Chapter 753 เปิดการใช้งานฝ่ามือสะบั้นสวรรค์.
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกก!"
หางสีแดงของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบทะลวงลงไปยังปีกของคุนเผิง พลังป้องกันที่มีปราณเซียนคุ้มครอง คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกทะลวงได้อย่างง่ายได้เลยรึ?
หางสีแดงที่ตวัดดึงออกมา โลหิตที่พุ่งกระฉูดออกมาจากปีกของคุนเผิง.
ความเจ็บปวดอย่างที่สุดที่มันเพิ่งเคยประสบ ร่างของคุนเผิงที่สั่นสะท้าน สั่นอย่างรุนแรง จนทำให้โลกเขตแดนตอนนี้สั่นไปด้วย คลื่นทะเลด้านในกำลังคลุ้มคลั่ง น้ำทะเลที่พุ่งปูดขึ้นท้องฟ้า.
แรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงนี้ ทำให้แปดหางลอยขึ้นไปบนอากาศ.
คุนเผิงที่มีขนาดสามพันลี้ แปดหางสวรรค์มีขนาดเพียงสองพันลี้ ไม่สามารถรัดเกี้ยวรัดคุนเผิงได้ตลอด ร่างของคุนเผิงยังคงสั่นไปมาด้วยความเจ็บปวด.
แรงสั่นที่รุนแรงของคุนเผิงที่ทำให้แปดหางสวรรค์ลอยออกไป ใบหน้าของมันเวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ความหวาดกลัวก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว ทว่าแปดหางสวรรค์นั้นหาได้หวาดกลัวแต่อย่างใด หางสีแดงของมันที่เปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์เป็นกระบี่ลู่เซียนทะลวงร่างของมันไปหกจุดทีเดียว พลังอำนาจของกระบี่ลู่เซียนนั้นทรงพลังน่าเกรงขาม แทบจะไร้เทียมทาน.
แม้นว่าร่างของแปดหางนั้นจะเล็กว่าคุนเผิง หากแต่กระบี่ลู่เซียนที่ปลายหางสีแดงนั้น ราวกับเหล็กไนของราชาแมงป่อง ทำให้แปดหางสวรรค์น่าเกรงขามยิ่งขึ้นไปอีก.
อสุรกายที่ใหญ่ยักษ์ฝืนสวรรค์สองตนที่ต่อกรกันอยู่อีกฝั่ง.
...
ส่วนอีกฝั่ง ก่อนหน้านี้ขณะที่แปดหางสวรรค์จะโจมตีนั้น จงซานก็พุ่งเข้าหาเทียนเซียวจื่อเช่นกัน.
สองอัจฉริยะระดับสวรรค์แท้ ที่เข้าต่อสู้กัน.
เทียนเซียวจื่อ อัจฉริยะตระกูลเทียน ที่ยากจะพบในประวัติศาสตร์ตระกูลเทียน และยังมีเซียนฉีทั่วไปในมืออีกจำนวนไม่น้อย.
จงซาน เพลงดาบบัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อนพันทบ พลังทำลายรุนแรงมาก สามารถทำลายเซียนฉีทั่วไปได้ และยังทำให้ก่อนหน้านี้เทียนเซียวจื่อได้รับบาดเจ็บด้วย ทำให้เขาไม่กล้าประมาทอีก.
ในเวลานี้เทียนเซียวจื่อได้นำเซียนฉีอันใหม่ออกมาแล้ว เพื่อเตรียมรับมือกับดาบยักษ์ของจงซาน หากแต่จงซานเก็บดาบไปอย่างงั้นรึ? นี่เขาจะใช้มือเปล่าต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ในมือของเทียนเซียวจื่อถือกระบี่เซียน!
นี่คือกระบี่ประจำตำแหน่งตระกูลเทียน กระบี่เซียน เทียนไม!
กระบี่เทียนไมนั้น เป็นกระบี่ของบรรพชนตระกูลเทียนภพหยินที่ทิ้งเอาไว้ กระบี่นี่จึงอาจนับว่าเป็นกระบี่ของเซียนสวรรค์ก็ว่าได้.
กระบี่ของเทียนเซียวจื่อที่พุ่งตรงมา กระบี่เทียนไม ที่โจมตีไปยังจงซานด้วยพลังที่น่าเกรงขามพุ่งทะลวงออกไป.
พร้อมกันนั้นปราณกระบี่ขนาดแสนจั้ง โถมกระหน่ำไปยังจงซานด้วย แม้นว่าจะด้อยกว่ากระบี่ลู่เซียน ทว่า พลังอำนาจพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่นั้นไม่สามารถที่จะดูแคลนมันได้.
กับการเชิญหน้ากับการโจมตีของเขา เทียนเซียวจื่อที่มั่นใจว่าจงซานที่พุ่งมานั้น คงจะหลบการโจมตีและโจมตีเขาในกระบวนท่าต่อไป.
ช่างน่าเศร้า จงซานไม่คิดจะหลบแม่แต่น้อย หากแต่เป็นฝ่ามือขวาของเขา ที่ปล่อยออกมาพุ่งตรงรับกระบี่ของเทียนเซียวจื่อ ฝ่ามือที่แหวกอากาศพุ่งออกไป.
ฝ่ามือของจงซานที่พุ่งออกไป รอบ ๆ ฝ่ามือกับปรากฏเป็นเงาของคมดาบขึ้นทันที อักษรรูนมากมายที่หมุนวนขึ้นมานั้นเป็นภาพเงาของดาบยักษ์ เป็นภาพเงาที่ดูโปรงใส ไม่ใช่ของจริง.
ปราณกระบี่ประทะเข้ากับเงาดาบคลุมฝ่ามือ ปะทะเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
พลังระเบิดนี้ กระแทกเทียนเซียวจื่อกระเด็นลอยออกมาหลายร้อยจั้ง ส่วนจงซานที่หยุดนิ่งอยู่กับที่.
ฝ่ามือของเขาที่มีพลังเทียบเท่ากับปราณกระบี่เทียนไม ทำให้จงซานขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย จดจ้องมองกระบี่เทียนไม กระบี่เทียนไมเล่มนี้ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
จงซานที่กำลังสงสัย ส่วนเทียนเซียวจื่อในเวลานี้ถึงกับผวา แววตาที่หวั่นเกรง เป็นไปได้อย่างไร? จะเป็นไปได้อย่างไร แค่ฝ่ามือ จะทรงพลังขนาดนี้เลยรึ? มีพลังเทียนเท่ากระบี่ของเซียนสวรรค์เลยรึ?
เป็นไปไม่ได้ เทียนเซียวจื่อที่ไม่อยากเชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาที่ตวัดกระบี่พร้อมกับโจมตีจงซานอีกครั้ง.
ฝ่ามือของจงซานที่ปรากฏเงาดาบอักษรรูนนั้น มีพลังเทียบเท่ากับกระบี่เทียนไม พลังของทั้งสองที่เข้าปะทะกันอีกแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมม!"
ปราณกระบี่ของเทียนเซียวที่มีพลังเทียบเท่ากับฝ่ามือของจงซาน ทว่าผู้ถือนั้นไม่ได้มีพลังพอที่จะต้านแรงปะทะได้ พลังกระแทกที่ดูเหมือนว่าจะแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้เทียนเซียวลอยโด่งออกไปหลายครั้ง.
การต่อสู้ครั้งนี้จงซานได้เปรียบกว่ามาก เทียนเซียวที่หวาดผวาขึ้นเรื่อย ๆ .
เพียงแค่ฝ่ามือ? หากแต่ทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างไร? สามารถทนรับอำนาจของกระบี่เซียนสวรรค์ได้?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้แน่นอน!
ความรู้สึกของเทียนเซียวจื่อที่กำลังหวาดหวั่นขึ้นเรื่อย ๆ กระบี่ของเขาที่โจมตีจงซานพร้อมกับร่างของเขาที่ปลิวลอยออกมาเป็นระยะ ๆ เขาจ้องมองจงซานด้วยท่าทางหวาดหวั่น หวาดกลัวฝ่ามือที่มีอักษรรูนหมุนวนอยู่รอบ ๆ ฝ่ามือของจงซาน.
ยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว ภายในใจที่พยายามที่จะทำให้สงบ เขาต้องสุขุมก่อน หากแต่กับทำไม่ได้เลย นี่มันหมายความว่าอย่างไร?
ความสุขุมของเทียนเซียวจื่อที่หายไปเรื่อย ๆ ทว่ากระบี่เทียนไมของเขาก็ยังคงโจมตีออกไปไม่หยุดเช่นกัน.
จงซานที่ปล่อยฝ่ามือออกไปปะทะครั้งแล้วครั้งเล่า!
"ตูมมมมมมมมมม!"
หมัดที่มีเงาดาบคลุมอยู่ และมีอักษรรูนหมุนวน ขณะเดียวกันอักษรรูนอันหนึ่งที่ระเบิดกระจายไป จากนั้นเงารอบ ๆ ฝ่ามือของจงซานก็มืดลงเล็กน้อย.
ทันใดนั้น สมองของเทียนเซียวจื่อที่ทำงานอย่างรวดเร็วครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้น จากนั้นก็เผยแววตาไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
"อักษรรูน? พลังจากอักษรรูนอย่างงั้นรึ? อักษรรูนเหล่านี้มาจากขวานสะบั้นสวรรค์ ข้าเคยเห็นมันในบันทึก ในตระกูลครั้งหนึ่ง อักษรรูนเหล่านี้มันอยู่บนขวานสะบั้นสวรรค์!"เทียนเซียวจื่อที่จับจ้องมองไปยังฝ่ามือทั้งสองข้างของจงซาน.
บนฝ่ามือของจงซานนั้น มีแสงสีเงินและอักษรรูนฉาบอยู่ก่อนแล้ว ภาพเงาที่หมุนวนฝ่ามือของเขานั้น ดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก.
ได้ยินคำพูดของเทียนเซียวจื่อ จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย "สมแล้วที่เป็นอัจฉริยะตระกูลเทียน รู้เรื่องนี้ด้วยรึ?"
"ขวานสะบั้นสวรรค์ นี่คือขวานสะบั้นสวรรค์จริง ๆ รึ? เป็นไปไม่ได้ กู่เฉิงตงร่วงหล่นลงจากท้องฟ้าแล้ว จิตวิญญาณขวานสะบั้นสวรรค์เองก็ควรจะกลายเป็นพลังฟ้าดินไปแล้ว มันจะถ่ายทอดไปยังคนอื่นตอนนี้ได้อย่างไร ถึงแม้ว่ากู่เฉิงตงจะฟื้นคืนชีพกลับมาก็ตาม ยังไงก็ไม่สามารถมีมันได้แล้วตอนนี้ แล้วเจ้าจะมีขวานสะบั้นได้อย่างไร? เจ้าจะมีมันได้อย่างไร?"เทียนเซียวจื่อที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
"ขวานสะบั้นสวรรค์ ข้ามีมันได้อย่างไรงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
"ขวานสะบั้นสวรรค์ ข้าได้ยินมาว่ามันเป็นหนึ่งของวิถีสวรรค์ พลังฟ้าดินที่มาจากโลกใบใหญ่ ก่อนที่มันจะตัวก่อเป็นรูปเป็นร่าง และร่วงหล่นลงมายังโลกใบเล็ก และคนที่มีชะตาเท่านั้นถึงจะได้มันมาครอง หากแต่เมื่อเจ้าของมันตายไป แน่นอนว่ามันจะต้องสลายกลายเป็นฟ้าดิน และอีกหลายพันปีแม้แต่หมื่นปี ถึงจะเกิดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง และนั่นจึงถูกเรียกว่า ของวิเศษตกทอดโบราณ."เทียนเซียวจื่อกล่าว.
"เจ้าเองก็ควรจะรู้ว่ามันเป็นของตกทอดโบราณ วิถีสวรรค์ที่มาจากโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ? กู่เฉิงตงที่ร่วงหล่นลงจากท้องฟ้า ขวานสะบั้นสวรรค์ย่อมต้องกลายเป็นพลังฟ้าดิน หากแต่ใครบอกว่าจะต้องรอจนถึงหมื่นปีมันถึงจะเกิดขึ้นมาได้อีกครั้ง?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เกิดก่อนเวลาอย่างงั้นรึ?"เทียนเซียวจื่อที่หัวใจสั่นไหว.
บางทีแม้แต่โลกใบใหญ่ก็เช่นกัน หากรับรู้ว่าขวานสะบั้นสวรรค์เกิดขึ้นมาก่อนล่ะก็ คงจะมีคนบุกเข้ามาแน่ หากรู้ว่าขวานสะบั้นสวรรค์เกิดก่อนเวลา.
"มีอะไรจะพูดอีก?"จงซานกล่าว.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเจ้าที่ได้ครอบครอง มันเป็นเจ้าได้อย่างไร? ทำไม? ทำไมไม่เป็นข้า!"เทียนเซียวจื่อที่อยู่ ๆ ก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมา เวลานี้ราวกับคนเสียสติ.
"เหตุผลคือโชคของเจ้ายังไม่พอ!"จงซานที่กล่าวตอบ.
ดวงตาของเทียนเซียวจื่อที่กลายเป็นสีแดงจ้องมองตาขวางจดจ้องจงซาน เป็นความจริง มีเพียงแค่โชคดีกว่าเท่านั้นถึงจะได้ขวานสะบั้นสวรรค์มาครอง จงซานโชคดีกว่าเขาได้อย่างไร.
"ไม่มีโชค ของวิเศษโบราณ หากแต่การจะได้มันต่อมาจากเจ้าก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ คนที่จะได้รับขวานสะบั้นสวรรค์ คือผู้โชคดี หากแต่เจ้าจะต้องตายเหมือนหมา ถูกทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณ! แม้แต่กู่เฉิงตงก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะมีโชคดีได้มันมาครอง หากแต่เมื่อโชคหมด ขวานสวรรค์ก็ถูกชิงไปครอง แม้แต่ชีวิตของตัวเองยังตายไป ถูกทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณ!"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความอิจฉา.
"ถูกของเจ้า เจ้าของคนเก่าถูกทำลายร่างกายและวิญญาณ ทว่าขวานสะบั้นปฐพีนั้นได้หลอมรวมกับข้าแล้ว?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"หลอมรวมกับขวานสะบั้นสวรรค์อย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้ กู่เฉิงตงยังทำไม่ได้ เจ้าจะทำสำเร็จได้อย่างไร?"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวหยัน.
"ข้าและเขาต่างกัน!"จงซานที่สายหน้าไปมา.
เห็นท่าทางมั่นใจของจงซาน ดวงตาของเทียนเซียวจื่อที่หดเกร็ง ไม่ดีแล้ว ไม่ใช่ว่าจงซานได้หลอมขวานสะบั้นปฐพีเข้ากับฝ่ามือของเข้าไปแล้วรึ?
"เจ้า ขวานสะบั้นสวรรค์ของเจ้าล่ะ? เจ้าหลอมมันเข้ากับฝ่ามืออย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร? เจ้าต้องการทำอะไร?"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความตกอกตกใจ.
"ข้าไม่ต้องการให้มันกลับคืนสู่สวรรค์ไงล่ะ!"จงซานที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา ก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหาเทียนเซียวจื่ออีกครั้ง.
ไม่ต้องการให้มันกลับคืนสู่สวรรค์อย่างงั้นรึ? เป็นคำพูดที่อหังการนัก คงมีแค่จงซานเท่านั้นที่กล้าพูดเช่นนี้.
ขวานสะบั้นสวรรค์ คือวิถีสวรรค์จากโลกใบใหญ่ที่ร่วงหล่นลงมายังโลกใบเล็ก เป็นพลังอำนาจของวิถีสวรรค์ ที่แข็งแกร่งไร้ที่สิ้นสุด ขวานสะบั้นสวรรค์ คือสิ่งเดียวที่จะใช้ในการแยกสวรรค์ หากมันกลับไปยังโลกใบใหญ่ก็จะสลายหายไปในเป็นอากาศนั่นเอง.
กับของล้ำค่าเช่นนี้ จงซานจะปล่อยให้มันสลายหายไปได้อย่างไร?
โลกใบใหญ่ที่เลือกจงซาน หรือเป็นเพราะจงซานโชคดีก็แล้วแต่ แต่กระนั้นถึงได้จิตวิญญาณของขวานสะบั้นสวรรค์มา เมื่อเขาได้ครอบครองมัน เขาจะปล่อยให้มันสลาย หายไป เมื่อเขาเดินทางไปยังโลกใบใหญ่ได้อย่างไร?
เมื่อตอนนี้อยู่ในมือจงซาน เพื่อไม่ให้มันไม่สามารถกลับคืนสู่โลกใบใหญ่ได้ จงซานจึงได้ทำการหลอมมันเข้ากับตัวเอง.
หากเขาหลอมให้มันกลายเป็นของวิเศษไปล่ะก็ สุดท้ายแล้วมันจะต้องคืนกลับสู่ต้นกำเนิด เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์นั้น ดังนั้นจงซานจึงทำให้มันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของเขาไปแล้วนั่นเอง.
แม้ว่าจะมีเพียงแค่จิตวิญญาณของขวานสะบั้นสวรรค์เป็นเพียงวิถีสวรรค์ที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ ทว่าก็ยังนับว่าทรงพลังเป็นอย่างมาก กายเนื้อของคนทั่วไปนั้นไม่มีทางจะทนมันได้ ทว่าจงซานนั้นพิเศษ ด้วยวิชากายาเทพอสูร ทุก ๆ ครั้งที่ระดับวิชากายาเทพอสูรยกระดับ จะกลั่นร่างกายของเขาให้แข็งแกร่งมากขึ้น ซึ่งในเวลานี้ได้มาถึงขั้นที่หกแล้ว ทำให้กายเนื้อของจงซานนั้นแข็งแกร่งได้ไม่ด้อยกว่ากายเซียน เป็นกายเนื้อที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
อีกทั้งเขายังได้รับวาสนาของราชวงศ์ต้าเจิ้งในการช่วยเหลือ ทำให้สามารถหลอมจิตวิญญาณขวานสะบั้นสวรรค์ได้ในที่สุด.
ด้วยการหลอมไปที่ฝ่ามือของเขา ทำให้ฝ่ามือคู่นี้ไม่ต่างจากของวิเศษที่มีพลังของขวานสะบั้นสวรรค์! ซึ่งไม่เคยมีใครทำมาก่อน!
จงซานที่เป็นผู้ครอบครองพลังของขวานสะบั้นสวรรค์!
นี่นับเป็นครั้งแรกที่เขานำมาใช้งาน เพื่อที่จะใช้ข่มขวัญเทียนเซียวจื่อ.
เกี่ยวกับเทียนเซียวจื่อนั้น จงซานเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง คนผู้นี้เป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูงมาก อีกทั้งเขายังอยู่ในตระกูลเทียนที่เป็นผู้ทรงอิทธิพลของภพหยิน เพื่อสนองความทะเยอทะยานนี้แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบอกกล่าวความลับนี้ให้คนอื่นรับรู้.
หากเรื่องนี้รับรู้ไปทั่วหล้าแล้วล่ะก็ เหล่ายอดฝีมือมากมายต้องตบเท้าบุกราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งอย่างแน่นอน การเผยความลับนี้ออกไป ย่อมไม่เป็นผลดีกับตระกูลเทียน.
"ตูมมมมมมม!"ฝ่ามือของจงซานที่โจมตีออกไปอีกครั้ง.
ฝ่ามือที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก หลังจากที่หลอมรวมเข้ากับขวานสะบั้นสวรรค์ ความแหลมคมและพลังของฝ่ามือจงซานนั้นแทบไม่ต่างของวิเศษที่มีอำนาจของฟ้าดิน ยากที่จะมีใครต้านได้.
อย่างไรก็ตามถึงแม้นว่าจะหลอมรวมเข้ากับขวานสวรรค์ ทว่าฝ่ามือของเขาก็ไม่ได้หมายความว่าแข็งแกร่งที่สุด แม้แต่กู่เฉิงตงในอดีตที่ครอบครองจิตวิญญาณขวานสะบั้นสวรรค์ ใช้เวลาไม่รู้กี่ปีในการเชื่อมต่อหลอมเข้ากับมัน แต่ก็ยังไม่สามารถก้าวไปถึงระดับที่ไร้เทียมทานได้.
ทว่าในเมื่อมันคือจิตวิญญาณของขวานสะบั้นสวรรค์ มีอำนาจของวิถีสวรรค์ฝังอยู่ แม้นว่าจะไม่ได้แข็งแกร่งที่สุดเวลานี้ ทว่าก็ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่เติบโต มันจะเติบโตขึ้นไปเรื่อย ๆ พร้อมกับเขา และฝ่ามือของเขาก็จะมีอำนาจของวิถีสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดนั่นเอง.
"ฝ่ามือของข้าในเวลานี้ ข้าจะเรียกมันว่า ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงหัวเราะ.
ฝ่ามือของเขาที่เป็นเหมือนดาบฟันลงไปยังเทียนเซียวจื่ออีกครั้ง มันได้กระแทกไปยังกระบี่เทียนไม เสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
ทว่าขณะเดียวกันกระบี่เทียนไมที่สั่น ขณะที่เทียนเซียวจะโจมตีมาอีกครั้ง.
"ควับ!"
จงซานที่คว้าจับไปยังใบกระบี่เทียนไม ฝ่ามือของเขาที่จับมันแน่น.