chapter 740 อัจฉริยะตี้เสวียนชา
"เทพอสูรบรรพชนอยู่ตรงนี้แล้ว เย่ชิงเฉิง แล้วของเจ้าล่ะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมา.
เทพอสูรบรรพชนที่กระโดดออกมาจากอ้อมกอดของจงซาน สายตาของทุกคนที่จับจ้องมายังเจ้าตัวเล็กขนปุย ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก มันมีขนาดเท่ากับกำปั้นมือหากแต่มีขนพองทั่วร่าง สายตาของทุกคนที่งงงวยไปตาม ๆ กัน เจ้านี้นะรึ?เทพอสูรอันดับที่ 19 ของโลกใบใหญ่?
เป็นความจริงที่ไม่สามารถมองเห็นความร้ายกาจของมันได้เลยแม้แต่น้อย เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างจดจ่อรอคอย ดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย หากแต่คาดไม่ถึงเลยว่าเทพอสูรดังกล่าวนั้นจะไม่เป็นดั่งที่พวกเขาคาดการณ์เอาไว้ ความดุร้ายหาได้มีไม่ เวลานี้มีเพียงแค่ความน่ารักน่าชังของมันเท่านั้น.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองไปยังเทพอสูร ก่อนที่จะสะบัดมือนำ 11 อนุสาวรีย์อมตะออกมาขณะที่มันร่วงหล่นลงไปบนทะเลดำ ทว่าด้วยอำนาจวิเศษบางอย่าง อนุสาวรีย์อมตะนั้นกับลอยบนผืนน้ำไม่จมลงไป.
"ทั้งสอง อนุสาวรีย์อมตะและเทพอสูร ให้ข้าเป็นคนดูแลให้เป็นอย่างไร? คนที่ได้รับชัยชนะค่อยรับไป!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่จำเป็น!"เย่ชิงเฉงที่ส่ายหน้าไปมา.
เย่ชิงเฉิงที่สะบัดมือหนึ่งครั้ง นำเกาะลอยฟ้าออกมา ก่อนที่มันจะลอยอยู่บนทะเลดำ ก่อนที่จะสะบัดมือนำอนุสาวรีย์อมตะลอยขึ้นมาวางอยู่มุมหนึ่งของเกาะ.
บนเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง เป็นเกาะสามเหลี่ยม มีมุมหนึ่งชี้ไปยังเย่ชิงเฉิง มุมหนึ่งชี้ไปยังจงซานและอีกมุมเป็นอนุสาวรีย์อมตะ.
เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นเวทีที่ยุติธรรม ด้วยเย่ชิงเฉิงนั้นไม่เชื่อใจเทียนเซียวจื่อเลยนั่นเอง.
ถูกปัดความหวังดี เทียนเซียวจื่อที่แค่นเสียงขึ้นจมูกเล็กน้อย เผยรอยยิ้มบาง แววตาที่เผยความเย็นชาออกมา.
จงซานที่ปล่อยสัมผัสเทวะสำรวจเกาะลอยฟ้าดังกล่าวไม่มีปัญหาอะไร ก่อนที่จะโบกมือ เทพอสูรที่บินออกไปลอยอยู่บนเกาะลอยฟ้าดังกล่าว.
เทพอสูรนั้นมีนิสัยที่เหมือนกับมนุษย์ผู้หนึ่ง และยังมีความเร็วที่น่าขนลุก แม้แต่ระดับสวรรค์แท้ก็ยากจะไล่ตามมันได้.
"เอาล่ะ เริ่มได้!"เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
นับตั้งแต่เย่ชิงเฉิงกล่าวเริ่ม การต่อสู้เดิมพันก็เปิดฉากขึ้น.
เทียนเซียวจื่อที่ถอยห่างออกมาจากทะเลดำ บนทะเลดำเวลานี้มีเพียงแค่กลุ่มของจงซานและกลุ่มของเย่ชิงเฉิง การเดิมพันการต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว.
สายตาทุกคนที่เฝ้ามองอย่างเงียบ ๆ .
"การต่อสู้รอบแรก เย่ชิงเฉิงเชิญเจ้าก่อน!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เย่ชิงเฉิงพยักหน้า ชายคนหนึ่งที่ถือกระบี่สีแดงชาดก้าวออกมา.
เย่ชิงเฉิงและอีกคนก็ถอยออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชา ตี้เสวียนชาที่พยักหน้ารับ บัลลังก์มังกรและจงซานที่ลอยห่างออกมา.
ที่ใจกลางทะเลดำ มีตอนนี้มีเพียงตี้เสวียนชาและชายที่ถือกระบี่สีแดงชาด.
"เต๋าจวินหงเจี้ยน ผู้บำเพ็ญเพลงกระบี่ นับเป็นยอดฝีมือชั้นยอดของภพหยิน ได้ยินมาว่าตลอดสองพันไปที่ผ่านมาไม่เคยแพ้ใครเลย มีเพียงแค่เย่ชิงเฉิงเท่านั้นที่สามารถชนะเขาได้ด้วยเพลงกระบี่ที่เหนือกว่า!"อาวุโสผู้หนึ่งที่อยู่ไกลออกมากล่าวออกมาในทันที.
"ชายในชุดสีขาวจะต้องพบกับความลำบากแล้ว!"
"ลำบากอย่างงั้นรึ? ไม่รู้ว่าชายในชุดสีขาวเป็นใครมาจากใหน ดวงกุดแล้วที่ได้มาพบกับเต๋าจวินหงเจี้ยน!!"
"ได้ยินมาว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นมีเพลงกระบี่ที่ทรงพลังและดุร้ายมาก ไม่รู้ว่าคนชุดสีขาวจะรอดชีวิตได้หรือไม่?"
"ชายในชุดสีขาวต้องตกตายเป็นแน่!"
ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังเต๋าจวินหงเจี้ยน ที่มุมปากเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ตี้เสวียนชาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย แม้แต่เซียนสวรรค์เขาก็ฉีกร่างมาแล้ว กับเพียงแค่เต๋าจวินนั้นมีอะไรน่ากลัวอย่างงั้นรึ?
ที่แห่งนี้ที่ตี้เสวียนชาต้องระมัดระวังนั้น มีเพียงแค่เย่ชิงเฉิงเท่านั้น ที่มีกระบี่ลู่เซียนในมือ.
อย่างไรก็ตาม จงซานและตี้เสวียนชานั้น การต่อสู้ในครั้งนี้จะชนะหรือพ่ายแพ้นั้นหาได้สำคัญ สิ่งสำคัญคือเวลาต่างหาก ตี้เสวียนชาจะต้องถ่วงเวลาให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้.
ตี้เสวียนชาดูเหมือนว่าจะถูกหยันอย่างหนัก ทว่าก็ไม่ได้มีอะไรให้เขาต้องใส่ใจ เพราะว่าคนเหล่านี้ไม่คู่ควรกับตี้เสวียวนชาแม้แต่น้อย นี่เป็นเพียงแค่การเล่นสนุกเท่านั้น.
"พรตผู้ต่ำต้อย หงเจี้ยน แล้วท่านล่ะ?"เต๋าจวินหงเจี้ยนกล่าวสอบถาม.
"เจ้าน่าจะรู้ว่าเจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของหงเจี้ยนที่ปรากฏความโกรธเกรี้ยวขึ้นมา เหล่ายอดฝีมือมากมายต่างก็จดจ้องมองด้วยความรู้สึกตื่นตกใจ ชายในชุดสีขาวผู้นี้บ้าไปแล้ว นี่เขาไม่รู้จักเต๋าจวินหงเจี้ยนอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่อยู่ไกลออกไปต้องขมวดคิ้วไปมา จ้องมองพิจารณาตี้เสวียนชาอย่างละเอียด.
บนชายฝั่ง เทียนเซียวจื่อที่จดจ้องมองไปยังทะเลดำอย่างสนใจ แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ไม่ใช่คู่มืออย่างงั้นรึ? ชิ กำลังจะตาย ยังไม่รู้ตัวอีก!"เต๋าจวินหงเจียนที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
หลังจากนั้นเต๋าหงเจี้ยนก็ชักกระบี่ที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมา กวาดไปไปมา บนอากาศ.
พริบตาเดียวนั้น ร่างของเต๋าจวินหงเจี้ยนหายไปในทันที จากนั้นก็ปรากฏลอยอยู่บนอากาศ ก่อนที่จะใช้กระบี่ฟันลงมา ปราณกระบี่ที่มีขนาดใหญ่ร่วงหล่นลงมายังกับน้ำหลาก.
"เพลงกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ?"ผู้ชมที่อยู่ด้านนอกที่เอ่ยออกมาทันที.
แรงกดดันวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ที่กดทับลงมาทำให้มิติอากาศบิดเบี้ยว เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เฝ้าดูเร่งรีบถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เผยยิ้ม แสดงท่าทางเหยียดหยัน ด้วยเพลงกระบี่ต้าหงของเขานั้น กับพลังทำลายที่ปกคลุมไปทุกทิศ ไม่มีใครสามารถหลบได้ ทำได้แค่ต้านเอาไว้อย่างเดียว เพลงกระบี่ต้าหงที่ปล่อยออกมารวดเดียว ปราณกระบี่ขนาดใหญ่โตและมีพลังรุนแรงนี้ ไม่เคยมีใครรอดพ้นมาก่อน.
ภายในพื้นที่สามพันจั้ง ปราณกระบี่ที่ใหญ่ยักษ์พุ่งใส่ร่างของตี้เสวียนชาในทันที ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ไม่มีทางหลบได้อย่างแน่นอน.
ทว่าปราณกระบี่ที่ใหญ่โตนั้นขณะที่กำลังใกล้เข้าสัมผัสร่างของตี้เสวียนชานั้น เขาได้เผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ออกมา ส่งผลให้ผู้คนมากมายที่รู้สึกแปลกประหลาด ผู้คนมากมายเห็นชัดเจนว่าตี้เสวียนชานั้นไม่ได้เร่งรีบ ราวกับว่าไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรเลยแม้แต่น้อย พร้อมกับหลบปราณกระบี่ของหงเจี้ยนอย่างนุ่มนวล.
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด ร่างกายของเขาที่ราวกับเคลื่อนที่ช้าอย่างที่สุด แต่กลับสามารถหลบรอดปราณกระบี่ที่มีความเร็วมากมายขนาดนั้นได้.
ปราณกระบี่ที่รวดเร็วแทบมองไม่เห็นราวกับว่าพุ่งผ่านร่างเงาของตี้เสวียนชา ร่างของเขาที่เคลื่อนที่เชื่องช้าอย่างคาดไม่ถึง ช้าขนาดนี้ หากแต่หลบพ้นทั้งหมดอย่างงั้นรึ? เป็นไปได้อย่างไร?
เหล่ายอดฝีมือต่างก็สีตาไปมา ราวกับว่าสายตาของตัวเองผิดปรกติ.
"ตูมมมมมมมม!"
เพลงกระบี่ต้าหงที่ฟันลงไปยังทะเลดำ ตี้เสวียนชาที่ขยับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เต๋าจวินหงเจี้ยน แม้นว่าจะไม่ได้ลงมือเต็มที่ หากแต่ชายในชุดสีขาวนั้นเร็วจนเกินไป ความเร็วของเขานั้นถึงกับทำให้เกิดภาพติดตา สายตาหลาย ๆ คนไม่สามารถแยกแยะได้!!
"กระบี่ธรรมดามาก เพลงกระบี่ก็ธรรมดา คนก็ยังธรรมดาอีก!"ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมากล่าวตำหนิเขา.
"สามหาว!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เต็มไปด้วยความโกรธฟันไปยังตี้เสวียนชาอีกครั้ง.
ตี้เสวียนชาที่บินขึ้นบนท้องฟ้าในทันที เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไล่ตามไป.
ตี้เสวียนชาที่ไม่ได้โต้ตอบแต่อย่างใด กระบี่ของเต๋าจวินหงเจี้ยนฟันออกไปเป็นระยะ มิติอากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาด เหล่าผู้ชมมากมายที่ถอยครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อหลบพลังโจมตีที่ลามไปถึง เป็นพลังอำนาจที่แข็งกร้าวทรงพลังเป็นอย่างมาก.
เต๋าจวินหงเจี้ยนแข็งแกร่งมาก ทุกกระบี่ที่ฟาดฟันออกไปแทบมองไม่เห็น หากแต่ชายในชุดสีขาวพวกเขาก็ยิ่งไม่อยากเชื่อยิ่งไปอีก เขาสามารถหลบการฟาดฟันของเต๋าจวินหงเจี้ยนได้อย่างง่ายดาย ในเวลานี้ไม่มีใครกล้ากล่าวว่าตี้เสวียนชาแส่หาความตายอีกแล้ว.
การต่อสู้นี้ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ตลอดทั้งหนึ่งวันหนึ่งคืนนี้ เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ใช้ทักษะทั้งหมดที่มีออกมา หากแต่ก็ไม่สามารถทำร้ายหรือทำให้ตี้เสวียนชาได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย.
"เพลงกระบี่ต้าหงกระบวนที่แปด เฉือนมิติ!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
กระบี่ในมือของหงเจี้ยนที่พุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว ตรงดิ่งไปยังร่างของตี้เสวียนชา และรอบทิศทั้งแปดทันใดนั้นมิติอากาศก็ฉีกขาด กระบี่ ของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่สะบั้นมิติ ฉีกมิติรอบ ๆ พุ่งตรงไปยังตี้เสวียนชาจากทิศทั้งแปด ฉีกอากาศตรงดิ่งไปยังตี้เสวียนชาด้วยความดุร้าย.
"มิติบดทำลายอย่างงั้นรึ? ชายในชุดสีขาวจบสิ้นแล้ว!"ผู้ชมคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
ตี้เสวียนชาที่หยุดอยู่บนอากาศ จ้องมองมิติจากทั้งแปดทิศที่ฉีกกระชากตรงมายังเขาอย่างไม่แยแส ที่มุมปากเผยยิ้มที่เย็นชา มิติที่ฉีกขาดตรงมายังร่างกายของเขา ด้วยการกวัดแกว่งกระบี่ของเต๋าจวินหงเจี้ยนนั่นเอง.
"ตูมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดแปดครั้ง มิติอากาศที่ฉีกขาดทั้งแปดทิศเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น พื้นดินผืนฟ้าที่สั่นไหวอย่างรุนแรง ด้วยพลังของเพลงกระบี่เฉือนมิติของเต๋าจวินหงเจี้ยน เข้าปะทะตี้เสวียนชาเสียงดังสนั่น.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ จดจ้องมองตี้เสวียนชา เขาที่ไม่ใช้แม้แต่อาวุธทำลายพลังจากการบดบี้ของมิติอากาศอย่างงั้นรึ? คนผู้นี้ผิดปรกติเกินไปหรือไม่?
เขาได้ลองทุกวิธีทางออกไปเรียบร้อยแล้ว.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองชายในชุดสีขาวมาตลอด เขายังไม่เผยอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย คนผู้นี้ผิดปรกติเกินไปแล้ว เต๋าจวินหงเจี้ยนเวลานี้คงเอาชนะไม่ได้แล้ว ต้องบอกว่าอีกฝ่ายไม่ได้รับแม้แต่รอดขีดข่วนสักรอยเลย.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองการเคลื่อนไหวของตี้เสวียนชา ดวงตาหดเกร็ง ความแข็งแกร่งของตี้เสวียนชาเขามองออกก่อนหน้านี้แล้ว สามารถบอกได้ว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นไม่ใช่คู่มือของตี้เสวียนชา ทว่าเย่ชิงเฉิงก็ไม่สั่งให้เขาถอนตัว เพราะว่าต้องการให้เขาหยั่งเชิงตี้เสวียนชาเพิ่มอีกนั่นเอง.
เหล่าผู้ชมมากมายในเวลานี้ไม่มีใครกล้ากล่าวสิ่งใดออกมา พวกเขากำลังเฝ้ามองอย่างเงียบ ๆ เป็นการต่อสู้ที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่จ้องมองตี้เสวียนชาอย่างจริงจัง แววตาที่แสดงท่าทางไม่แน่ใจ
ส่วนตี้เสวียนชาเวลานี้ก็เผยยิ้มให้เขาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า "ในเมื่อข้าได้ให้โอกาสเจ้าไปเรียบร้อยแล้ว คงจะถึงเวลาของข้าที่ต้องลงมือบ้างแล้ว!"
ขณะที่กล่าวเสร็จนั้น ตี้เสวียนชาก็นำค้อนทองแดงออกมา.
เห็นค้อนทองแดงของเขาแล้ว สายตาของทุกคนที่กลายเป็นงงงวยเหม่อลอย นี่คืออาวุธของเขาอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่ใช่อาวุธของตี้เสวียนชาแต่อย่างใด หลังจากที่เขานำมันออกมาแล้ว ที่ฝ่ามือของเขาก็ปรากฏกลุ่มก้อนเปลวเพลิงที่รุนแรงลุกขึ้นมา เผาค้อนทองแดงดังกล่าว ค้อนทองแดงที่ถูกหลอมอย่างรวดเร็ว ด้วยการใช้สัมผัสเทวะดัดรูป มันก็ค่อย ๆ กลายเป็นกระบี่ยาวช้า ๆ .
สายตาของทุกคนเวลานี้ยิ่งรู้สึกงงงวยเข้าไปอีก.
"นี่เขาทำอะไร?"
"หลอมอาวุธเหรอ!"
สายตาของทุกคนที่เปลี่ยนเป็นโง่งม ขณะต่อสู้ยังมีเวลาหลอมอาวุธอย่างงั้นรึ? บ้าเกินไปแล้ว! ทว่าขณะเดียวกันขณะที่กำลังงงงวยอยู่นั้น ท้ายที่สุดกระบี่ยาวก็สำเร็จรูปออกมา.
"กระบี่ต้าหง? ชายในชุดสีขาวหลอมกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ? เป็นกระบี่ที่เหมือนกับกระบี่ต้าหงของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่ถืออยู่ในมือเลย!"ชายคนหนึ่งที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เป็นความจริง ตี้เสวียนชาจงใจที่จะสร้างกระบี่ที่เหมือนกับกระบี่ในมือของเต๋าจวินหงเจี้ยนออกมา.
"ดูกระบี่นี่!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมา.
จากนั้น ตี้เสวียนชาก็กวัดแกว่งกระบี่ มิติอากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาดเหมือนกับเต๋าจวินหงเจี้ยน.
กับเพลงกระบี่ที่ตี้เสวียนชาใช้ออกมานั้น ดวงตาของเย่ชิงเฉิงหดเกร็ง เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต แม้แต่เทียนเซียวจื่อยังหรี่ตามองเขม็ง เหล่าผู้คนมากมายที่ชมอยู่ หลายคนที่นั่งอยู่ถึงกับลุกพรวดพาดขึ้นในทันที.
"เพลงกระบี่ต้าหง? ชายในชุดสีขาวกำลังใช้เพลงกระบี่ต้าหง?"
"นี่เขาสามารถ? ใช้เพลงกระบี่ต้าหงได้อย่างงั้นรึ?
"อาจจะเป็นเพียงแค่การเลียนแบบเต๋าจวินหงเจี้ยนก็ได้!!"
"เลียนแบบอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่รู้สึกหวั่นเกรงในความสามารถของตี้เสวียนชา.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่รู้สึกตื่นตกใจอย่างที่สุด นี่มันเพลงกระบี่ต้าหงของเขา ชายในชุดสีขาวกำลังใช้เพลงกระบี่ต้าหง ไม่เพียงแต่ลึกล้ำไปถึงแก่น นี่เขา ชำนาญถึงเพียงนี้เลยรึ?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร? นี่มันเป็นเพลงกระบี่ต้นตำหรับของเขา เขาที่เห็นเพียงแค่ครั้งเดียว ก็สามารถเรียนรู้ได้เลยรึ? อีกทั้งเขายังชำนาญกว่าข้าอีกรึ?
"มันเป็นไปไม่ได้!!!!!!!!!!!!!!!"
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไม่สามารถยอมรับความจริงได้ เพลงกระบี่ที่เขาภาคภูมิใจ เป็นหนึ่งในกระบวนท่าของเพลงกระบี่ต้าหง ที่มีมาตั้งแต่ยุคบรรพกาล ถูกคิดค้นดัดแปลงมาจากจากยอดฝีมือในตำนาน ที่ถูกส่งต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่น อีกทั้งเพลงกระบี่ต้าหงยังมีกระบวนท่ากว่า 3600 กระบวน เปลี่ยนแปลงไปมานับไม่ถ้วน เพียงแค่ศึกษากระบวนท่าอย่างน้อยต้องใช้เวลาครึ่งปีถึงจะพอรับรู้ได้อย่างผิวเผิน เขาที่เป็นมือกระบี่ยอดฝีมือ ยกเว้นเย่ชิงเฉิง ในโลกใบนี้ไม่มีใครเทียบเคียงกับเขาได้ในด้านเพลงกระบี่
กับการกวัดแกว่งกระบี่ของตี้เสวียนชาได้ทำลายความมั่นใจของเต๋าจวินหงเจี้ยนไปจนสิ้น เป็นไปได้อย่างไร เพลงกระบี่ที่เขากวัดแกว่งเพียงแค่ครั้งเดียว ศัตรูตรงหน้ากับเข้าใจลึกซึ้งไปถึงแก่น? อีกทั้งยังก้าวไปถึงอาณาเขตที่เหนือกว่าเขาอีกอย่างงั้นรึ?
อัจฉริยะ? หรือว่านี่คือสิ่งที่เขาเรียกว่าอัจฉริยะ? เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้!!
