Chapter 713 เขมือบเทาเทีย .

ภายในเมืองหลิวเหอ.

ลู่ปู้เหว่ยที่ยืนอยู่ภายในที่พักหอการค้าลู่ซือ.

"ต้าเหริน!"เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"อืม เตรียมถอนกำลัง!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาเบา ๆ .

"แต่ว่า ต้าเหริน ที่นี่พวกเราเพิ่งเริ่มทำธุรกิจ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวออกมา.

"ไม่จำเป็น พวกเราจะกลับต้าฉิน!"ลู่ปู้เหว่ยสั่งการ.

"ขอรับ!"

ขณะที่ลู่ปู้เหว่ยสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาอยู่นั้น ก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ที่มุมปากเผยยิ้มเหยียดหยัน.

บนอากาศ นั้นปรากฏเซียนปฐพีหนึ่งคน ที่ไล่ตามลู่ปู้เหว่ยมา.

ร่างกายของเขาที่หายไปปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ลู่ปู้เหว่ยจ้องมองไปยังเซียนปฐพี.

"ต้องการสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ต้าเหรินมีคำสั่ง สังหารให้หมด!"เซียนปฐพีที่ชักกระบี่ยาวออกมา.

"เซียนปฐพีจากโลกใบใหญ่ นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้สังหาร วันนี้ไม่คิดเลยว่าจะมีคนต้องการสังหารข้า?"ลู่ปู้เหว่ยที่แค่นเสียงเย็นชาออกไป.

...............

ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง เซียนปฐพีสองคนที่มาขวางเต๋าจวินเซิ่งหยาและกงเหล่ยเทียน.

..................

บนทะเลแห่งหนึ่ง บนพื้นน้ำ.

สองเซียนปฐพีที่มาขวางจงซานและตี้เสวียนชา.

สองเซียนปฐพีและยังมีอีกหนึ่งอสุรกาย เทาเทีย ที่อยู่ข้าง ๆ .

"โฮกกกกกก!"

เทาเทีย ที่คำรามใส่จงซานด้วยความโกรธ ราวกับว่ามันต้องการล้างอายก่อนหน้านี้ไป ทั้งที่มันเป็นเทพอสูรในร้อยลำดับของโลกใบใหญ่ ก่อนหน้านี้กลับตื่นตกใจกับเสียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนอย่างงั้นรึ?

ครั้งนี้มันจะกลืนฝ่ายตรงข้ามให้หมดในทันที.

"ฮือ โฮกก โฮกกกก!"

เทาเทีย ที่ร้องคำรามเสียงดัง คำรามออกมาไม่หยุดใส่จงซาน ต้องการกลืนจงซานเป็นอาหาร.

จงซานที่แค่นเสียงเย็นชาจดจ้องมองไปยังเทาเทีย .

"ฟริบ ๆ !!"

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องเสียงดังขึ้นในทันที เสียงดังกล่าวทำให้เทาเทีย ต่อต้านขึ้นในทันที เสียงดังกล่าวนี้สินะที่ทำให้มันหวาดผวาหวาดกลัวก่อนหน้านี้.

"โฮกกก โฮกกกก!"

เทาเทีย ที่ร้องออกมา พร้อมกับพุ่งเข้าไปหาในทันที.

ทว่าในเวลานี้ ที่ด้านหลังจงซาน ทันใดนั้นก็ปรากฏหางจิ้งจอกสีม่วงที่ยืดออกมา.

สองเซียนปฐพีที่ชำเลืองด้วยความแปลกประหลาด สิ่งนี้คืออะไร?

"ฟริบ ๆ !!"

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กระโดดออกมาจากไหล่ของจงซาน ในเวลานี้ขนาดของมันไม่ใหญ่นัก มีขนาดเท่ากับความสูงครึ่งหนึ่งของปุถุชนทั่วไป.

สองเซียนปฐพีที่ไม่รู้เลยว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไรกัน?

สายตาของเทาเทีย ที่จดจ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.

"โฮกกกกก!"

ใบหน้าของเทาเทีย  ที่คำรามเสียงดัง.

สายตาของแปดหางสวรรค์ที่เป็นประกายจับจ้องเทาเทีย  พร้อมกับส่ายหางไปมาแสดงท่าทางข่มขู่ พร้อมกับอ้าปากขึ้นเล็กน้อยเพื่อยั่วยุเทาเทีย .

"ฟริบ!!"

เทาเทียที่เผลอถอยห่างออกไปอีกครั้ง หลังจากถอยหลังออกไปอย่างไม่ตั้งใจ มันก็รับรู้ว่าไม่ถูกต้อง มันอ้าปากกว้างด้วยความโกรธก่อนที่จะก้าวไปด้านหน้า.

ปากของเทาเทีย นั้นอ้ากว้างจนน่าหวาดกลัว ปากของมันที่กว้างกว่าร้อยจั้งในทันที พร้อมกับสูบน้ำทะเลที่อยู่ใกล้เข้ามา  พริบตาเดียวเท่านั้นน้ำทะเลที่ลดฮวบ ๆ หายไปจนหมด จนมองเห็นแผ่นดิน.

ปากที่อ้ากว้างจนน่าเกรงขาม พลังเขมือบที่น่าหวาดกลัว.

ส่วนจงซานที่จ้องมองเทาเทีย ด้วยแววตาแปลกประหลาด เทาเทีย กำลังแสดงความสามารถอย่างงั้นรึ?

"ฟริบ ๆ !"แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.

"ท่านเทาเทีย  แม้นว่าจะอยู่ในสภาวะเด็ก ทว่าก็มีความสามารถที่ร้ายกาจ ตราบเท่าที่กลืนกินลงไปแล้ว ไม่มีอะไรหนีไปได้ ท้องของท่านลึกสุดหยั่ง อย่างไม่น่าเชื่อ!"เซียนปฐพีคนหนึ่งที่กล่าวทอดถอนใจ.

เทาเทีย ที่เห็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบแกว่งหางเตือนมัน ทำให้มันขุ่นเคืองก้าวไปด้านหน้า.

เซียนปฐพีคนหนึ่งที่ก้าวออกไป ทว่าอีกคนที่ขวางเอาไว้.

"ปล่อยให้ไป เทาเทีย มีร่างกายคงกระพัน พวกเรายังไม่สามารถสร้างบาดแผลได้ ก็แค่เพียงคนทั่วไปสองคนไม่ใช่รึ?"

"อืม!"

ขณะที่เทาเทีย พุ่งตรงเข้าหาแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ ร่างของมันที่ขยายใหญ่กว่าเดิมเกือบหมื่นเท่า เป็นอสุรกายยักษ์ที่พุ่งตรงมายังทิศของจงซาน.

เทาเทีย ที่ต้องการกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไปทั้งหมด.

ปากที่ใหญ่ยักษ์ของมันที่ปิดท้องฟ้า พุ่งตรงเข้าหาจงซาน ราวกับหลุมดำที่กว้างใหญ่กำลังจะครอบไปยังจงซาน ตี้เสวียนชาและแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.

ตี้เสวี่ยนชาเตรียมลงมือ จงซานที่ส่ายหน้าไปมา ทำให้ตี้เสวียนชายั้งมือเอาไว้.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้นทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ช่างน่าเสียดายที่ความเร็วกลับช้า ไม่สามารถที่จะจับตัวเซียนปฐพีได้ การจะกินพวกเขาคงเป็นไปไม่ได้ ทว่าเทาเทียที่ลงมือก่อน เซียนปฐพีคงจะยื่นมือเข้ามาไม่ทันแน่.

ดังนั้น จงซานจึงจงใจเผยจุดอ่อน ให้เซียนปฐพีทั้งสองวางใจ เพื่อที่จะจัดการเทาเทีย ก่อน.

เป็นความจริง ปากของเทาเทีย ที่ปลดปล่อยแรงกดดันที่ทรงพลัง พร้อมกับกลืนแปดหางและพวกเขาเข้าไปในร่างในทันที เป็นพลังอำนาจที่เซียนปฐพีคิดว่าพวกเขาคงยากที่จะหลบหนีได้.

เทาเทีย ที่กลืนกินแม้แต่มิติอากาศรอบ ๆ  กลืนทุกอย่างลงท้องของมัน.

เซียนปฐพีที่กล่าวหยัน ราวกับว่าไม่ต้องถึงมือพวกเขาแม้แต่น้อย.

"กลืน กลืนไปแล้ว!"เซียนปฐพีที่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น.

เทาเทีย ที่กลืนกลุ่มจงซานไปเรียบร้อยแล้ว.

“~~!”

เซียนปฐพีทั้งสองที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น "ไม่มีเหลือ กลืนหายไปแล้ว!"

เซียนปฐพีที่รู้สึกตื่นเต้นดีใจ ทว่าทันใดนั้น ใบหน้าที่ดีใจก็กลายเป็นแข็งค้าง ใบหน้าที่ราวกับท้องผูกมาเป็นเดือน เซียนปฐพีอีกคนที่หวาดหวาขึ้นทันทีเช่นกัน.

พวกเขากำลังเห็นอะไรกัน.

สองเซียนปฐพีที่กลายเป็นโง่งั่ง ราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป.

ต่อหน้าต่อตา เทาเทีย ขนาดใหญ่โตมโหฬาร ไม่มี! แต่ถูกแทนที่ด้วยอสุรกายแปดหาง!

อสุรกายแปดหาง ที่ขยายร่างหลายหมื่นจั้งพริบตาเดียวพร้อมกับกลืนเทาเทีย ไป?

เขมือบไปแล้ว?

เทาเทียถูกสวาปามไปแล้ว? มันจะเป็นไปได้อย่างไร?

สองเซียนปฐพีที่เหม่อลอยละล้าละลัง ก่อนที่เซียนปฐพีคนหนึ่งที่ตั้งสติได้พร้อมกับชักกระบี่ยาวออกมา พุ่งเข้าหาแปดหางสวรรค์ เพราะว่าปากของแปดหางในเวลานี้กำลังอมเทาเทีย อยู่ คงจะยังไม่ได้ย่อยเทาเทีย .

ปราณกระบี่ที่ทรงพลังหนักหน่วงตัดลงมาในทันที อำนาจวิเศษที่กรีดอากาศพุ่งตรงไปยังร่างของแปดหางสวรรค์ พลังกดดันราวกับว่าท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยปราณกระบี่.

เงากระบี่ขนาดใหญ่โต พุ่งตรงสับไปยังด้านหลังของแปดหางสวรรค์ สายตาของมันที่จดจ้องมองคราหนึ่งก่อนที่จะอ้าปากกว้างในทันที.

ปากใหญ่ ๆ ของมันเคลื่อนที่เร็วมาก พริบตาเดียวก็งับไปจนถึงครึ่งหนึ่ง.

"สว๊วฟฟฟ!"

เสียงที่หวีดหวิว อำนาจของปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุดหายไปในทันที.

"พุ!"

เซียนปฐพีคนดังกล่าวพ่นโลหิตคำโต ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีดจดจ้องมองไปยังกระบี่บนมือที่ขาดหายไปครึ่งหนึ่ง.

นี่คือกระบี่วิเศษที่หลอมสกัดกลั่นกว่าหมื่นปี ถูกกินไปอย่างงั้นรึ? เซียนปฐพีที่เจ็บปวดหัวใจที่สุด มากยิ่งกว่าอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับสะอีก.

มารดาเถอะนี่มันอสุรกายอะไรกัน?

..................................

สถานที่เคยถูกเรียกว่าต้าหลิว.

ท้ายที่สุดซือหม่าเขอก็สามารถขับเพลิงของลู่ปู้เหว่ยออกมาได้ทั้งหมด สนนิรันดร์ของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก ที่มือของซือหม่าเขอที่ถือเพลิงที่มีรูปร่างเหมือนกับโลหะ.

เขาที่จดจ้องมองลงไป เป็นเหรียญทอง ที่มีรูปร่างเปลวเพลิง ซือหม่าเขอที่จดจ้องมองด้วยความงงงวย สิ่งนี้ แท้จริงคืออะไรกันแน่?

เจ้าวายร้ายนั่น ได้ใช้เหรียญทองสร้างเป็นเปลวเพลิงอย่างงั้นรึ?

ซือหม่าเขอที่บดขยี้เหรียญทอง ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความเศร้าใจ การประชุมสภาสวรรค์ในครั้งนี้ นับว่าโชคร้ายจริง ๆ .

แต่ก็ยังโชคดีที่ยังมีกู่เจิ้งอี้และเฉินฉีเทียนยังคงอยู่.

"เซียนเซิงซือหม่า เมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านกลับมา ขอเชิญไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงเพื่อสมทบกับพวกเราก็แล้วกัน!"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวเชิญออกมา.

"อืม!"ซือหม่าเขอพยักหน้ารับ.

จากนั้น ผ่านไปอีกสองวัน ซือหม่าเขอที่ยังคงรอคอย ใบหน้าบิดเบี้ยว ทำไมถึงได้ใช้เวลาจัดการนานขนาดนี้กัน?

ท้ายที่สุด ตอนเช้าในวันที่สาม ซือหม่าเขอที่เต็มไปด้วยความร้อนรน ก็ปรากฏเห็นริ้วแสงที่พุ่งมาจากพื้นที่ไกลออกไป.

ไม่นานจากนั้น ใบหน้าของซือหม่าเขอที่เปลี่ยนไปกระตุกเป็นระยะ ๆ  ชายที่ใบหน้าซีดขาว ร่างกายที่ชโลมไปด้วยโลหิต ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผลเต็มไปหมด ด้วยการใช้วิชาลับและเผาพลังชีวิตตัวเอง ทำให้ประคองชีวิตกลับมาได้.

"เกิดอะไรขึ้น? อีกคนล่ะ? เทาเทีย ล่ะ?"

"ต้าเหริน เทาเทีย  ถูกรับประทานไปแล้ว!"ชายคนดังกล่าวพูดเสียงสั่นด้วยอาการตื่นตระหนก.

"หมายความว่าอย่างไร? เจ้ากำลังพูดอะไร?"ซือหม่าเขอที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.

"เทาเทีย  เทาเทีย ถูกอสุรกายตนหนึ่งกินไปแล้ว!"สีหน้าของชายคนดังกล่าวยังตื่นตกใจไม่หยุด.

"สารเลว บัดซบ มีแต่เทาเทีย ที่กินคนอื่น มันจะมีอสุรกายที่ใหนกินเทาเทีย ได้กัน?"ซือหม่าเขอที่กล่าวเสียงดังด้วยความโกรธ.

อสุรกาย?สารเลว ใต้สวรรค์แห่งนี้ มันยังมีอะไรที่สวาปามเทาเทีย ได้กัน?

"เป็นความจริง ต้าเหรินเทาเทีย ถูกอสุรกายที่ไม่รู้จักกินไป เหล่าอู่ตายไปเรียบร้อยแล้ว ข้าเองก็เกือบเอาตัวไม่รอดกลับมา!"เซียนปฐพีที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อกล่าวถึงอสุรกายตนดังกล่าว.

"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน เจ้าหลอกข้า เจ้าโกหก!"ซือหมาเข่อที่เขย่าเซียนปฐพีที่บาดเจ็บไปมาพร้อมกับตะโกนเสียงดัง.

เซียนปฐพีคนดังกล่าวที่ก้มหน้า พร้อมกับนำกระบี่เซียนครึ่งหนึ่งออกมา.

"ต้าเหริน ท่านดูกระบี่ข้า ถูกอสุรกายตนดังกล่าวกินไปครึ่งหนึ่ง."เซียนปฐพีที่กล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด.

กระบี่? ใช่กระบี่? เหลือเพียงแค่ด้ามกระบี่และใบกระบี่ที่ยาวเพียงห้าชุน(2.5ซ.ม.) เท่านั้น นี่ยังเรียกว่ากระบี่อีกรึ? นี่มันมีดสั้นแล้ว?

ซือหม่าเขอที่จ้องมองกระบี่หัก ๆ  ใบหน้ากระตุกไปมา ด้ามกระบี่ที่ซือหม่าเขอเคยเห็น เป็นของผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเอง มันถูกกินไปอย่างงั้นรึ? นี่มันอสุรกายอะไรกัน? อสูรกายที่สวาปามแม้แต่เทาเทียรึ?

จากนั้นอีกห้าวัน เซียนปฐพีอีกหกคนที่ออกไป ก็ไม่กลับมา ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอีกแล้ว พวกเขาไม่มีวันกลับมาตลอดกาลแล้ว.

ในเวลานี้ ซือหม่าเขอที่เข้าใจได้ในที่สุด โลกใบเล็กแห่งนี้น่าหวาดกลัวอย่างที่สุด เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์ก็ทรงพลังเทียบเท่าราชวงศ์สวรรค์แล้ว ราชวงศ์ราชันย์ของที่นี่ทรงพลังน่าเกรงขามมาก เป็นโลกที่แปลกประหลาดมาก เป็นโลกที่น่าหวาดกลัวน่าเกรงขามอย่างไม่ต้องสงสัย.