น อย่าให้ข้าได้เห็นเจ้าอีกครั้ง! ข้าต้องการ มังกรที่อยู่ด้านหลังเจ้า!"

"แคก!"คอของอ้าวซือไห่ที่หมุนกลับมาได้ในที่สุด.

"สามหาว เรื่องของเผ่ามังกรเจ้าเป็นใครมาจัดการ ข้ามาที่นี่เพื่อมาพาเผ่ามังกรจากไป เผ่ามังกรคืออาณาจักรคู่บารมีของต้าฉิน ไม่ใช่ของต้าเจิ้ง ไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาจัดการ."อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกไปเสียงดัง.

"เม่ยลี่ ให้พวกเขาไป."เสี่ยวจินกล่าวออกมาอีกครั้ง.

เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองไปยังมังกรน้อยเสี่ยวจิน แววตาที่แสดงท่าทางไม่พอใจจ้องมองไปยังกลุ่มมังกร ที่แววตาเต็มไปด้วยความหวาดผวา.

เหล่ามังกรมากมายรับรู้ดีว่าหากเห่าเม่ยลี่โกรธนั้นน่าหวาดกลัวขนาดใหน เพียงแค่คิดร่างกายของพวกเขาก็สั่นสะท้านเย็นยะเยือบไปทั่วร่าง.

"เกี่ยวกับค่ายกลสงครามเผ่ามังกรก่อนหน้านี้ ห้ามใครพูดออกมาเด็ดขาด หากใครกล้าพูดเกี่ยวกับมันล่ะก็ ข้าจะสาปให้มันตกตายไปในทันที!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"โฮกกก!"

เผ่ามังกรที่เร่งรีบพยักหน้ารับ.

"เห่าเม่ยลี่....!"อ้าวซือไห่ที่ต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง.

"ไปให้พ้น!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"เปรี้ยง!!"

สายฟ้ามากมายที่กลายเป็นบ้าคลั่ง ร่างของอ้าวซือไห่ที่ขนลุกไปทั่วร่าง เหล่ามังกรที่อยู่ด้านหลังเขาทันใดนั้นก็พ่นโลหิตคำโต.

อ้าวซือไห่ที่จดจ้องมองเห่าเม่ยลี่ด้วยท่าทางหวาดผวา.

"ไป!"

อ้าวซือไห่ที่เร่งรีบนำกลุ่มมังกรจากไปอย่างรวดเร็ว.

หลังจากที่อ้าวซือไห่ได้พาเหล่ามังกรที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจากมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าแล้ว อ้าวซือไห่ที่ระงับความโกรธเอาไว้.

"บอกข้ามาก่อนหน้านี้ เห่าเม่ยลี่ได้สอนอะไรพวกเจ้า พวกเจ้าพบเห็นอะไรบ้าง?"

เมื่อออกมาไกลแล้วจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว อ้าวซือไห่ที่สอบถามออกมาในทันที.

เหล่ามังกรที่ได้ยิน ไม่มีใครกล้ากล่าวสิ่งใดออกมา จากนั้นมีมังกรแดงตนหนึ่งที่กล้าเอ่ยออกมา มังกรแดงที่จ้องมองออกไป ด้วยกลัวว่าเห่าเม่ยลี่จะตามมา พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า "จื่อจุ้น เห่าเม่ยลี่นั้นได้ส่งรูปแบบค่ายกลชนิดหนึ่งออกมา เป็นค่ายกลพิเศษและทรงพลังมาก ค่ายกล..!"

"เหล่าหง มองดูร่างของเจ้า!"เหล่ามังกรตนอื่นที่ร้องออกมาในทันที.

เหล่ามังกรทุกตนที่มองเห็น มังกรแดงที่ปรากฏตุ่มหนองมากมายเกิดขึ้นทั่วร่าง ผิวของมันที่แห้งเหี่ยวย่นลงอย่างรวดเร็ว.

"พุ!"

มังกรแดงที่พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่จะตกตายไปต่อหน้าทุกคน ร่วงหล่นลงไปในหุบเขา ร่างกายที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ  ราวกับลูกโป่งน้ำที่ร่วงหล่นลงจากที่สูง.

เหล่ามังกรที่ถอยพรวด  ร่างกายสั่นสะท้าน ขนลุกไปทั่วร่างด้วยความหวาดกลัว.

อ้าวซือไห่ที่ทั่วร่างที่รู้สึกเย็นยะเยือบ.

"หมายความว่าอย่างไร?"อ้าวซือไห่ที่กลืนน้ำลายและสอบถามออกมาอีก.

ทว่าเหล่ามังกรไม่มีใครกล้ากล่าวอะไรออกมาอีกแล้ว ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมาอย่างเดียว.

"ต้าเจิ้ง? เห่าเม่ยลี่? เกินไปแล้ว ไป ไปต้าฉินพร้อมกับข้า ข้าจะพาเผ่ามังกรไปทวงความเป็นธรรม ต้าเจิ้งกล้าหลอกใช้งานเผ่าอสูรของต้าฉิน หยิงจะต้องไม่นิ่งเฉยแน่!"อ้าวซือไห่ที่ร้องออกมาเสียงดัง.

จากนั้น อ้าวซือไห่ก็นำกลุ่มมังกรบินตรงไปยังทิศเหนือตรงไปยังต้าฉิน.

ขณะที่อ้าวซือไห่มานั้น มารชราหมื่นปีที่อยู่ไกลออกมาได้แค่มองเท่านั้น ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน เนื่องจากอยู่ออกมาไกลมาก พวกเขาเห็นเพียงอ้าวซือไห่ใช้ทักษะเทียนออกมา จากนั้นก็เกิดประกายสายฟ้าแตกกระจายส่องสว่างไปทั่วพื้นที่บริเวณ เด็กหญิงและมังกรทองคงจะทรยศเขา จากนั้นอ้าวซือไห่ก็จากไป!

"จื่อจุ้นเผ่ามังกร อ้าวซือไห่?"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมา.

"เป็นโลกใบเล็กที่แปลกประหลาดจริง ๆ !"คนผู้หนึ่งที่ส่ายหน้าไปมา.

"ค่ายกลหมื่นสัตว์อสูรพังทลายลงแล้ว ค่ายกลฝ่ายตรงข้ามเองก็พังทลายลงเช่นกัน ตอนนี้คงถึงคราวต้องสั่งพวกเขาบุกเข้าไปเองแล้ว!"

"อืม!"มารชราหมื่นปีพยักหน้ารับ.

จากนั้นแสงสีน้ำเงินที่พุ่งออกไปเป็นสัญญาณให้สัตว์อสูรทุกตนบุกเข้าไปในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับ.

"เทพอสูรต้าเจิ้ง องค์รักษ์ทุกคนปกป้องสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเอาไว้!"อี้เหยี่ยนที่สั่งการในทันที.

ค่ายกลสีลักษณ์พังลงแล้ว ทว่าก็ยังคงเหลือสัตว์อสูรเผ่าหงส์เพลิง เผ่าเต่าทมิฬและเผ่าพยัคฆ์ และเผ่าหมาป่าที่วิ่งออกมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับเข้าห้ำหั่นฝ่ายตรงข้าม.

ฮามะไลที่อยู่ประตูสวรรค์ทิศใต้เห็นสัตว์อสูรนับหมื่นที่วิ่งออกมา แววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน.

ฮามาไลที่สามารถมองเห็นได้ว่า ตี้เสวียนชายังไม่ลงมือ มารชราและพรรคพวกเองก็ด้วย ตอนนี้แดนเทพอมตะเสียหายจากการบุกต้าเจิ้งมาหลายครั้งแล้ว ตัวเขาตอนนี้ก็ไม่ต้องการจะทุ่มเต็มที่ ไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่นาน.

ฮามะไลที่เข้าไปผสมโรงกล่าวกลุ่มสัตว์อสูรหลายหมื่นตน และหาโอกาสลอบหนีอย่างแนบเนียนขณะสนามรบกำลังวุ่นวาย.

"ฆ่า!!"

ปราณหอกของจ้าวโส่วเซี่ยงที่พุ่งออกมา เข้าสังหารศัตรูด้านหน้าทันที.

รอบ ๆ สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เวลานี้ตกอยู่ในความวุ่นวายในทันที.

ที่ไกลออกไปนั้น ที่ตำแหน่งของมารชราหมื่นปี.

"ดูเหมือนว่าแผนการก่อนหน้านี้จะไม่ได้ผล ทุก ๆ ท่าน ลงมือพร้อมกับ พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน จับเป็นได้ก็ดี หากไม่สามารถ ก็สังหารเขาในทันที!"

มารชราหมื่นปีที่ดวงตาหรี่เล็กลง.

"อืม!"ทุคนที่พยักหน้ารับ.

พวกเขาที่หมดที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.

รวมทั้งหมดแล้วมีห้าคน ผู้นำก็คือมารชราหมื่นปี ที่บินตรงออกไปด้วยความเร็ว.

ทว่านับตั้งแต่ค่ายกลหมื่นสัตว์หายไป ประกายแสงของหยกทั้งสี่สายก็พุ่งมารวมตัวกันเป็นดาบยักษ์ฉีกความว่างเปล่ากลับมาหามารชราหมื่นปีในทันที.

ทั้งสี่ก็คือเซียนฉีสวรรค์ของมารชราหมื่นปีนั่นเอง.

ที่ไกลออกไปนั้น ดวงตาของตี้เสวียนชาหดเกร็ง พร้อมกับพุ่งตรงมาหามารชราหมื่นปีในทันที จักรทองสะบั้นโลกาที่พุ่งมาด้วยความเร็ว.

คนอื่น ๆ ยังไม่ตอบสนองด้วยซ้ำ จักรทองสะบั้นโลกาก็มาถึงแล้ว.

"ตูมมมมมมมมมมม!"

จักรทองสะบั้นโลกาเข้าปะทะกับดาบยักษ์ เป็นเซียนฉีสวรรค์นั่นเอง เกิดระเบิดดังสนั่น จักรทองสะบั้นโลกาที่ลอยกลับคืน ส่วนดาบยักษ์เซียนฉีสวรรค์ก็พุ่งกลับคืนเช่นกัน.

อาวุโสทั้งสองนั้น เข้าปะทะกัน ไม่มีใครด้อยกว่าใครแม้แต่น้อย.

ร่างสองร่างที่เคลื่อนที่เข้าหากันอย่างรวดเร็ว.

ตี้แสวียนชาและมารชราหมื่นปีที่ฟาดฝ่ามือเข้าปะทะกันในทันที.

อากาศความว่างเปล่าที่บิดเบี้ยวจากการปะทะกันของฝ่ามือทั้งสอง.

"ตูมมมมมมมมมมมมมมม!"

มิติอากาศที่ฉีกขาด หลุมดำยักษ์ที่ปรากฏขึ้นปกคลุมตี้เสวียนชาและมารชราหมื่นปี.

ฝ่ามือของทั้งสอง คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มีใครด้อยกว่ากัน.

ตี้เสวียนชาที่ดวงตาหดเกร็ง ทว่าคนชุดดำอีกสี่คนนั้นเผยสีหน้าแววตาตื่นตระหนกตกใจ มารชราหมื่นปี? เขาสามารถรับฝ่ามือกับมารชราหมื่นปีได้อย่างคาดไม่ถึง คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหนกัน?

ชายชุดดำที่กำลังหวั่นเกรง เหล่าคนที่ประตูสวรรค์ทิศใต้เองก็เห็นเช่นกัน ใครกันที่ปะทะกับตี้เสวียนชา? คาดไม่ถึงเลยว่าจะรับมือกับตี้เสวียนชาได้.

"ไม่ต้องสนใจข้า บุกต่อเลย!"มารชราหมื่นปีกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

มารชราหมื่นปี เวลานี้ไม่ได้รู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด ทว่าเขากำลังตื่นเต้น ตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่ได้พบกับตี้เสวียนชา.

คนทั้งสี่ที่เร่งรีบบินออกไป สามคนที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ส่วนคนหนึ่งที่ยังคงลอยอยู่บนกลางอากาศ เฝ้ามองพื้นที่รอบ ๆ .

"จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า? ตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ? ระดับสวรรค์แท้ขั้นปลาย? นานแล้วที่ไม่ได้เห็นเผ่าหมาป่าที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ เผ่าหมาป่าในอดีตที่ข้าได้พบ ทุกคนล้วนด้อยกว่าเจ้า การที่ข้ามายังโลกใบเล็กพบกับเผ่าหมาป่าที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ นับว่าโชคดีจริง ๆ ."มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.

"ถอดหน้ากากของเจ้าออกซะ? ไม่รู้จักอายรึอย่างไร?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"อับอายรึ? บางที หากเจ้าชนะข้าได้ แน่นอนว่าเจ้าสามารถเห็นร่างจริงข้าได้ หมื่นปีมานี้ไม่เคยพบเห็นเผ่าหมาป่าอัจฉริยะเลย ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีคุณสมบัติพอสำหรับแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนหรือไม่!"มารชราหมื่นปีทีที่ยื่นมือออกไป ดาบยักษ์ที่ลอยไปมา ซึ่งก็คือเป็นเซียนฉีสวรรค์นั่นเอง.

เซียนฉีสวรรค์ในมือมารชราหมื่นปีนั้นแข็งแกร่งมาก พลังของมันที่แผ่ออกมานั้นหนักหน่วง เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงกำลังโถมกระหน่ำไปยังร่างของตี้เสวียนชา ทว่า.

ดวงตาของตี้เสวียนชาที่หรี่เล็กลง เพราะว่าตี้เสวียนชาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อันตรายจากมารชราหมื่นปี ร่างกายของตี้เสวียนชาเวลานี้มีจักรทองสะบั้นโลกาหมุนวนอยู่ พร้อมเข้าต่อสู้.

ที่ด้านนอกหลุมดำ ชายในชุดสีดำคนหนึ่งที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ ส่วนอีกสามคนนั้นพุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว.

ที่ประตูทิศใต้ หวังคูที่จ้องมองไปยังคน ๆ หนึ่ง ดวงตาของเขาที่ส่องประกายแสงในทันที.

"แก่นปราณหยิน? คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแก่นปราณหยินที่บริสุทธ์รวมร่างจนกลายเป็นมนุษย์ โชคดีจริง ๆ !"หวังคู่ที่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก พุ่งตรงออกไปอย่างรวดเร็ว.