Chapter 728 แผนปกครองของภพหยิน.

ภพหยินภาคใต้.

เดิมทีสถานที่แห่งนี้คือราชวงศ์สวรรค์ต้าเหยี่ยนและมีอีกหกราชวงศ์ราชันย์ ทว่าตอนนี้ผลพวงจากการล่มสลายทำให้เกิดสงครามลามออกไปยังภาคตะวันออกเฉียงใต้ ภาคใต้และภาคตะวันตกเฉียงใต้ รวมทั้งหมด 30 ราชวงศ์ราชันย์เข้ามาเกี่ยวพัน.

นับว่าเป็นประโยชน์มากมายนักกับสงครามที่เกิดขึ้นมาหลายปี มีหลายราชวงศ์ราชันย์ที่ล่มสลาย และก็มีก็อีกหลายราชวงศ์ราชันย์เกิดขึ้นมาใหม่ ด้วยการเก็บเกี่ยวที่ยังไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถก้าวไปถึงราชวงศ์สวรรค์ได้.

การต่อสู้ที่เกิดขึ้นมายาวนานไม่หยุดหย่อน.

มีสามกลุ่มอิทธิพล ที่มีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.

ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง นับเป็นหนึ่งราชวงศ์ที่เต็มไปด้วยความลึกลับ มีฐานที่มั่นคงที่ภพหยินตะวันออก ทุกสนามรบที่พวกเขาเข้าร่วม ล้วนแล้วแต่ประสบผลได้รับชัยชนะในทุก ๆ ครั้ง.

ราชวงศ์ราชันย์เทียนไม นี่คือราชวงศ์สาขาของภพหยิน อยู่ใกล้ ๆ กับน้ำพุเหลือง เป็นราชวงศ์วาสนาที่ตระกูลเทียนสร้างขึ้น และมีแม่ทัพใหญ่ เสี่ยวหวัง! เป็นผู้ควบคุมกองทัพเข้าบุกเบิกทิศใต้ นับเป็นอีกทัพที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.

อีกหนึ่งก็คือราชวงศ์หวู่ซือ เป็นหนึ่งในราชวงศ์ราชันย์ที่ครองภาคตะวันตก ซึ่งเป็นอีกหนึ่งราชวงศ์ที่มาจากภาคตะวันออกที่ยังไม่เคยแพ้ใคร.

สามราชวงศ์ราชันย์ เป็นทัพที่ไร้เทียมทาน ยังไม่เคยพ่ายแพ้ใคร ส่วนอีก 27 ราชวงศ์ราชันย์ที่มีแพ้มีชนะ! ถูกทำลายและเกิดใหม่สลับกันไปมา.

ราชวงศ์ราชันย์เทียนไม ที่ค่ายใหญ่ ภายในตำหนักบัญชาการ.

เสี่ยวหวังที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ โดยมีเหล่าขุนพลยืนอยู่สองข้าง และที่บนโต๊ะบัญชาการนั้นต่างก็มีข้อมูลมากมายเต็มไปหมด.

เสี่ยวหวังที่จดจ้องมองข้อมูล ขณะกำลังครุ่นคิด.

ขณะที่เสี่ยวหวังกำลังครุ่นคิด เหล่าขุนพลทั้งสองแถวต่างก็แสดงความเคารพและกล่าวออกมาพร้อม ๆ กัน "คารวะท่านประมุขตระกูลเทียน!"

เสี่ยวหวังที่เงยหน้าขึ้น และพบเทียนเซียวจื่อก้าวเข้ามา.

เสี่ยวหวังที่ลุกขึ้นในทันที.

"คารวะท่านประมุข!"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมา.

"อืม พวกเจ้าออกไปได้แล้ว!"เทียนเซียวจื่อที่สั่งการคนอื่น ๆ .

"ขอรับ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.

เหล่าขุนพลต่าง ๆ ได้ออกจากห้องโถงไป เหลือเพียงเทียนเซียวจื่อและเสี่ยวหวังสองคน.

"เป็นอย่างไร?การบุกเบิกดินแดนตอนนี้ปรับตัวได้รึยัง?"เทียนเซียวจื่อที่สอบถามออกไป.

"ผู้น้อยรับผิดชอบบุกเบิกดินแดนที่ภพหยางมาก่อน ไม่จำเป็นต้องปรับตัวแต่อย่างใด!"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"อืม ไม่ต้องปรับตัว เจ้านับว่าเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง การบุกเบิกภาคใต้ คงต้องอาศัยเจ้าแล้ว!"เทียนเซียวจื่อกล่าว.

เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา จดจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อพร้อมกับกล่าวออกไป "ท่านประมุขข้าของสอบถามได้หรือไม่ว่าพวกเราจะต้องขยายอาณาเขตมากขนาดใหน?"

เทียนเซียวจื่อที่เผยยิ้มออกมา "แผนการขั้นแรก คือการรวบรวมภาคใต้ทั้งหมด.

ได้ยินคำพูดของเทียนเซียวจื่อ เสี่ยวหวังที่เข้าใจความหมายได้ในทันที เทียนเซียวจื่อนั้นต้องการยึดครองโลกใบนี้เลย.

"ครับ!"เสี่ยวหวังที่รับคำในทันที.

เทียนเซียวจื่อพยักหน้าพอใจกับท่าทางของเสี่ยวหวังและกล่าวออกมาว่า "ภาคใต้มีอะไรผิดปรกติหรือไม่?"

"มีบางอย่าง!"เสี่ยวหวังกล่าว.

"หืม?"

"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง!"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาทันที.

"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง? จงซานอย่างงั้นรึ?"เทียนเซียวจื่อที่ดวงตาหดเกร็ง.

"ครับ ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง ได้ปรากฏแม่ทัพที่ร้ายกาจขึ้นอีกหลายคน!"เสี่ยวหวังที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"มีใครบ้าง?"

"จ้าวโส่วเซี่ยง สุ่ยอู๋เหิน เซียนเซิงสุ่ยจิง แม้แต่.............!"

"แม้แต่อะไร?"

"แม้แต่คนที่ข้าไม่อยากพบเจอ กุนซือที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของภพหยาง เซียนเซิงอี้เหยี่ยน ข้าเองก็ไม่มั่นใจที่จะต่อกรกับเขานักได้!"เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา.

"คนเหล่านี้?"

"จ้าวโส่วเซียงและสุ่ยอู๋เหิน ในอดีตนั้นพวกเขาไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรเลย ส่วนเซียนเซิงสุ่ยจิงผู้นี้มีชื่อเสียงไม่น้อยในภพหยาง ความสามารถในการวางแผนนั้นไม่ได้ด้อยกว่าผู้น้อยเลย!"เสี่ยวหวังกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"แล้วอี้เหยี่ยนล่ะ?"

"อี้เหยี่ยนนั้นเป็นคนที่ยากจะวัดความสามารถได้ ในอดีตนั้นเขาคืออุปราชของราชวงศ์ราชันย์ต้าเหยี่ยน ก่อนจงซานจะปรากฏตัว ผู้น้อยเองต้องการจะต่อกรกับเขาเช่นกัน ช่างน่าเศร้าที่ไม่มีโอกาส."เสี่ยวหวังที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"เทียนเซียวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

"ท่านประมุขโปรดวางใจเรื่องนี้ข้าจะกระทำการอย่างระมัดระวัง กับสถานการณ์ต่าง ๆ นั้น หากมีสิ่งใดแปลกใหม่จะรายงานท่านประมุขทันที!"เสี่ยวหวังกล่าว.

"อืม มีเจ้าดูแล ข้าก็สบายใจ!"เทียนเซียวจื่อที่จ้องมองเสี่ยวหวังด้วยรอยยิ้ม.

"ขอบคุณประมุขที่เชื่อใจ!"

.............

ภพหยิน ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง เมืองหลวงเมืองซ่าง ภายในห้องอักษรของจงซาน.

เหล่าเสนาธิการแม่ทัพใหญ่ระดับสูงจากภพหยาง ถูกส่งลงมาเพื่อบุกเบิกดินแดนภายในภพหยิน.

อี้เหยี่ยน สุ่ยจิง จ้าวโส่วเซี่ยงและสุ่ยอู๋เหิน เหล่าแม่ทัพที่แท้จริง แต่ละคนที่กุมกองกำลังคนล่ะหนึ่งล้านคน.

แม่ทัพทั้งเก้ากอง ยกเว้นกองกำลังที่สองของเหว่ยหยิงหลาน นี่นับว่าเป็นการรวมตัวกันเป็นครั้งแรก.

หลินเซียว อี้เหยี่ยน เซียนเซิงซือ สุ่ยอู๋เหิน สุ่ยจิง เหยี่ยนฉงจื่อ จ้าวโส่วเซี่ยง และหวังคู!

ในเวลานี้ทางภพหยินภาคใต้ จงซานยังไม่ได้ดินแดนที่สำคัญอะไรมากมายนัก ดังนั้นจึงจำเป็นต้องผนึกกำลังเต็มที่ ดังนั้นเมื่อสถานการณ์ในภพหยางมั่นคง เหล่ายอดฝีมือต่างก็ถูกนำมายังภพหยิน เพื่อบุกเบิกภาคใต้.

"อี้เหยี่ยน เจ้ากล่าว!"จงซานเอ่ย.

"ครับ ข้าได้ลองศึกษาข้อมูลต่าง ๆ แล้ว ภายในภาคใต้นั้น การบุกเบิกดินแดนเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ซึ่งในจำนวนนั้นมีราชวงศ์ของพวกเราที่เข้าร่วม บางทีอีกสองราชวงศ์ หนึ่งคือราชวงศ์ราชันย์หวู่ซือที่มีเบื้องหลังโลกอมตะคอยสนับสนุน ซึ่งพวกเขาก็คือแดนเทพอมตะของภพหยางนั่นเอง พวกเขาก็คงต้องการสร้างหุ่นเชิดนี้ให้กลายเป็นราชวงศ์สวรรค์ในภพหยินด้วยเช่นกัน!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.

"ราชวงศ์ราชันย์หวู่ซือและราชวงศ์ของพวกเรานั้น นับว่าอยู่ห่างไกลกันไม่น้อย พวกเราอยู่ตะวันออก พวกเขาอยู่ตะวันตก การจะเปิดฉากรบกันอย่างเป็นทางการ ยังจำเป็นต้องใช้เวลา ในเวลานี้จึงจำเป็นต้องเก็บข้อมูลต่าง ๆ ของราชวงศ์ราชันย์หวู่ซือเอาไว้ให้มากที่สุด เพื่อเตรียมรอคอยตัดสินใจในการรบที่จะเกิดขึ้น!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"เรื่องนี้ ให้เป็นหน้าที่เจ้าก็แล้วกัน เก็บรวบรวมข้อมูลทั่วหล้า เพื่อนำมาใช้ในการรบครั้งนี้!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้า.

"จากนั้น!"

"ส่วนอีกราชวงศ์ ก็จะเป็นราชวงศ์ราชันย์เทียนไม ซึ่งมีเบื้องหลังคือตระกูลเทียน แม่ทัพเสี่ยวหวัง เป็นคนคุ้นเคยของพวกเรา! พวกเราอาจจะยังไม่ปะทะกันในเร็ว ๆ นี้ ทว่าหลังจากที่ยึดครองราชวงศ์ราชันย์อื่น ๆ  การต่อสู้คงจะเริ่มขึ้นไม่ช้าก็เร็วอย่างแน่นอน! ประมุขตระกูลเทียนเอง เฉินยังไม่มีข้อมูลมากนัก!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"เทียนเซียวจื่อรึ?"จงซานกล่าว.

"ครับ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.

"เทียนเซียวจื่อผู้นี้ ไม่จำเป็นต้องกังวล แม้นว่าจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์สูง มีเชาว์ปัญญาเป็นเลิศ ทว่ายังไม่ค่อยมีประสบการณ์มากนัก!"จงซานกล่าวยืนยัน.

"หืม?"

"คนผู้นี้มีเชาว์ปัญญาที่โดดเด่น ไม่ได้ด้อยกว่าเจ้า หากแต่มุมมองประสบการณ์แล้วยังไม่เพียงพอ ไม่เช่นนั้นแล้ว ข้าบอกได้ตามตรงว่าตระกูลเทียนในอดีตคงจะไม่ถูกข้าจัดการ เพราะพวกเขามั่นใจในตัวเองเกินไป เป็นเสี่ยวหวังต่างหากที่ต้องเป็นกังวล แต่สำหรับเจ้าแล้วก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวลอะไรมากมายนัก!"จงซานกล่าว.

"อืม!"อี้เหยี่ยนพยักหน้า.

"ต่อจากนั้น!"

"ครับ พวกเราได้ส่งคนออกไป เร่งรีบตรวจสอบสภาพภูมิประเทศและข้อมูลเกี่ยวกับราชวงศ์ต่าง ๆ เพื่อค้นหาความได้เปรียบเรียบร้อยแล้ว!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

จงซานพยักหน้า.

"ข้าจะแบ่งทัพต่าง ๆ ออกเป็นสี่ทัพ มีจอมพลสี่คน ให้หลินเซียวดูแลเส้นทางที่หนึ่ง สุ่ยอู๋เหินดูแลเส้นทางที่สอง สุ่ยจิงเส้นทางที่สาม จ้าวโส่วเซี่ยงเส้นทางที่สี่ และผู้ดูสถานการณ์รวมให้อยู่ในการรับผิดชอบของอี้เหยี่ยน ในการตัดสินใจเส้นทางทั้งสี่!"จงซานออกคำสั่ง.

"น้อมรับบัญชา!"แม่ทัพทั้งห้าที่รับคำสั่ง.

"เซียนเซิงซือเป็นทัพเสริมที่ห้า ให้อี้เหยี่ยนเป็นคนเตรียมการ เพื่อสนับสนุนช่วยเหลือเส้นทางทั้งสี่!"จงซานออกคำสั่ง.

"น้อมรับคำสั่ง!"เซียนเซิงซือที่รับคำในทันที.

"เลิกประชุม เหยี่ยนฉงจื่อและหวังคูอยู่ก่อน!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"

ทุกคนที่ถอยออกไปทันที เหลือเพียงแค่เหยี่ยนฉงจื่อและหวังคู.

ในเวลาเดียวกันนั้น ภายในห้องอักษรมีสตรีผู้นี้เข้ามา หวงโหวกู่เฉียนโหยวนั่นเอง.

"คารวะหวงโหว!"คนทั้งสองที่กล่าวแสดงความเคารพ.

กู่เฉียนโหยวพยักหน้ารับ พร้อมกับเดินมาอยู่ข้าง ๆ จงซาน.

"เฉียนโหยว ครั้งนี้ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานกล่าว.

"ข้าเองก็ไม่ได้ว่าง หากแต่มีสิ่งใดที่ข้าปฏิเสธได้อย่างงั้นรึ?"กู่เฉียนโหยวที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน.

"หากแต่ว่าในครั้งนี้ข้ามีเรื่องที่ยังต้องจัดการ ไม่สามารถไปกับเจ้าได้!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"เจ้าเป็นราชันย์ ตอนนี้สงครามได้เริ่มแล้ว เจ้าเป็นราชาที่ต้องดูแลทัพทั้งหมด ตอนนี้ข้าเป็นทหาร เจ้ากล่าวสิ่งใดมีเหรอที่ข้าจะไม่ไป?"กู่เฉียนโหยวกล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"การจะรวบรวมภาคใต้นั้น ข้ามีเรื่องที่ต้องจัดการไม่น้อย หากแต่สิ่งสำคัญที่สุด ข้ามีเรื่องสำคัญต้องการให้เจ้าช่วย ข้าจะให้เหยี่ยนฉงจื่อ หวังคูและอาวุโสจิวโถวช่วยเจ้าจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จ!"จงซานกล่าว.

เหยี่ยนฉงจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย เห็นชัดเจนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ มันคืออะไรอย่างงั้นรึ?

"หืม?"กู่เฉียนโหยวที่แสดงท่าทางสงสัย ให้แม่ทัพสองคนไปกับนางอย่างงั้นรึ?

"ครั้งนี้ ข้าจะให้เจ้าแทรกซึมเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่ง ดังนั้นเหยี่ยนฉงจื่อที่เป็นราชาภูต หวังคูคือราชาโครงกระดูก ส่วนอาวุโสจิวโถว จะเป็นคนรับผิดชอบในการแจ้งเตือนอันตราย! เพื่อความปลอดภัย!"จงซานกล่าว.

"อืม!"กู่เฉียนโหยวพยักหน้ารับ.

.......

สามวันหลังจากนั้น เหล่าจอมพลก็ออกเดินทางนำทัพใหญ่เข้าสู่สนามรบ กู่เฉียนโหยวนำเหยี่ยนฉงจื่อ หวังคูและอาวุโสจิวโถว และยังมีเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่เป็นเหล่าภูตเดินทางออกจากเมืองซ่าง.

...............

หนึ่งปีหลังจากนั้น การบุกเบิกดินแดน จงซานที่คอยบัญชาการอยู่เมืองซ่าง.

ภายในห้องอักษร องค์รักษ์หลวงที่เข้ามารายงานในทันที.

"เรียนฝ่าบาท สตรีในชุดสีแดงชาด ได้ถือตราเก้ามังกร มาขอพบฝ่าบาท!"องค์รักษ์ที่กล่าวรายงาน.

ตราเก้ามังกร? สตรี?

ตราเก้ามังกร คือตราที่ขอพบราชาโดยตรง! มีไม่กี่กันที่จงซานมอบให้คนสนิท ใครกันที่ถือตราเก้ามังกรมา?

"เบิกตัว!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"

จากนั้นไม่นาน สตรีในชุดสีแดงที่องค์รักษ์นำมา ก่อนที่องค์รักษ์จะถอยออกไป.

สตรีในชุดสีแดงคนหนึ่ง ถือกระบี่สีแดง ดูเต็มไปด้วยความเหี้ยมหาญ.

"เจี้ยนหง?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

จงซานถึงกับลุกขึ้นยืน ใบหน้าที่เผยท่าทางประหลาดใจจดจ้องมองไปยังเจี้ยนหง.

"เจี้ยนหงคารวะผู้มีพระคุณ!"

เจี้ยนหง อดีตประมุขตำหนักเทพกระบี่ของภพหยาง และเป็นธิดาของพญามารแดนเทพอเวจีเจี้ยนอ้าว นอกจากนี้นางยังเป็นภรรยาเสี่ยวหวัง ซึ่งก่อนหน้านี้เสี่ยวหวังถูกเฉินฉีเทียนสังหาร ทำให้นางไล่ล่าเฉินฉีเทียนไปทั่วทวีปศักดิ์สิทธิ์ ช่างน่าเศร้า สุดท้ายนางถูกเฉินฉีเทียนสังหาร และจงซานที่ใช้หยดยารวมวิญญาณ ทำให้นางกลายเป็นภูต!

"เชิญ ๆ  เจี้ยนหง เจ้ามีตราเก้ามังกรได้อย่างไร?"จงซานที่สอบถามด้วยความสงสัย.

จงซานไม่ได้มอบมันให้กับเจี้ยนหงแน่นอน หากแต่นางได้มันมาจากที่ใหนกัน.

"สหายเก่าในภพหยินได้มอบโอกาสให้ข้ามาพบกับผู้มีพระคุณ เขาได้ฝากคำพูดมาให้กับผู้มีพระคุณ เพื่อรับรองข้าจึงได้มอบตราเก้ามังกรมาให้."เจี้ยนหงกล่าว.

จงซานที่รับตราเก้ามังกรมา ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "นี่คือตราเก้ามังกรของเหว่ยไท่จง!"