Chapter 764 จงซานปะทะเซียนสวรรค์
จงซานและหลี่ซือ ร่างทั้งสองร่างที่พุ่งตรงเหินขึ้นไปด้วยความเร็ว.
ภายใต้สวรรค์แห่งนี้ทุกคนต่างก็เข้าใจดี เหล่าแขกจากโลกใบใหญ่นับพันนั้น พวกเขาที่กล้าทะลวงผ่านโลกใบเล็กเข้ามา ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขามาดีหรือร้าย บางทีอาจเป็นแผนการต้องการยึดครองโลกใบเล็กนี้ก็เป็นได้.
กล่าวได้ว่าโลกใบนี้เหมือนของหวานชิ้นใหญ่ ตอนนี้มีสามมหาอำนาจยึดครอง ต้าเจิ้ง ต้าฉินและต้าสุ่ยที่มีเบื้องหลังเป็นแดนเทพอมตะ สามกลุ่มอำนาจที่แบ่งปันของหวานชิ้นใหญ่นี้เป็นสามส่วน ตอนนี้มีกลุ่มอำนาจอื่นที่มาจากโลกใบใหญ่ต้องการมาแบ่งปันเพิ่มอีกอย่างงั้นรึ? ใครจะยอมกัน?
แม้นว่าจะเป็นคนเพียงไม่กี่คน อาจนับว่าอ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้าราชวงศ์วาสนา ทว่าคนของโลกใบใหญ่นั้นล้วนแล้วแต่ลึกลับเกินจะหยั่ง ใครจะรับประกันได้ว่าพวกเขานั้นอาจมีพลังที่แปลกประหลาดซ่อนเอาไว้ด้วยหรือไม่?
ตอนนี้มีเพียงแต่ต้องสังหารเท่านั้น!
อย่างไรก็ตามจงซานรับรู้ได้ว่าคนที่หนีออกมาจากกระบี่ของเจี้ยนอ้าวได้ ต้องไม่ได้มาอย่างเป็นมิตรแน่นอน!
เหล่าผู้ชมเวลานี้เริ่มหนีกันแล้ว หลาย ๆ คนที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศการต่อสู้ของเจี้ยนอ้าวด้วยท่าทางหวาดผวา เจี้ยนอ้าวผิดปรกติไปแล้ว ในเวลาเดียวกันสายตาของพวกเขาที่จับจ้องมองดูกระบี่เซียนที่ผิดปรกติ ก็รู้สึกหวาดผวาด้วยเช่นกัน น่ากลัวขนาดนี้เลยรึ? โลกใบเล็ก ยังมีคนที่น่าหวาดกลัวถึงเพียงนี้!
"ตูมมมมมมมม!"
ไม่ไกลออกไปนั้นเกิดเสียงที่ดังกระหึ่ม สายตาทุกคนที่จับจ้องมอง เห็นเป็นเพียงภาพติดตาที่พุ่งลงมา.
ชายที่สวมชุดคลุมตัวใหญ่ ฝ่ามือของเขาที่ฟาดไปยังศีรษะของแขกจากโลกใบใหญ่ หัวที่แตกระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ ไม่ต่างจากลูกแตงโม ซึ่งเป็นคนที่หนีรอดมาจากกระบี่ของเจี้ยนอ้าวได้ ตกตายง่ายขนาดนี้เลยรึ?
เป็นหลี่ซือนั่นเอง เขาไม่ปล่อยให้แขกจากโลกใบใหญ่ได้ตอบสนองด้วยซ้ำ ความเร็วของหลี่ซือนั้นยากจะบรรยาย ร่างของเขาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วพุ่งเข้าหาแขกจากโลกใบใหญ่คนต่อไป.
"ฉับบบ!"
ฝ่ามือใบมีด เพียงแค่ฝ่ามือ ก็แยกร่างฝ่ายตรงข้ามเป็นสองซีก.
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
"เซียนลึกล้ำตระกูลหาน? ถูกสังหารเพียงฝ่ามือเดียวอย่างงั้นรึ? "ไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่เอ่ยออกมา.
ทว่าคนที่เอ่ยออกมานั้นต้องหวาดผวา เมื่อสายตาของหลี่ซือจดจ้องมองไปยังเขา.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
อีกฝั่งหนึ่ง ดาบยักษ์ของจงซานก็ฟาดฟันออกไป.
บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อนหนึ่งพันทบ!
อากาศที่แหวกออกไป พร้อมกับระเบิดเสียงดัง ยอดฝีมือถูกสังหารด้วยดาบของจงซานในทันที.
"สังหารเซียนศิลาอย่างงั้นรึ?"แววตาของชายผู้หนึ่งที่ตื่นตระหนก.
จงซานที่สังหารฝ่ายตรงขามอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็พุ่งตรงไปยังอีกคน.
เหล่าผู้คนของโลกใบใหญ่ที่กับหวั่นเกรงในตัวจงซานและหลี่ซือที่ไล่ล่าพวกเขา สายตาของพวกเขาที่เบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว.
มารดาเถอะ นี่มันโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ? ที่นี่เต็มไปด้วยคนที่ไม่ธรรมดา?
"ตูมมมมมมมม!"
บนท้องฟ้า เจี้ยนอ้าวที่บินขึ้นไปถึงทางออกเรียบร้อยแล้ว ร่างกายของเขาที่พุ่งเข้าไปในโลกใบใหญ่ไปได้ในที่สุด.
เมื่อเจี้ยนอ้าวไปถึงโลกใบใหญ่ ช่องว่างเผยสัญจรผสานกันและปิดลงในทันที.
ทว่ายังคงเหลือแขกจากโลกใบใหญ่ อยู่ราว ๆ ห้าสิบคน.
ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในโลกใบเล็กได้ หลาย ๆ คนก็กระจายหนีหายไปทันที ทว่าก็มีอีกหลายคนที่ไม่ได้หนีไป ทว่าพวกเขาเข้าล้อมกรอบจงซานและหลี่ซือ ราวกับว่าต้องการกำจัดคนเถื่อนของโลกใบเล็กให้สิ้นไป.
"แย่แล้ว มีบางคนที่แปลกประหลาดหนีไปได้!"หลี่ซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หนีไปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ต่อสู้กับศัตรูพลางสอบถามหลี่ซือ.
หลี่ซือนั้นปกปิดความสามารถเอาไว้ลึกมาก จงซานรับรู้ได้ไม่เพียงกี่คนเท่านั้นที่จากไป ทว่าหลี่ซือกลับรับรู้ได้ว่ามีคนที่แปลกประหลาดหนีไปอย่างคาดไม่ถึง.
"หนีไปได้ก็ปล่อยให้หนีไป ส่วนคนที่อยู่ ห้ามให้หนีไปเด็ดขาด.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ราชันย์จง ห้าเซียนสวรรค์ เจ้าจัดการสอง ที่เหลือข้าจัดการเอง!"หลี่ซือกล่าว.
"เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"ไม่จำเป็นต้องกังวลเซียนสวรรค์เหล่านี้ไร้ซึ่งความสามารถ ไม่ได้ต่างกันกับซือหม่าเขอก่อนหน้านี้ หากว่าไม่สามารถจัดการได้ รั้งพวกเขาเอาไว้ก็พอ ไว้ข้าจัดการพวกที่เหลือแล้ว ข้าจะไปช่วย!"หลี่ซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าฮ่าฮ่า ไร้ความสามารถอย่างงั้นรึ? มนุษย์ในโลกใบเล็ก ทว่ากลับยโสโอหังนัก!"บนอากาศมีคนผู้หนึ่งที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
"ราชันย์จงอย่างงั้นรึ? ราชวงศ์ราชันย์อย่างงั้นรึ? ฮ่าฮ่าฮ่า โลกใบเล็กนี้ดูน่าสนใจจริง ๆ !"
ผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งที่เข้าล้อมจงซานและหลี่ซือ คนสองคนก่อนหน้านี้ที่ถูกสังหารไป พวกเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย เว้นแต่เจี้ยนอ้าวลงมาด้วยเท่านั้น คนอื่น ๆ พวกเขาไม่ได้รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย พวกเขาไม่คิดว่าจะมีคนที่ร้ายกาจเช่นเจี้ยนอ้าวอีก.
ตอนนี้คนห้าสิบคนที่เข้าล้อมกรอบคนสองคน มีเหรอที่พวกเขาจะหวาดกลัว.
กำลังคิดว่ากันกันแน่ที่ไล่ล่าใครกัน?!
"ราชันจงซาน สองคนที่เปลือยส่วนบนนั่น เห็นหรือไม่? เจ้ารั้งพวกเขาเอาไว้ คนอื่น ๆ ข้าจะสังหารเอง!"หลี่ซือที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เป็นความจริง บนอากาศนั้นมีคนสองคนที่ลอยอยู่ เป็นชายสองคนที่เปลือยส่วนบน คนแรกร่างกายที่แผ่กลิ่นอายผิวสีทอง ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ผิวเป็นเงาส่องแสงสีทองสว่างจ้า ส่วนอีกคนก็เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเช่นกัน หากแต่เขามีหนวดและเครา ตลอดจนบนอกมีขนที่รกรุงรัง ที่ด้านหลังเหน็บขวานขนาดยักษ์ ดูองอาจเหี้ยมหาญเป็นอย่างมาก.
คนทั้งสองที่ดูเด่นเป็นอย่างมาก มีผิวกายที่หนาเหมือนคนเถื่อน นอกจากนี้ยังจดจ้องมองมายังจงซานด้วยสายตาเหยียดหยัน.
"ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สาม? มีพลังเพียงเท่านี้นะรึ?"
เห็นพลังฝึกตนของจงซานแล้ว พวกเขาที่ได้แต่ดูแคลน เหล่าคนที่มาด้วยเช่นกัน ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สาม? พลังเท่านี้ต้องการขวางทางเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?แม้นว่าภายในโลกใบเล็กจะถูกจำกัดพลังเอาไว้ มีพลังสูงสุดได้แค่ระดับ 12 สวรรค์แท้ หากแต่ระดับ 3 จะมาขวางทางระดับ 12 ? ฝันไปเถอะ!
เซียนศิลาก่อนหน้านี้ถูกเขาสังหารไป แน่นอนว่าร่างกายได้รับบาดเจ็บมาก่อนแล้ว ถือว่าเขาโชคดีมากกว่า.
ต้องไม่ลืมว่า ที่นี่มียอดฝีมือห้าสิบคน หลาย ๆ คนได้รับบาดเจ็บจากฝีมือของเจี้ยนอ้าว.
จงซานที่พยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า "เสนาบดีหลี่โปรดวางใจในเมื่อมอบให้ข้าสองคน ที่เหลือคงต้องรบกวนท่านแล้ว!"
"ตกลง!"หลี่ซือเผยยิ้มที่มุมปากที่เผยความกระหายโลหิตออกมา.
จงซานที่บินขึ้นไปสูงขึ้นไปอีก.
ส่วนคนอื่น ๆ ไม่ได้ขวางเขา ดูเหมือนว่าคนสองคนที่กำยำล่ำสันนั้นจะมีสถานะไม่ธรรมดา กับคนทั้งสอง คนอื่น ๆ ย่อมไม่กล้าเข้าไปวุ่นวาย.
จงซานที่ชี้ดาบออกไป.
สายตาของทั้งคู่จดจ้องมองจงซาน ดาบยักษ์ที่เป็นเพียงของวิเศษระดับ 9 คนทั้งสองที่เผยยิ้มเย้ยหยัน แม้แต่แผลถลอกยังจะสามารถทำได้รึ? มั่นใจเกินไปแล้ว!
บัญญัติสวรรค์ คลื่นซ้อนหนึ่งพันทบ!
ดาบของจงซานที่ฟันออกไปด้วยพลังหนักหน่วงรุนแรง พุ่งตรงไปยังชายเปลือยด้านบนที่มีผิวสีทอง!
ดาบที่ฉีกอากาศ แยกออกเป็นทาง เกิดเป็นหลุมดำยักษ์ ดาบที่สบั้นมิติ สองผู้ฝึกตนที่ตกใจขึ้นมาเล็กน้อย ราวกับสังหรณ์ใจไม่ดีนัก.
อย่างไรก็ตาม ชายร่างกำยำผิวสีทองยังไม่ใส่ใจ ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย ยังคงยืนอยู่รับดาบของจงซานที่ฟันลงมา.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
ประกายแสงสีทองที่ฉาบทั่วร่างของชายที่กำยำนั้นถูกปราณดาบเข้าปะทะเสียงดังสนั่น เกิดเป็นประกายสายฟ้าแตกสว่างวาบ ๆ ระเบิดดังลั่น ดาบของจงซานไม่ได้ส่งผลอย่างงั้นรึ? ทว่าก็เกิดเป็นจ้ำโลหิตขึ้นมาเช่นกัน.
"มารดาเถอะ นี่มันดาบของมนุษย์อย่างงั้นรึ? เจ็บขนาดนี้เลยรึ?"ชายกำยำกล้ามเนื้อสีทองที่ถอยห่างออกมา พร้อมกับสะบัดหน้าไปมา ไม่มีใครบอกได้ว่าเขาได้รับความเจ็บปวดเช่นใด.
"วูซซซ!"
ทันใดนั้นบรรยากาศรอบ ๆ ก็เปลี่ยนไปในทันที ชายที่รูปร่างกำยำผิวสีทองพร้อมกับสร้างทักษะ โลกเขตแดนขึ้นมา ท้องฟ้าที่กลายเป็นสีแดง พื้นที่รอบ ๆ มีภูเขาไฟมากมายปรากฏขึ้น นี่คือดินแดนโลกแห่งภูเขาไฟ.
"เป็นเพลงดาบที่ร้ายกาจ กายเนื้อของเขาคนนั้นเหนือกว่าร่างของมนุษย์ไปแล้ว แม้ว่าจะถูกพลังของโลกใบเล็กระงับความแข็งแกร่งเอาไว้ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะสร้างรอยบนร่างกายเขาได้"ชายกำยำที่มีหนวดเคราดกกำลังกล่าวชม.
"ข้าคือประมุขของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง พวกเจ้าสนใจที่จะเข้ารวมราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังน้ำเสียงที่ดูขึงขัง.
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งรึ? เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์? ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าและคนอื่น ๆ นั้นเดินทางมาเพื่อช่วยเหลือเส้าเหยี่ยเหล่ยเทียน ราชวงศ์ราชันย์กระจอก ๆ คิดจะซื้อตัวพวกเราอย่างงั้นรึ? "ชายกำยำที่มีหนวดเคราหัวเราะออกมาเสียงดัง.
"เจ้ามาช่วยกงเหล่ยเทียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเล็กจ้องมองออกไป.
"บางส่วนที่หนีไปแล้วนั้น พวกเราไม่รู้ว่ามาทำอะไร หากแต่ห้าสิบคนที่อยู่ที่นี่มาช่วยเส้าเหยี่ย เจ้ารู้จักเส้าเหยี่ยนด้วยงั้นรึ?"ชายมีเคราที่กล่าวสอบถาม.
สายตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา "เช่นนั้นพวกเจ้าทั้งคู่ก็ตกตายไปซะ!"
ระหว่างพูดนั้น ที่เท้าของจงซานก็ปรากฏแปดหางสวรรค์ขึ้นมาทันที แปดหางสวรรค์ที่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ พริบตาเดียวก็มีขนาดร้อยจั้งแล้ว ทว่าหางสีแดงและหางสีดำนั้นส่องประกายแสงออกมา ปลดปล่อยกลิ่นอายที่บ้าคลั่งออกมาจากปลายหางทั้งสอง.
แปดหางสวรรค์ที่ออกมานั้น ทันใดพุ่งเข้าไปหาชายที่กำยำผิวสีทอง ส่วนจงซาน เงื้อดาบพุ่งเข้าไปหาชายที่มีหนวดเครารุงรัง.
บัญญัติสวรรค์ คลื่นซ้อนหนึ่งพันทบ!
ดาบขนาดใหญ่ที่ฟันลงไปยังชายที่มีหนวดเคราอย่างดุร้าย.
ชายที่มีหนวดเคราจ้องมองไปยังจงซานดูเหมือนว่าเขาจะมีความแค้นกับกงเหล่ยเทียน ในมือของเขาชักขวานยักษ์ออกมาพร้อมกับฟันออกไปเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น ขวานยักษ์ของชายหนวดเครารุงรังทำลายปราณดาบของจงซานให้แตกสลายหายไป.
"ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สาม คนเช่นเจ้านับว่าหายาก! ทว่าการที่ต่อต้านเส้าเหยี่ย มีเพียงแค่ตายเท่านั้น!"ชายหนวดเครารุงรังกล่าวออกมาเสียงดัง.
บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อนหนึ่งพันทบ!
ปราณดาบของจงซานที่ฟันออกไปอีกครั้ง กลิ่นอายที่ดุร้ายรุนแรงพุ่งตรงไปยังชายหนวดเครารุงรัง.
"ตูมมมมมมม!"
ชายเคราดกที่ป้องกันปราณดาบของจงซานเอาไว้อีกครั้ง ใบหน้าที่รู้สึกหวั่นเกรงจ้องมองไปยังจงซาน.
"พลังฝึกตนของเจ้าเพิ่มขึ้นอย่างงั้นรึ? เป็นไปได้อย่างไร นี่มันเพิ่มขึ้นได้อย่างไร?"ชายเคราดกที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อนสองพันทบ!
ทุก ๆ ครั้งที่โจมตีออกไป พลังฝึกตนของจงซานก็เพิ่มขึ้นอีก นั่นก็เพราะว่ากระบี่จิวเซียนที่แปดหางสวรรค์กลืนไปก่อนหน้านี้ พลังก่อนหน้านั้นยังไม่ได้ส่งมายังจงซาน ทว่ามันก็ย่อยสลายและเริ่มส่งผ่านมาบ้างแล้วและยังเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ.
พลังฝึกตนของจงซานที่กำลังเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง.
"ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สี่? เป็นไปไม่ได้ พลังฝึกตนจะเพิ่มขึ้นทันทีทันใดได้อย่างไร?"ชายเคราดกที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
ส่วนชายกำยำกลิ่นอายสีทอง ในเวลานี้ไม่มีเวลามาสนใจจงซานแม้แต่น้อย ความเร็วของแปดหางสวรรค์นั้นไม่ธรรมดา หนำซ้ำยังมีหนึ่งหางที่มีพลังของกระบี่ลู่เซียน และอีกหนึ่งหางมีพลังของกระบี่จิวเซียน ซ้ำยังปลดปล่อยแรงกดดันที่ทรงพลังแข็งแกร่ง พลังกดดันที่ทำให้ชายกำยำผิวสีทอง รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที.
"ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่ห้า? นี่เจ้าปิดบังพลังฝึกตนเอาไว้อย่างงั้นรึ?"ชายเคราดกที่ราวกับว่าค้นหาความจริงพบ.
อย่างไรก็ตาม การยกระดับมาถึงระดับห้าสวรรค์แท้ก็หยุดลง ก่อนหน้านี้อยู่ในระดับสามขั้นปลาย และก้าวมาถึงระดับห้า เพิ่มขึ้นมาสองขั้น นับว่าทำให้จงซานพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
คลื่นดาบ ฟันออกไปยังชายเคราดกอีกครั้ง.
คลื่นซ้อน สี่พันทบ!
"ถึงแม้ว่าเจ้าจะซ่อนพลังฝึกตนเอาไว้ แต่ก็มีระดับเพียงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่ห้าเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะเหนือกว่า ขวานจวีหลิงของข้า "ชายเคราดกที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.