Chapter 718 เทียนเสิ่นจื่อชี้แนะจงซาน
"อดีตประมุขภพหยิน เทียนจี้จื่อคารวะบรรพชนภพหยาง!"เทียนจี้จื่อที่โค้งคำนับขณะพูด.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังเทียนจี้จื่อ.
อาวุโสเทียนที่คุกเข่าอยู่ แววตาที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา "เจ้าเป็นคนของตระกูลเทียนภพหยินอย่างงั้นรึ?"
"ทำไมเจ้ามาที่นี่?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวด้วยเสียงขุ่นเคือง.
"ตระกูลเทียนภพหยิน รับรู้ว่าบรรพชนจะคืนกลับ!"เทียนจี้จื่อที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองเทียนจี้จื่ออย่างละเอียด ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "วิญญาณไม่ใช่วิญญาณตระกูลเทียน สายโลหิตก็ไม่ใช่ของคนตระกูลเทียน ไม่มีชะตาวิถีของตระกูลเทียน ข้าไม่ใช่บรรพชนของเจ้า!"
เทียนจี้จื่อที่ขมวดคิ้วไปมา เขาที่จดจำบรรพชนได้แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อก็หรี่เล็ก และกล่าวออกมา"ดวงตาของเจ้าเป็นประกาย ที่หน้าผากของเจ้ามืดครึ้ม ความมืดมิดของภูตแห่งความตาย เจ้าไร้ซึ่งความสัตย์ซื่อ กำลังปกปิดแผนการชั่วร้าย เจ้าไม่ได้รู้ว่าบรรพชนจะคืนกลับมา การที่เจ้ามาที่ตระกูลเทียนของข้า เพื่อตราสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
เมื่อกล่าวเสร็จ ใบหน้าของเทียนเสิ่นจื่อเปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อ เทียนจี้จื่อใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด เขารู้อย่างงั้นรึ? เพียงแค่มอง? จะเกินจริงไปแล้ว!
เทียนจี้จื่อที่ยังคงทำให้ตัวเองสงบ กล่าวออกมาว่า"อาวุโสเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่มีเจตนาร้ายอะไรซ่อนเอาไว้อย่างแน่นอน!"
"เจ้าจะบอกว่าข้ากล่าวไร้สาระอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
กับคำพูดที่หนักแน่นของเทียนเสิ่นจื่อ ทำให้เทียนจี้จื่อตกใจ นี่เป็นทักษะของอสุรกายชราอย่างงั้นรึ? เพียงแค่มองก็รับรู้ความคิดของคนผู้นั้นได้อย่างงั้นรึ?
"อาวุโสท่านควรจะมีหลักฐานก่อนที่จะกล่าวหา ผู้น้อยบริสุทธิ์อย่างแน่นอน."
เทียนจี้จื่อที่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารเทียนเสิ่นจื่อ เตรียมที่จะหนีไป.
"คำพูดของข้าคือหลักฐาน!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าว ออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่พูดนี้ เทียนเสิ่นจื่อที่ชี้นิ้วขวาออกไปทันที เทียนจี่จื่อที่ราวกับสัมผัสถึงจิตสังหารที่ทะลวงหัวใจ ร่างกายของเขาที่หายไป เขาที่หนีไปในทันที.
"คิดหนีอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
นิ้วมือที่ยื่นออกไปนั้น มีแสงสีแดงที่ถูกยิงออกไป.
"อ๊ากกกกกกก!"
เสียงโหยหวนที่ดังก้อง สายตาของทุกคนที่สั่นไหวไปมา ทุกคนที่ตื่นตกใจ จากที่ไกลออกไปนั้น ร่างของเทียนจี้จื่อที่ร่วงหล่นลงจากท้องฟ้ากระแทกพื้นดินดังสนั่น.
ไม่มีใครคิดว่าเทียนจี้จื่อจะได้รับบาดเจ็บ เมื่อเทียนเสิ่นจื่อลงมือด้วยตัวเอง จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้สังหารใครเพิ่มอีกครั้ง คนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงที่หนีตายไปอย่างรวดเร็ว แม่ทัพตายแล้ว เซียนปฐพีถูกกำจัดไปแล้วเช่นกัน อาวุโสเทียนทรยศ พวกเขาได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบแล้ว.
ทว่า ด้วยคำร้องของของหนี่ปู่ซา กองกำลังของต้าเจิ้ง จึงยังไม่ได้ถอยออกไป เพราะว่าในอดีตนั้น จงซานเคยสอบถามหนี่ปู่ซาเกี่ยวกับตราสวรรค์ ช่างน่าเศร้าที่หนี่ปู่ซาเองก็ไม่รู้ คิดว่าตระกูลเทียนของภพหยางเป็นตำนาน หวงโหวเทียนหลิงเอ๋อเองก็เป็นคนตระกูลเทียน หนี่ปู่ซาจึงพอคาดเดาได้ว่า เรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับฝ่าบาทแน่นอน.
"อาวุโสเทียน? ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของตระกูลเทียน ผ่านมากี่รุ่นแล้ว?"เทียนเสิ่นจื่อที่สอบถามออกมา.
"นับตั้งแต่ผู้เยาว์รับสืบทอดมา ก็พยายามค้นหาข้อมูลมาตลอด หากแต่ก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลย!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"อืม เมื่อมันผ่านมาหนึ่งแสนปีแล้ว เรื่องราวต่าง ๆ ย่อมขาดหาย ข้าจะส่งต่อวิชาฮวงจุ้ยให้กับเจ้าทั้งหมดตอนนี้ หลังจากนี้เจ้าจะต้องช่วยเหลือประมุขตระกูลอย่างสุดความสามารถ!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"ขอรับ!"อาวุโสเทียนที่แสดงความเคารพอย่างที่สุด.
เทียนเสิ่นจื่อที่ชี้นิ้วออกไป แตะที่หน้าผากของอาวุโสเทียน อาวุโสเทียนที่หลับตา ราวกับว่ายอมรับความรู้มากมายที่เทียนเสิ่นจื่อส่งผ่านให้.
จงซานและเทียนหลิงเอ๋อถูกบอลแสงจากตราสวรรค์คลุมเอาไว้ พร้อมทั้งเคลื่อนที่พุ่งผ่านไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือด้วยความเร็วสูง.
"จงซาน พวกเราจะเป็นไรหรือไม่?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวด้วยความกังวล.
จงซานที่กุมแขนของเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้ ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน "ไม่มีอะไร โปรดวางใจ!"
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่พยักหน้ารับ.
หลังจากที่จงซานถูกพาตัวไป ตี้เสวียนชาที่ไล่ตามอย่างรวดเร็ว ทว่าที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าเองก็มีอีกผู้หนึ่งเช่นกัน.
ปีกของเสวียนหยวนที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง ไล่ตามตี้เสวียนชาไปด้วยความเร็วเต็มกำลังเช่นกัน.
หยิงที่บินตรงไปยังยอดเขาเทียนเซี่ย ซือหม่าเขอเองก็ด้วย ยอดเขาเทียนเซี่ยดูเหมือนว่าจะมียอดฝีมีมากมายที่กำลังเดินทางมา.
....
สนามรบของต้าหยงและต้าฉิน.
กู่จ้านเทียนที่นำทัพเขาปะทะทัพของต้าฉิน ที่ด้านหลังกู่จ้านเทียนนั้นมีเซียนปฐพีสองคน.
ฝั่งตรงขามนั้น มีรถศึกทองแดง ด้านบนมีนักรบในชุดเกาะแผ่จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา.
"เทพแห่งการฆ่า ไป๋ฉี?"กู่จ้านเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เมื่อบุกภาคเหนือในครั้งนั้น หวนถูหลงที่พบกับไป๋ฉี ทว่ารับรู้ว่าไม่สามารถต่อกรได้ ดังนั้นจึงยอมแพ้ที่จะแข่งขันแย่งชิงอดีตแผ่นดินต้าหลี่ต่อไป คาดไม่ถึงหลายสิบปีหลังจากนั้น เป็นตัวเขาที่ต้องเป็นคนรับมืออย่างงั้นรึ?
"อาวุโสทั้งสอง คนผู้นี้ เป็นคนที่น่ากลัวไร้เทียมทาน ต้าหยงของข้านั้นคงไม่สามารถรับมือได้แน่ ในครั้งนี้ คงต้องให้ท่านทั้งสองเป็นผู้จัดการแทนแม่ทัพเช่นข้าแล้ว เรื่องนี้ ต้องรบกวนแล้ว!"กู่จ้านเทียนที่กล่าวต่อเซียนปฐพีทั้งสอง.
เซียนปฐพีทั้งสองที่จดจ้องมองหน้ากันและกัน.
"ในเมื่อกล่าวเช่นนี้ พวกเราจะช่วยเจ้าแก้ปัญหาเอง รอคอยดูอยู่ห่าง ๆ !"เซียนปฐพีที่กล่าวออกมา.
"อืม!"กู่จ้านอี้พยักหน้า.
........................
ขณะซือหม่าเขอที่พุ่งตรงไปยังเทือกเขาเทียนเซี่ย ด้วยความแข็งแกร่งของเซียนสวรรค์แล้ว ย่อมมีความเร็วที่ไม่ธรรมดา เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่เทือกเขาเทียนเซี่ยตายได้อย่างไรกัน? ใครกัน?ข้าจะขยี้มันให้แหลกเลย.
ในเวลาเดียวกันนั้น แววตาของซือหม่าเขอที่รู้สึกเสียใจด้วยเช่นกัน โลกใบเล็กนี้มันอะไรกันแน่? ที่นี่มีคนที่ผิดปรกติอยู่ด้วยรึ? แปลกเกินไปแล้ว.
ในโลกใบเล็กใบอื่นนั้น เซียนปฐพีแค่สองคนสามารถสยบไปทั่วหล้า ทว่าที่นี่เซียนปฐพีกับตายไปแปดคนแล้ว นอกจากนี้ยอดฝีมือของที่นี่ มีคนที่ร้ายกาจอยู่เป็นจำนวนมาก.
ซือหม่าเขอที่คิดเกี่ยวกับเรื่องที่แปลกประหลาดในโลกแห่งนี้ ขณะเดียวกันนั้นแผ่นหยกชีวิตที่ยังคงเหลือสองแผ่นก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
"ปัง ปัง!"
ซือหม่าเขอที่หยุดลง ร่างของซือหม่าเขอไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด อีกสองคนแล้วรึ? อีกสองคนที่เหลือตกตายอีกแล้ว แปลกเกินไปแล้ว มันจะแปลกเกินไปแล้ว.
ยังไปไม่ถึงเทือกเขาเทียนเซี่ย เซียนปฐพีอีกสองคนก็ตกตายไปอีกแล้ว? ใครกัน? ฝั่งนั้นมีใครอยู่อย่างงั้นรึ?
"โฮกกกกก!"ซือหม่าที่บ้าคลั่งคำรามออกมาเสียงดังสนั่น อากาศรอบ ๆ ที่สั่นไหวบิดเบี้ยวไม่สามารถทนพลังของเขาได้.
เทือกเขาเทียนเซี่ย? สนามรบภาคตะวันตกอีก?
ดวงตาของซือหม่าเขอที่แดงซ่าน สองทิศทางที่ต้องเลือก หากแต่เขาได้เดินทางมายังทิศของเทือกเขาเทียนเซี่ยแล้ว และยังเดือนทางได้ครึ่งทางแล้ว เขาย่อมต้องเลือกทิศทางแรกต่อ.
ร่างของซือหม่าเขอที่พุ่งตรงไปด้วยความรุ่มร้อนใจ เปลวเพลิงที่ลุกโชนราวกับว่ากำลังลุกไหม้ไปทั่วร่าง.
......
ภายในตำหนักบนยอดเขาเทียนเซี่ย อาวุโสเทียนที่นั่งขัดสมาธิ โดยที่เทียนเสิ่นจื่อจับจ้องมองไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.
หนึ่งวันหลังจากนั้น เพียงแค่วันเดียวเท่านั้น ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อที่หรี่ตาเล็กลง.
"ฟิ้ว!!"
บอลสีทองที่พุ่งตัดขอบฟ้ามองเห็นเหมือนกับสายรุ้งที่พุ่งมาจากพื้นที่ไกลออกไป ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่เทือกเขาเทียนเซี่ย.
แสงสีทองที่หายไป เผยให้คนคนที่อยู่ด้านใน จงซานที่กอดเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้ ขณะที่เทียนหลิงเอ๋อกุมตราสวรรค์อยู่.
"คารวะฝ่าบาท ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
ทัพของต้าเจิ้งที่ส่งเสียงดัง.
จงซานที่จ้องมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะพบกับหนี่ปู่ซาและคนอื่นอยู่ไม่ไกลออกไป.
หนี่ปู่ซาและคนอื่นเร่งรีบบินออกมา เพื่อป้องกันคุ้มครองข้างกายจงซาน.
จงซานที่จับจ้องมองไปยังที่ด้านหน้า ซึ่งมีอีกสองคนที่หยินโหลวหรี่จดจ้องด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก.
หนึ่งคืออาวุโสเทียนที่นั่งขัดสมาธิอยู่ อีกหนึ่งนั้นเป็นชายที่มีผิวสีดำ ที่หน้าผากมีอัญมณีรูปพระอาทิตย์ประทับอยู่ จงซานที่ดวงตาหดเล็ก รับรู้ได้ถึงความน่าเกรงขามภายในใจได้.
ในเวลานั้น อาวุโสเทียนที่ลืมขึ้นมาในทันที จดจ้องมองไปยังชายผิวสีดำ "ขอบคุณบรรพชน!"
เทียนเสิ่นจื่อนั้นไม่สนใจอาวุโสเทียนแต่อย่างใด ทว่าจดจ้องมองจงซานและเทียนหลิงเอ๋อ ซึ่งในมือของนางนั้น มีตราสวรรค์อยู่.
เขาที่ยื่นมือออกไป ตราสวรรค์ในมือของเทียนหลิงเอ๋อก็ถูกดึงออกมาจากมือนาง บินไปหาเทียนเสิ่นจื่อ.
"เจ้าทำอะไรนะ นั่นเป็นสมบัติของท่านพ่อมอบให้ข้านะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวอย่างร้อนใจ.
จงซานที่กุมมือเทียนหลิงเอ๋อไว้ ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา.
แม้นว่าจงซานจะมาถึงที่นี้ด้วยเรื่องราวที่แปลกประหลาด ทว่าเกี่ยวกับคนที่สามารถควบคุมตราสวรรค์ได้ และก่อนหน้านี้อาวุโสเทียนเรียกเขาว่าบรรพชน จงซานก็พอจะคาดการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ คนผู้นี้จะต้องเป็นคนตระกูลเทียนและยังเป็นบรรพชนตระกูลเทียนที่เป็นเหมือนกับอสุรกายชราของตระกูลเทียนด้วย.
"ฝ่าบาท คนผู้นี้มีนามว่า เทียนเสิ่นจื่อ."หนี่ปู่ซาที่กล่าวรายงานจงซานในทันที.
"เทียนเสิ่นจื่อ?"เทียนหลิงเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่จดจ้องมอง ตราสวรรค์ ดวงตาสีแดงของเขาที่รู้สึกคิดถึง รู้สึกหวั่นเกรง เกรงขามในตราสวรรค์.
เทียนเสิ่นจื่อที่เงยหน้าจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ ราวกับว่าจดจ้องมองนาง และสรุปว่าเทียนหลิงเอ๋อนั้นคือผู้สืบทอดของตระกูลเทียนทั่วไป.
"เจ้าคือประมุขของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่สอบถามออกมา.
"ข้าศิษย์ของอาจารย์เทียนซิงจื่อ คือประมุขรุ่นก่อนของตระกูลเทียน นี่คือภรรยาของข้าเทียนหลิงเอ๋อ ที่สืบทอดทุกอย่างจากอาจารย์ ตอนนี้นางคือประมุขตระกูลเทียน."จงซานที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
ด้วยการวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว ทำให้จงซานออกมาจัดการสถานการณ์ดังกล่าวด้วยความสุขุม.
เทียนเสิ่นจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเผยแววตาแปลกประหลาด "อดีตประมุขเทียนซิงจื่อ? เจ้าเป็นศิษย์ของเทียนซิงจื่ออย่างงั้นรึ?
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง จงซาน คารวะผู้อาวุโส!"จงซานที่แสดงความเคารพออกมา.
หนี่ปู่ซาและคนอื่น ๆ ที่เฝ้าระวัง จงซานที่โบกมือ ให้ทุกคนถอยออกไป.
หนี่ปู่ซา จ้าวโส่วเซี่ยงและคนอื่น ๆ ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ทว่าก็ถอยออกไป.
"มีร่างกายที่น่าสนใจ ไม่ถึงห้าร้อยปี แม้นว่าจะเป็นเพียงเขย คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบกับวาสนาที่ดี จงซานรึ?"เทียนจี้จื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"จงซาน!"จงซานที่กล่าวรับ.
"ร่างของเจ้ามีทั้งวาสนาและกรรมวาสนา!"เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองจากนั้นก็จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซาและกล่าวว่า "ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง? ฮวงจุ้ย กรรม วาสนา? การบำเพ็ญสามสาย เจ้าคิดที่จะบำเพ็ญชะตาอย่างงั้นรึ?"
จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง เงยหน้ามองเทียนเสิ่นจื่อ แววตาที่เผยท่างตื่นตกใจ เขามองเห็นอย่างงั้นรึ? เพียงแค่มองก็รับรู้แล้วอย่างงั้นรึ?
หนี่ปู่ซาที่ราวกับพบเรื่องราวที่ผิดปกติ กล่าวต่อจ้าวโส่วเซี่ยงด้วยเสียงแผ่วเบา จ้าวโส่วเซี่ยงที่พยักหน้ารับ จากนั้นก็นำทัพถอยออกจากสถานที่ดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
"จงซานยังตื้นเขินเรื่องนี้นัก หากเป็นไปได้อาวุโสโปรดชี้แนะด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อนั้น ทำให้จงซานรู้สึกคาดหวัง เนื่องจากว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาศึกษาคลำหาทางด้วยตัวเอง แต่เทียนเสิ่นจื่อนั้นกลับรับรู้
