ตอนที่แล้วChapter 713 เขมือบเทาเทีย .
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 715 สงครามบนเทือกเขาเทียนเซี่ย.

Chapter 714 สุสานศพชีวิต.


ซือหม่าเขอที่รอคอยอีกหลายวัน สุดท้ายผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่กลับมา.

ซือหม่าเขอสามารถคาดเดาได้อย่างแน่นอนว่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหกของเขา ไม่มีทางรอดแล้ว จากนั้นเขาที่รออีกสองวัน ได้นำหยกสัญญาณสิบอันออกมา.

หยกสัญญาณที่มีแสงเงา พร้อมกับสลักชื่อของแต่ละคนเอาไว้.

"ปัง ปัง ปัง....!"

หยกสัญญาณหกอันที่ระเบิดออกมาเป็นผุยผงในทันที สัญญาณชีพของผู้ใต้บังคับบัญชา หากว่าร่างกายแตกดับ กลายเป็นภูต ด้วยหยกสัญญาณนี้ จะสามารถรวบรวมดวงวิญญาณที่ร่องลอยให้กลับคืนมาได้อีกครั้ง.

ตายรึ? ดวงวิญญาณแตกสลายกลายเป็นผุยผง?

ดวงตาของซือหม่าเขอสูดหายใจลึก ภายในใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก คนในโลกใบนี้โหดร้ายเกินไปแล้ว!

........

หลังจากการประชุมสภาสวรรค์สิ้นสุดลง ทิศตะวันออกเฉียงใต้ของทวีปศักดิ์สิทธิ์ สถานที่แห่งหนึ่งในอาณาเขตของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.

บนเนินเขาแห่งหนึ่ง เป็นภูเขาสูงที่ตั้งตระหง่าน มันเป็นภูเขาที่มีนามว่า ยอดเขาเทียนเซี่ย.

บนยอดเขาเทียนเซี่ยนั้นไม่มีที่อยู่อาศัย ไม่มีสัตว์อสูรปรากฏตัว เพราะว่าที่นี่ปราณวิญญาณค่อนข้างอ่อน จนแทบไม่สามารถสัมผัสได้ถึงปราณวิญญาณได้เลย.

ในเวลานี้บนยอดเขาเทียนเซี่ยนั้นมีชายชราค้ำไม้เท้ายืนอยู่.

ที่ด้านหน้าของชายชรามีกระถางธูปและเครื่องเซ่นมากมาย.

ชายชราที่ยืนอยู่หน้าป้ายวิญญาณ จดจ้องมองป้ายวิญญาณ พร้อมกับคุกเข่าลง คารวะเป็นเวลาสามวันสามคืน.

ชายชราไม่ใช่คนอื่นใด หากแต่เป็นผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง อาวุโสเทียนนั่นเอง!

อาวุโสเทียนที่เต็มไปด้วยความเคารพคุกเข่าอยู่บนยอดเขาเทียนเซี่ย.

สามวันหลังจากนั้น อาวุโสเทียนที่ลุกขึ้นช้า ๆ  เขาที่คำนับให้กับป้ายวิญญาณ ก่อนที่จะหันหน้ากลับไป ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น.

อาวุโสเทียนได้จากไปแล้ว ทว่าสถานที่อาวุโสเทียนคุกเข่าอยู่นั้น ได้ปรากฏร่าง ๆ หนึ่งปรากฏขึ้นมาในทันที.

คนผู้หนึ่งที่ดูเหมือนปุถุชนอายุสามสิบปี ในมือของเขามีกระบี่สีขาว จดจ้องมองไปยังทิศทางที่อาวุโสเทียนจากไปอย่างไม่แยแส ชายผู้นี้หากว่าจงซานอยู่ที่นี่ย่อมจดจำได้เขาก็คือเทียนจี้จื่อที่เคยอยู่ภพหยินนั่นเอง.

เทียนจี้จื่อที่ข้ามน้ำพุเหลืองมาจุติใหม่ อดีตประมุขตระกูลเทียนภพหยินนั่นเอง.

หลังจากที่เทียนจี้จื่อจดจ้องอาวุโสเทียนที่จากไปแล้ว เขาที่หันหน้าจ้องมองเทือกเขาเทียนเซี่ย พลางขมวดคิ้วไปมา.

ทว่าไม่ไกลออกไปสถานที่อาวุโสเทียน คำนับต่อป้ายวิญญาณนั้น ในเวลานี้ป้ายวิญญาณขนาดใหญ่ก็เลือนหายไป ราวกับว่ามันได้กลายเป็นความว่างเปล่าผสานเข้ากับฟ้าดินไปแล้ว.

"เทือกเขาเทียนเซี่ย?สุสานศพชีวิตอย่างงั้นรึ?"เทียนจี้จื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.

........

หุบเขาอีกแห่งหนึ่งในราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.

ตี้เสวี่ยนชาที่รอคอยคุ้มครองพื้นที่รอบ ๆ  แปดหางสวรรค์ที่กำลังย่อยเทาเทียอยู่ เทาเทียคือเทพอสูรลำดับที่ 99  ด้อยกว่าเทพอสูรซือเนา ทว่าก็มีรูปร่างที่สมบูรณ์.

กับการย่อยที่น่าพรั่นพรึง ใช้เวลาไปราว ๆ สองชั่วยาม ท้ายที่สุดก็เปลี่ยนเป็นพลังงานบริสุทธิ์ส่งให้กับจงซาน.

พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เมฆสายฟ้ามากมายที่ปรากฏปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ  ปกปิดท้องฟ้าให้ดำมืด เหล่าวิหคในป่ารอบ ๆ เริ่มหนีตายอย่างเอาเป็นเอาตาย.

ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 8!

ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 9!

พลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นสองเท่าในวันเดียว ก่อนที่จะค่อย ๆ หยุดลง.

เทาเทียนับเป็นของวิเศษจริง ๆ ! จงซานที่ไม่ต้องการปล่อยแปดหางสวรรค์ออกมา ทำให้พื้นที่รอบ ๆ อากาศบิดเบี้ยวฉีกขาดเป็นรอยใหญ่.

เมฆที่ดำมืดที่กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด ตี้เสวียนชาที่รออยู่ใกล้ ๆ .

"เป็นอย่างไร?"

"เพิ่มขึ้นมาสองขั้น!"จงซานที่พยักหน้าพอใจ.

ตี้เสวียนชาที่พยักหน้ารับด้วยท่าทางงง ๆ เช่นกัน.

"รีบกลับกันเถอะ! ดูเหมือนว่าความวุ่นวายกำลังจะมาเร็ว ๆ นี้."

"อืม!"

............

ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง ห้องอักษรของกู่เจิ้งอี้.

ซือหม่าเขอที่จดจ้องมองไปยังกู่เจิ้งอี้แล้วกล่าวออกมาว่า "ข้าได้อ่านข้อมูลของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง พวกเขานับว่ามีโชคไม่น้อยที่ได้เป็นผู้ครองดินแดนภาคใต้ รากฐานไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลย."

"แล้วอย่างไร?"กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าหมายความว่าสี่มหาอำนาจนั้น ราชวงศ์ต้าหยงมีแผ่นดินเพียงแค่ 20 เปอร์เซียนอย่างคาดไม่ถึง การจะรวมแผ่นดินเข้าด้วยกันนั้น จำเป็นต้องจุดเพลิงสงคราม!"ซือหม่าเขอกล่าว.

"หืม?"

"โปรดวางใจ ในเมื่อข้าอยู่ข้างเจ้า จะต้องช่วยเหลือเจ้าอย่างเต็มที่ ด้วยพลังของพวกเรา จะต้องประสบผลสำเร็จ การจะรวมแผ่นดินก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป พวกเราจะต้องรวบรวมแผ่นดินให้เร็วที่สุดที่จะทำได้."ซือหม่าเขอที่กล่าว.

กู่เจิ้งอี้ที่จ้องมองไปยังซือหม่าเขอ ขณะที่จะกล่าวอะไรออกไป.

"อย่างไรก็ตาม ภายใต้สวรรค์แห่งนี้มีคนที่ต่อต้านพวกเรานั้น ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งอ่อนแอที่สุด พวกเราควรจะเริ่มรวมพวกเขาเป็นราชวงศ์แรก!"ซือหม่าเขอกล่าว.

"หืม? อ่อนแอที่สุดอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้านี้เต๋าจวินเซิ่งหยาได้นำระดับสวรรค์แท้กลุ่มหนึ่งเข้าไปโจมตีพวกเขายังไม่ประสบผลเลย!"กู่เจิ้งอี้เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"นั่นก็เพราะว่าที่นั่นเป็นเมืองหลวง เขามีวาสนาแผ่นดินอวยพร หากไม่มีวาสนาแผ่นดินล่ะก็ ต้าเจิ้งจะมีอะไรกัน? และอีกอย่าง......!"ซือหม่าเขอตอบ.

"และอะไรอย่างงั้นรึ?"

"นอกจากนี้สถานการณ์ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งในเวลานี้ ที่ชายแดนยังมีทัพของราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามประชิด เมื่อพวกเรายกทัพออกไป ราชวงศ์สวรรค์อีกสองแห่งจะต้องร่วมวงแบ่งแผ่นดินอย่างแน่นอน สี่ยักษ์ใหญ่ก็จะเหลือเพียงแค่สาม จากนั้นพวกเราค่อยหาทางจัดการต้าสุ่ยและต้าฉินอีกที!"ซือหม่าเขอกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา เคาะนิ้วไปบนพนักพิงเบา ๆ  ครุ่นคิดเรื่องต่าง ๆ .

ซือหม่าเขอที่รอคอยการตัดสินใจอย่างอดทน.

.............................

หนึ่งปีหลังจากนั้น สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ภายในตำหนังซ่างเฉิง.

จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร รับฟังสถานการณ์ต่าง ๆ ทั่วหล้า.

"ฝ่าบาท ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงได้ประกาศแจ้งต่อทั่วหล้า ยกทัพเปิดสงครามต่อต้าเจิ้งแล้ว! สงครามในครั้งนี้ ขอให้ฝ่าบาทโปรดตัดสินใจ!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

"ขอให้ฝ่าบาทตัดสินใจ!"เหล่าข้าราชบริพารที่กล่าวออกมาพร้อม ๆ กัน.

จงซานที่มีอำนาจเด็ดขาดของแผ่นดินต้าเจิ้ง หากเขากล่าวว่าสงคราม กองทัพทุกเหล่าก็จะต้องเตรียมพร้อม ทุกอย่างนี้อยู่ในการตัดสินใจของจงซานแล้ว.

จงซานที่เคาะบัลลังก์มักกรเบา ๆ ."สงคราม!"

"รับด้วยเกล้า!"เหล่าข้าราชบริพารที่รับคำในทันที.

.................

ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน ภายในท้องพระโรง.

"ฝ่าบาท ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงและราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง ได้แจ้งต่อทั่วหล้า พวกเขาจะเริ่มสงครามกันแล้ว!"หลี่ซือขมวดคิ้วไปมา.

"ไป๋ฉี!"หยิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"เฉินอยู่นี่แล้ว!"ไป๋ฉีที่ก้าวออกมาด้านหน้า.

หลี่ซือที่กลับตำแหน่งเดิมในทันที.

"ไปจัดเตรียมทัพให้เรียบร้อย เตรียมยกทัพเข้าสู่สงคราม!"หยิงเจิ้งที่ออกคำสั่งในทันที.

"น้อมรับพระบัญชา!"ไป๋ฉีที่กล่าวรับคำในทันที.

ไป๋ฉีที่กลับไปตำแหน่งเดิม ลู่ปู้เหว่ยที่ก้าวออกมา ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังหยิง.

"ฝ่าบาท ตัดสินใจอย่างไรรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อืม กับการประชุมสภาสวรรค์ก็น่าจะเข้าใจชัดแจ้งแล้ว นอกจากโลกใบเล็กแห่งนี้ ไม่รู้ว่าพวกเขาได้รวบรวมพลังจากที่ใหนบ้าง เป้าหมายของพวกเขาที่รวบรวมคนที่มีความสามารถมากมาย โลกใบเล็กทุกแห่งต่างก็ต้องเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด!"หยิงที่กล่าวอย่างไม่แยแส.

"ขอรับ เฉินและทุกคนพร้อมกระทำทุกอย่างตามเจตจำนงของฝ่าบาท."ลู่ปู้เหว่ยที่โค้งรับและกล่าวออกมา.

ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่ประกาศสงคามต่อกัน หลังจากที่ทวีปแห่งนี้สงบมา กว่าสามสิบปี ดูเหมือนว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้นอีกครั้งแล้ว.

นับตั้งแต่ความวุ่นวายสงครามใหญ่เกิดขึ้น ตอนนี้ก็แพร่ลามไปกว่าครึ่งทวีป ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น.

ทุก ๆ คนที่คิดว่าราชวงศ์ราชวงศ์สวรรค์อื่น ๆ ต้องการที่จะแบ่งแยกต้าเจิ้งด้วยเช่นกัน ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยและราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินเองคงจะเคลื่อนทัพเช่นกัน คงไม่นั่งรอดูเฉย ๆ แน่.

สงครามที่เริ่มมาแล้วหนึ่งปี ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินก็เคลื่อนทัพออกมาในที่สุด.

ทัพใหญ่ของพวกเขาที่เคลื่อนออกมานั้นเป้าหมายไม่ใช่ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง ทว่าเป็นราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงนั่นเอง.

ทัพใหญ่ของพวกเขาที่เคลื่อนออกมาแย่งชิงดินแดนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง และคนที่นำทัพของต้าฉินในครั้งนี้ก็คือไป๋ฉี.

ทุกคนต่างรู้ดี สามสิบปีที่แล้ว ทัพของไป๋ฉีคือทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในการแบ่งแย่งดินแดนภาคเหนือ ไป๋ฉีที่สังหารคนไปหลายร้อยล้าน นับเป็นเทพแห่งสังหารที่แท้จริง.

........

"บ้าไปแล้ว ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินบ้าไปแล้ว พวกเขาต้องการโจมตีพวกเราได้อย่างไรกัน?"ซือหม่าเขอที่ได้ข่าวปรากฏความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.

กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

"ต้าฉินมีความแค้นกับเจ้ารึอย่างไร? ทำไมพวกเขาถึงได้เข้าโจมตีพวกเรากัน?"ซือหม่าเขอที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง.

กู่เจิ้งอี้ที่ยังคงสุขุม "ความจริงก็คือความจริง โกรธไปก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ ตอนนี้คงจะดีหากว่าดึงต้าสุ่ยเข้ามาร่วมวง หากต้าสุ่ยเข้าสู่สนามรบ ก็ยังพอช่วยเหลือพวกเราได้บ้าง!"

ต้าสุ่ยที่อยู่คนละฟากกับต้าหยง  หากว่าพวกเขาเข้าร่วมสงครามย่อมต้องเข้าโจมตีต้าเจิ้งและต้าฉินก่อน นั่นจะทำให้ต้าหยงได้เปรียบนั่นเอง.

............

ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.

"ทำไมต้าฉินบุกต้าหยง? เพราะว่าต้าหยงเป็นรัฐที่ใหญ่กว่า กระนั้นพวกเขากลับเป็นรัฐที่ไม่ได้ครองใจประชาชน การรบกับพวกเขาแน่นอนว่ารัฐใหญ่เมื่อไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ย่อมส่งผลกระทบไปทั่วแผ่นดินง่ายกว่า!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวต่อเหล่าข้าราชบริพารคนอื่น ๆ .

"ข้าคิดว่าคงไม่ใช่เหตุผลง่าย ๆ ขนาดนั้น!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา.

"หืม?"

"ทำไมนั้นข้าไม่รู้ ทว่าข้ารู้สึกได้ ต้าฉินยกทัพใหญ่ออกมาเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อขยายดินแดน."สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าพลางทอดถอนใจ.

เห็นชัดเจนว่า เกี่ยวกับการยกทัพใหญ่ของต้าฉินนั้น ไม่มีใครเข้าใจความหมายที่แท้จริงได้.

จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร ครุ่นคิดเรื่องสงคราม คิดถึงเรื่องที่สุ่ยจิงคิด จงซานเองก็สงสัยในการเคลื่อนทัพของต้าฉินเช่นกัน กลุ่มที่สามที่เข้ามาเกี่ยวข้อง สามารถที่จะส่งผลต่อชัยชนะและความพ่ายแพ้ได้เลย กับสถานการณ์ในเวลานี้ ดูเหมือนสงครามใหญ่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น ยังบอกไม่ได้ว่าใครเสียเปรียบ ทำไมต้าฉินยกทัพในเวลานี้ล่ะ?

เหล่าขุนนางเองต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่สนามรบเช่นกัน ต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องเหตุผลที่ต้าฉินเคลื่อนทัพ เห็นได้ชัดเจนว่าการเคลื่อนทัพของหยิงในครั้งนี้ ไม่มีใครเข้าใจได้อย่างชัดเจน.

"เบิกตัวหนี่ปู่ซา!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"เบิกตัวเทียนเจี้ยนเข้าพบ!"

เสียงของขันทีที่ดังผ่านออกไปด้านนอก จากนั้นไม่นาน หนี่ปู่ซาที่เข้ามาภายในห้องโถง.

"ฝ่าบาท!"หนี่ปู่ซาที่แสดงความเคารพ.

"อืม ทัพของต้าฉินได้เข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว ทัพของต้าหยงย่อมต้องเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่งแน่ สถานการณ์แนวหน้าจะต้องตึงเครียดอย่างไม่ต้องสงสัย หนี่ปู่ซา เจ้าจงเดินทางไปยังแนวหน้าด้วยความเร็ว สบทบกับกองกำลังที่แปดจ้าวโส่วเซี่ยง เพื่อต้านทานทัพของต้าหยง!"จงซานทีสั่งการในทันที.

"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาที่รับคำสั่งในทันที.

......................

สนามรบแนวหน้าของต้าหยงและต้าเจิ้ง.

ภายในค่ายของทัพใหญ่ อาวุโสเทียนที่จดจ้องมองไปยังราชครูหวนถูหลง.

"จอมพล ข้ามีเรื่องที่มิบังอาจจะขอ ทว่าขอให้จอมพลรับปากด้วย!"อาวุโสเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"หืม? กล่าวมา!"หวนถูหลงกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ภายในสนามรบนั้น ใกล้ ๆ นี้ท่านเห็นเทือกเขาเทียนเซี่ยหรือไม่?"อาวุโสเทียนสอบถาม.

"อย่างไร?"

"เทือกเขาเทียนเซี่ยนั้นคือสุสานบรรพชนของข้า ขอให้จอมพลโปรดเลี่ยงเส้นทางผ่านเทือกเขาเทียนเซี่ยสุสานบรรพชนของข้าด้วย!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.

ในเวลานั้น เซียนปฐพีสองคนที่ติดตามมา กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน "สุสานบรรพชน? เจ้าคิดว่าสงครามเป็นการเล่นของเด็ก ๆ รึอย่างไร? เพราะว่าเป็นสุสานบรรพชนของเจ้าทำให้พวกเราจะต้องหลีกเลี่ยงอย่างงั้นรึ?"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด