Chapter 754 บดกระดูก.
"ควับ!"
จงซานที่คว้าจับไปยังใบกระบี่เทียนไม ฝ่ามือของเขาที่จับมันแน่น.
กระบี่ที่แหลมคมนี้ กับไม่ส่งผลกับเขาแม้แต่น้อย เทียนเซียวจื่อที่หวาดผวาต้องการดึงกระบี่เทียนไมกลับคืน ช่างน่าเสียดาย กระบี่เทียน/ไมที่ถูกจงซานจับนั้น กลับไม่เขยื้อนแม้แต่น้อย กระบี่ของเซียนสวรรค์แล้วอย่างไร?
มือของจงซานที่จับใบกระบี่แน่นไม่ปล่อย.
แขนซ้ายที่กุมกระบี่เทียนไมไว้ มือขวาที่ฟาดออกไปยังเทียนเซียวจื่อ.
ฝ่ามือของจงซนนั้น กลายเป็นอุกกาบาตสีเงินตรงไปยังหน้าอกของเทียนเซียวจื่อ รอบ ๆ ฝ่ามือนั้นมีอักษรรูนมากมายหมุนวนอยู่ พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง.
เทียนเซียวจื่อที่จ้องมองฝ่ามือกำลังพุ่งมา คมของขวานสะบั้นสวรรค์ ที่มีอำนาจแยกสวรรค์ได้ กำลังพุ่งมายังอกของเขาด้วยพลังไร้เทียมทาน.
ฝ่ามือกำลังทะลวงอกของเขาอย่างงั้นรึ?
เทียนเซียวจื่อที่พบกับสถานการณ์ยากลำบาก ฝ่ามือที่มีอำนาจของวิถีสวรรค์ สามารถทำลายทุกอย่างได้ พลังอำนาจนี้ แม้แต่แยกสวรรค์ได้ ฝ่ามือดังกล่าวนี้อาจจะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนักแน่.
หนีรึ?
ก่อนหน้านี้เย่ชิงเฉิงเองก็ตัดสินใจผิดพลาดที่ปล่อยให้กระบี่หลุมมือ กระบี่เทียนไมเวลานี้ถูกจงซานยึดเอาไว้แล้ว หากเขาปล่อยทุกอย่างต้องจบแน่.
เทียนเซียวจื่อไม่ต้องการปล่อยกระบี่ ไม่เช่นนั้นเขาก็จะสูญเสียมันไปอย่างแน่นอน.
"ย๊ากกกกก!"
เทียนเซียวจื่อที่คำรามลั่น ร่างกายของเขาที่ปะทุปลดปล่อยเปลวเพลิงที่รุนแรงหนักหน่วงออกมา เขาได้ใช้วิชาลับเพื่อยกระดับความแข็งแกร่งของตัวเองนั่นเอง.
กระบี่เทียนไมในมือของเขาที่สั่นไปมา ขณะเทียนเซียวใช้พลังมากมายเพื่อดึงมันออกมา.
ยกระดับพลังของตัวเองอย่างงั้นรึ?
ไม่ว่าอย่างไรฝ่ามือขวาของจงซานที่ปล่อยออกไปแล้วได้เข้าปะทะหน้าอกของเทียนเซียวจื่ออย่างหนักหน่วงรุนแรง.
แม้นว่าเทียนเซียวจื่อจะเพิ่มพลังขึ้นมาอีกหลายเท่า ทว่าแม้นจะถอนกระบี่เทียนไมออกมาได้ แต่ก็ไม่มีเวลาพอให้หนี ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์ของจงซานกระแทกไปยังอกของเขาก่อน.
"ตูมมมมมมมมมม!"
ฝ่ามือของเขาที่มีเงาดาบขนาดใหญ่ ก่อนที่จะสลายหายไปในทันที.
ฝ่ามือที่กระแทกเข้าไปบนอกของเทียนเซียวจื่อนั้นทำให้เสื้อผ้าของเขาระเบิดกระจุยไปในทันที หากแต่ที่ตำแหน่งออกนั้นปรากฏโล่กระจกสีทองแดงเหลือง ปกป้องส่วนหน้าอกของเทียนเซียวจื่อเอาไว้ ดูเหมือนว่ามันจะเคลือบผิวกายของเขาอยู่.
พลังฝ่ามือของจงซานนั้น ทำให้โล่กระจกสีทองแดงเหลืองนั้นแตกระจายระเบิดดังลั่น.
"พุ!!"
แม้นว่าจะมีโล่กระจกทองแดงเหลือง ป้องกันการโจมตีส่วนใหญ่เอาไว้ หากแต่เทียนเซียวจื่อก็ได้รับแรงสะท้อนอย่างหนักเช่นกัน เป็นพลังสะท้อนที่เทียนเซียวจื่อยากจะรับได้.
เทียนเซียวจื่อที่ลอยออกไปพ่นโลหิตคำโต กระเด็ดเหมือนว่าวสายป่านขาด.
"เซียนฉีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ จดจ้องมองไปยังอกของเทียนเซียวจื่อ.
เซียนฉีรึ? ตระกูลเทียนภพหยินมีสมบัติล้ำค่ามากมายขนาดนี้เลยรึ? สมควรแล้วที่เป็นตระกูลที่มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน ไม่ได้ด้อยกว่าตระกูลเทียนหลักที่มีเทียนเสิ่นจื่อดูแล ตระกูลเทียนสายโลหิตหลักเทียนเสิ่นจื่อ จะมีความเป็นมาลึกล้ำขนาดใหน?
เทือกเขาเทียนเซี่ยเวลานี้ได้ย้ายมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว.
ในวันนั้นเทียนเสิ่นจื่อ พาพวกเขาเข้าไปด้านใน มีสิบแปดร่างที่กำลังบำเพ็ญด้วยการผสานลิขิตก่อเกิดเข้ากับร่างกาย เทียนเสิ่นจื่อที่มีไม้เท้าเคลื่อนภูผา นับว่าเป็นของวิเศษที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก ส่วนอีก 17 คนที่อยู่รอบ ๆ เองก็ต้องไม่ธรรมดาด้วยอย่างแน่นอน นอกจากนี้จงซานที่เฝ้ามองอย่างละเอียดแล้ว พวกเขาต่างก็เป็นยอดฝีมือของแต่ละยุคที่แตกต่างกัน.
และยังมีอีกหนึ่งประตูทองแดงที่ยังไม่เปิด ภายในนั้นจะต้องมีความลับอะไรบางอย่างของตระกูลเทียนซ่อนอยู่แน่.
ยิ่งมีประวัติความเป็นมายาวนาน พวกเขาย่อมมีของวิเศษที่ทรงพลังมากมายสะสมอยู่.
ตระกูลเทียนภพหยินเองก็มีเซียนฉีอยู่มากมายเช่นกัน.
เทียนเซียวจื่อที่ลอยออกไป กระบี่ของเขาที่หลุดออกมาแล้ว เขาเร่งรีบเก็บมันไปทันที กระบี่เทียนไมที่ผสานบินเข้าไปในร่างของเขาทันที.
เก็บกระบี่เทียนไมเข้าร่าง? ไม่ต้องการสู้แล้วอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าเทียนเซียวจื่อนั้นไม่ต้องการสู้ ทว่าจงซานนั้นร้ายกาจเกินไป ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์นั้น เขาจะเอาชนะได้อย่างไร?
ส่วนอีกฝั่ง แปดหางสวรรค์ที่โจมตีคุนเผิงอย่างหนักหน่วงรุนแรง แปดหางสวรรค์ที่ทำร้ายคุนเผิงให้ได้รับบาดเจ็บมากขึ้นและก็มากขึ้นเช่นกัน ด้วยหางสีแดงของแปดหางสวรรค์ ที่สร้างแผลนับร้อยรูขึ้นบนร่างของคุนเผิง.
การต่อสู้ของอสุรกายทั้งสองนั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก ทำให้ผืนปฐพีในโลกเขตแดนแห่งนี้สั่นไหวไปมาไม่หยุด.
จงซานเวลานี้ค่อย ๆ ก้าวเข้าหาเทียนเซียวจื่อ.
เทียนเซียวจื่อที่ได้รับบาดเจ็บหนัก ทว่าก็ไม่ได้เผยความหวาดกลัวออกมา ในทางกลับกัน ใบหน้าของเขาที่เผยใบหน้าช่วยไม่ได้ รอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นฝ่ามือของจงซานที่ฟาดลงไปที่ขาของเทียนเซียวจื่อ บนขาของเทียนเซียวจื่อเองก็ปรากฏแสงสีขาวออกมาต่อต้านฝ่ามือของจงซาน หากแต่ภาพเงาของอักษรรูนมากมายที่ปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือของจงซานนั้นได้ระเบิดพวกมันออกไปพร้อมกับการโจมตี.
ภายใต้การโจมตีของฝ่ามือจงซาน ได้ทำลายบดกระดูกที่ขาขวาของเทียนเซียวจื่อ ขาขวาของเขาในเวลานี้ผิดรูป มีกระดูกที่ผุดออกมาจากร่างกาย.
"อ๊ากกกก!"
เสียงของเทียนเซียวจื่อที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด หน้าผากของเขาที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา จากนั้นก็ยังคงเผยยิ้มอย่างน่าเกลียดออกมา.
"กระบี่เทียนไมหลอมเข้ากับร่างกายอย่างงั้นรึ? หรือเพื่อทำให้ร่างกายแข็งแกร่ง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เทียนเซียวจื่อที่หัวเราะออกมาเพื่อบดบังความเจ็บปวด.
"ไม่สามารถสังหารเจ้าอย่างงั้นรึ? เจ้าคิดจริง ๆ รึว่าข้าไม่สามารถสังหารเจ้า?"จงซานที่แค่นเสียงอย่าเย็นชา.
"ข้าไม่ได้บอกว่าเจ้าไม่มีพลังสังหารข้า ทว่าข้าจะบอกว่าเจ้าสังหารข้าไม่ได้ เพราะข้าคือประมุขตระกูลเทียน หากว่าเจ้าสังหารข้า เหล่าอาวุโสที่อยู่ในบ่อคลื่นสงบจะต้องบุกราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าคิดว่าเจ้าจะต้านได้อย่างงั้นรึ? ดังนั้นเจ้าจึงไม่สามารถสังหารข้าได้ การต่อสู้ก่อนหน้านี้ ที่ข้ารั้งรออยู่นั้น เจ้าควรจะรู้อยู่แล้วว่าไม่ว่าอย่างไรข้าก็ตายไม่ได้ เจ้าเองก็ไม่ได้วางแผนที่จะสังหารข้าแต่แรกแล้ว!"เทียนเซียวจื่อที่หัวเราะออกมาอย่างสะใจ ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย.
ไม่ใช่ว่าจงซานไม่สามารถสังหารเทียนเซียวจื่ออย่างงั้นรึ? เป็นความจริง จงซานไม่ต้องการสังหารเขา หลังจากที่กำจัดโลกอมตะออกไปแล้ว ต้าเจิ้งก็ได้กลายเป็นผู้มีอำนาจในภาคใต้ไปในทันทีกลายเป็นที่จับตามองไปทันที หากว่าเทียนเซียวจื่อตายไป ตระกูลเทียนย่อมต้องเคลื่อนที่เต็มกำลัง กับการต่อสู้ที่จะเกิดขั้นในเวลานี้ไม่เป็นเรื่องดีต่อต้าเจิ้ง ต้าเจิ้งในเวลานี้ยังจำเป็นต้องเพิ่มพลังอำนาจมากกว่านี้ก่อนที่จะเข้าปะทะกับตระกูลเทียนเต็มกำลัง ดังนั้นจงซานจึงไม่สามารถสังหารเทียนเซียวได้.
"ที่เจ้ารั้งรออยู่กับคิดเพียงแค่นี้อย่างงั้นรึ?"จงซานแค่นเสียง.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"ภายในใจของเทียนเซียวจื่อที่เผยท่าทางหวาดกลัวออกมา.
"ข้าไม่สังหารเจ้า แต่ไม่ได้แปลว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปอย่างสมบูรณ์ ข้าสามารถทำให้เจ้าจดจำความเจ็บปวดไปได้ตลอดชีวิต!"จงซานที่ก้าวเข้าไปหากเขาอีกครั้ง.
..................
ที่ด้านนอก อี้เหลานเชวี๋ยที่นำคนตระกูลอี้ถอยออกมาอีกครั้งและก็อีกครั้ง.
"เชวี๋ยเอ๋อ เอาล่ะ? แค่นี้น่าจะไกลพอแล้ว!"บรรพชนตระกูลอี้ที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น ที่ไกลออกไปนั้น คุนเผิงและแปดหางสวรรค์ก็สร้างหลุมดำขนาดใหญ่ยักษ์ขยายออกมาอีกหลายร้อยเท่า มิติอากาศที่สั่นไหวไปมา เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พ่นโลหิตออกมาคำโต พร้อมกับถอยออกไปอีกอย่างรวดเร็ว.
ถอยออกไปอีกครั้งแล้ว!
แรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงบ้าคลั่งนี้ สร้างความอัศจรรย์ใจ น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
นี่คือคลื่นอัดอากาศที่เกิดการบิดเบี้ยวของมิติอย่างงั้นรึ?
บรรพชนตระกูลอี้ที่จดจ้องมองด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ จากนั้นก็จ้องมองไปยังอี้เหลานเชวี๋ย คิดถึงคำพูดของเชวี๋ยเอ๋อ.
"เชวี๋ยเอ๋อ ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งผิดปรกติจริง ๆ สามารถทำลายแดนเทวะได้ และยังคิดจะต่อสู้กับตระกูลเทียนอีกรึ?"บรรพชนตระกูลอี้ที่เผยท่าทางหวาดหวั่น.
"ราชวงศ์ราชันย์แข็งแกร่งมาก! เติบโตอย่างรวดเร็ว รวดเร็วจนยากที่จะประเมินได้!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า จะอย่างไรพวกเขาก็ยังเป็นแค่ราชวงศ์ราชันย์ ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้กัน?"
"ร้ายกาจรึ? พวกเขาไกลเกินกว่าคำว่าร้ายกาจ ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งนั้น มีอยู่ทั้งสองภพหยิน หยาง ยังบอกแค่ว่าพวกเขาร้ายกาจอีกรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก.
"เป็นความจริงรึ?"บรรพชนตระกูลอี้ที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"ท่านคงไม่รู้ที่ภพหยาง เมื่อไม่นานมานี้ข้าเพิ่งได้รับข่าวจากภูตที่เพิ่งตายจากภพหยางและได้ยินเกี่ยวกับเรื่องในภพหยาง ในภพหยางนั้นมีสามมหาอำนาจ ต้าเจิ้งนั้นครองแผ่นดินถึง 30 % ของทั้งหมด มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าสองราชวงศ์สวรรค์เลย!"อี้เหลานเชวี๋ยกล่าว.
"เป็นไปได้อย่างไร? ไม่มีทาง!!"
"ไม่เชื่อความจริงอย่างงั้นรึ? ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้งนั้นไม่ธรรมดาแน่นอน ท่านควรจะรู้ว่าภพหยางนั้นลึกล้ำขนาดใหน การยึดครองแผ่นดินได้ถึง 30% นั้นนับว่าร้ายกาจมาก อย่าได้ดูแคลนราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งโดยเด็ดขาด!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซาน......?"
"คงไม่คิดดูแคลนจงซานหรอกนะ จงซานนั้นนับเป็นคนที่ร้ายกาจและมีความทะเยอทะยานสูงมาก นอกจากนี้เขายังเป็นคนที่มีสายตากว้างไกล มียอดฝีมืออยู่ด้วยมากมาย ทั้งยังฉลาดลึกล้ำ เป็นราชาที่น่าเกรงขามที่สุด!"อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"สายตากว้างไกล?"
"ข้าสามารถยืนยันได้เลยว่าหลังจากการต่อสู้ในครั้งนี้จบลง ภาคใต้ของภพหยินจะต้องกลายเป็นของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งไปทั้งหมด!"อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"แล้วตระกูลเทียน? ราชวงศ์ราชันย์เทียนไมล่ะ?"
"ราชวงศ์ราชันย์เทียนไมจะต้องพ่ายแพ้แน่ ตระกูลเทียนเว้นแต่อสุรกายาชราของตระกูลเทียนจะลงมือ ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็ไร้ซึ่งพลัง ตระกูลเทียนจะต้องมีอำนาจลดลงเป็นอย่างมากในภพหยิน."
"จงซานร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ?
อี้เหลานเชวี๋ยที่ขมวดคิ้ว สูดหายใจลึก "เขาไม่ได้ร้ายกาจ แต่น่ากลัว ก่อนหน้านี้ ข้าได้ลองศึกษาคนผู้นี้ เมื่อครั้งเขาวางแผนเข้าบุกตระกูลเทียน ข้าเห็นมันด้วยตัวเอง การบัญชาการของเขานั้นไม่เพียงแค่โจมตีด้วยพลังเท่านั้น แต่ยังโจมตีทางจิตใจด้วย เป็นคนที่น่ากลัวอย่างที่สุด!"
"โจมตีทางจิตใจด้วยอย่างงั้นรึ?
"ใช่ ถูกแล้วโจมตีทางจิตใจ เพื่อสร้างโอกาสให้เขามีโอกาสชนะมากยิ่งขึ้น."
บรรพชนตระกูลอี้ที่ได้ยินอี้หลานเชวี๋ยพูดได้แต่เงียบ.
เหล่าผู้ชมไม่น้อยที่ยังไม่ไปไหนหากแต่ยังคงยืนเฝ้ามองอยู่ไกลออกมา มีส่วนน้อยมากที่ยังคงอยู่ในพื้นที่ที่เห็นได้ชัด.
การต่อสู้ที่ผ่านไปเป็นเวลาสี่ชั่วยาม หลังจากนั้น....
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
ภายในหลุมดำขนาดใหญ่นั้น เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น ทะเลดำที่เกิดคลื่นยักษ์ม้วนกวาดไปทุกที่ จากนั้นก็ปรากฏอสุรกายสามพันลี้ออกมา เป็นคุนเผิงก่อนหน้านั่นเอง.
คนเผิงมีขนาดใหญ่โตมาก มีพลังที่แทบจะไร้เทียมทาน ทว่าทั่วร่างของมันกับอาบไปด้วยโลหิต บนร่างมีหลุมโลหิตหลายหลุม กำลังมีโลหิตไหลออกมา และปีกของมันตอนนี้ยังเต็มไปด้วยหลุมฉีกขาดบาดแผลอีกหลายแห่ง.
คาดไม่ถึงเลยว่าสภาพคุนเผิงตอนนี้จะน่าอเนจอนาถขนาดนี้เลยรึ?
สายตาของผู้ชมที่อยู่ไกลออกมารู้สึกหวาดผวา.
ทว่าบนหัวของคุนเผิงนั้น มีคน ๆ หนึ่งที่นอนเหยียดอยู่ เทียนเซียวจื่อ ร่างกายของเขาที่กลายเป็นคนพิการไปแล้ว สภาพที่ไม่ต่างจากปุถุชนธรรมดา นอนไร้ซึ่งเรี่ยวแรงน่าสมเพชเวทนา แม้แต่ใบหน้าตอนนี้ ยังเผยให้เห็นกระดูกที่ผุดออกมา.
หากเป็นเพียงคนทั่วไป คงจะตกตายไปเรียบร้อยแล้ว.
กับสภาพน่าอนาถใจเช่นนี้! แม้แต่พวกเขายังรู้สึกสงสาร ร่างกายที่บิดเบี้ยวไปทั่วร่างกายนั่น! ฝีมือของจงซานอย่างงั้นรึ? โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!
ส่วนจงซานล่ะ? ทำไมจงซานไม่ออกมา?
"ท่านประมุข!"อาวุโสเทียนสตรีที่บินตรงไปหาเขาในทันที.
เห็นสภาพของเทียนเซียวจื่อตอนนี้แล้ว อาวุโสเทียนที่รู้สึกหนังหัวชาหนึบ กระดูกที่แตกหักจนโผล่ออกมาทั่วร่างนี้คืออะไร กายเนื้อที่ถูกทำลาย บาดแผลสาหัสสากัน แม้ว่าจะมีระดับสวรรค์แท้ การจะฟื้นฟูกลับคืนมานั้นอาจจะใช้เวลาหลายร้อยปี หรือแม้แต่รักษาไม่หายด้วยซ้ำ.
"เรียกทุกคน พวกเราจะกลับตระกูล!"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก เสียงที่สั่นสะท้านน่าเวทนาดังออกมาแผ่ว ๆ .
