Chapter 761 ของขวัญแสดงความยินดีของหลี่ซือ.
ภายในหุบเขาขนาดเล็กน้อย เจี้ยนหงที่เต็มไปด้วยความกังวล จงซานยังคงจับจ้องมอง ทว่าในเวลานั้นภายในหุบเขาก็ปรากฏคนผู้หนึ่งขึ้นในทันที เสนาบดีต้าฉินหลี่ซือ!
จงซานที่จ้องมองไปยังหลี่ซือ พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"หลี่ซือคารวะราชันย์จงซาน!"หลี่ซือกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"คารวะเสนาบดีหลี่ซือ!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ราชันย์จงซานและพญามารเจี้ยนอ้าวดูเหมือนว่าจะมีสัมพันธ์ภาพที่ดีต่อกันอย่างงั้นรึ?"หลี่ซือกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"นับว่าเป็นสหายที่ดี ไม่รู้ว่าเสนาบดีลี่ มีอะไรถึงได้มาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถามไปยังหลี่ซือ.
"อืม ไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไรนัก หลัก ๆ แล้วได้ยินเรื่องบางอย่างของต้าเจิ้ง จึงต้องการมาถามให้แน่ใจ!"หลี่ซือกล่าว.
"หืม?"
"ได้ยิน ว่าราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง อีกไม่นานจะยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ? เป็นความจริงหรือไม่?"หลี่ซือที่สอบถามออกมาตรง ๆ .
จงซานที่จ้องมองไปยังหลี่ซือ ก่อนที่จะเงียบไปครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดก็พยักหน้า "ถูกแล้ว ต้าเจิ้งเตรียมยกระดับในไม่ช้านี้!"
"อืมถ้าจะเรียก ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง คงจะไม่มีปัญหาสินะ ในเมื่อได้รับคำยืนยันจากราชันย์จงซาน หลี่ซือรู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก!"
"เสนาบดีหลี่ซือยกยอเกินไปแล้ว ต้าฉินคงอยู่มากว่าแปดหมื่นปี นับเป็นราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทวีปศักดิ์สิทธิ์ ต้าเจิ้งของข้านั้นเทียบกับต้าฉินแล้วยังห่างกันอีกไกลโข!"จงซานที่สายหน้าไปมา.
"ไม่ว่าอย่างไร ต้าเจิ้งก็ครองแผ่นดินกว่า 30 % ของทวีปศักดิ์สิทธิ์ นับตั้งแต่โบราณมาการครองทวีปศักดิ์สิทธิ์เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์ นับว่าเป็นราชวงศ์แรก และจะกลายเป็นราชวงศ์ราชันย์ที่ถูกบันทึกเอาไว้ไปอีกยาวนาน!"
"เป็นเพียงแค่โชคอำนวยเท่านั้น หากแต่ข้าคิดว่าต้าฉินเมื่อครั้งเป็นราชวงศ์ราชันย์เอง ก็ต้องไม่ด้อยกว่าต้าเจิ้งอย่างแน่นอน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
หลี่ซือจ้องมองไปยังจงซาน เผยยิ้มเล็กน้อย หากแต่ไม่ปฏิเสธ.
ในเมื่อต้าเจิ้งกำลังจะยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์ ข้าหลี่ซือจะเป็นตัวแทนต้าฉิน มอบของขวัญพิเศษให้กับต้าเจิ้งเอง!"หลี่ซือกล่าว.
"หืม?"จงซานที่รู้สึกประหลาดใจ.
"รอเดี๋ยวเดียว!"หลี่ซือกล่าว.
รอเดี๋ยวเดียวอย่างงั้นรึ? จงซานที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย เขายังไม่ได้เตรียมมา?หรือเขากำลังจะทำอะไรให้อย่างงั้นรึ?
จงซานรู้ดีว่าเขากับต้าฉินเองก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากมายนัก เขาจะมอบของขวัญให้ก่อนอย่างงั้นรึ? บางทีนี่อาจจะเป็นแผนการก็เป็นได้.
บนท้องฟ้า หลุมดำที่ขยายขนาดมากขึ้นและก็มากขึ้น จากนั้นก็ค่อย ๆ ลดลง ปราณกระบี่ทรงพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาด้านใน จนทำให้มิติฉีกขาด พร้อมกับสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ผู้คนรอบ ๆ ได้ถอยออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า.
การต่อสู้นี้ มิติอากาศที่ฉีกขาดขนาดใหญ่เป็นหลุมดำจนปกคลุมผืนฟ้า และสั่นสะเทือนออกไปรอบ ๆ จนภูเขาที่อยู่ใกล้ ๆ เวลานี้แบนราบเป็นหน้ากลอง จากนั้นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ก็ค่อย ๆ ฟื้นฟูกลับมา.
การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงนั้น ดูเหมือนว่าจะหยุดลงชั่วคราว.
บนท้องฟ้า สี่ยอดฝีมือที่ล้อมรอบเจี้ยนอ้าว.
ผมของเจี้ยนอ้าวที่ไม่เป็นระเบียบเล็กน้อย ที่แขนเสื้อเองก็ขาดวิ่น ส่วนเต๋าจวินเซิ่งหยาเองก็เหมือน ๆ กันเจี้ยนอ้าว เสื้อผ้าที่ขาดเพียงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าทั้งเจี้ยนอ้าวและเต๋าจวินเซิ่งหยาจะไม่ได้รับผลมากนัก ทว่าเขากลับจดจ้องมองเจี้ยนอ้าวด้วยความลึกล้ำ.
ส่วนเย่ชิงเฉิงที่มือขวาของเขา มีโลหิตที่ไหลออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ ก่อนที่เขาจะย้ายข้างเป็นมือซ้ายถือกระบี่จิวเซียนเอาไว้แทน.
ส่วนฮามะไลนั้น แม้นว่าจะไม่มีบาดแผลใด ๆ ทว่าใบหน้าที่กำลังเต็มไปด้วยความทุกข์ บางทีการต่อสู้หลายชั่วยามนั่น ฮามะไลอาจจะทำได้แค่จ้องมอง ไม่สามารถเข้าไปร่วมวงได้เลยแม้แต่น้อย.
ส่วนคนที่มีแผลมากที่สุด เป็นเฉินฉีเทียน เวลานี้ใบหน้าที่กำลังเต็มไปด้วยความตื่นกลัว บาดแผลกระจายไปทั่วร่าง ที่ต้นขามีโลหิตไหลออกมา บาดแผลที่มองเห็นกระดูกด้านใน.
เจี้ยนอ้าวที่รับมือกับยอดฝีมือได้อย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่กำลังจ้องมองเงียบ ๆ .
"เจี้ยนอ้าว ความแข็งแกร่งของเจ้าข้าไม่ขอโต้เถียง ทว่าเจ้าควรจะรู้ดี หากว่ายังเป็นเช่นตอนนี้ เจ้าจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย มีดบินสังหารเซียนใช้ออกมาแค่ครั้งเดียว ยังสามารถนำออกมาใช้ได้อีกสองครั้ง ในเวลานั้น เจ้าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า เข้าร่วมแดนเทพอมตะของข้าซะ แล้วข้าจะมอบตำแหน่งเต๋าจวินให้กับเจ้า! และยังมอบกระบี่จูเซียนให้เจ้าถือด้วย!"เต๋าจวินเซิ่งหยาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เจี้ยนอ้าวที่ยกมือพร้อมกับตัดเล็มเส้นผมที่ไม่เป็นระเบียบออกไป ก่อนที่จะยืนมือไปด้านหน้าเล็กน้อย กลิ่นอายกระบี่ที่ส่องประกายแสงขึ้นที่มือทั้งสองข้าง มันกำลังเปล่งแสงสว่างจ้าออกมา.
"เต๋าจวิน? ฮ่าฮ่าฮ่า เต๋าจวินเซิ่งหยาก็แค่ดาด ๆ เท่านั้น! ไม่คิดเลยว่า ข้าจะประเมินเจ้าเอาไว้สูงเกินไป!"เจี้ยนอ้าวกล่าวออกมาเสียงดัง.
ปราณกระบี่ขนาดใหญ่ยักษ์ฉีกมิติอากาศออกมาอีกครั้ง การต่อสู้ของคนทั้งห้าเริ่มอีกครั้งแล้ว หลุมดำขนาดใหญ่ที่โผล่ออกมาอีกครั้ง.
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหยุดพักเพื่อคุยกันเล็กน้อย ก่อนที่จะต่อสู้กันต่อไป.
ทุกคนที่ดวงตาเปล่งประกาย รอคอยผลที่จะเกิดขึ้น.
"ฝ่าบาท ท่านพ่อกำลังมีอันตรายไม่ใช่รึ? ข้าต้องการ.....!"เจี้ยนหงที่เต็มไปด้วยความกังวลจ้องมองมายังจงซาน.
"เจี้ยนอ้าวได้บอกกับพวกเราแล้วว่าไม่ต้องช่วย นอกจากนี้ เจ้ายังไม่รู้ตัวรึ? ดวงจันทร์ตอนนี้กำลังเริ่มขึ้นแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ดวงจันทร์? หลี่ซือที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาแปลกประหลาด.
เจี้ยนหงที่จ้องมองไปยังดวงจันทราที่เริ่มทอแสงไกลออกไป แววตาที่เผยความตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที จากนั้นก็พยักหน้ารับ "เจี้ยนหงลืมไป!"
"อย่าได้กังวล เมื่อดวงจันทราเต็มดวง เจี้ยนอ้าวก็จะก้าวไปถึงขั้นสมบูรณ์!"จงซานที่กล่าว.
"อืม!"
ดวงจันทราที่เริ่มขึ้นสูงเรื่อย ๆ ดวงจันทร์ที่ค่อย ๆ เลื่อนขึ้นบนท้องฟ้า ขณะที่แสดงจันทรากำลังปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า.
แสงจันทราที่สาดส่อง แสงสีเงินที่กวาดไปทุกทิศทุกทาง หากแต่ราวกับว่าแสงจันทร์สีเงินนั้นถูกเทือกเขาเหม่ยซานกำลังดูดกลืนอยู่.
โดยเฉพาะภายในหลุมดำนั้น.
ภายในหลุมดำที่มียอดฝีมือห้าคนในนั้น แสงจันทราที่ราวกับถูกหลุมดำดูดเขาไปเหมือนกับวังน้ำวน แสงจันทร์รอบ ๆ เวลานี้กำลังถูกดูดอย่างรุนแรงมากขึ้นและก็มากขึ้น.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมอง เกิดอะไรขึ้นกัน?
"ทักษะกระบี่ของเจี้ยนอ้าวได้มาถึง หัวใจกระบี่แสงจันทราอย่างคาดไม่ถึง ในเวลานี้นะรึ?"หลี่ซือที่อุทานออกมา.
บนอากาศนั้น ภายในหลุมดำปรากฏร่างสี่ร่างที่หนีออกมา เต๋าจวินเซิ่งหยา เย่ชิงเฉิง เฉินฉีเทียนและฮามะไล หลุมดำหายไปช้า ๆ .
จากนั้นเหล่าผู้ชมที่จดจ้องมองไปรอบ ๆ .
ไม่มีเจี้ยนอ้าวแล้ว หากแต่มีเพียงแค่กลุ่มแสงสีเงินกลุ่มหนึ่งเท่านั้น.
"ฟิ้ว!"
รอบ ๆ กลุ่มแสงดังกล่าว ทันใดนั้นก็ปรากฏปราณกระบี่มากมายปรากฏขึ้น.
"ฟี่!............."
ปราณกระบี่ที่ส่องประกายไปทุกทิศทุกทาง ไม่ได้ถูกยิงออกไป ทว่าเป็นแสงสีเงินของดวงจันทราต่างหากที่ถูกดึงขึ้นมา มากขึ้นและก็มากขึ้น รวมตัวกันเป็นปราณกระบี่ที่อัดแน่นกัน.
ปราณกระบี่ที่รวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น กลายเป็นรูปลักษณ์ของกระบี่ขึ้นกลางอากาศ ดูเหมือนกับดอกไม้ที่ยังเป็นดอกตูมลอยอยู่บนอากาศ.
แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ กำลังบดขยี้อากาศรอบ ๆ ออกไปเกิดเสียงดังสนั่น แรงสั่นสะเทือนที่ทำให้หัวใจของทุกคนที่อยู่รอบ ๆ หดเกร็ง รู้สึกราวกับว่าหวั่นเกรงแทบต้องคุกเข่าคำนับ.
รูปลักษณ์ของปราณกระบี่ที่รวมตัวกันกลายเป็นดอกบัว กลีบแต่ละใบของดอกบัวคือปราณกระบี่.
"แค๊ก ๆ ๆ ....!"
หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป ทุกคนที่จ้องมองอยู่ถึงกับต้องกลืนน้ำลาย ดอกบัวที่มีขยายขนาดหลายพันจั้งก็ค่อย ๆ คลี่ดอกออกมา.
กลีบดอกบัวที่ใหญ่โต ขยายขนาดออกมากว่าแสนจั้ง ดอกบัวบาน แผ่กลีบปราณกระบี่ ค่อย ๆ บานออกมาช้า ๆ .
ทุก ๆ กลีบของดอกบัวนั้น เต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่ทรงพลังพุ่งออกไปรอบ ๆ ปราณกระบี่ที่ปกคลุมพื้นที่ มิติอากาศที่ฉีกขาดเป็นความว่างเปล่าเป็นรอยยาวยืดเป็นเส้นลากยาวออกไปด้วยความคมของกลีบบัว.
ปราณกระบี่ที่ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ .
ที่ใจกลางของบัวปราณกระบี่ มีแท่นกระบี่ตั้งอยู่ และเจี้ยนอ้าวนั่งสมาธิอยู่ตรงนั้น ร่างของเขาที่เป็นสีเงินปกคลุมค่อย ๆ จางลงเรื่อย ๆ ที่หน้าผากของเขาเวลานี้ปรากฏสัญลักษณ์กำลังรวมตัวกันขึ้น.
ดวงตาทั้งสองข้างที่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แววตาที่เปล่งเจตจำนงกระบี่ปะทุขึ้นมา พุ่งตรงออกไป ก่อนที่จะค่อย ๆ สลายหายไป.
เหล่าผู้ชมที่จ้องมองเจี้ยนอ้าวด้วยความหวั่นเกรง.
"ยินดีกับพญามาร ที่ก้าวไปถึงขั้นสมบูรณ์ของมนุษย์!"เสียงของเหล่าศิษย์แดนเทพอเวจีกล่าวออกมาพรอ้ม ๆ กัน.
"ยินดีกับพญามาร ที่ก้าวไปถึงขั้นสมบูรณ์ของมนุษย์!"
เจี้ยนอ้าวที่ลุกขึ้นจากแท่นดอกบัว กวาดตามองเหล่าศิษย์ของแดนเทพอเวจี หากแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา จากนั้นก็หันหน้าไปมองเต๋าจวินเซิ่งหยาที่ตอนนี้กำลังหายใจแฮก ๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ไม่ไกลออกไป เย่ชิงเฉิงที่สูดหายใจลึกขมวดคิ้วไปมา ฮามะไลที่แววตาเต็มไปด้วยความขลาดเขลาปะทุขึ้นมา.
ส่วนเฉินฉีเทียนที่เห็นเจี้ยนอ้าวทะลวงระดับพลังฝึกตนได้ ใบหน้าก็ตื่นตระหนกตกใจหวาดกลัวตัวสั่นขึ้นมา.
ทำไม ทำไมข้าถึงได้โชคร้ายขนาดนี้กัน?
ไร้ซึ่งลังเล เฉินฉีเทียนเตรียมหนีทันที.
"จนถึงตอนนี้ยังต้องการหนีอีกรึ?"เจี้ยนอ้าวแค่นเสียงเย็นชา.
เจี้ยนอ้าวทีแค่นเสียงเย็นชา ปราณกระบี่ที่ยิ่งใหญ่ฉีกอากาศพุ่งตรงไปยังเฉินฉีเทียนในทันที.
"ตูมมมมมมมมม!"
ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ทว่าในเวลานี้เต๋าจวินเซิ่งหยาและเย่ชิงเฉิงก็เข้าโจมตีเพื่อเร่งรีบสังหารเจี้ยนอ้าวอีกครั้งด้วยเช่นกัน.
ห้ายอดฝีมือรุมหนึ่งเกิดขึ้นอีกครั้ง หลุมดำขนาดใหญ่ที่ขยายขนาดออกมาอีกครั้ง ทว่าในเวลานี้ หลี่ซือที่อยู่ข้าง ๆ จงซานทันใดนั้นก็หายไปในทันที.
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่ 12 มนุษย์ขั้นสมบูรณ์จะแข็งแกร่งขนาดใหน? นอกจากนี้เจี้ยนอ้าวยังบำเพ็ญวิถีกระบี่ กลายเป็นคนที่ร้ายกาจเกินประมาณ ความแข็งแกร่งของเจี้ยนอ้าวในเวลานี้ เกินกว่าที่จงซานจะคาดการณ์ได้แล้ว!
"ตูมมมมมมมมมมมมมมม!"
หลุมดำขนาดใหญ่ขยายขนาดออกมา มากกว่าเดิมสิบเท่า จากนั้นก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว.
ขณะที่หลุมดำขนาดใหญ่ฟื้นฟูคืนกลับมา สายตาของเหล่าผู้ชมจดจ้องมองไปยังแสงสีเงินที่สว่างจ้ามากมายไร้ที่สิ้นสุด ทันใดนั้นก็พุ่งตรงไปยังทิศทางหนึ่ง พลังกระแทกที่หนักหน่วงรุนแรงเป็นอย่างมาก.
เป็นทิศทางของเฉินฉีเทียน ปราณกระบี่สีเงินที่ทะลุทะลวงร่างของเฉินฉีเทียนในทันที.
"อ๊ากกกกก!"
ได้ยินเพียงแค่เสียงทรมานดังลั่น เฉินฉีเทียนที่พบเข้ากับความตายอย่างโหดร้าย! แสงสีเงินนั้นยังฉีกกระชากบดขยี้ดวงวิญญาณของเฉินฉีเทียนอีกด้วย.
ทุกคนที่คิดว่าเฉินฉีเทียนคงจบแล้ว ดวงวิญญาณของเขาที่แตกสลายหายไป จะต้องกลายเป็นเพียงแค่พลังฟ้าดินอย่างแน่นอน.
ทว่า ในชั่วระยะเวลาที่เสียงนั้นจะหายไป ก็ได้ยินเสียงที่โกรธเกรี้ยวดุร้ายดังออกมา "เจ้าสารเลวบัดซบ แค้นครั้งนี้ ข้าซุนเฉินจะจดจำเอาไว้ รอคอยล้างคอเอาไว้เลย ข้าจะไปสังหารมันทุกคนในโลกใบเล็กแห่งนี้!"
เสียงที่ดุร้ายบ้าคลั่ง เต็มไปด้วยจิตสังหารที่มากมายมหาศาล ทำให้คนที่ได้ยินถึงกับเลือดลมหยุดวิ่งไปเลยทีเดียว.
ซุนเฉิน? ใครคือซุนเฉินกัน?
"ตูมมมมมมมมมม!"
เมื่อเฉินฉีเทียนตกตายไปทำให้ทุกคนต้องขมวดคิ้วไปมา เสียงของซุนเฉินที่ทำให้พวกเขาขนลุกเกรียว ใคร? ทว่าขณะเดียวกัน ที่ตำแหน่งอีกฝั่ง เย่ชิงเฉิงที่ลอยอยู่ ทันใดนั้นมือของเขาก็ระเบิดเสียงดังสนั่น กระบี่จิวเซียนที่ร่วงหล่นลงมายังตำแหน่งของจงซานอย่างคาดไม่ถึง.
เป็นหลี่ซือ หลี่ซือที่ลอบโจมตีเย่ชิงเฉิงในทันที เสนาบดีหลี่ซืออย่างงั้นรึ?
"สารเลว!"เต๋าจวินเซิ่งหยาที่ตบไปที่น้ำเต้า.
ทันใดนั้นแสงเจ็ดสีก็พุ่งตรงออกไปอย่างรวดเร็ว.
"วีดดดดดด!"
ปราณกระบี่รูปดอกบัวขนาดหนึ่งแสนจั้ง ทันใดนั้นก็สว่างวาบพุ่งตรงกระแทกมีดบินสังหารเซียนของเต๋าจวินเซิ่งหยาในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมม!
มีดบินสังหารเซียนที่บินกลับไปยังน้ำเต้าเซียนเช่นเดิม ส่วนปราณกระบี่ที่สว่างวูบขึ้นมานั้นก็พุ่งกลับไปเข้าไปในร่างของเจี้ยนอ้าวทันทีเช่นกัน.
ขณะที่เย่ชิงเฉิงถูกลอบโจมตี หลี่ซือก็ถอยห่างออกมาไกลแล้วเช่นกัน.
ทว่าพริบตาเดียวนั้น กระบี่จิวเซียนได้พุ่งมาอยู่ด้านหน้าจงซานแล้ว.
นี่คือของขวัญแสดงความยินดีของหลี่ซือที่กล่าวถึงอย่างงั้นรึ? กระบี่จิวเซียน?