Chapter 765 สะบั้นสวรรค์(ไคเทียน) ปะทะ วิญญาณยักษ์(จวีหลิง)
บัญญัติสวรรค์ คลื่นซ้อนสี่พันทบ!
อำนาจขวานจวีหลิง!
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
พลังที่รุนแรงสองสายเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น จงซานที่ถอยออกมาพันจั้ง ส่วนชายเคราดกที่ถอยออกมาเพียงครึ่งก้าว!
"ทุก ๆ ดาบของเจ้าทรงพลังเหนือกว่าระดับห้าสวรรค์แท้อย่างคาดไม่ถึง จงภูมิใจเถอะ แต่น่าเสียดายแม้นว่าจะทรงพลังแต่ยังเทียบกับขวานจวีหลิงไม่ได้ เพราะมันคือสุดยอดเซียนฉีปฐพีไงล่ะ ชิ! คิดว่าจะเทียบกับข้าได้รึไงกัน?"ชายเคราดกที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เซียนฉีปฐพีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สุดยอดเซียนฉีปฐพีต่างหาก!"ชายเคราดกดวงตาเบิกกว้างแววตาที่แสดงท่าทางภาคภูมิใจ.
"ฮ่าฮ่าฮ่า เซียนฉีปฐพี เจ้าที่มีระดับเซียนสวรรค์ แต่ใช้เพียงแค่เซียนฉีปฐพี แต่กับแสดงท่าทางภาคภูมิใจรึ?แล้วจะให้คิดอย่างไร!"จงซานที่เผยยิ้มเยาะ.
ภายในสนามรบ จงซานที่จงใจที่จะกล่าวหยันคู่ต่อสู้ นั่นก็เพื่อที่จะทำให้ฝ่ายตรงขามเสียการควบคุมตัวเองนั่นเอง.
"คงจะขลาดเขลาเบาปัญญาสินะ คนในโลกใบเล็กก็ไม่ต่างจากคนเถื่อน เจ้าคงคิดว่าเซียนฉีแต่ละอันเหมือนกันสินะ? เพียงแค่หลอมมันขึ้นมางั้นรึ? ชิ เซียนฉีไม่ได้เป็นแค่เพียงอุปกรณ์ แต่มันมีความคิดจิตวิญญาณ พวกคนเถื่อนของโลกใบเล็กนั้น คงไม่เข้าใจสินะ ขวานจวีหลิ นั้นหลอมมาจากอักษรรูนครึ่งหนึ่งของขวานสะบั้นสวรรค์ เป็นวิถีสวรรค์อย่างหนึ่ง เป็นหนึ่งในเซียนฉีปฐพีระดับสูงสุด ได้ตายด้วยขวานของข้า เจ้าจงภูมิใจซะเถอะ!"ชายเคราดกกล่าว.
"มากเท่าไหร่รึ? มีอักษรรูนขวานสะบั้นสวรรค์มากเท่าไหร่?"จงซานสอบถามด้วยท่าทางสนใจ.
"กลัวรึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พวกคนของโลกใบเล็กควรจะรู้จักขวานสะบั้นสวรรค์สินะ มันคือวิถีสวรรค์ ถูกนำมาสร้างขวานจวีหลิง ด้วยอักษรรูนขวานสะบั้นสวรรค์ถึงครึ่งหนึ่ง วันนี้เจ้าคงยากจะหนีแล้ว ยังไงก็ต้องตายอย่างแน่นอน!"ชายเคราดกกล่าวออกมาน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ.
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็จ้องมองชายเคราดกด้วยสายตาที่จริงจัง พร้อมกับเก็บดาบยักษ์ของเขา.
จงซานที่เก็บดาบ ทำให้ชายเคราดกขมวดคิ้วไปมา เจ้าเด็กนี้ต้องการยอมพ่ายแพ้แล้วอย่างงั้นรึ?
"ตราบเท่าที่เจ้ายอมจำนน ข้าจะพาไปพบกับเส้าเหยี่ย และเว้นโทษตายให้ก็ได้!"ชายเครากดที่กล่าวด้วยความเย็นชา.
"ยอมจำนนอย่างงั้นรึ? เจ้าไร้ซึ่งคุณสมบัติ!"จงซานที่สายหน้ากล่าวเหยียดหยัน.
"แส่หาความตาย!"ชายเคราดกที่เงื้อขวานขึ้นพร้อมกับฟันออกมา.
จงซานที่ยื่นฝ่ามือออกไป ขณะนั้นแสงสีเงินที่ส่องประกายวับวาว คล้ายเมฆสีขาวกำลังคลุมฝ่ามือของเขา พร้อมกับรอบ ๆ นั้นปรากฏอักษรรูนหมุนวนกระจายอยู่รอบ ๆ หมอกเมฆสีเงิน.
เห็นฝ่ามือของจงซาน ชายเคราดกต้องขมวดคิ้ว สัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาด.
ขวานจวีหลิงในมือของชายเคราดกกำลังสั่นไหวไปมา ราวกับว่า มันรู้สึกหวาดกลัว.
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"หัวใจของชายเคราดกที่สั่นไหวไปมา.
"ไม่ลองไม่รู้?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
มือของจงซานที่ตวัดออกไป มิติอากาศที่ถูกแหวกออกมาด้วยอำนาจวิเศษ พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่กำลังกดทับไปยังชายเคราดก ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวไปมา.
ชายเคราดกที่จ้องมองฝ่ามือของจงซาน ทำไมไม่รู้ เขาสัมผัสได้ถึงคมมีดที่คมกริบกำลังพุ่งมา ความคมนี้ดูคุ้นเคยยิ่งนัก รับรู้ได้ว่ามันคล้ายกับขวานของเขา เป็นอำนาจวิเศษเช่นเดียวกันอย่างงั้นรึ?
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าฝ่ามือนั่น ทำไมสัมผัสได้เหมือนกับเป็นขวานที่กำลังพุ่งมารึ?
ชายเคราดกไม่สามารถประมาทได้เลย ขวานในจวีหลิงในมือของเขาที่ตวัดฟันออกไป คลื่นลมขนาดใหญ่ที่พุ่งออกไปด้านหน้า.
"ตูมมมมมมมม!"
ขวานยักษ์ที่เต็มไปด้วยอำนาจวิเศษของขวานจวีหลิง ทันใดนั้นก็ถูกจับเอาไว้ในทันที.
"ฟรึบ!"
เงาฝ่ามือที่ยืดยาวออกไปคว้าเอาไว้ เงาฝ่ามือของจงซานที่คล้ายกับพลังอำนาจของขวานจวีหลิง.
ชายเคราดกที่ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที คว้าคมขวานของเขาเอาไว้อย่างงั้นรึ? ไม่ขยับ เป็นไปได้อย่างไร นี่มีพลังร้ายกาจกว่าอย่างงั้นรึ? อำนาจวิเศษของฝ่ามือนั่น? ทำไมเพียงแค่ระดับห้าสวรรค์แท้ถึงสามารถคว้าอาวุธของเขาได้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!
"หืม? บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชาดังออกมา.
บัญญัติสวรรค์ วายุเฉือน!
ก่อนหน้านี้นานแล้ว เกี่ยวกับกฎเกณฑ์ของวิชาดังกล่าวนี้ จงซานที่ได้ฝึกมาหลายครั้งแล้ว วายุเฉือนที่ถูกนำมาใช้ การฟาดฟันออกไปง่าย ๆ จากฝ่ามือของเขา.
"ย๊าก!!!"
เสียงคำรามของจงซาน มือทั้งสองข้างที่กวาดออกไปคนละฝั่ง คล้ายกับกำลังควานหาพลังกวาดตามไปยังร่องรอยของพลังแห่งกฏ!
"เครง!!"
คลื่นพลังของขวานยักษ์จวีหลิง คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกฉีกออกเป็นสองท่อน จากนั้นอำนาจวิเศษก็พุ่งตรงออกไป.
"เครง!!"
พลังวายุเฉือนที่พุ่งตรงไปยังขวานจวีหลิง พร้อมกับฉีกกระชากคมขวานออกเป็นสองส่วน.
"ไม่!"
ชายเคราดกที่รู้สึกราวกับว่ากำลังฝันอยู่ ของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขามีกลับถูกมนุษย์ฉีกออกเป็นสองส่วน คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นความจริง เป็นไปไม่ได้ มันจะเป็นไปได้อย่างไร เซียนฉีปฐพี นี่คือสุดยอดเซียนฉีปฐพี และยังหลอมรวมกับอักษรรูนครึ่งหนึ่งของขวานสะบั้นสวรรค์ ทำให้เป็นเซียนฉีที่มีพลังมากที่สุด คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกมนุษย์ฉีกออกเป็นสองส่วนอย่างงั้นรึ?
มารดาเถอะโลกใบเล็กนี้มันคืออะไรกัน? ข้าฝันอยู่อย่างงั้นรึ?
ความจริงคือความจริง ขวานจวีหลิงที่ถูกฉีกกระชากออกมาด้วยพลังมหาศาล ทันทีที่ขวานจวีหลิงถูกฉีกออก ยังไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น.
"เป็นไปไม่ได้ ใบมีดขวานของข้า ตัวขวานที่แข็งแกร่งที่สุด!"ชายเคราดกที่รู้สึกไม่ดีขึ้นมา.
ทว่าในเวลาเดียวกัน เศษของขวานจวีหลิง ที่เปลี่ยนไป อำนาจวิเศษของมันได้หลุดออกไปพร้อมกับผสานเข้ามารวมกับฝ่ามือของจงซาน แม้นว่าจะเป็นเพียงสีเงินเรื่อ ๆ แต่ก็ทำให้เงาของฝ่ามือจงซานควบรวมกันเป็นความจริง พลังของมันกลายเป็นน่าเกรงขามมากยิ่งขึ้น.
"อักษรรูนของขวานสะบั้นสวรรค์? นี่เจ้าครอบครองอักษรรูนขวานสะบั้นสวรรค์อย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครเคยทำได้!"ชายเคราดกที่เต็มไปด้วยความตกอกตกใจ.
"ตูมมมมมม!"
ขวานที่ฉีกออก ขวานยักษ์จวีหลิง ในเวลานี้เหลือส่วนเพียงด้าม ส่วนใบดาบได้แยกหักออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งถูกชายเคราดกดึงไว้ ส่วนอีกส่วนหนึ่งอยู่ในมือของจงซาน.
อักษรรูนครึ่งหนึ่งของขวานจวีหลิงตอนนี้ถูกจงซานดูดไปแล้ว ตอนนี้ครึ่งหนึ่งของขวานจวีหลิงกลายเป็นของไร้ประโยชน์ไปแล้ว.
ชายเคราดกที่จ้องมองจงซานด้วยความหวาดกลัว จดจ้องมองขวานจวีหลิงครึ่งซีกที่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ อำนาจวิเศษของขวานจวีหลิงหายไปแล้ว? เซียนฉีปฐพีที่น่าเกรงขาม คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะเสียหายง่ายขนาดนี้.
จิตสำนึกที่เชื่อมต่อกับขวานจวีหลิง ของชายเคราดกนับว่าเสียหายไปไม่น้อย ในเวลานี้เขารู้สึกเศร้าใจอย่างที่สุด.
เซียนฉีปฐพี!
ชายเคราดกที่จ้องมองความผิดปรกติ นี่มันอสุรกายของโลกใบเล็ก? น่าหวาดกลัวขนาดนี้เลยรึ?
ในเวลาเดียวกันนี้ มือทั้งสองข้างของจงซานก็กลับเป็นเหมือนตอนแรก ดาบในมือของเขาผล่ออกมาอีกครั้ง.
กายาเทพอสูรขั้นที่หก!
บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อนแปดพันทบ!
พลังดาบ พลังดาบที่มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่โถมกระหน่ำออกไป ชายเคราดกที่กำลังหวาดผวาทั้งที่เขามีระดับเซียนสวรรค์ แรงกดดันที่โถมมานี้คาดไม่ถึง เขาไม่สามารถขยับได้เลย ทำไมเป็นเช่นนี้?
ขวานจวีหลิงก็ถูกทำลายไปแล้ว ชายเคราดกที่ทำได้แค่นำโล่ เซียนฉีอีกอันออกมา.
แม้นว่าเซียนฉีดังกล่าวนี้จะด้อยกว่าขวานจวีหลิงมาก.
"ถึงจะนำเซียนฉีออกมา ก็ไม่ต่างจากเดิม!"
ส่วนจงซานที่แค่นเสียงเย็นชา บัญญัติสวรรค์ คลื่นซ้อนแปดพันทบนั้น! ฟาดไปยังเซียนฉีรูปโล่ระเบิดดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมม!"
เซียนฉีรูปโล่ระเบิดดังสนั่น ทว่าพลังของจงซานกลับไม่ลดลงเลย ยังพุ่งต่อไป.
"อ๊าก ๆ ๆ ๆ !"
ชายเคราดกที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่ร่างจะขาดเป็นสองท่อนไปในทันที.
เซียนสวรรค์? เซียนสวรรค์แล้วอย่างไร?
จงซานที่เก็บดาบ พร้อมกับพ่นลมออกมา.
ส่วนอีกฝั่งนั้น ชายร่างกำยำที่มีผิวสีทองถูกโจมตีอยู่ในสภาพสยดสยองเลยทีเดียว.
แปดหางสวรรค์ที่มีความเร็วไม่ธรรมดา หนำซ้ำยังมีหางสองหางที่เป็นกระบี่จิวเซียนและกระบี่ลู่เซียนที่คมกริบ พลังของมันนั้นมหาศาล ในอดีตในภพหยิน เทพอสูรคุนเผิงถึงจะมีโล่ปราณเซียนคลุมอยู่แต่ก็ถูกหางของแปดหางสวรรค์ทำร้ายจนยับเยิน มีเหรอที่ร่างเนื้อของเซียนสวรรค์จะทนกับปลายหางของแปดหางได้?
ร่างเนื้อที่แข็งแกร่งรึ? แม้แต่ดาบของจงซานก็ยังยากลำบากเช่นกัน.
หากแต่แต่ความแข็งแกร่งนั้น ก็ยังด้อยกว่าอำนาจของกระบี่ลู่เซียน? และยังมีกระบี่จิวเซียนอีก มีหรือที่เขาจะสามารถทนได้?
ด้วยพลังอำนาจของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ ร่างของชายกำยำเวลานี้กลายเป็นหลุมเป็นบ่อมีรอยเลือดเต็มไปหมดทั่วร่าง.
ขณะเดียวกันเขาที่ชำเลืองมองมาเห็นชายเคราดกถูกดาบจงซานแยกเป็นสองส่วน ก็หวาดผวาเตรียมหนีทันที.
ช่างน่าเสียดาย หางของแปดหางได้รัดร่างของเขาเอาไว้แล้ว.
หางที่มีกระบี่ลู่เซียนได้ทะลวงไปยังศีรษะของเขาในทันที และกระบี่จิวเซียนที่ทะลวงเรือนอยางของเขาด้วย.
"ปัง!"
วิญญาณเทวะที่ถูกทำลายสลายหายไป!
และแล้วเซียนสวรรค์อีกคนก็ร่วงหล่นจากท้องฟ้าไปในที่สุด.
"โครม!"
โลกเขตแดนของเซียนสวรรค์พังทลายลงทันที เปลี่ยนเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนสวรรค์ทั้งสองที่ตกตายไป พร้อมกับเผยรอยยิ้มดูแคลน "เซียนที่ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ที่โลกใบใหญ่อาจเหนือกว่าเซียนที่ผ่านทัณฑ์สวรรค์บนโลกใบเล็ก หากแต่พวกเจ้ากลับเป็นเพียงแค่ตุ่มหนองของเซียนสวรรค์เท่านั้น!"
จงซานที่เผยรอยยิ้มที่เหยียดหยัน ทว่าภายในใจก็สามารถคาดเดาได้ต่าง ๆ นานา ภายในโลกใบเล็กคนที่จะผ่านทัณฑ์สวรรค์นั้น แม้นว่าจะกลายเป็นเซียนสวรรค์ที่อ่อนแอกว่าบ้าง หากแต่ภายในโลกใบเล็กทุกคนล้วนแต่ผ่านทัณฑ์สวรรค์ด้วยตัวเองไร้ซึ่งสมบัติล้ำค่า เป็นพลังความแข็งแกร่งของตัวเองล้วน ๆ ส่วนคนจากโลกใบใหญ่มีบางคนที่ไม่มีพลังของตัวเองเพียงพอ เพื่อที่จะข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ พวกเขาได้ยืมพลังจากเซียนฉีที่น่าเกรงขามในการช่วยพวกเขาทำให้คนเหล่านั้นกลายเป็นเซียนสวรรค์ที่ไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่ควรจะเป็น.
จงซานที่จ้องมองศพของเซียนสองคน พร้อมกับสะบัดมือเก็บไป ศพเหล่านี้แม้นว่าจะไร้ประโยชน์ต่อจงซาน ทว่ามันมีประโยชน์ต่อเซียนเซิงซือ.
หลุมดำที่ค่อย ๆ สลายหายไป ท้องฟ้าก็ฟื้นคืนกลับเป็นเหมือนเช่นดังเดิม.
ทว่าจงซานต้องรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อหลุมดำสลายหายไป หลี่ซือที่อยู่ด้านนอก จัดการคนเหล่านั้นไปหมดแล้วอย่างงั้นรึ?
ผู้ฝึกตนสี่สิบคน และยังมีสามคนเป็นเซียนสวรรค์? หลี่ซือคนเดียว จัดการได้รวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?
"ราชันย์จงฝีมือไม่ธรรมดา!"หลี่ซือกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เสนาบดีหลี่ชื่นชมเกินไปแล้ว!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
หลี่ซือ? คนผู้นี้ช่างลึกล้ำมากมายิ่งนัก ทว่าต้าฉินเองก็เต็มไปด้วยความลึกลับ พวกเขามีพลังความสามารถมากมายขนาดใหนกัน? หยิงเองแข็งแกร่งขนาดใหน?
ที่ไกลออกไปนั้นยังมีเหล่าผู้ชมหลงเหลืออยู่บ้างแม้ว่าจะไม่มากมายนัก พวกเขาที่จ้องมองมายังจงซานและหลี่ซือ ด้วยแววตาใบหน้าที่หวาดหวั่นไม่น้อย.
"ช่างน่าเสียดายยังมีแขกที่แข็งแกร่งสองสามคน หนีไปอย่างคาดไม่ถึง หลังจากนี้ราชันย์จงโปรดระวังตัวให้ดี!"หลี่ซือที่กล่าวเตือน.
"หืม? ข้าต้องระวังอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ราชวงศ์ราชันย์ที่กำลังยกระดับเร็ว ๆ นี้ พวกเขาจะต้องไปหาเจ้าอย่างแน่นอน!"หลี่ซือที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
กล่าวจบ หลี่ซือก็บินขึ้นไปบนฟ้าหายไปในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังหลังของหลี่ซือ ก่อนที่จะเงียบไปครู่หนึ่งครุ่นคิดไปมา.
ในเวลาเดียวกันนี้ เจี้ยนหงและหลิวอู๋ซ่างก็บินตรงมา.
"กลับกันได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
