Chapter 705 ขายหมด.

"หนึ่งเดือนอย่างงั้นรึ?"นิ้วของจงซานที่เคาะไปที่โต๊ะเบาๆพลางครุ่นคิด.

"ใช่แล้ว ตอนนี้ผู้คนบ้าคลั่งหลั่งไหลมาซื้อที่หอการค้าต้าหรงของพวกเรา หากว่าพวกเราไม่เพิ่มราคาขึ้นล่ะก็ หนึ่งเดือนหลังจากนี้พวกเราจะไม่มีสินค้าขาย ฝ่าบาท พวกเราขายศิลามิติไปเป็นจำนวนมากในทุกๆวัน ไม่ได้หยุดเลย อีกไม่นานเท่านั้นพวกเราก็จะไม่มีสินค้าขาย."เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"ไม่ นี่เป็นรูปแบบหนึ่งของการค้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

ไม่สามารถทำธุรกิจต่อไปได้?เพราะไม่มีสินค้าขาย ทว่าดูเหมือนว่าลู่ปู้เหว่ยก็ได้คาดการเอาไว้แล้ว เมื่อไหร่ที่พวกเขาไม่มีสินค้าขาย เมื่อถึงเวลานั้นก็เป็นไปตามแผนการของพวกเขา.

"ครับ!"เจ้าไห่ที่ขมวดคิ้ว

"เจ้าออกไปก่อน!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"

เจ้าไห่ที่ออกจากห้องไป จงซานที่หลับตา นิ้วของเขายังคงเคาะไปที่โต๊ะเบาๆ ครุ่นคิดถึงวิธีแก้ไขสถานการณ์

............

ภายในหอการค้าลู่ซือ.

ทีด้านหน้าของลู่ปู้เหว่ยนั้นมีรากของซือเฉาห้าสิบราก ดูเหมือนว่ากำลังกะเกณฑ์คำนวณอะไรบางอย่าง เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาไม่มีใครกล้ารบกวน.

กับการคำนวณครั้งแล้วครั้งเล่า ลู่ปู้เหว่ยที่ส่ายหน้าไปมา พร้อมกับถอนหายใจยาว เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันไม่ประสบผลสำเร็จ.

ลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองไปด้านนอกและถามออกไปว่า "ด้านนอกเป็นอย่างไรบ้าง?"

"ราคาของศิลามิติเพิ่มขึ้นทั่วทั้งเมือง มีเพียงร้านของหอการค้าต้าหรง ที่ยังคงขายราคาเดิม ตอนนี้มีประชาชนมากมายที่รับรู้ ต่างก็ไปต่อแถวยาวเหยียด อีกไม่นานคงจะไม่มีสินค้าขาย!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าว.

"ราคาเดิมอย่างงั้นรึ?"ที่มุมปากของลู้ปู้เหว่ยที่เผยยิ้มแปลกๆออกมา.

"ครับ!"

...

ร้านศิลามิติหอการค้าต้าหรง.

แถวที่ยาวออกไปไกล เหล่าอาวุโสและผู้นำต่างๆที่ไม่ต้องการเข้าแถวได้ส่งลูกหลาน ศิษย์และคนใช้มาต่อแถวเพื่อซื้อสินค้า อีกอย่างการการซื้อศิลามิติก็เพื่อพวกเขา เหล่าลูกหลานย่อมเต็มที่เข้าต่อแถวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย.

"นายน้อยจางซือ ท่านก็มาซื้อศิลามิติอย่างงั้นรึ?"

"นายน้อยหลี่หลิว ท่านเองก็ด้วยอย่างงั้นรึ?เฮ้อ ช่างน่าเศร้า คาดไม่ถึงเลยว่าอาวุโสจะสั่งให้พวกเรามาเข้าแถว โชคร้ายชะมัด!"

"อย่าได้พูดเช่นนั้น หากไม่ซื้อตอนนี้ อาจจะไม่มีโอกาสแล้วก็ได้!"

"ทำไม?"

"เจ้าไม่รู้อย่างงั้นรึ? มีร้านอื่นๆหลายร้านที่เพิ่มราคาขึ้นห้าสิบเท่า ที่นี่ยังขายราคาเดิม หากว่าที่นี่ขายหมดแล้ว ทั่วทั้งเมืองนี้ก็มีแต่ศิลามิติราคาห้าสิบเท่าทั้งนั้น เพราะว่าหอการค้าต้าหรงจึงยังมีหลายร้านที่ไม่เพิ่มราคาขึ้น.!"

"พ่อค้าหน้าเลือดชะมัด!"

"ใช่แล้ว ท่านประมุขอบอกเพราะว่าพ่อค้าหน้าเลือด จึงต้องการซื้อศิลามิติเตรียมเอาไว้ให้พวกเราก่อน ไม่เช่นนั้นหากรออีกสองปีอาจจะไม่สามารถซื้อก็เป็นได้!"

"ใช่ๆ หอการค้าต้าหรงดีจริงๆ ที่ยังไม่ขึ้นราคา!"

แม้นว่าจะมีคนต่อแถวมากมาย หากแต่คนมากมายต่างก็ชื่นชมหอการค้าต้าหรง.

ที่หน้าประตู จงซานและเจ้าไห่ที่จ้องมองไปยังแถวที่ยาวเหยียด.

"สิบวันแล้ว!"แววตาของเจ้าไห่ที่เผยท่าทางเป็นกังวล.

"เข้าไปคุยด้านใน!"จงซานกล่าว.

"ขอรับ!"

คนทั้งสองที่เข้ามาด้านใน เจ้าไห่ที่จ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาว่า "ฝ่าบาท สิบวันแล้ว อีกยี่สิบวัน พวกเราก็จะไม่มีสินค้าแล้ว!"

"ไม่มีปัญหา ข้าได้คิดวิธีเอาไว้แล้ว!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาและกล่าวออกมา.

"หืม ฝ่าบาทมีวิธีแล้วอย่างงั้นรึ?"เจ้าไห่ที่แสดงท่าทางงงวย จากนั้นก็เปลี่ยนไปด้วยความยินดี.

„Good  in mortal time  I had met this matter  but  that time merchant was not Lu Buwei  this Lu Buwei astute like fox  was not good to cope  the beneficial conditions of timeliness   favorable geographical conditions   and unity and coordination of the people  cannot be few equally  my not getting rid that's the end of it  once got rid  must hit surely in his soft rib  making him not have the strength of backhand to be good  otherwise  even if he had a strength  can change the course of events!” Zhong Shan said solemnly.

"อืม ข้าพบว่าในวันนั้นมีพ่อค้าที่เป็นปุถุชนธรรมดาทั่วไป ในเวลานี่เหล่าพ่อค้าของลู่ปู้เหว่ยนั้นยากที่จะจัดการ ลู่ปู้เหว่ยเองก็ไม่ต่างจากจิ้งจอกเฒ่าไม่มีทางที่จะต่อกรได้เลย สวรรค์ลิขิต ชัยภูมิอำนวย ผู้คนสามัคคี หากเพียงแค่พวกเรา สุดท้ายแล้วก็มีแต่พบจุดจบ จำเป็นต้องหาแนวรวม ทำให้อำนาจต่อรองของพวกเขาลดลง ไม่เช่นนั้นแล้ว เมื่อพวกเขามีอำนาจต่อรองก็ยากที่จะบิดกลับฟ้าดินได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

扭转乾坤 Niǔzhuǎn qiánkūn หนิวจ่วน เฉียนคุน แปลว่า บิดกลับฟ้าดิน คือการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์แบบกลับร้ายเป็นดี ..

"ขอรับ!"เจ้าไห่ที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เจ้าเป็นหัวหน้าสาขาที่นี่ จงรู้จงรู้จักสงบสติอารมณ์ อย่าได้เสียสมาธิ หากว่าเกิดความวุ่นวายกว่านี้จะแก้ปัญหาได้อย่างไร จะศึกษาให้มาก!"จงซานกล่าวออกมาเล็กน้อย.

"ครับ ผู้น้อยจะเรียนรู้ฝึกฝนให้ดี!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

ยี่สิบวันหลังจากนั้น.

ภายในที่พักของหอการค้าลู่ซือ.

"ร้านศิลามิติหอการค้าต้าหรง ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่สอบถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.

"ครับ เหมือนสิบวันที่แล้ว ยังคงขายราคาเดิม!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวออกมา.

"พวกเขาช่างใจเย็นซะจริง!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวเหยียดหยัน.

"แล้วร้านอื่นๆล่ะ?"ลู่ปู้เหว่ยที่สอบถามออกมาอีกครั้ง.

"ร้านค้าอื่นเองก็ขายราคาเดียวกับหอการค้าลู่ซือของพวกเราไม่ได้ขยับ มีเพียงไม่กี่ร้านที่ลดราคาลงเล็กน้อย ทว่าก็มีคนซื้อน้อยมาก ส่วนหอการค้าต้าหรงนั้น มีคนต่อแถวซื้อศิลามิติกันอย่างบ้าคลั่ง และทำให้สินค้าอื่นของพวกเขาขายดีด้วย."ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.

"ซื้อใจผู้คนอย่างงั้นรึ? หอการค้าต้าหรงกำลังทำอะไรกัน?"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.

............

หอการค้าต้าหรงด้านในส่วนที่พัก.

"ฝ่าบาท สินค้าคงเหลือมีแค่สิบวัน พวกเราจะทำอย่างไรดี?"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"อย่าได้กังวล!"จงซานที่กล่าวพร้อมยกน้ำชาขึ้นจิบ.

"ขอรับ!"เจ้าไห่ที่เต็มไปด้วยความกังวล.

วันที่ 25.

ในวันนี้ ที่ด้านนอกหอการค้าต้าหรงที่มีแถวต่อยาวเหยียดเช่นเดิม.

ทันใดนั้นพนักงานขายก็นำป้ายออกมาวาง.

"ศิลามิติขายหมดแล้ว."

เห็นป้ายแทบจะทุกคนส่งเสียงดังจอแจ.

"ไม่มีศิลามิติแล้วอย่างงั้นรึ?"

"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ข้ามารอตั้งสามวันแล้ว จะให้กลับไป ท่านประมุขต้องสังหารข้าเป็นแน่."

เหล่าประชาชนทั่วไปที่ส่งเสียงไม่พอใจ พวกเขามารอตั้งหลายวัน จะให้กลับไปเช่นนี้นะรึ?

"ทุกท่าน!โปรดเงียบก่อน!.........!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

เจ้าไห่ที่ตะโกนออกไปเสียงดัง ทำให้ทุกคนเงียบลงและหันกลับมามองเจ้าไห่.

"ตามที่ทุกท่านได้เห็น พวกเราขายมาตลอดยี่สิบวันแล้ว สินค้าที่เก็บไว้ตอนนี้ได้ขายไปหมดแล้ว จึงไม่มีสินค้าเหลือ!"เจ้าไห่กล่าวออกมาเสียงดัง.

"หมดทันทีทันทีเลยอย่างงั้นรึ?"

"ปล่อยให้พวกเรารอ แล้วไม่มีอย่างงั้นรึ!"

ทุกคนที่ยังไม่ยอม เจ้าไห่ที่ยกมือขึ้นอีกครั้ง ให้ทุกคนเงียบลง.

"แต่ว่า หอการค้าต้าหรงของพวกเขา ขอรับประกัน ว่าจะยังขายเท่าทุน วันนี้ยังไม่มี หากแต่ทางสำนักงานใหญ่นั้นได้ส่งสินค้ามาแล้ว 20วันหลังจากนี้ จะเดินทางมาถึง ทุกท่านอย่าได้ร้อนใจ เมื่อสินค้ามาถึง พวกเราก็จะขายอีกครั้ง 20วัน อีก 20 วันเท่านั้น!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

"20 วันหลังจากนี้อย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงท่าทางสงสัย.

"20 หลังจากนี้ ทุกท่านโปรดรอ!"เจ้าไห่ที่กล่าวปลอบทุกคน.

ทุกคนที่เต็มไปด้วยความเศร้า ทว่า หอการค้าต้าหรงนั้นไม่มีสินค้าแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากนี้อีก 20 วันหลังจากนี้ถึงจะมีสินค้าอย่างงั้นรึ? เช่นนั้นก็ต้องรอคอยก่อน.

หลังจากที่ลูกค้าจำนวนมากได้จากไปแล้ว เจ้าไห่ที่ปากเหงื่อก่อนที่จะเข้ามารายงานจงซาน.

"ฝ่าบาท พวกเรายังเหลือสินค้าขายอยู่ห้าวัน ทำไมถึงยังไม่ขายสินค้าไปให้พวกเขาล่ะ?"เจ้าไห่ที่ไม่เข้าใจ.

จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าไห่และกล่าวออกมาว่า"เท็จในจริง จริงในเท็จ เจ้าท่องจำให้ขึ้นใจ!"

"ครับ!"

...

ที่พักหอการค้าลู่ซือ.

"จงซานขายศิลามิติหมดแล้วอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่สอบถามออกมา.

"ขอรับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชารับคำ.

"ดี พรุ่งนี้เริ่มขาย ศิลามิติราคาเพิ่มขึ้น 60 เท่า!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าว.

"ทำไม?"

"เรื่องนี้จะได้ทำให้ผู้คนเริ่มตื่นตัว ในเวลานั้นเป็นเหมือนสัญญาณให้ผู้คนเริ่มบ้าคลั่ง ว่าราคากำลังจะเพิ่มสูง และนอกจากนี้ข้าต้องการให้ทุกร้านเพิ่มราคาขึ้นด้วย!"

"แต่ว่า หากว่ามีร้านที่ไม่ยินดีขึ้นราคาตามพวกเราล่ะ?"

ลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองอย่างไม่แยแส "เรื่องนี้ยังต้องให้ข้าสอนอีกรึ? หากไม่ยินดีขึ้นราคา ศิลามิติของพวกเขาก็จะขาดหมด! ก่อนที่จะเพิ่มราคาขึ้นได้!"

"ขอรับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่พยักหน้าไม่หยุด.

ในเมือง ร้านอาหารแห่งหนึ่ง.

"ศิลามิติของหอการค้าต้าหรงยังไม่มาส่ง! ศิลามิติราคาเพิ่มอีกแล้ว!"ชายขี้เมาคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"ศิลามิติของหอการค้าต้าหรงนั้นยังไม่มา และอยู่อีกไกล และพวกเขาขนส่งมาเท่าไหร่กัน? กับระยะทางอย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหลายปีถึงจะดูสมเหตุสมผลไม่ใช่รึ?"

"ศิลามิติของหอการค้าลู่ซือเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก หากว่าสินค้าของหอการค้าต้าหรงไม่มาส่ง พวกเขาไม่เพิ่มราคาขึ้นอีกอย่างงั้นรึ?"

"ไม่ได้การราคาสูงขึ้นเรื่อยๆ ข้าจะต้องซื้อไว้ซักหน่อยแล้ว วันนี้ราคาเพิ่มขึ้น 60 เท่า พรุ่งนี้เป็นเจ็บสิบเท่า หากรออีกวันไม่รู้ว่าจะเพิ่มขึ้นมากขนาดใหน หากสินค้าหอการค้าต้าหรงไม่มาส่ง ไม่เพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าเลยรึ?."

"ข้าเองซื้อมาบ้างเล็กน้อย ให้พอสามารถสร้างกำไลเก็บของได้."

กับความรุ่มร้อนใจ สายตาของทุกคนทั่วทั้งเมืองที่จับจ้องมองไปยังศิลามิติ.

หอการค้าลู่ซือและหอการค้าอื่น เวลานี้มีผู้คนมากมายหลั่งไหลมาซื้อศิลามิติเช่นกัน.

กับการรอคอย 20 วัน.

ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา "หอการค้าต้าหรงมีสินค้ามาส่งแล้วรึ?"

"ไม่มี!เจ้าไห่บอกว่าอีกวันสินค้าถึงจะมาส่ง"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวตอบ.

ทว่าลู่ปู้เหว่ยที่รู้สึกไม่ดีนัก เพราะว่าการประชุมสภาสวรรค์กำลังจะเริ่มแล้ว จงซานจงใจยืดเวลานี้ออกไปโดยตั้งใจหรือไม่?

ลู่ปู้เหว่ยที่ออกมาด้านนอกประตู จดจ้องมองไปยังแถวที่ยาวเหยียดของหอการค้าลู่ซือ พลางขมวดคิ้วไปมา.

ทันใดนั้นนั้น ก็มีเสียงที่ดังขึ้นจากที่ไกลออกไป.

"มา มาแล้ว ศิลามิติของหอการค้าต้าหรงมาส่งแล้ว!"ที่ไกลออกไปนั้นมีใครคนหนึ่งที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

"ศิลามิติของหอการค้าต้าหรงมาส่งแล้วอย่างงั้นรึ? ไป พวกเราไปซื้อศิลามิติที่หอการค้าต้าหรงกัน อย่าซือที่นี่เลย!"เสียงของทุกคนที่ส่งเสียงดังอื้ออึงขึ้นทันที.

แถวมากมายที่ต่อกันก่อนหน้านี้ พริบตาเดียวสลายหายไปหมดในทันที.

ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ต้าเหริน ต้าเหริน ไม่ได้การแล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่วิ่งมาแต่ไกล.

"เกิดอะไรขึ้น?"ดวงตาของลู่ปู้เหว่ยที่ชำเลืองมองออกไป.

"ต้าเหริน สินค้าของพวกเขามาแล้ว สินค้าของหอการค้าต้าหรงมาส่งแล้ว คนของพวกเราเห็นกับตา ที่ทิศใต้ห่างออกไปพันลี้ ขบวนสินค้าของหอการค้าต้าหรง นำ30 ศิลามิติภูเขาเดินทางมาแล้ว ข้าได้ยินมาว่านี่เป็นเพียงแค่สินค้าชุดแรกเท่านั้น อีกห้าขบวนยังมาไม่ถึง ศิลามิติเหล่านี้พอที่จะขายให้กับคนทั่วเมืองหลิวเหอได้คนละจินเลย."ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวด้วยความร้อนใจ.

"เป็นไปไม่ได้!"สายตาของลู่ปู้เหว่ยเบิกกว้างกลมโต.

เป็นไปไม่ได้แน่นอน 20 วัน ส่ง 30 ศิลามิติภูเขามา เป็นไปไม่ได้แน่นอน มีเพียงส่งผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้มาส่งเท่านั้นถึงจะทำได้ ทว่าลู่ปู้เหว่ยรับรู้ได้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะส่งผู้ฝึกตนสวรรค์แท้มาส่งสินค้าที่น้อยนิดนี้มา เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.