Chapter 746 เผ่าจิง(เผ่ากระจก)
11 ตำหนักบนเทือกเขาเทวะ และล้อมรอบพื้นที่ตรงกลาง ซึ่งมีอีกหนึ่งเทือกเขาที่สูงที่สุด.
จงซานนำเนี่ยนโหยวโหยวพุ่งตรงไปยังเทือกเขาที่สูงที่สุดตรงกลาง.
ความเร็วของจงซานเกินกว่าจะพรรณนาได้ เพียงแค่ไม่นานก็สามารถไปถึงยอดเขาที่สูงที่สุดได้ เทือกเขาเทวะแห่งนี้มีขนาดใหญ่ที่สุด อย่างน้อยก็มีขนาดมากกว่ายอดเขาอื่น ๆ ถึงสามเท่า ทั่วท้องฟ้านั้นมีกรรมวาสนาที่ไหลมารวมกัน ด้านล่างมีเจดีย์ขนาดใหญ่ ที่ส่องประกายแสงสีขาวสว่างจ้า.
เจดีย์ขนาดใหญ่ จงซานที่เคยเห็นมาก่อน กล่าวให้ถูกต้องแล้วล่ะก็ เป็นหนึ่งปีก่อน เขาที่เห็นมันในแดนฝันจากภาพฉายของเทพอสูรบรรพชนนั่นเอง.
เจดีย์หมื่นบานกระจก!
อสุรกายกระจกที่บินตรงพุ่งเข้าหาจงซาน หนานกงเซิ่งที่ลอยอยู่บนอากาศเห็นจงซานเดินทางมา พร้อมกับปล่อยวิชาลับควบคุมค่ายกลกระแทกเขาร่วงหล่นลงบนพื้น.
จงซานจ้องมองไปยังค่ายกล และมองไปยังอสุรกายกระจกที่อยู่ด้านใน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยท่าทางตกใจจดจ้องมองคนผู้นี้ นี่ยังเรียกว่ามนุษย์อีกรึ?
ร่างกายของคนผู้นี้ที่ดูโปร่งแสง เต็มไปด้วยผลึกกระจกมากมายปกคลุมทั่วร่าง ร่างกายที่ดูราวกับผลึก มองดูเหมือนกับรูปปั้นผลึกกระจก คาดไม่ถึงเลยว่านี่จะเป็นสิ่งมีชีวิต? รูปร่างมนุษย์อย่างงั้นรึ?
มนุษย์กระจก? เขาคือจิงเหยาซือรึ?
จิงเหยาซือ(ปรมาจารย์อสุรกายกระจก) จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า จิงเหยาซือเวลานี้เป็นผู้ดูแลกรรมวาสนา ดูเหมือนว่าบนท้องฟ้านั้นจะกันเขาเอาไว้ จิงเหยาซือที่จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีดวงดาราปกคลุม.
บนท้องฟ้านั้นปกคลุมด้วยค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว ซึ่งมีดวงดาราที่ส่องสว่างที่สุด 361 ดวงอยู่.
พริบตาเดียวนั้น จิงเหยาซือที่หายไปทันที ก่อนที่จะไปปรากฏบนท้องฟ้า.
"ตูมมมมมมมม!"
บนอากาศ จิงเหยาซือที่ต่อยไปยังดวงดารา เกิดระเบิดดังสนั่น ทำให้แสงดวงดาราแตกกระจายเป็นฝุ่นผง.
แสงดวงดาราที่กลายเป็นฝุ่นแตกกระจาย ทำให้ดวงดาราแตกฟุ้งกระจายอย่างงั้นรึ?
"นี่มัน?"จงซานเผยท่าทางตกใจขึ้นมาทันที.
ดวงดารา? แตกเป็นเสี่ยง ๆ ? ดวงดาราที่ปรากฏออกมาเกิดจากการรวมตัวของแสงดาราที่ส่องมาจากโลกใบใหญ่แตกกระจายไปในทันที.
"ฟิ้ว!!"
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด จิงเหยาซือที่หายไปอีกแล้ว ก่อนที่จะไปปรากฏอีกพื้นที่แห่งหนึ่ง เร็วมาก เร็วราวกับแสง จงซานที่ตกใจ ความเร็วของจิงเหยาซือนั้น คาดไม่ถึงเลยว่าจะเทียบเท่ากับเขาเลยรึ? จะเป็นไปได้อย่างไร?
บนท้องฟ้า ดวงดาราแต่ละดวงที่ถูกทำลาย ดวงดาราที่รวมแสง ถูกทำลายให้กลายเป็นฝุ่นแสง ทว่าคาดไม่ถึงเช่นกันพริบตาเดียวก็รวมตัวกันขึ้นใหม่ในทันทีเช่นกัน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา "เรื่องนี้?"
"ฝ่าบาท ข้าที่เป็นผู้ควบคุมค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว พลังของค่ายกลนั้นมีต้นกำเนิดจากดวงดาว เป็นพลังงานบริสุทธิเป็นอย่างมากมากรวมตัวกัน การจะทำลายค่ายกลนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ถึงจะทำลายดวงดารารวมแสงไป ก็ยังสามารถรวมตัวขึ้นใหม่ได้อีกครั้ง."หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้วนั่นคือ?"จงซานที่จ้องมองจิงเหยาซือที่มีร่างโปร่งแสง.
เลนผลึก ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ภายในค่ายกล ดวงตาของจิงเหยาซือที่เป็นเหมือนกับผลึกจดจ้องตรงมายังจงซานในทันที.
สายตาของจิงเหยาซือที่จ้องมองมายังจงซานด้วยความเย็นชา จากนั้นจิงเหยาซือก็จ้องมองไปยังท้องฟ้าอีกครั้ง.
"เจ้ายังสามารถใช้ค่ายกลกักขังเขาเอาไว้ได้ใช่ไหม?"จงซานสอบถามออกไป.
"ค่ายกลนี้มีจุดสำคัญอยู่ที่ดวงดาราทั้ง 361 ดวง ตราบเท่าที่ยังเหลือดวงดาราอยู่สักดวง ค่ายกลก็ยังทำงาน ก่อนที่ฝ่าบาทจะมานั้น เขาได้ทำลายมันไปกว่าสิบดวง แต่ก็สามารถฟื้นคืนกลับมาได้ ทว่าข้าเริ่มสัมผัสได้ว่าเขามองเห็นจุดอ่อนได้แล้ว!"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม? ดวงดาราทั้ง 361 ดวงแยกออกเป็นพื้นที่ที่แตกต่างกัน เขาที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำลายไปทั้งหมดพร้อมกันสินะ!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!"หนานกงเซิ่งที่พยักหน้า ทว่าดูเหมือนว่าจะรู้สึกกังวลไปด้วยเช่นกัน.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น เรื่องที่แปลกประหลาดก็เกิดขึ้น.
จิงเหยาซือที่ไปปรากฏตัวที่เจดีย์หมื่นบานกระจกในทันที ทันใดนั้นประกายแสงของเจดีย์ที่ส่องประกายออกไป พริบตาเดียวเท่านั้น ก็ปรากฏจิงเหยาซือขึ้นอีกร่าง.
จิงเหยาซือสองร่างอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา สองร่าง? เป็นไปได้ว่าเจดีย์หมื่นกระจกนั้นช่วยสร้างร่างของเขาขึ้น ทว่าจากนั้นร่างของเขาก็เปลี่ยนเป็นสี่ จากสี่ก็เปลี่ยนเป็นแปด แทบจะในทันที พริบตาเดียวก็ปรากฏร่างของจิงเหยาซือ 362 ร่าง.
"เรื่องนี้?"หนานกงเซิ่งที่ดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ.
362 ร่าง? จิงเหยาซือ 362 ร่างที่จ้องมองมายังทิศทางของจงซานพร้อม ๆ กัน.
สายตาของกลุ่มจิงเหยาซือที่จ้องมองด้วยจิตสังหารมองมาพร้อม ๆ กัน ทำให้หนานกงเซิ่งดวงตาหดเกร็งทีเดียว.
เนี่ยนโหยวโหยวที่ตกใจสายตาหดเกร็ง ถึงกับถอยหลังโดยไม่ตั้งใจก้าวหนึ่ง.
"วูซซซซซ!"
จงเทียนที่กำลังดูดซับกรรมวาสนา ทันใดนั้นเจดีย์ฉีหลิงหลักก็สั่นไปมา.
จงเทียนที่ลืมตาขึ้นทันที แววตาที่ตื่นตกใจ พร้อมกับเก็บเจดีย์ฉีหลิงเข้ามาร่างในทันที เจดีย์ร่างจำลองเงาทั้งเก้าก็สลายหายไปในทันทีเช่นกัน.
"ฟู่หวง!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่พยักหน้ารับ.
จิงเหยาซือทั้ง 362 ร่าง เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอีกครั้ง จดจ้องมองดวงดาราที่ส่องประกายอยู่.
"ไม่มีทาง ร่างกว่า 300 ร่าง เป็นร่างจริงทั้งหมดอย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.
"วูซซซซ!"
พริบตาเดียวเท่านั้น ร่างทั้งหมดของจิงเหยาซือก็หายไป พริบตาเดียวก็กระจายทั่วท้องฟ้า ที่ด้านหน้าของดวงดาราทั้ง 361 ดวง.
หมัดของจิงเหยาซือที่ต่อยออกไปเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
ดวงดาราทั้งหมด ระเบิดเสียงดังสนั่น ทำให้อากาศบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ที่กลืนกินท้องฟ้า พื้นที่รอบ ๆ ที่มีรอยแตกลามออกมาด้วย.
พังทลายแล้ว ค่ายกลของหนานกงเซิ่งพังทลายแล้ว!
ดวงดาราทั้ง 361 ดวงระเบิด แสดงดาราที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว ถูกยิงออกไปทุกทิศทุกทาง พลังของค่ายกลที่สลายหายไปทั้งหมด.
"ตูมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดติดต่อกัน พร้อมกับมีบางสิ่งบางอย่างที่พุ่งตรงมายังตำแหน่งของจงซาน.
สายตาของคนทั้งหมดที่จับจ้องมอง เป็นความจริงที่จิงเหยาซือเมื่อทำลายค่ายกลแล้ว พลังความเร็วของเขาที่เคลื่อนที่รวดเร็ว พุ่งตรงมายังด้านหน้าจงซาน.
เป้าหมายของจิงเหยาซือนั้นชัดเจนอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ที่เขาจ้องมองจงซานก่อนแล้ว จงซานที่เป็นผู้นำครั้งนี้ ตราบเท่าที่เขาตายไป การเข้าโจมตีโลกอมตะก็จะล้มเหลว.
หนานกงเซิ่งขณะที่กำลังจะลงมือ.
ทันใดนั้นดวงตาของจงซานก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว เนตรสังสารวัฏ ปรากฏขึ้นในทันที หากแต่ยังไม่ได้ลงมือด้วยซ้ำ.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
"วีดดดด ตูมมมมมมมม!"
เสียงปะทะกันดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นเสียงที่แตกหักก็ปรากฏขึ้นในทันทีเช่นกัน.
ที่ด้านหน้าของจงซาน ปรากฏเป็นบัลลังก์ทองแดงขนาดใหญ่ขึ้น จิงเหยาซือที่ถูกบัลลังก์ดังกล่าวกระแทก.
ร่างผลึกกระจกของจิงเหยาซือระเบิดดั่งสนั่น ก่อนที่จะแตกออกเป็นเสี่ยงและสลายหายไปในอากาศ.
ร่างของจิงเหยาซือแตกสลายไปหนึ่งเหลือ 361 ร่าง ตอนนี้ได้กลับไปยืนอยู่ข้าง ๆ กับเจดีย์หมื่นบานกระจก พร้อมกับขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังจงซาน.
บัลลังก์ทองแดงที่มีขนาดเล็กลง ก่อนที่จะหดกลับไปยังฝ่ามือของคนชุดดำที่อยู่ข้าง ๆ จงซาน.
หวังคูนั่นเอง! ในเวลานั้น หวังคูที่ปรากฏขึ้นทันทีทันใด ขวางการโจมตีของจิงเหยาซือ.
สายตาทุกคู่ของจิงเหยาซือกำลังจ้องมองหวังคู.
"คนของโลกใบใหญ่ เผ่าจิง?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แหบเคลือ.
ที่ไกลออกไปนั้น ร่างทั้ง 361 ของจิงเหยาซือก็สลายรวมกันเป็นร่างเดียวกันทันที.
"เจ้าเป็นใคร? ข้าสามารถสัมผัสกลิ่นอายของเจ้า เจ้าไม่ใช่คนของโลกใบเล็ก มีจุดประสงอะไรที่เข้ามาโจมตีโลกอมตะ นี่เป็นแผนการจากกลุ่มอิทธิพลโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"จิงเหยาซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หวังคูที่ไม่ได้ตอบเขา.
"362 ร่างผลึก? 256 รูปลักษณ์ที่ถูกยกระดับให้กลายเป็น ร่างโลหะผลึก คาดไม่ถึงเลยว่ายกระดับได้ถึงเพียงนี้ ทว่าที่เหลือนั้นทำไมถึงยังไม่ได้ยกระดับ?"หวังคูที่กล่าวออกไปด้วยเสียงที่แหบ.
"หวังคู ร่างแยกอสุรกายเหล่านี้เป็นอย่างไร?"จงซานที่ส่งผ่านเสียงด้วยอำนาจวิเศษสอบถาม.
"ฝ่าบาท ครั้งนี้นับว่าไม่ดีนัก เผ่าผลึกนั้น ในโลกใบใหญ่เป็นเผ่าที่แปลกประหลาดมาก พวกเขาที่มีร่างแยกถึง 361 ร่าง ซึ่งถูกข้าทำลายไปแล้วหนึ่งร่างก่อนหน้านี้ แต่ละร่างมีระดับสวรรค์แท้ทั้งหมด ซึ่งก็หมายว่าพวกเขามีระดับสวรรค์แท้มากกว่า 300 คน เวลานี้พวกเราควรถอยก่อน!"หวังคูที่ตอบกลับด้วยอำนาจวิเศษแสดงความกังวล.
"แต่ละร่างมีความแข็งแกร่งเท่ากันอย่างงันรึ?"จงซานที่ยังคงสอบถามด้วยอำนาจวิเศษ.
"เหมือนกัน ทว่า ในแต่ละวัน ร่างแยกของเขานั้นคงสภาพได้แค่ครึ่งชั่วยาม แต่เขามีเจดีย์หมื่นบานกระจก มันจึงช่วยให้เขาอยู่ได้นานขึ้น ทว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเราจะทำลายหอคอยนั่น อีกทั้งการเข้าปะทะกับระดับสวรรค์แท้มากกว่า 300 ร่างนั้น ไม่มีทางลอบเข้าไปทำลายได้เลย ฝ่าบาท พวกเราควรถอยก่อน!"หวังคูที่ตอบกลับผ่านอำนาจวิเศษอีกครั้ง.
"ถอยก่อน!"จงซานพยักหน้า.
"ถอยอย่างงั้นรึ? อยู่ ๆ ก็บุกเข้ามาในโลกอมตะ แล้วต้องการถอยออกไปอย่างงั้นรึ?"จิงเหยาซือที่แค่นเสียงเหยียดหยัน.
ในเวลานั้น บนเทือกเขาศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ปลดปล่อยแสงสีทองออกมาในทันที แสงสีทองที่พุ่งขึ้นบนท้องฟ้าพร้อมกับเชื่อมต่อเทือกเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด แสงสีทองที่แผ่นสว่างจ้าวับวาว.
แสงสีทองที่เชื่อมกันแผ่ออกมาเป็นม่านจาง ๆ ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ รอบ ๆ ม่านสีทองทันใดนั้นก็ปรากฏหมอกสีทองปกคลุมไปหมด ปกปิดสัมผัสเทวะของทุกคนเอาไว้ จนทำให้ไม่สามารถมองออกไปด้านนอกได้.
