Chapter 763 สังหารผู้มาจากท้องฟ้า.

เจี้ยนอ้าวที่ยังคงยืนนิ่ง จ้องมองขึ้นไปยังเมฆสายฟ้าที่กำลังปรากฏขึ้นมาบนท้องฟ้ามากขึ้นและก็มากขึ้น.

เมฆสายฟ้ามากมาย เวลานี้สายฟ้ากำลังรวมตัวเป็นมังกรยักษ์ และขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ .

สายฟ้าที่ส่องประกายแสงสว่างจ้า ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ  แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่กำลังกดทับลงมามากขึ้นและก็มากขึ้น.

แม้แต่เหล่าผู้ชมที่อยู่ห่างไกลแล้ว ยังไม่สามารถทนแรงกดดันที่หนักหน่วงนี้ได้ จนทำให้ต้องถอยออกไปอีกครั้ง!

"ทัณฑ์สวรรค์ของเซียนสวรรค์ในโลกใบเล็ก ในที่สุดก็มาถึง!"ไม่ไกลออกไปหลี่ซือจ้องมองขึ้นไปมองท้องฟ้า.

จงซานจ้องมองไปยังหลี่ซือ พร้อมกับพยักหน้ารับ.

จงซานนั้นไม่เคยเห็นทัณฑ์สวรรค์ของเซียนสวรรค์ในโลกใบใหญ่มาก่อน ทว่าจงซานสนใจทัณฑ์สวรรค์ในเวลานี้มาก เพราะว่าในวันข้างหน้าตี้เสวียนชาก็จะก้าวข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้ด้วยเช่นกัน.

แววตาของเจี้ยนอ้าวที่ส่องประกาย ทันใดนั้นร่างของเขาก็ปรากฏพลังแรงกดดันที่เพิ่มขึ้น ปลดปล่อยพลังกระแทกอำนาจสวรรค์ ต่อต้านพลังที่โถมลงมาอย่างรุนแรง.

"ตูมมมมมมมมมมม!"

อำนาจสวรรค์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ  สายฟ้าที่บ้าคลั่งกำลังฉีกกระชากมิติที่ว่างเปล่า เมฆสีดำทมิฬที่ปรากฏขึ้น ทำให้มิติอากาศสั่นไหวไปมา อำนาจสวรรค์กำลังบีบเล็ก โถมกระหน่ำเล็งไปที่เจี้ยนอ้าวเพียงจุดเดียว.

"แคก!"

"โฮกกกก!!"

เมฆสายฟ้า ที่รวมตัวกำลังคำรามดังสนั่น เป็นเสียงของมังกร เมฆสายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วนที่รวมตัวกันจนมีขนาดล้านจั้ง เป็นมังกรสายฟ้า คำรามดังก้อง คำรามขู่เจี้ยนอ้าว.

มังกรสายฟ้าที่ฉีกมิติอากาศรอบ ๆ แตกสลายออกเป็นเสี่ยง ๆ  พลังที่ร้ายกาจรุนแรง ราวกับว่าสามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้พังทลายลงได้.

หลุมดำขนาดใหญ่โต ที่มีขนาดกว่าเมื่อครั้งห้ายอดฝีมือต่อสู้กันสะอีก สายฟ้าที่ดังสนั่นเลื่อนลั่นปฐพี เป็นพลังทีบ้าคลั่งอย่างที่สุด.

เหล่าผู้ชมที่จับจ้องมองอยู่มากมายเลานี้ ถึงกับขนลุก หวาดกลัวมังกรสายฟ้าตนนี้เป็นอย่างมาก พลังของมันที่กำลังข่มขู่คำรามปลดปล่อยคลื่นเสียงตรงไปยังตำแหน่งของเจี้ยนอ้าว.

พลังทำลายมากมายขนาดใหนกัน?

เหล่าผู้ชมที่รู้สึกหวาดกลัวแทนเจี้ยนอ้าว หลุมดำขนาดใหญ่จากเสียงคำรามของมังกร.

เหล่าคนที่ขลาดเขลาถอยหลังออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า.

เจี้ยนหงที่กำหมัดแน่น เต็มไปด้วยความเป็นห่วงบิดาของนาง หลิวอู๋ซ่างที่กลืนน้ำลายลงคอ จงซานและหลี่ซือยังคงกอดอกจับจ้องมองดูหลุมดำที่ขยายใหญ่ออกมา.

แม้นว่าจะต้องเชิญหน้ากับอำนาจสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ เจี้ยนอ้าวก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย เขายังคงเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญ.

แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร เจี้ยนอ้าวที่เหินขึ้นไปในทันที ทุก ๆ คนที่จ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าว แสงสีเงินที่สาดกระจายไปรอบ ๆ  ปกคลุมร่างของเจี้ยนอ้าว.

ร่างของเจี้ยนอ้าวที่พุ่งออกไปราวกับกระบี่ที่พุ่งกระโจนฉีกท้องฟ้าเสียงดังสนั่น.

เจี้ยนอ้าวไม่รอให้ทัณฑ์สวรรค์มาถึงตัว ทว่าร่างของเขาได้พุ่งตรงเข้าหาทัณฑ์สวรรค์ในทันที.

"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"

อากาศมิติบนท้องฟ้าที่ระเบิดเสียงดังสนั่น อำนาจสวรรค์ที่ปรากฏเป็นหลุมดำใหญ่ยักษ์ขยายออกมานับพันเท่า เมฆสาฟ้ามากมายที่สั่นไหวถูกยิงออกไปกระจายทุกทิศทุกทาง เกิดเป็นหลุมดำขนาดย่อม ๆ ในทุกเส้นทางที่มันกระจายไปถึง.

เฆมสีดำทมิฬที่ค่อย ๆ กลับคืนสู่ปรกติช้า ๆ  ส่วนร่างของเจี้ยนอ้าวนั้นหายไปแล้ว.

"เปรี้ยง!!!"

จากนั้นหนึ่งก้านธูป เมฆที่มืดครึ้มปกปิดท้องฟ้านั้น ก็ได้ยินเสียงดังก้องดังกังวาน เจี้ยนอ้าวกำลังทะลวงเมฆสายฟ้าอย่างคาดไม่ถึง.

ปราณกระบี่ที่มากมายที่ส่องประกายสาดส่องปะทะทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าจากทุกทิศทุกทาง เวลาเพียงไม่นาน เมฆสายฟ้าก็ถูกคลุมด้วยหลุมดำขนาดใหญ่ หลุมดำที่ใหญ่โตมโหฬาร ปกคลุมพื้นที่หลายล้านลี้.

แววตาของเหล่าผู้ชมเวลานี้กำลังสั่นไหวด้วยความหวั่นเกรง เจี้ยนอ้าวผิดปรกติเกินไปแล้ว! ไม่คิดเลยว่าเขาจะพุ่งออกไปเพื่อทะลวงทัณฑ์สวรรค์? เข้าไปในใจกลางของเมฆสายฟ้าเอง เขากำลังตัดเฉือนเมฆสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?

ต้องการกำราบทัณฑ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?

ในเวลาเดียวกันนี้ เจี้ยนอ้าวได้กลายเป็นยอดฝีมือที่สร้างความประทับใจต่อผู้คนที่ได้พบเห็นเป็นอย่างมาก.

"เป็นความจริง กำลังผ่านทัณฑ์สวรรค์ของโลกใบเล็กได้แล้ว!"หลี่ซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

แววตาของหลี่ซือไม่ได้แสดงความชื่นชมอะไรนัก เหมือนกับคนอื่น ๆ  เขาที่รู้สึกเหมือนว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่สุด.

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม สองชั่วยาม บนท้องฟ้ายังคงเต็มไปด้วยหลุมดำขนาดใหญ่โตยังไม่หายไป การก้าวผ่านทัณฑ์สวรรค์ของเจี้ยนอ้าวนั้น ทุกคนที่จดจ้องมองด้วยท่าทางงงงวยไม่รู้ว่าจะกล่าวสิ่งใดออกมา.

แม้แต่หลาย ๆ คนที่ภายในใจที่รู้สึกอับอาย จนเกิดจิตมารขึ้นด้วยความอัศจรรย์ให้ได้พบเห็น.

"ซ่า!!"

บนอากาศ ที่เกิดระเบิดดังสนั่น ปราณกระบี่มากมาย ที่ร่วงหล่นลงมาราวกับห่าฝน ปกคลุมไปทั่วทุกทิศทุกทาง ปราณกระบี่มากมายกำลังกระจายไปทั่ว เหล่าผู้ชมมากมายที่กำลังคงรอคอยเฝ้าดูอย่างใจจดใจจ่อ.

ปราณกระบี่ที่ร่วงหล่นลงมายังกะสายฝน ผู้คนที่ประหลาดจ้องมองไปบนท้องฟ้า.

หลุมดำที่หายไปช้า ๆ  มิติอากาศบิดเบี้ยวค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับมา ทว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ที่บนยอดเขารูปดอกบัวปรากฏร่างของเจี้ยนอ้าวขึ้นมาอีกครั้ง.

เจี้ยนอ้าวที่ยืนอยู่บนเทือเขาสูง ประกายแสงสีเหลืองที่ปกคลุมร่างของเจี้ยนอ้าวเอาไว้ ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่หลับแน่น ราวกับว่าได้ดูดซับอะไรบางอย่างที่พึงใจเป็นอย่างมาก.

เป็นความจริง ตลอดเวลาสองชั่วยาม ทัณฑ์สวรรค์ได้หดหายไปเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนว่าการก้าวข้ามทัณฑ์สวรรค์ด้วยพลังที่น่าเกรงขามทำให้เกิดหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นมา.

"จบแล้วรึ? ดูเหมือนว่าจะเร็วเกินกว่าที่ข้าจะคาดการณ์เอาไว้!"หลี่ซือจ้องมองเจี้ยนอ้าวพลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

เซียนสวรรค์? จงซานที่จ้องมองตาโตจดจ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าว.

หลังจากผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม กลิ่นอายที่ทรงพลังที่ล้อมรอบเจี้ยนอ้าวก็หายไป พร้อมกับลืมตาขึ้นช้า ๆ  เจี้ยนอ้าวที่เผยแววตาจดจ้องมองไปยังผู้คนที่อยู่รอบ ๆ อย่างเฉยเมย.

เซียนสวรรค์ เจี้ยนอ้าว!

"ท่านพ่อ สำเร็จแล้ว!"เจี้ยนหงที่แสดงท่าทางตื่นเต้น.

ที่ไกลออกไปนั้น บนเทือกเขาแห่งหนึ่ง เจี้ยนอ้าวที่หันหน้าไปหาจงซาน จงซานที่พยักหน้าให้เล็กน้อย.

ดูเหมือนว่าจะเป็นการกล่าวลาสุดท้ายนั่นเอง ขณะที่เขาพยักหน้าให้กับจงซาน.

ท้องฟ้ากำลังฟื้นฟู นอกจากนี้ ดวงตะวันได้เริ่มฉายแสงขึ้นที่ทิศตะวันออกแล้ว กำลังเข้าสู่เช้าตรู่ของวันถัดไป.

เจี้ยนอ้าวที่สะบัดเสื้อคลุม ก่อนที่จะพุ่งขึ้นท้องฟ้าไป.

"เปรี้ยง!!!"

เสียงฟ้าคำรามแตกแยกออกเป็นทาง หากแต่ไม่มีทัณฑ์สวรรค์ปรากฏขึ้น ทว่ามองเห็นเป็น เส้นริ้วแสงขณะที่เขากำลังแหวกอากาศขึ้นไปบนท้องฟ้า.

บนศีรษะของเจี้ยนอ้าวตอนนี้ เกิดระเบิดดังสนั่นเป็นระยะ ๆ  แสงสีทองที่ส่องประกายแสงนำทางออกมาทันที แสงสีทองที่ยืดยาวออกไปไกล พร้อมกับขยายขนาดมากขึ้นและก็มากขึ้น.

อากาศที่อยู่รอบ ๆ ท้องฟ้ากำลังหมุนวน แสงสว่างสีทองที่ส่องประกายวับวาว แสงสีทองที่ยืดยาวออกไปเปิดเป็นช่องว่างด้านหน้า.

ทันใดนั้นพื้นที่รอบ ๆ ก็ปรากฏเมฆสีชมพู ช่องอากาศสีทองที่เปิดเป็นอุโมงค์ยืดยาวออกไป เป็นทางให้บินผ่านออกไปได้นั่นเอง.

แววตาของทุกคนที่จดจ้องด้วยความอิจฉาจ้องมองช่องเส้นทางที่เปิดไปยังโลกใบใหญ่ ตราบเท่าที่บินไปตามช่องทางนั้น ก็จะเข้าสู่โลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?

"มาแล้ว!"ดวงตาของหลี่ซือที่หรี่ตาจ้องมอง.

ไม่ไกลออกไปจงซานที่รู้สึกตื่นตกใจเล็กน้อย จดจ้องมองตามหลี่ซือ ในเวลาเดียวกันนั้นแววตาของหลี่ซือที่เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาเช่นกัน.

อะไรมา? ใครกำลังมา? จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองขึ้นไปบนเทือกเขาที่เจี้ยนอ้าวยืนอยู่.

เจี้ยนอ้าวที่ขมวดคิ้วไปมาพร้อมกับบินไปตามช่องทางที่เปิดออก.

เป็นความจริง ขณะที่เขาบินตรงไปตามช่องทางที่เปิดออกนั้น บนท้องฟ้านั้นก็ปรากฏเงาร่างขึ้นมาด้วยเช่นกัน.

เงา? จงซานที่ตกใจเล็กน้อย แขกจากโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?

"ชิ!"เจี้ยนอ้าวที่แค่นเสียง ขณะที่บินต่อไป.

ทว่าดูเหมือนว่าบนท้องฟ้านั้น จะมีอีกหลายร่างเป็นจำนวนมากที่พุ่งลงมาและรอขัดขวางเจี้ยนอ้าวอยู่.

ราวกับฝูงตั๊กแตน คนเหล่านี้ต้องการเข้ามาภายในโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?

หัวใจของจงซานที่เต้นไปมา ที่โลกใบใหญ่นั้นยังมีผู้คนอีกมากมายรออยู่? เจี้ยนอ้าวที่บินขึ้นไป จะต้องเชิญหน้ากับคนอีกเป็นจำนวนมาก? ดูแล้วมีจำนวนเรือนหมื่นทีเดียว.

"อย่าให้เขาข้ามผ่านไป ให้เขาอยู่ในช่องว่าง จะได้ทำให้ช่องว่างเปิดนานขึ้น!"

บนอากาศ เสียงที่ดังลั่นเต็มไปด้วยจิตสังหารดังขึ้นในทันที.

"สำนักกระบี่โลหิตรับคำสั่ง ขวางทางชายในชุดสีขาว เซียนกระจอก ๆ เอาไว้!"

"สำนักอสูรสวรรค์รับคำสั่ง ขวางคนชุดสีขาวชุดสีขาวเซียนกระจิริดเอาไว้!"

"สำนักหมื่นสัตว์อสูรรับคำสั่ง ขวางทางชายชุดสีขาวเซียนหน้าใหม่เอาไว้!"

เหล่าคนกว่าหมื่นคนที่ขวางทางคนจากโลกใบเล็ก ไม่ให้เจี้ยนอ้าวผ่านขึ้นไป.

ชายชุดสีขาวเซียนกระจิริดอย่างงั้นรึ? นับว่าเป็นการดูแคลนเจี้ยนอ้าวเป็นอย่างมาก แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร ทันใดนั้นร่างของเขาก็ปรากฏพลังที่บ้าคลั่งเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่า พร้อมกันที่ด้านหน้ากลิ่นอายพลังได้รวมตัวเป็นกระบี่สีเขียวปรากฏขึ้นในทันที.

นี่คือกระบี่แท้จริงของเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ? แม้แต่ก่อนหน้านี้เผชิญกับเต๋าจวินเซิ่งหยาเขาก็ไม่ได้นำมันออกมาใช้ ดูเหมือนว่าเวลานั้น มันไม่ได้มีความจำเป็นอะไรเลย.

"อี้ อี้ อี้ เจ้าเซียนกระจอกผ่านทัณฑ์สวรรค์มาจากโลกใบเล็ก คิดจะต่อต้าน อี้ อี้ อี้......!"

ชายชราที่หน้าเกียจน่ากลัวเผยยิ้มอย่างเย็นชาออกมา.

"ฉับบบ!"

ชายชราร่างขาดเป็นสองท่อนแทบจะในทันที กระบี่ชิงเฟิง ที่เข้าฟาดฟันเหล่าแขกจากโลกใบใหญ่.

เจี้ยนอ้าวที่เริ่มสังหารทุกคนที่เขาเคลื่อนที่ผ่าน.

ดูเหมือนว่าช่องเส้นทางที่เปิดออกมานั้นจะทรงพลังเป็นอย่างมาก ถึงแม้นว่าเจี้ยนอ้าวจะใช้พลังเต็มที่ ก็ไม่ทำให้มิติฉีกขาด.

"ฉับบบบ!"

เจี้ยนอ้าวทรงพลังมาก พริบตาเดียวที่ประกายกระบี่ส่องแสง โลหิตจะฟุ้งกระจาย ถูกสังหารอย่างบ้าคลั่ง.

เหล่าคนจากโลกใบใหญ่ต่อมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นเนื้อให้กับเซียนกระจอกของโลกใบเล็กเฉือนเอาแล้ว ไม่ใช่ของหวานอีกต่อไป แต่เป็นปิศาจร้าย เป็นปิศาจกระหายโลหิตไล่ล่าสังหารอย่างดุร้าย.

น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว ดุร้ายอย่างที่สุด ไม่เพียงแต่ไม่สามารถขวางเขาไว้ แม้แต่ถูกไล่สังหารอีกด้วย เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? แข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?

"อ๊าก!!"

"แม่จ๋า!"

"ช่วยด้วย!"

"ข้าจะกลับ!"

บนท้องฟ้าพริบตาเดียวเศษชิ้นส่วนแขนขาที่ขาดวิ่น การต่อสู้ที่คนจำนวนมากกำลังเข้ามะรุมมะตุ้ม ถูกเจี้ยนอ้าวสังหารอย่างไร้ปรานี.

เจี้ยนอ้าวราวกับอสุรกาย สังหารผู้คนทุกคนที่บินผ่านลงมา ปราณกระบี่สีเขียวที่ปกคลุมท้องฟ้า เหล่าแขกจากโลกใบใหญ่ ทุกคนตกตายกลายเป็นผีไปในทันที.

ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!

เหล่าแขกจากโลกใบใหญ่หลายคนเริ่มขลาดกลัว จ้องมองเจี้ยนอ้าวที่ดุร้าย สีหน้าแววตาที่ตื่นตะหนก หลาย ๆ คนที่พยายามหนี หากแต่หลายคนก็พุ่งเข้ามาอย่างไม่กลัวตาย.

เจี้ยนอ้าวที่ไล่ล่าสังหาร เหล่าคนที่กำลังต้องการเข้ามายังโลกใบเล็ก หลาย ๆ คนที่ยังคงเป็นมนุษย์ ส่วนมากอยู่ในระดับสวรรค์แท้ แม้นว่าจะมีเซียนสวรรค์ปรากฏออกมาด้วย หากแต่อยู่ต่อหน้าเจี้ยนอ้าว ก็ไม่ต่างจากขยะ.

"เคร้ง เคร้ง......!"

อย่างไรก็ตามแม้นว่าคนเหล่านั้นจะไม่สามารถต่อกรกับเจี้ยนอ้าวได้ ทว่ากับจำนวนที่มากมายนั้น แม้นว่าจะถูกสังหารแทบจะในทันที ทว่าเจี้ยนอ้าวที่กำลังพุ่งขึ้นไป คนเหล่านั้นที่ต้องการเข้ามายังโลกใบเล็กพวกเขาที่พุ่งลงมาย่อมมีบางคนที่หลุดรอดการสังหารของเขาไปได้.

ขณะที่เจี้ยนอ้าวกำลังสังหารผู้คนมากมายขณะที่กำลังบินขึ้นไป ก็มีบางคนที่หลุดรอดลงมาได้เช่นกัน.

"ราชันย์จง ข้าและเจ้าคงต้องลงมือแล้ว โลกใบเล็กจะปล่อยให้เกิดความวุ่นวายไม่ได้!"หลี่ซือกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.